ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ....

 Πλέω  σε ωκεανούς που μπορούν ν' αδράξουν το σκοτάδι 

και να στο προσφέρουν στο χρυσό πιάτο της φαντασίας, 

καρυκευμένο απ' τους αναστεναγμούς των ρόδων 

και το μυστήριο της απέραντης σιγής...

Εκείνοι που μπορούν να μαζέψουν τα ασημένια δάκρυα της δροσιάς, 

να αιχμαλωτίσουν τους πόθους της νυχτιάς και τα χρυσά θέλγητρα της σελήνης

και να τα σερβίρουν στο δισκοπότηρο του λόγου,

φιλτραρισμένο από τις τρίλλιες του αηδονιού,

Εκείνοι που μπορούν να συλλάβουν τους κτύπους της καρδιάς

του κοιμισμένου νυχτερινού χάους και όλους τους ψιθύρους του αγέρα,

από το αλαγερμένο σε μικρά ριγηλά κύματα νερό,

Εκείνοι που μπορούν να αδράξουν μύριους τρεμάμενους φωσφορισμούς,

να τους απλώσουν πάνω στον βαθυκόκκινο χιτώνα 

τον διάστηκτο με τα λευκά μαργαριτάρια των δειλών αφρών,

Εκείνοι που βουτούν  στων αστεριών τα ψήγματα, ρινίσματα μαργαριταρόσκονης

που ραντίζουν μυστικότητα την αρμονία του σύμπαντος του νυχτερινού,

Εκείνοι που κολυμπούν σε στρόβιλο από ρινίσματα μύρια των γαλαξιακών διαμαντιών,

γευόμενοι την άφατη αρμονία ψηλαφώντας δροσουλίδες, 

Εκείνοι που διαγράφονται  μέσα από μεθυστικό άρωμα και ραντίζουν 

την νύχτα με ευωδιές από μοσχομπίζελα, ίντετσι και γιασεμί, 

πλεγμένα σε λαμπυρίζοντες ανάριους σμαραδένιους λεπτο'υ'φασμένους ιστούς,

Εκείνοι που συλλαμβάνουν τους κρυστάλλινους ψίθυρους μιας πηγής 

που θροεί στάυτιά τους ενωμένος με την άσπιλη καθαρότητα του φεγγαρόφωτου, 

Εκείνοι  που γνωρίζουν ότι η ικανότητα να κατανοούν ότι τα κρυμμένα αισθήματα 

είναι κάτι που δεν είναι σε όλους δοσμένο,

Εκείνοι που μπορούν να δουν μέσα σε αχλύ από αχνορόδινα μαργαριτάρια,

τα αγγελικά φτερά που απλώνονται απαλόχαρά,

Εκείνοι που διαβαίνουν χρυσόφωτους δρόμους τυλιγμένους σε πέπλα με αιθέρινη λευκάδα,

που κυματίζουν μέσα σε ανάάφρη, μυστηριακή αύρα,,

Εκείνοι που αγκαλιάζονται από αυγινή φωτοβολή, μέσα σε χείμαρρο φωτός

 που ανταυγάζει πάνω  σε οπάλινα σύννεφα, ραντισμένα από άρώματα που ξετυλίγονται

από  φρέζες που κυματίζουν σαν  αφρός, άσπρες,  λευκές  με πέταλα διαμαντοδροσοστόλιστα,

Εκείνοι που πετούν με πυγολαμπίδες στην χώρα του αθάνατου ονείρου,

δίπλα σε πανώριες νερά'ι'δες με αστραποβόλα ντελικάτα φτερά, 

πίνοντας από το γευστικό πιοτό της αιώνειας μαγείας,

Α υ τ ο ί  δεν  θα χάσουν ποτέ την νεότητά τους...

Θα δύνανται να βλέπουν τους ολάνθιστους λειμώνες, σκαρφαλωμένοι παντοτινά

επάνω στο υπέρλαμπρο στραφταλιστό ουράνιο τόξο,

 με μάτια  ολάνοιχτα στην χαρά της ζωής, 

πολεμώντας  με πείσμα  τους φλογοβόλους δράκους

 που κρύβονται στις ανήλιες, σκοτεινές σπηλιές του μυστήριου που λέγεται''ζωή'...

Αυτοί, τυλιγμένοι στον αστέρινο μανδύα της γνώσης, θα πλέουν πάντα 

με την Αργώ, σε πονηρά ή αθώα θαλάσσια ρεύματα άφοβοι, πανέμορφοι και νικητές!!!!