ΕΓΩ, Η ΜΕΛΙΤΑ
1ον] ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Κοιμάται από τις εννέα η ώρα το βράδυ. Επάνω στον καναπέ, με την σόμπα στο φουλ.Τι όμορφη ζεστασιά!Ξαπλώνω στα πόδια της στα μαξιλάρια και χουχουλιάζω. Μόλις βαρεθώ, κατεβαίνω και απλώνω το θε'ι'κό κορμί μου στο παρκέ, μπροστά στην σόμπα...Η θείτσα δεν κουνιέται καθόλου. Κατά τις τρεις η ώρα το χάραμα, νιώθω μια μεγάλη αγαλλίαση. Πώς θα την ζήσω;;Μόνη μου; Όχι βέβαια!!!Στήνομαι μπροστά στον καναπέ και αρχίζω την συζήτηση: ''Νιάου!!!Νιάου, νιάρ!!!Νιάρρρρρ!!!'' Στην στιγμή η θείτσα πετάγεται πάνω! ''Μελίτα μου!!!!Ξημέρωσε;;Ποπο, το παιδί μου!!!Έλα να το καμαρώσω το βλαστάρι μου!!!'' Ωραία!!!Την ξύπνησα!!!!Καιρός να με υπηρετήσει!!!Κουτουλάω στα γόνατά της κι έπειτα πέφτω , τεντώνομαι και της δείχνω την εξαίσια κοιλιά μου!!!!Αρχίζει να με καμαρώνει. Αχ!!!Τι ωραία που είναι!!!Μετακινούμαι δεξιά, σκύβει δεξιά συνεχίζοντας να με χα'ι'δεύει... Μετακινούμαι αριστερά, με ακολουθεί κατά πόδας... Έχω διαγράψει σερνάμενη ένα μεγάλο τόξο και η κυριούλα δεν έπαψε στιγμή τα χάδια. Αφού χόρτασα μασαζάκι, στήνομαι μπροστά στο πιατάκι μου. ''Μελίτα μου, δεν έχεις καθόλου φαγητό; Θα σου βάλω αμέσως!!!'' Τρέχει στην κουζίνα, μου φέρνει το υπόλοιπο της ημερήσιας μερίδας μου και μου λέει: ''Θα ξαπλώσω με τα ρούχα στο κρεβάτι.Τουλάχιστον να πάει πέντε. Θα βάλω και το ξυπνητήρι. Θα έρθεις πλά'ι' μου;''
Δεν της έδωσα καμία σημασία. Κουκουλώθηκε στα παπλώματά της κι εγώ πήγα στην διπλανή κάμαρα στην φωλίτσα μου που είναι πάνω στο κρεβάτι .Τι δεν καταλαβαίνει επιτέλους;;Της κάνω το χατήρι και κοιμάμαι μαζί της στον καναπέ. Στο κρεβάτι της ξαπλώνω την ημέρα, όταν δεν είναι αυτή εκεί. Είμαστε τέσσερις μήνες μαζί. Και πολλά της έχω παραχωρήσει...Με πήρε από τον δρόμο ενός χρονού, οπότε, πρέπει να έχει απέραντη υπομονή μαζί μου....Της τό είπε και η κτηνίατρος:''Τα άλλα σας γατιά, τα πήρατε μία χουφτίτσα και τα μεγαλώσατε εσείς...Ήσασταν για εκείνα, η μαμά τους, γι' αυτό και κοιμόσασταν αγκαλιά. Την Μελίτα την πήρατε ενός χρονού...Έζησε στον δρόμο με κρύο τον χειμώνα και καύσωνα το καλοκαίρι... Δεν σας ξέρει... Σιγά σιγά... Θα κάνετε μικρά βηματάκια προσέγγισης...Δώστε της χρόνο να συνηθίσει την καινούρια της ζωή...Ήδη σας αφήνει να την καμαρώσετε. Στην αρχή ήσασταν μια καλή κυρία. Άγνωστη όμως...Μετά γίνατε μιά καλή κυρία αρκετά γνωστή. Τώρα είστε η θεία της...Έχουμε χρόνο για να σας νιώσει μαμά της...'' Σοφή γυναίκα, αν και η πρώτη μας επαφή ήταν ταραχώδης, καθ' όσον έγινε το βράδυ που με έφεραν στην θεία Πόλυ.
Υποτίθεται ότι τώρα θα έπρεπε να την έχει πάρει ο ύπνος...Δεν το βλέπω... Έχει αρχίσει και φτερνίζεται συνεχώς και με ενοχλεί. Επειδή η πολυκατοικία δεν έχει θέρμανση, ανάβει σόμπα στο σαλόνι. Μόλις έρθει στην κρεβατοκάμαρα που κάνει παγωνιά, η αλλαγή θερμοκρασίας, της φέρνει απανωτά φτερνίσματα...''' Ε!!!!Θείτσα!!!!Δεν βλέπω να κοιμόμαστε!!!!Μήπως να σηκωθούμε;;;;'' Ευτυχώς που κάποια στιγμή επήλθε ησυχία. Ούτε το κατάλαβα πότε πήγε πέντε η ώρα. Χτύπησε το ξυπνητήρι, αλλά η θεία το έκλεισε. Περίμενα, περίμενα...Τίποτε. Καιρός να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Πηδάω και πάω μπρος στο κρεβάτι της.''Μελιτάκι μου!!!Καλώς την!!!Πο,πο!!!!Θέλουμε χάδια;Για να βλέπω τεντωμένο κορμάκι!!!!Το κοριτσάκι μου!!!Τι κοιλίτσα είναι αυτή!!!!!Κούκλα μου!!!''Και προτού προλάβω, με αρπάζει και με βάζει στο κρεβάτι της!!!!Ύπουλη κίνηση!!!Δεν σας φτάνει μαντάμ τόσα προνόμια που σας έχω παραχωρήσει;;Θέλετε ντε και καλά να περάσει το δικό σας; Ε, όχι!!!Ε γ ώ αποφασίζω!!!''Την κοιτάζω που με φιλεί πάνω στις κουβέρτες και ξαφνικά,τσούπ!!!!!!Δίνω έναν τεράστιο πήδο και πηδάω στο πάτωμα!!!Της την έφερα!!!!Τι νόμιζε, ότι θα με αιφνιδιάσει;;; Μάθε το επιτέλους θεία Πόλυ, ότι ε γ ώ θα απόφασίσω πότε θα συνυπάρξουμε στο ίδιο κρεβάτι!!!Για την ώρα, συνυπάρχουμε στον καναπέ!!!!!Κατανοητό;;;''
'' Να δούμε Μελίτα, πότε θα μου κάμεις την τιμή να κοιμηθείς δίπλα μου!!!Τι φοβάσαι μάτια μου;;Ούτε στην αγκαλιά μου κάθεσαι!!!'' ''Ναι, ούτε στην αγκαλιά σου!!!Τι είπε η κυρία Αλίκη η Κτηνίατρος;; ''Μπορεί κυρία Πολυάνθη μου, να μην είναι και της αγκαλιάς!!Μην μου την πιέσετε!!!Δεν είναι όλα τα γατιά για αγκαλιές!!'' Σωστά τα είπε η γιατρίνα, που δεν θέλω να θυμάμαι το βράδυ εκείνο που με έφεραν εδώ... Ένιωσα τόσο φόβο, τόση απορία, τόση αγωνία... Μπρρρ... Να μην τα θυμάμαι... Άλλη στιγμή θα περιγράψω το τι συνέβη... Όταν θα βλέπω από κάποια απόσταση τα γεγονότα και θα έχω αποστασιωποιηθεί από τα ενοχλητικά συναισθήματα, θα καταγράψω πώς από τον δρόμο, βρέθηκα μέσα στα σαλόνια, σ' έναν τελείως άγνωστο για μένα χώρο.Θετικότατο σημείο, η καλοσύνη της θείας Πόλυς και το φαγητό που ερχόταν πλούσιο, τρεις φορές την ημέρα.Αυτά λοιπόν, μια άλλη φορά.
Και για νά 'χουμε καλό 'ρώτημα, τι γίνεται με την πρωινή μου σίτιση;; Ά!!!Πέντε και τριάντα το πρωί και ποτίζει τις γλάστρες στο μπαλκόνι!!!Πόσο θέλω να βγω έξω!!!Αλλά η θεία λέει ότι θα το περιφράξει πρώτα μην πέσω κάτω, και μετά θα μ' αφήνει να βγαίνω... Ε, κάν'το κυρά μου!!!Τι περιμένεις;; Λέει ότι θα φωνάξει ειδικούς κι εγώ μέχρι τότε τραυλίζω κάθε φορά που ένα αναιδέστατο περιστέρι πετάει και κάθεται με κάποιον φίλο του στα καλώδια του ηλεκτρικού ή στο απέναντι ψηλό μπαλκόνι... ΄Τι μνήμες μου ξυπνούν!!!!Πόσες φορές ως αδέσποτη δεν τα κυνήγησα με πείσμα στα πεζοδρόμια,με μηδέν όμως αποτέλεσμα!!!Μία φορά μόνο κατάφερα ν'αρπάξω ένα από την ουρά, το έσυρα κάτω από το παρκαρισμένο αυτοκίνητο, αλλά το άτιμο μου ξεγλίστρησε την τελευταία στιγμή!!! Τώρα μου αρέσει, όταν η θείτσα μαζί με τον πρωινό καφέ της φτιάχνει τοστ, να περιμένω ν μου πετάξει μερικές μπουκίτσες. Υποκαθιστούν το θήραμα!!Προτού τις φάω, τους αλλάζω τον αδόξαστο!!!Τις σπρώχνω, τις κυνηγάω, τις χώνω κάτω από τα έπιπλα, κάνω αγώνα να τις βγάλω, πέφτω στο πλά'ι', βάζω τα χεράκι μου κάτω από το έπιπλο, τις κουνάω μεχρι να ξαναφανερωθούν, ξαναρχίζω ένα έντονο κυνηγητό προς την πονηρή μπουκιά, ώσπου απηυδησμένη πια από το τρεχαλητό ή την τρώω ή την αφήνω περιφρονητικά, ας πούμε, κάτω από τον καναπέ, για να ξεκινήσω το κυνηγητό κάποια άλλη στιγμή...
Διότι εγώ επί έναν χρόνο ως αδέσποτο γατί, κυνηγούσα ποντικάκια, κατσαρίδες και ό,τι άλλο ζουζούνι έπεφτε στην αντίληψή μου. Οπότε, ότι φαγητό μπορώ, το παρομοιάζω με ένα από τα θύματά μου και ευχαριστιέμαι τα μάλα.Α, να!Ήρθε η θείαΠόλυ!!!Έφερε μετρημένη την ξηρά τροφή μου, καθ' όσον η κυρία Αλίκη της είπε να μην με κάνει χονδρή, οπότε απαγόρευσε να τρώω ασταμάτητα...Την παρακολουθώ να την ρίχνει στο κιούπι μου και περιμένω να μου πει:''Φάε χρυσό μου!!!'' Πρώτα όμως μου έχει φέρει δροσερό νεράκι. Μόλις φύγει, βγαίνω κάτω από το τραπεζάκι και ορμώ στο φαγητό. Αφού με τα'ί'σει παίρνει το πρωινό της Πρώτα τρώει το τόστ που μου ρίχνει τις μπουκίτσες. Όταν την δω να πίνει τον καφέ της, καταλαβαίνω ότι το παιχνίδι για την ώρα τελείωσε. Έχω πολύ μεγάλη αντίληψη. Όλα τα καταλαβαίνω.Μου λείπει όμως ένα δένδρο, να αναρριχηθώ και να ξύσω τα νυχάκια μου. Για την ώρα, τα ξύνω στα πλα'ι'νά του καναπέ. Η θεία λέει ότι είναι παλιός και δεν την πειράζει. Επίσης, έχω μαδήσει το ριχτάρι του καναπέ. Βλέπετε, όταν κάθεται εδώ η Πόλυ, ανεβαίνω κι εγώ. Αρχίζει να με χα'ι'δεύει. Μετά απο κάποια ώρα αρχίζουμε τα παιχνίδια. Το τι σκρεμίδεμα κάνουμε, δεν λέγεται!!!Με αναποδογυρίζει, καμαρώνει τα μαγουλάκια μου και κάπου εκεί της αρπάζω το χέρι και της το μαδάω!!!Εκεί να δεις δαγκωνιές και νυχιές που της κάνω!!!Κάποιες φορές διαμαρτύρεται ότι την πόνεσα και κατεβάζει τα μανίκια του πουλόβερ. Εγώ όμως απτόητη!!!Αρπάζω το πουλόβερ, το δαγκώνω μέχρι να βρω από κάτω το χέρι της και να σκούξει και στην πάλη επάνω, ξεμαλλιάζω και το ριχτάρι!!!!!!Μετά, γεμάτη χαρά, πηδώ στο πάτωμα και αρχίζω να τρέχω σε όλο το διαμέρισμα, λες και μου έχουν βάλει νέφτι στον ποπό!!!Τι πήδουλους, τι φούρλες κάνω, τι μπλοζόν διαγράφω, ούτε και τα διανοείστε!!!!!Μετά γρατζουνάω το παράθυρο ή πηδάω στην καρέκλα που είναι δίπλα και με την εντυπωσιακή μου ικανότητα στην ισορροπία, περπατώ στην ράχη της καρέκλας και στα μπράτσα της ή κάθομαι στο παρακείμενο τραπεζάκι με το γυάλινο βάζο, χωρίς να κάνω καμία ζημιά!!!Τόσο ελαφροπάτητη είμαι!!!!!Μπαλαρίνα στα Μπολσό'ι'!!!
''Μα, δεν σας κάνει καμία ζημιά κυρία Πολυάνθη; Έχετε τόσα διακοσμητικά, δεν σας τα πειράζει;'' την ρώτησε μια μέρα μία γνωστή της...Για την ώρα δεν κάνω ζημιές, αν και το πολύ παιχνίδι οφείλεται στο νεαρό της ηλικίας μου. Μικρούλα είμαι κι εδώ, μπορεί να νιώθω ασφάλεια, να έχω φαγητό, να μην μου το τρώνε τα άλλα γατιά, αλλά εκεί έξω περπατούσα, διένυα κάποιες αποστάσεις. Οπότε τρέχοντας και παίζοντας εδώ μέσα, εκτονώνομαι λιγάκι...Προχθές η θείτσα με βρήκε πάνω στον νεροχύτη. Βρε, τι χαρές που έκανε!!!! ''Μελιτάκι μου, ανέβηκες στον νεροχύτη;;Μπράβο το κορίτσι μου!!!Μπράβο του!!!''Την κοίταξα έκπληκτη. Δεν βρήκα τίποτε το συναρπαστικό τριγύρω και κατέβηκα. Κι ούτε μου κάνει κέφι να ξαναανεβώ!!! '' Όχι, δεν μου ανεβαίνει, ούτε πάνω στην τουαλέτα μου με τα μπιμπελό, ούτε στο τραπέζι της κουζίνας!'' απάντησε στην επισκέπτριά της, η Πόλυ. Όταν όμως είναι στην κουζίνα και τεντώνομαι να κοιτάξω τι κάνει στο μάρμαρο ή στην ηλεκτρική κουζίνα, φτιάχνοντας τον καφέ της, δείχνει ιδιαίτερη χαρά, σαν κάτι να περιμένει από εμένα, εκτός από το ότι στέκομαι τεντωμένη στα δύο πίσω πόδια μου, γεμάτη περιέργεια!!!Πού θα πάει!!Θα το ανακαλύψω τι περιμένει!!!Για την ώρα δεν με πολυαπασχολεί!!!
''Μελίτα μου, μελένια μου, πανέμορφη κοπέλα μου!!!!Εσύ είσαι η χαρά μου και η βασίλισσά μου!!!'' Ένα από τα άσματα που μου τραγουδάει η θεία πολύ συχνά!!!Η αλήθεια είναι ότι είμαι κούκλα σωστή!!!!!Πλούσιο τρίχωμα, μάτια πράσινα, σκούρο χρώμα του μελιού με σκούρες βελούδινες ανταύγειες η γούνα μου, και μια ουρά φουντωτή σαν της αλεπούς!!!!Το μπροστινό μου αριστερό χεράκι και το πίσω αριστερό, φορούν μαύρο γάντι μεταξένιο και ανάμεσα στα δαχτυλάκια μου, ξεπετιούνται και κάποιες μικρές φουντίτσες από τριχούλες!!!!!Εν ολίγοις είμαι μια οπτασία!!!!Φτού μου να μην ματιαστώ!!!!Είμαι το αδιαφιλονίκητο στολίδι του σπιτιού, η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα του διαμερίσματος, γι' αυτό και η θεία Πολυάνθη, με έχει μη βρέξει και μη στάξει!!!! Με υπηρετεί με μεγάλη αγάπη και τον δέοντα θαυμαμό που μου αξίζει!!!Καθ' όσον όπως ομολογεί και η ιδίια άδοντας, ''Είμαι η χαρά της και η βασίλισσά της!!!'' Μελίτα η μία και η μοναδική!!!!!!Η πανώρια!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------
2ο] Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑΣ
Η θείτσα είναι στο τηλέφωνο κι εγώ πλά'ι' της στον καναπέ. Με το ένα της χέρι κρατάει το ακουστικό, με το άλλο καμαρώνει το κεφαλάκι μου. Μιλάει με την κυρία που με τσάκωσε στον δρόμο και μ' έφερε εδώ. Για μένα λένε...Την ιστορία μου... Και τι δεν έχω τραβήξει η κοπέλα, ένα χρόνο στους δρόμους του Γκύζη...Πρώτα -πρώτα να σας πω, ότι με βρήκε μια κυρία σε ένα χαρτόκουτο, μωρό ακόμη, με τα μάτια μου φίσκα στις τσίμπλες. Με πήγε κτηνίατρο, με έκανε καλά, αλλά μετά.... Μετά με επιστρέψανε πίσω στον δρόμο... Ένα μωράκι κουκλί, από καλή ράτσα, εγκαταλελειμένο στον απρόσωπο, πολύβουο κόσμο της μεγαλούπολης... Χωρίς καμία φροντίδα, χωρίς καμία προστασία, χωρίς καμία σιγουριά... Αντί να είμαι κοντά στην μανούλα μου, στην ζεστασιά ενός σπιτιού, με μπόλικο φαγάκι, βρέθηκα ολομόναχο ... Και ο χειμώνας ερχόταν βαρύς...Η κυρία που με πήγε στον κτηνίατρο, μου έφερνε φαγητό και κάποια ημέρα συναντήθηκε με μία δασκάλα, συνάδελφο της θείας Πόλυς, πολύ καλή γυναίκα. Την ακολούθησα και βολεύτηκα έξω από την πολυκατοικία της, που είχε μια προεξοχή. Εκεί την έβγαζα. Κάποιοι ένοικοι, με είδαν με συμπάθεια και μου κατέβαζαν τροφή. Οι άλλοι απλά με ανεχόντουσαν. Η δασκάλα η κυρία Μάρθα, με είχε πιότερο στο μυαλό της. Πέρασε ένας πολύ δύσκολος χειμώνας...Τι να σας λέω τώρα...Το κρύο, οι βροχές, οι κεραυνοί που με τρομοκρατούσαν, το σπρώξιμο από πολλούς απαίσιους ανθρώπους;;;Ούτε έξι μηνών, με άρπαξε η Μάρθα και με πήγε στον κτηνίατρο. Μου έκανε στείρωση και ανακάλυψε ότι ήμουν ήδη έγγυος, αν και τόσο μικρή...Αφού έγινα καλά, με γύρισαν πάλι στον δρόμο....
Πολύ δύσκολες ημέρες. Ακολουθούσα την κυρία Μάρθα όπου κι αν πήγαινε και μετά μαζευόμουν στην προεξοχή της πολυκατοικίας της. Ήρθε το καλοκαίρι... Ένιωσα όλον τον τρομερό καύσωνα. Απ' ό,τι έμαθα αργότερα, η Μάρθα πήρε την θείτσα τηλέφωνο. ''Κυρία Πολυάνθη μου, είναι ένα γατάκι που δεν ξέρω πώς θα επιβιώσει... Έρχονται τα άλλα αδέσποτα και του τρώνε το φα'ί'...Αυτή οπισθοχωρεί, κάνει πίσω να φάνε εκείνα και μετά τρώει εάν έχει περισσέψει κάτι. Είναι πολύ καλός χαρακτήρας, με αφήνει να της χα'ι'δέψω την κοιλιά και αληθινά σας λέω, μού μιλάει!!!'' ''Μάρθα μου, ξέρεις ότι επί 25 χρόνια είχα γάτες...Επί 25 χρόνια δεν πήγα διακοπές για να μην αφήσω μόνα τους τα ζωάκια μου. Πριν δύο χρόνια πέθανε ο τέταρτος γατούλης μου, ο μόνος που μου είχε απομείνει.. Ένιωσα σαν ένα χέρι να μου ξερίζωνε ένα μέρος της καρδιάς μου. Και είπα δεν θα ξαναπάρω γατί... Στην αρχή ούτε που το σκεπτόμουν... Τώρα τελευταία όμως, νιώθω μεγάλη μοναξιά...Τι να πω...'' ''Κυρία Πολυάνθη μου, εγώ έχω γατί στο σπίτι, αν και είμαι πολύ αλεργική στις τρίχες τους. Διαφορετικά θα το έπαιρνα εγώ, αλλά δεν γίνεται....Φτάνω σε σημείο, να μην μπορώ να ανασάνω...Σας στέλνω δύο φωτογραφίες να την δείτε...'' ''Θα το σκεφτώ Μάρθα μου...Είναι πολύ όμορφο πλάσμα. Αν και κανένα ζώο δεν είναι άσχημο...'' Η θεία το σκέφτηκε... Για ένα μήνα ρώταγε την Μάρθα τι κάνω κι εγώ εντωμεταξύ, έτρωγα όλον τον καύσωνα. Ώσπου μια μέρα, η Μάρθα ταραγμένη πήρε τη θείτσα. ''Είμαι πολύ αναστατωμένη... Δίπλα μας γκρεμίζουν για να χτίσουν πολυκατοικία και η γατούλα τρόμαξε από τους δυνατούς θορύβους και το έσκασε από την είσοδο. Την έψαξα παντού και την βρήκα Νικηφόρου Λύτρα, κάτω από ένα αυτοκίνητο, κατατρομαγμένη. Της άφησα φα'ί' και το βράδυ που έφυγαν οι εργάτες, ξανάρθε στην πολυκατοικία μας. Όταν όμως γύρισε ο άντρας μου αργά από την δουλειά του, δεν την είδε. Πήρα τότε έναν φακό, ξηρή τροφή και μέσα στην νύχτα βγήκα φωνάζοντας ΨΙ-ΨΙ-ΨΙ... Αύριο όμως τι θα γίνει;;Είναι μέσα στους δρόμους... Σε μας δεν θα ξανάρθει με τους θορύβους από τα γκρεμίσματα...'' ''Μάρθα, το σκέφτηκα πολύ... Άδικα άφησα και πέρασε ένας μήνας... Θα μπορέσεις να μου την φέρεις αύριο;; ''Φυσικά!Θα την βρώ σίγουρα!Ξέρει την φωνή μου. Να κανονίσουμε πώς...''
Και στήθηκε το σχέδιο διάσωσής μου...Ήταν 29 Σεπτεμβρίου, του σωτηρίου έτους 2023. Τότε άλλαξε άρδην η ζωή μου...Απογευματάκι, πήγαν οι δύο κυρίες στο ΠΕΤ ΣΟΠ της γειτονιάς τους και η θεία Πόλυ, μού αγόρασε κρεβατάκι, τουαλέτα, άμμο εξαίρετης ποιότητας, χτένα, την καλύτερη ξηρή τροφή, και .κονσερβούλες με πατέ.Η Μάρθα μού έκανε δώρο μία ξηρή τροφή, από αυτήν που με τά'ι'ζε, ώστε να συνεχίσει κανονικά η σίτισή μου, χωρίς εντερικά προβλήματα, από αλλαγή τροφής. Η θεία κάνει κοκτέ'ι'λ και από τις δύο, για περισσότερη γεύση!!! Μετά, η Μάρθα γύρισε σπίτι της, πήρε το καλαθάκι μεταφοράς και βγήκε να με ψάξει. Εύκολα με βρήκε και με μπαγλάρωσε. Μπήκαμε στο σπίτι της θείας, ώρα οκτώ απογευματινή, κι εγώ έτρεμα από την αγωνία μου...Σε όλον τον δρόμο νιαούριζα απελπισμένη. Φαντάζεστε το σοκ μου, όταν με βούτηξαν στον νιπτήρα και προσπάθησαν να με κάνουν μπάνιο;;;Αν ήταν άλλη γάτα, θα τους είχε βγάλει τα μάτια με τα νύχια της...Εγώ το καημένο, εντελώς αποπροσανατολισμένο,τρέμοντας από αγωνία, άντεξα να μπω στο νερό ως την μέση μου.Κεφαλάκι και ώμους, μού έριχναν νερό με τις χούφτες, προσέχοντας να μην μπει νερό στα αυτάκια μου...Όση βρώμα βγήκε, βγήκε, με έβαλαν σε δυο πετσέτες και με πήρε η Μάρθα στην αγκαλιά της σφιχτά, για να ηρεμήσω και να στεγνώσω!!!Περιττό να σας πω, ότι την Μάρθα την είχα καταβρέξει ως τα εσώρουχά της, γιατί αυτή με κρατούσε. Και μετά, κάθησε καταγής στο σαλόνι, ακουμπώντας στον καναπέ, με μένα στην αγκαλιά της. ''Το καημένο, τόση ταλαιπωρία τράβηξε και ούτε σχεδόν αντέδρασε, μόνον ελάχιστα προς το τέλος του μπάνιου...'' ''Μα, σας είπα κυρία Πολυάνθη, είναι πολύ καλό γατάκι. Έχει ήρεμο χαρακτήρα και του αρέσει η κουβέντα, μιλάει συνεχώς!!!'' Οχτώ και μισή ήρθε η κτηνίατρος η κυρία Αλίκη, η οποία είχε ειδοποιηθει από την θεία Πόλυ για όλη την επιχείρηση διάσωσής μου.Με έβαλαν στον καναπέ, με εξέτασε, ενώ εγώ έτρεμα από αγωνία..Τα βρήκε όλα εντάξει , μού έδωσε αντιπαρασιτικό για τα έντερα και είπε ότι θα έρθει αύριο να μου βάλλει την αμπούλα για τους ψύλους, διότι τώρα ήμουν μούσκεμα και δεν θα έπιανε. Αν και όπως είπε, δεν είδε κανέναν κι αυτό, διότι μου είχε βλει τον Αύγουστο η Μάρθα.Η κτηνίατρος είπε ότι είμαι μία κούκλα και ότι το αριστερό αυτάκι μου στην κορυφή είναι λίγο κομμένο, διότι έτσι κάνουν οι κτηνίατροι, όταν στειρώνουν αδέσποτα. Εκθείασε μάλιστα και τον υπέροχο χαρακτήρα μου και το πόσο συνεργάσιμη ήμουν!!!!
Ευτυχώς που έξω ήταν σκοτάδι και έτσι μπόρεσε να γυρίσει η Μάρθα σπίτι της, χωρίς να νομίσουν ότι ήταν κατουρημένη!!!!Εκτός από την μπλούζα της, ήταν βρεγμένο και το μισό της παντελόνι!!!Η θεία Πόλυ [κυρία Πόλυ για μένα τότε] έκανε ό,τι την συμβούλευσε η κτηνίατρος...Με άφησε στην ησυχία μου, μού μιλούσε γλυκά και τρυφερά.Στην μέση του χωλ, για να μην νιώσω στρίμωγμα, είχε την τουαλέτα μου και σας πληροφορώ, ότι, αν και ουδέποτε είχα ξαναδεί τουαλέτα, μπήκα μέσα με το πρώτο και έκανα τσίσα στην ολόφρεσκη άμμο!!!!Το Ντιενέ'ι' της αρχοντικής μου ράτσας, έλαμψε!!!!Λίγο πιο πέρα, είχε το κιούπι με την ξηρά τροφή μου και δίπλα ένα άλλο δοχείο με δροσερό νερό.Έφαγα, ήπια και ανέβηκα στο κρεβάτι της και κοιμήθηκα στο κάτω μέρος, πάνω σε μια όμορφη κουβέρτα. Από την άλλη ημέρα που είδα το ροζ κρεβατάκι πάνω στο άλλο κρεβάτι της δεύτερης κρεβατοκάμαρας, δεν ξανακοιμήθηκα βράδυ στο κρεβάτι της κυρίας Πόλυς... ''Όταν η Μελίτα θα έρθει και θα κοιμηθεί μαζί μου το βράδυ, τότε θα με θεωρεί πια μαμά της!!!'' λέει συχνά η νέα συγκάτοικός μου. Και έχει δίκιο!!!Στην αρχή ήταν η κυρία Πόλυ. Τώρα είναι η θεία Πόλυ!!!!Ε, υπομονή και κάποια στιγμή θα την πω και μ α μ ά!!!!''
---------------------------------------------------------------
3ο] ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Μέσα στην ζεστασιά τώρα του διαμερίσματος, καμιά φορά το μυαλό μου πηγαίνει στις ημέρες εκείνες που ζούσα αδεσποτούλα στους δρόμους του Γκύζη...Ρίγος με πιάνει...Τι να πρωτοθυμηθώ;; Την εχθρότητα των ανθρώπων μπροστά σε ένα τόσο δα πλασματάκι;Το βασανιστικό κρύο; Τον ανυπόφορο καύσωνα;Τον τρόμο από τα αυτοκίνητα ;Την δίψα; Κάποιοι καλοί άνθρωποι έβαζαν σε γωνιές νεράκι, όμως ερχόντουσαν άλλοι που το κλωτσούσαν και έσπαζαν και το δοχείο...Φοβόμουνα τους καβγάδες. Κατεύθαναν άλλα πεινασμένα, δυστυχισμένα αδέσποτα και μου έτρωγαν το φαγητό. Εγώ έκανα πίσω και κρυβόμουν, όλο κρυβόμουν...Λίγη παρηγοριά βρήκα σε μια πολυκατοικία, ώσπου μια κοσμοχαλασιά από γκρεμίσματα με έδιωξε και από εκεί... Δεν ένιωθα προστασία, σιγουριά...Και τις νύχτες έτρεμα μοναχούλα μου, κρυμμένη κάτω από κάποιο αυτοκίμητο ή κουλουριασμένη στην είσοδο της πολυκατοικίας, έρμαιο στους βοριάδες και στην ανυπόφορη ζέστη...
Όταν με έβαλαν μέσα στο κλουβί μεταφοράς, τα έχασα... Πανικοβλήθηκα...Βρέθηκα εγκλωβισμένη, να φωνάζω σπαραξικάρδια, βαδίζοντας προς το άγνωστο. Και μετά μπήκαμε σε ένα διαμέρισμα και μου κάνανε -ας το πούμε- μπάνιο, γιατί δεν άντεξα και πολύ...Αν ήταν άλλη γάτα, θα τις είχε καταγδάρει..Εγώ υποτάχθηκα στην μοίρα μου...Ως ένα ορισμένο σημείο, που το κατάλαβαν οι δυο κυρίες και με τύλιξαν σε πετσέτες. Και μετά να τουρτουρίζω από φόβο, σε ένα τελείως άγνωστο για μένα περιβάλλον...Αποδείχθηκε ότι ήταν για το καλό μου, εγώ όμως δεν το ήξερα...Όσο κι αν μου μιλούσαν τρυφερά, δεν μπορούσα να ηρεμήσω...Μπορεί να ήταν φρίκη η ζωή στον δρόμο, αλλά την γνώριζα, ενώ τώρα;;Τώρα τι θα γινόταν;;
Και μετά ήρθε η ιερά εξέταση. Η τρίτη κυρία είδε τα δόντια μου, επιθεώρησε τα αυτάκια μου, μου έκοψε τα νυχάκια μου, ακροάσθηκε την καρδιά μου, μάλαξε την κοιλιά μου, κι εγώ είχα παραδοθεί τελείως, καθ' όσον κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να τα βάλω με τις μεγάλες δυνάμεις. Όση ώρα με εξέταζε η κτηνίατρος, η αλήθεια είναι ότι μου μιλούσε τρυφερά και όλο με επαινούσε. ''Μα, τι καλό πλάσμα είναι τούτο το κορίτσι!!!Και είμαστε υγιέστατες!!Της έδωσα το αντιπαρασιτικό για τα έντερα, αλλά το αντιπαρασιτικό για τους ψύλους, θα της το βάλω αύριο, γιατί έτσι μούσκεμα που είναι, δεν θα κάνει δουλειά. Εξ άλλου δεν βρήκα τίποτε επάνω της και αφού η κυρία Μάρθα λεει ότι της έβαλε αμπούλα τον Αύγουστο. Είμαστε μια χαρά και θα σας δω αύριο.Σήμερα, αφήστε την να ηρεμήσει, όχι δυνατές κουβέντες, ήρεμία και στοργή!''
Μπορώ να πω ότι κοιμήθηκα όμορφα..Το σπίτι μέσα σε λίγες ημέρες το είχα συνηθίσει πλήρως.Μου έκανε εντύπωση που εύρισκα πάντα φαγητό και δροσερό νερό...Σε τρεις ημέρες, πήρε από το δωμάτιο η καλή κυρία, την τουαλέτα μου με την άμμο και την πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο που λέγεται και αυτό τουαλέτα και εκεί κάνουν τσίσα οι άνθρωποι. Μου άρεσε ο χώρος, είχε και φωτεινά χρώματα, συνήθισα αμέσως.Τα κιούπια με το φαγητό και το νερό,παρέμειναν στο μεγάλο δωμάτιο. Μου πήρε κάποιες ημέρες να συνηθίσω την φιγούρα της Πόλυς. Όταν ερχόταν να μου βάλει ξηρή τροφή, έτρεχα και κρυβόμουν κάτω από ένα τραπέζι. Δεν την ήξερα την κυρία και από εχθές και έπαιρνα τα μέτρα μου. Διότι στον δρόμο, έτσι με είχαν ξεγελάσει κάποιοι παλιάνθρωποι..Ερχόντουσαν ήρεμα και μετά ξαφνικά με πρόγκαραν κι εγώ η καημένη, όπου φύγει-φύγει... Τούτη όμως η κυρία, αποδείχθηκε τελείως διαφορετική.... Είχε την λεπτότητα να μην με πλησιάζει πολύ και αφήνοντας τις κροκέτες, έλεγε ήρεμα και γλυκά:'' Έλα να φας Μελίτα μου...Ομορφιά μου!!''Κι έφευγε... Μου πήρε κάμποσες ημέρες, ώσπου κατανόησα ότι δεν έχω τίποτε να φοβάμαι από την κυρία Πόλυ...Τώρα, όταν τρέχω βλέποντάς την να έρχεται με το φαγάκι μου, το κάνω από την χαρά μου και από μεγάλη δόση σκανδαλιάς!!!
Με την συγκάτοικό μου, κάνουμε ωραία παρέα. Πολλές φορές κοιταζόμαστε στα μάτια και μιλάμε κανονικά. Βλέπετε, μου αρέσει πολύ η συζήτηση!Ας πούμε, μου λέει: '' Αγάπη μου!!!!Κουκλίτσα μου!!!'' Απαντώ: '' Νιάρρρ, νιαρ, νιάου!!'' Συνεχίζουμε: ''Το ξέρεις ότι σε λατρεύω;'' ''Νιάου!'' ''Πότε θα κοιμηθούμε αγκαλιά, Μελίτα μου;'' ''Νιάρρρρ!!!'' ''Μελίτα μου!!Μελιτάκι μου!!! Μελένια μου!!!Μέλι μου!!! Χαρά μου!!'' ''Νιάου!!! Νιάου!!! Νιάρρρρ!!!!'' Κι αν εξακολουθήσει η μαμά να μιλάει, σε κάθε της κουβέντα, ανοιγοκλείνω τα σμαραγδένια ματάκια μου!!!Είναι και αυτό, ένα είδος συζήτησης!!!Εσείς κουνάτε το κεφάλι, εμείς, ανοιγοκλείνουμε τις πανέμορφες ματάρες μας!!!
Εκείνο που επιθυμώ, είναι να βγω στην βεράντα. Δεν με αφήνει όμως, διότι φοβάται μην πέσω κάτω.Επειδή λοιπόν δεν ανοίγει το παράθυρο, για να αεριστεί ο χώρος, κατεβάζει τα ρολά το βράδυ προτού κοιμηθούμε και αφήνει τα τζάμια ανοιχτά. Αχ, τι ωραία που ένιωσα μυρίζοντας το αεράκι που έμπαινε από τις χαραμάδες!!!!Αυτό το είχα άφθονο στην προηγούμενη ζωή μου και είναι το μόνο που μου λείπει...Όπως λέει και η μαμά, μακάρι να είχαμε ένα σπίτι με κήπο, αλλά μιας και δεν έχουμε, πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά που μπορούμε... Θα φωνάξει τον μάστορα να βάλει σύρμα στο μπαλκόνι, αφού πρώτα τακτοποιήσει κάποιες υποχρεώσεις που προηγούνται. Δεν θ'αργήσει πάντως.Για την ώρα θα βολευτούμε με τον γνωστό τρόπο.Όσο ήταν καλός ο καιρός, η ατμόσφαιρα ήταν ωραία.Πλησίαζα τα ρολά, έβαζα την μυτούλα μου σε μία χαραμάδα και ανάσαινα βαθιά με ευχαρίστηση... Τώρα όμως που έπιασε ο χειμώνας για τα καλά,αφήνοντας τα τζάμια ανοιχτά[με καταεβασμένα πάντα τα ρολά], το σαλόνι γίνεται μπούζι...Συγκεκριμένα, χθες την νύχτα πήγα κοντά στις χαραμάδες και άρχισα να τουρτουρίζω από το κρύο, οπότε έκανα στροφή και έτρεξα στα ενδότερα διαμερίσματά μου!!!Έτσι, σήμερα το πρωί που σηκωθήκαμε, ξεπαγιάσαμε και η μαμά έτρεξε ν'ανάψει την σόμπα στο φουλ, πριν την πρωινή ιεροτελεστία.Πώς την είπα;;;Μαμά;; Μου ξέφυγε χωρίς να το θέλω...Μου βγήκε τελείως αβίαστα...Χμ...Δηλαδή τέρμα το ''θεία-θείτσα Πόλυ'';; Ε...Καλά...Νομίζω της αξίζει...Η μετάβαση γίνηκε κανονικά!!!Μπορεί να μην κοιμάμαι ακόμη στο κρεβάτι της μαζί της τα βράδια, αλλά είναι χρυσός άνθρωπος και της αξίζει να την λέω από τούδε και στο εξής, ''Μαμά!!''...Α!!!Το ''Μάνα'' θα έρθει αργότερα!!!
-------------------------------------------------------------------
4ο] ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΊΔΕ...
Ατόπημα μεγάλο, μέγα, μέγιστο! Πονηριά άνευ προηγουμένου!!!Ολόκληρη σκευωρία στηθείσα διά εμένα, ξεσκεπάσθηκε ολοσχερώς, το μεσημέρι της Τρίτης, 31 Ιανουαρίου, ώρα δύο και τέταρτο, ακριβώς...Είμαι εν εξάλλω καταστάσει... Η θείτσα - τέρμα το μαμά - για να μην την πω καλύτερα κυριούλα, κατέστρωσε ολόκληρο σχέδιο πίσω από την πλάτη μου, εν αγνοία μου βεβαίως, βεβαίως... Ορίστε τα γεγονότα όπως συνέβησαν επακριβώς και βγάλτε συμπέρασμα, εάν πρέπει να βρίσκομαι σε αυτήν την κατάσταση ή όχι...
Λοιπόν, από τις 29 Σεπτεμβρίου έως την σήμερον, έχουν περάσει τέσσερις ακριβώς μήνες. Κι εκεί που έλεγα η ευκολόπιστος κόρη ότι καλά έπραττα και έδειχνα εμπιστοσύνη στην θεία, έκανε κάτι που τα έφερε όλα τούμπα...Τρίτη πρωί, ξυπνήσαμε μία χαρά. Η ώρα περνούσε με την συνηθισμένη μας ρουτίνα και παιχνίδια. Η σόμπα αναμμένη στο φούλ, γιατί έξω έκανε ψοφόκρυο. Όταν κάποια στιγμή, μετά ένα τηλεφώνημα κατά το μεσημεράκι, η κυριούλα έκλεισε την πόρτα του ενός δωματίου. Όταν όμως είδα να κλείνει την πόρτα της μεγάλης κρεβατοκάμαρας και της τουαλέτας, πάγωσα... Μνήμες ξεχύθηκαν μπροστά μου και αλαφιασμένη έτρεξα στο χωλ. Μπορούσα να πάω κουζίνα και σαλόνι, αλλά να κρυφτώ, πουθενά... Ω, Θεέ μου!!Θα ερχόταν!! Θα ερχόταν πάλι ''εκείνη η γυναίκα''! Ω, θα με τσακώσουν πάλι και θα με εγκλωβίσουν ανάμεσά τους, στον καναπέ!
Πριν προλάβω να σκεφτώ τίποτε άλλο, η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα η κτηνίατρος τρεμουλιάζοντας από το κρύο. ''Δείτε τα χέρια μου κυρία Πολυάνθη... Ξύλο... Κάνει πολύ κρύο έξω...'' Και δεν μπορούσες να γίνεις παγοκολώνα και να μας αφήσεις στην ησυχία μας;; Αλλά, πού τέτοια τύχη... Η κυρία κρέμασε το μπουφάν της και στρογγυλοκάθησε στον καναπέ μου...Με την ησυχία της έβγαλε κάτι σύνεργα και είπε: ''Σταθείτε εσείς από εδώ, να πάω εγώ από την κουζίνα, να την πιάσουμε.'' Άρχισε της γλύκες η θείτσα: '' Έλα Μελιτάκι μου!!!Για το καλό σου είναι!Θα σε ακροαστεί η κυρία Αλίκη, που έχει κι αυτή μια γατούλα και αγαπάει όλα τα ζωάκια! Έλα εδώ!'' ΄Κάνε όρεξη! Κάνε όρεξη προδότρα θεία! Πού τα πουλάς αυτά;; Δεν θα σας ταλαιπωρήσω απλώς, θα σας βγάλω το λάδι!Θα κρυφτώ κάτω από τον καναπέ και όσο εσείς τον τραβάτε, θα πηγαίνω κι εγώ μαζί του! Α!!!Παρ' ολίγο να με πιάσετε!!Τώρα θα δείτε!!Θα σας τρέχω σαλόνι, κουζίνα χωλ!! Θα με πιάσετε κάποια στιγμή, αλλά πρώτα θα σας κάνω τα νεύρα, τσατάλια!!''
Κι αρχίνησε το κυνηγητό... Πρέπει να τις έφερα τις δυο κυρίες βόλτα, πάνω από δέκα φορές, ώσπου με άρπαξε η θεία κάτω από το τραπεζάκι και με έβαλαν ανάμεσά τους. Στην στιγμή ξεγλίστρησα και άντε πάλι από την αρχή το τρεχαλητό. Όταν με ξανάπιασαν ασθμαίνουσες, με στρίμωξαν γερά και με κράτησαν σφιχτά. ''Καρδιά, εξαίρετα!!Κοιλιά, εξαίρετα!Αυτιά, θαυμάσια! Την ψηλάφισα, όλα εντάξει!Δόντια υπέροχα!Έχετε αμφιβολία; Δόντια εξαιρετικά!Και τώρα τα νυχάκια μας!!'' Δεν πολυκατάλαβα... Ως τωρα δεν πόνεσα πουθενά... Μάλλον ενοχλητική βρήκα την εξέταση, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο. Εκνευριστικό και απαξιωτικό, βρήκα όταν τόλμησε να μου ελέγξει τα δοντάκια μου. Αλλά τώρα, τι κάνει;; Τόλμησε και έπιασε η αθεόφοβη το μπροστινό δεξί χεράκι μου και άρχισε να μου κόβει...τα νυχάκια μου!! Μόλις επιχείρησε το αριστερό μου ποδαράκι, τις βρήκα απροετοίμαστες... Τις έπιασα εξ απήνης...Τα έχασαν...Μοίρασα δεξιά και αριστερά μπόλικες νυχιές κι εγώ εκτινάχθηκα ως γνήσιο αιλουροειδές με ένα μεγαλόπρεπο άλμα εις μήκος, απέναντι στο σαλόνι, κάτω από την αριστερή βιτρίνα. Έσκυψε η κυρία Αλίκη να με πιάσει, πήγα κάτω από το τραπεζάι της τηλεόρασης. Ξαναέσκυψε, πήγα κάτω από την δεξιά βιτρίνα. Εδώ τους έβγαλα τον αδόξαστο.
''Μην σκύβετε εσείς κυρία Πολυάνθη με την μέση σας... Έτσι ήρεμα θα την πιάσω εγώ...'' Μετακινήθηκα κάτω από την καρέκλα μπρος στο παράθυρο και μετά πάλι κάτω από την βιτρίνα. Πρέπει να τις ταλαιπώρησα έτσι κάπου ένα τέταρτο. Όταν μ' έπιασαν, με ξαναβάλανε στον καναπέ και η κυρία Αλίκη συνέχισε να μου κόβει τα νυχάκια. Όλη αυτήν την ώρα, η θεία με είχε σβερκώσει για τα καλά. Μέσα μου είχα αρχίσει να βράζω από ώρα για την ιεροσυλία που γινόταν. Έμενε το πίσω δεξιό πόδι μου.Και μόλις πήγε να ακουμπήσει τα εκεί νυχάκια μου, έβαλα όλη την δύναμή μου και μεταμορφώθηκα! Μπρος τους δεν είχαν πια την μικρή Μελίτα με τον ήρεμο χαρακτήρα! Έγινα τίγρης αληθινή! Λιονταρίνα μαχόμενη! Αμαζόνα βασίλισσα! Εκτίναξα το κορμί μου από το πιάσιμο και κατάφερα μια ωραία γρατζουνιά στην Αλίκη που έβγαλε μια έκπληκτη φωνή και αποτράβηξε το χέρι της. Κατόπιν γύρισα προς την θεία, την νύχιασα και την δάγκωσα κανονικότατα στον δείχτη του δεξιού χεριού της. Το ένα μου δοντάκι χώθηκε στην ρώγα του δαχτύλου και το άλλο από πάνω, μπήκε μέσα στο κρέας, δίπλα στο νύχι της, κάνοντάς της, μίαν ωραιότατη τρύπα...Φώναξε ''Αχ!!!'' και με άφησε στην στιγμή. Κρύφτηκα κάτω από την βιτρίνα.
'' Κυρία Πολυάνθη, τρέξτε πλυθείτε! Σας δάγκωσε!Ξεματώσατε!'' ''Πάρ' τε αντισηπτικό κυρία Αλίκη μου, θα βάλω κι εγώ και μετά θα το δω. Κοίτα αίμα!'' Και τύλιξε το δάχτυλό της με χαρτοπετσέτες. ''Δεν θ' αφήσουμε το ένα πόδι της έτσι'' είπε η Αλίκη και σηκώθηκε να με πιάσει. Εγώ όμως είχα φτάσει στα όριά μου! Ήδη τους έδωσα ένα καλό μάθημα. Γνώριζαν τι μπορούσα να κάνω..Θα πλήρωναν ακριβά την ταλαιπωρία μου! Μέσα μου ξύπνησαν τα πιο αρχέγονα ένστικτά μου! Ξαναθυμήθηκα τους αγώνες μου επιβίωσης στον δρόμο. Μια αποφασιστική δύναμη με κατέκλυσε. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!! Κοπιάστε κυράδες μου!!Κοπιάστε και θα δείτε τι έχετε να πάθετε!!!Μολών, λαβέ!!'' Τραπέζι, βιτρίνες, καρέκλες, καναπές. Καναπές, τραπέζι, βιτρίνες, καρέκλες. Η μάχη ήταν άνιση, αλλά εγώ είχα μεταμορφωθεί σε αποφασιστική ηρωίδα, έτοιμη να υπερασπιστώ, τα σωματικά μου χαρίσματα και αξιοπρέπεια. 'Ωσπου η Αλίκη με έπιασε από τον σβέρκο, με ζούπηξε κάτω, είπε στη θεία να με κρατήσει έτσι και αυτή άρχισε να κόβει τα τελευταία νυχάκια του αριστερού ποδιού μου. Ένα είχε απομείνει, όταν εγώ που παρίστανα την ηττοπαθή για να αναλάβω δυνάμεις, βρίσκοντας ξανά την ορμητική μου μαχητικότητα, άρχισα να συστρέφω το σώμα μου γρήγορα και να ξεγλιστρώ, επιτιθέμενη δεξιά και αριστερά για νέα δαγκώματα... Είχα αγριέψει για τα καλά...
''Αφήστε την!'' μίλησε η κυρία Αλίκη. '' Ένα νύχι έχει μείνει. Δεν αξίζει να στρεσάρουμε άλλο το ζώο και να μας κάνει κομμάτια για ένα νύχι... Σηκωθείτε!'' ''Είδατε τι δύναμη έχει κυρία Αλίκη;'' ρώτησε έκθαμβη η θεία. ''Μα, τι λέτε κυρία Πολυάνθη μου!!!Πώς επιβίωσε έναν χρόνο στους δρόμους; Είναι πολύ δυνατή!!'' Η θεία άνοιξε τις κλειστές πόρτες κι εγώ εξαφανίσθηκα να μην τις βλέπω. Μαζί της θα τα λέγαμε αργότερα.. Έννοια σου... Εγώ δεν ξεχνώ....Την είδα να πέφτει βαριανασαίνοντας στον καναπέ... ''Καθίστε να ηρεμήσετε κυρία Πολυάνθη. Ξεκουραστείτε...'' '' Μας έβγαλε το λάδι...Τι δύναμη!Τι μαχητικότητα! Σας ευχαριστώ για την υπομονή κυρία Αλίκη μου! Χίλια ευχαριστώ!'' Αξιωσημείωτος αντίπαλος η Αλίκη... Με απόλυτη ψυχραιμία, χωρίς απότομες κινήσεις, ήρεμη και αποτελεσματική.Χαιρετήθηκαν θερμά στην εξώπορτα, αλλά πάνω στην ανακατωσούρα ξέχασε η γιατρίνα τα γυαλιά της, που τα πήρε το βράδυ.
Η θείτσα έκατσε στο σαλόνι να ξαποστάσει από την μάχη του Ελ Αλαμέ'ι'ν...Το ρολό'ι' έδειχνε τρεις και τριάντα. Ο αγώνας κράτησε δηλαδή μία σχεδόν ώρα. Καλά να πάθουν... Να το σκεφτούν χίλιες φορές προτού με ξαναγγίξουν... Εγώ, ένα τρισχαριτωμένο μικρό πλάσμα, έβγαλα νοκ- άουτ, δύο γυναίκες!! Εύγε μου!!Ο Δαβίδ έναντι του Γολιάθ...Και τον νίκησε!!! Μου πήραν τα νυχάκια μου, αλλά το πλήρωσαν με μεγάλη κούραση, χτυποκάρδια και τραυματισμούς. ''Αν πρησθεί το δάχτυλό σας, να πάρετε αντιβίωση'' της είπε φεύγοντας η κτηνίατρος. Και όντως πρήσθηκε. Τούμπανο έγινε. Αυτά κάνει το δάγκωμα. Και αντιβίωσε πήρε. Και αφού βγήκε το πυον, καλυτέρεψε. Όπως είπα, μετά από αυτήν την έκβαση της μάχης, θέλω να ξέρω αν θα ξανατολμήσουν να ακουμπήσουν τα νυχάκια μου...Δεν το βλέπω...Ελπίζω να κατάλαβαν τι πρόκειται να γίνει , εάν διανοηθούν να αντιπαραταθούν απέναντι ημών...
Την υπόλοιπη ημέρα, κρατήθηκα μακριά από την θεία.Η τιμωρία της... Έφαγα το φαγητό μου, ζεστάθηκα στην σόμπα, αλλά καμία επαφή μαζί της. Πρέπει να πάρει ένα καλό μάθημα...Ως ένα σημείο, δέχομαι την εξέταση της κτηνιάτρου, αφού λένε ότι είναι για το καλό μου. Ως ένα σημείο όμως. Πέραν αυτού, θα πρέπει να σκεφθεί σοβαρά, εάν δύναται να προχωρήσει περαιτέρω... Και δεν δύναται!!Σας το λέω εγώ και το υπογράφω!!!
Για να της την σπάσω, κατά το βραδάκι, όταν έβλεπε τηλεόραση, ολοκλήρωσα μία αταξία. Μετά στήθηκα στο μικρό χωλ μπρος από την ανοιχτή πόρτα της τουαλέτας ως αιγυπτιακή σφιγξ αμίλητη, με καρφωμένο το βλέμμα μου προς την μεριά της.Κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε. Τα τηλεπαθητικά μηνύματα που της έστελνα έντονα, έκαμαν την δουλειά τους. Με κοίταξε κατάπληκτη. Μας χώριζε το μεγάλο χωλ. Εγώ ακίνητη να την θωρώ μεσα στο μισοσκόταδο. Αποφάσισε κάποια στιγμή να σηκωθεί. Κι εγώ στο δευτερόλεπτο, άφαντη. Άνοιξε το φως, μπήκε στην τουαλέτα και, κοκκάλωσε!!!!Το χαρτί υγείας την υποδέχθηκε σε όλο το δάπεδο κατάσπαρτο, ωσάν τα κομμένα μαλλιά της Ραπουνζέλ!!! Φαρδιές κορδέλλες χαρτιού, κάλυπταν το μωσα'ι'κό!!! ''Α!!!Τώρα κατάλαβα Μελίτα!!!Είπες να με τσαντίσεις και ούτε καν νιαούρησες!Περίμενες να ανακαλύψω από την στάση σου ότι κάτι έτρεχε!!Δεν μας αξιώσατε ούτε μιας ειδοποιήσεως!!!'' είπε η θείτσα... Τι περίμενε; Να καταδεχτώ να της μιλήσω κιόλας;; Η βουβή παρουσία μου, έπρεπε να την προβληματίσει. Όπως και κάτι ψυλλιάστηκε, ως φαίνεται!!!Μια μικρή, μικρούλα, τόσο δούλα εκδίκηση!!!Μόλις είχε αλλάξει ρολό!!!Θα έβαζε τώρα νέο!!! Αλλά δεν με μάλωσε... Κατάλαβε πολύ καλά πως ό,τι και αν έκανα, ήταν μία πράξη δικαιολογημένη!!!Τόσα τράβηξα μεσημεριάτικα!!!
Τρεις ημέρες κράτησα μούτρα στην θείτσα. Από χθες την αφήνω να με καμαρώσει λίγο.Καθώς όμως χα'ι'δεύει την ράχη μου, γυρίζω το κεφαλάκι μου να την δαγκώσω. Απαλά βέβαια, αλλά η θεία τρομάζει και αποσύρει το χέρι της... Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε..Αυτό το χέρι με πρόδωσε... Ας ξέρει ότι δεν το ξέχασα, για να αναλάβει από εδώ κι εμπρός τα μέτρα της...
Η θεία, θα σταματήσει την αντιβίωση αύριο, την παίρνει συνολικά δέκα ημέρες!!!! Κουνάει πια το δάχτυλό της κανονονικά, αλλά το προσέχει κατά τις χα'ι'δευτικές μας καταστάσεις... Διότι, βαρέθηκα πια να την κρατάω σε αποκλεισμό... Και κάπου την λυπάμαι την δόλια...Τις τελευταίες ημέρες, ξανάρχισα τα παιχνίδια μου πάλι μαζί της, όπως προ του ''γεγονότος''...Έτσι, ξαπλώνω στον καναπέ ή στο παρκέ, τεντώνομαι με χάρη χιλίων βασιλισσών του Σαββά, τής δείχνω την υπέροχη κοιλιά μου και καταδέχομαι να την αφήσω να με χα'ι'δέψει!!! Κι αυτή λιώνει από χαρά και μου σιγοτραγουδάει ή με γεμίζει ένα σωρό γλυκόλογα! ''Μελιτάκι μου!!!!Καρδούλα μου!!!Είσαι η ζωή μου!!!Σε λατρεύω!!!Ποπό κορμάρα που έχει η αρχόντισσά μου!!!Ψυχή μου!!!Έεε!!! Βρε Μελιτάκι!!!Πάλι δαγκώνεις;;'' Ναι κυρία μου!!!Όταν βαρεθώ και ικανοποιήσω το θε'ιι'κό κορμί μου από το μασάζ σου, θέλω και λίγο άγριο παιχνίδι!!!Άλλο τώρα αν εσύ είσαι φοβικιά!!!Κρίμα!!!Και σε ήθελα για καλύτερη αντίπαλο!!!Ωραία!!!Τα παρατάω!!!Πάω να παίξω με το ψωμάκι που έχω κρύψει κάτω από την ραφιέρα!!!Πρέπει να εκτονωθώ η θεότης!!!Είμαι πάνω στο άνθος της ηλικίας μου!!!Γεμάτη μπρίο και ορμή!!!Θα δεις τώρα κυνηγητό τρελό που δεν το έχεις φανταστεί ούτε στα πιο παλαβά όνειρά σου!!!Στην μπάντα μαντάμ!!!Κάτσε στον καναπέ σου!!Μην μπερδουκλωθούμε και έχουμε κανένα ατύχημα!!!Για σένα λέω!!Μην μπλεχτώ στα πόδια σου και βρεθείς φαρδιά - πλατιά!! Και άντε να σηκωθείς μετά!!!Στην άκρη!!!Η κούρσα - φωτιά, αρχίζει!!!!!
----------------------------------------------------------------------------
5ο] ΚΑΙ ΕΠΗΛΘΕ ΑΗΡ!!!!!!!!!!!
Σήμερα γίνεται χαμός... 12 η ώρα το μεσημέρι, χτύπησε η πόρτα και μπήκαν μέσα δυο τύποι μ' ένα σωρό συμπράγκαλα. Εγώ το έσκασα αμέσως για τα ενδότερα διαμερίσματα. Η θεία τους καλοδέχτηκε και άρχισε μια φασαρία άνευ προηγουμένου.Οι γλάστρες της βεράντας μπήκαν στο σαλόνι, τραπεζάκια μετακινήθηκαν για να χωρέσουν οι περισσότερες και η μαμά στριμώχτηκε στην άκρη του καναπέ. Μιλούσαν γελαστά και τον νεώτερο η μαμά τον απεκάλεσε ''κύριε Αντώνη''. Ήταν ο φημισμένος ΓΑΤΟΜΠΑΜΠΑΣ - ΜΑΣΤΟΡΑΣ!! Έφερε μαζί του και τον βοηθό του, έναν Αιγύπτιο. Θα έφτιαχναν λέει το μπαλκόνι έτσι, ώστε να μπορώ εγώ να βγαίνω άνετα έξω, χωρίς να υπάρχει φόβος να πέσω κάτω. Δώρο της μαμάς σε μένα!!!!Ε, ώρα ήταν, ν' ανοίξει και καμιά πόρτα, να πάρουμε φρέσκο αέρα!! Άρχισαν τα τρυπάνια σβιιινννν!!!και ζβίιννννν και σζβίνννν!!!!Μού ήρθε να τους βρίσω... Α, ήρθε και η θείτσα δυο- τρεις φορές να ελέγξει τι κάνω...Φοβήθηκε μήπως οι κρότοι μου έφερναν κακές αναμνήσεις από την ζωή μου ως αδέσποτο και μήπως είχα τρομοκρατηθεί... Με βρήκε στην ροζ φωλίτσα μου, να προσπαθώ η ερίτιμος κορασίδα να ξεκουραστώ. Αδίκως βέβαια με τόση φασαρία. Δεν γνωρίζουν ότι απεχθάνομαι τοους θορύβους; Η μαμά το γνωρίζει σίγουρα , γι' αυτό και οι συχνές επισκέψεις της. Πάντως εγώ ένιωσα πιότερο ενόχληση παρά φόβο...Ήμουν βλέπετε προφυλαγμένη στο κάστρο μου, οικοδέσποινα και όχι επισκέπτρια!!!
Πόση ώρα θα κρατήσει αυτή η αναστάτωση;Κύριος οίδε!! Οπότε υπομένω αναγκαστικά. Κάποια στιγμή πήγα ως την άκρη του μικρού χωλ. Το σαλόνι μας αγνώριστο από τσάντες μικρές, μεγάλες, εργαλειοθήκες, γλάστρες και στο βάθος, πάνω στην σκάλα μας, δυο τύποι... Και η μπαλκονόπορτα διάπλατη!! Ναι, σας λέω!!! Διάπλατη!! Η μαμά, μού φωνάζει να πάω κοντά, αλλά εγώ αποφασίζω να ξαναγυρίσω στην φωλίτσα μου και στην υποτιθέμενη ησυχία μου! Τουλάχιστον εδώ δεν τους έχω μες στα πόδια μου!...
Από την ημέρα που μας επισκέφθηκε η κτηνίατρος, έχω ηρεμήσει αρκετά. Πέρασαν τόσες ημέρες εξ άλλου. Και η μαμά διαπίστωσε, ότι τελικά δεν μου είχαν κόψει...τρία νυχάκια κι όχι μόνον ένα, όπως νόμιζαν!!!Το διαπίστωσε , και βλέποντάς τα, και από τις ωραίες ρίγες που της έκανα στο χέρι της,επανειλλημμένως!!! Το ωραίο είναι, ότι η μάδερ αποφάσισε να μην μου ξανακόψει τα νύχια!! Η φίλη της η Σούλα στην Κεφαλονιά, η συνάδελφός της Μάρθα - η γνωστή - και η επί χρόνια φίλη της οδοντίατρος Μαρία Γυφτοπούλου, της είπαν ότι αυτές ποτέ δεν κόβουν τα νύχια των γατιών τους! Και μάλιστα η Μαρία, που έχει... δέκα γάτες στο διαμέρισμά της!Για την Μαρία θα σας μιλήσω άλλη φορά εκτενώς. Αξίζει να την γνωρίσετε. Για την ώρα, γλίτωσα τα χειρότερα... Καθ' όσον η κυρία Αλίκη είχε πει, ότι την άλλη φορά που θα ερχόταν να με δει, θα μ' έβαζε στο κλουβάκι μεταφοράς, θα 'παιρνε και την μαμά και θα μας πήγαινε με το αυτοκίνητό της στο ιατρείο της,δια τα περαιτέρω. Ε' ουδενί να ξαναπροσπαθήσει σπίτι μας να μου κάνει μανικιούρ, τέτοια αναστάτωση δεν θα την ξανατραβάγαμε, άσε που όπως είπε ''Στο τέλος θα μας μισήσει και τις δου μας το γατί, με τέτοια ταλαιπωρία, κυρία Πολυάνθη μου''... Ούτε να το σκεφτώ! Να ξαναμπώ σε κλουβί; Αρκεί το σοκ που έπαθα όταν η Μάρθα με μάζεψε από τον δρόμο, μ' έκλεισε και μ' έφερε στην μαμά. Οπότε, η κυρία Αλίκη θα έρθει όμορφα και καλά όταν πρέπει στο σπιτικό μας να μου δώσει το χαπάκι μου. Θα μπορούσε να μου το δωσει κι η μαμά, όπως έκανε και στα άλλα γατιά της, αλλά επειδή είναι ψείρας, θέλει να έρθει η κυρία Αλίκη εδώ, για να με ακροασθεί κιόλας. Η κυρία μαμά, έχει βλέπετε πολύ άγχος και νομίζω ότι είναι ολίγον τι, υπερβολική... Αλλά τι να κάνουμε; Τους γονιούς τούς βρίσκουμε έτοιμους, δεν τους διαλέγουμε! Κι εδώ που τα λέμε, η δική μου, είναι πολύ καλή γονιός! Ε, δεν μπορώ να μην της το αναγνωρίσω! Ένα φτάρνισμα έκανα κι αμέσως πήρε την γιατρό για το τι έχω! Άσε τις αγάπες που μου κάνει! Κι από φα'ί'; Το καλύτερο!!!Την καλύτερη ξηρή τροφή και τις καλύτερες κονσερβούλες!!
Λοιπόν, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της κυρίας Αλίκης, μετράει την ξηρή τροφή που μου βάζει. Η γιατρίνα τής είπε να μην με κακομάθει με κονσέρβες, αλλά η μαμά για να σπάσει τον πάγο μεταξύ μας και να με καλοπιάσει, δεν την άκουσε!!Έτσι το απογευματάκι, μού ανοίγει ένα πατεδάκι και μου βάζει το μισό. Τρελαίνομαι για πατέ σολωμό.Τις μπουκίτσες δεν τις θέλω, ενώ στα άλλα γατιά της όπως άκουσα, άρεσαν πολύ. Εμένα όχι!Ο καθείς με τις προτιμήσεις του! Και να δείτε πόσο πανέξυπνη είμαι!!!Έχω μάθει την ώρα που μου σερβίρει το πατέ.Είναι μεταξύ 5.30μ.μ και το αργότερο 6.30μ.μ. Εάν μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έχω πάρει την λιχουδιά μου, ένα ρπλό'ι' μέσα μου αρχίζει να χτυπά και τρέχω στην μάδερ. Αν την έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ ή έχει αφαιρεθεί με κάτι, στέκομαι μπροστά της με ολύμπια υπομονή και αρχίζω: Μιάου!Μιάου!!!!!!!!!Νιάρρρρρρ!Νιάρρρ!!Μνιάου!!!!Μνιάου!!!! Έτσι και εξακολουθεί να κοιμάται, ανεβαίνω στο μπράτσο του καναπέ και την σκουντώ, νιαουρίζοντας συνεχώς. Και σηκώνεται!!!!Επιτέλους!!!
- Κοριτσάκι μου! Σε ξέχασα μάτια μου; Η κακούργα! Είναι ώρα για το πατεδάκι σου; Μα, εσύ είσαι πανέξυπνη!Ποπό τι διάνοια γατί έχω εγώ!Ξέρει την ώρα για το μεζεδάκι του, το παιδί μου!!
Τρέχει, με σερβίρει, αλλάζει και το νερό μου και μετά φτιάχνει τον καφέ της. Το ίδιο συμβαίνει και το πρωί. Βάζει το ρολό'ι' να χτυπήσει 5.30π.μ. Μόλις ακούσω το κουδούνισμα, τρέχω στην κάμαρά της. Πάει να σηκωθεί κι εγώ ξαπλώνω στο παρκέ, της δείχνω την κοιλίτσα μου και περιμένω τα πρωινά μου χάδια. Αν δεν ακούσω το ρολό'ι', πάλι ξέρω τι ώρα είναι και πάω να την ξυπνήσω. Είπαμε! Έχω ένα εσωτερικό ρολό'ι' που δεν λαθεύει ποτέ! Είμαι φαινόμενο!!! Μετά, τρέχει στην τουαλέτα. Πάω κι εγώ την ίδια στιγμή. Μετά, της κάνω την ζωή δύσκολη! Στέκομαι κάτω από το ρολό με το χαρτί τουαλέτας.Πάει να κόψει ένα κομμάτι, ευθύς ορθώνομαι στα δυο μου πισινά ποδαράκια και το προλαβαίνω, εγώ!! Ε, ρε γλέντια!! Μία φορά η μαμά, δέκα εγώ! Πάει το χαρτί τουαλέτας! Παιχνίδι τρελό!Κάποιες φορές τολμάει και κλείνει την πόρτα, καθόσον όπως λέει, είναι ο χώρος που και οι βασιλείς πάνε μόνοι τους!!!Τι με νοιάζει τι κάνουν οι βασιλείς;; Κλείνει την πόρτα;; Σε ποιν;; Σε μένα;;; Μέγα λάθος!Αρχίζω να γρατζουνάω επιθετικά την θύρα, μέχρι να μου ανοίξει... Κάποιες φορές, δεν την κλείνει τελείως. αφήνει μια χαραμάδα.Τότε εγώ το θεωρώ και αυτό προσβολή και περιμένω να μου ανοίξει διάπλατα την πόρτα, δια να εισέλθω. Αν είναι χαλαρά γερμένη, μπαίνω, διαφορετικά θυμώνω.
Επειδή την έχω καταλάβει πώς σκέπτεται, κάνω κάτι που αποδεικνύει την εξυπνάδα μου! Δηλαδή, το πρωί ας πούμε που τρέχει τουαλέτα, τρέχω πρώτη εγώ, ώστε να προλάβω να μην με κλείσει απ'έξω!!! ''Πονηρή γατούλα! Έμαθες όλα τα κόλπα!Μπήκες πρώτη παμπόνηρη!!Προπορεύθηκες!!!Είσαι συ μία!!!'' Ναι! Είμαι εγώ μία!!!Μία και μοναδική!!!!!!
Εν τω μεταξύ, τι γίνεται στο σαλόνι; Σούσουρο ακούω, συρσίματα, βήματα, ανοιγοκλείσιμο εξώπορτας. Η μαμά ακούγεται χαρούμενη και συζητάει με τον αρχηγό της αποστολής. Φαίνεται πολύ ευχαριστημένη από το έργο του ΓΑΤΟΜΑΣΤΟΡΑ. Δύο ώρες κράτησε η όλη επιχείριση ''Περίφραξη Μπαλκονιού''. Να φύγουν, να πάω κι εγώ να δω τι είναι!!!
Επιτέλους! Μόνοι!!Ξετρυπώνω από την φωλιά μου... Η μαμά σκουπίζει. Ποπό, σκουπίδια!Ιδίως στο μπαλκόνι. Και σκόνη, πολλή σκόνη.. Μετά σφουγγαρίζει και μετά...αφήνει διάπλατη την μπαλκονόπορτα!! Έλα Χριστέ και Απόστολε! Τι βλέπουν τα ωραία σμαραγδένια ματάκια μου;; Πέντε μήνες είμαι εδώ, ποτέ δεν άνοιξαν τα τζάμια.Για να μην πέσω και χαθώ, έλεγε η μήτηρ...Όπως έλεγε, ότι κάποια στιγμή θα τακτοποιούσε το θέμα...Φαίνεται ότι σήμερα έφθασε εκείνη η πολυαναμενόμενη στιγμή...Ήρθε η ώρα που η μάδερ μπόρεσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της...Και τώρα... Άααα!!!Τώρα ο ΓΑΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ έφτιαξε μια υπέροχη κατασκευή!!Δίχτυ ολόγυρα! Προστατευτικό, τέλειο!!!Κι εγώ;;Τι κάνω τώρα;; '' Μελιτάκι μου, είναι το δώρο μου για σένα! Ξέρω ότι θα το ευχαριστηθείς τα μάλα!!!Είναι αυτό που περίμενες τόσο καιρό!!Βγες έξω καρδούλα μου, να ανασάνεις φρέσκο αέρα και να κοιτάξεις τον δρόμο, τον ουρανό, να λιαστείς!Σ' αρέσει;;'' Κοίταξα την μαμά και πήγα δειλά-δειλά ως την ανοιγμένη μπαλκονόπορτα...Μια ανατριχίλα με διαπέρασε σύγκορμη... Ήχοι πολλοί απλωνόντουσαν ολόγυρα...Βγήκα και ξαναμπήκα βιαστικά... Τά'χω ολίγο χαμένα... Εγω, έξω;; Στριμώχνομαι δίπλα σε μια γλάστρα και κοιτώ κάτω... Αυτοκίνητα, άνθρωποι, ομιλίες, κορναρίσματα. Ξαναμπαίνω μέσα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πώς να φερθώ. Κοιτάζω την μητέρα. Χαμογελάει...Με χα'ι'δεύει τρυφερά... Ξαναβγαίνω και μένω τώρα περισσότερη ώρα στο μπαλκόνι.Όλο μου το σώμα μηρμυγκιάζει από διάφορα συναισθήματα...Ένα αίσθημα ελευθερίας με κυριεύει... Σήμερα κατέκτησα ένα απόρθητο κάστρο... Το μπαλκόνι!!... Με τα φυτά του, τον ήλιο του, τον γαλανό ουρανό του και ώ, Θεέ μου!!!!Τον δροσερό του αέρα!!!!Αναφουφουλιάζει ολόκληρο το τρίχωμά μου!!Ανατριχιάζω από τα μουστάκια ως την μεγαλόπρεπη ουρά μου!!!Φυσάει αέρας!!!Σηκώνω το κεφαλούδι μου και ανασαίνω βαθιά!!Τι υπέρτατη ευτυχία είναι αυτή!!!!!!!Γυρίζω και κάνω στην μαμά μου, πολλές χαρές!!!Κυλιέμαι μπροστά της, της δείχνω την κοιλίτσα μου να με χα'ι'δέψει, όχι μία, αλλά πολλές φορές!Είναι το δικό μου ευχαριστώ για το δώρο που μου έκανε η μητερούλα!!
Έμεινε το μπαλκόνι ανοιχτό ώρες πολλές. Κι εγώ μπαινόβγαινα άνετα και χαρούμενη τρελά!Έ, κάποια στιγμή, κουράσθηκα...Μπήκα μέσα να κοιμηθώ. Ανέβηκα στον καναπέ και στρώθηκα δίπλα στην μάμη...Τώρα, όλο το σπίτι είναι δικό μου!!! Έπεσε και το τελευταίο κάστρο!Οπότε όποτε θέλω, θα μπαινοβγαίνω ανενόχλητα!!!Αύριο θα επαναλάβω την συναρπαστική μου έξοδο. Για την ώρα θα την αράξω εδώ, πλά'ι' στην μαμά... Χμ...Ωραία είναι... Ζεστά...Και για κοίτα...Όλες αυτές τις ώρες, δεν ανέφερα τον όρο ''θείτσα'' . Σήμερα, όλο ''μαμά και μάδερ και μάμη'' φωνάζω την ...μαμά μου!!!...Το πράγμα ήρθε μαλακά... Από μόνο του...Καιρός ήταν... Νομίζω της αξίζει...Από εδώ κι εμπρός, μόνον ''μαμά''... Μ α μ ά μου....
----------------------------------------------------------------------------
6ο ] ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΚΆΠΟΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΑ;;;
Τελευταία, είμαι πολύ χαρούμενη!!! Διευρήθηκαν παιδί μου, οι οπτικοί μου ορίζοντες!!!Με το δίχτυ ασφαλείας, πηγανοέρχομαι στο μπαλκόνι άνετα πλέον!!!Μεγάλο δώρο της μαμάς προς την αφεντιά μου!!!Τώρα έχει βαλθεί να ξεφορτωθεί τις αλόες που κατακλύζουν το μπαλκόνι μας και καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα!!!Κι αυτή είναι μια θυσία που θα κάνει για μένα, διότι τις μεγάλωσε με μεγάλη φροντίδα. Έχουν γίνει τεράστιες και φοβάται μην με τσιμπήσουν στα ματάκια μου!Μόλις τις δώσει, θα έχω άφθονο χώρο να σουλατσάρω, άσε που θα μπορεί να βγάλει και η μαμά μία καρέκλα να την δει λίγο ο ήλιος, που από το πολύ μέσα, παίρνει βιταμίνες ΝΤΕ. Όμως στεναχωριέται μάλλον που θα τις αποχωριστεί, γιατί κάτι άκουσα να λέει σε έναν παλιό συνάδελφό της: '' Νομίζω Νίκο μου, ότι θα είναι ωραίο να τις βάλεις στις άκρες του κήπου σου...Λέω να μην τις πας στο σχολείο γιατί τα καλοκαίρια ποιος θα τις ποτίζει;; Και τις έχω μεγαλώσει Νίκο μου, με όλα τα καλά.Τις πρόσεχα πολύ και δεν θέλω να κακοπέσουν...Έχω δώσει ήδη δύο γλάστρες, οπότε με τις δύο που λες ότι θα πάρεις, θα ανοίξει μπόλικος χώρος στο μπαλκόνι μας...''
Άρα είμαστε σε αναμονή. Είπε ο κύριος Νίκος πως θα έρθει σήμερα, να δούμε.Εντωμεταξύ, είμαι στα κέφια μου και όλο κάτι σκαρφίζομαι για να μην με πνίξει η ανία...Μαζί με τα πατεδάκια μου, έφερε η μαμά και κάποια παιχνίδια για δώρο. Είπε ότι θα μου τα δίνει ένα- ένα. Όταν βαρεθώ να παίζω με το συγκεκριμένο, θα μου δώσει το άλλο...Το πρώτο είναι ένα καφέ μικρό ποντικάκι από ύφασμα. Έ, χαρές που έκανα μόλις μου το πέταξε στον αέρα!!!Έκανα έναν μεγαλόπρεπο πήδο και χρατς!!!Το έπιασα και του άλλαξα τα φώτα!!!Μου θυμίζει τα αληθινά ποντικάκια που έπαιζα στους δρόμους ως αδέσποτο.Και πού δεν το έκρυψα!!!Κάτω από τις βιτρίνες!Κάτω από το κομό, κάτω από το ΜΠ...,, κάτω από τον καναπέ!!!Κι αυτό, για να προσπαθήσω μετά να το βγάλω από την κρυψώνα του!!!Παιχνίδι τρελό! Χθες δεν το εύρισκα και ψάχνοντας, ξετρύπωσα κάτω από το μεγάλο κρεβάτι, μια μπαλίτσα, που ήταν από τα πρώτα παιχνίδια μου...Αν ψάξει η μάδερ, σίγουρα θα βρει ένα σωρό πραγματάκια κρυμμένα από εμένα, σε απίθανα σημεία.Ως και δυο μπουκιές ψωμί βρήκε έξω από την εξώπορτα!!!Ήταν από τις μπουκίτσες του τοστ που μου ρίχνει το πρωί κι εγώ, κυνηγώντας τες με μανία, τις έδιωξα έξω από την πόρτα μας, σπρώχνοντάς τες κάτω από την χαραμάδα που αφήνει η εξώπορτα με το δάπεδο!!!Έκπληκτη η μαμά, βγαίνοντας να πάει στον φούρνο, μάζεψε τα αποδιοπομπαία παιχνίδια μου!!!
