ΦΤΕΡΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...

Καθόταν στου πολύφωτου τα φώτα
η Λούνα, το μικρό παπαγαλάκι.
Εκούρνιαζε στ' αυτί απ' τ' αρκουδάκι,
σταγόνα μπλε, σαν μιά γαλάζια νότα...

Κι ο Λόρυ, μιά σπαθάτη ηλιαχτίδα,
στραφτάλιζε ολόχρυση σταγόνα...
Στης Άλισον πετάριζε το γόνα
και στης μεγάλης την μελιά πλεξίδα.

Εβγήκανε και κάτασπροι απογόνοι,
μόνο που τό 'σκασαν στο πλάνο αγέρι...
Απόμειν' η φωλιά κάποτε μόνη
κι είπε η Ελπίδα, άλλα δεν θα φέρει...

Μπορεί η φυλακή χρυσή να είναι,
μα του ανέμου η πνοή, δεν είναι!!...