ΜΟΝΗ  ΣΤΟ  ΣΠΙΤΙ

     Και έρχεται η στιγμή που κανείς δεν είναι εύκαιρος να σου μιλήσει... Η μία σου φίλη μιλάει στο τηλέφωνο. Η άλλη το έχει απενεργοποιημένο... Η μία σου κόρη απλώνει τα ρούχα από το πλυντήριο. Η άλλη πίνει καφέ με τον άντρα της στην βεράντα του σπιτιού τους και συζητούν για την κατασκήνωση των παιδιών.Η αγαπημένη  εξαδέλφη σου Νανά,  πάει για μπάνιο, η γηραιά θεία σου καλωσορίζει τα παιδιά της πού πήγαν να την επισκεφθούν... Και θέλεις να μιλήσεις τόσο πολύ!!!Αχ, Μαίρη, γιατί έφυγες τόσο νωρίς;;Την Χαριτίνη θα την πάρει κατά το μεσημεράκι..  Καλή η μοναξιά, αλλά κάπου - κάπου κουράζει... Τρία τινά σε περιμένουν: α] Να λύσεις σταυρόλεξο. β] Να ξαναδιαβάσεις την ΜΑΝΑ της Πέρλ Μπακ, που έχεις κατεβάσει από το ράφι πριν τρεις ημέρες.γ] Να καταγράψεις τις σκέψεις σου...

        Για την ώρα ανοίγεις το κλιματιστικό και πιάνεις το στυλό να γράψεις ένα ποίημα...Δεν σου βγαίνει... Στο μυαλό σου έχουν μαζευτεί πολλά αξεδιάλυτα... Μάλλον θα σκουπίσει ό,τι πιάνει το ματι της. Η μέση της δεν συνιστά πολλές επικύψεις... Να πήγαινε διακοπές; Ούτε να το συζητήσει. Προέχουν άλλα. Και σίγουρα πέρασαν οι εποχές που έκανε  χίλια πράγματα στην στιγμή. Τώρα θέλει την ηρεμία της. Με λίγη φαντασία, έχοντας ανοίξει το κλιματιστικό, η δροσιά του την μεταφέρει σε μιαν ακρογιαλιά σκιερή, κάτω από μια φουντωτή μουριά. Μπρος της η θάλασσα ολογάλανη απλώνεται με χαρούμενη διάθεση  ως πέρα μακριά...Οι ηλιαχτίδες  χορεύουν  επάνω στον ακύμαντο κρυστάλλινο νερένιο καθρέφτη και σκορπούν σε όλο το πλάτος των υδάτων εκατομμύρια ασημένια αστράκια που στραφταλίζουν όμοια με εκτυφλωτικά διαμάντια.

       Προτού φύγει απ' το νησί της, μέσα από το κατάστημα ΙΖΟΛΑ του πατέρα της, κοίταζε τον φωσφορίζοντα κόλπο της Σάμης κι ήθελε να βουτήξει και να πιάσει στις χούφτες της τις μυριάδες τ' αστραποβόλα πετράδια που κάλυπταν το γαλήνιο κορμί της θαλάσσιας γοργόνας και που σπίθιζαν ολόγυρα με χίλιους ασημόλευκους, στραφταλιστούς, εκτυφλωτικούς σελαγισμούς....Έτσι και τώρα, θα είχε την ίδια εικόνα μπροστά της και θα ήθελε ν'αρπάξει τα πολύτιμα σπινθηροβόλα πετράδια που ο ήλιος κεντούσε πάνω στο βελούδο του Ιονίου πελάγου...Το βράδυ το φως της σελήνης δημιουργούσε μια ορισμένη, φαντασμαγορική φεγγαροστράτα. Τώρα το πρωί, οι ηλιαχτίδες σκεπάζουν την θάλασσα με πανάκριβα διαμάντια και αργυροασημένια λέπια μαγικά...

        Δεν θα έμπαινε για μπάνιο. Αυτή που μικρή ξανοιγόταν στα βαθιά...Θα καθόταν στο μουράγιο γράφοντας στο τετράδιό της. Το πολύ-πολύ ν' άφηνε τα πόδια της να τσαλαβουτήσουν στα ρηχά.Η πλούσια σκιά της μουριάς ή των ευκαλύπτων, θα της προσέφεραν ωραίο στέκι και το πανόραμα του ζαφειρένιου ορίζοντα θα διαγραφόταν μπροστά της...Θα κοιτούσε τα βουνά, γαλάζια από την απόσταση στ' αριστερά της, σμαραγδένια από την δεξιά πλευρά. Ως εκεί που φθάνει το μάτι, εκεί που ο ολόλαμπρος ουρανός σμίγει με την ασημογάλαζη θάλασσα, θα έφτανε ο λογισμός της βρεγμένος και λιασμένος από νοσταλγικές αναμνήσεις.

      Έτσι είχε γίνει και πριν 25 χρόνια, που είχε έρθει με τις θυγατέρες της. Τα κορίτσια τριγύριζαν ευτυχισμένα κι αυτή ώρες ατένιζε την θάλασσα σαν νά ήθελε  να την πάρει μαζί της, λες κι ήξερε πως θ' αργούσε πολύ να γυρίσει, γι' αυτό  έπρεπε να χωρέσει όσο περισσότερο Ιόνιο πέλαγος γινόταν, στην καρδιά της.Η δροσιά του κλιματιστικού και η φαντασία της, βοηθάνε ν' αναζωπυρωθούν αυτές οι μνήμες στο μυαλό της. Έχει  σ' ένα μικρό τραπεζάκι του σαλονιού πέτρες από τον Μύρτο. Όταν τις μάζευε, αντανακλούσε ο ήλιος τόσο δυνατά πάνω στην ασπράδα τους, που δάκρυα έτρεχαν ακατάπαυστα από τα μάτια της , καθώς δεν φορούσε γυαλιά. Είναι πανέμορφες πέτρες διαφόρων μεγεθών. Μεγαλύτερες σε άψογο σχήμα οβάλ, μικρότερες σε τέλεια απομίμηση αυγού, ακόμα πιο μικρές σε καταπληκτικό ολοστρόγγυλο σχήμα, μέχρι κούτσικες σαν ολοστρόγγυλα χαπάκια ή κυκλικές καραμελίτσες. Ανάμεσά τους έχει βάλει δυο κομψές ξύλινες πάπιες σε πρασινογάλαζο χρώμα και ένα μικρό γαλάζιο δελφίνι μουράνο. Της δίνουν την αίσθηση πως κολυμπούν και θαρρεί πως έχει αιχμαλωτίσει ένα κομμάτι Κεφαλονιάς και τό 'χει φέρει στο σαλόνι της. Στο χωλ, όλο τον χρόνο υπάρχουν τα δυο μεγάλα κοχύλια που πήρε από τον πατέρα της Κατερίνας Αντωνάτου, ανάμεσα σε άλλες πλακέ, χιονάτες πέτρες του Μύρτου.

          Το τηλέφωνο χτύπησε και η αγαπημένη κυρία Δήμητρα Βυτούλη, η γιαγιά της Νεφέλης, την ρώτησε εάν εφέτος θα ανεβάσει κάποιο θεατρικό.Η πανέμορφη Νεφέλη μπήκε Πανεπιστήμιο και θυμάται πάντα τις θεατρικές παραστάσεις τους με πολύ μεγάλη αγάπη, όπως και η μαμά της, η όμορφη Ηλέκτρα, συμμαθήτρια της κόρης της Ελπίδας, στην ΣΧΟΛΗ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ. Έχει κάτι στο μυαλό της, να δει πώς θα πάνε τα πράγματα και θα αποφασίσει. Τώρα που το φάσμα του κορωνο'ι'ού ελαχιστοποιήθηκε, θα πάρει πιο εύκολα τις όποιες αποφάσεις της. Κοιτάζει το ρολό'ι'...12 η ώρα, μεσημέριασε. Έχει τόσα να σκεφτεί για την ζωή της...Αρκεί να παραμένει η η αγαπημένη ρουτίνα αμετάβλητη. Δεν είμαστε τώρα για κανένα σκαμπανέβασμα. Είναι ωραίο να συνεχίζεται η ζωή χωρίς περίεργες εκπλήξεις.

             '' Σ' ευχαριστώ Θεέ μου που μ' άφησες να δω και πάλι την νέα ημέρα σου. Οι απαιτήσεις μου έχουν ελαχιστοποιηθεί πλέον κατά πολύ. Να έχουν υγεία τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, οι γαμπροί μου, ο ανηψιός μου, εγώ, οι μαθητές μου, οι φίλοι κι οι γνωστοί μου. Φύλαγε όσους αγαπώ και όσους δεν με αγαπούν... '' Γιατί όχι;Ας έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή και ζεστή για όλους...

         Ν' ανοίξει το φέ'ι'ς-μπουκ; Όταν βλέπει εικόνες κακοποιημένων ζώων, θυμώνει φοβερά.Πιστεύει, ότι αν ήταν αυτή δικαστής, τους κακοποιητές θα τους έκλεινε ισόβια. Και δις ισόβια τους παιδεραστές και βασανιστές παιδιών.Αρρωσταίνει με την κακία που κυριαρχεί και πληγώνει κάθε αθώο δίποδο ή τετράποδο πλάσμα.Υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο που, αν σκεφτεί την έκτασή του, πονάνε τα σωθικα της..Αναπτερώνεται το ηθικό της με τις καλές πράξεις ανθρώπων προς τα ζώα και προς τους συνανθρώπους τους.Και για να αποξεχνιέται, βλέπει τα επεισόδια του ζωγράφου ΜΠΟΜΠ ΡΟΣ που κάποτε μετέδιδε και η ΕΡΤ. Απολησμονιέται παρακολουθώντας τον αγαπημένο ζωγράφο επί τω έργω. Έχει βρει και ομάδες ζωγράφων που αναρτούν τα έργα τους και σε πολλά από αυτά, η ψυχή της αγαλλιάζει. Να μπορούσε να είχε όοολους αυτούς τους υπέροχους πίνακες στο σπίτι της!!!!Τώρα πού θα τους έβαζε, δεν ρωτάμε, όπως και πώς θα τους αγόραζε!!!!Πειράζει να ονειρεύεται;;Οι δημιουργοί τους είναι νέοι ζωγράφοι, διαφόρων εθνικοτήτων:Κινέζες, Γιαπωνέζες, Ινδοί, Ρώσοι, Άραβες και κάποιοι από αυτούς έχουν μεγάλο ταλέντο.

             Παρακολουθεί από την τηλεόραση ανελλιπώς τα μαθήματα Ιστορίας, της καθηγήτριας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, ΜΑΡΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ  και την εκπομπή ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΩ ΓΛΩΣΣΑ με την καθηγήτρια Γιώτα Φλέσσα και τον καθηγητή-γλωσσολόγο, Γιώργο Μπαμπινιώτη.Έχει γεμίσει τρία τετράδια με σημειώσεις από τις δύο αυτές εκπομπές.

        Να, τώρα της τηλεφώνησε η παλιά της οδοντίατρος Μαρία Γυφτοπούλου. Υπέροχος άνθρωπος, μεγάλη φιλάνθρωπος και μεγάλη φιλόζωος. Μία σπουδαία προσωπικότητα, μία σπουδαία κυρία.Σε λίγο θα τηλεφωνηθούν με την παλιά της συμμαθήτρια την Χαριτίνη, μια ξεχωριστή καρδιά ,ένα δυνατό μυαλό και πρέπει να διαβάσει τα μηνύματα που της έστειλε η αγαπημένη Σούλα Μανωλάτου, από την Κεφαλονιά...Μα προτού κάνει μια κίνηση, το τηλέφωνο ξαναχτυπά και είναι η Γιούλα στην άλλη άκρη της γραμμής.Την κατασυγκίνησε...''Είμαι στην ακροθαλασσιά Πολυάνθη και διαβάζω τα κείμενά σου. Έχω μπει στο ΜΠΛΟΓΚ σου..Τι να σου πω!!!Με ταξίδεψες!!Μέσα στην ησυχία, διαβάζοντας έκανα εικόνες τα γραφόμενά σου!!!Μου άρεσαν πολύ!!!''  Αχ, Γιούλα μου... Να είσαι καλά για την χαρά που μου δίνεις..Χαιρέτα μου το Κρητικό πέλαγος!!!Σε περιμένω!!!...

        Θα ήθελε να είχε μία αφράτη Παύλοβα ή ένα τσιζ-κέ'ι'κ,όπως το κάνει η κόρη της Αλίσια, με πολωνική συνταγή ή ένα παγωτό σε πλούσια δόση!!!... Ας πάει να φτιάξει ρύζι σπιρωτό με κύβο κνορ ή μάτζικ, ό,τι έχει...

                       Ας έρθουνε οι μέρες ασπρογάλαζες, με ήλιο και αστέρια και γαλήνη.

                     Ας έρθουν πεταλούδες στο παράθυρο, κι ας πλέξει τον ιστό της η ειρήνη...

                   Θα βάλει άλλη αράχνη στο μπαλκόνι της, ξεράθηκε εκείνη πού 'χε πρώτα...

              Την θέλει γιατί η μάνα τους  στο σπίτι τους, δύο αράχνες τορνευτές  είχε στην πόρτα...

      Θυμάται τα μικρούλικα ανθάκια τους που στόλιζαν το φίνο φύλλωμά τους...

      Της μένει το σπαράγγι που νταρντάνεψε, κι οχτώ αλόες που υφαίνουν το άπλωμά τους...

   Το ίντετσι, το φούλι, το χρυσόδεντρο, τα ρόγκολα, οι ντάλιες, τα χαρτάκια,

  φωτίζανε στην Σάμη τον κηπάκο τους, με μαργαρίτες και τσετσέλια σε ματσάκια...

Το μοσχομπίζελο το παίρνει σε κολώνια... Το ''Ντιορίσιμο'' θυμίζει τ' άρωμά του...

Τα τριαντάφυλλα κι οι κρίνοι, ένας πίνακας!Αρπάζει του σπιτιού την μυρωδιά του!!...

        Τα άνθη, η βερυκοκιά, η λεμονιά που τον χειμώνα για να μην καεί από το κρύο, την σκέπαζε ο πατέρας με εφημερίδες, όλα τώρα δεν υπάρχουν.Το σπίτι είναι σε άλλα χέρια. Γυμνός ο κήπος. Όμως κοιτάζοντας τις γλάστρες στο δικό της μπαλκόνι, ολοζώντανος  ξεπηδά μπροστά της ο λουλουδιαστός, υπέροχος κήπος τους στην Σάμη. Να, κάτω από εκείνη την ασβεστωμένη πέτρα, δίπλα στους ευγενικούς πανσέδες, βγαίνειι η πράσινη σαυρούλα της...Η Πολυάνθη είχε αναπτύξει σχέσεις στοργής με την μικρή σαύρα. Την κρατούσε για λίγο απαλά στην παλάμη της κι εκείνη την κοιτούσε ήρεμα με τα μικρά, χάντρινα ματάκια της. Την άφηνε μετά προσεχτικά κάτω και η σαυρούλα ανέβαινε σε μια πέτρα και λιαζόταν. Έ, και κάπου πιο πέρα, η μικρή Αντζέλα, έβγαζε βόλτα την αγαπημένη της μαύρη κότα που είχε ξεχωρίσει από το κοτέτσι τους, πίσω στον λαχανόκηπο, δεμένη με  έναν σπάγγο από την ...μέση!!! Η δική της ήταν μια καλτσουνάτη φουφουλάτη, έχει και φωτογραφία που τις δείχνει να κρατούν αγκαλιά τα αγαπημένα τους πουλερικά. Στα πόδια τους ο σκυλάκος τους ο Ντικ και στο περβάζι, η παιχνιδιάρα γάτα τους, η Μπιρμπίλω...

             Κοίτα να δεις τι σκέφτηκε πάλι!Από τα τηλεφωνήματα κατέληξε στις Κεφαλονίτικες μνήμες της...Καλά της είπε η εξαίρετη διαδικτυακή φίλη της, Μαρία Φαραντούρη, ότι δεν είχε κόψει ακόμη τον ομφάλιο λώρο που την δένει με το νησί της... Και έχουν περάσει τόσα χρόνια...

   Ποπο!!!Μία η ώρα!!Μεσημέριασε για τα καλά. Θα βάλει το ρύζι. Το θέλει σπυρωτό. Θα είναι από πάνω καταπάνω συνεχώς, για να μην της πιάσει.Θα φέρει το πιάτο στο σαλόνι που είναι το τάμπλετ. Θα το ανοίξει και θα ακούσει και θα δει κάτι μαγικό!!! Ψάχνοντας για το ρώσικο τραγούδι ΚΑΛΙΝΚΑ, ανακάλυψε μια παράσταση που είχε δώσει στην Αθήνα, η καταπληκτική χορωδία του Κόκκινου Στρατού, με γνωστά  και μη τραγούδια σε εκπληκτική απόδοση, διανθισμένα από τους υπέροχους ρώσικους χορούς. Σαν εκείνον    που νομίζεις ότι οι πανώριες ομορφοντυμένες ρωσίδες κυλούν στο πάτωμα και δεν περπατούν!!!! Και στις εφτά η ΕΡΤ1, έχει ΗΡΑΚΛΗ ΠΟΥΑΡΟ!!! Θα περάσει υπέροχα!!!Άρτος και θεάματα!!!Και όλα αυτά, μέσα στο σπιτικό της!!!!!