ΟΤΑΝ ΠΛΑΝΤΑΖΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥ....

Υπάρχουν χίλια εμπόδια στο διάβα της ζωής σου

και δεν μπορείς να τα διαβείς όσο κι αν προσπαθήσεις.

Συνισταμένες οι γραμμές του μόχθου ξεχωρίζουν.

Ο αγώνας σου τρισμέγιστος για να τα φέρεις βόλτα.

Κι αποξεχνιέσαι στο γλυκό του μπάτη αεράκι,

να ευφορήσει η ψυχή κι ευθύς να ξεχαστούνε

εκείνα που το είναι σου δεινά το ταλανίζουν. 

Σου ανασηκώνει τα μαλλιά τρελά το μαϊστράλι

κι ο πόθος για την θάλασσα πυργώνεται συνέχεια.

 

Να περπατήσεις στα ρηχά, κροκάλες να μαζέψεις

και ν'αφεθείς γυμνόστηθη στου Μύρτου την αγκάλη.

Σφαλίζεις τα ματόκλαδα και βλέπεις το καρνάγιο

και τις νεράιδες που πετούν κοντά στην Μελισσάνη.

Στης Δρογκαράτης σταματάς το σπήλαιο να θαυμάσεις

τους σταλακτίτες που κεντούν τα θεϊκά τα χέρια.

Πετάς προς τον Πλατύ Γιαλό που λάμπει ζαφειρένιος

και τις ελάτινες κορφές του Αίνου ανεβαίνεις.

Με γόνατα τρεμάμενα στον Άγιο οδεύεις,

το σώμα Του το άφθαρτο θαρρείς και ευωδιάζει...

Ο Άγιος Γεράσιμος προστάτης του νησιού μας,

είναι ο δικός μας Άγιος, τον νιώθεις συγγενή σου.

Απ' το Φισκάρδο σαν περνάς, στην Φώκι μας σταμάτα,

με την πανώρια θέα της οπού στα μάτια φέρνει,

πλημμύρα απ' τα δάκρυα η τόση ομορφάδα.

 

Και το μυαλό μου ξεγλιστρά στης Σάμης μας την άπλα,

όπου την νύχτα σκώνονται χρυσές πυγολαμπίδες

κι αναβοσβήνουν τρυφερά μυριάδες διαμαντάκια

που, χρυσωμένα αχνοπετούν ωσάν μικρές νεράιδες.

Η περιήγηση του νου τρανά με ξανανιώνει,

περιπλεγμένο μ' άκρατη, βαθιά επιθυμία...

Κι εφέτος στο τραπέζι μου θα βγάλω τις κροκάλες,

λευκές και ολοστρόγγυλες που μάζεψα πριν χρόνια,

καθώς κι εκειά τα όστρακα που πήρα απ'τον πατέρα

της Κατερίνας, και ακούς μέσα τους να σουρίζει

ο ανασασμός της θάλασσας της πολυκυματούσας...

 

Μπροστά μου όλα έρχονται και στην στιγμή θεριεύουν,

γιατί βαθιά στο αίμα μου, Κεφαλονιά αρμενίζει

και στην ψυχή μου πάντοτε την κουβαλώ με πόνο.

Εκεί στην Σάμη αψηλά κοιμάται ο πατέρας

που τόσο νέος χάθηκε και μένει μοναχός του.

Αλλού πήγε η γυναίκα του και η μικρή του κόρη,

με την ευχή πως κάποτε στο ιερό το χώμα,

θα ‘ρθούνε να ξαπλώσουνε και να αναπαυθούνε...

Η θέα απαράμιλλη ψηλά στο κοιμητήρι.

Θωρρείς σωρό αρχοντικά και δέντρα φουντωμένα.

Μα εκείνο που σε κατακτά και όλους τους μαγεύει ,

είναι η γαλάζια απλωσιά της θάλασσας ως πέρα

π' απλώνεται ασπρογάλαζη στ' ορίζοντα την άκρη,

να την στολίζουνε σεμνά, καράβια και καΐκια.

Πανόραμα αντανακλά της Σάμης μας ο κόλπος!!

''Θα έχω την καλύτερη και πιο σπουδαία θέα,

αφού εκεί με βάλετε'' έλεγε ο πατέρας, 

με μία δόση αστεϊσμού και πονηρό γελάκι.

Κι η μάνα τον απόπαιρνε και τού ‘λεγε: ''Κουνήσου

από την θέση σου Κωστή! Με πιάνει η καρδιά μου!''...

Και κοίτα πώς τα έφερε του χρόνου το μαγγάνι,

κι ο Κωσταντής από ψηλά, την θέα εκείνη έχει...

 

Γυρίζει ο χρόνος και κυλούν οι εποχές σαν τραίνα, 

αέναο τρεχαλητό στης μοίρας μας τις ράγες...

Οι μέρες διαδέχονται τις νύχτες με καμάρι.

Αμέτρητες στοιβάζονται οι ώρες στην αρένα 

του χρόνου μας, και χάσαμε κάπου το μέτρημά τους...

Ασπρίσαν πλέον τα μαλλιά, κυρτώσαν τα κορμιά μας

και στον καθρέφτη άδικα ψάχνεις την κοπελούδα,

πού 'χε κοτσίδες τρίδιπλες στην ράχη της ριγμένες

και φτάνανε ολόμαυρες πιο κάτω κι απ' την μέση...

 

Γυρνά του χρόνου ο τροχός κι ουδείς καταλαβαίνει

πώς εμπλεχτήκαν οι σκιές του χτες μα, και του τώρα.

Βουτήξανε στ' αρώματα των γιασεμιών το βράδυ,

μπερδεύτηκαν στα νιάτα σου τα μοσχομυρισμένα.

Κι αυτή η σελήνη σκόρπισε ασήμια και χρυσάφια,

σε κάθε τι νοσταλγικό που ρέει στην καρδιά μας...

Και κάπου εκεί χαθήκαμε στις μνήμες που ξυπνούνε

και μας φωνάζουν δυνατά πως αλλαγές γενήκαν...

Καλειδοσκόπιο η ζωή με χίλιες δυό εικόνες

του χτες, μα και του σήμερα, εικόνες αγιασμένες

από τον χτύπο της ζωής και την γλυκιά ελπίδα.

 

Σ' ευχαριστώ Θεούλη μου για όσα μας προσφέρεις,

σ' ευχαριστώ για τις χαρές και για τις αναμνήσεις.

Μιά κοπελούδα ξέγνοιαστη προβαίνει η ψυχή μου

απέναντι στην θάλασσα την ωριοκυματούσα

και τρέχει μ' αναστεναγμό στα χέρια μου ν' αφήσει

την ευωδιά του κύματος, του ήλιου την ανάσα.

Και στο τραπέζι ακουμπά αστραφτερή γαρδένια

που πάνω στ' άσπρα πέταλα, '' Κεφαλονιά μου'', γράφει....