Ξεκίνησα ένα αφιέρωμα στους μαθητές μου, της αξέχαστης ΣΧΟΛΗΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ. Αναλογιστείτε, σαράντα χρόνια πριν... Και όμως οι σχέσεις στοργής υπάρχουν ακόμα για να φωτίζουν τις ζωές μας... Είχα για τρεις χρονιές τα ίδια παιδιά. Ήμασταν στην Δ΄τάξη. Μόλις είχαμε σχολάσει, όταν μπήκε στην αίθουσα ένας ευγενικός κύριος. Ήταν ο πατέρας της μαθήτριάς μου, Ντέμις Σταμούλη. ''Κυρία Πολυάνθη, μου είπε. Ήρθα να σας εκφράσω την αγάπη μας και την απέραντη εκτίμηση εμού του ιδίου και των τριών κοριτσιών μου!!!!'' και μου προσφέρει μια καταπληκτική ανθοδέσμη από 21 τριαντάφυλλα, που όμοιά τους, δεν είχα ξαναδεί!!!!! Κατακόκκινα, ολοπόρφυρα, με πολύ μακρύ κοτσάνι, ολόδροσα και ευωδιαστά!!!!! Τα έχασα!!!!! ''Χίλια ευχαριστώ κύριε Σταμούλη!!!! Τα τριαντάφυλλά σας, είναι ονειρεμένα!!!!! Αλλά, γιατί μου λέτε από τα τρία κορίτσια σας;; Γνωρίζω ότι έχετε δυο κόρες, την Ντέμι την μαθήτριά μου και την Άλκηστη την πιο μικρή, που είναι συμμαθήτρια με την κόρη μου την Ελπίδα, στην τάξη της κυρίας Μητσέα!!'' ''Κυρία Πολυάνθη μου, τρία είναι τα κορίτσια μου!!! Οι δυο μου κόρες και η γυναίκα μου!!!''
Αυτό
ήταν!!!! Χάρηκα που η γνώμη μου για τον συγκεκριμένο κύριο και την ευγενέστατη
γυναίκα του, δεν είχε πέσει έξω. Η εκτίμησή μου για όλη την οικογένεια
Σταμούλη, εδραιώθηκε. Άνθρωποι ευγενέστατοι, διακριτικοί, υπέροχοι γονείς, π ά ν τ α δίπλα στις κόρες τους, και οι κόρες τους
υπέροχες, σαν τους γονείς τους!!! Στο πέρασμα των χρόνων δεν χαθήκαμε. Η κόρη
μου η Ελπίδα έμεινε για πάντα φίλη με την Άλκηστη, η οποία έγινε μάλιστα και
κουμπάρα στον γάμο της Ελπίδας μου με τον Λευτέρη. Η σχέση τους είναι στενότατη
και έτσι θα παραμείνει. Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ τελείωσε την ΠΑΝΤΕΙΟ και μετά σπούδασε
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, επάγγελμα που εξασκεί σήμερα.
Η
μαθήτριά μου η ΝΤΕΜΙ ΣΤΑΜΟΥΛΗ, ξεκίνησε την ΙΑΤΡΙΚΗ στην Ρώμη και την τελείωσε
στην ΙΑΤΡΙΚΗ της Αθήνας. Υπηρέτησε το αγροτικό της στον Πόρο. Τελείωσε
ειδικότητα ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ στην Αθήνα. Πέρασε από διάφορα Νοσοκομεία στα πλαίσια
της ειδικότητά της, όπως Δαφνί, 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο κ.ά. αλλά την
ειδικότητά της την ολοκλήρωσε στο ΣΩΤΗΡΙΑ. Έχει κάνει ειδίκευση ως
ψυχοθεραπεύτρια στην ''ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ''. Για κάποια χρόνια συμμετείχε
σε μία εξαιρετική ομάδα, την ''ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ'', όπου έκαναν ψυχοθεραπεία σε
ανθρώπους με οικονομικά προβλήματα, ε θ
ε λ ο ν τ ι κ ά. Εδώ και πολλά χρόνια έχει το ιδιωτικό της ιατρείο όπου
εργάζεται κυρίως ως ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ. Αγαπά πάρα πολύ αυτό που κάνει και το
λειτούργημά της την κάνει πολύ χαρούμενη. Πριν από τρία χρόνια, υιοθέτησε μέσω
μιας φιλοζωικής, έναν σκυλάκο, ένα γλυκύτατο πλάσμα, τον Κράμπ. Σήμερα ο Κράμπ
είναι 15 χρονών. Δυστυχώς, προ τριετίας, ο άνθρωπος που ήταν μαζί του μέχρι τα
12 χρόνια του, αρρώστησε και η υπόλοιπη οικογένεια δεν ήθελε τον ηλικιωμένο
σκυλάκο... Οπότε στα γεράματά του ο Κράμπ, θα βρισκόταν στον δρόμο μόνος του ή
σε κάποιο κλουβί... Αλλά βρέθηκε η Ντέμι… Και πήρε αυτή τον ηλικιωμένο Κράμπ!!!!
