ΚΡΑΪΝ' ΤΑΪΜ ΧΙΑΡ ΑΓΓΑΙΝ

Ήταν 25 χρονών, με αλαβάστρινο πρόσωπο, λυγερή, με χίλια όνειρα και ενθουσιώδης δασκάλα, εδώ, στην Αθήνα. 'Ηταν τραγουδιστής, νεαρό αγόρι στην ηλικία της, με καριέρα σε Αγγλία-Γερμανία και ένα πρόσωπο όλο υπέροχες γωνίες. Τους χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα. Η προοπτική να συναντηθούν οι δρόμοι τους, ανέφικτη, αδύνατη...Κάποια στιγμή η κοπελιά αγόρασε ένα δίσκο 45 στροφών και τον άκουσε στο πικ-άπ... Σαν κάτι να την τάραξε. Ένιωσε μια ηλεκτρική εκκένωση να την διαπερνά... Τραγουδούσε ο νεαρός τραγουδιστής στα αγγλικά: ΚΡΑΪΝ' ΤΑΪΜ ΧΙΑΡ ΑΓΓΑΙΝ..Και ξαφνικά όλα άλλαξαν μέσα της... Ήταν δυνατόν; Και όμως.. Ερωτεύτηκε την φωνή του.. Πάντα την συνάρπαζαν οι αντρικές φωνές με βάθος και ένταση.. Ακούγοντας το τραγούδι και βλέποντας την φωτογραφία του στο εξώφυλλο. χίλια συναισθήματα ξεχύθηκαν μέσα της. Και μια εικόνα: Ένας νεαρός άντρας να σε κρατά στην αγκαλιά του και να θέλει να σου δώσει, να σου προσφέρει.. Σε μια στροφή του τραγουδιού, η φωνή  είχε ένα λυγμικό τσάκισμα κι αυτό της έφερε σφίξιμο στην καρδιά και στο στομάχι.. Ανατρίχιασε από περίεργη αίσθηση......Κι αρχισε να σκέφτεται όσα είχε ονειρευτεί, όσα είχε ποθήσει, όσα είχε θελήσει και διάλεξε να δώσει προτεραιότητα σε άλλα... Το αγόρι με το γωνιώδες λεπτό πρόσωπο και τα μελιά μαλλιά, την έκανε να σκύψει σε κείνο το κομμάτι του εαυτού της που δεν το είχε κανακέψει.. Την θηλυκή, την γυναικεία της πλευρά και να μελαγχολήσει για όσα καλά του έρωτα  είχε επιλέξει ν' αφήσει πίσω, να μην κυνηγήσει.. Άκουγε το τραγούδι πολλές φορές συνεχόμενα κι ήταν σαν μια φωνή να της έλεγε, ότι υπάρχει το μυστήριο της αγάπης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, αλλά μάλλον αυτή το άφηνε να κυλήσει μέσα από τα χέρια της...Ονειρευόταν.. Σε έναν άλλον κόσμο, σε ένα παράλληλο σύμπαν, ίσως και να συναντιόντουσαν οι δυό τους και αυτή θα καθόταν στα πόδια του και  θα την τύλιγε με την υπέροχη, διαυγέστατη, αντρίκια φωνή του.. Να λέει το τραγούδι μόνον γι' αυτήν... Και μια λεπτή μελαγχολία την τύλιγε, διότι γνώριζε ότι ποτέ το όνειρο δεν θα γινόταν πραγματικότητα... Ποτέ δεν θα εύρισκε τον ''δικό'' της τροβαδούρο, να χτυπήσει τις χορδές της καρδιάς της με το δοξάρι της πλήρους ερωτικής εγκατάλειψης... 

    Τα χρόνια πέρασαν. Εκείνη έγινε δασκάλα, μαμά, γιαγιά... Το τραγούδι το αγάπησαν και οι κόρες της και τώρα στο άκουσμά του προστέθηκε και η νοσταλγία. Νοσταλγία για τότε που ήταν όλες μαζί και το άκουγαν στα εφηβικά χρόνια των κοριτσιών της, όταν τις είχε ακόμη στην μητρική φωλιά της... Ώσπου, πριν δύο μήνες, η δεύτερη κόρη της, τής έκανε έκπληξη.. ''Ποιον βρήκα μαμά στο ίντερνετ; Κοίτα στο μέσεντζερ.. Στα έχω στείλει όλα!! ''Κοίταξε. Και τι να δει;; Σελίδες ολόκληρες με την καριέρα και την πορεία του ''τραγουδιστή'' της!!! Ώστε ζει!!! Πόση χαρά ένιωσε!!! Το λαμπερό αγόρι με τα μελαγχολικά μάτια και την βαθυστόχαστη έκφραση, ήταν γερός και επιτυχημένος!! Ένιωσε μια μεγάλη χαρά να την πλημμυρίζει!! Διάβασε τις πληροφορίες για την σταδιοδρομία του και είδε την φωτογραφία του. Ψηλός, ευθυτενής, γελαστός με την μικρότερη ωραιότατη γυναίκα του δίπλα του!! Μόνο που το πρόσωπό του είχε γεμίσει. Οι υπέροχες γωνίες του είχαν χαθεί, όπως και στην ίδια είχε χαθεί η ευλυγισία στην μέση της, θύματα του πανδαμάτωρα χρόνου!!!... Ένιωσε μέσα της μια ανακούφιση... Η αιτία τόσων συναισθημάτων, ζούσε, ήταν καλά!! Λες κι έμαθε καλά νέα για έναν αγαπημένον συγγενή...Θα ήθελε να του στείλει ένα σημείωμα:  ''Σας ευχαριστώ για τις θαυμάσιες στιγμές που με κάνατε να ζήσω με το τραγούδι σας, τόσα χρόνια τώρα''...

    Ξανάβαλε τον μικρό δίσκο στο πικ-άπ... Όλα ζωντάνεψαν ξανά με την ίδια ένταση, λες και δεν είχαν περάσει 40 χρόνια... Τι θάλασσα συναισθημάτων την πλημμύρισε!! Και διαπίστωσε για μια ακόμα φορά, ότι όσο κι αν μεγαλώσει, η ψυχή της θα μένει πάντα 25 χρονών, που θα μπορεί αενάως, να ονειρευτεί.. Το είπαμε...Πάντα την συνάρπαζαν οι βαθιές, αντρικές φωνές.. Πόσες φορές είχε συλλογιστεί ότι μπορούσε να μαγευτεί από έναν άντρα, μόνο και μόνο από το ηχόχρωμα της φωνής του... Ο νεαρός στο πικ-άπ την ξανααιχμαλώτισε στα χρυσά του δίχτυα και το μυαλό της ταξίδεψε σε μέρη φωτεινά και μυρωμένα... Μόνον που τώρα υπήρχε μια έντονη δόση μελαγχολίας... Το κορίτσι της ψυχής της, άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο, όσο ακουγε το τραγούδι... Τώρα έβλεπε ότι οι ευκαιρίες είχαν περάσει ανεπιστρεπτί.. Είχε πετύχει και ως δασκάλα και ως μητέρα, όμως εκείνο το κομμάτι της γυναίκας, της θηλυκότητάς της, το είχε παραμελήσει εντελώς.. Δεν πάλεψε να βρει τον δικό της τροβαδούρο... Δεν είχε το σθένος να αλλάξει κάποια πράγματα.. Δεν κάθισε δίπλα σ' ένα αγιόκλημα μέσα στην αγκαλιά ενός άντρα που θα της χάριζε την καρδιά του με πάθος και απλοχεριά... Και η Πολυάνθη των 25 χρόνων την κοίταξε δακρυσμένη, λέγοντάς της με παράπονο, ότι δεν έκαμε ποτέ στον εαυτό της το μεγάλο δώρο του έρωτα... Καιρός ήταν να το παραδεχτεί... Αργά πλέον, αλλά αυτή είναι η αλήθεια...

    Θα γεράσει, θα ρθούν τα χιόνια στα μαλλιά, αλλά μόλις θ' ακούει το αγαπημένο της τραγούδι, θα ξαναγίνεται η γελαστή κοπελιά με τα ατέλειωτα όνειρα, την φοβερή ενέργεια και το όνειρο - ουτοπία, να συναντήσει τον βάρδο που θα την απογειώσει... Το αγόρι με το γωνιώδες πρόσωπο, τα ανέμελα μαλλιά και το στοχαστικό βλέμμα, θα την κοιτά από το εξώφυλλο του δίσκου, δίνοντας μορφή στα όνειρά της. Προσωποποιεί τον κάθε άντρα που πέρασε δίπλα της και δεν τον κοίταξε...... Και τα νεαρό κορίτσι με το αλαβάστρινο πρόσωπο, πιασμένο χέρι-χέρι με το νεαρό αγόρι, θα τρέχουν πάντα αγκαλιασμένοι σε μια χρυσαφένια παραλία με γαλαζοπράσινα νερά, ενώ θα της τραγουδά μ' εκείνη την φωνή που θα την αναστατώνει πάντοτε, φορτισμένη μνήμες και νοσταλγία, το υπέροχο ''ΚΡΑΪΝ' ΤΑΪΜ ΧΙΑΡ ΑΓΓΑΙΝ''...Ο πόνος για όσα δεν πραγματοποιήθηκαν, έρχεται πάλι... Ξανά...