Ήρθε η στιγμή να πω δυο λόγια για τα τεκταινόμενα αυτής της χρονιάς, τώρα που έκλεισε ο κύκλος του σχολικού έτους.Για μένα ήταν υπέροχος, γιατί εκτός από την υγεία που μας χαρίζει ο Ύψιστος, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ασχοληθούμε με άλλους τομείς της ζωής μας,ασχολήθηκα με την μεγάλη μου αγάπη το θέατρο μέσα όμως από τα παιδιά. Εφέτος λοιπόν, είχα την τύχη να συνεργαστώ για δεύτερη χρονιά, με το 105ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ με τη καταπληκτική θέα και την επιτυχημένη οργάνωση. Πέρυσι είχαμε ανεβάσει το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ και φέτος το ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα και φίλου των παιδιών όλης της γης, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ, σε δική μου διασκευή και διδασκαλία.
Η συνεργασία με το εν λόγω σχολείο ήταν θαυμάσια. Ο Διευθυντής κος Νίκος Βογιατζής, μάς επέτρεψε να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε στο μαγικό ταξίδι που είναι η συναρπαστική περιπέτεια, του να ανεβάσεις μια θεατρική παράσταση. Ο Σύλλογος Διδασκόντων, αγκάλιασε με θέρμη την προσπάθειά μας, συμφωνώντας ομόφωνα να υλοποιηθεί το πόνημα που αναλαμβάναμε. Ο Σύλλογος Γονέων από κοινού με τον Σύλλογο Διδασκόντων προσέφεραν την οικονομική τους στήριξη, αναλαμβάνοντας την ενοικίαση της θεατρικής αίθουσας και τα σκηνικά έξοδα. Δίπλα μου, αρωγός στην προσπάθειά μας, στάθηκε ο ανεκτίμητος συνάδελφος Νίκος Σπυρόπουλος. Ο Νίκος έχει μεγάλη διοργανωτική ικανότητα, ξέρει να εμψυχώνει και η ευγένειά του είναι απαράμιλλη. Μπορείς να στηρίζεσαι σε αυτόν τον άνθρωπο που πάντα βρίσκει λύσεις και υπογράφω την εκπληκτική του ενασχόληση με τα κοινά. Είναι άριστα ενημερωμένος πάνω στα θέματα που απασχολούν το ευρύτερο σύνολο της κοινωνίας μας.Παλεύει για το σωστό, το οποίο θα βοηθήσει τον απλό πολίτη και ίσως γι'αυτό κάποτε πολεμήθηκε πολύ. Με αυτόν τον αγωνιστικό χαρακτήρα που έχει, σίγουρα οι αγωνιστές διακεκριμένοι παππούδες του, θα είναι υπερήφανοι για τον ξεχωριστό εγγονό τους και για την σφιχτοδεμένη οικογένεια που δημιούργησε... Ακούραστος, πετυχαίνει με ό,τι βάζει στόχο να ασχοληθεί... Με αυτόν τον άνθρωπο συνεργάστηκα και αλίμονο αν δεν ομολογούσα τα προτερήματά του. Όταν βλέπεις ανθρώπους που το αξίζουν, μην είσαι τσιγγούνης. Πες το ΜΠΡΑΒΟ,γιατί αυτό δείχνει άνθρωπο ανώτερο που δεν φοβάται να αποδώσει τα εύσημα κι εγώ ουδέποτε φοβήθηκα να αναγνωρίσω μιαν αξία. Ο Νίκος έκανε τον αγώνα μου ανώδυνο. Εύρισκα στην έδρα τον καφέ μου, το δροσερό νεράκι μου, την καλή του την κουβέντα. Είχα την σιγουριά ότι οποιαδήποτε δυσκολία συναντήσουμε, θα την ξεπεράσουμε κι έτσι αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στην διδασκαλία του θεατρικού μας. Συζητούσαμε ό,τι με απασχολούσε και ένιωθα ηρεμία από τις εκάστοτε λύσεις που πρότεινε.Τα παιδιά τον σεβόντουσαν και ο δικός μου ρόλος αγκαλιάστηκε από το πνεύμα της άψογης συνεργασίας και απεριόριστης εκτίμησης.
