ΚΙΝΔΥΝΟΣ...

Ήταν πριν την πρωινή προσευχή, όταν με πλησίασε η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, αρκετά ταραγμένη: ''Πρέπει να σας μιλήσω κυρία Πολυάνθη, προτού μπείτε στην τάξη...Στο ισόγειο της πολυκατοικίας που μένω, πριν λίγο καιρό εγκαταστάθηκε ένα ανδρόγυνο. Κάτι δεν μου άρεσε... Πες το διαίσθηση... Απέναντί μου είναι το παρκάκι που μαζεύονται παιδιά και παίζουν ποδόσφαιρο.Ανάμεσά τους και ο καινούριος συγκάτοικος. Μου έκανε εντύπωση.. Τι δουλειά είχε ένας μεγάλος άνδρας να παίζει με παιδιά του Δημοτικού και να τους μοιράζει σοκολάτες; Ρωτώντας, μάθαμε ότι ο κύριος αυτός είχε βγει από την φυλακή με την κατηγορία της παιδεραστίας. Πήρα αμέσως την αστυνομία, όμως μου είπαν πως αφού δεν υπάρχει καταγγελία, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Σας τα λέω όλα αυτά, γατί ένας δικός σας μαθητής, ο Ιβάν, έρχεται στο παρκάκι , αν και το σπίτι του δεν είναι κοντά. Έχω δει να φεύγει με τον άνδρα που σας λέω και να πηγαίνει στο διαμέρισμά του... Σας παρακαλώ επιληφθείτε του θέματος, γιατί έτυχε μια μέρα κατεβαίνοντας με το ασανσέρ να δω τον Ιβάν να φεύγει με σακούλες στο χέρι από το σούπερ- μάρκετ.. Καταλαβαίνετε πού πάει το μυαλό μου... Κάντε ό,τι ο Θεός σας φωτίσει..''

 Προβληματίστηκα και αγχώθηκα... Η μητέρα του Ιβάν δούλευε αργά  την νύχτα. Τα μεσημέρια κοιμόταν και τον Ιβάν τον πρόσεχε η γιαγιά του...Μέσα στην τάξη μιλούσαμε για χίλια δυο θέματα, εκτός από τα μαθήματα... Είχα δει ότι οι μαθητές διψούσαν για συζήτηση.. Τώρα που και οι δυο γονείς δουλεύουν,συν τις εξωσχολικές δραστηριότητες, λίγος χρόνος μένει για συζήτηση γύρω από το τραπέζι... Μετά το διάλειμμα τους έπιασα κουβέντα.''Βλέπω ότι τρελαίνεστε για το ποδόσφαιρο!''  ''Ναι, κυρία! Εγώ παίζω και στην γειτονιά μου, γιατί έχουμε ένα παρκάκι απέναντι!!''   ''Ελπίζω Σωτήρη μου, μετά τα μαθήματά σου!! Έρχονται πολλοί;''   ''ΟΥ!!! Μαζευόμαστε πολλά παιδιά!!''  ''Πάω κι εγώ κυρία!! Παίζουμε όμορφα!!'' Ήταν ο Ιβάν.   ''Μα εσύ Ιβάν μου, δεν μένεις κάπως μακριά;'' ''Τι λέτε κυρία!Φτάνω στο λεπτό!!  Άσε που μετά έχει και κέρασμα!!''    ''Δηλαδή, Ιβάν;''  ''Να σας πω εγώ κυρία!'' Πετάχτηκε πάλι ο Σωτήρης. ''Εκεί που παίζουμε, έρχεται και ένας κύριος και μας κερνάει σοκολάτες. Ο μπαμπάς μου όμως μου είπε να μην ξαναπάρω, γιατί είναι ξένος...''   ''Πολύ σωστά. Δεν έχουμε πει ότι δεν παίρνουμε τίποτε από αγνώστους; Ούτε τους ακολουθούμε αν μας πουν να μας πάνε αυτοί σπίτι..''    ''Ναι΄κυρία - φώναξε ο Ιβάν - αλλά τι κακό μπορεί να έχει μια σοκολάτα;''   ''Κυρία! Κυρία!! Ο πατέρας μου μού είπε ότι βάζουν ναρκωτικά και αρπάζουν τα παιδιά!!''   ''Εντάξει Πάρη.. Μην πανικοβληθείτε, αλλά να ακούτε τι σας λένε οι γονείς σας και η δασκάλα σας! Εμπιστοσύνη μόνον στους δικούς σας ανθρώπους και θυμηθείτε τι λέγαμε τις προάλλες: Αν νιώσουμε δυσφορία όταν μας χα'ι'δέψει κάποιος, φεύγουμε αμέσως και το λέμε στους γονείς μας...''    ''Σύμφωνοι  κυρία, υπάρχουν όμως και καλοί άνθρωποι!! Ο κύριος που παίζει μαζί μας, είναι πολύ καλός!! Όποτε πηγαίνω, μου δίνει ολόκληρες σακούλες με πράγματα για το σπίτι!!!''   ''Και φυσικά υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί άνθρωποι, Ιβάν μου... Τις σακούλες αυτές, τις έχει δει η μαμά σου; Σ'έχει ρωτήσει ποιος τις έδωσε;''  ''Ναι, κυρία, τις έχει δει. Με αφήνει να πηγαίνω μαζί του!!''  ''Και τι κάνετε σπίτι του αφού δεν έχει παιδιά;'' με πρόλαβε η Ασημίνα..   ''Καθόμαστε με την γυναίκα του, τρώμε γλυκά και βλέπουμε ταινίες!''  ''Τι ταινίες Ιβάν μου;'' ''Να, με τον Στάθη Ψάλτη, τον Βουτσά... Μόνον προχθές είδαμε μία που δεν μου άρεσε πολύ...''  Πώς την έλεγαν;''  ''Δεν θυμάμαι...  Αλλά κυρία, σας ορκίζομαι ότι σε πολλές σκηνές έκλεινα τα μάτια μου για να μην βλέπω..''    Κοκάλωσα...Τι  είχαν δείξει στο παιδί;...Ερωτική ταινία ή θρίλερ;... Σηκώθηκαν ένα σωρό χέρια. Όλοι ήθελαν να μιλήσουν...  '' Κι εγώ κυρία έχω δει ακατάλληλη ταινία με σπαθιά και ακροβατικά και αίματα!!! '' Ήταν ο Πάνος.  ''Αυτά είναι θρίλερ και η μαμά μου δεν με αφήνει να τις βλέπω, γιατί μετά δεν μπορώ να κοιμηθώ..'' είπε η Μαρία...  ''Κι εγώ κυρία , είδα μια με τον μεγάλο μου αδερφό και για να κοιμηθώ άνοιξα όλα τα φώτα!!! '' πετάχτηκε ο Φώτης.  ''Παιδιά μου,δεν επιτρέπεται να βλέπετε τέτοια έργα.. Είναι ακατάλληλα''   ''Αυτό που είδα εγώ κυρία - τον λόγο πήρε  ο Ιβάν -  δεν είχε αίματα... Είχε... κάτι άλλο...''   ''Λοιπόν παιδιά μου, ακούστε... Ξέρετε όλοι ότι υπάρχουν και ακατάλληλες ταινίες ερωτικές... Ούτε αυτές πρέπει να βλέπετε... Θα τις δείτε μετά τα 18 σας, όταν θα είστε ώριμοι και θα αντέχει ο ψυχισμός σας να δει κάποια πράγματα... Τώρα οι φρικιαστικές θα σας τρομάζουν και οι άλλες θα σας δώσουν μια τελείως εσφαλμένη ιδέα για την αγάπη...Διότι  τον έρωτα που είναι ένα μαγικό συναίσθημα, αυτές οι ταινίες τον εξευτελίζουν και σας δίνουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα για την σχέση ενός ζευγαριού...  Ξέρω, έχετε περιέργεια για πολλά πράγματα, αλλά σας παρακαλώ, μην κάνετε κάτι που δεν επιτρέπει η ηλικία σας..''   Σηκώθηκε ο Ιβάν...  ''  Τελικά να μην ξαναπάω στον θείο μου κυρία;''    '' Θείος;;''   '' Έτσι μου είπε να τον φωνάζω...Καθόλου κυρία; Είναι καλοί...''   ''Άκου Ιβάν μου, αν έρθει η μαμά σου να γνωρίσει τους ανθρώπους αυτούς και να τους ευχαριστήσει για τα τόσα δώρα τους, το ξανασυζητάμε...Μόνος σου όμως δεν πρέπει να ξαναμπείς στο διαμέρισμά τους...Μου το υπόσχεσαι;''   Τον πρόλαβε η Τάνια:''Η μαμά μου κυρία είναι νοσοκόμα και μου είπε ότι κλέβουν παιδιά και τους παίρνουν τα όργανά τους... Ή τα πουλούν στους παιδεραστές και τα βιάζουν!''    ''Μόνον τα κορίτσια! Τα αγόρια δεν μπορούν να τα βιάσουν!!!''   Πετάχτηκε ο Φαίδων:   ''Ιβάν είσαι καλά;; Και τα αγόρια μπορούμε να το πάθουμε... Μου τα λέει ο μπαμπάς μου που είναι αστυνομικός και έχουν δει πολλά τα μάτια του!!! ''   'Εβλεπα ότι άλλοι γονείς είχαν μιλήσει στα παιδιά τους -έστω και ακραία θα έλεγαν μερικοί - και άλλοι καθόλου... ''Παιδιά μου. πρέπει να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα... Εμπιστοσύνη - είπαμε-στους δικούς σας ανθρώπους...Και στην δασκάλα σας φυσικά...Έπίσης έχω δει κάποιους από σας, ότι ενώ σχολάμε και θα έπρεπε να ήσασταν σπίτι να διαβάζετε, γυρνάτε στους δρόμους... Τι πάει να πει ότι οι γονείς σας έρχονται το βράδυ από την δουλειά; Εσείς πρέπει να κάνετε τα μαθήματά σας προσεχτικά και να ξεκουραστείτε... Κι αν έχετε ελεύθερο χρόνο, διαβάστε ένα καλό βιβλίο, περάστε από το σπίτι να μου πείτα μια καλησπέρα  ή πάρτε με τηλέφωνο...''   '' Να σας ενοχλούμε τώρα, κυρία;''   ''Όχι, Νταβίντ μου, δεν με ενοχλείτε..Είναι καλύτερο να γυρίζετε με τα μεγάλα αδέλφια σας στις καφετέριες; Γιατί το έμαθα και αυτό... Μην μιμείστε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου...Αν οι γονείς σας ήταν σπίτι, νομίζετε ότι θα σας άφηναν;  Ξέρω... Είστε στην ΣΤ΄τάξη, μεγαλώσατε, δεν λέω, αλλά πρέπει να προσέχετε διπλά όσοι από σας μένετε μόνοι...'' 

Στο διάλειμμα ο Ιβάν έμεινε στην τάξη.  ''Αλήθεια το είπατε κυρία ότι μπορούμε να ερχόμαστε να σας δούμε;''   ''Φυσικά και το είπα αλήθεια Ιβάν μου... Το σπίτι μου είναι ανοιχτό. Θα δεις και τις γατούλες μου, που τόσο σου αρέσουν!''    ''Ναι, κυρία, θυμάμαι όταν  ήρθαμε τα παιδιά να σας πούμε τα κάλαντα πώς τριγύριζαν!! Θα έρθω κυρία να σας δω... Και... και  αν κυρία η μαμά δεν πάει να γνωρίσει τον κύριο, να μην ξαναπάω;''    '' Ούτε να ξαναπάς, ούτε να ξαναδεχθείς  τα δώρα του... Σκέψου πόσο άσχημα ένιωσες βέποντας την ταινία εκείνη... Δεν δικαιολογούνται να δείχνουν σε ένα ανήλικο ακατάλληλα έργα...Δεν νομίζεις ότι πρώτα εκείνοι θα έπρεπε να σου προτείνουν να γνωρίσουν την μαμά σου; Γιατί δεν το έκαναν; Κι αν η μαμά σου δεν το σκέφτηκε, είναι λάθος, αλλά καμιά φορά και οι μεγάλοι κάνουμε λάθη, σκοτεισμένοι από τις έγνοιες μας...Εσύ όμως, σαν νεώτερος, με καθαρή ματιά, πρέπει ακόμα και στην μαμά σου να δείξεις το σωστό κι αν δεν καταλαβαίνει, εσύ να επιμείνεις... Κοτζάμ παλλήκαρος είσαι!!!''   Έπεσε στην αγκαλιά μου και με κράτησε σφιχτά... Τι να πεις σε ένα μικρό παιδί για την μητέρα του, την οποία έχει όπως όλοι μας βάλει σε βάθρο; Οι λέξεις πρέπει να είναι προσεχτικές για να μην πληγωθεί η ψυχούλα που έχεις στα χέρια σου...Το θέμα με την μητέρα θα το κανόνιζα εγώ... Ειδοποίησα τους συναδέλφους για το περίεργο άτομο που τριγύριζε στο παρκάκι, να έχουν το νου τους...

 Ο Ιβάν ήρθε σπίτι μου τις 4ρις επόμενες εβδομάδες, από μια φορά κάθε εβδομάδα...Ήταν και πιο συγκροτημένος στο μάθημα και στην καθιερωμένη θεατρική μας παράσταση, θριάμβευσε! Η Πρόεδρος του Συλλόγου μου είπε, ότι δεν τον έβλεπε συχνά στην γειτονιά τους και ποτέ πια στο ισόγειο διαμέρισμα...Στο Γυμνάσιο πήγε αρκετά καλά και μετά  στο Τεχνικό Λύκειο...Θέλω να μαθαίνω την πορεία των εκάστοτε μαθητών μου και αγαλλιάζει η ψυχή μου όταν όλα βαίνουν καλώς..Αυτές  οι συζητήσεις μέσα στην τάξη, δένουν την δασκάλα με τους μαθητές της...Αρκεί να ξέρει να μιλάει σύμφωνα με την ηλικία του εκάστοτε μαθητή  της και το πόσα μπορεί να αντέξει ένα παιδί...Πολλά γεγονότα αντιμετωπίζουμε κατά την διδασκαλική μας πορεία... Και διαπιστώνουμε ότι δεν κάνουν μερικοί για γονείς [ ευτυχώς φυσικά  είναι η μειοφηφία] οπότε πρέπει να διαχειριστείς με πολύ λεπτό τρόπο τα συμβαίνοντα...Αρκεί να μην πεις ''Δεν πειράζει... Άστο...'' Αν δεν το πεις, θα βρεις τρόπο να ξεπεράσεις τον σκόπελο... Μακάρι να ζούσαν τα παιδιά σε έναν κόσμο αγνό... Μακάρι να ήταν όλοι οι γονείς στοργικοί και υποψιασμένοι...Μακάρι οι συνθήκες της ζωής να μην ήταν τόσο δύσκολες... Μακάρι τα καυτά θέματα να τα συζητούσαμε  και να μην κρύβονταν κάτω από το χαλί...Μακάρι και όλοι οι εκπαιδευτικοί - όλων των βαθμίδων -  εκτός από το μάθημα να μιλούσαν στην καρδιά των μαθητών και μαθητριών τους...Είναι τόσο σπουδαίος ο ρόλος του δασκάλου...Μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο και να φωτίσει την ζωή κάθε παιδιού, που περνά από τα χέρια του...Είναι ευλογημένος...