ΕΓΩ, Η ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΡΗ...

Ούφμμ!!!! Ξανάρθε η Άλις!!! Όχι! Μην βάζετε κακό στο νου σας, επειδή αναστενάζω βαθιά! Το αναγνωρίζω εις βάθος! Είμαι υιοθετημένη και το εκτιμώ τα μάλα! Λατρεύω την μαμά μου και με λατρεύει κι αυτή! Όταν όμως έρχονται οι δύο βιολογικές της κόρες με πιάνει μια τόοοσο δούλα μικρή ανασφάλεια. Όχι! Αιτίες για να ζηλέψω δεν μου έχουν δώσει ποτέ! Είναι πραγματικά χρυσά κορίτσια και με αγαπούν αληθινά. Η δε Άλις θεωρεί ότι την αγαπάω περισσότερο απ' όλους [!], επειδή παλιά αρκετές φορές κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι, μαζί. Τώρα όμως έχει παντρευτεί προ πολλού, όπως και η άλλη αδελφή μας και έχουν φύγει κι οι δυό από το σπίτι μας. Οπότε ποιος μένει; Μόνον εγώ!! Και μοιράζομαι την μαμά μου  μ ό ν ο ν   ε γ ώ  όλο το 24ωρο!

Πούφ!! Για κοίτα! Η Άλις κάθεται δίπλα στην μαμά μας στον καναπέ, στην θέση που κανονικά είναι δικιά μου... Τι να κάνω όμως; Φασαρία; Να πει ότι ζηλεύω ή ότι είμαι ιδιότροπη; Άσ' την... Ξέρω τι θα κάνω... Πλησιάζω σιγοτραγουδώντας, φιλώ την κόρη στο μάγουλο, φιλώ την μαμά και τσουπ! Χώνομαι ανέμελα ανάμεσά τους! Όχι που θα σ' αφήσω αδελφούλα να έχεις την μαμά ολοδική σου! Ας μην την κακολογώ όμως... Σηκώνει το χέρι και μου τρίβει τρυφερά την πλάτη. Πεταρίζω τα βλέφαρά μου για να την γοητεύσω και να της πω το “ευχαριστώ” μου...

Μιλούν για χίλια δύο θέματα που τα βρίσκω ανιαρά, δεν δείχνω όμως τίποτε για να μην με πούνε ξινή κι ότι θέλω να ασχολούνται μόνον με μένα... Άλλο τώρα εάν αυτό επιθυμώ διακαώς!! Κάποια στιγμή η Άλις σηκώνεται και βρίσκω την ευκαιρία να καθίσω στα γόνατα της μητέρας. Δεν είμαι βαριά, Έχω ένα κορμάκι μούρλια!΄Κι άσε την Άλις να λέει ότι η μαμά ευθύνεται για τις καμπύλες μου που εγώ τις βρίσκω υπέροχες!! Ακουμπώ το κεφαλάκι μου στο στέρνο της και νιώθω υπέρτατη αγαλλίαση!!

- Μπα! Δεν πρόλαβα να σηκωθώ και σας βρίσκω αγκαλιασμένες! Το ξέρετε ότι έχετε γίνει αυτοκόλλητες;; λέει η Άλις γελώντας ερχόμενη από την κουζίνα.

- Κάνουμε υπέροχη παρέα! Είναι ένας άγγελος! απαντά η μαμά. Έχει θαυμάσιο χαρακτήρα! Είναι κορίτσι μοναδικό!

Δεν πέρασε πολλή ώρα και νά σου και η πρώτη κόρη, η Ελπίς! Αυτό μας έλειπε! Γίναμε πολλοί! Σηκώνομαι από την αγκαλιά της μητρός, αλλά δεν πρόλαβα να σταθώ στα πόδια μου και η Ελπίς μ’ αρπάζει και με καταφιλάει παντού!!! Μάτια, μύτη, κεφάλι! Κι αυτή με λατρεύει. Ευθύς όμως σκέπτομαι ότι η ευγένεια προστάζει ν’ αλλάξω θέση πάραυτα. Έτσι, κάθονται δίπλα - δίπλα οι δύο βιολογικές κόρες κοντά στην μητέρα, κι εγώ η υιοθετημένη στην πολυθρόνα ακριβώς απέναντι. Πέστε με ανάποδη, ζηλιάρα, ό,τι θέλετε, αλλά βαριέμαι πολύ αυτές τις οικογενειακές συγκεντρώσεις που κρατούν ώρες. Όχι ότι μ’ αφήνουν μόνη απ' έξω ωσάν κούτσουρο. Όχι, και οι δύο αδελφές μου, μού απευθύνουν τον λόγο συχνά, μέχρι που σηκώνονται και μου σκάνε φιλιά στα μάγουλα. Το ευχαριστιέμαι, δεν λέω, αλλά εγώ, έλα ντε που θέλω ενδόμυχα να φύγουν για να μείνω μόνη μου με την μαμά;;... Ούτε αντικοινωνική να με πείτε... Η Ελπίς λέει ότι είμαι το πιο κοινωνικό πλάσμα που έχει γνωρίσει και όλοι συμφωνούν μαζί της. Όντως, χαίρομαι όταν βλέπω κόσμο, συμμετέχω στην παρέα,  α λ λ ά, μέχρις ενός ορισμένου σημείου!!!! Αν δεν είμαι εγώ το κέντρο της συζήτησης συνεχώς, από κάποια στιγμή και μετά, χάνω κάθε ενδιαφέρον...

Κι εκεί σήμερα, που έχω αρχίσει να συνηθίζω την δημιουργηθείσα κατάσταση, χτυπάει η πόρτα... Τρέχω πρώτη ως ευγενική δεσποσύνη, αλλά με προλαβαίνει η Ελπίς. Κα, ω Θεέ μου!!!! Ω, Θεέ μου εις το τετράγωνο!! Μπουκάρουν τα εγγόνια κι οι γαμπροί! Ανάστα ο Κύριος! Φωνές, γέλια, πειράγματα, πανζουρλισμός πλέριος!! Εγώ δε, υποφέρω!! Να φιλιά από τον Δημήτρη και τον Ηρακλή - Φωτεινό, να αγκαλιές από τον Μιχαήλ - Άγγελο και τον Κωνσταντίνο!! Χαιρετώ συγκαταβατικά όλους, αλλά κάποια στιγμή ήθελα να βγάλω μια στριγγλιά! Έ, όχι βρε φίλε!! Δεν μου αρέσουν τα τόσα αγγίγματα και οι εκδηλώσεις λατρείας!!!! Θέλω  ε γ ώ  να ορίζω πόσοι και πότε θα με πνίξουν από την πολλή αγάπη τους!! Θα με πείτε ξινή, αλλά δεν με ενδιαφέρει η γνώμη αυτή, ποσώς!!

Και κάποια στιγμή - ώ, τι ευτυχία! - μπόρεσα και ξεγλίστρησα από την τρελή ομήγυρη. Προσποιήθηκα ότι πάω να πιω νερό και καθώς μιλούσαν όλοι μαζί, το 'σκασα αλά ιταλικά! Πέφτω στο κρεβάτι ξέπνοη... Έχω ανάγκη να μείνω για λίγο μόνη... Τεντώνομαι νωχελικά και κλείνω τα υπέροχα μελιά μάτια μου... Εντάξει... Πάρα πολύ καλοί άνθρωποι οι συγγενείς μου και πολλοί θα πείτε να ευχαριστώ τον Θεό που με αγαπούν τόσο και μου φέρονται εξαιρετικά, όλοι τους... Όντως... Η δική μου υιοθεσία έχει πετύχει πλήρως και το λιγότερο που μπορώ να πω, είναι ότι με λατρεύουν άπαντες!!!

Το πρόβλημα είναι δικό μου. Κι εγώ τους αγαπάω όλους αληθινά, αλλά δεν αντέχω την βαβούρα. Θέλω κάπου να μπαίνει και μια τελεία. Μην το παρακάνουμε με τις διαχύσεις! Είναι εννιά και είμαι μία!! Ορίστε τώρα… Πολλή ώρα δεν κάτσανε; Πάω νυχοπατώντας ως την πόρτα του χωλ και κοιτάζω στο σαλόνι. Δόξα νά 'χει ο Κύριος! Σηκώνονται! Θα φύγουν! Μα, πριν προλάβω να ξαναπάω στην κρεβατοκάμαρα, μ' αρπάζει ο Δημήτρης!!!

- Πού πας κούκλα μου; Έλα να σε φιλήσω! Θ' ανεβούμε όλοι στην θεία Ελπίδα! Θα μου λείψεις! Θα σε δούμε μεθαύριο!!

Και μέχρις να πει; κίμινο, πλακώνουν και οι άλλοι τρεις εγγονοί να με αποχαιρετίσουν ομαδικά! Φτάνει πια βρε παιδιά! Με σαλιώσατε με τα φιλιά σας! Και τι άγαρμποι που είστε! Μου χαλάσατε τα μαλλάκια μου που, τόσο όμορφα είχε χτενίσει η μαμά μου! Άντε στο καλό!!! Ε;; Αμάααν!!!! Δεν τελειώσαμε! Έχουμε και τις χαιρετούρες της Αλίσιας και της Ελπίδος!! Ευτυχώς οι δυο γαμπροί αρκέστηκαν σ' ένα “Γειά σου κούκλα!!”.

Ήμουν τόσο παραζαλισμένη, που σαν με άρπαξε η Ελπίδα, μπλέχτηκαν τα χέρια μου στα μαλλιά της και.... το καταχάρηκα!!!!

- Μαμά, η κόρη σου με νυχιάζει! Κάτσε βρε παιδί μου! Μπλέχτηκαν τα μαλλιά μου στα χέρια σου!! Έλα Άλις, την μουρλάναμε φαίνεται!! Αλλά η Άλις προέβη σε πιο επίπονο χαιρετισμό, καθ' όσον τα μαλλιά της μπλέχτηκαν στα δόντια μου!!! Άρχισε να τσιρίζει! Ποιος της είπε να σκύψει να μου γαργαλίσει την κοιλιά τρίβοντας πάνω μου το κεφάλι της, με τα μακριά μαλλιά της ν' ανεμίζουν ολοτρόγυρα σαν χαίτη αλόγου;;;

Όταν έκλεισε η πόρτα και βγήκε η μαμά να τους χαιρετίσει από το μπαλκόνι, άρχισα να φτύνω δεξιά κι αριστερά καστανές τρίχες μαλλιών και να καθαρίζω τούφες πυρόξανθες από τα χέρια μου. Έκατσα στο κρεβάτι που απέναντι είναι ο καθρέφτης τής γεμάτης με μπιμπελό τουαλέτας και άρχισα να περιποιούμαι το χτένισμά μου. Μόλις η μαμά συμμάζεψε τα πιατελάκια κεράσματος, έρχομαι τρεχάτη και κάθομαι δίπλα της σενιαρισμένη και ευτυχισμένη. Είχα στο μεταξύ ηρεμήσει και δεν χρειαζόταν να παίξω την άνετη όπως προηγουμένως, στην οικογενειακή ομήγυρη. Τώρα είμαι πράγματι άνετη και  ε υ τ υ χ ι σ μ έ ν η!!! Κι αυτό, διότι μείναμε πλέον μόνες μας, εγώ και η μαμά!!! Τώρα θα έχω την μαμά  τ ε λ ε ί ω ς  δική μου! Τι ευτυχία!! Άσε που επανήλθε στο σπιτικό μας η αγαπημένη μου ηρεμία! Η μαμά προσέχει ακόμα και τον ήχο της τηλεόρασης να κοντρολάρει, καθ' όσον ξέρει ότι έχω ευαίσθητη ακοή! Καλέ, εγώ δεν είμαι υιοθετημένη! Είμαι  α λ η θ ι ν ή  κόρη της! Με λατρεύει! Και σε μιαν έκρηξη χαράς, καθώς η μαμά κοιτούσε τηλεόραση και με το ένα της χέρι καμάρωνε αβρά το κεφαλάκι μου, δίνω έναν σάλτο και προσγειώνομαι στην κοιλιά της!!! Η μαμά με σφίγγει δυνατά πάνω της γελώντας:

- Αγαπούλα μου! Κοριτσάκι μου! Χρυσό μου παιδί! Έκαμες τις αταξίες σου πάλι, έ;; Νύχιασες τα μαλλιά της Ελπίδας και δάγκωσες τα μαλλιά της Αλίσιας;; Σε ζούρλαναν έ;; Είσαι σύ ένα πλάσμα!! Λατρευτό!! Δεν αντέχεις για πολλή ώρα τον πολύ κόσμο αγάπη μου, ε;; Κάτσε τώρα εδώ να πιούμε τον καφέ μας ήρεμα και να δούμε τηλεόραση. Ματάκια μου όμορφα! Λατρεία μου!!!

Ξαπλώνω τρισευτυχισμένη στην κοιλιά της μαμάς και ακουμπώ το κεφαλάκι μου στο στήθος της επάνω... Ά!!!! Να σας συστηθώ!! Ζουζού, η τρίχρωμη Κάλικο!! Η μεγάλη, πολύ μεγάλη αδυναμία της μαμάς!!! Γάτα μοσχαναθρεμένη!!! Τώρα σας αφήνω! Έχω εργασία! Να ζυμώσω την μαμά με δεκάδες πατουσάκια!!! Σας φιλώ μ' ένα βαθύ, δυνατό γουργουρητό!!!!

Υπογραφή: Ζ ο υ ζ ο ύ, η μεγαλοπρεπής!!!

-------------------------------------------------------------------------

Υ.Γ. Στη μνήμη της ΖΟΥΖΟΥΣ και των τριών άλλων γάτων μου, ΜΑΛΟΥ, ΠΑΡΗΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΣ. Στην μνήμη των λατρευτών μου αυτών πλασμάτων, που επί 25 ολόκληρα χρόνια μου προσφέρανε άδολη, αγνή και καθαρή  α γ ά π η. Πονάω ακόμα βαθιά... ΔΕΝ θα σας ξεχάσω  π ο τ έ ... Η μανούλα σας.....