''Είναι από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει μέχρι σήμερα στην ζωή μου,
κυρία Πολυάνθη μου... Θα σας τον φέρω κάποια στιγμή να τον γνωρίσετε!'' Αυτή
είναι η υπέροχη ΝΤΕΜΙ ΣΤΑΜΟΥΛΗ... Μία υπέροχη κυρία, ένας υπέροχος Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ!!!!!!! Μια μεγάλη καρδιά και
μια θαυμάσια Ιατρός!!!!! Ας διαβάσουμε τώρα μία έκθεσή της που την έγραψε όταν
την είχα μαθήτρια στην Δ΄τάξη.... Το πάλαι ποτέ... 1979!!!!!!!
''ΗΡΘΕ
Η ΑΝΟΙΞΗ''
Κάποιο πρωινό, ανοίγοντας το παράθυρό μου, πέρασε
μέσα στο δωμάτιό μου μια υπέροχη ευωδιά! Ήταν το πιο ωραίο άρωμα, ήταν το άρωμα
των ανθισμένων λουλουδιών!! Επιτέλους!! Είχε έρθει πια η πανέμορφη άνοιξη! Όλα
ξαναγεννιούνται αυτή την εποχή. Τα κλαριά των δέντρων γέμισαν ξανά με τα
πράσινα, ολόδροσα φυλλαράκια τους και με τα ροδοκόκκινα, τρυφερά τους άνθη! Η
βασίλισσα Άνοιξη έρχεται αστραφτερή και φοράει το σμαραγδένιο βελούδινο φόρεμά
της, που πάνω του οι ώρες έχουν κεντήσει τα πιο εκτυφλωτικά διαμάντια, σε
κατάλευκο, κόκκινο, κίτρινο και μωβ χρώμα που σκορπούν τριγύρω μεθυστική μοσχοβολιά!
Ο ήλιος, αυτός ο ολόλαμπρος βασιλιάς του απέραντου ουρανού, φωτίζει του ουράνιο
στερέωμα με τις χρυσόμαλλες ηλιοκόρες του, ντυμένος με τα πιο εκτυφλωτικά του
ρούχα! Ο ουρανός τώρα είναι καταγάλανος και χαμογελά! Καθρεφτίζεται στην
ατέλειωτη θάλασσα που ξεχύνεται λαμπερή, ήρεμη, γελαστή!!
Ήρθε η Άνοιξη!!! Το φωνάζουν τα παιδιά, που
βγήκαν να παίξουν στους δρόμους, μετά τις βροχές και το κρύο του γέρο χειμώνα..
Μας το κουδουνίζουν τα κουδουνάκια των προβάτων που βόσκουν στα ολάνθιστα λιβάδια.
Το τραγουδάει η γλυκόφωνη φλογέρα του βοσκού. Η νύχτα έρχεται ήρεμη, γαλήνια
και μας σκεπάζει με τα μαύρα μεταξωτά της πέπλα, τα ντυμένα με εκατομμύρια λαμπερά
αστεράκια. Το αεράκι ζεστό και τρυφερό, περνάει κάτω από τα πέπλα της νύχτας
και χαϊδεύει όλη την πλάση απαλά… Η άνοιξη, στολίζεται από δύο γιορτές μεγάλες:
Την 25η Μαρτίου που γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας και την τρανή
επανάσταση του 1821, τότε που η Ελλάδα μας ξεσηκώθηκε λεβέντικα και πήρε πίσω
την Λευτεριά της. Η άλλη γιορτή, είναι ή Ανάσταση του Χριστού μας, το Πάσχα.
Έχει όμως και μια άλλη λαμπερή γιορτή: Την Πρωτομαγιά. Τότε γιορτάζουμε το
δικαίωμα του ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή και καλύτερες συνθήκες εργασίας και
συγχρόνως υμνούμε την ομορφιά της ξαναγεννημένης φύσης. Κι ανάμεσα στα άνθη και
τις μοσχοβολιές, γιορτάζουμε και το πιο πολύτιμο και αγαπημένο λουλούδι που
ομορφαίνει την ζωή μας, την Μάνα μας!!!!!
Απ'
όσα έγραψα, θα καταλάβατε σίγουρα ότι η άνοιξη, είναι η πιο ωραία θυγατέρα του
χρόνου!!! Φέρνει την ελπίδα στις καρδιές των ανθρώπων και υπόσχεται για κάτι
καλύτερο και πιο φωτεινό πάνω σε όλη την γη. Γι' αυτό λέω ότι η άνοιξη είναι
μία ξεχωριστή εποχή. Είναι το πιο μεθυστικό, το πιο ακριβό και το πιο
ελπιδοφόρο στολίδι του χρόνου!!!!
Δευτέρα
9 Απριλίου 1979
-------------------------------------------------------------
Αγαπημένο
μου παιδί, Ντέμι, τι να πρωτοπώ για σένα κοριτσάκι μου;;; Υπήρξες πάντα η
επιτομή της ευγένειας, της καλοσύνης, της δοτικότητας... Ένα όμορφο κοριτσάκι
χαμηλών τόνων, που εξελίχθηκε σε μία μεγάλη ΙΑΤΡΟ, μία μεγάλη ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ και
μία μεγάλη ΖΩΟΦΙΛΟ!!!!! Ακουμπάς τους ασθενείς σου με τόση αγάπη και τόση
σοφία!!!! Και πόσες φορές τελείως αμισθί, θέλοντας απλώς να βοηθήσεις;; Σε μένα
στάθηκες σε μια πολύ δύσκολη καμπή της ζωής μου... Συνταξιούχα εγώ κι εσύ ανεγνωρισμένη
Ιατρός... Πώς έρχεται τούμπα η ζωή!!!!! Να που η μαθήτρια, στήριξε την παλιά
της δασκάλα!!!! Και πώς εμφανίστηκες σπίτι μου;; Σας άγιος Βασίλης, φορτωμένη
καλούδια ως τον λαιμό!!!! Ή μάλλον σαν τον λαγό του Πάσχα, αφού πλησίαζε η
Λαμπρή...
''Αγαπημένη
μου δασκάλα, με συγκίνησε η ανάρτησή σας για την Ματούλα και με πήγε πολλά
χρόνια πίσω, τότε που σας κοιτούσα όλο θαυμασμό και έλεγα πόσο όμορφη και
λαμπερή είστε! Το φοβερό είναι ότι και σήμερα σας θαυμάζω με τον ίδιο τρόπο και
είστε ακόμη πολύ όμορφη και λαμπερή! Σας το ξαναλέω, ότι ήμουν πολύ τυχερή που
σας γνώρισα στην ζωή μου και που όλους μας, μάς αγκαλιάσατε με απίστευτη
τρυφερότητα και μας δείξατε εμπιστοσύνη που κάθε παιδί χρειάζεται... Σας
ευχαριστώ από καρδιάς! Θα σας αγαπώ πάντα!!!'' Λόγια της Ντέμις σε μήνυμα που
μου έστειλε πριν λίγες ημέρες... Τι να πω μπρος σε τέτοια ευγένεια και αγάπη;; Απλά,
ότι είμαι, πολύ τυχερή....
Όταν πριν τον κορωνοϊό μαζεύτηκε όλη η τάξη, ήρθες και με πήρες κοριτσάκι μου με το αυτοκίνητό σου και με πήγες στην συγκέντρωση των παλιών μου μαθητών!!!! Τι υπέροχο εκείνο το βράδυ Θεέ μου!!!!! Τι αγκαλιές, τι φιλιά, τι αναμνήσεις!!! Και είδες;;; Σας θυμόμουν όλους σας!!!!! Λες και ήταν μόλις χθες κι όχι πριν 40 χρόνια!!! Γι' αυτήν την συνάντηση, έχω γράψει κείμενο ξεχωριστό, που περιγράφω όλα τα μαγικά τεκταινόμενα εκείνης της ονειρικής βραδιάς!!! Ντέμι μου, η καρδιά σου είναι από πολύτιμο βελούδο σιφόν... Μπορεί να είναι και από πανάκριβο χρυσοποίκιλτο μετάξι!!! Τέτοιοι άνθρωποι σαν κι εσένα, ομορφαίνουν τον κόσμο μας και μας κάνουν να ελπίζουμε ότι δεν χάθηκαν όλα, υπάρχει ακόμη ελπίδα για τούτη την γη... Ο Θεός να σου χαρίζει όλα τα καλά του κόσμου, αγαπημένη μου ΝΤΕΜΙ, γιατί είσαι κοριτσάκι μου αληθινή κυρία, ένας αληθινός, πολύτιμος Ά ν θ ρ ω π ο ς, με το άλφα Κεφαλαίο!!!! Ξεχωριστή μου και μοναδική μου, Ντέμι!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου