Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΜΕΡΟΣ 2ο

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

[Έτος 1999 - 2000]

-------------------------------------------------------------------------------------------

Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν αφουγκράζονται τα μεγάλα προβλήματα των καιρών;; Μιλάμε εμείς οι μεγάλοι στις συντροφιές μας και νομίζουμε ότι δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα οι μικροί, όμως σφάλουμε... Τα παιδιά α κ ο ύ ν, επεξεργάζονται τα ακούσματα και σχηματίζουν γνώμη στερεή... Αγωνιούν, α ν η σ υ χ ο ύ ν, προβληματίζονται... Θα το διαπιστώσετε από τα δύο παρακάτω κείμενα μιας μαθήτριας κι ενός μαθητού... Έχουν τόσες ανησυχίες, που ξέχασαν να ζητήσουν κάτι, ένα δώρο, έστω μικρό, για τον εαυτό τους... Αθώα, αγνά πλάσματα που αναστατώνεται η ψυχή τους με τα όσα άσχημα συμβαίνουν γύρω μας... Μ α κ ά ρ ι αυτήν την "Α γ ί α  α ν η σ υ χ ί α" να την νιώθαμε όλοι μας... Μακάρι τα προβλήματα των απανταχού ταλαιπωρημένων συνανθρώπων μας και τα άσχημα του πλανήτη μας, να αποτελούσαν μέρος από τις έγνοιες που μας κατακλύζουν... Αλλά, δείτε τι σκέφτονται τα παιδιά μας... Δείτε τι ζητούν από τον αγαπημένο τους Άγιο Βασίλη...

------------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπημένε μου  Άγιε Βασίλη,

θα σε παρακαλέσω να πραγματοποιήσεις κάποιες ευχές μου, που βγαίνουν βαθιά μέσα από την καρδιά μου... Λοιπόν:

    Καλέ μου Άγιε, σε παρακαλώ, κάνε όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν ευτυχία! Κάνε οι γονείς τους να μην τ' αφήνουν μόνα τους, να μην τα εγκαταλείπουν... Βοήθησε ώστε να μην τα εκμεταλλεύονται διάφοροι απάνθρωποι κακοί... Στην Βραζιλία, στο Μεξικό και αλλού, τα ακρωτηριάζουν, για να τα βάζουν να ζητιανεύουν και να τους παίρνουν αυτοί τα λεφτά...

    Άγιε Βασίλη μου, κάνε στην γη οι άνθρωποι να είναι σ ω σ τ ο ί, να ενδιαφέρονται, να νιώθουν συμπόνια για τον διπλανό τους και για όλα τα πλάσματα του κόσμου και να πάψει η φρίκη του πολέμου, της πείνας, της εκμετάλλευσης και της κακίας από παντού... Σε παρακαλώ Άγιε μου Βασίλη, να μην γίνονται σεισμοί, να μην αρρωσταίνουν τα μικρά και αθώα παιδάκια, να μην υποφέρουν τα αδύναμα πλάσματα  αυτού του κόσμου... Να ξέρεις ότι αγαπώ όλα τα ζώα και στεναχωριέμαι όποτε βλέπω αδέσποτο στον δρόμο... Μαλάκωσε την καρδιά των ανθρώπων καλέ μου Άγιε, ώστε να καταλάβουν ότι τα ζωάκια χρειάζονται στοργή, φαΐ, ζεστασιά κι ένα σπιτικό που θα τα αγαπάει και θα τα φροντίζει σαν μέλος της οικογένειάς τους... Δεν αντέχω να βλέπω τόσο πόνο τριγύρω...

    Το γράμμα αυτό στο στέλνω αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, με μεγάλη ελπίδα και πίστη, ότι θα βοηθήσεις ώστε όλα κάποτε ν' αλλάξουν προς το καλύτερο... Να γίνουμε δηλαδή Άνθρωποι με α ν θ ρ ω π ι ά, όπως θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας...

Σε χαιρετώ με μεγάλη αγάπη και πολλές ευχές για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 

ΠΕΡΣΑ [ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ] ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

---------------------------------------------------------------------------

Αγαπητέ Άγιε  Βασίλη,

με λένε Ντίνο και σου στέλνω αυτό το γράμμα για να σε παρακαλέσω να βοηθήσεις, ώστε να μην γίνονται άσχημα πράγματα στις κοινωνίες... Να, σαν τα καθημερινά δυστυχήματα που βλέπουμε συνήθως στις τηλεοράσεις, σαν τα ναρκωτικά να πούμε ή σαν τις ληστείες που σκοτώνουν για 10 ευρώ... Αχ, Άϊ-Βασίλη, μην τα επιτρέπεις αυτά... Στείλε βοήθεια στους σεισμοπαθείς και σε όσους λύγισαν από τις ταλαιπωρίες, τον φόβο και τις ελλείψεις... Και αυτούς που τσακίστηκαν από τον πόλεμο, όπως τους πονεμένους στην Σερβία, μην τους ξεχνάς... Ξέρεις τι έχουν τραβήξει... Θυμάσαι τις βόμβες, τα δάκρυα... Και κάνε, αντί να χαλάνε "οι Μεγάλοι της γης" τρισεκατομμύρια για πυραύλους, να δώσουν τα χρήματα αυτά για να εξαφανίσουν την πείνα από  ό λ ο  το πρόσωπο της γης...

    Αυτό το γράμμα στο στέλνω με πόνο, γιατί δεν θα ήθελα να βρεθώ σε καμία από τις παραπάνω καταστάσεις, ούτε εγώ, ούτε η οικογένειά μου, μα ούτε και κανείς άλλος... Αχ, Άγιε Βασίλη, κάνε μου αυτή την χάρη... Άκουσέ με... Σε παρακαλώ!!!

Σε φιλώ,  ΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΕΛΗΣ

-------------------------------------------------------------------------------------------

 Και τώρα, σας συστήνω τους μαθητές μου:

1ο] ΠΕΡΣΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ: Τι να πρωτοπώ για την ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ μας, χαϊδευτικά, ΠΕΡΣΑ;; Ό,τι και να πω, θα είναι λίγο... Η τρυφερότητά της, μοναδική... Η καρδιά της, μια τεράστια αγκαλιά αγάπης για όλα τα πλάσματα του Θεού... Ξεχείλιζε καλοσύνη και στοργή για τα πάντα!!! Θαυμάσια μαθήτρια και θαυμάσια ζωγράφος!!! Πώς να ξεχάσω την εμπνευσμένη ζωγραφιά της που έδειχνε 21 βαρκούλες όπου πάνω στην κάθε μία έγραφε και το όνομα ενός συμμαθητή της, παριστάνοντας έτσι την τάξη μας, που έπλεε σε μια γαλήνια θάλασσα, γύρω-γύρω από μία μεγαλύτερη βάρκα που έγραφε ΠΟΛΥΑΝΘΗ;; Πώς να ξεχάσω την υπέροχη ηθοποιία της, σε όποιο θεατρικό κι αν ανεβάζαμε;; Και στο μεγάλο μας Χορόδραμα στο τέλος της σχολικής χρονιάς με τίτλο ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, πώς να ξεχάσω την συγκλονιστική της παρουσία με εκείνον τον  κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό  μωβ μανδύα, την απίθανη μακρυά, πολύπτυχη κάπα, που ορμούσε στο Βυζάντιο;;

Αγαπημένη μου Πέρσα, υπήρξες αγωνίστρια και μια εξαίρετη προσωπικότητα. Με τίμησες πολλές φορές, ερχόμενη - μεγάλη πια - μαζί με άλλους συμμαθητές σου, στα θεατρικά που ανέβαζα σε κάποιο άλλο σχολείο μετά από χρόνια... Μας ξάφνιασες όλους με την ψυχική σου δύναμη, όταν έγινες ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ και ήσουν η μόνη γυναίκα σ' ένα αντροκρατούμενο πλοίο, έχοντας κερδίσει από όλο το πλήρωμα τον σ ε β α σ μ ό,  την ε κ τ ί μ η σ ή και την α γ ά π η  τους!!!!!

Διότι η ΠΕΡΣΑ μας, φοίτησε στην ΑΕΝ [ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ] ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ - ΣΧΟΛΗ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ. Τελείωσε ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΓΕΦΥΡΑΣ, αλλιώς ΑΝΘΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ. Επίσης ολοκλήρωσε το ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΩΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ. Είναι δηλαδή μια καπετάνισσα με τα όλα της, που πάνω στην γέφυρα του πλοίου, ταξίδευε στις μεγάλες θάλασσες, προκαλώντας την σιγουριά και τον σεβασμό σε όλο το πλήρωμα... Και ΜΠΡΑΒΟ της !!!!

Αγαπημένο μου παιδί, με τις χίλιες ευαισθησίες και τις χίλιες δυνατότητες, σου εύχομαι γαλήνιο κι απάνεμο λιμάνι να είναι πάντα η ζωή σου... Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου και να ξέρεις ότι στο κατάστρωμα της δικής μου καρδιάς, θα είναι πάντα η μορφή σου, σαν το νεραϊδένιο πνεύμα που ενσάρκωνες με την ροζ αέρινη φορεσιά σου, την κατάστικτη από τις ιριδίζουσες, λευκές περλίτσες!!! Και δίπλα στο όνομά σου Πέρσα μου, θα υπάρχουν οι λέξεις: καλοσύνη, δύναμη, αγάπη και αστείρευτο θάρρος!!!! Ο Θεός να σε Ε υ λ ο γ ε ί!!

---------------------------------------------------------------------------------

2ο] ΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΕΛΗΣ: Πανέξυπνος, με θεατρικό ταμπεραμέντο, ένα παιδί κοινωνικότατο και ευγενέστατο... Ο Ντίνος μας, έπαιξε υπέροχα τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, στο θεατρικό μας ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Κάρολου Ντίκενς που είχα διασκευάσει για την παράστασή μας... Σπούδασε αυτό που αγαπούσε και σήμερα είναι ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ, ένας εξαιρετικός ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ, στην ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ που υπηρετεί την μητέρα πατρίδα, την ΕΛΛΑΔΑ μας!!

Αγαπημένε μου Ντίνο, εύχομαι να έχεις πάντα ούριους ανέμους εκεί ψηλά που πετάς και οι ορίζοντές σου να είναι πάντα ηλιοσπαρμένοι και ειρηνικοί!!! Δεν σε ξεχνάμε!!!!! Φτερουγίζεις πάντα μέσα στην καρδιά μου, στις καρδιές μας!!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ-ΒΑΣΙΛΗ      ΜΕΡΟΣ  1ο

Έτος 1999 - 2000... Τόσα χρόνια πίσω... Κι όμως, είναι σαν να μην άλλαξε τίποτε... Τα βασικά προβλήματα παραμένουν σχεδόν τα ίδια... Ίσως να μην πρόκειται σήμερα για την Σερβία, αλλά για τη Συρία, κάποια ονόματα ν' αλλάζουν, αλλά οι βασικές, παγκόσμιες έγνοιες, παραμένουν οι ίδιες... Και το κυριότερο, μέσα από τα κείμενα των μαθητών, βλέπουμε πόσο βαθιά  ε π η ρ ε ά ζ ο ν τ α ι και τα παιδιά. Βλέπουμε τα άγχη τους, τις ανησυχίες τους, τις ελπίδες τους... Και πόσο συγκινητικό να ακουμπούν πάνω στον αγαπημένο τους Άγιο Βασίλη, για να τα ξαλαφρώσει συναισθηματικά και να βρουν δίπλα του την πολυπόθητη ελπίδα και χαρά... ΓΡΑΜΜΑΤΑ λοιπόν στιον ΆΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ... Καλέ μας Άγιε... Αν ακούσεις τα αγνά παιδιά, ί σ ω ς ακούσεις κι εμάς, τους μεγάλους που δεν πάψαμε ποτέ να πιστεύουμε σε Σένα και σε ό,τι εκπροσωπείς... Κι  ε μ εί ς σε περιμένουμε... Με λαχτάρα...

------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

ξέρω πως αυτήν την στιγμή Εσύ μπορεί να κουβεντιάζεις με τους πανέμορφους αγγέλους ψηλά στα ουράνια, αλλά από μέσα σου πικραίνεσαι πολύ, γιατί στην γειτονική Σερβία, μια ολόκληρη χώρα διαλύθηκε από έναν άδικο πόλεμο, γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μέρη της γης, γιατί σε πολλές χώρες, φέτος θρηνήσαμε θύματα από καταστρεπτικούς σεισμούς και γιατί υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώθηκαν από διάφορα ατυχήματα και άφησαν πίσω τους ορφανά, ενώ άλλοι είναι σοβαρά τραυματισμένοι σε νοσοκομεία.

    Ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ντρέπονται καθόλου για τον εαυτό τους... Φτιάχνουν ψ ε ύ τ ι κ α  σπίτια και όταν έρχονται οι σεισμοί, διαλύονται σαν χάρτινες κατασκευές... Θεέ μου, πώς μπορούν να κοιμούνται ήσυχα και να ξεκουράζονται, ενώ οι διπλανοί τους καταστρέφονται και θάβονται κάτω από τα δικά τους έργα, τα έργα της "ντροπής";

    Γνωρίζουμε ότι Δ Ε Ν πρέπει να κάνουμε κάτι στον άλλον που δεν θα μας άρεσε να το κάνουν σε μας... Εγώ, αγαπώ τους ανθρώπους ακόμα κι αν εκείνοι -πες - δε με αγαπούν... Εύχομαι λοιπόν Άγιε Βασίλη μου, ο ένας να σέβεται τον άλλον, να πονάει ο ένας τον άλλον, να γνοιάζεται ο ένας τον άλλον, να συμπάσχει ο ένας με τον άλλον... Εύχομαι να βοηθήσεις τους λαούς που υποσιτίζονται, που πεθαίνουν από την πείνα και την ξηρασία, να ζήσουν καλύτερες μέρες...

    Εύχομαι να δίνεις δύναμη στους Γιατρούς Του Κόσμου να  σ υ ν ε χ ί σ ο υ ν  το έργο τους, όσες δυσκολίες κι αν συναντούν... Εύχομαι να δίνεις  κ ο υ ρ ά γ ι ο  στις διάφορες Οργανώσεις που αγωνίζονται να λιγοστέψουν την μόλυνση, να  π ε ρ ι θ ά λ ψ ο υ ν  τα αδικημένα  ζ ω ά κ ι α , να σεβαστούν και να  π ρ ο σ τ α τ έ ψ ο υ ν  το περιβάλλον... Έχω μεγάλο άγχος με όλα αυτά... Πιστεύεις ότι μπορεί ν'αλλάξει κάτι;;;

    Και σε παρακαλώ πολύ, κάνε εμάς τους υπόλοιπους ανθρώπους να "ξυπνήσουμε", να  ε υ α ι σ θ η τ ο π ο ι η θ ο ύ μ ε  και να βοηθήσουμε αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους, να ολοκληρώσουν το ευεργετικό έργο τους...

    Φιλιά στα αγγελάκια σου!!! Εγώ - ξέρεις!! - σε περιμένω όπως κάθε χρονιά!!! Μην... ξεχαστούμε!!! Θυμάσαι πού μένω και τι μου αρέσει!!! Διάλεξε και κάνε μου έκπληξη!!!

    Με πολύ  μ ε γ ά λ η  αγάπη και ανυπομονησία, 

ΚΛΑΙΡΗ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ

------------------------------------------------------------------------------

Άγιε Βασίλη,

θέλω να σε ρωτήσω κάτι που με απασχολεί πολύ... Πριν μερικούς μήνες τρομοκρατήθηκε μια φίλη χώρα... Οι Αμερικάνοι λένε ότι βοηθάνε όλο τον κόσμο, αλλά αυτοί τρομοκρατούν την Σερβία, ή μήπως κάνω λάθος;;; Άσε που το έχουν πάρει επάνω τους επειδή - λένε - ότι έχουνε δικαίωμα να κυβερνούν όλον τον κόσμο... Π ο ι ο ς  τους φώναξε;; Γιατί δεν κάθονται σπίτια τους;; Τι έγινε λοιπόν;; Κατάφεραν να ηρεμήσουν τα Σερβόπουλα;; Κοιμούνται ήσυχα αυτά τα ταλαιπωρημένα παιδιά;; Η πατρίδα τους ξαναχτίστηκε;; Γ ι α τ ί  πια δεν μιλούν για όλα τούτα;;; Νομίζουν "κάποιοι" ότι εμείς ξεχάσαμε... Ο Χ Ι  βέβαια... Ι δ ί ω ς εμείς τα παιδιά,  δ ε ν  ξεχνάμε εύκολα...

