Όταν έγραψα το παρακάτω ποίημα, ΔΕΝ φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήταν επίκαιρο και μετά τόσα χρόνια...Τότε καιγόταν η Ηλεία και η Πάρνηθα. Άγρια, πρωτόγνωρη γροθιά στο στομάχι...Και να, που από τότε το αδιανόητο μας στιγματίζει κάθε καλοκαίρι μεΌταν έγραψα το παρακάτω ποίημα, ΔΕΝ φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήταν επίκαιρο και μετά τόσα χρόνια...Τότε καιγόταν η Ηλεία και η Πάρνηθα. Άγρια, πρωτόγνωρη γροθιά στο στομάχι...Και να, που από τότε το αδιανόητο μάς στιγματίζει κάθε καλοκαίρι με τον πύρινο βρυχηθμό της παντελούς καταστροφής, του άφατου πόνου και της έξαλλης οργής...Ελπίζω, να είναι η τελευταία φορά που θα αναρτήσω αυτό το ποίημα της οδύνης και της απελπισίας... τον πύρινο βρυχηθμό της παντελούς καταστροφής, του άφατου πόνου και της έξαλλης οργής...Ελπίζω, να είναι η τελευταία φορά που θα αναρτήσω αυτό το ποίημα της οδύνης και της απελπισίας...