Κι έτσι κύλησε μια υπέροχη χρονιά...Η διδασκαλία του έργου, οι πρόβες, η μεγάλη ανταπόκριση των παιδιών, με έκαναν ευτυχισμένη.... Περίμενα με χαρά να έρθει η Κυριακή για να ανέβω στο ''βιλαέτι'' που είναι κτισμένο το 105ο Δημοτικό!!!! Ξεχνούσα τους πόνους στο γόνατο, στην μέση, κάθε φορά που η Μαρία ή η Ελευθερία μου έδιναν τα χεράκια τους να κρατηθώ...''Θα σας πάρω εγώ το κασετόφωνο κυρία!'' ''Δώστε μου τη τσάντα σας κυρία!'' ''Κρατηθείτε από μένα κυρία!'' ή ''Είστε καλά; Τι κάνει ο γατούλης σας;'' ''Θα είμαστε μαζί του χρόνου κυρία Πολυάνθη;'' Μαρία, Ζίνα, Ελευθερία, Φραντζέσκος, Χριστιάννα, Μυρτώ, η άλλη μας Μαρία, τα υπέροχα παιδιά της ομάδας μας...Και πέρσι η Μελίνα, ο Γιώργος, ο Ερμής, η Φοίβη, ο Δαυίδ... Ορθοφωνία, χορευτικά, ανάλυση κειμένου, επεξήγηση γλωσσικών τύπων, μεταφορά συναισθήματος, κατανόηση του ρόλου, των υψηλών εννοιών που πρεσβεύει ο συγγραφέας, να το συναρπαστικό ταξίδι για το ανέβασμα ενός θεατρικού έργου... Είμαι σίγουρη, ότι τα παιδιά αυτά δεν θα ξεχάσουν ποτέ όσα θαυμαστά φώλιασαν στις ψυχούλες τους με την διαδικασία του χτισίματος της θεατρικής τους παράστασης. Αξίες, νοήματα και ιδανικά θα κυματίζουν μέσα τους, καθώς και το δυνατό χειροκρότημα που δικαίωσε την προσπάθειά τους. Για μένα το μεγάλο παράσημο ήταν οι αγκαλιές που με πήραν τα παιδιά, στο τέλος της παρουσίασης του έργου μας...Και φυσικά τα καλά λόγια όλων των παρευρισκομένων...Και κάπου εδω μπαίνει ο μικρός εγγονός μου που ήρθε από την Καλαμάτα, για να μας κρατήσει η κόρη μου η Αλίσια στην κονσόλα του θεάτρου ΑΝΕΣΙΣ την μουσική μας και που χόρεψε ένα σπέσιαλ τανγκό με το Μαράκι μας!! Ο δεσμός που σφυρηλατήσαμε με όλη την ομάδα,άρρηκτος!!!Μπροστά μου, τα παιδιά αυτά ζωγράφισαν ένα μαγικό ουράνιο τόξο!!!!! Ανέβηκαν επάνω στα ονειρεμένα χρώματά του και με πήραν και μένα μαζί τους!!!!
Πόσο χαρούμενος θα νιώθει από εκεί ψηλά ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ που οι διαχρονικές αξίες του φωτίζουν το πνεύμα των σημερινών μαθητών!!!! Χρυσά μου παιδιά, μας κάνατε ΟΛΟΥΣ υπερήφανους!!!Το σχολείο σας, τους ευτυχείς γονείς σας, τους δασκάλους σας, τον Διευθυντή σας, τον κο Νίκο κι εμένα που σας έδωσα την ψυχή μου και μου την ξαναγυρίσατε φορτωμένη από τις ευωδιές της αγνής καρδιάς σας και την δροσιά του νεανικού αυθορμητισμού σας!!!!Να είστε καλά αγαπημένα μου παιδιά!!Πάντα γερά και χαρούμενα!! Να πετύχετε στην ζωή σας και να εκπληρωθούν ΟΛΑ τα όνειρά σας!!!!Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ που υπάρχετε!!!! Σας φιλώ όλους σας, με όλη μου την αγάπη, η συνταξιδιώτισσα στα όνειρά σας,η πάντα δασκάλα, Πολυάνθη!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου