ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Το σκοτάδι κρεμόταν ξέθωρο... Ο χρόνος γλιστρούσε στο αμμόμετρο, ξεμακραίνοντας τις σκιές, με ήχους υφασμένους από την σιωπή του δωματίου.

Ανάεροι σαν πούπουλα, ακούστηκαν οι πρώτοι αναστεναγμοί της ημέρας.

Με απλόκαρδη χάρη ξεπρόβαλλε η κροκόπεπλος κόρη Αυγή και ξέσπασε ολόλαμπρη,

καλημερίζοντας τον πατέρα της ουρανό και την ράθυμη μητέρα της γη....

Ο ήλιος όρμησε ανυπόμονος 

και ξεχύνει μεγαλόκαρδα τους καταρράχτες του, χρυσούς, γελαστούς, ζωογόνους.

Η αγνή ασπράδα από τα μπουμπούκια των κήπων, συνταιριάζει 

με τις ολάνθιστες αζαλέες, τις τρυφερές, κίτρινες ίριδες

και το ατίθασο άρωμα των ρόδων, που ασυγκράτητο απλώνεται ολόγυρα...

Το μεταξένιο αγέρι αγγίζει με τα ακροδάχτυλά του, τα τρυφερά πέταλα της καμπανούλας, 

όπου στις άκριές τους, οι λαμπερές σταγόνες της πρωινής δροσιάς,

σχηματίζουν μικρούλια, στραφταλιστά διαμαντάκια....

Όλα έχουν την καθαρότητα και την διαφάνεια του κρυστάλλου...

Και ξαφνικά ο αγέρας γεμίζει γλυκές, απόκοσμες φωνές, ανάλαφρα φουρφουρίσματα, 

καθώς ο κόσμος πάλλεται από το μυριόπαλμο ξέσπασμα της νιογέννητης ημέρας...

Παναρμόνιοι ήχοι μπλέκουν με την ανάσα της γης που ξυπνά, τρίλλιες από κελαηδίσματα που έρχονται από τα βάθη των αιθέρων, φορτωμένα με τα μύρα και την μυριόστομη λαλιά της πλάσης...

Τα φωτεινά βέλη του Άνακτα χύνονται μέσα στην ασημοσκέπαστη θάλασσα και τα αιθερόπλαστα πύρινα άνθη λιώνουν σε μυριάδες, χρυσαύγινα ροδοφεγγίσματα που στραφταλίζουν εκτυφλωτικά.

Το αχνιστό πράσινο των κάμπων, ανεμίζει πάνω από το τρυφερό χαλί,

το κατάσπαρτο από ντελικάτα, δειλά κυκλάμινα και λεπτεπίλεπτα, σεμνά, παρθενικά, κρινάκια....

Ρόδα αιμάτινα, πύρινα, λαμπερά, αιθερόπλαστα, πορφυρά στεφανώνουν την χρυσή αιθρία....

Ένα ΔΩΡΟ πρωτόφαντο, νεφελόπλαστο όνειρο, δώρο ουράνιο, η ημέρα για τον κόσμο...

Το  δ ώ ρ ο  του Θεού στον άνθρωπο: Μια καινούργια, ολόλαμπρη μέρα....

Άλλη μια μέρα γεμάτη με την ομορφιά και το μυστήριο της ζωής...

Άραγε, πόσοι το συνειδητοποιούν και δεν θεωρούν, το ύψιστο αυτό δώρο, δεδομένο;;;

Πόσοι στέκονται να θαυμάσουν το θαύμα και την εκπληκτική ωραιότητα της κάθε αυγής;;

Και, άραγε, πόσοι άνθρωποι θυμούνται να πουν στον Κτίστη των πάντων ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ;;;

Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μας αξίωσε να δούμε και σήμερα, τον καταυγάζοντα απέραντο Ναό του Σύμπαντος....