ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ένα σονέτο...

Μετέδωσες το πνεύμα, την ψυχή σου
ολημερίς μες στου σχολειού την στράτα...
Τα λόγια σου αστέρινα, σταράτα,
πανώρια στο μυαλό η διδαχή σου...

Ύμνος στοργής για πάντα η φωνή σου:
“Μες στην ζωή σου την αγάπη κράτα...
Σαν αητός προς τα ψηλά περπάτα...
Τ' αστέρι να φωτά την διαδρομή σου!!!”
 
Της γνώσης, της παιδείας ήσουν δότης...
Δασκάλα μας, μάς έπλασες  Α ν θ ρ ώ π ο υ ς!!!
Της αρετής μας μέγας φωτοδότης,
μάς έφερες στης “άνοιξης” τους τόπους...
 
Γι' αυτή σου την βαθιά μεγαλοσύνη,
σε κλείνω στην καρδιά μ' ευγνωμοσύνη!!!!!!
 
--------------------------------------------------------------------
Κι εγώ υπήρξα μαθήτρια... Και μπορούσα να ξεχωρίζω τους δασκάλους που σημάδεψαν θετικά την ζωή και την καριέρα μου... Έχω γράψει και κείμενο “ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ”. Μία από τις υπέροχες μορφές, η καθηγήτριά μου στην Αρσάκειο Ακαδημία Παλαιού Ψυχικού, κυρία Φωτεινή Μιχαήλ, με καθοδηγούσε και όταν ήμουν ενεργή δασκάλα... Δεν χάσαμε ποτέ επαφή, όλα αυτά τα χρόνια... Ήταν από τους φωτεινούς εκπαιδευτικούς που ενέπνεαν, παραδειγμάτιζαν και καθοδηγούσαν. Όχι σαν κάτι περιπτώσεις αδιάφορες και άνευ συναισθήματος, τελείως διεκπεραιωτικές που περνούν δίπλα σου και δεν σε αγγίζουν καν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ... Η κυρία Φωτεινή Μιχαήλ, στο πέρασμά της άφησε πολλά... Ευπροσήγορη, βαθιά γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, συναρπαστική στην Ιστορία Τέχνης.
Όπως και στο Δημοτικό, στην πατρίδα μου την Σάμη, η αγαπημένη μας κυρία Ρουμπίνα Στεφάτου και η πολυαγαπημένη κυρία Γεωργία Σκιαδαρέση, που καθόρισε ουσιαστικά την μαθητική πορεία μου και την ζωή μου. Υπήρξε για μένα φωτεινό πρότυπο στην διδασκαλική μου πορεία.
Γι' αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους, γι' αυτές τις ξεχωριστές Δασκάλες, αφιερώνω το σονέτο μου και “Μπρος στην βαθιά σας μεγαλοσύνη,

σας κλείνω στην καρδιά μ' ευγνωμοσύνη!!!!”

Η μαθήτριά σας, Πολυάνθη Βουτσινά...