Το θέμα ''Ζώα'' και κατ' επέκταση η ανθρώπινη συμπεριφορά, είναι τεράστιο και απύθμενα επώδυνο. Αποτελείται από μυριάδες δηλητηριώδη πλοκάμια που ξεκινούν όλα από μία τεράστια κοιλιά γεμάτη πύον και δυσωδία που γράφει ''ΧΡΗΜΑ- ΚΕΡΔΟΣ-ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ''.Πώς να χτυπήσεις ένα τέτοιο δύσμορφο τέρας που έχει εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη;Οι μεγάλες πολυεθνικές και τα απανταχού συμφέροντα, θα σε λιώσουν σαν μυρμήγκι.Και όμως υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που αντιστέκονται, έστω κι αν θυμίζουν Δον Κιχώτη που πολεμάει με ανεμόμυλους...Τι πειράζει κι αν τους πουν τρελούς; Ίσως αυτοί οι λίγοι τρελοί σώσουν κάποια μέρα την γη...
Η συμπεριφορά προς τα ζώα, είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία απαράδεκτη, βάναυση, αποτρόπαια...Πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Μόνον με την ανάλογη παιδεία. Σε όλα τα σχολεία να διδάσκεται ο σεβασμός προς τις ανυπεράσπιστες αυτές υπάρξεις και προς κάθε άλλο ανήμπορο πλάσμα.Και ίσως,όταν μεγαλώσουν οι τωρινοί μικροί μαθητές, ίσως να έχουν μάθει να φέρονται προς τους τετράποδους φίλους μας με μεγαλύτερη ανθρωπιά. Και να ξέρετε,ότι αυτή η νέα γενιά θα φέρεται καλύτερα και σε κάθε συνάνθρωπο με κάποια ιδιαιτερότητα...
Βέβαια, το ζήτημα της αντιμετώπισής μας προς τα ζώα, το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο να λυθεί..Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, στις δυο μεγαλύτερες θρησκευτικές γιορτές τους, σφαγιάζουν εκατομμύρια αμνοερίφια, επειδή έτσι το επιτάσσει το έθιμο...Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς πώς νιώθει η μάνα προβατίνα, όταν της αρπάζουν τα παιδιά της; Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς πώς νιώθει η μάνα αγελάδα, όταν σφάζουν μπροστά της το μοσχαράκι της;Έχετε δει σε κάποιο ντοκιμαντέρ πώς ζουν τα κοτόπουλα μέσα σε κάγκελα στριμωγμένα ασφυκτικά ή πώς παίρνουν το γάλα από τα βοοειδή και πώς θηλάζει το γουρούνι τα μικρά του μέσα από σιδεριές τελείως αποκομμένο από τα παιδιά του, στριμωγμένο σε μια στενή φυλακή;;Είδατε πώς πετούν ζωντανά τα κοτοπουλάκια σχηματίζοντας έναν ζωντανό λόφο,κατά την επιλογή του φύλου;
Γερμανού δημοσιογράφου η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου, καθώς έδειχνε μια αγελάδα με δάκρυα στα μάτια, να κλαίει σιωπηλά, όσο την μετέφεραν με άθλιες συνθήκες μαζί με άλλους ομοίους της προς σφαγή, χιλιοστριμωγμένες, πληγιασμένες, διψασμένες...Και το φρικτό μάδημα των κουνελιών για να γίνουν οι μοχέρ μπλούζες; Και η σφαγή των τρομοκρατημένων σκύλων στην Κορέα και αλλού προς βρώσιν, όπου μπορεί ο πελάτης να διαλέξει προσωπικά ποιο σκυλί προτιμά να μαγειρευτεί;; Και ο αποδεκατισμός των υπέροχων φαλαινών κυρίως από την Ιαπωνία; Και ο θάνατος των εγκλωβισμένων στα δίχτυα δελφινιών από τους ψαράδες, αντί να τα ελευθερώσουν;