    Ακόμα θέλω να σου πω για τα παιδιά στα φανάρια που αναγκάζονται από πέντε χρονών να πουλάνε ή χαρτομάντιλα ή σπίρτα ή να καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων... Με  α υ τ ό  το τρομερό πρόβλημα, τι θα γίνει;;; Ποιος θα τα νοιαστεί;; Ποιος θα τα προστατέψει;; Πότε θα  τ ι μ ω ρ η θ ο ύ ν  όσοι εκμεταλλεύονται και κακοποιούν παιδιά;;; Να σου πω και μια ιδέα μου, Άϊ-Βασίλη μου;; Νομίζω, ότι καλό θα ήταν να  φ ω τ ί σ ε ι ς  το πλούσιο παιδί, ώστε να δώσει ένα καλό δώρο στο διπλανό, φτωχό του γειτονόπουλο, μήπως κι έτσι έρθουν σε ένα φυσιολογικό επίπεδο τα πράγματα γύρω μας και πλέον να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι και όλοι καλά... Δηλαδή, κάνε τους ανθρώπους να  μ ο ι ρ ά ζ ο ν τ α ι  τα αγαθά τους μ' εκείνους που δεν έχουν, ώστε να  α ν θ ί σ ε ι  το χαμόγελο στα χείλη όλων... Και με το μεγάλο θέμα "Ζώα", τι θα γίνει;; Π ό τ ε  θα α λ λ ά ξ ο υ μ ε  και θα μάθουμε να τους φερόμαστε με αγάπη και πολιτισμένα, ώστε να  μ η ν  υπάρχει ταλαιπωρημένο ζωάκι στην γη;;...

    Τώρα Άγιε Βασίλη μου σε αφήνω, γιατί έχω κι εγώ δουλειές μέρες που είναι... Και για μένα;; Τ' αφήνω επάνω σου!!! Ξέρεις τι μου αρέσει!!! Δεν με έχεις απογοητεύσει ποτέ!!! 

      ΧΡΟΝΙΑ  ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!  Με  π ο λ λ ή αγάπη,   ΧΑΡΗΣ  ΣΒΟΡΩΝΟΣ

-------------------------------------------------------------------------------------

Σας συστήνω τα παιδιά μου:

α] ΚΛΑΙΡΗ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ: Το κοριτσάκι με την ευγένεια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο!!! Μια μαθήτρια ευγενική, θετικότατο στοιχείο στην τάξη, επιμελής και καλόκαρδη... Σε βλέπω Κλαίρη μου να χορεύεις με περίσσια χάρη στην χορογραφία με τα Τραπουλόχαρτα και να λάμπεις σαν ολοφώτεινο αστέρι συμμετέχοντας στις χιονονιφάδες με το αστροκέντητο σατέν, όμοιο με σύννεφο, φόρεμά σου!!! Τι κομψότητα, τι αέρινη ομορφιά!!!

Η ΚΛΑΙΡΗ, σπούδασε ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. Τώρα εργάζεται στα Παιδικά Χωριά Σ.Ο.Σ, στον ξενώνα βρεφών... 

Αγαπημένο μου κοριτσάκι, εύχομαι να φωτίζεις πάντα την ζωή αυτών των παιδιών με τον ήλιο της καρδιάς σου και να ξέρεις, ότι το φως του ήλιου σου, θα γίνεται όλο και πιο δυνατό, από την απέραντη ικανοποίηση που θα παίρνεις από αυτήν σου την μεγαλειώδη, αγγελική προσφορά, προς τα μικρά και ανυπεράσπιστα αγγελάκια της γης μας!!! Ο Θεός να σε ευλογεί  Κλαίρη μου και να σε καθοδηγεί στο υπέροχο έργο σου!!!! Το προσωπάκι σου, είναι ένα από τα εκατοντάδες διαμαντένια κομματάκια του παζλ, που φτιάχνουν μέσα στην καρδιά μου τον πιο υπέροχο πίνακα με τον τίτλο: "ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ, Πολυάνθη"!!!!!!

------------------------------------------------------------------------------

β] ΧΑΡΗΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ: Ένας μαθητής με πολλές ανησυχίες για την τύχη του κόσμου μας, γεμάτος απορίες και έγνοιες πολλές. Ενδιαφερόταν για τα διάφορα προβλήματα των γύρω χωρών και η καρδούλα του ήταν ευαισθητοποιημένη σε χίλια πράγματα... Τα μεγάλα αθώα μάτια του με τις μακριές βλεφαρίδες, έδιναν μια πρόσθετη σοβαρότητα στο παιδικό πρόσωπό του... 

Ο Χάρης σπούδασε στην  ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ και είναι ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, με μια υπέροχη οικογένεια!!!

Χάρη μου, θυμάσαι μια παγωμένη χειμωνιάτικη ημέρα που μπαίνοντας το πρωί στην τάξη, βρήκαμε ένα παγωμένο περιστέρι; Το πήραμε και στο έδωσα να το βάλεις πάνω στο καλοριφέρ... Όταν συνήλθε, το αφήσατε να πετάξει. Εκείνη την κρύα ημέρα, έγραψες κι ένα ποίημα για τον καιρό, που το βάλαμε στο περιοδικό μας!!!! ΧΑΡΗ μου, υπήρξες ένας καταπληκτικός Φρέντ, ανιψιός του Εμπενίζερ Σκρούτζ, στο έργο μας ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ και σε κάθε Φιλολογικό μας Μεσημέρι, απήγγγειλες ωραιότατα τα ποιήματά σου!!! Πώς να σας ξεχάσω παιδάκι μου;; ΔΕΝ γίνεται!!!!! Είστε τα δικά μου φωτεινά αστέρια που θα φωτίζετε για πάντα την ψυχή μου!!!! Ο Θεός να σε έχει καλά!!! Ο Θεός να σας έχει καλά, όλους σας!!!!!

--------------------------------------------------------------------------------------

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Τι συναισθήματα γεννούν στις καρδιές των παιδιών, οι Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων

Μέρος 2ο [Έτος 1999-2000]

Διαβάστε τι γράφουν οι αγνές μορφές αυτού του κόσμου, τα παιδιά... Κι ίσως θυμηθούμε ότι πριν χρόνια, ήμασταν κι εμείς τόσο αθώοι, τόσο αγνοί και βλέπαμε την μαγική χρυσόσκονη των Χριστουγέννων να μας λούζει ολόλαμπρη ... 

[ΠΡΟΣΠΑΘΩ κάθε φορά, να γράφω στον κάθε μαθητή μου και στην κάθε μαθήτριά μου και από μία διαφορετική ευχή, για να μην επαναλαμβάνομαι... Ε Λ Π Ί Ζ Ω  ότι είναι  ε υ ν ό η τ ο  και πως καταλαβαίνετε αγαπημένα μου παιδιά, ότι εύχομαι τα ί δ ι α  και τα καλύτερα για όλους και όλες σας, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου!!! Θα έχετε πάντα την αγάπη μου και τις άπειρες ευχές μου!!!]

-------------------------------------------------------------------------------

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ... ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

----------------------------------

Τώρα  τα Χριστούγεννα, μέσα στις τόσες γιορταστικές ασχολίες και ετοιμασίες μας, ας σκεφτούμε τα φτωχά παιδιά που ξεπαγιάζουν μες στο κρύο, ας σκεφτούμε τους σεισμοπαθείς και τους πυρόπληκτους που ζουν σε σκηνές, ας σκεφτούμε τους άστεγους και τα αδέσποτα ζωάκια που τουρτουρίζουν στον χιονιά και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι... Ας παρακαλέσουμε τον Άϊ-Βασίλη να θυμηθεί και το φτωχό αντικρινό παιδί που με τόση λαχτάρα τον περιμένει να περάσει από την μικρή του καμαρούλα....

Λένε, ότι τα Χριστούγεννα, εάν τα καμπανάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου χτυπήσουν δυό φορές, ένα αγγελάκι κέρδισε τα φτερά του, επειδή εμείς κάναμε μια καλή πράξη... Τα δικά μας φτερά, εμείς οι άνθρωποι, πότε θα τα κερδίσουμε;;; Ας γλυκάνει λοιπόν η καρδιά μας και όταν κοιτάξουμε ψηλά, θα πετάξουμε προς τον πατέρα ήλιο, τον ήλιο της αγάπης... Αν δεν αγαπάμε, αν δεν συμπονάμε, αν δεν προσφέρουμε, τότε αυτή η γιορτή, δεν θα είναι  Χριστούγεννα... Θα είναι μια οποιαδήποτε άλλη γιορτή, σαν τα γενέθλια ας πούμε, πάντως Χριστούγεννα σίγουρα  δ ε ν  θα είναι...

    Συχνά βλέπω ένα όνειρο με τα μάτια ανοιχτά, που εύχομαι να γίνει γρήγορα πραγματικότητα: Πάνω ψηλά στους διαμαντοστόλιστους αλαργινούς γαλαξίες, εκεί που αληθινά γιορτάζουν την γέννηση του Θεανθρώπου, γίνεται ένα θαύμα: Ο Χριστός, ευχαριστημένος που οι άνθρωποι κατάλαβαν τα λάθη τους, πιάνει την λύρα και αρχίζει να παίζει έναν μαγικό σκοπό... Από τα Θεία δάχτυλά Του, βγαίνουν σαν φεγγαροαχτίδες διαμαντένιες οι λέξεις: ΑΓΑΠΗ - ΕΙΡΗΝΗ - ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ΧΑΡΑ και πέφτουν σαν βροχή από μυριάδες χρυσοστάλες, πάνω στην γη...

ΕΛΕΝΗ  ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ

-------------------------------------------------------------------------------

"Φέρνουν γιορτάνι απ' τ' άπειρο, αστέρια και κομήτες, να στεφανώσουν τρυφερά έναν μικρό Θεό που, μες στον στάβλο άνοιξε τα γαλανά Του μάτια και σκόρπισε ολόγυρα το Φως του το τρανό!" Έτσι έλεγε το ποίημα που έγραψε η δασκάλα μου κυρία Πολυάνθη. Αυτό το ποίημα το απάγγειλα στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας και δείχνει την μαγεία της χριστουγεννιάτικης βραδιάς...

    Ένα τέτοιο βράδυ ο Θεός είπε στα περιστέρια να δώσουν στους ανθρώπους το μήνυμά του. Αυτό το μήνυμα έλεγε: "Αγαπάτε αλλήλους", που σημαίνει να  α γ α π ά  ο ένας τον άλλον και να είναι όλοι σαν δυο περιστέρια που πετάνε ψηλά, κοντά στον κροκόπεπλο ουρανό...

    Σαν τις παιχνιδιάρικες φεγγαροαχτίδες που γλιστρούν από τα βέλη της θεάς Άρτεμης και πέφτουν πάνω στις σκεπές των σπιτιών, βάφοντάς τες με ένα υπέροχο ασημένιο χρώμα, έτσι έπεσε το μήνυμα της  α γ ά π η ς  σ' ολόκληρο τον κόσμο και όλοι άνοιξαν τις καρδιές τους και τις ψυχές τους για να δεχτούν το άγγιγμα της αγάπης και της καλοσύνης...

    Τα Χριστούγεννα θα τα βρούμε  μ έ σ α  μας... Ούτε τα δώρα, ούτε τα φώτα, ούτε τα πλούσια τραπέζια θα μας δώσουν την αληθινή σημασία των Χριστουγέννων,  ε ά ν   ε μ ε ί ς  δεν μπορέσουμε να δώσουμε, αν δεν μπορούμε να μοιραστούμε και να προσφέρουμε....

ΘΑΝΑΣΗΣ  ΜΑΡΚΟΖΑΝΝΕΣ

-------------------------------------------------------------------------------

Ντιν-ντάν, ντιν- ντάν!!!! Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα!!! Ένας ήχος γλυκός, σαν να παίζουν μουσική κρυστάλλινες άρπες ψηλά στον ουρανό!!! Όλοι τρέχουν ν' αγοράσουν δώρα που θα τα προσφέρουν με χαρά στην οικογένειά τους και στους φίλους τους. Και καλά κάνουν,  α ρ κ ε ί  να μην ξεχάσουν και  ό π ο ι ο  πλάσμα έχει την ανάγκη και την βοήθειά τους... Και αυτό το γνοιάξιμο που θα δείξουν, λέγεται  π ρ ο σ φ ο ρ ά  και  α γ ά π η...

    Διότι ΑΓΑΠΗ είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων... Δεν έχει σημασία η αξία του δώρου. Σημασία έχει να κάνεις τον άλλον να χαρεί... Να χαμογελάσει. Να νιώσει ότι τον  ν ο ι ά ζ ε σ α ι ... Τον σκέφτεσαι... Και όπως ο Χριστός συγχώρησε όλους τους ανθρώπους, έτσι και οι καρδιές όλων πρέπει να γεμίσουν καλοσύνη, συμπόνια... Να ζητήσουν συγγνώμη αν κάποιον πίκραναν και να γίνονται μια μεγάλη καρδιά, γεμάτη ΑΓΑΠΗ...

    Όπως αυτή την αστραφτερή καρδιά ανάμεσα σε δυο περιστέρια που κρατούσαν στο φινάλε του χριστουγεννιάτικου έργου μας, τα τρία υπέροχα πνεύματα!!!!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ  ΑΛΙΦΕΡΗ

-------------------------------------------------------------------------------

Τα Χριστούγεννα είναι μια μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης. Γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας, του Θεανθρώπου. Όλα λάμπουν, οι ψυχές αγαλλιάζουν και οι ευχές για αγάπη και ομόνοια πλημμυρίζουν την γη...

    Μέσα στα αστραφτερά στολίδια και τα πολύχρωμα λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, καθρεφτίζονται τα ολάνοιχτα από θαυμασμό και ελπίδα μάτια των αγνών παιδιών... Γι' αυτό, όποτε κοιτάζω το χριστουγεννιάτικο δέντρο μια μεγάλη συγκίνηση με διαπερνά... Και σκέφτομαι, θα παραμείνουμε για πάντα άκακοι και αγνοί;; Θα μας αφήσουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας;;...

    Πιστεύω ότι η αγάπη που ξεχειλίζει τα Χριστούγεννα, ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει και  κ ά θ ε  μέρα του χρόνου κι  ό χ ι  μόνο στην εορταστική περίοδο... Τα ζωάκια μάς έχουν ανάγκη  κ ά θ ε  μέρα... Οι ανήμποροι συνάνθρωποί μας, θέλουν την βοήθεια μας  κ ά θ ε  μέρα... Να  μ η ν  σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, α λ λ ά και τον διπλανό μας... Α Υ Τ Ό πιστεύω ότι είναι το νόημα των Χριστουγέννων... Εξ άλλου, μας το δίδαξε και το χριστουγεννιάτικο έργο που ανέβασε η τάξη μας, ότι δηλαδή, αγόρια και κορίτσια, όλα τα παιδιά του κόσμου,  δ ι κ α ι ο ύ ν τ α ι  χαρά και αγάπη σε αυτόν τον κόσμο, όπως και  ί σ ε ς  ευκαιρίες για να μπορούν να αγωνιστούν και να κερδίσουν με  α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α  την ζωή τους!!!!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ  ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ

-------------------------------------------------------------------------------

Φέτος ανεβάσαμε ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο έργο, που είχε να δώσει πάρα πολλά  μ η ν ύ μ α τ α  αγάπης και ανθρωπιάς... Το έγραψε η κυρία μας, η κυρία Πολυάνθη και λέγεται ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ. Αγαπάω πάρα πολύ την δασκάλα μου που είχε την υπομονή και την επιμονή να μας μάθει, να μας διδάξει, ώστε να ανεβάσουμε ένα τόσο όμορφο έργο!! Όλα τα παιδιά ήμασταν ενωμένα... Με όλη  α υ τ ή  την δουλειά,  ε ν ω θ ή κ α μ ε  ακόμα πιο πολύ... Την ευχαριστώ πολύ την δασκάλα μου, μέσα  απ' την καρδιά μου! Εύχομαι μέσα από το έργο μας, να  ξ υ π ν ή σ α μ ε  στις καρδιές όλων, την  α γ ά π η  και την καλοσύνη! Στις δικές μας καρδιές πάντως, όσα Χριστούγεννα κι αν περάσουν πια, το μήνυμα των Χριστουγέννων  δ ε ν  θα ξεχαστεί  π ο τ έ !!!... Θα κλείνουμε τα μάτια, θα βλέπουμε τον εαυτό μας στην σκηνή και θα ξαναλέμε τα λόγια του έργου μας:

    "Χριστούγεννα είναι μόνο μία λέξη με πέντε γράμματα:  Α Γ Α Π Η !!!!  ΑΓΑΠΗ για όλους, για πλούσιους και φτωχούς, για φίλους και εχθρούς, για ζώα και φυτά, αγάπη για όλες τις φυλές της γης, για όλους τους λαούς του κόσμου!!!! ΑΓΑΠΗ!... Αγάπη και Καλοσύνη!!!".....

ΚΩΣΤΑΣ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗΣ

-------------------------------------------------------------------------------

.....Θα ήθελα να παρακαλέσω τους "μεγάλους του κόσμου αυτού" που κυριαρχούν στον καημένο τον πλανήτη μας, α ν τ ί  να κατασκευάζουν πυραύλους για να καταστρέφουν τους ανθρώπους και την δύστυχη την γη μας, που δεν φταίνε σε τίποτα, να  φ τ ι ά ξ ο υ ν  νοσοκομεία, σχολεία, να  ε κ λ ε ί ψ ο υ ν  το φάσμα της πείνας, που πλανάται φριχτή πάνω από τις χώρες κυρίως του τρίτου κόσμου και να δώσουν μια υγιή ζωή σε  ό λ α  τα  π α ι δ ι ά  της γης, ώστε  κ α ν έ ν α  να μην υποφέρει από την πείνα και την φριχτή εκμετάλλευση και  κ α ν έ ν α  να μην κακοποιείται, διότι έτσι δεν θα πάψει ποτέ ο κύκλος  του πόνου, του φθόνου και της εκδίκησης...

    Ελπίζω οι άγγελοι του ουρανού ν' απλώσουν τις χιονόλευκες φτερούγες τους και να ρίξουν πάνω από το μαύρο πέπλο του πολέμου, όπου αυτός βρυχάται με τις γκρίζες, ματωμένες σκιές του, έναν χρυσοπόρφυρο μανδύα με γλαυκά ποτάμια και με χρυσά γράμματα, που να γράφει επάνω του: "ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ, ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ!!!!!"

    Ονειρεύομαι να κάθομαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα μου, δίπλα στο καταστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο μου και ν' αποκοιμιέμαι σιγά-σιγά, ενώ έξω ακούγονται τα χαρούμενα κάλαντα... Και στο όνειρό μου, βλέπω τον μικρό Χριστό μας να στέλνει ένα αγγελούδι του που, όλο χαρά, μπαίνει στο σπιτικό μου και κρεμά ένα αστέρι στο κέντρο του σαλονιού μου... Κατάπληκτη, ανοίγω τα μάτια, κοιτάζω το αστέρι και βλέπω από τις αχτίνες του να ξεπηδούν ολόχρυσες τρεις λέξεις που κάνουν το σπιτικό μου να λάμπει εκτυφλωτικά!! Θαυμάζοντας διαβάζω τις τρεις αστρολέξεις... Η μία άστραφτε ολοπόρφυρη, η άλλη κατάλευκη και η τελευταία χρυσοσμαραγδένια... Και έγραφαν σκορπώντας ολόγυρα εξαίσιους, ιριδίζοντες σελαγισμούς :  Π Ι Σ Τ Η -  Ε Λ Π Ι Δ Α -  Α Γ Α Π Η  !!!!!!!!

    Μ α κ ά ρ ι  η  χ α ρ ά  να κυβερνήσει, η  α γ ά π η  να κυριαρχήσει και το αστέρι της Βηθλεέμ να φωτίζει τις  κ α ρ δ ι έ ς  ό λ ω ν μας!!!!  Κι  ε λ π ί ζ ω  η γη μας να σωθεί και ο κόσμος κάποτε ν' α λ λ ά ξ ε ι ....  Κ Α Λ Α   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α !!!!!  ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!!!!

ΡΩΞΑΝΗ  ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

-------------------------------------------------------------------------------

Με αυτό το δεύτερο μέρος, ολοκληρώνεται η ενότητα που σκοπό είχε να μας δείξει πώς  ε π ι δ ρ ο ύ ν  οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων στις αγνές ψυχές των παιδιών... Βλέπουμε επίσης και πόσο τα  ε π η ρ έ α σ ε  θετικά η χριστουγεννιάτικη παράσταση, που  ε  κ τ ό ς  από το πλήθος των μηνυμάτων,  έ δ  ε σ ε  ακόμα πιο σφικτά την τάξη με  δ ε σ μ ο ύ ς  φιλίας σεβασμού και φωτεινών,  κ ο ι ν ώ ν  αναμνήσεων.. Τα λόγια του έργου, πολλά παιδιά τα χρησιμοποίησαν στο κείμενό τους, που πάει να πει ότι τα συνειδητοποίησαν και τα ενστερνίστηκαν... Για το "αύριο" ελοχεύει όμως η έγνοια: "Θα μας αφήσουν οι μεγάλοι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας;;" Γνωρίζοντας ότι κάποτε κι αυτοί υπήρξαν μικρά, αθώα παιδιά, που  ό μ ω ς  σε κάποια στροφή, σε κάποια καμπή της ζωής έχασαν τον προσανατολισμό τους, μαζί με την αθωότητά τους...

    Τώρα, θα σας συστήσω τους μαθητές που οι σκέψεις τους ολοκλήρωσαν το δεύτερο μέρος της ενότητας:

α] ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ: Ένα γλυκό πλασματάκι, ήσυχο, προσεχτικό. Η Ελένη μας δεν υπήρξε ποτέ στο κέντρο κάποιας ασυμφωνίας. Έγραφε πολύ ωραίες εκθέσεις, τις οποίες διάνθιζε με σκέψεις που είχαν βάθος και με όμορφα καλολογικά στοιχεία. Σπούδασε ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΣΤΟ ΕΚΠΑ [ΕΘΝΙΚΟ, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ]. Επίσης  σπούδασε "Παιδικό Βιβλίο" στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου της Ρόδου. Δηλαδή ολοκλήρωσε ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ  ΑΙΓΑΙΟΥ, με τίτλο "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΥΛΙΚΟ". Πήρε την κατεύθυνση του ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ και αυτός είναι και ο τίτλος του ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ της.

Σου εύχομαι ΕΛΕΝΗ μου, η ζωή σου να είναι σπαρμένη με αρμονία και πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια!! Ο χώρος που διάλεξες είναι μαγικός, γιατί θα έχεις επαφή με τα παιδιά που στην συγκεκριμένη ηλικία, είναι τόσο αγνά, ωσάν άγγελοι επί της γης!!!!

-------------------------------------------------------------------------------

β] ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΡΚΟΖΑΝΝΕΣ: Ο Θανάσης υπήρξε ένας έξυπνος μαθητής, από τα πλέον θετικά στοιχεία της τάξης μας, αισιόδοξος, πάντοτε συνεργάσιμος και ευγενικός... Ήταν ένας υπέροχος Ιωσήφ στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας!! Κοιτάζω το άλμπουμ των φωτογραφιών μας και όλα ζωντανεύουν, λες και το "χθες" έγινε μέσα σε ένα λεπτό, "σήμερα"... Οι μικροί μαθητές μου μεγάλωσαν, αλλά εγώ πάντα θα τους βλέπω παιδιά, όπως τα είχα τότε στην τάξη... Υπέροχες αναμνήσεις... 

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ τελείωσε την ΣΧΟΛΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ και τον επέλεξαν να υπηρετήσει στα ΜΑΤ. Έχει αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου, είναι δραστήριος πολύ και αγαπά ιδιαίτερα την άθληση.

Μακάρι παιδάκι μου, να είσαι πάντα ευτυχισμένος, λάτρης του δικαίου και όλα στην ζωή σου, να σου έρθουν, όπως εσύ επιθυμείς... Έχεις την αγάπη μου, όπως και όλα σας, τα αγαπημένα "παιδιά μου"!!!

-------------------------------------------------------------------------------

γ] ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΑΛΙΦΕΡΗ: Τι να πρωτοθυμηθώ από την αγαπημένη μου Κωνσταντίνα... Ένα γλυκύτατο κοριτσάκι, καλοπροαίρετο πάντα, ευγενικό και με δυνατή αγάπη στα ζώα... Σε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις μας έλαμπε!!! Σχεδίαζα τα κουστούμια τους και της Κωνσταντίνας ήταν πάντα τέλειο!!! Σαν αστέρι, φορούσε ολόχρυση στολή με γαλάζιο έντονο τούλι από μέσα!!! Σαν νιφάδα, συναγωνιζόταν τις χιονονιφάδες με την αστραφτερή στολή μπαλαρίνας!! Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές!!!! Βέβαια  ό λ α  τα παιδιά μου, όλοι οι μαθητές μου έφτιαχναν  θ α υ μ ά σ ι ε ς  στολές, αλλά  τ ώ ρ α  μιλάμε για την Κωνσταντίνα!!! 

Τελείωσε ΒΟΗΘΟΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΟΣ στα ΕΠΑΣ και ΚΟΜΜΩΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ μου, μακάρι ήλιος χρυσός να φωτίζει ε σ έ ν α και την ο ι κ ο γ έ ν ε ι ά  σου και όλα τα καλά του Θεού, στα χέρια σου, κοριτσάκι μου!!!!  

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ μου!!!! Απίθανο, πανέμορφο αστεράκι μου, από την υπέρλαμπρη πλειάδα των χριστουγεννιάτικων αστεριών μας!!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------

δ] ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ:  Έχω γράψει κι άλλες φορές για σένα κοριτσάκι μου!!! Προχθές σε παρομοίαζα με την ηρωίδα του Ντίσνεϊ και σε βρήκα με την γαλάζια σου τουαλέτα, χίλιες φορές πιο όμορφη!!!! Ας ξαναπούμε, ότι τελείωσες  ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ μου, σε διακρίνει η ευγένεια, η οξύνεια νου, η βαθειά ευαισθησία. Μέσα στα τόσα ταλέντα σου και το ταλέντο της μανούλας!!! Θεέ μου!!!! Οι μικροί μου μαθητές και οι μικρές μου μαθήτριες, έγιναν άξιοι πατεράδες και μανούλες!!!! Ο Θεός να ευλογεί τα βήματά σας πάντα!!!!

Θα έχεις πάντοτε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, τρυφερή και νοσταλγική, όμορφή μου Κατερίνα!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------

ε] ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗΣ: Τι να  π ρ ω τ ο π ώ  για σένα αγαπημένο μου παιδί;; Έχω γράψει αναλυτικά για το ποιος είσαι κι άλλες φορές, ένεκα των κειμένων σου... Άριστος μαθητής, Άριστος στο ήθος. Όλοι σε αγαπούν και σε σέβονται!!! Τι τύχη που είχα και την αδελφούλα σου την Δέσποινα στην ίδια τάξη!!! Ήσασταν διαμάντια!!! Θα ξαναπώ ότι τελείωσες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΠΟΣΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Με τον υ π έ ρ ο χ ο  χαρακτήρα σου, Κωνσταντίνε μου, γίνεσαι αμέσως  α γ α π η τ ό ς φίλος και πολύτιμος συνεργάτης, που επισύρει την αληθινή  ε κ τ ί μ η σ η  και τον σεβασμό, σε ό,τι και αν καταπιαστείς... 

Κώστα μου, μέσα από τα βάθη τις καρδιάς μου, σού εύχομαι πάντα το καλύτερο!!! Να ευτυχήσεις και να είσαι πάντοτε γερός και χαρούμενος!!!! Έχεις πάρα πολλά προσόντα, ένα μυαλό καταπληκτικό και μια καρδιά μεγάλη!!! Να είσαι ευλογημένος παιδάκι μου!!!

-------------------------------------------------------------------------------

στ΄] ΡΩΞΑΝΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Πώς να ξεχάσω την πανέμορφη Ρωξάνη μου; Ένα λουλούδι κατάξανθο, ευγενικό, κομψότατο και πλημμυρισμένο αγάπη!!!! Προσεχτική μαθήτρια, επιμελής, τρυφερή, στοργική, με πολλές ανησυχίες, καλοσυνάτη!!!! Στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας  Η  11η  ΕΝΤΟΛΗ, άφησε εποχή με την εμφάνισή της!!! Το φόρεμά της, ξεπερνούσε το σχέδιο που της είχα δώσει!!! Σατέν μπλε ελεκτρίκ, θύμιζε μαγευτική πυργοδέσποινα! [Και στο άλλο θεατρικό μας, έραψε το ίδιο σε πράσινο σμαραγδί χρώμα!!!] Την εξαιρετική εικόνα ολοκλήρωνε στεφάνι από λεπτεπίλεπτα άνθη στα χρυσά της μαλλιά!!! Ένας αληθινός, ζωγραφικός πίνακας!!! Και το εξαιρετικό αυτό φόρεμα η Ρωξάνη μου, το δάνεισε  μετά από χρόνια σε κάποιες άλλες μαθήτριές μου, σε άλλο σχολείο!!! Κι αυτό έκαμαν και η ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΣΙΚΛΗΡΑ ΚΑΙ Η ΜΑΤΙΝΑ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΣΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ!! Και  ό χ ι  μόνον τα  δ ά ν ε ι σ α ν, αλλά  ή ρ θ α ν  και π α ρ α κ ο λ ο ύ θ η σ α ν  την απογευματινή, θεατρική μας παράσταση, προκαλώντας τον ενθουσιασμό των μικρών μαθητών που μετά το πέρας της παράστασης, έτρεξαν ενθουσιασμένα και τις αγκάλιασαν σφιχτά!!!  Τι συγκίνηση που ένιωσα εκείνο το απόγευμα!!! Τι συγκίνηση που ένιωσαν και οι παλιές μου μαθήτριες!!!!

"Κυρία, θυμήθηκα τα λόγια μου, καθώς έβλεπα το έργο!!!" είπε η Ρωξάνη, κρατώντας την αγκαλιά! "Κι εμείς κυρία, θυμηθήκαμε όλο τον ρόλο μας!!!" πρόσθεσαν η Ευγενία και η Ματίνα περικυκλωμένες από την τωρινή τάξη μου!!! Όσο για την περιβόητη κάπα της Πέρσας, έντυσε πολλές φουρνιές μαθητών!!!!

Η ΡΩΞΑΝΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ σπούδασε ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ - ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στα  ΤΕΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.

Αγαπημένη μου ΡΩΞΑΝΗ, σού εύχομαι με όλη την ψυχή μου, όλα τα καλά του Θεού στην ποδιά σου!!! Είναι κάτι που το εύχομαι συνέχεια στους αγαπημένους μου μαθητές!!! Κι εσύ Ρωξάνη μου, θα λάμπεις πάντα μέσα στην καρδιά μου, όμοια με λαμπερό χαμογελαστό αστεράκι, με τις πιο εξαίσιες ολογάλαζες και μπλε αχτίνες, στεφανωμένες από ντελικάτα αστραποβόλα ανθάκια!!!! Νεραϊδένια μας!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Τι σημαίνουν για τα παιδιά αυτές οι Άγιες Ημέρες - Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ... Σκέψεις που τους γεννούν...

  ΜΕΡΟΣ 1ο [Έτος  1998-1999]

------------------------------------------------------------------------------

Εφέτος, θα αφήσω τα παιδιά να πουν  τι  σ η μ α ί ν ο υ ν ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ... Μέσα από τα αγνά τους μάτια, ίσως θυμηθούμε τι νιώθαμε όταν ήμασταν κι εμείς στην ηλικία τους, αθώοι και ανέμελοι... Ώσπου σε κάποια  στροφή του δρόμου, κάποιοι έχασαν την μαγεία των Αγίων αυτών Ημερών... Ας ξαναγίνουμε λοιπόν παιδιά και ας αφήσουμε τον "μικρό μας εαυτό" να βγει στην επιφάνεια, μέσα από τα λόγια των μικρών μαθητών... Τότε που όλα ήταν σκεπασμένα με άφθονη χρυσόσκονη και απέραντα διαμαντοστόλιστα όνειρα και ολόλαμπρες ελπίδες..

------------------------------------------------------------------------------

                  

[Να  τ ο ν ί σ ω, ότι η αγάπη μου για τους μαθητές μου και τις μαθήτριές μου, είναι χωρίς διακρίσεις και πηγάζει κατευθείαν από τους υπέροχους δεσμούς αγάπης και σεβασμού που έχουμε σφυρηλατίσει στο πέρασμα των χρόνων. Τα προσωπάκια τους, θα φωτίζουν πάντοτε την ψυχή μου!... Απλά οι ευχές μου διαφοροποιούνται, για να υπάρχει και μία ποικιλία!!!]

------------------------------------------------------------------------------

ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ

---------------------

Για να είμαστε ευτυχισμένοι στην ζωή, πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Η αγάπη μοιάζει με το ποτάμι που κυλάει ορμητικό και παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του, σ' ένα λαμπρό στροβίλισμα.

    Ένας άνθρωπος δεν καταφέρνει τίποτα μόνος του. Πρέπει να είμαστε όλοι μας αγαπημένοι και τότε σίγουρα ο κόσμος θα σωθεί! Γιατί μόνον εάν νοιαζόμαστε  α λ η θ ι ν ά για τον διπλανό μας, τότε θα μπορέσουμε να ελπίζουμε ότι ο κόσμος θ' αλλάξει προς το καλύτερο...

ΜΑΡΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

------------------------------------------------------------------------------

Η αγάπη είναι ένα γλυκό τραγούδι που πρέπει να τραγουδούν όλοι οι άνθρωποι. Η αγάπη είναι ποτάμι δυνατό με δροσερά νερά. Περνάει κάμπους, βουνά και τρέχει να φτάσει στην θάλασσα της καλοσύνης. Δροσίζει όσους ακουμπά. Η  έ γ ν ο ι α μας για τον συνάνθρωπό μας, πρέπει να κυριαρχεί στις καρδιές όλων...

    Όσο πιο πολύ αγαπάμε, τόσο πιο πολύ το ποτάμι μας δυναμώνει... Μακάρι η αγάπη να βασιλεύει πάντα στον κόσμο!

ΦΙΛΙΠΠΑ ΑΝΝΟΥΣΑ

------------------------------------------------------------------------------

Μια μέρα, καθώς το αστέρι της νύχτας έσβηνε και πρόβαλλε η αυγή, άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της ψυχής μου και με τα μάτια της φαντασίας μου έφερα κοντά μου όλες τις φυλές του κόσμου... Και είδα μαύρους, λευκούς και κίτρινους να δίνουν τα χέρια και να υπόσχονται αφοπλισμό των πυρηνικών όπλων, βοήθεια στους λαούς του τρίτου κόσμου, αγάπη και  ε ι ρ ή ν η παντοτινή...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ

------------------------------------------------------------------------------

Πολλές φορές κλείνω τα μάτια για να διώξω ό,τι δεν μου αρέσει και φτιάχνω όμορφες εικόνες που μου φέρνουν αισιοδοξία... Βλέπω παιδιά  π ρ ο σ τ α τ ε υ μ έ ν α  από κάθε κακό και εκμετάλλευση, ανθρώπους χαρούμενους, γιατί   έ χ ο υ  ν  δ ο υ λ ε ι ά  και  φ α γ η τ ό  για τις οικογένειές τους, να ενώνονται σε μια αγκαλιά ειρήνης, αγάπης και ευγνωμοσύνης... Θα  μπορούσαν αυτές οι εικόνες να γίνουν μια μέρα  π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α;;;

ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

------------------------------------------------------------------------------

Δεν πρέπει να λυγίζουμε γιατί κοντά μας είναι πάντα ο Χριστός που σε κάθε δύσκολη στιγμή, θα στέλνει ένα αστέρι σαν αυτό της Βηθλεέμ, που το φως του θα μας γεμίζει κουράγιο και θα μας οδηγεί στον δρόμο της αγάπης και της ελπίδας!! Και άμα αγαπάς, τότε η καρδιά σου θα γίνει η φάτνη που μέσα της θα έρθει να φωλιάσει ο μικρός Χριστός...

Μέσα στην αστραφτεράδα των στολιδιών του χριστουγεννιάτικου δέντρου, καθρεφτίζονται τα ολάνοιχτα από θαυμασμό και προσμονή μάτια των αγνών παιδιών... Πάνω στα πολύχρωμα λαμπιόνια, πόσα όνειρα συγκλίνουν!! Πόσες ευχές πεταρίζουν προς το θαυμαστό αστέρι της κορυφής! Ο Θεός της αγάπης και της συγγνώμης, γεννιέται μόνον μες στις καρδιές των αγνών παιδιών, που μάλλον είναι τα μόνα που καταλαβαίνουν τι σημαίνει η λέξη "Χριστούγεννα". Το θέμα είναι ότι και οι μεγάλοι ήταν κ ά π ο τ ε παιδιά, είχαν τα ίδια όνειρα με εμάς τα παιδιά, αλλά σε κάποια  κ α μ π ή  της ζωής τους, τα  έ χ α σ α ν  όλα αυτά.... Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και σε μας και οι μεγάλοι να βρουν ξανά τα "χαμένα Χριστούγεννα", δηλαδή την α ν θ ρ ω π ι ά, την προσφορά και την αγάπη...

ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ

------------------------------------------------------------------------------

Σαν το σκοτάδι, τον χιονιά και τον βοριά, είναι οι δυσκολίες της ζωής. Σαν το φως είναι η συγγνώμη και η αγάπη που πρέπει να νιώθουμε. Όσα βάσανα κι αν έχουμε πάντα κάπου θα υπάρχει ένα λαμπρό αστέρι που θα ρίχνει το φως του και θα σκορπίζει γλυκιά ζεστασιά στις καρδιές μας... Α ρ κ ε ί να έχουμε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά για να το δούμε...

ΚΩΣΤΑΣ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗΣ και ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗ

------------------------------------------------------------------------------

Χριστέ μου, θέλω με όλη την δύναμη της ψυχής μου, να φέρεις την ειρήνη σε όλον τον κόσμο... Να πάψουν οι πόλεμοι και η εκμετάλλευση από όλο το πρόσωπο της γης...

Κι εσύ καλέ μου Άγιε Βασίλη, εκεί ψηλά που είσαι και μιλάς με τους αγγέλους, σε παρακαλώ, άκουσε αυτά που μου φέρνουν άγχος και στεναχώρια και εξαφάνισέ τα... Δηλαδή, δεν θέλω να βλέπω να ζουν άνθρωποι σε τενεκεδένιες παράγκες, σε χαρτόκουτα ή κάτω από παγκάκια... Δεν θ έ λ ω να βάζουν φωτιές στα δάση, δεν θ έ λ ω να βλέπω παιδιά στα νοσοκομεία... Δεν θέλω να κακοποιούνται τα παιδιά... Δεν θέλω να μας ληστεύουν, δεν θέλω να βλέπω στους δρόμους παρατημένα, δύστυχα ζωάκια...Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι έτσι κατάντησαν την ζωή μας...

    Γίνεται να τ΄αλλάξεις όλα αυτά Άγιε μου Βασίλη;; Να φέρεις συμπόνια, καλοσύνη, ευγένεια;;... Α!! Κι επειδή είναι Χριστούγεννα, φέρε μου ό,τι θες!!! Κι εσύ Χριστούλη μου, κάνε το λαμπερό αστέρι από την φάτνη σου να γλυκάνει τις καρδιές των ανθρώπων και να φωτίζει τα βήματά μας!!!! Σας ευχαριστώ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗ

------------------------------------------------------------------------------

Είναι μια παγωμένη νύχτα του Δεκέμβρη... Κρύο, σκοτάδι, χιονιάς, αλλά εγώ νιώθω μια παράξενη και γλυκιά ζεστασιά να με πλημμυρίζει. Πάνω από την φάτνη του Χριστού, πέρα μακριά, ένα λαμπρό αστέρι ρίχνει τις αχτίδες του πάνω στην γη και σ κ ο ρ π ί ζ ε ι τη συγγνώμη και την αγάπη σε όλους τους ανθρώπους.

    Σκοτάδι είναι και οι αναποδιές της ζωής. Δεν πρέπει να λυγίσω γιατί βοηθός μου είναι ο Χριστός. Σε κάθε δύσκολη στιγμή μου, αν ακούω τα λόγια Του, μπορώ να ξεπεράσω τις δυσκολίες και το φως της αγάπης θα μου δώσει  κουράγιο και ελπίδα να συνεχίσω...

ΣΤΕΦΑΝΙΑ  ΚΩΤΣΗ

------------------------------------------------------------------------------

Επιθυμώ να τονίσω κάτι πολύ-πολύ σημαντικό, που ΔΕΝ πρέπει να το ξεχνάει κ α ν ε ί ς... Δηλαδή, πιστεύω ότι το μήνυμα των Χριστουγέννων ΔΕΝ είναι μόνον οι στολισμένες βιτρίνες, το λαμπερό χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα ψώνια που θα κάνουμε, οι χοροί, τα πλούσια τραπέζια... Το αληθινό μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η  α γ ά π η  για ό λ ο ν  τον κόσμο, για φίλους και εχθρούς, για πλούσιους και φτωχούς... Πρέπει να  δ ώ σ ε ι ς  σ' έναν άνθρωπο, ό χ ι  μόνον να πάρεις... Τα παιδιά, η ελπίδα μας, πρέπει να κάνουν κάτι για να αλλάξει πια αυτός ο κόσμος που σκέφτεται μόνο τα λεφτά και τίποτε άλλο... Πρέπει να αλλάξουμε την γη και να την κάνουμε πιο ειρηνική, χ ω ρ ί ς  πολέμους, ληστείες, βία και ναρκωτικά...

    Ακουμπάμε τις ελπίδες μας στα παιδιά, γιατί είναι ακόμα αθώα, αγνά και έχουν ελπίδες και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο... Το θέμα είναι, θα τα αφήσουν οι "μεγάλοι";;;;;

    Χριστούγεννα, είναι η πιο μεγάλη γιορτή του χρόνου και πρέπει να ξέρουμε ό λ ο ι  το  α λ η θ ι ν ό  μήνυμά της, που είναι η Α Γ Α Π Η και η  Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Α !!!!

ΣΤΕΦΑΝΟΣ  ΤΣΕΡΝΑΚΗΣ

-------------------------------------------------------------------------------

Ονειρεύομαι μια στιγμή ευλογημένη... Τότε όλα θα είναι όμορφα. Φαντάζομαι ότι χαρούμενοι άνθρωποι περνοδιαβαίνουν τον κύκλο της γης, γιατί ε π ι τ έ λ ο υ ς  θα έχουν όλοι  ί σ α  δικαιώματα και το φάσμα της πείνας θα έχει  ε κ λ ε ί ψ ε ι  από ό λ η  τη γη... Δένουν τα χέρια κι η αγάπη περνά ανάμεσά τους! Γύρω τους, όλα αστράφτουν και ντύνονται με τις χρυσοκόκκινες αχτίδες του πανέμορφου Ήλιου που σκορπίζει ζωή και δύναμη, χ ω ρ ί ς  εξαίρεση, σε όλα τα πλάσματα της γης!!!!

    Θέλω να σας πω, ότι τα Χριστούγεννα για μένα, δεν είναι μόνο τα δώρα και οι ευχές... Είναι η  β ο ή θ ε ι α  για τους ανήμπορους συνανθρώπους μας που υποφέρουν έξω στο κρύο και δεν έχουν λίγο φαγάκι... Έτσι λοιπόν εγώ, τα Χριστούγεννα θα βοηθάω όποιον άνθρωπο έχει ανάγκη... Θα ήθελα να έχουν όλα τα παιδιά δώρα την Πρωτοχρονιά και κανένα να μην είναι λυπημένο... Μακάρι να έχουν  ό λ α  τα παιδιά του κόσμου και  ό λ ο ι  οι μεγάλοι, ειρήνη και φαΐ!

    Χριστούγεννα λοιπόν είναι βοήθεια και αγάπη για κάποιον άλλον... Για τον διπλανό μας... Για τον πλησίον μας... Χριστούγεννα είναι  π ρ ο σ φ ο ρ ά  ψυχής,  δ ό σ ι μ ο  καρδιάς... Είναι τρυφεράδα, είναι συγγνώμη, είναι  α γ ά π η!!!...

Υ. Γ  Θέλω κάτι να παρακαλέσω τον αγαπημένο Άγιο των παιδιών... Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, σε παρακαλώ, εκεί πάνω στην ουράνια χώρα σου, διάβασε το μήνυμά μου... Θα ήθελα να προστατέψεις προσωπικά κάθε παιδί στα σκοτεινά και κάθε αδέσποτο ζωάκι... Έχουν και τα ζωάκια μια ψυχούλα μικρή και αθώα... Ζέστανε κάθε καρδιά, αλάφρωσε κάθε λύπη των πλασμάτων πάνω στην γη... Κάνε σε όλους ένα δωράκι και μαζί με τα δώρα σου, φέρε και ελπίδες!!! Καλέ μου Άγιε, σε παρακαλώ, άκουσε την φωνή μου... Βγαίνει κατ' ευθείαν μέσα από την καρδιά μου...

ΜΑΡΙΑ ΒΕΡΕΝΤΖΙΩΤΗ

------------------------------------------------------------------------------

Θα σας συστήσω τους μαθητές μου που πήρα τις σκέψεις τους για το Πρώτο Μέρος αυτής της ενότητας. Έτος... 1998 - 1999...

1ο] ΜΑΡΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Ένα παιδί ευγενικό, πρόθυμο, που το διέκρινε η υπομονή και η επιμονή... Τελείωσε την ΣΧΟΛΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. Στην καρδιά του κυριαρχεί το αίσθημα του δικαίου, το οποίο καθορίζει και κάθε πλευρά της ζωής του. Νοιάζεται για τον διπλανό του, προσφέροντας την βοήθειά του, όπου χρειασθεί... 

Μάριέ μου, σού εύχομαι αυτές οι υψηλές αρχές, να φωτίζουν πάντα τα βήματά σου!!!! 

------------------------------------------------------------------------------

2ο] ΦΙΛΙΠΠΑ ΑΝΝΟΥΣΑ: Παιδί ευαίσθητο, γεμάτο καλοσύνη, πρόθυμο, επιμελέστατο. Αγαπημένη μου Φιλίππα, θυμάμαι την όμορφη ζωγραφική σου, το πόσο όμορφα συνδύαζες τα χρώματα, δίνοντας ένα παραμυθένιο αποτέλεσμα!! Τις ροζ-μωβ αναμίξεις σου, δεν μπορώ να τις ξεχάσω!!! Όπως και το μπλε βελουδένιο φόρεμά σου με τις χρυσές λεπτομέρειες, στο θεατρικό μας!! 

Η Φιλίππα μας, σπούδασε στην ΣΧΟΛΗ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ. Είναι αγωνίστρια, με θαυμάσιο χαρακτήρα και μια καρδιά σαν την ατέρμονη θάλασσα! Δοτική, θετική, ευγενική, δραστήρια, ακούραστη!! Να είσαι ΦΙΛΙΠΠΑ μου, ευτυχισμένη και η ζωή να σου χαρίζει, ό,τι ποθεί η υπέροχη καρδιά σου!!!

------------------------------------------------------------------------------

3ο] ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ: Για την Κατερίνα μου, έχω γράψει αναλυτικά στο κείμενό της που έχω ανεβάσει πριν κάποιες ημέρες. Θα θυμήσω ότι  έχει τελειώσει ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.

    Κατερίνα μου, θα σε φέρνω πάντα στο μυαλό μου με το υπέροχο γαλάζιο μακρύ φόρεμά σου στην χριστουγεννιάτικη παράστασή μας!! Π ι ο  όμορφη από την Σταχτοπούτα του Ντίσνεϊ με την υπέροχη γαλάζια τουαλέτα της!!! Ε σ έ ν α  σε είχε αγγίξει το μαγικό ραβδί της αγαπημένης σου μανούλας!!! Τι μέση δαχτυλίδι!! Μία λεπτεπίλεπτη νεράϊδα!!! Ήσουν σκέτο μπιμπελό!!!! Να δείχνεις το βίντεο στον γιόκα σου, για να καμαρώνει, την όμορφη μανούλα του!!!!

------------------------------------------------------------------------------

4ο] ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Και για την Ματίνα μου έχω μιλήσει διεξοδικά, στο κείμενό της που έχω  ήδη αναρτήσει. Θυμίζω ότι τελείωσε ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.

    Ματίνα μου, θα είσαι  π ά ν τ α  το αστεράκι μου, που ομόρφυνε την γιορτή μας και ομορφαίνει τις αναμνήσεις μας!! Και μην ξεχνάς, ότι το λειτούργημα που επέλεξες να ακολουθήσεις, θα σου προσφέρει υπέροχες στιγμές ευτυχίας!!!! Κάτι, που μόνον η επαφή μας με τα παιδιά, το καταφέρνει!!!

------------------------------------------------------------------------------

5ο] ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ: Βίκυ μου, είπα τόσα για σένα προχθές!!!! Ξαναλέω ότι έχεις τελειώσει την ΣΧΟΛΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ και σπούδασες και ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Βίκυ μου, το μπρίο σου, η άνεσή σου, η φυσικότητά σου, φώτιζε τις παρουσίες σου στις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις!!! Και η απόδοση στα μαθήματα, μ ο ν α δ ι κ ή!!!! Είσαι ένα ξεχωριστό πλάσμα, με πάρα πολλές ικανότητες!!!!

------------------------------------------------------------------------------

6ο] ΚΩΣΤΑΣ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗΣ: Ο συγγραφέας της ΜΙΚΡΗΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΕΝΙΑΣ ΧΙΟΝΟΝΙΦΑΔΑΣ, που έχω αναρτήσει προ καιρού, όπου και έγραψα αναλυτικά τις σπουδές του. Αναφέρω για να φρεσκάρουμε την μνήμη μας, ότι τελείωσε  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ.  

    Αγαπημένο μου παιδί, ήσουν ο τέλειος Μπόμπ Κράτσιτ στο έργο του Ντίκενς που διασκεύασα και ανεβάσαμε, την "ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ''. Υπήρξες υπόδειγμα μαθητή και ένας εξαίρετος χαρακτήρας... Δεν σας ξεχνώ...

------------------------------------------------------------------------------

7ο] ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΒΑΡΚΙΩΤΗ: Ένα υπέροχο πλάσμα!!! Μια αέρινη οπτασία!! Δέσποινά μου, ΔΕΝ θα ξεχάσω ποτέ τον χορό σου σαν νύχτα, ντυμένη με το καταπληκτικό μακρύ, κατάστικτο με λαμπερά αστέρια, απίθανο φόρεμά σου!!! Αχ, αυτή η μάνα σου, θυσία είχε γίνει για σας, όπως και οι άλλες θαυμάσιες μανούλες της εξαιρετικής τάξης μας!!!  Υπήρξες η  ω ρ α ι ό τ ε ρ η  Νύχτα και των κατοπινών μου χρόνων, με την απαράμιλλη απόδοση της χορογραφίας σου, που έβγαλες άριστα εις πέρας!!!

    Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ, τελείωσε ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Αγαπημένο μου κοριτσάκι, σου εύχομαι όλα τα αστέρια του ουρανού, να φωτίζουν την στράτα σου!!!! Θα έχεις πάντα την αγάπη μου!!!!

------------------------------------------------------------------------------

8ο] ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΕΡΝΑΚΗΣ: Ο μαθητής μου που με τίμησε, παίρνοντάς με μαζί του, την ημέρα της Αποφοιτήσεώς του, όταν έδινε τον Όρκο του και έπαιρνε το Πτυχίο του, στην επιβλητική αίθουσα του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ!!! Αγαπημένε μου Στέφανε, πανέμορφε μάγε της χριστουγεννιάτικης γιορτής μας!! Πόση ευγένεια και καλοσύνη σε χαρακτήριζαν και σε χαρακτηρίζουν!! Είσαι ένας αγωνιστής της ζωής και του πνεύματος, με υψηλές ανησυχίες και αληθινός φιλόζωος!! 

    Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΕΡΝΑΚΗΣ είναι ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΠΚΑ και ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΚΠΑ. Παρουσίασε μάλιστα Εργασία του στο Φοιτητικό Συνέδριο Οικονομικών -- την οποία έχει αναρτήσει.

Αγαπημένο μου παιδί, ο Θεός να σε ευλογεί και να ευοδώσει  ό λ α  τα όνειρά σου!!! Το αξίζεις!!!

------------------------------------------------------------------------------

9ο] ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΩΤΣΗ: Η Στεφανία πέτυχε στην ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ. Ήταν πάντα μια προσεχτική, επιμελής μαθήτρια, με θαυμάσιο χαρακτήρα. Οι εμφανίσεις της στα θεατρικά μας, διακρίνονταν πάντα. Έχω ετοιμάσει και ένα κείμενο δικό της να αναρτήσω τις επόμενες ημέρες, όπου εκεί μιλώ πιο αναλυτικά για την αγαπημένη μαθήτριά μου!!!

    Αγαπημένο μου παιδί, θα σε θυμάμαι πάντα σαν μια ξεχωριστή παρουσία, ωσάν ναϊάδα, λεπτεπίλεπτη και γλυκύτατη!!!

------------------------------------------------------------------------------

10ο] ΜΑΡΙΑ ΒΕΡΕΝΤΖΙΩΤΗ: Μια θετικότατη παρουσία μέσα στην τάξη, όλο ευγένεια και καλοσύνη!!! Τελείωσε το ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ και το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΑΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, στο ΕΚΠΑ. Επίσης φοίτησε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟ  ΜΠΣ "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΜΑΘΗΣΗΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΗΣ  ΑΓΩΓΗΣ", που είναι ένα νέο ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ το οποίο γίνεται για πρώτη φορά στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, ιδιαίτερα χρήσιμο τόσο λόγω των καταστάσεων που προέκυψαν μέσα στην πανδημία όσο και γι΄αυτά που μαθαίνει κανείς, παρακολουθώντας τα πολύ ενδιαφέροντα και εξειδικευμένα μαθήματα. Η Μαρία υπογραμμίζει: "Διδάσκει για τον ρόλο που έχει ένας εκπαιδευτικός ο οποίος διδάσκει εξ αποστάσεως. Οφείλουμε να είμαστε πολυδιάστατοι, να είμαστε σύμβουλοι, καθοδηγητές, δάσκαλοι και συνοδοιπόροι.  Σ α φ ώ ς  όλα αυτά θα έπρεπε να  ι σ χ ύ ο υ ν  σε κάθε τάξη, ηλεκτρονική και μη, αλλά είναι πιο δύσκολο όταν δουλεύει κανείς πίσω από μία οθόνη..."

Έχει ολοκληρώσει το ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ "ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ" στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ και τα επιμορφωτικά σεμινάρια "ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ", "ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ" και "ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ" ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ. Λόγια της ιδίας: "Δούλεψα με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και με παιδιά με ιδιαίτερες δεξιότητες και η αγάπη που  π ή ρ α  και  π α ί ρ ν ω, δεν συγκρίνεται με τ ί π ο τ α !!!"

Γράφει κριτική βιβλίων και μελλοντικά σκέφτεται να επιμορφωθεί και πάνω στην παιδική λογοτεχνία.

Το πάθος σου για συνεχή μόρφωση, ΜΑΡΙΑ μου, είναι καταπληκτικό και αξιέπαινο!!! Φανερώνει ένα πνεύμα ανήσυχο, που δεν επαναπαύεται ποτέ και όλο ψάχνει για το καλύτερο!!!! Σου εύχομαι να επιτύχεις  ό λ ο υ ς  τους στόχους σου, κάτι για το οποίο είμαι σιγουρότατη!

Κι εγώ, θα κλείνω τα μάτια μου και θα σε βλέπω Μαρία μου, με την υπέροχη κατάλευκη τουαλέτα σου στο χριστουγεννιάτικο έργο μας, ένα από τα τρία νεραϊδένια πνεύματα, με εξαιρετική θεατρική απόδοση, που λάμπρυνε τον χώρο και την προσπάθειά μας!!! Με το λειτούργημα που διάλεξες Μαράκι μου, θα λάβεις πάρα πολλές χαρές στην ζωή σου!!!! Το έχεις  ή δ η  νιώσει, όπως το ομολογείς και η ίδια... Τα παιδιά, οι μικροί μαθητές σου, θα σου φέρουν την εσωτερική πληρότητα και την συνεχή ευδαιμονία, που  μ ό ν ο  το δικό μας λειτούργημα μπορεί να επιτύχει...!!!! Στο λέω από πρώτο χέρι, μιας και πλέον είμαστε συνάδελφοι και με νιώθεις α π ό λ υ τ α!!! Αγαπημένο μου παιδί, ΜΑΡΙΑ, ένα ουράνιο τόξο εύχομαι να είναι η ζωή σου!!

------------------------------------------------------------------------------

 Η ΩΡΑ ΤΩΝ  ΜΑΘΗΤΩΝ      [ Κάτι σαν τραγούδι...]

Η ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΩΤΣΗ, έμοιαζε με λεπτεπίλεπτο, ντελικάτο κυκλάμινο!!!Στο πρόσωπο λεπτά, ευγενικά χαρακτηριστικά και μια εύμφυτη χάρη σε όλες τις κινήσεις της, την χαρακτήριζε...Πέρασε στην ΦΙΛΙΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ  ΑΘΗΝΩΝ και σήμερα είναι μια ευτυχισμένη μανούλα! Συμμετείχε με μεγάλο ενθουσιασμό σε όλες τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις. Και σε όλες έλαμπε!

ΣΤΕΦΑΝΙΑ μου, είσαι ένα από τα υπέροχα πλάσματα που ομορφύνατε την ζωή μου!!!Το έχω πει χίλιες φορές και δεν θα πάψω να το λέω συνέχεια!!! Ανταποδώσατε την αγάπη μου με την δική σας άδολη αγάπη,την καθάρια ψυχή σας, κάνοντάς με ευτυχισμένη!!! Το ότι εμείς οι δάσκαλοι μένουμε πάντα νέοι, το οφείλουμε σε σας, στα υπέροχα παιδιά μας, τους αξέχαστους μαθητές μας!!!

Σου εύχομαι ΣΤΕΦΑΝΙΑ μου, να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου, να σας αγκαλιάζει η υγεία, η ευτυχία και η χαρά!! Να σου πραγματοποιηθούν όλα σου τα όνειρα και πάντα το γέλιο να φωτίζει την ζωή σου!!! Κοριτσάκι μου, θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μου, σαν ήλιος φωτεινός και τρυφερός!! Ο Θεός να σε προστατεύει!!!!

                                           ΜΕ  ΗΛΙΟ  ΚΑΙ  ΜΕ  ΧΙΟΝΙ

       Απ΄την ανατολή ξεπρόβαλε η κροκόπεπλος κόρη -θεά  Αυγή, όπως λέει ο μεγάλος Όμηρος  κι εσκόρπισε ρόδινες και χρυσές πινελιές στον καταγάλαζο πίνακα του ουρανού! Φόραγε ένα κατάλευκο φόρεμα με ολόλαμπρα διαμάντια και κάτι όμορφα κομψά γοβάκια που τα είχε δέσει με ροδοκόκκινες και χρυσές κορδελίτσες. Ο πατέρας της ο ήλιος, της είπε μια μέρα: ''Πήγαινε κόρη μου και σκόρπισε σε όλον τον κόσμο γύρω, αγάπη, ειρήνη και χαρά!''

      Έτσι η Αυγή, εκείνη την χειμωνιάτικη μέρα, παρά το κρύο, πήρε το ραβδί της και έφυγε. Πέταξε ψηλά και έμοιαζε μ' ένα ολόλαμπρο, κατάλευκο περιστέρι!! Τα ξανθά της μαλλιά ανέμιζαν πάνω στον ορίζοντα. Τα είχε στολίσει με ασημένια κοκαλάκια που πάνω σε αυτά υπήρχαν μικρά,ρόδινα, αστραφτερά ρουμπίνια!!!

       Ξαφνικά όμως, άρχισε να χιονίζει!!Αμέσως άρχισαν να πέφτουν απ' τον ουρανό, μικρές, γελαστές νιφάδες χιονιού! Χόρευαν ένα πανέμορφο βαλς και γρήγορα τα έντυσαν όλα κάτασπρα, με τις μεταξένιες, απαλές, ολόλευκες εσάρπες τους!..

    Είχαν απλώσει τα μαλαμοκέντητα, βελούδινα πέπλα τους πάνω στο χωριό, ενώ κρεμόντουσαν μαργαριταρένια περιδέραια και ιριδίζουσες γιρλάντες στις σκεπές όλων των σπιτιών...

      Η Αυγή άκουσε τα ασημένια γέλια των χιονονιφάδων και σκέφτηκε πως και με τον χιονιά μπορούσε να διασκεδάσει. Αφού λοιπόν έβγαινε συχνά και παιχνιδιάρικα μέσα από τις σχισμές που άφηναν τα βαριά σύννεφα, έστησε παιχνίδι με το ατραφτερό χιόνι!..

        Κι έτσι σε λίγο οι άνθρωποι έβλεπαν εδώ το χιόνι να στραφταλίζει ασημένιο, παρέκει να λαμποκοπά με τα χρώματα της ίριδας και πιο πέρα ένα φως να τρεμοπαίζει πάνω στις διαμαντένιες ανταύγειες!

     Και η Αυγή, αυτή την διάφανη χειμωνιάτικη μέρα που ο ήλιος έπαιζε κρυφτό,κάνοντας να ξεχαστούν έστω και λίγο έγνοιες και μέριμνες,  χαμογελούσε ευτυχισμένη, βλέποντας το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων...

                                                                              ΣΤΕΦΑΝΙΑ  ΚΩΤΣΗ

---------------------------------------------------------------------------------------------

                                                 ΔΥΟ  ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ  ΧΕΙΜΩΝΑ

Ήρθε ο χειμώνας άγριος, κρύος, παγερός...Απλώθηκε απειλητικός παντού και τώρα προχωρεί κουβαλώντας μέσα σε ένα βαρύ τσουβάλι, ανέμους, βροχές, αναστατώσεις, γρίπες, φουρτούνες, χιόνια, κακοκαιρία...

Ο Ποσειδώνας είναι πάρα πολύ θυμωμένος, γι' αυτό αρπάζει την τρίαινά του και αρχίζει να ανακατεύει μανιασμένα την άλλοτε ήρεμη, γαλάζια σειρήνα και να γδέρνει τους θαλασσοπόρους. Τα κύματα με τις σπινθηροβόλες χαίτες τους, μοιάζουν με δράκοντες έτοιμους να πνίξουν την στεριά... Όμως γρήγορα η διάθεση του βασιλιά της θάλασσας αλλάζει και τα κύματα απλώνονται σαν μια τεράστια νερένια βεντάλια με αφρισμένη, πάλευκη λαβή, φεστοναρισμένη με σμαραγδένιο βραχιόλι και χρυσό κολιέ αμμουδιάς...

Χθες, ήταν ένα τέτοιο βράδυ...Ο Ποσειδώνας φαίνεται κουράστηκε να αναταράζει την θάλασσα και να ζαλίζει τους ταξιδιώτες της. Μάλλον θα ήθελε να κοιμηθεί και κουρασμένος τα παράτησε... Και τότε ο Αίολος, άφησε την παγωνιά του να βγει για τον βραδινό της περίπατο...Ηρεμία και κρύο πολύ... Το φεγγάρι χαμογέλασε από ψηλά και οι μικρές κρυστάλλινες χιονονιφάδες έφτιαξαν ένα καταπληκτικό πέπλο, που το έδωσαν όλο χάρη στην πόλη για να ντυθεί ονειρικά... Μετά από λίγη ώρα, κατέβηκαν από τον ουράνιο, κρυσταλλένιο πύργο τους και οι μητέρες τους,  οι μεγάλες χιονονιφάδες, για να κάνουν κι εκείνες ένα μαγευτικό περίπατο στην γη. Χωρίς να το καταλάβω πότε, όλα γύρω μου ντύθηκαν στα ολόασπρα και η πόλη μας έγινε παραμυθένια!!!!

                                                 ΕΛΕΝΗ  ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Και για την ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ  έχω ξαναγράψει.. Σπούδασε ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΣΤΟ  ΕΚΠΑ  και το ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ της το πήρε στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ  ΑΙΓΑΙΟΥ της ΡΟΔΟΥ, πάνω στο  ΠΑΙΔΙΚΟ  ΒΙΒΛΙΟ  ΚΑΙ  ΣΤΟ  ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ  ΥΛΙΚΟ.

Επιμελέστατη μαθήτρια, συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις μας με μεγάλη χαρά και ήταν πάντα μια ευγενική παρουσία, έτοιμη να προσφέρει και να βοηθήσει με όλο της το είναι. Έχω και την δική της φωτογραφία στο μεγάλο κάδρο με τις αφιερώσεις παιδιών και γονιών και όποτε το κοιτάζω, συγκινούμαι βαθειά, καθώς βλέπω τα αγαπημένα προσωπάκια τους να μου χαμογελούν...Αξέχαστες αναμνήσεις και νοσταλγικές, αλησμόνητες  στιγμές...

