[Εδώ τελειώνει η ενότητα. Στο επόμενο, σας αποχαιρετώ....]
--------------------------------------------
- Το ξέρω κοριτσάκι μου ότι στεναχωρήθηκες
πολύ... Εντάξει. Ήσασταν μέχρι τώρα στενές φίλες... Όμως είδες Χριστίνα μου,
ότι η φίλη σου, απομακρύνθηκε και κάνει με άλλους παρέα. Φυσικό να πονέσεις,
αφού εσύ δεν νιώθεις το ίδιο..
- Μα ήμασταν οι καλύτερες φίλες ως τώρα
κυρία...
- Πολύ σωστά το είπες: Ως τώρα... Τώρα
βλέπεις ότι τα πράγματα άλλαξαν... Με το ζόρι δεν μπορείς να πείσεις την φίλη
σου να κάνετε παρέα… Εξ άλλου ούτε κι εσύ θα ήθελες κάτι τέτοιο... Με το ζόρι
παντρειά-που λέει κι ο λαός μας - γίνεται;; Δεν γίνεται!!!!
Κοίταξα τρυφερά το κοριτσάκι που στεκόταν
μπροστά μου... Λεπτό, με κοντά καρρέ μαύρα μαλλάκια και στενοχωρημένο το όμορφο
προσωπάκι του. Η μαθήτριά μου Χριστίνα Πομόνη, είχε στεναχωρεθεί αφάνταστα
γιατί χάλασε η φιλία της με την συμμαθήτριά της που μέχρι τότε την νόμιζε
κολλητή της... Ήταν ένα ευαίσθητο κοριτσάκι που το μυαλουδάκι της διύλιζε σαν
μεγάλος πολλά πράγματα...
- Χριστινάκι μου, πρέπει να ξέρεις ότι οι
ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες... Εδώ ζευγάρια παντρεμένα χωρίζουν όταν
δεν ταιριάζουν ή όταν ένας από τους δύο δεν θέλει να συνεχιστεί ο δεσμός. Σε
αυτήν την περίπτωση πονάει ο άλλος, αλλά τι να κάνει, όταν το ταίρι του θέλει
να τα διαλύσει όλα;; Μη μου στεναχωριέσαι κοριτσάκι μου... Θα κάνεις κι εσύ
άλλες παρέες. Γιατί παιδιά μου, [γύρισα και απευθύνθηκα σε όλη την τάξη που
άκουγε αμίλητη] το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Αν δείτε
κάποιον συμμαθητή σας στεναχωρημένον, να τον βοηθήσετε, διότι έτσι θα μάθετε
και αύριο που θα μεγαλώσετε, θα βοηθήσετε κάποιον συνάνθρωπό σας. Λοιπόν, στα
διαλείμματα θέλω να σας βλέπω όλους να παίζετε με όλους. Κ α ν έ ν α ς μόνος του... Σίγουρα θα έχετε μια πιο στενή
σχέση με κάποιο παιδί, αλλά ε δ ώ και στα σπιτικά σας πάρτι, θα παίζετε όλοι
αγαπημένοι και θα καλείτε όλους τους συμμαθητές σας. Εκτός αν καλέσετε μόνον
πέντε - έξι παιδιά... Αλλά εάν έχετε καλέσει όλη την τάξη να μην ακούσω π ο τ έ ότι καλέσατε τους πάντες εκτός - ας πούμε -
από δύο συμμαθητές σας... Αυτό είναι βάρβαρο...
Έτος 1979... Σήμερα 2023... Οι παλιοί μαθητές
μου μεγάλωσαν, αλλά κρατούν μια υπέροχη σχέση μεταξύ τους. Να νιώσω κάποια χαρά
που όσα τους έλεγα, έβαλαν ένα θετικό λιθαράκι στην διαμόρφωση του χαρακτήρα
τους; Και σήμερα, η μικρή μου μαθήτρια Χριστίνα, διέγραψε έναν φωτεινό κύκλο
στο στερέωμα.
ΕΚΘΕΣΗ της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΟΜΟΝΗ:
ΣΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΝΗΣΙ
Είχαμε αποφασίσει να ταξιδέψουμε για το Νησί της Ευτυχίας. Και να που ήρθε αυτή η ημέρα! Ξεκινήσαμε λοιπόν με πλοίο. Το νησί ήταν κοντά στην Χαβάη και το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο. Όταν φτάσαμε, πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Κατέβηκα να παίξω και ξαφνικά, τι θαύμα!! Είδα μπροστά μου δέκα μαρμάρινες βρύσες που τα πλούσια νερά τους πότιζαν τον καταπληκτικό, τεράστιο κήπο που απλωνόταν γύρω από το ξενοδοχείο και συνέχιζαν έξω από τον κήπο, ποτίζοντας τα περιβόλια του νησιού! Έτρεξα ανάμεσα στα δέντρα του εξωτικού κήπου, που ήταν γεμάτα από θαυμάσια φρούτα, κυρίως λωτούς. Δεν κρατήθηκα και άρχισα να τρώω! Ακολούθησα τον δρόμο που έβγαζε σε ένα πυκνό δάσος. Ο ήλιος, ο ολόλαμπρος, χρυσοκόκκινος βασιλιάς του ουρανού, έστελνε τις ολόχρυσες κόρες του κάτω στην γη. Μια νεράιδα με καταγάλανα μάτια πετούσε τριγύρω. Το φουστάνι της ήταν κεντημένο με πανέμορφα λουλούδια του αγρού και στα πόδια της φορούσε γοβάκια πράσινα, λαμπερά, σαν την χλόη των λειβαδιών. Στο χέρι της κρατούσε ένα ασημόχρυσο ραβδί που με αυτό μάγευε την φύση!! Οι πεταλούδες με τα πολύχρωμα φτερά τους, σαν πανέμορφα άνθη, πετούσαν πάνω από τα ολάνθιστα λουλούδια και όλα γύρω έμοιαζαν με τρελό ξεφάντωμα που όλη η φωτολουσμένη πλάση γιόρταζε!! Ο ουρανός και γη γελούσαν και η ημέρα άπλωνε τα κατάλευκα πέπλα της, ξεδιπλώνοντας τους αέρινους μανδύες της, που ανάμεσά τους πετούσαν χελιδόνια, περιστέρια και πουλιά που δεν είχα ξαναδεί, με μια φανταστική ομορφιά… Συνάντησα παγώνια που άνοιγαν σαν τεράστιες βεντάλιες τις ουρές τους με τα μαγευτικά φτερά τους και πολλά ζωάκια που έτρεχαν ξέγνοιαστα κι ευτυχισμένα.
Μέσα στο δάσος όλα ήταν ήρεμα και δροσερά. Από μακριά είδα μερικούς κοντούς ανθρώπους που έπιναν νερό και έτρωγαν ήσυχα ώριμα φρούτα. Μόλις όμως με είδαν έφυγαν και χάθηκαν μέσα στο δάσος. Από μακριά είδα την θάλασσα. Πήρα τον δρόμο και τράβηξα κατά κει.... Τα μάτια μου αντίκρυσαν πανέμορφες ακρογιαλιές, λουσμένες από το φως του άρχοντα ήλιου. Κάθισα πάνω στα κατάλευκα χαλίκια και πέταγα πετρούλες στο νερό. Η θάλασσα απλωνόταν γαλήνια, σμαραγδογάλαζη και τα κυματάκια της έσκαγαν απαλά στα πόδια μου. Ξαφνικά άκουσα έναν θόρυβο. Φοβήθηκα, αλλά γυρίζοντας είδα μια σαύρα να λιάζεται σε μια πέτρα δίπλα μου. Νομίζω ότι ήταν η σαύρα του φίλου μου που ταξίδευε με την οικογένειά του μαζί μας. Ως τα σήμερα την είχε κλεισμένη σε κλουβί. Από ένα σημαδάκι την αναγνώρισα. Πόσο χάρηκα που είχε γλιτώσει την σκλαβιά!! Και η σαύρα σαν μεθυσμένη από την ελευθερία της, άρχισε να τρέχει πάνω στα ολόλευκα χαλίκια!!!! Κάποια στιγμή γύρισα στο ξενοδοχείο. Μπάνιο οικογενειακώς κάναμε την άλλη ημέρα. Τα νερά ήταν ολοκάθαρα, ζεστά, διάφανα!! Περάσαμε μαγευτικά στο Νησί της Ευτυχίας. Κι όταν ήρθε η στιγμή να φύγουμε, γυρίσαμε μαγεμένοι από τις τόσες ασύγκριτες, παραμυθένιες ομορφιές που είχαμε ζήσει και που θα μας μείνουν για πάντα αξέχαστες!!
