Κοιτάξαμε να φτάσουμε στ' αστέρια,
μα δεν γνωρίσαμε τον εαυτό μας...
Όλοι πια έχουμε το ποσοστό μας,
σ' αυτό που κάνανε τα δυό μας χέρια...
Μιά πόλη αφιλόξενη η Αθήνα,
γεμάτη από τσιμέντο κι όλο ρύπους.
Ακούω απ' της γης τα βάθη χτύπους
που λένε: ''Αν με σώσεις πιά, ξ ε κ ί ν α!... ''
Πληγώσαμε ολόκληρη την γη μας...
Ποτάμια, δέντρα πήγαν όλα πέρα...
Πληγώσαμε τα ζώα, την ζωή μας...
Διάγουμε μιάν έρημην ημέρα...
Άνθρωπε, δεν μπορείς να είσαι μόνος...
Δεν είναι του Θεού αυτός ο νόμος...
μα δεν γνωρίσαμε τον εαυτό μας...
Όλοι πια έχουμε το ποσοστό μας,
σ' αυτό που κάνανε τα δυό μας χέρια...
Μιά πόλη αφιλόξενη η Αθήνα,
γεμάτη από τσιμέντο κι όλο ρύπους.
Ακούω απ' της γης τα βάθη χτύπους
που λένε: ''Αν με σώσεις πιά, ξ ε κ ί ν α!... ''
Πληγώσαμε ολόκληρη την γη μας...
Ποτάμια, δέντρα πήγαν όλα πέρα...
Πληγώσαμε τα ζώα, την ζωή μας...
Διάγουμε μιάν έρημην ημέρα...
Άνθρωπε, δεν μπορείς να είσαι μόνος...
Δεν είναι του Θεού αυτός ο νόμος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου