Τα τελευταία έξι χρόνια, έχω αναλάβει-πάντα εθελοντικά- το θεατρικό κομμάτι του Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Συλλόγου Κέντρου Αμπελοκήπων. Ονομάσαμε την ομάδα, ΝΕΑΝΙΚΟ ΘΙΑΣΟ και ανεβάσαμε μέσα σε αυτά τα χρόνια, το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, το ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ του αγαπημένου μας συγγραφέα και ανθρωπιστή ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ, σε διασκευή και διδασκαλία δική μου. Επίσης ανεβάσαμε δυο δικά μου έργα, το ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ και ΣΤΗ ΖΩΗ. Τώρα πρόεδρος είναι ο κος Φαίδων Παπαθεοδώρου, στην αρχή είχα συνεργαστεί με τον εκλιπόντα Στέλιο Δημητριάδη. Τις πρόβες τις κάνουμε στην αίθουσα του Συλλόγου και τις παραστάσεις τις δίναμε για τέσσερα χρόνια στο θέατρο ΑΝΕΣΙΣ και μια φορά στην Τεχνόπολη στο Γκάζι..Προβληματιστήκαμε τα δύο τελευταία χρόνια, γιατί η τιμή στο ΑΝΕΣΙΣ ανέβηκε και τα έσοδα του Συλλόγου δεν επαρκούν.
Εφέτος παρουσιάσαμε το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ, στο πολιτιστικό κέντρο Βαφειοχωρίου και Καρολίδου 2. Το πρόβλημα της αίθουσας είναι μεγάλο. Μακάρι να βρισκόταν λύση, γιατί όλοι ξέρουμε ότι ένα θεατρικό έργο πρέπει να παρουσιάζεται στον σωστό χώρο, διαφορετικά μπορεί να χαθεί όλη η αίγλη του.Τόσα χρόνια όλα τα διοργανωτικά έπεφταν στις πλάτες του κου Φαίδωνα. Εφέτος ευτυχώς συμμετείχαν και δυο μέλη του Συλλόγου, η κα Μαρίνα Κατσουλάκη και ο κος Πέτρος Παπαπετρόπουλος . Δεν είδα άλλους Στο οικονομικό θέμα της κάλυψης της παράστασης δυσκολεύεται ο Σύλλογος ένεκα των χαμηλών εσόδων. Άλλοτε το έξοδο της βιντεοσκόπησης το μοιραζόμασταν με τα παιδιά του θιάσου. Φέτος ανέλαβε η οικογένεια της Νεφέλης-παιδί του θιάσου- και κάλυψε την βιντεοσκόπηση του θεατρικού και γι' αυτό έχει τις πιο θερμές μας ευχαριστίες.Η οικογένεια της Νεφέλης είχε και πέρσι βοηθήσει στα ηχητικά . Μας έχουν κατα'υ'ποχρεώσει αυτοί οι τόσο ευγενικοί άνθρωποι, αρχίζοντας από την γιαγιά, την εκπαιδευτικό κυρία Δήμητρα Βυτούλη που τρέχει μαζί μας προς εύρεση αίθουσας και φροντίζει έως και την μέριμνα του Ντι Βι Ντι της παράστασης...Αυτή η γυναίκα ερχόταν από την Κόρινθο κάθε Σάββατο που είχαμε πρόβα, για να πάει να πάρει την εγγονή της και να τη φέρει στην πρόβα, καθ' όσον η Νεφέλη μένει μακριά από τους Αμπελοκήπους και οι γονείς εργάζοντο. Τέτοια θυσία... Κι αυτό, γιατί η κυρία Δήμητρα και όλη της η οικογένεια έχουν πιστέψει στην αξία και στην αναγκαιότητα αυτού που κάνουμε...
Ολοι οι γονείς της θεατρικής μας ομάδας, είναι ευγενέστατοι και τα παιδιά προθυμότατα. Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε μία παράσταση, οι εκδηλώσεις τους είναι συγκινητικότατες. Με κλείνουν μέσα στην αγκαλιά τους και τα χαμογελαστά πρόσωπά τους, γεμίζουν την καρδιά μου με ανείπωτη χαρά!!! Τα λόγια τους είναι για μένα νέκταρ και νιώθω μια μελένια ανακούφιση!!!Μέσα στον ΝΕΑΝΙΚΟ ΘΙΑΣΟ είναι παιδιά που τα έχω εφτά περίπου χρόνια, όπως την καλή μου Σάρα που ξεκίνησε από την Δ΄Δημοτικού και θα πάει στην Β΄ Λυκείου!!! Σταθερό μέλος και ο Κωνσταντίνος , δυο παιδιά με εξαιρετικό υποκριτικό ταλέντο!!! Και ποιο παιδί μου να πρωτοθυμηθώ!!!! Την Ιωάννα, την Νεφέλη που ήρθε φιντανάκι χαμηλών τόνων και εξελίχθηκε σε παλλόμενη ηθοποιό, την Χρυσούλα , την Ελεάννα, την Αλεξάνδρα, την Κατερίνα,την Ηλέκτρα,την Θεοφανεία, τον Ευάγγελο, την Ροζαλίντα, τον Μεντί, τον Ρονάλντο,την Αναστασία, την Σάλμα, την Αντιγόνη....Παιδιά που ήρθαν απ' το Δημοτικό και έμεναν μέχρι την Γ΄Γυμνασίου συνήθως και που ανανεώνονταν κάθε χρονιά και με ένα καινούριο μέλος. Δουλέψαμε πολύ στην ομάδα μας. Το ταξίδι που ξεκινάς για το χτίσιμο μιας θεατρικής παράστασης, είναι μαγευτικό... Και για ποιο πράγμα δεν μιλήσαμε κατά τη διάρκεια της κάθε πρόβας!! Και το τι κάναμε σε κάθε πρόβα!!! Κινησιολογία, σωστή εκφορά λόγου, παίξιμο με συναίσθημα, εκτέλεση χορογραφιών, επεξήγηση κειμένου, αναφορά σε επίκαιρα θέματα που ξεπηδούσαν από την διευκρίνηση μιας πρότασης, μιας λέξης, ενός νοήματος... Η επαφή με την σωστή ελληνική γλώσσα μέσω ενός λογοτεχνικού κειμένου, διεύρηνε τον γλωσσικό πλούτο εκάστου παιδιού, καθώς και του πνευματικούς του ορίζοντες. Πόσο υπερήφανος πρέπει να νιώθει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ βλέποντας ότι οι αξίες και τα νάματα που απορρέουν από το έργο του, φύτρωσαν και γιγαντώθηκαν στις καρδιές τόσων παιδιών... Παιδιών διαφορετικής ηλικίας αλλά και προέλευσης Κι αυτό, γιατί στον ΝΕΑΝΙΚΟ ΘΙΑΣΟ, μετέχουν παιδιά από διαφορετικές πατρίδες: Έχω Εληνάκια, Αλβανάκια, Κινεζάκια και παιδιά από την Αίγυπτο!!! Κι όλα αυτά ενώθηκαν κάτω από το βλέμμα και τις αρχές του φίλου των παιδιών όλης της γης, του ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ!!!
Να μην ξεχάσω να αναφέρω τις δύο κόρες μου: Την Ελπίδα και την Αλίσια που στάθηκαν λαμπάδες αναμμένες δίπλα μου, όλα αυτά τα χρόνια... Προσέφεραν την βοήθειά τους με χαρά και πάντα ανιδιοτελώς...
Είματε ευλογημένοι εμείς οι δάσκαλοι, γιατί μπορούμε να εμφυσήσουμε στις καρδιές των παιδιών υψηλά ιδανικά και να τα βλέπουμε να ανθίζουν και να ευωδιάζουν από αξίες και μια αντίληψη ζωής πολύ ανεβασμένης και εκλεπτυσμένης... Προσωπικά, κοντά στα παιδιά νιώθω πάντα νέα!!!! Με μπολιάζουν με την δροσιά των νιάτων τους, με την αγνή ματιά τους, με την ελπιδοφόρα παρουσία τους και με κάνουν να πιστεύω ότι με τέτοια παιδιά, υπάρχει ακόμα ελπίδα να σωθεί αυτή η γη, να διορθωθεί το μέλλον του κόσμου τούτου...Κι εγώ νιώθω άφατη ικανοποίηση, αν μπορώ να πω ότι έβαλα ένα λιθαράκι στην διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού και συνέβαλλα στην παιδεία του. Γιατί άλλο μόρφωση και άλλο παιδεία... Το ιδανικό είναι η συνύπαρξη αυτών των δύο...Διότι μόρφωση χωρίς παιδεία είναι ένα όργανο χωρίς φωνή, χωρίς ψυχή, χωρίς πνοή, χωρίς αξίες...Δεν σας κρύβω ότι ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, όταν τα παιδιά απέδωσαν με θαυμαστό τρόπο και το δικό μου έργο ΣΤΗ ΖΩΗ... Κατάλαβα ότι είχα μιλήσει στην καρδούλα τους και αυτό μου έφερε δάκρυα χαράς στα μάτια και μια απέραντη γαλήνη μέσα στο είναι μου...
Εφέτος, όπως και πέρσι, ένιωσα διπλή χαρά. Είχα και την θεατρική παράσταση του 105ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και την θεατρική παράσταση στον Σύλλογο!!! Πού να γεράσεις όταν πίνεις τόση ποσότητα νέκταρ κάθε χρονιά!!!! Συγκλονιστικές στιγμές!!! Απαράμιλλης ομορφιάς συναισθήματα με καθήλωσαν και με ανέβασαν στα ουράνια!!!!!Κι αυτό το οφείλω στα ΥΠΕΡΟΧΑ παιδιά που δίνουν σάρκα και οστά στα όνειρά μας.Όταν βλέπεις ότι αυτό που δίδαξες έχει ανταπόκριση, παίρνεις τα ακριβότερα και πολυτιμότερα εύσημα!!! Και αυτά τα εύσημα, στα καρφιτσώνουν στο μέρος της καρδιάς παιδικά, αθώα χέρια!!!! Το ύψιστο μετάλλιο!!! Χθες έγραψα για το 105ο Δημοτικό. Σήμερα αναφέρθηκα στον Σύλλογο. Εδώ υπάρχουν κάποιες δυσκολίες που πρέπει να βρουν γρήγορα την λύση τους. Όμως τα παιδιά σε κάνουν να παραμερίζεις τις όποιες αντιξοότητες και να τραβάς εμπρός... Να δίνεις την μάχη γιατί σε περιμένουν διάπλατα παιδικά μάτια που επαφίονται στην δύναμη της ψυχής σου, που περιμένουν τόσα από σένα και σε κοιτούν όλο ελπίδα και προσμονή...Δεν μπορείς να τα απογοητεύσεις... Και ορθώνεις το ανάστημά σου και σμίγεις μαζί τους για μια νέα πανέμορφη, πνευματική περιπέτεια!!...
Αγαπημένα μου παιδιά, ο Θεός να σας ευλογεί πάντα!!! Να είστε καλά και να προοδεύετε στην ζωή σας. Να μην εγκαταλείψετε ποτέ... Να παλέψετε με πάθος για τα όνειρά σας, μέχρι να πείτε ότι κάνατε το καλύτερο δυνατό για την επίτευξη των στόχων σας και την πραγματοποίηση των ονείρων σας!!! Σας ευχαριστώ από καρδιάς για όσα υπέροχα γεμίσατε την δική μου καρδιά...Οι δάσκαλοι είμαστε τυχεροί γιατί - θα το λέω συνεχώς - με την επαφή μας μαζί σας, παίρνουμε δροσιά απ' την δροσιά σας και νιώθουμε πάντα νέοι!!!Ελπίζω μέσα στην καρδιά σας, να είναι κάπου γραμμένο το όνομα ΠΟΛΥΑΝΘΗ... Στην δική μου καρδιά, υπάρχει ένα ολόλαμπρο μωσα'ι'κό, που κάθε στραφταλιστή ψηφίδα του, έχει πάνω γραμμένο το όνομα κάθε αγαπημένου μου παιδιού!!!! Και αυτή η καρδιά θα φωσφορίζει και θα χτυπάει πάντα, στον ρυθμό του δικού σας τραγουδιού, που δεν γνωρίζει σύνορα, γιατί είναι το τραγούδι της ΑΓΑΠΗΣ !!!!!...ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου