ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ

Ειναι βαρύ να προσπαθείς την τύχη σου ν' αλλάξεις,
να το ζητάς από καρδιάς κι ούτε να κάνεις πίσω...
Να διώχνεις σαν σταυραετός τριγύρω σου τ' αγιάζι.
Για μιαν καλύτερη ζωή να ψάχνεις νύχτα- μέρα...

Κι εκεί που λες πως δεξιά τα πράγματα σαλπάρουν,
εκεί που σίγουρος θωρείς την αλλαγή της μοίρας,
εκεί ξάφνου μπερδεύονται τα πάντα ανάμεσά τους
και παραμένεις μοναχός με αδειανά τα χέρια...

Πόση ψευτιά αναπηδά από τις ''φίνες'' σχέσεις...
Τι υποσχέσεις παρευθύς γκρεμίζονται στον βρόντο...
Κοίτα πώς λιώνει η ομορφιά στο πρώτο πάτημά σου
και μιά βαριά αποφορά αφήνει στο κατόπι...

Οι υποσχέσεις σωρηδόν, λόγια παχιά, μεγάλα...
Επίστεψες πως και αυτοί, τρανή θα έχουν μπέσα...
Μα όταν είδαν, σθεναρά πως δεν αλλάζεις βήμα,
πετάξανε την μάσκα τους κι εφάνη η αλήθεια...

Μιά αλήθεια ποταπή, φτηνή, σε ιστό γύρω πλεγμένη,
σαν την αράχνη καρτερά να'ρθεί το πρώτο θύμα...
Μα εσύ την αναγνώρισες, την πέταξες στο χώμα
κι άφησες πίσω σου έξαλλους,τους ψεύτες ν'αλαλιάζουν...

Οι πόρτες οι φανταχτερές και τα λαμπρά σαλόνια,
που κρύβουν την απάτη τους σε μυρωμένες λέξεις,
είναι για τους ομοίους τους που ξέρουν τα τερτίπια
κι όπου μοιράζονται μαζί την αμοιβή της πλάνης....

Εσύ δεν είσαι σαν κι αυτούς, καθόλου δεν ταιριάζεις....
Δεν θα μπορέσεις να χωθείς μες στις δολοπλοκίες,
όπου το γκρίζο κάνουν μπλε και το σταχτί χρυσάφι
και μπλέκουν τους ανίδεους μέσα στις αλχημείες....

Εσύ θέλεις τον δρόμο τον στρωτό που μπαμπεσιά δεν ξέρει...
Να είναι όλα φωτεινά, διάφανα, καθάρια...
Να μην ''λερώσεις'' την καρδιά, τα χέρια , την ματιά σου,
για να κοιτάς περήφανα τους φίλους, τα παιδιά σου...

Μα κάποια απογοήτευση βαθιά θα σε ταράξει...
Πώς γίνεται ανέντιμοι να την περνάνε πρίμα,
ενώ άλλοι π'αξίζουνε θερίζουν αδικία
κι ολημερίς κι ολονυχτίς στο έργο τους δουλεύουν;;

Αν είσαι ασυμβίβαστος, αυτό είναι το στρατί σου:
Μονάχος σου να πολεμάς με δράκους και θηρία...
Ανοίγεις τις φτερούγες σου περήφανα στ' αγέρι,
γιατί  π ο τ έ  δεν φίλησες του κόλακα το χέρι...