ΕΛΕΝΗ  μου, σου εύχομαι να κυλήσουν όλα αρμονικά στην ζωή σου και ένεκα του λειτουργήματός σου, θα νιώσεις μεγάλες χαρές και ψυχικές ανατάσεις, αφού τα παιδιά - με τα οποία θα συναλλάσεσαι-  είναι το νέκταρ της γης!!!!

      

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ [Στην λάμψη των Χριστουγέννων]

Η τύχη κάνει πολλές όμορφες εκπλήξεις καμιά φορά... Όπως πριν λίγες ημέρες που ο μικρός γιόκας της πρώτης μου κόρης της Ελπίδας, μου τηλεφώνησε να μου πει ότι στα Αγγλικά, έχει μια πάρα πολύ καλή καθηγήτρια, που πρέπει να ήταν μαθήτριά μου... Και όντως, ήταν μαθήτριά μου!!! Πρόκειται για την ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ένα καταπληκτικό πλάσμα, χαμηλών τόνων, ευγενέστατη και θαυμάσιο μυαλό... Έτσι θυμάμαι εγώ την μικρή μου Ματίνα... Και  να τώρα που η γλυκιά μου μαθήτρια, νεαρή γυναίκα, διδάσκει τον εγγονό μου!!! Πώς το λέει ο λαός μας; "Ρόδα είναι και γυρίζει!"... Και την Κυριακή που ήρθε η Ελπίδα με την οικογένειά της να με δουν, ο Ηρακλής-Φωτεινός, έβαλε χαρούμενες φωνές... Τι είχε συμβεί;; Μια περίοδο, μόλις έκλεισε η ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, με πήραν στον Γέρακα και τα πρώτα παιδιά που πήρα τα είχα από την μισή Πρώτη τάξη ως και την Τετάρτη... Δεθήκαμε πολύ... Κι όταν θα χωρίζαμε, οι γονείς μού χάρισαν ένα πολύ μεγάλο κάδρο που είχε τις φωτογραφίες όλων των μαθητών μου.... Δίπλα από κάθε φωτογραφία, υπάρχουν λίγα λόγια που μου αφιερώνει κάθε παιδί, μαζί με το όνομά του. Και ως υπογραφή, μία θερμότατη αφιέρωση από όλους τους γονείς, για όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια που περάσαμε μαζί με τα παιδιά τους, τα "παιδιά μου"... Αυτό είδε λοιπόν ο Ηρακλής και αναγνώρισε μέσα στις φωτογραφίες, την καθηγήτριά του, την Ματίνα... "Γιαγιά, γιαγιά!!!!! Είδα την δασκάλα μου!!!! Την έχεις στο κάδρο!!!" Χαρές που έκανε!!! "Ξέρεις γιαγιά, είναι πάρα πολύ καλή δασκάλα!!!! Ήταν και καλή μαθήτρια όταν την είχες;" "Ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες Ηρακλή μου και είχε και έναν θαυμάσιο χαρακτήρα!!! Πόσο χαίρομαι που σας κάνει μάθημα!!!"

    Η Ματίνα μου... Ντυμένη με ένα πλούσιο ως το γόνατο κατάλευκο σατέν διάσπαρτο με χρυσά αστέρια στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας ή μεταμορφωμένη σε ένα γοητευτικό τραπουλόχαρτο ή με τα μακριά μεταξωτά φορέματα εποχής στα θεατρικά μας ή στα Φιλολογικά Μεσημέρια μας... Η ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, έχει σπουδάσει ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ στο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ... Είναι μια εξαίρετη εκπαιδευτικός και μια ευτυχισμένη μανούλα, το ωραιότερο όλων!!!! 

    Αγαπημένη μου ΜΑΤΙΝΑ, σου εύχομαι όλα σου τα όνειρα να πραγματοποιηθούν!!! Να είσαι γερή και ευτυχισμένη μάτια μου και να χαίρεσαι τους ανθρώπους που αγαπάς!!! Μακάρι Ματίνα μου, τ' αστέρια της στολής σου, να πέσουν στην γη και να φωτίζουν τα βήματά σου πάντα!!! Μαζί με τους συμμαθητές σου, γεμίσατε χαρά την καρδιά μου και κάθε φορά που βλέπω τις φωτογραφίες σας ή τα σιντί των εορτών μας ή σας φέρνω απλώς στο μυαλό μου, η ψυχή μου πεταρίζει από συγκίνηση και μεγάλη νοσταλγία!! Να είστε όλα σας ευλογημένα!!! Κι εσένα όμορφη και φινετσάτη στην όψη και στον χαρακτήρα, ΜΑΤΙΝΑ μου, να σε αγκαλιάζουν πάντοτε η αρμονία, η χαρά και η αμέριστη αγάπη των δικών σου και των τυχερών που σε έχουν δασκάλα, μαθητών σου!!!! Κοντά στα παιδιά  - θα δεις - δεν θα νιώσεις ότι μεγαλώνεις... Η άδολη αγάπη τους, θα σε κρατάει πάντα νέα!!! Όπως ακριβώς κάνατε εσείς, σε μένα!!!!!!!

     

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ

Είναι απόγευμα. Φυσάει ένας παγωμένος αγέρας. Τα γύρω βουνά είναι χιονισμένα από χθες. Από το πρωί κατάλευκες νιφάδες χιονιού, χορεύοντας έναν τρελό χορό, κατέβαιναν ολόασπρες και αφράτες στις στέγες των σπιτιών. Είχαν φτιάξει έναν πανέμορφο ζωγραφικό πίνακα! Κρέμασαν κρύσταλλα στις άκρες των σκεπών, διαμαντένια περιδέραια στα παράθυρα και φόρεσαν σε όλη την πλάση έναν πάλλευκο, βελουδένιο χιτώνα!! Η συμμαθήτριά μου η ΧΑΡΑ  ΜΑΡΗ, έγραψε: "Οι κόρες του χιονιού άφησαν το ασημένιο, συννεφένιο παλάτι τους κι έπεσαν πάλλευκες και ξετρελαμένες στην γη... Και ξαφνικά όλα ομόρφυναν!! Κάθε ασχήμια κρύφτηκε και ήταν σαν να έβλεπες το εμπνευσμένο έργο ενός μεγάλου ζωγράφου!! Ένας ατλαζένιος χιτώνας έντυσε όλον τον τόπο!! Τα δένδρα στολίστηκαν με τις κρυσταλλένιες, μικρές χορεύτριες που γλιστρούσαν χαριτωμένα, σαν να στροβιλίζονταν σ' έναν ατέλειωτο, παραμυθένιο χορό!!" Και ο χαρούμενος επισκέπτης, εξακολούθησε να πέφτει πυκνός-πυκνός, πουπουλένιος, ζωηρός!!

    Αυτήν την ξεχωριστή μέρα, θα παρουσιάζαμε το απόγευμα, την χριστουγεννιάτικη γιορτή μας!! Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, όμως από τότε που έχω για δασκάλα μου την κυρία Πολυάνθη, με έκανε να αισθανθώ το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Και αυτό, γιατί κάθε Χριστούγεννα, ανεβάζουμε με την δασκάλα μας ένα όμορφο και με πολλά νοήματα για μικρούς και μεγάλους, έργο... Φέτος θα ανεβάσουμε το: "ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ", που πάλι έγραψε η κυρία μας. Δύο μήνες αφ' ότου άρχισε το σχολείο, η δασκάλα μας, μάς μοίρασε τους ρόλους μας και τα σχέδια των στολών μας, που είχε ζωγραφίσει.

    Όλοι αρχίσαμε με λαχτάρα να διαβάζουμε και να ξαναδιαβάζουμε τα λόγια, για να μπούμε στο νόημα του έργου. Αρχίσαμε τις πρόβες πρώτα μέσα στην τάξη και αφού το είχαμε ολοκληρώσει μία φορά, κατεβήκαμε κάτω για συστηματικές πρόβες. Η κυρία μάς δίδαξε πώς να πούμε τα ποιήματά μας, πώς να δώσουμε χρώμα στη φωνή μας, πού έπρεπε να σταθούμε, πώς να κινήσουμε το σώμα μας, πώς να αναπνέουμε, για να βγαίνει η φωνή μας δυνατή και καθαρή. Έτσι, με τις συχνές πρόβες, μάθαμε σιγά-σιγά πότε μιλάει ο ένας, πότε βγαίνει ο άλλος και πώς έπρεπε να μιλάμε και να στεκόμαστε. Μάθαμε μέχρι και τα λόγια των άλλων!! Χρειάστηκε πολλή υπομονή από την δασκάλα μας και πολλή δουλειά από εμάς... Όμως σίγουρα θα πετυχαίναμε, γιατί η δασκάλα μας κι εμείς πραγματοποιούσαμε κάτι με πάρα πολλή αγάπη, που μας άρεσε πάρα πολύ!!!!

    Η συμμαθήτριά μου η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ, γράφει: "Κάτω από το ακούραστο βλέμμα της δασκάλας μας, που άλλες φορές έμοιαζε με ταραγμένη θάλασσα και άλλες με νερένια βεντάλια, πάντα όμως προσεχτική και με αγάπη, κάτω από τις ακούραστες οδηγίες της που, άλλοτε δίνονταν με μελωδική φωνή και άλλοτε με αέρα στρατηγού, πάντα όμως ακούραστη και με τεράστια υπομονή, φτάσαμε στο ποθητό αποτέλεσμα!!! Ήμασταν έτοιμοι πια να δώσουμε την παράστασή μας!!!!"

    Την κυρία μας την έχουμε τέσσερις χρονιές, την ζήτησαν όλοι οι γονείς και τώρα φοβάμαι ότι είναι η τελευταία χρονιά που θα έχουμε την κυρία Πολυάνθη και θέλαμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να την ευχαριστήσουμε για όλα τα όμορφα χρόνια που περάσαμε μαζί... Στην τελευταία πρόβα, από το άγχος μας, έγινε - ως συνήθως - χαμός... Ευτυχώς όμως το τελικό αποτέλεσμα βγήκε τέλειο!!! Όλοι τα πήγαμε μια χαρά μα, κι αν έγινε κανένα λαθάκι, το καλύψαμε - όπως είχαμε μάθει - όλοι μαζί, σαν να μην έγινε τίποτε!!! Η κυρία, μάς είχε εκπαιδεύσει καλά!!!

    Είχαμε και καινούργιους συμμαθητές, που για πρώτη φορά έπαιζαν μαζί μας έργο. Όμως όλοι είμαστε μια δεμένη ομάδα και πώς να μην είμαστε, αφού η δασκάλα μας καταφέρνει να μας ενώνει και να μας εμπνέει;; Θυμάμαι που τρέμαμε όλοι από την αγωνία που είχαμε προτού βγούμε στην σκηνή. Η κυρία μας όμως, μάς εμψύχωνε χαμογελαστή και όταν σηκώθηκε η αυλαία, η γλώσσα μας άρχισε να τρέχει σα γάργαρο νερό, ενώ πριν λίγο, είχε δεθεί κόμπος!! Είχε δίκιο η κυρία!!! Πάνω στην σκηνή όλοι μαζί, τα ξεπεράσαμε όλα και ο ένας έπαιρνε θάρρος από τον άλλον και συνέχιζε. Είχα κατανοήσει τόσο πολύ τον ρόλο μου, που καθώς έπαιζα, ένιωθα ακριβώς, όπως οι ήρωες του έργου!!!! Ένιωσα πόσο κακό είναι να υποφέρουν τα παιδιά και αυτό δυστυχώς δεν το συνειδητοποιούν κάποιοι άνθρωποι στην πραγματικότητα... Ένιωσα ότι όταν αγαπάς με αγνότητα, χωρίς να περιμένεις να σου δώσουν οι άλλοι, είναι πολύ καλύτερο... Κατάλαβα ότι το να δίνεις αγάπη και στοργή είναι σπουδαίο και νιώθεις αληθινά όμορφα και ευτυχισμένος...

    Πόσα διδάγματα έδωσε σε όλους μας το χριστουγεννιάτικο έργο μας!! Μακάρι τα συναισθήματα που μας γίνονται πιο έντονα τα Χριστούγεννα, να τα είχαμε όλον τον χρόνο... Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι θα πετάξεις από την χαρά σου που έκανες να καταλάβουν το  α λ η θ ι ν ό  νόημα των Χριστουγέννων, οι άλλοι άνθρωποι... Γιατί σαν παιδιά, με την γλυκιά φωνή και τα χέρια μας ανοιχτά σε αγκαλιά, είμαστε έτοιμα να δεχτούμε όλους, άσπρους, μαύρους, κίτρινους, μέσα στην καρδιά μας... Το κοινό μάς χειροκροτούσε ενθουσιασμένο και νιώθαμε χαρά, γιατί καταφέραμε να συγκινηθεί η καρδιά των μεγάλων, να νιώσουν συμπόνια, καλοσύνη και αγάπη για  ό λ ο υ ς!!!!

    Η συμμαθήτριά μου η ΖΩΗ ΣΕΡΓΕΝΤΑΝΗ, έγραψε: "Η γιορτή μας είχε τέλεια επιτυχία, όλα ήταν φανταστικά. Αυτό που είπε στο κοινό η Διευθύντριά μας κυρία ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗ, ότι δηλαδή τ ί π ο τ α  δεν έχουμε να ζηλέψουμε από τα μεγάλα θέατρα, ήταν πέρα για πέρα σωστό. Πράγματι, ένα μεγάλο θέατρο, δεν θα μας έδινε τίποτα περισσότερο απ' ό,τι πήραμε από το δικό μας, όπως πράγματα αξέχαστα, διδακτικά και ουσιαστικά... Μια τέτοια εκδήλωση μένει πάντα στην μνήμη μας, γιατί είναι γιορτή με  π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο  και πλούσιο σε αξίες. Είχε ένα βαθύ νόημα και όχι μόνο ποιήματα και τραγουδάκια... Πρέπει όλα τα σχολεία να παρουσιάζουν τέτοια θεάματα που στοχεύουν στην παιδεία και στην κ α λ λ ι έ ρ γ ε ι α  της ψυχής... Όλα τα παιδιά ενωμένα μοιραστήκαμε την χαρά, την ομορφιά, τα μηνύματα του έργου και την μεγάλη μας θέληση να επιτύχει η αξιέπαινη αυτή γιορτή μας... Μερικοί συμμαθητές μας εκείνο το βράδυ ήρθαν με πυρετό, όπως ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΑΣ... Πήραν αντιπυρετικό προτού ξεκινήσουμε και δ ε ν το διανοούνταν να μην παρευρίσκονται... Ό,τι όμως πήραμε από την προσπάθειά μας, έγινε φάρμακο, θέληση, που τους στήριξε και δεν το κατάλαβε κανείς από το κοινό.... Στο τέλος, τέτοια δυνατά χειροκροτήματα δέχονται μόνον αυτοί που εργάσθηκαν ομαδικά, με πάθος και θέληση μεγάλη... Όπως εμείς!! Εγώ ξέρω, ότι μετά την γιορτή μας, η τάξη μας είναι πιο  ε ν ω μ έ ν η  και πιο αγαπημένη από ποτέ... Ίσως γιατί μοιραστήκαμε κάτι τόσο δημιουργικό, ίσως γιατί στις πρόβες διδαχθήκαμε, γυμναστήκαμε, ασκηθήκαμε, παλέψαμε ομαδικά, δημιουργήσαμε... Όλες οι στιγμές από τις πρόβες και την παράσταση, θα μείνουν χαραγμένες στην ψυχή μας και βλέποντας το βίντεο της γιορτής, θα τα λέμε μετά από χρόνια με υπερηφάνεια και συγκίνηση στα παιδιά και στα εγγόνια μας!!!!"

    Η συμμαθήτριά μου η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ, έγραψε: "Η νύχτα ήρθε ν' απλώσει τα πέπλα της χορεύοντας έναν μαγικό χορό, ενώ οι τρελές χιονονιφάδες σκόρπισαν παντού εκατομμύρια άσπρες, κάτασπρες πεταλουδίτσες... Τα λόγια κυλούσαν απ' το στόμα μας σαν το γάργαρο νερό της κρυσταλλένιας πηγής κι έστελναν μηνύματα αγάπης και ζεστασιάς στις καρδιές των ανθρώπων που μαγεμένοι παρακολουθούσαν με δέος, το έργο μας... Ρουφούσαν τα λόγια μας, σαν σφουγγάρι... Και να!!! Τα φώτα σε αυτήν την σκηνή, χαμηλώνουν!!! Τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, κρατώντας αναμμένα κεριά, κατεβαίνουν αργά-αργά την σκάλα, κάτω από τους ήχους μιας θείας μουσικής!!! Για μια στιγμή επικρατεί απόλυτη σιγή και ύστερα ο κόσμος ξεσπά σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα, που δεν έχουν σταματημό... Όλων τα μάτια είναι δακρυσμένα! Και φτάνουμε στο φινάλε μας... Όλος ο θίασος επί σκηνής να χορεύει, να τραγουδάει και να καλεί τον κόσμο να πάρει μέρος σε αυτό το υπέροχο πανηγύρι αγάπης και χαράς!! Λάμπανε οι στολές των παιδιών, έλαμπε το χαμόγελό τους, λάμπανε και τα μάτια των μεγάλων!!! Μα πιο πολύ έλαμπε το πρόσωπο της δασκάλας μας... Για άλλη μια φορά χάρισε σε όλους μας χαρά, υπερηφάνεια και στάλαξε στις ψυχές μικρών και μεγάλων, κάποιες μεγάλες αλήθειες για το  π ρ α γ μ α τ ι κ ό  νόημα των Χριστουγέννων, όπως το φωνάξαμε στον ρόλο μας: ΑΓΑΠΗ για φίλους και εχθρούς, για πλούσιους και φτωχούς, για ζώα και φυτά, για άγνωστους και γνωστούς, για όλες τις φυλές της γης, για όλους τους λαούς του κόσμου!!!! Αγάπη!!! ΑΓΑΠΗ και ΚΑΛΟΣΥΝΗ!!!! Καλή μας κυρία Πολυάνθη, από τα βάθη της αθώας παιδικής μας ψυχής, σας στέλνουμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!"

    Κι εγώ ως Ματίνα, θα προσθέσω και θα πω εκ μέρους όλων μας, και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις δύο κόρες της δασκάλας μας: στην κυρία ΕΛΠΙΔΑ ΔΗΜΟΓΙΑΝΝΗ που μας φτιάχνει τα πανέμορφα σκηνικά μας και στην κυρία ΑΛΙΣΙΑ ΔΗΜΟΓΙΑΝΝΗ που μας στηρίζει πάντα στην μουσική...

    Τελικά, όπως λέμε και στο έργο μας, "Χριστούγεννα είναι μια λέξη με πέντε γράμματα: Α Γ Α Π Η !!!! Και αυτό να μην το ξεχνάμε π ο τ έ!!! 

    "Μια τριλογία αρχίσαμε, σαν ήμαστε μικροί και τώρα ολοκληρώνεται που είμαστε μεγάλοι..." Με αυτά τα λόγια αρχίζει η τρίτη και καλύτερη και ελπίζω όχι τελευταία, χριστουγεννιάτικη παράσταση που δώσαμε τα φετινά Χριστούγεννα... Ο πρόλογός μας... Κάτι σαν αναδρομή στις χριστουγεννιάτικες γιορτές που κάναμε αυτά τα χρόνια μαζί...  Δεν θέλω να το σκέφτομαι... Ίσως... Ένα αντίο της αγαπημένης μας δασκάλας, σε εμάς....

                                                              ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------------------

Στο κείμενο της Ματίνας, αναφέρονται τα ονόματα τριών συμμαθητριών της. α] ΧΑΡΑ ΜΑΡΗ. Ένα κορίτσι θησαυρός! Ένα παιδί γεμάτο καλοσύνη, ενσυναίσθηση, πανέξυπνο και ευγενέστατο! Άψογη μαθήτρια, καταπληκτική ηθοποιός! Η ερμηνεία της ως ΦΩΤΕΙΝΟΣ, στο Φιλολογικό Μεσημέρι το αφιερωμένο στον Λευκαδίτη ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο στο εξαιρετικό ποίημα του Εφτανησιώτη βάρδου, άφησε εποχή!! Η λυγμική φωνή της, κατά την θεατρική απόδοση του ποιήματος, έκανε ως και τα θεμέλια του σχολείου να ραγίσουν!!!! Σε όλα τα θεατρικά και τα χοροδράματα, πρωτοστατούσε!... Με ένα μυαλό ξυράφι, διακρίθηκε και στις Ανώτατες Σπουδές της.  Τελείωσε την ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ και το ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ της, ήταν πάνω στα ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ. Αρίστευσε στο ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ και η εργασία της δημοσιεύτηκε και κυκλοφορεί σε βιβλίο στα βιβλιοπωλεία. Αγαπημένη μου, ξεχωριστή, ΧΑΡΑ, σού εύχομαι παιδάκι μου να συναντάς μόνον χαρές στο διάβα σου και να  ζωντανέψεις  όλα τα όνειρά σου!!! Ήδη - μαθαίνω - ότι στην τωρινή εργασία σου, είσαι στην κορυφή!!! Πάντα μπροστά, Χαρά μου!!!

β] ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ: Ένας χαρακτήρας με χίλια ενδιαφέροντα που και στα χίλια, ξεχώριζε!!! Το γράψιμό της, η ευφράδεια του λόγου της, η ευγένειά της, την καθιστούσαν μοναδική μαθήτρια και ηθοποιό... Τους έλεγα την Ιστορία με δικό μου τρόπο, όχι μόνον από το ξερό σχολικό βιβλίο. Είχα προτείνει να αγοράσει όποιος θέλει την σειρά των εκδόσεων ΣΤΡΑΤΙΚΗ και πολλά παιδιά τα αγόρασαν και έφερναν τα βιβλία στην τάξη. Καλογραμμένα, με φανταστική εικονογράφηση και ωραιότατη γραμματοσειρά. Έλεγα λοιπόν, όποιο παιδί θέλει, ας διαβάσει από τον Στρατίκη το ανάλογο κεφάλαιο... Πολλά παιδιά, μαγεμένα από τα επί πλέον που τους έλεγα, διάβαζαν και από του Στρατίκη... Είχαμε τελειώσει τον Μέγα Αλέξανδρο και είχαμε επανάληψη. Σηκώνεται η Βίκυ και μου λέει: "Κυρία, στην ώρα της Ιστορίας, να σας πω όλον τον Μέγα Αλέξανδρο, από τον Στρατίκη;; Τον ξέρω όλον από εκεί!!!" Ήταν 8 και μισή, πρωί, μόλις σχεδόν είχαμε μπει στην τάξη... Έβλεπα την σπίθα στα μάτια της και είπα: "Και γιατί να περιμένουμε την ώρα της Ιστορίας; Έχουμε δυο ώρες συνεχόμενες μαζί!!! Ελπίζω να προφθάσεις... Εμείς θα βλέπουμε τις εικόνες των διάφορων γεγονότων από τον Στρατίκη και θα είμαστε συντονισμένοι, μήπως χρειαστείς βοήθεια!!!! Σήκω Βίκυ μου και πες μας όσα ξέρεις!! Για μια τέτοια ξεχωριστή προσπάθεια, αξίζει να αλλάξουμε το πρόγραμμα και να αφιερώσουμε την ώρα σε ένα ξεχωριστό γεγονός, που πρέπει να επαινεθεί!!!" Η  Βίκυ σηκώθηκε στον πίνακα, δείχνοντας μάχες και πρόσωπα από το δικό της βιβλίο που είχε ακουμπήσει στον πίνακα... ΔΕΝ χρειάστηκε καμία βοήθεια!!!! Μιλούσε με έμφαση, ως και το μισό πρώτο διάλειμμα, που ξεκινά περίπου στις 10 παρά είκοσι... Τσιμουδιά μέσα στην τάξη... Την παρακολουθούσαμε έκθαμβοι!!!! Ήταν το κάτι άλλο!!! Ούτε κανείς είπε ότι ξεκίνησε το διάλειμμα!. Και όταν τελείωσε, σύσσωμη η τάξη, λες και ήταν συνεννοημένη, σηκώθηκαν όλοι ό ρ θ ι ο ι  και χειροκροτούσαν δυνατά, φωνάζοντας συνεχώς ΜΠΡΑΒΟ!!!!... Την πήρα στην αγκαλιά μου και την συνεχάρηκα. Η χαρά της δεν περιγράφεται!!! Το παράδειγμά της ακολούθησαν και άλλα παιδιά και τέτοιες στιγμές, η τάξη σειόταν από τα παλαμάκια!!! Η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ τελείωσε την ΣΑΝ ΣΧΟΛΗ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ  ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ και υπηρέτησε ως ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, στο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ. Επίσης σπούδασε ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Και το θαυμάσιο, είναι μητέρα ενός γλυκύτατου πλάσματος!!! Υπέροχη ΒΙΚΥ μου, σού εύχομαι μια ζωή όλο επιτυχίες και να πετύχεις όλους τους στόχους σου, που σίγουρα έχεις βάλει πολύ ψηλά!!!!

γ] ΖΩΗ ΣΕΡΓΕΝΤΑΝΗ: Ήρθε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Την ενέταξα κατευθείαν στο θεατρικό μας. Με υπομονή και αγάπη από εμάς, αντελήφθη γρήγορα τι έπρεπε να κάνει και πήρε μέρος με μεγάλη χαρά. Όλη η τάξη την αγκάλιασε και γρήγορα ενσωματώθηκε στο σύνολο. Αποδείχτηκε μια θαυμάσια μαθήτρια, με ένα καταπληκτικό μυαλό και μ' έναν υπέροχο χαρακτήρα. Είχε ιδιαίτερη κλίση στα φιλολογικά μαθήματα και έγραφε ωραιότατες εκθέσεις... Ήταν όμως άριστη και σε όλα τα μαθήματα γενικά... Η ΖΩΗ. έχει σπουδάσει ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ στο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Να είσαι πάντα χαρούμενη αγαπημένη μου ΖΩΗ και να κοσμείς τον κόσμο μας με τα μυρωδάτα άνθη της ψυχής σου!!! Να χαίρεσαι το όμορφο παιδάκι σου! Μανούλα κι εσύ!!!! Τα κοριτσάκια μου μεγάλωσαν κι εγώ δεν το κατάλαβα!!! Θα είσαι μάτια μου, πάντα μέσα στην καρδιά μου!!! Ο Θεός να σε ευλογεί!!!!

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ - ΕΝΟΤΗΤΑ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ 

ΔΥΟ  ΛΟΓΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ....ΚΑΤΙ  ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ....

Ανέβασα ενδεικτικά, το κείμενο της Ελένης Φώτου και μετά του Στέφανου Δρακάτου, μαθητών, για να δείτε, ότι κάθε χρόνο, είχαμε επαφή ως σχολείο με τον συγγραφέα ΑΝΤΩΝΗ  ΣΑΜΑΡΑΚΗ το 2003 και μετά, όλα τα επόμενα χρόνια, από το 2004 ως το 2012, με την σύζυγό του, ΕΛΕΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ. [Ως την εποχή του Κορωνοϊού, μας τιμούσε με την παρουσία της στις εκδηλώσεις του 42ου Δημοτικού Σχολείου, του 105ου Δημοτικού και του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμπελοκήπων, όπου είχα αναλάβει τις θεατρικές παραστάσεις, με έργα του συζύγου της]. Κατόπιν συνεδριάσεως λοιπόν του Συλλόγου Διδασκάλων του 41ου και του 42ου  Δημοτικού Σχολείου που συνεστεγάζοντο, αποφασίσαμε να πάρει το συγκρότημα το όνομα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα και φίλου των παιδιών όλης της γης, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ. Το 41ο όμως Δημοτικό, με διευθύντρια την κυρία Γιώτα Λούπου, παρ' όλο που είχαμε κ ρ α τ ή σ ε ι  πρακτικά της σύμφωνης απόφασης και είχαν υπογράψει άπαντες,  α ν α ί ρ ε σ ε την  συνολική, υπογεγραμμένη απόφαση και έτσι μείναμε εμείς του 42ου Δημοτικού σχολείου, να εξακολουθούμε να στηρίζουμε την αρχική μας πρόταση, η οποία είχε γίνει ενθουσιωδώς δεκτή και από όλους τους μαθητές και τους γονείς τους... Αρχίσαμε λοιπόν όλοι στο 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, τις ενέργειες για την ονοματοδοσία του σχολείου μας... Κατά περίεργο τρόπο, η γραφειοκρατεία κρατούσε εις μάκρος...

    Εμείς εν τω μεταξύ, δραστηριοποιηθήκαμε εντόνως, ως ενδιαφερόμενο σχολείο. Πρωτοστατούσε πάντα, ο εξαίρετος Διευθυντής μας, κος ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ.  Γνωρίσαμε σε όλες τις τάξεις, σε  όλα τα παιδιά, τον συγγραφέα που θα μας έδινε το όνομά του... Δείξαμε ταινίες από την δράση του και την επίσκεψή του στην Αφρική... Τα ευαισθητοποιήσαμε... Διασκεύασα κάποια έργα του μεγάλου συγγραφέα μας και τα παρουσιάσαμε σε θεατρική παράσταση, με μεγίστη επιτυχία, κάθε φορά. Με τους εκάστοτε μαθητές μου, παρουσιάσαμε ΤΟ ΛΑΘΟΣ, ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ και το τελευταίο έργο του Αντώνη Σαμαράκη, το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ. Άλλοτε στο θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ, άλλοτε στο θέατρο ΑΝΕΣΙΣ και το μεγάλο χορόδραμά μας "ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ: ΚΑΤΩ ΑΠΌ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ- ΑΝΡΩΠΙΣΤΗ, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ", το παρουσιάσαμε στην αυλή του σχολείου μας. Ήταν κάτι το μεγαλειώδες, αν σκεφτείτε ότι 120 παιδιά, χορογραφήθηκαν σε πέντε ενότητες, κάτω από τους ήχους πολλών εξαιρετικών μουσικών κομματιών. Στα θεατρικά, βοηθούσαν στον τομέα τους οι δυο κόρες μου, ΕΛΠΙΔΑ και ΑΛΙΣΙΑ [σκηνική προσέγγιση και μουσική υποστήριξη]. Στο χορόδραμα, βοήθησε η αδελφή μου ΑΝΤΖΕΛΑ [νηπιαγωγός], η σύζυγος του Διευθυντή μας κυρία ΓΙΟΥΛΑ και ό σ ε ς φορές τον χρειαστήκαμε, ο ξεχωριστός συνάδελφος ΝΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ήταν παρών. Άξιος, δραστήριος άνθρωπος ο Νίκος διετέλεσε και Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Ζητούσα μια δεύτερη παρουσία να κρατά ησυχία, όσο δίδασκα ξεχωριστά τις ομάδες στο χορόδραμα; Η Γιούλα και η Αντζέλα, ήταν δίπλα μου, ακούραστες και δοτικές...

    Και ποιος δεν είχε έρθει να μας δει... Π ά ν τ α μας τιμούσε η κυρία Σαμαράκη. Ερχόταν με την Μανάνα και πολλούς συγγενείς και γνωστούς της. Προλόγιζε ο Σεραφείμ Φυντανίδης χειροκροτούσε η κα Λόλα Νταϊφά, ο μεγάλος στιχουργός μας Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σχολική Σύμβουλος Μαρία Καπετανίδη, ο Αρχιμανδρίτης και νυν Π ρ ω τ ο σ ύ γ κ ε λ λ ο ς πατήρ Βαρνάβας, η συγγραφέας Άννα Γκέρτσου Σαρρή, η εκλεκτή τραγουδίστρια Μαρία Σουλτάτου, η δημοσιογράφος Κική Σεγδίτσα, ο παγκοσμίως αναγνωρισθείς Ιατρός-Λογοτέχνης Κεφαλλήνας κος Φώτης Παυλάτος, τον οποίον απεκάλεσε ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, βραβευθείς τρεις φορές από την Ακαδημία Αθηνών, η Πρόεδρος του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ "Ο ΦΙΛΩΝ", κυρία Μαίρη Σοφιανού, Σύλλογοι Γονέων, ο προσωπικός ιατρός του συγγραφέα μας, Νίκος Θαλασσινός... Συνάμα, πλήθος κόσμου τιμούσε τις παραστάσεις μας. Ανάμεσά τους γονείς, συνάδελφοι, καθηγητές, άνθρωποι των γραμμάτων, φίλοι και γνωστοί... Επίσης, κάθε εκδήλωσή μας, αναφερόταν από τις εφημερίδες ΒΡΑΔΥΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΓΚΥΖΙΑΚΑ ΝΕΑ, με επαινετικά σχόλια για τις προσπάθειές μας, παραθέτοντας και φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις μας....

    Κάθε νέα φουρνιά μαθητών, την πήγαινα στο σπίτι του ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ. Μία φορά, ήρθε μαζί μας και ο Διευθυντής μας κ. Στέφανος Αντωνακάκης. Ήταν μια ξεχωριστή επίσκεψη, που τα παιδιά μας έκαναν να νιώσουμε ξανά υπερήφανοι, με την υποδειγματική στάση τους. Εκεί, συνομιλούσαν ώρες πολλές με την σύζυγο του συγγραφέα που μας υποδεχόταν πάντα με ανοιχτή αγκαλιά και μάθαιναν τα πάντα για τον σύζυγό της. Προτού φύγουμε, της παρουσίαζαν μια μικρή σκηνή από το έργο που θα ανεβάζαμε και μετά η Μανάνα, μάς έβγαζε όλους μαζί φωτογραφίες αναμνηστικές. Τα παιδιά έφευγαν ενθουσιασμένα από κάθε συνάντησή μας, λέγοντας ότι ήταν η καλύτερη έξοδος που είχαμε κάμει!!! Η κυρία Ελένη, χάρισε στο σχολείο μας, ένα πορτρέτο του συγγραφέα, φιλοτεχνημένο από τον γνωστό ζωγράφο Τέτση, ένα πουκάμισο του άντρα της, ένα κασκέτο, το φλυτζάνι που έπινε τον καφέ του και άλλα αντικείμενα. Ερχόταν σε όλες τις εκδηλώσεις μας και έφερνε κάθε φορά βιβλία του συζύγου της, για ό λ α τα παιδιά. Ήταν πάντοτε δίπλα μας, σε κάθε προσπάθειά μας, ευγενική, χαμογελαστή και εμψυχωτική. Τις ζωγραφιές των μαθητών, που τις εμπνέυσθηκαν από τα διηγήματα του ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, τις καθοδήγησε η κόρη μου η Ελπίδα ως ζωγράφος και βγήκαν αριστουργήματα, που τα βάλαμε σε κορνίζες.

    Το πράγμα όμως αργούσε. Ανυπομονούσαμε... Ώσπου μία ωραία ημέρα, μετά από επτά  περίπου χρόνια,  γράφτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ότι το 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, ονομάζεται  ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ!!!! Πω,πω, τι χαρά ήταν αυτή!!! Το περιμέναμε σχεδόν μια εφταετία!!! Ένα πρωινό, κατεβήκαμε στην αυλή και ανεβάσαμε την πολυαναμενόμενη επιγραφή: 42ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ. Τί χαρά που είχαμε όλοι μας!!! Βγάζαμε φωτογραφίες για αναμνηστικά και ορίσαμε την ημερομηνία που θα γινόταν επίσημα η ονοματοδοσία του σχολείου μας. Αυτή την φορά θα παρουσιάζαμε σε θεατρική διασκευή μου, το έργο του αλησμόνητου συγγραφέα μας, ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ. Το απόγευμα λοιπόν στις 16 Μαΐου, του 2011, παρουσία της τότε ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου και πλήθος κόσμου, το σχολείο μας έλαβε την πολυαναμενόμενη ονοματοδοσία του... Παρευρέθηκε η εκπαιδευτική κοινότητα, ο Προϊστάμενος, γονείς, δημοσιογράφοι και όπως γίνεται σε παρόμοιες εκδηλώσεις, η τηλεόραση. Οι τοίχοι της αίθουσας εκδηλώσεων, ήταν γεμάτη από έργα των παιδιών, βασισμένα στα λογοτεχνικά διαμάντια, του Αντώνη Σαμαράκη. Η Υπουργός, όπως αργότερα είπε και σε εκπομπή της κυρίας Φλέσσας, στην ΕΡΤ: "Εντυπωσιάστηκα από τον καθαρό λόγο αυτών των παιδιών, που όπως έμαθα, το εβδομήντα τοις εκατό είναι από άλλες χώρες... Αυτό λέει πολλά, για το τι μπορεί να κάνει η σωστή παιδεία στα σχολεία"... Ναι... Γιατί μπορεί τα τρία τέταρτα της καριέρας μου να τα έζησα ως δασκάλα στα ιδιωτικά σχολεία ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ και ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ που εκεί τα παιδιά ήταν όλα Ελληνάκια, αλλά το ένα τρίτο το πέρασα στο 1ο Δημοτικο ΓΕΡΑΚΑ και το μεγαλύτερο κομμάτι στου Γκύζη, στο 42ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ και εδώ είχα πληθώρα παιδιών από άλλες χώρες... Το μεγάλο μας λοιπόν κατόρθωμα, είναι ότι τους παρουσίασα κάτι που τα μάγεψε ΤΟ  ΘΕΑΤΡΟ... Και έγινε το θαύμα!!! Πάνω στην σκηνή του θεάτρου, δεν ξεχώριζες [εκτός από έντονα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά] ποιος είναι Ρώσος, Πολωνός, Αλβανός, Ταϊλανδός, Μολδαβός, Κινέζος... Τους καταλάβαινες, όταν στο φινάλε, φώναζα τα ονόματά τους, για το τελευταίο χειροκρότημα... Το μαγικό ταξίδι μέχρι να ολοκληρωθεί η προσπάθειά μας, έφερε και μια δυνατή σύσφιξη στην τάξη και έναν μεγάλο σεβασμό ανάμεσά τους που είχε γεννηθεί από την ομαδική προσπάθεια και την αναγνώριση των ικανοτήτων εκάστου εξ αυτών.... Και επί πλέον θαύμαζες τη γάργαρη  ρ ο ή  της ελληνικής γλώσσας πάνω σε ένα κείμενο απαιτήσεων, από μαθητές διαφορετικών εθνικοτήτων..... Να, τι καταφέρνει η πίστη σε έναν σκοπό και η θέλησή τού να "το πετύχω"...

    Χαράς ευαγγέλια... Ώσπου ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθεί ο κύριος Στέφανος, και μετά τον Διευθυντή μου κι εγώ... Κι ένα πρωί, μάθαμε ότι τα δυο σχολεία με τον καινούριο νόμο συγχωνεύτηκαν... Κι όταν πέρασα από κει, τι είδα;;;;;;;  Έ λ ε ι π ε  η ταμπελα ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ και στην θέση της υπήρχε μία άλλη : 41ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ.... Τι είχε γίνει το: ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ;;; Συγχωνεύτηκαν τα δύο σχολεία, ωραία,  α λ λ ά,  α π ο κ α θ η λ ώ θ η κ ε  και ένας μεγάλος συγγραφέας που τίμησε την πατρίδα του και λάτρεψε τα παιδιά, ασχέτως χρώματος και φυλής;;; Γιατί δεν είπε η Διευθύντρια του 41ου Δημοτικού: "Κύριοι, τι θα γίνει με την πρώτη επιγραφή;;;;;;;;" Είμαι σίγουρη ότι δεν το ανέφερε κανείς... Μέγας Έλληνας ζωγράφος ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ, μεγάλος όμως και ο  ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ.  Δεν θα μπορούσαν να υιοθετήσουν την επιγραφή  ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ -- ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ τιμώντας έτσι και την ζωγραφική, αλλά και την λογοτεχνία;;;;; Πώς γίνεται να  α π ο κ α θ η λ ω θ ε ί  μία φωτεινή προσωπικότητα των γραμμάτων;; Ας έδιναν το όνομα στο Νηπιαγωγείο που συστεγάζεται... Πώς τόλμησαν να  δ ι α γ ρ ά ψ ο υ ν  αγώνες μαθητών μιας επταετίας;;; Πώς γίνεται να  α κ υ ρ ώ σ ο υ ν  μια ονοματοδοσία  ξ ε χ ω ρ ι  σ τ ο ύ  σχολείου, που έγινε παρουσία του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;;;;  Πώς γίνεται να  ε π ι λ έ ξ ο υ ν  μεταξύ δύο μεγάλων μορφών του πνεύματος, ελαφρά τη καρδία;;;; Πώς γίνεται να  δ ι α γ ρ ά ψ ο υ ν  τους αγώνες ενός ολόκληρου σχολείου που τώρα συνεπτύχθηκαν;;;; Έ π α ψ ε  πια δηλαδή να υπάρχει το 42ο ΣΧΟΛΕΙΟ;;;;;;;  Ο Χ Ι  βέβαια... Αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της συγχώνευσης... Και μόνο για  σ ε β α σ μ ό  προς τους συναδέλφους και στην ιστορία του 42ου ΔΕΝ θα έπρεπε να ακολουθηθεί μια άλλη τακτική;;;; Αυτή που ακολουθήθηκε είναι παιδαγωγικώς και ηθικώς  α π α ρ  ά δ ε κ τ η .... Δεν θα έπρεπε να τεθεί το θέμα επί τάπητος;; Εδώ γίνονται συνεδριάσεις των διδασκόντων συνεχώς αν κάτι προκύψει στην σχολική κοινότητα, α υ τ ό, δ ε ν θεωρήθηκε ά ξ ι ο συνεδριάσεως;;; Συμπτύξεις γίνονται, ΔΕΝ συγχωνεύονται όμως οι προσωπικότητες... Μεγίστη προσβολή στο πρόσωπο τόσων μαθητών που κουράστηκαν αυτά τα εφτά χρόνια για την επίτευξη του σκοπού τους... Μεγάλη προσβολή στο πρόσωπο του συγγραφέα και ακύρωση επισήμων τελετών, με την σφραγίδα του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ. 

    Βέβαια  τ ί π ο τ α   δ ε ν  ακυρώνεται στις καρδιές τόσων μαθητών και τόσων γονέων... ΔΕΝ ακυρώνεται το μνημονικό ούτε των παιδιών, ούτε  το δικό μου, ούτε του Διευθυντή μας. Το 42ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, έχει γράψει ιστορία γόνιμη, που πάει π ο λ ύ   π ί σ ω... Τα  Σιντί, οι φωτογραφίες, οι αναμνήσεις, θα φωτίζουν πάντα την ψυχή όλων εμάς που παλέψαμε για ένα σκοπό... Έστειλα κάποιες επιστολές έπεσα όμως στην εποχή που σήμερα ήταν ο άλφα Υφυπουργός Παιδείας και την άλλη ο βήτα Υπουργός ...Χάος... Και το θέμα έμεινε έτσι... Πόση πίκρα ένιωσαν τα παιδιά... Πόσο απόρησε η κυρία ΕΛΕΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ... Πόσο νιώθω το άδικο και την ιεροσυλία εγώ... Τα είχαμε δώσει όλα... Φαντασθείτε. Η πρώτη μου κόρη η  ΕΛΠΙΔΑ, ήταν τριών μηνών έγκυος και σκαρφάλωσε στην μαρκίζα όπου έγραψε το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ  και το στόλισε με περιστέρια... Δίπλα της στον χρωματισμό, ο Διευθυντής μας κύριος ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ, η γυναίκα του η κα ΓΙΟΥΛΑ, και δυο μαθητές μου, η ΕΛΠΙΔΑ  ΜΑΝΙΜΑΝΗ και ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΟΥΜΑΣ!!! Εγώ επόπτευα από του... εδάφους!!!Ήταν ένα πανέμορφο ζωγραφικό σύνολο με την σημασία του. Δηλαδή, ότι  μ ό ν ο ν  εδώ στο σ χ ο λ ε ί ο , θα ΖΗΤΕΙΤΑΙ πάντα η ΕΛΠΙΔΑ για όλα τα παιδιά της γης, για Ο Λ Α  τα παιδιά του κόσμου, όπως φρονούσε και ο μεγάλος μας συγγραφέας... Διότι μ ό ν ο  στο σ ω σ τ ό   σ χ ο λ ε ί ο  διδάσκεται η ισότητα, ο σεβασμός, η ελευθερία της  σκέψης, η αληθινή παιδεία και όχι η στείρα γνώση...  Διότι μόνο στο σχολείο, μπορούν τα παιδιά να ζητήσουν και να βρουν ελπίδα, για μια καλύτερη ζωή... Αυτή την πρόσοψη, την είδε ένα μουσικό συγκρότημα και την συμπεριέλαβε στο βιντεοκλίπ ενός τραγουδιού τους.. Τι απέγινε;;; Α μ έ σ  ω ς μόλις βγήκαμε στην σύνταξη, Διευθυντής και Υποδιευθύντρια, την  έσβησαν... Την μπογιάτισαν...

    Κάθομαι και σκέφτομαι...... Και αν προσφέραμε... Ουδέποτε κοίταξα ρολόϊ, ούτε εγώ, ούτε οι υπέροχοι μαθητές μου, που καθόμαστε και μετά τα μαθήματα.... Και η δεύτερη κόρη μου η ΑΛΙΣΙΑ που παντρεύτηκε στην Καλαμάτα, ανέβαινε με δικά μας έξοδα, για να κρατήσει την μουσική στις εκδηλώσεις μας και ξανάφευγε !!!!!... ΑΝ α υ τ ό δεν είναι δόσιμο ψυχής και συμμετοχή για την επίτευξη ενός σκοπού, τ ό τ ε τι είναι;;;

    Δεν ξέρω αν ποτέ δικαιωθούμε... Σε κάποια αποθήκη θα αραχνιάζει η επιγραφή με την ονοματοδοσία του σχολείου μας... Στις καρδιές όμως όλων εμάς, θα λάμπει πάντα η ευδαιμονία που μας πλημμύριζε μετά από κάθε επιτυχημένη προσπάθειά μας, οι αξέχαστες πρόβες μας, οι εργασίες μας κατά την επεξεργασία των έργων του Α.Σαμαράκη, η λαχτάρα να μην λείψει κανείς ούτε μία ημέρα για την ολοκλήρωση του σχεδίου μας. Θα θυμάμαι που ερχόντουσαν στο τέλος της παράστασης οι παλιοί μου μαθητές, άντρες σωστοί και γυναίκες  πια, όπως ο Γιώργος ο Κυρίτσης, η Δήμητρα  Μητροπούλου, η Χαρά η Λυμπεροπούλου από την  ΣΧΟΛΗ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, η Πέρσα η Σταθοπούλου, ο Βασίλης ο Χουσάδας, ο Αντρέας Πυρομάλλης, η Ρωξάνη Σωτηροπούλου, η Ευγενία Τσίκληρα, από το 1ο Δημοτικό Γέρακα και η Ντέμυ Σταμούλη και η Άλκηστις Σταμούλη από την ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ, κρατώντας λουλούδια ή γλυκά. Ανέβαιναν πάνω στην σκηνή και αγκαλιαζόμασταν όλοι μαζί, κατασυγκινημένοι, καθώς θυμόντουσαν τις δικές μας παλαιότερες γιορτές!!! Στ' αυτιά μας θα αντηχούν πάντα τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του κοινού, η μουσική θα μας συνεπαίρνει, άλλοτε διθυραμβική και άλλοτε νοσταλγική, θα ξαναζούμε το ξεσηκωτικό φινάλε, που ήταν από μόνο του μια χορογραφία και θα ακούω πάντοτε τις χαρούμενες φωνές των παιδιών στο τέλος να φωνάζουν με τα χέρια ψηλά, πλέκοντας εύστοχα τους τίτλους βιβλίων, σε μια  πρόταση:

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ!!!! ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ!!!!! ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΕΛΠΙΣ!!!!!!!! Γειά σας!!!!! Ευχαριστούμε που ήρθατε!!!!!

    Ποιος μπορεί να τα σβήσει όλα αυτά από τις καρδιές μας;; Μπορεί ποτέ να ξεχάσει η Μπεατρίς Γκίκα;; Η Σίλα Χότζα;; Η Πολίνα; Ο Λευτέρης; Ο Θάνος; Η Ελπίδα; Η Πηνελόπη; Ο Φράνκο; Η Ελένη;.... ΚΑΝΕΝΑΣ μας δεν θα ξεχάσει ποτέ!!!! Θα τα αναπολούμε και θα χαιρόμαστε που αξιωθήκαμε να έχουμε κάνει πραγματικότητα το όνειρό μας... Μπορεί ένα χέρι άσκεφτα να κατέβασε την ταμπέλα και να έσβησε την ζωγραφιά, μέσα μας όμως θα ζει για πάντα το υπέροχο, αγωνιστικό 42ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, πλαισιωμένο με ασπρογάλαζα περιστέρια και εκστατικά, αθώα, χαρούμενα, ολόλαμπρα, μάτια παιδικά!!!!....