9 - 4 - 1979
------------------------------------------------------------------
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΜΟΝΗ: Σπούδασε ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ στα Τ Ε Ι Αθηνών. Επίσης σπούδασε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στην Α Σ Ο Ε Ε και m a
s t e r M B A FINANCE στο AMERICAN KOLLEGE OF GREECE. Έκανε μ ε τ α π τ υ χ ι α κ ό στην ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ στο WESLEYAN UNIVERSITY
στο CONNECTICUT, USA. Δούλεψε χρόνια σαν Χ ρ η μ α τ ο ο ι κ ο ν ο μ ι κ ή Α ν α λ ύ τ ρ ι α σε Πολυεθνικές Εταιρείες και έζησε στην
Αμερική, περίπου έξι χρόνια. Έχει γράψει δύο Μ υ θ ι σ τ ο ρ ή μ α τ α με τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ και σε λίγο θα βγεί και
το τρίτο της μυθιστόρημα. Δ ι δ ά σ κ ε
ι ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ, τόσο σε
φροντιστήρια και καλλιτεχνικά εργαστήρια, όσο και ιδιωτικά. Τέλος, διδάσκει και
μαθήματα Χ ρ η μ α τ ο ο ι κ ο ν ο μ ι κ
ή ς [FINANCE] τόσο σε φροντιστήριο, όσο
και ιδιωτικά.
Αγαπημένη μου Χριστίνα, ευαίσθητο, ταλαντούχο παιδί μου!!! Εξελίχθηκες σε μια θαυμάσια γυναίκα, δυνατή, ατρόμητη με ένα λαμπερό μυαλό και ευρύ πνεύμα. Μπροστά σου η ζωή όρθωσε αμείλικτους δράκους πολεμοχαρείς... Όμως ε σ ύ Χριστίνα μου τους πολέμησες και τους πολεμάς με σθένος ανυπέρβλητο που προκαλεί δέος σε μας, τους απλούς θνητούς... Το μικρό μου ευαίσθητο κοριτσάκι, μετατράπηκε σε μια αμαζόνα ατρόμητη που προκαλεί σε όλους τον υπέρτατο σεβασμό... Τα βιβλία σου μαγεύουν και ήδη αποτελείς μία σημαντικότατη προσωπικότητα στην λογοτεχνία της χώρας μας!!! Η ευαισθησία σου ξεχύνεται καθώς αγκαλιάζεις τον πανέμορφο σκυλάκο σου και την τσαχπίνα γατούλα σου! Μέσα σε όλα τα προτερήματά σου, είσαι και φιλόζωος κι αυτό το εκτιμώ τα μάλα!!! Δείχνει μια άλλη πτυχή της ψυχής σου, τρυφερή, ευαίσθητη, που είχα διακρίνει από τότε που σε είχα μαθήτρια!! Να ξέρεις, ότι το σθένος σου και η ευγένειά σου, σε έχουν κάμει αγαπητή σε όλους. Όλοι οι συμμαθητές σου σε ακολουθούν και η στάση τους είναι λεπτή όσο αφορά εσένα και σε αγκαλιάζουν άπαντες με μια διακριτική και αληθινή αγκαλιά! Χωρίς να το έχεις καταλάβει, έχεις γίνει σύμβολο αγωνίστριας, ευγένειας, αντοχής και τρυφεράδας! Σου εύχομαι αγαπημένη μου ΧΡΙΣΤΙΝΑ, να είσαι ευτυχισμένη με όλους όσους αγαπάς, ο Θεός να σε ευλογεί και να συνεχίσεις να ομορφαίνεις τον λογοτεχνικό κόσμο, με τα θαυμάσια μυθιστορήματά σου!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου