ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ

Μάτια τεράστια, ζαφείρια, λίμνες
όλο κατάπληξη και απορία...
Θαρρείς σου λέγανε μιά ιστορία
όπου ξεδίψαγες σ' ουράνιες κρίνες...

Η Ελπίδα τέτοιο μωράκι ήταν
και η Αλίσια ωσάν μικράκι,
αθώο φάνταζε ροδί ανθάκι,
με τα γελάκια της, βάλσαμο ήταν...

Μαζί μεγάλωσαν κι έγιναν μάνες.
Σπουδαία πλάσματα στο σπιτικό τους.
Δουλειές, διαβάσματα γίνονται ντάνες,
όμως ορίζουνε κάθε δικό τους...

Άξιες σύζυγοι, πνεύματα φίνα!
Οι δυό οι κόρες μου, μοιάζουν με κρίνα!!...