ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ - Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ [4ο]

Η Μαρία Δηλέ, ήταν ένα κοριτσάκι με ίσια μαύρα μαλλιά καρρέ, φρόνιμο, μελετηρό, γεμάτο αγάπη που σκόρπιζε άφθονα τριγύρω της και με ωραίο γραφικό χαρακτήρα. Τις περισσότερες χριστουγεννιάτικες κάρτες με αφιερώσεις τρυφερές, τις έχω από το Μαράκι, όπως και πολλές εκδηλώσεις αγάπης σε όμορφα κομματάκια χαρτί. Τα φυλάω  ό λ α, σαν πολύτιμο θησαυρό. Σε κάποια γιορτή, η Μαρία, μού χάρισε ένα σετ πετσετάκια, για το τραπέζι του σαλονιού. Αποτελείτο από δύο μικρότερα κομμάτια που θα πήγαιναν δεξιά - αριστερά και ένα κεντρικό. Όχι πολύ μεγάλο, με άσπρο φόντο και απλικαρισμένα μπλε λουλούδια γύρω- γύρω στην μπορντούρα. Δεν ξέρω πώς έγινε και στο κεντρικό κομμάτι έπεσε μελάνι. Αχ στεναχώρια που πήρα!... Το έπλυνα, το ξανάπλυνα, έφυγαν τα πολλά, αλλά η κηλίδα εγκαταστάθηκε για πάντα εκεί. Χρησιμοποιούσα τα δύο μικρότερα στα κομοδίνα της κρεβατοκάμαρας. ''Μα, τι το κρατάς έτσι λεκιασμένο που είναι;; Θα το στρώσεις;;'' με ρώτησε μια μέρα η μητέρα μου. ''Όχι, δεν θα το στρώσω '' της απάντησα, ''αλλά θα το κρατήσω, για να θυμάμαι πάντα την μαθήτριά μου, που μου το χάρισε. Γι' αυτό φυλάω και το παραμικρό που έχω λάβει από τους μαθητές μου''... Και είναι αλήθεια. Τίποτε δεν έχω πετάξει. Κάθε τι αντιπροσωπεύει μία αγαπημένη φατσούλα, μία υπέροχη σχολική ανάμνηση. Σήμερα η Μαρία έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια και είναι υπερδραστήρια γυναίκα. Η προσωποποίηση της χαράς της ζωής και της εύχομαι από καρδιάς, να είναι πάντα έτσι. Παραθέτω μια έκθεσή της, από εκείνα τα μακρινά χρόνια!!!!! Αυτό που την κάνει ξεχωριστή, είναι ότι μου την χάρισε όταν είχαν αλλάξει δάσκαλο!!!! Μου την έφερε σαν απόσταγμα της καρδούλας της, για τα χρόνια που είχαμε περάσει μαζί, και τα νοσταλγούσε... Είναι να μην συγκινηθείς;;;

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ 

Σε όλη την σχολική ζωή μου στο Δημοτικό, περισσότερο από όλες τις δασκάλες μου, αγάπησα την κυρία Πολυάνθη Βουτσινά. Είναι λίγο κοντή στο ύψος, με καστανά μαλλιά και μπλε σκούρα μάτια και φοράει πάντοτε ένα ζευγάρι γυαλιά. Η κυρία Πολυάνθη είναι πολύ ήρεμη. Δεν θυμώνει και μας αγαπάει όλους πολύ. Μας έχει τρία ολόκληρα χρόνια μαθητές της. Τρία χρόνια κοντά της, μας έδειξε την μεγάλη αγάπη της. Την αγαπώ κι εγώ πάρα πολύ! Είναι πολύ εργατική και αποφασιστικιά κυρία. Την θαυμάζω γι' αυτά της τα προτερήματα, μα και για πολλά άλλα ακόμα... Είναι όμορφη και πάρα πολύ έξυπνη!!! Είμαι πολύ χαρούμενη και υπερήφανη που την έχω δασκάλα μου!!!

Όταν μας παρέδιδε τα μαθήματα, μιλούσε τόσο όμορφα!! Μας παρέδιδε το μάθημα, προσθέτοντας κι άλλα πράγματα που δεν έγραφαν τα βιβλία. Δεν ήταν τόσο αυστηρή, ούτε φώναζε στα παιδιά που έκαναν λάθη. Τους μιλούσε ήρεμα, και προσπαθούσε με έναν όμορφο τρόπο να τους εξηγήσει το λάθος και να κατανοήσουν εκείνα που δεν είχαν καταλάβει και τους μπέρδευαν. Δεν έθιξε ποτέ κανένα μας και για όλους είχε μια ζεστή αγκαλιά.

Η κυρία Πολυάνθη μας πρόσφερε πολλά στην μάθηση, αλλά και στα θέματα πολιτισμού. Μέσα στην τάξη κουβεντιάζαμε πολλά και διάφορα κοινωνικά θέματα που θα μας άνοιγαν όπως έλεγε, ''τους πνευματικούς μας ορίζοντες''. Μας μιλούσε τόσο όμορφα!!! Έλυνε κάθε μας απορία, ακόμα και την πιο απίθανη!!! Πάντα εύρισκε χρόνο για μια σπουδαία συζήτηση!! Το μάθημα προσπαθούσε να το κάνει όσο πιο ευχάριστο μπορούσε και μας οδηγούσε να της κάνουμε όλο και πιο πολλές ερωτήσεις, ώστε να συμμετέχουμε όλοι και να έχουμε ενδιαφέρον. Δεν βαρεθήκαμε ποτέ!! Ασχολήθηκε με την πνευματική μας μόρφωση, γιατί ήθελε να μεγαλώσουμε σωστά. Έφερνε κοντά της όλα τα παιδιά, έτσι όλοι ήμασταν αγαπημένοι μεταξύ μας και οι σχέσεις μας με την δασκάλα μας, ήταν πάρα πολύ-πολύ καλές!!! Τέλειες!!!!

Πόσο λυπήθηκα όταν έφυγα από την τάξη της!!! Την είχα συνηθίσει και αγαπήσει τόσο πολύ!!! Θα ήθελα ακόμα μια φορά να την ακούσω να παραδίδει μάθημα με τον ζωντανό της τρόπο, τα θαυμάσια λόγια της και με τις πλούσιες φράσεις της!!!! Ήμουν τόσο ευχαριστημένη με την κυρία Πολυάνθη!!! Ομόρφυνε την ζωή μας!!! Εύχομαι σε όλα τα παιδιά να την αποκτήσουν μια μέρα... Θα ομορφύνει και η δικιά τους ζωή!!!!

Αφιερωμένο στην παλιά μου δασκάλα με πολύ -πολύ μεγάλη αγάπη,

η παλιά μαθήτριά σας Μαρία Δηλέ

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 1982

-------------------------------------------------------------------------------------------

Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΛΕ, υπήρξε ένα παιδί γεμάτο χαρά και φως. Τα μεγάλα, ωραία, ευανάγνωστα γράμματά της, καθρέφτιζαν το καθάριο του χαρακτήρα της. Στην ζωή της στάθηκε αγωνίστρια, γεμάτη αποφασιστικότητα και θάρρος. Έχει μια όμορφη οικογένεια που υπεραγαπά. Στην αρχή ασχολήθηκε με την ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ. Από το 2015 ασχολείται επαγγελματικά με την διδασκαλία  P I L A T E S  και  Y O G A. Οι σπουδές της σε  P i l a t e s  και  Y o g a  κράτησαν τέσσερα χρόνια. Με πολύ διάβασμα και  μ ε λ έ τ η  της κίνησης, κάνοντας πρακτική πρώτα στο σώμα της. Όπως λέει η ίδια: ''Αγαπώ  π ο λ ύ  την δουλειά μου... Μου δίνει τεράστια χαρά να βοηθώ ανθρώπους, ώστε να παραμένουν λειτουργικοί και γεροί!''

Αγαπημένη μου ΜΑΡΙΑ, μακάρι ο δρόμος σου να είναι γεμάτος φως. Χρυσό μου παιδί, σου εύχομαι να είναι οι ημέρες σου πλήρεις από ψυχική ευεξία και ολοζώντανη θέληση για να προσφέρεις, να ανακουφίζεις και να εξισορροπείς τον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο των συνανθρώπων σου. Το ότι λατρεύεις την δουλειά σου, είναι ένα υπέροχο δώρο, γιατί πάντα θα είσαι γεμάτη και γελαστή. Και συνάμα είσαι και φιλόζωη!!! Σπίτι σας έχετε μια σκυλίτσα, την Brownie και δυο γατουλίνια, τον Pepperoni και την Blandie . Μα αυτό νομίζω είναι φυσικό... Έχεις τόση αγάπη μέσα σου!!! Κοντά σου ζουν ευτυχισμένοι και άνθρωποι και ζώα!!!! Να είσαι πάντα έτσι Μαρία μου!!! Πηγή χαράς, αγάπης, νοιαξίματος και στοργής!!!! Ο Θεός να σε ευλογεί!!!! Πάντα!!!!