ΝΥΧΤΟΨΙΘΥΡΙΣΜΑΤΑ

Αραχνο'ύ'φαντου φωτός η τιάρα  αχνοπροβαίνει.

Στροβιλισμός με χρώματα την δύση κατακλύζει.

Φαντάζει βαθυγάλαζο το μπλε αζούρ στο κύμα

κι οι νύμφες αστροφώτιστο  βελούδο ξετυλίγουν.

Την θέση παίρνει στο θρονί η άνασσα Σελήνη.

Μιά δέσμη φεγγαρόφωτος μ' ασήμια κατεβαίνει

και στρώνει μες στο πέλαγος χρυσή φεγγαροστράτα, 

όπου ενώνει τρυφερά την αστρική της ζώνη,

με την νερένια αρχόντισσα την πολυκυματούσα...

Της παραλίας οι φανοί  βουτούν στ'ακροθαλάσσι

και καθρεφτίζονται λαμπρά μυριάδες περιδέραια,

που λάμπουν χρυσοποίκιλτα με φλογερά ρουμπίνια

και αγκαλιάζουν λαμπερά της Σάμης μας τον κόλπο.

Παιχνίδι με την θάλασσα κεντούνε τόσα φώτα,

ερωτικό, μαγευτικό, πλανευτικό παιχνίδι,

που σε καλεί να ξεχαστείς στην μαγική θωριά του...

Θαρρείς και σπάει ο κολιές μιάς νερα'ι'δένιας κόρης

και χύνονται ανάκατα μπριλάντια μες στο κύμα...

Μιά βαρκαρόλα ακούγεται από 'να τρεχαντήρι.

Γιρλάντες φώτα το κοσμούν, τριγωνικό διαμάντι...

Φωνές βαθιές που τραγουδούν καντάδες της πατρίδας,

ξεχύνονται στο πέλαγος, βουτάνε στην ψυχή σου.

Κι η θάλασσα παθιάρικα φιλάει το σκαρί του.

Σαν ερωμένη το κρατά στην βελουδένια αγκάλη

και τρυφερά το δέχεται στο δροσερό κορμί της.

Ο φλοίσβος την ακρογιαλιά με πάθος την πλευρίζει,

υγρά φιλιά αφήνοντας  στα βότσαλα ξοπίσω...

Κι η νυσταγμένη αμμουδιά κρατάει την δροσιά του

και τις δαντέλες του φορεί, θαλασσινό φεστόνι...

Μικρή καρδιά μου άραξε μές στην φεγγαροστράτα

κι απίθωσε το βλέμμα σου ψηλά στον γαλαξία...

Διαμάντια τ' άστρα σε καλούν στου ουρανού τον θόλο

και το κορμί σου λίκνισε στην φάτνη των κυμάτων.

Μέσα στα μάτια κλείδωσε αυτήν την ομορφάδα

και κράτα την αιχμάλωτη στης σκέψης το παλάτι.

Θα σου φωτίζει τις λευκές της μοναξιάς σου νύχτες

κι όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, θα λάμπουν στην ψυχή σου...