Και ο πνιγμός εκατοντάδων χελωνών από πλαστικές σακούλες που πετάει ο πολιτισμένος άνθρωπος στην θάλασσα και η χελώνα την περνάει για μέδουσα, την καταπίνει και πνίγεται;Και η σφαγή χιλιάδων δελφινιών σε κόλπο της Ιαπωνίας και Γροιλανδίας που τα έχουν παγιδεύσει και που δεν σταματούν αν η θάλασσα δεν γίνει κατακόκκινη από το αίμα του πιο έξυπνου μετά τον άνθρωπο πλάσματος στον πλανήτη; Και ο βασανιστικός θάνατος του ταύρου από τον ταυρομάχο, που προτού αφεθεί στην αρένα, έχει υποστεί μυριάδες βασανιστήρια ώστε να αποδυναμωθεί; Και η αδιανόητα σκληρή ζωή της πάπιας που την αναγκάζουν να ζει καθιστή, ώστε το συκώτι της να γίνει λιπαρό για να φτιαχτεί το πλούσιο γαλλικό πατέ; Και τα μεγάλα πουλιά στα ξωτικά νησιά που τρώνε τα πάντα και στο τέλος πεθαίνουν, έχοντας στο στομάχι τους δεκάδες σκουπίδια, ως και κονσέρβες, που πετούν οι δήθεν πολιτισμένοι άνθρωποι και αυτά τα περνούν για τροφή;
Υπάρχει περίπτωση να εξαλειφθούν όλα αυτά;Στα σφαγεία λαμβάνει χώρα έγκλημα φρικιαστικό. Το ζωο καταλαβαίνει τον θάνατό του. Και μόνον η μυρωδιά του αίματος, κάνει τα δύστυχα ζώα να τρελαίνονται από τον πανικό τους.. Στις φάρμες, όταν πάει ο ιδιοκτήτης να πάρει μια χήνα προς σφαγή,μέσα από το κοπάδι κάποια χήνα τρέχει έντρομη... Έιναι ο σύντροφος της χήνας που πήρε το αφεντικό και πανικοβλημένη τον ακολουθεί καθώς βλέπει να της παίρνουν το ταίρι της...Με πυρακτωμένη, ηλεκτροφόρα ράβδο δια μέσου της στοματικής κοιλότητας σκοτώνουν τις αλεπούδες, ώστε να μην σχιστεί η γούνα της.Με τσιμεντένιους τενεκέδες , ώστε να μην χαλάσει το τρίχωμα, χτυπούν στο κεφάλι τα πανέμορφα, λευκά μωρά της φώκιας μπροστά στην πανικοβλημένη μάνα τους που θρηνεί απελπισμένη στο αρκτικό τοπίο, τον θάνατο των παιδιών της...Και μιλάμε για θηλαστικά, ανώτερα ζώα...Γι' αυτό και οι άνθρωποι διαφόρων φιλοζωικών σωματείων, όπως της οργάνωσης της Γκρην -Πις, ρίχνουν πάνω στα μικρά φωκάκια μη τοξική μπογιά, πράγμα που καθιστά ακατάλληλη την γούνα τους για τους διώχτες τους...Κι όσοι κρατάνε τσάντα από φίδι, γνωρίζουν τον μαρτυρικό θάνατο του πύθωνα που τον γδέρνουν ζωντανό και δεν πεθαίνει αμέσως, υποφέροντας φρικτούς πόνους;;;
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;; Θα έπρεπε να υπάρχει μια νομοθεσία πάνω σε αυτό το θέμα, που να την αποδέχονται και να την εφαρμόζουν όλα τα κράτη. Ο τρόπος που φερόμαστε προς τα ζώα, δείχνει και την ποιότητα του πολιτισμού μιας χώρας... Θα έπρεπε να υπήρχε νόμος που να διασφάλιζε την αξιοπρεπή μετάβαση των ζώων στα σφαγεία και τη ανώδυνη θανάτωσή τους, όχι μπροστά στα άλλα ζώα... Πώς θα καταργηθούν κάποιες συνήθειες, χόμπυ και έθιμα; Είναι ανάγκη να υπάρχουν κυνηγοί; Αν σκοτώσεις ένα ελάφι, δεν στερείς έναν γονιό από την οικογένειά του; Γιατί πρέπει να περιμένουν να έρθουν τα αποδημητικά πουλιά στην Ελλάδα και αντί για καλωσόρισμα, να τα πυροβολούν αποδεκατίζοντάς τα; Όσο για τις γούνες, υπάρχουν πανέμορφες οικολογικές, γιατί πρέπει να φοράτε ένα πτώμα στους ώμους σας;;
Το τι κάνουν στα ζώα, πώς τους συμπεριφέρονται προτού τα σφαγιάσουν, αν δείτε ένα ντοκιμαντέρ, σ ί γ ο υ ρ α θα αλλάξετε γνώμη για πολλά... Κι αν δεν κόψετε το κρέας τελείως, σιγουρότατα θα το ελαττώσετε, πράγμα που κάνει καλό και στην υγεία.Ο Χριστός είναι ο Θεός της αγάπης, ΠΟΤΕ δεν είπε ''Σφάξτε αρνιά για να γιορτάσετε την Ανάστασή μου''. Δεν είναι σχήμα οξύμωρο η ΑΓΑΠΗ να συνοδεύεται από την σφαγή χιλιάδων αρνιών, που είναι τα πιο άκακα ζώα;; Οι μοναχοί στο Άγιον Όρος ΔΕΝ τρώνε το Πάσχα κρέας. Γιορτάζουν με ψάρι... Μήπως θα έπρεπε να επανατοποθετηθούμε πάνω σε κάποια πράγματα;
Και φυσικά εκείνο που πρέπει να επισύρει μεγίστη ποινή, είναι ο βασανισμός οποιοδήποτε ζώου. Να υπάρχει υψηλό χρηματικό πρόστιμο και ποινή φυλάκισης στον κάθε ανώμαλο σατράπη ή σε εκείνον που πετάει το ζώο του στον δρόμο. Ο σκύλος έχει μυαλό εφτάχρονου παιδιού,και ουδέποτε θα καταλάβει γιατί ενώ αυτός σε λατρεύει, εσύ τον εγκατέλειψες στου επικίνδυνου πεζοδρομίου την ερημιά..Έχουμε γεμίσει από αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια, επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι, κάποιοι ασυνείδητοι τα βαρέθηκαν και τα εγκατέλειψαν, μην υπολογίζοντας τα πλούσια συναισθήματα των αγαπημένων αυτών πλασμάτων.Αυτό σημαίνει μαρτυρική ζωή στους επικίνδυνους, αφιλόξενους δρόμους, αρρώστειες, πείνα, δίψα, κρύο, καύσωνα, απέραντο φόβο, πανικό και ελάχιστο όριο επιβίωσης.''Τα αδέσποτα δείχνουν την αγριότητα των κοινωνιών μας'' έλεγε ο Γκάντι. Μα εκείνο το βλέμμα του σκύλου, δεν σου σπαράζει την καρδιά;;Πώς αντέχουν κάποιοι να τα κακομεταχειρίζονται;
Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια ακούγονται φωνές που απαιτούν να πάψει η κακομεταχείριση των ζώων καθώς και η άνευ ορίων εκμετάλλευσίς τους στην δουλειά,που συνεχίζεται μέχρι τελικής πτώσεως,από την υρέρμετρη εξάντληση και τον άγριο ξυλοδαρμό, όπως συμβαίνει με τα υπομονετικά και χιλιοταλαιπωρημένα γα'ι'δουράκια... Πώς αντέχει η καρδιά τους να τα αφήνουν μόνα τους να πεθάνουν στα χωράφια, αφού σε όλη τους την ζωή τα εκμεταλλεύοντο με τον χειρότερο, με τον πιο αλγηνό τρόπο;;
Και ποιος τολμάει να λέει ότι τα ζώα δεν έχουν συναισθήματα; Όπως κι εμείς, έτσι κι αυτά πεινούν, διψούν, πονάνε, χαίρονται, τρομάζουν, πανικοβάλλονται, αγαπάνε, νιώθουν απεγνωσμένα, δυστυχισμένα ή ευτυχισμένα... Βιώνουν την αγάπη, την εγκατάλειψη, την στοργή,την χαρά.Νιώθουν απελπισία αλλά και απέραντη ευγνωμοσύνη γι' αυτούς που τους προσφέρουν φροντίδα, ευγένεια και μια ζεστή αγκαλιά. Η αφοσίωση, η αυταπάρνηση, η αυτοθυσία και η υπέρμετρη αγάπη του σκύλου προς τον αφέντη του, είναι γνωστές από την αρχαιότητα και σε συγκλονίζουν. Δίνει την ζωή του για τον ιδιοκτήτη του, χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά... Η ευαισθησία, η εξυπνάδα, η μητρική στοργή της γάτας προς τα παιδιά της, σε κάνουν να λιώσεις από συγκίνηση...Υπέροχοι γονείς οι λύκοι και οι αλεπούδες, σε εκπλήσσουν με την ένταση των συναισθημάτων τους...Οι πελαργοί, τα χελιδόνια, οι κύκνοι, παραδίδουν μαθήματα οικογενειακής θαλπωρής και δεν χωρίζουν ποτέ από το ταίρι τους που παραμένει το ίδιο καθ' όλη την διάρκεια της ζωής τους... Τα δελφίνια, οι φάλαινες, ζουν σε μεγάλες οικογένειες που περικλείουν γονείς, παιδιά, θείους και λοιπούς συγγενείς..Και δεν ξεχνάνε... Άλλο αν προσαρμόζονται σε μια κατάσταση... Η μνήμη του ελέφαντα είναι παροιμιώδης και το ένστικτο του κινδύνου είναι ανεπτυγμένο στο έπακρο..
Δείχνουν την αγάπη τους με χίλιους τρόπους και η ευγνωμοσύνη που νιώθουν για τον άνθρωπο προστάτη τους [κάτι που δεν το βλέπεις συχνά από τους ευεργεθέντες από σένα συνανθρώπους σου] σε κάνει να δακρύσεις...Βουρκώνεις από την ένταση της αγάπης που βγαίνει προς εμάς από την τρυφερή καρδιά τους......
Υπάρχουν διάφορες φιλοζωικές οργανώσεις, όπως και οργανώσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας που παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες, όμως το πρόβλημα των αδέσποτων είναι τόσο μεγάλο, που δεν αρκεί...Υπάρχουν και μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που από το υστέρημά τους φροντίζουν ικανό αριθμό ζώων, αλλά και πάλι δεν γίνεται να καλύψουν το πόβλημα σε όλη την έκτασή του...Επίσης πολλοί βγαίνουν το βράδυ και αφήνουν τροφή στον δρόμο, αλλά αντιμετωπίζουν την εχθρότητα κάποιων γειτόνων που τους προσβάλλουν με πολύ άσχημο τρόπο και τους απειλούν, έστω και αν προσέχουν να μην λερώνουν τον τόπο και τον διατηρούν καθαρό...Έστω κι αν βρίσκουν το δοχείο του νερού σπασμένο, έστω κι αν ακούν τα μύρια όσα, αυτοί οι συμπολίτες μας επιμένουν, κοιτάζοντας να μην διασταυρωθούν με τους διώκτες τους, λες και κάνουν κάποια παρανομία...Λες και κάνουν κάτι κακό... Και πιστέψτε με, διότι έχω ιδίαν εμπειρία επ' αυτού...
Αν ο κάθε Δήμος έβγαζε πρόγραμμα περισυλλογήςκαι φροντίδας των αδέσποτων, η ζωή θα γινόταν πολύ πιο ανθρώπινη...Και να κλείσουν τα εκτροφεία που αναγκάζουν την κάθε δύστυχη σκυλίτσα ράτσας σε απανωτές γέννες, μέχρι να εξαντληθεί τελείως και να πεθάνει αποκαμωμένη και σκελετωμένη... ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΤΡΟΦΕΙΑ ζώα. Εκεί οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες με ελαχιστότατες , μέχρι μηδενικές εξαιρέσεις. ΥΙΟΘΕΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ και θα έχετε κάνει μια υπέροχη πράξη. Προσοχή όμως... ΜΟΝΟΝ αν είστε αποφασισμένος ότι το αδεσποτάκι σας θα γίνει μέλος της οικογένειάς σας και ότι θα το φροντίζετε και θα το αγαπάτε σε όλη του την ζωή... Και η ευγνωμοσύνη που θα λάβετε από αυτό το πλασματάκι που δεν το ενδιαφέρει αν είστε όμορφος, χοντρός ή ασχημος, θα είναι απέραντη. Θα σας ομορφύνει την ζωή με την άδολη αγάπη του, τα σκέρτσα και την τρυφερή καρδιά του...
Μα αν δεν τα θέλετε τα ζώα, εντάξει. Περάστε δίπλα τους και μην τα πειράξετε. Είναι ανάγκη να τα κλωτσήσετε αν διασταυρωθούν οι δρόμοι σας;;Όσο γι' αυτά τα τέρατα που ρίχνουν φόλες και υποβάλλουν τα ζώα σε φριχτό θάνατο, η πολιτεία θα έπρεπε να θεσπίσει ειδικό νόμο που θα πέσει αμείλικτος επί της κεφαλής τους..Να ξέρετε ότι όποιος βασανίζει σήμερα ένα ζώο, αύριο θα δείρει την γυναίκα του, τα παιδιά του και πάρα πολλοί εγκληματίες, στα νιάτα τους βασάνιζαν ζώα και εν συνεχεία εξελίχθηκαν σε βδελύγματα της κοινωνίας... Και δεν φταίνε τα σκυλιά αν λερώνουν τα πεζοδρόμια. Οι ιδιοκτήτες τους φταίνε. Θα έπρεπε να μαζεύουν τα περιττώματα του σκυλάκου τους στην ειδική σακουλίτσα την οποία πετάνε μετά στον πλησιέστερο κάδο σκουπιδιών.
Όσο για τους λαθροκυνηγούς, τι να πει κανείς για την ασυδοσία και την περιφρόνηση κάθε νόμου, που τους χαρακτηρίζει;Όπως και τους ψαράδες που προκαλούν τεράστια ζημιά με το παράνομο τρόπο αλιείας τους... Οπότε τι γίνεται; Πώς να διορθώσεις προβλήματα τέτοιας τεράστιας έκτασης; Πώς θα πείσεις ότι η υπερκτηνοτροφία στιγματίζει το εναέριο περιβάλλον μας; Αν γινόντουσαν όλα με μέτρο, θα κυμαίνονταν τα πάντα σε ένα λογικό όριο αντιμετώπισης των διαφόρων συνεπειών της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης των πάντων. Η καθημερινή κατανάλωση κρέατος έχει αποδειχτεί ότι δεν κάνει καλό. Ελάχιστοι όμως το ακούνε.
Με την σημερινή επικρατούσα κατάσταση, ό αφανισμός του ζωικού βασιλείου είναι δεδομένος Ήδη πολλά είδη ζώων έχουν εξαφανιστεί ή έχουν απομείνει ελάχιστοι αντοπρόσωποι του είδους τους...Θα ήθελα κάποια μέρα τα ζώα να κάνουν στους ανθρώπους,όσα εκείνοι τα λογικά όντα κάνουν στα ανυπεράσπιστα πλάσματα...Να ορμούσαν οι αγελάδες κατά πάνω τους και να τους έβαζαν μηχανήματα για να παράγουν συνεχώς γάλα, κλεισμένους σε συνεχόμενα κλουβιά... Να τους χτυπούσαν άγρια τα υπερήφανα κριάρια... Να τους φόρτωναν μέχρι τελικής πτώσης τα εργατικά γα'ι'δουράκια...Να τους κατατρυπούσαν με σπαθιά οι ταύροι,,, Να τους πυροβολούσαν γελώντας οι ελέφαντες και τα λιοντάρια, σαν τρόπαια από ένα αλλιώτικο σαφάρι.. Να τους έβαζαν να κάνουν ακροβατικά τα δελφίνια.Οι φάλαινες να τους σημάδευαν με το φονικό καμάκι. Οι πανέμορφες τίγρεις να τους εκπαίδευαν με το κοφτερό μαστίγιο, μέχρι να μάθουν το νούμερό τους για το τσίρκο και οι πολύχρωμοι παπαγάλοι του Αμαζονίου, να τους χώριζαν από τις οικογένειές τους και να τους πουλούσαν σε άλλες χώρες...
Μόνον τότε θα έπαιρνε ένα καλό μάθημα το ύψιστο όν της δημιουργίας, το ευρισκόμενο στην κορυφή τηνς διανοητικής πυραμίδας που τολμάει και χρησιμοποιεί το μυαλό του για ένα σωρό ακατανόμαστες πράξεις... Υπάρχουν βιβλία που έχουν γραφτεί από ευαισθητοποιημένους ανθρώπους και που αν τα διαβάσει κανείς, θα σιχαθεί την ανθρώπινη βαναυσότητα και ίσως άλλαζε άρδην τις διατροφικές του συνήθειες και τον τρόπο αντιμετώπισης όλων των ζώων του πλανήτη μας.Ο ευαισθητοποιημένος άνθρωπος σέβεται όλο το περιβάλλον εν γένει. Σέβεται την χλωρίδα ενός τόπου, δεν πετσοκόβει δήθεν για κλάδεμα τα δέντρα, για να πουλήσει το ξύλο τους. Δεν αποψιλώνει, δεν απογυμνώνει τα δάση από το φυτικό τους πλούτο, μειώνοντας έτσι την παραγωγή οξυγόνου.
Πότε θα αποφασίσουν οι χώρες να μετριάσουν τις βιομηχανίες εκείνες που με τα καυσαέριά τους μολύνουν την ατμόσφαιρα, μεγαλώνοντας την τρύπα του όζοντος; Πότε θα σταματήσουν τα εργοστάσια να μολύνουν επαίσχυντα με τα απόβλητά τους τον υδροφόρο ορίζοντα,λίμνες, ποτάμια και θάλασσες; Πότε θα πάψουν να δηλητηριάζονται τα τρόφιμα με ακατάλληλες ουσίες, και πότε θα σταματήσουν να τρέχουν όλοι στον χορό των υβριδίων που φέρνουν χαμηλή ποιότητα, αλλά πολλαπλασιάζουν το χρήμα;;
Είναι ουτοπία όλες αυτές οι ευχές; Το αγριότερο πλάσμα της γης είναι ο άνθρωπος που ζει για το κέρδος και που χρησιμοποιεί την λογική του συχνάκις σε εγκληματικής φύσεως δραστηριότητες.Ο άνθρωπος που έχει χάσει την ψυχή του δεν δυσκολεύεται να πετάξει το νεογέννητο βρέφος του στον κάδο των απορριμμάτων, να δώσει όπλο στα χέρια δεκάχρονων αγοριών, να βιάσει, να προσβάλλει, να σκοτώσει..Αφού ακόμα κυκλοφορούν με μπούργκα γυναίκες και θεωρούνται πλάσματα κατώτερα, αφού ακόμα γιγαντώνεται η παιδοφιλία και η εκμετάλλευση παιδιών,γιατί να απορώ που στα τσίρκο χρησιμοποιούν ακόμη υπερήφανα, άγρια ζώα μετά από βάναυση εκπαίδευση του τραχύ θηριοδαμαστή;; Επακόλουθο λοιπόν τέτοιας αναλγησίας να διοργανώνονται σαφάρι για να γλεντήσουν σκοτώνοντας έναν βασιλιά των ζώων ή αιχμαλωτίζοντας κάποιον εκπρόσωπο του ζωικού βασιλείου, αποβλέποντας στην είσπραξη μιας υψηλής χρηματικής αμοιβής ή το χειρότερο για προσωπική τους, αδιανόητη, σιχαμερή, ευχαρίστηση... Κι αφού συμβαίνουν όλα αυτά και σε πολλά μέρη της γης πεθαίνουν άνθρωποι για μια χούφτα ρύζι, τι ελπίδα να έχω για το αύριο;;;
Πολλές φορές φαντάζομαι μιά ζυγαριά παλαιού τύπου. Στο έναν δίσκο της βάζω όλα τα κακά που είναι αμέτρητα, επώδυνα, αιματηρά, ανώμαλα, φρικώδη. Στον άλλον δίσκο βάζω τις καλές πράξεις συνειδητοποιημένων ανθρώπων, που είναι λιγότερες από τις κακές.Στη μια μεριά υπάρχει πλήθος χαιρέκακων ανθρώπων, στην άλλη μεριά τα ευγενή άτομα είναι πολύ πιο λίγα...Και τότε γίνεται το θαύμα!! Οι δύο δίσκοι ισορροπούν!!! Από την μία εκατομμύρια δυσώδη κακά και από την άλλη μετρημένα, ολόλευκα καλά...Και παρ' όλα αυτά, διαψεύδοντας κάθε λογική, οι δύο δίσκοι ισορροπούν!! Ίσως γιατί από τον λευκό δίσκο βγαίνει ένα λαμπερό φως που σκεπάζει την σκοτεινή μορφή του σκοτεινού δίσκου!Κι εγώ αυτό το μεταφράζω λέγοντας ότι , παρ' όλο που κυριαρχεί στην ζωή μας η δύναμις του κακού, οι πράξεις των αγνών ανθρώπων κρατούν σε ισορροπία τούτον τον πλανήτη και δίνει μιά αύρα ελπίδας στο μέλλον του κόσμου αυτού...Είναι η αέναη μάχη του καλού με του κακού, του φωτός και του σκότους . Ευχή όλων μας, μέσα από τις τεράστιες δυσκολίες, να κυριαρχήσει το φως...
Ο άνθρωπος πρέπει να βάλει την ζωή του σε μια τάξη. Να αποχτήσει αξίες,ιδανικά, αρχές...Να τα μεταδώσει στα παιδιά του κι αυτά στα δικά τους παιδιά, ώσπου να γίνουν συνείδηση σε όλους μας και να υψωθεί η ενσυναίσθηση, σε όλο το υπέροχο μεγαλείο της που κάνει τον άνθρωπο πραγματικά ανώτερο ον που τον χαρακτηρίζει η ανθρωπιά.Τότε μόνον μπορεί να ελπίζει... Τότε μόνον η γη θα σωθεί και όλα τα πλάσματά της θα ζήσουν συμφιλιωμένα, σεβόμενα το ένα το άλλο...Θα το επιτύχουμε, αν όλοι νοιαζόμαστε για όλους και για όλα. Αν το πρόβλημα του συνανθρώπου μας γίνει και δικό μας, όσο μακριά και αν βρίσκεται...
Αν α ν η σ υ χ ο ύ μ ε για τα κοντινά, αλλά και τα μακρινά... Αν μάθουμε να σεβόμαστε κ ά θ ε μορφή ζωής: από το ταπεινό χορτάρι ως το γάργαρο νερό της πηγής, από την εργατική μέλισσα μέχρι την έγνοια μας για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, τόσο στο ανθρώπινο, όσο και στο ζωικό και φυτικό βασίλειο, τότε πιθανόν να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο το μέλλον. Γιατί όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας που αλληλοεπηρεαζόμαστε και οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στην ολική καταστροφή ή στην πολυπόθητη σωτηρία μας,ανάλογα με ποιον δρόμο θα διαλέξουμε, ανάλογα στις επιλογές μας...
Και να μην ξεχνάμε:Εκεί που φυτρώνει ένας αγκαθωτός θάμνος, παραδίπλα μπορεί να φυτρώσει μια ανεμώνη, ένας κρίνος...Στο χέρι μας είναι ποια στράτα θα ακολουθήσουμε. Και το αποτέλεσμα θα είναι απόρροια των πράξεών και αποφάσεών μας... Ας βάλουμε λοιπόν μέσα μας την Α Ν Η Σ Υ Χ Ι Α για τον διπλανό μας, για τους τετράποδους φίλους και συμπορευτές μας, για τους πράσινους πνεύμονες της γης. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος. Τα άνθη, τα πουλιά, τα ζώα, είναι το άλλο μέρος του εαυτού μας και μιας υγειούς ψυχικής καταστάσεως...Αλίμονο αν τσιμεντοποιήσουμε κάθε κομμάτι γης. Αλίμονο αν εξαφανίσουμε τα ζώα απ' το πλευρό μας.Αλίμονο αν όλα τα θυσιάσουμε στο βωμό των πολυεθνικών και του χρήματος. Κάπου έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας... Καιρός να τον ξαναβρούμε...
Κι αν τραβήξουμε όλοι μέσα μας δυνατά ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, ίσως τότε υπάρχει κάποια ελπίδα για την μάνα γη...,