Εκείνο που μου αρέσει πολύ,είναι να βρίσκομαι πάντα ένα βήμα εμπρός από την μαμά και να την εκπλήσσω με την καπατσοσύνη μου! Δηλαδή, έχω προσέξει ότι όταν σηκώνεται από τον καναπέ είναι ή για να πάει στην κουζίνα ή να πέσει μπρούμητα στο κρεβάτι το μεσημέρι για να ξεκουράσει την μέση της λύνοντας συνάμα σταυρόλεξα ή διαβάζοντας κάποιο βιβλίο ή για να πάει τουαλέτα. Σας έχω ξαναπεί, ότι στην τουαλέτα την ζαλίζω!! Διαπίστωσα λοιπόν, ότι τελευταία τρέχει και κλείνει την πόρτα... Κλειστή πόρτα;;Εγώ πάλι αυτό δεν το αντέχω.Τα θέλω όλα ανοιχτά! Οπότε, χθες, παρακολούθησα ότι πάει ευθεία προς το μικρό χωλ. Ευθύς έτρεξα αθόρυβα και μπήκα μέσα.Καθώς ερχόταν, την άκουσα να λέει:''Ωραία!!Πρόλαβα!!Πουθενά το Μελιτάκι!!'' και μπαίνοντας, ανοίγει το φως. Προς στιγμή έμεινε άλαλη, ξαφνιασμένη. Εγώ καθόμουν με την στάση της Σφίγκας στο πεζούλι της ντουζιέρας και την κοιτούσα ήρεμα με τα υπέροχα σμαραγδένια ματάκια μου! Άρχισε το κατεβατό με μπόλικη δόση θαυμασμού!!: ''Μελίτα μου;;; Πώς το κατάλαβες ότι θα 'ρχόμουν εδώ;;Ήρθες μες στο σκοτάδι πονήρω κι έπιασες θέση!! Κλειδώνω, ξεκλειδώνω κι ο κλέφτης είναι μέσα!!!Το ξέρεις αυτό που λέει ο λαός μας; Πάντως σου βγάζω το καπέλο!!!Να δούμε τώρα τι έχω να τραβήξω!!! ''
Και τράβηξε!!!Τι χαρά!!!Ένα κομμάτι χαρτί τράβαγε, τέσσερα έριχνα με τα νυχάκια μου!!Σήκωνε το χέρι ψηλά, άλμα εις ύψος εγώ!!!Την πιλάτεψα αρκετή ώρα και όταν έχασα το ενδιαφέρον μου γι' αυτό το παιχνίδι, πέρασα από μπροστά της ακουμπώντας τα πόδια της με την υπέροχη, φουντωτή ουρά μου και γύρισα στο σαλόνι. Βλέπετε, ως σωστή γάτα, χάνω εύκολα το ενδιαφέρον μου και ψάχνω διαρκώς για εκείνο που θα με ιντριγκάρει! Πριν λίγες ημέρες έπαιζα με το νερό μου. Από εχθές, το ξαναθυμήθηκα, προς απελπισία της μητρός ημών!!! Τα σερβίτσια μου είναι στο μεγάλο χωλ.Βουτώ λοιπόν το γαντοφορεμένο, βελούδινο ποδαράκι μου στο νερό και πιτσιλάω δεξιά - αριστερά. Μετά σπρώχνω το δοχείο κατά ανατολή και δύση!!! Εχθές το έφερα μέσα στο σαλόνι, σχηματίζοντας στο διάβα μου λίμνες και λιμούλες!! Ίσως πείτε ότι μου κάνει όλα τα χατήρια και με κακομαθαίνει. Θα την συμβουλεύατε να μου κλείνει την πόρτα στο πρόσωπο και να μου βάζει τις φωνές για τα νερά που χύνω... Καλέ, ακούτε τι λέτε;;; Η δική μου μαμά δεν θα το κάμει ποτέ αυτό. Το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό να προλαμβάνει κάθε μου επιθυμία και βάζει πρώτα τις δικές μου ανάγκες και μετά τις δικές της. Έτσι έκανε και με τα άλλα γατιά της. Γιατί ν 'αλλάξει τώρα;; Ούτε που το διανοείται. Και καλά κάνει!!!Έτσι πρέπει να φέρονται όλοι στα ζωάκια του σπιτιού τους και δη στις γάτες!!!Θεές μάς είχαν στην αρχαία Αίγυπτο κι εγώ είμαι πριγκίπισσα με ρίζες βασιλικές!! Α, δεν έχω παράπονο!!!Η μητέρα με υπηρετεί όπως αξίζει σε μια πανέμορφη βασιλοπούλα , όπως είναι η αφεντιά μου!! σακκούλες που ανοίγουν,
Ντρίιινννν!!!!Ωχ!Το κουδούνι!!!Θα ήρθε ο κύριος Νίκος να πάρει τις αλόες. Εγώ, γειά σας!!Φεύγω!!!Την κάνω όχι με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά φρρρστττ!!!σαν σφαίρα!!Δεν θέλω καινούργια συναπαντήματα...Οι επισκέψεις δεν είναι το φόρτε μου!! Σε λίγο, συζητήσεις, σακούλες που ανοίγουν, συρσίματα...Παρακολουθώ εκ του μακρόθεν, στην ασφάλεια του μέσα .δωματίου.Κοίτα!Οι αλόες είναι τόσο μεγάλες, που δεν μπορεί να τις κάνει καλά, κοτζάμ άντρας!!!Πρέπει να μπει έκαστη με την γλάστρα της μέσα στην τεράστια σακούλα, για να μπορέσει ο άνθρωπος να τις μεταφέρει. Βγαίνω και πάω στην κουζίνα για να δω καλύτερα. Ποποό χάλι στο μπαλκόνι!!! Η γλάστρα αντιστέκεται σθεναρά, σαν να μην θέλει να ξεσπιτωθεί.Χώματα πέφτουν, φύλλα σπάζουν, ώσπου η αλόη μπαίνει στην σακούλα και την κατεβάζει κάτω. ''Θα πάρω μία-μία Πολυάνθη, γιατί είναι αδύνατον να κατεβούν διαφορετικά''. Μέχρι να ξανανέβει, βγαίνω στο μπαλκόνι και παρατηρώ την γύρω ακαταστασία. Μόλις ακούω να ξανάρχεται, τρέχω να κρυφτώ. Με παίρνει το μάτι του:''Τι όμορφη γατάρα είναι τούτη Πολυάνθη!!!'' '' Ναι, αλλά δεν κοιμάται μαζί μου!!!'' ''Θά 'ρθει όταν το αποφασισει αυτή!!'' Μμμμμ!!!Σιγά, για νέο μας το λες; Κι σύ βρε μαμά, αμέσως να βγάλεις τ' άπλυτά μας στην φόρα;; Άντε, κάν' το και πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες!! Όπα!!!Του γλίστρησε η γλάστρα από τα χέρια!!Κι είναι και χειροδύναμος, απ' ότι βλέπω!!! Αυτή η αλόη δεν θ' αφήσει το σπίτι μας χωρίς ν' αγωνιστεί μέχρις εσχάτων!!!Είδε και αποείδε ο παλιός, αλλά ακόμα μάχιμος συνάδελφος της μαμάς, και απεφάνθη: ''Πολυάνθη, αυτή κι αν είναι τεράστια!!!Έχει μέσα εκτός από τα νέα βλαστάρια και δυο άλλες μεγάλες! Να, κοίτα! Η μία σχεδόν ξεκόλλησε μόνη της. Θα τραβήξω την άλλη, και θα τις βάλουμε σε μιαν άλλη σακκούλα, ξεχωριστά. Αλλιώς δεν γίνεται''. Και έτσι έγινε, όπως τα είπε. Όταν ήρθε η ώρα να μπει η γλάστρα με την μητρική αλόη μέσα στην σακούλα, τού βγήκε η πίστη να τα καταφέρει. Από μόνη της ήταν τεράστια!!Πάλεψαν φυτό και άνθρωπος, ώσπου το πνεύμα νίκησε!! Και τώρα, το μπαλκόνι, σαν να ανάσανε λιγάκι!!!Μόλις έφυγε ο Νίκος, η μαμά έκανε ένα σωρό από χώματα και φύλλα σε μια άκρη του μπαλκονιού, σκούπισε, και σιγά-σιγά, κατάφερε να ξανακάνει το μπαλκόνι μας, έναν ευπρεπή χώρο. Βγήκα έξω και χάρηκα σουλάτσο, χωρίς μυτερά χέρια να προσπαθούν να με γρατσουνίσουν. Έμειναν λίγες γλάστρες που δεν ενοχλούν. Μετά η μαμά σφουγγάρισε το σαλόνι και το μεγάλο χωλ, απ' όπου είχαν συρθεί οι ξενιτεμένες αλόες και κάθισε επιτέλους στον καναπέ να ξεκουραστεί... Να δούμε πού θα δώσει τις δύο άλλες γιγάντιες αλόες που τις έχουν σχεδόν αποκλείσει το μικρούλι μπαλκονάκι της κρεβατοκάμαράς της...Εγώ, όλο χαρά, κόβω βόλτες, παρακολουθώντας δύο περιστέρια πάνω στο καλώδιο του ηλεκτρικού...Τα παμπόνηρα!!Πόσες φορές δεν τα έχω κυνηγήσει κατά την ζωή μου ως άστεγο πλασματάκι...Και πάντα μου ξεφεύγανε!!Ανοίγαν αναιδέστατα τα φτερά τους και πετούσαν μακριά! Ας μην είχατε φτερά και τα λέγαμε!!Το θυμήθηκα κι εκνευρίστηκα... Τα κοιτώ και αρχίζω και τραυλίζω έντονα, όπως κάνουμε όλες οι γάτες όταν βλέπουμε πουλιά...Για κοίτα τα έξυπνα!!Πετάξαν στην σκεπή του γωνιακού διώροφου!!! Βρε σείς!!! Αν έχετε κότσια ελάτε κατά δώθε!!!Περπατώντας αν σας κοτάει, όχι πετώντας!!!Η μάχη αν γίνει, πρέπει να γίνει επί ίσοις όροις!!!Γυρνώ το κεφαλούδι μου και βλέπω την μαμά να με παρακολουθεί χαμογελαστή! Άαα!!! Μια μύγα!!!Βρήκε το παράθυρο ανοιχτό και μπήκε μέσα!!Τρέχω ολοταχώς στο σαλόνι, κάνω άλματα εις ύψος ωσάν ολυμπιονίκης και προσπαθώ να την πιάσω!! Άτιμη μύγα!!!Με τα περιστέρια δεν βλέπω να γίνεται τίποτα!!Κάτσε εσύ τουλαχιστον να σε αρπάξω!! Όοοοπ!!!Άλμα εις μήκος και ύψος μαζί!Προσγειώνομαι στην πολυθρόνα και αρχίζω να την χτυπάω με το ποδαράκι μου πάνω στο τζάμι...Να πάρει!Δεν την πετυχαίνω!Πού θα μου πάς; Θα σε πιάσω κακούργα!!!Μαμάααα!! Κάνε κάτι!!Κλείσε την μπαλκονόπορτα!Κουνήσου!!!Φτού!!! Ξέφυγε!! Μα κι εσύ!! Μέχρι να κουνηθείς!!Δεν το κατάλαβες ότι έπρεπε να κλείσεις το παράθυρο;;;;;
''Μελίτα μου!!!Τι φοβερά άλματα ήταν αυτά;; Δεν πρόλαβες να την πιάσεις και το 'θελες πολύ, ε;; Έπρεπε να κλείσω το παράθυρο, ώστε να εγκλωβιστεί και να την κυνηγήσεις!!!'' Μπά, μάδερ!!Το κατάλαβες επιτέλους; Τώρα όμως είναι αργά!! ''Μή μου στεναχωριέσαι κουκλάρα μου!Την άλλη φορά θα πιάσουμε την παλιόμυγα!Καλέ, πώς πηδάς έτσι;; Σαν ιπτάμενος σκίουρος πήδηξες!!!ΜΠΡΑΒΟ στον μεγάλο μου κυνηγό!!!'' Ναι, καλά! Άσε τις γλύκες! Μου χάλασες το παιχνίδι...Πάω μέσα να ξαπλώσω μόνη μου η νερά'ι'δα!! Έγινε μια κάποια αναταραχή σήμερα στον οντά μου... Δεν είμαι εγώ για πολλές φασαρίες...Θα ξαπλώσω να συσκεφθώ μετ' εμού για το τι θα σκαρφιστώ να πράξω το απόγευμα και θα ανασυντάξω τις δυνάμεις μου.Και παρακαλώ,κανείς μαζί μου.... Ακούσατε;; Κανείς!! Μείνε μάνα στο σαλόνι. Εγώ θα την πέσω στο κρεβάτι σου. Κοίτα μην κάμεις καμιά εξυπνάδα κι έρθεις να ξαπλάρεις και να λύσεις γρίφους... Μην με αναγκάσεις ν' αλλάξω δωμάτιο. Το ξέρεις... Αν έρθεις θα φύγω.Σκέψου ότι σου κάνω την χάρη και διαλέγω το κρεβάτι σου!! Λίγο είναι κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω...Κι αυτή μου η προτίμηση, λέει πολλά. Ελπίζω να το έχεις καταλάβει ως έξυπνη γυναίκα που είσαι. Άντε γεια!!!
----------------------------------------------------------------------
7ο] ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ
Προσπαθώ να διαμορφώσω μία ολοκληρωμένη εικόνα διά το ον το οποίον θεωρείται μάνα μου...Έχω σκεφθεί πολύ επ' αυτού και κάθε ημέρα που περνάει πείθομαι ότι είναι ένα καλό πλάσμα με περίεργο σωματότυπο... Ότι πρόκειται περί γάτας δεν το συζητούμε καθόλου... Το θέμα όμως είναι, τι ε ί δ ο υ ς γάτας είναι....Κατ' αρχάς είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με μένα...Δεν έχει γούνα, τα νύχια της δεν μου θυμίζουν τα δικά μου, περπατάει όρθια και συνήθως σέρνει τα βήματά της. Είναι φιλική και δείχνει να με αγαπάει πολύ.Είναι ίσως ένα είδος γάτας από άλλον πλανήτη που ήρθε στην γη με αυτή την μορφή...Ένα πλάσμα περίεργο, με καλούς τρόπους και όχι σαν τους ομοίους της, που όταν ήμουν έξω στους δρόμους, οι περισσότεροι μου έδειχναν έναν εαυτό σκληρό, αιμοβόρικο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων... Και χάρη σε αυτές τις εξαιρέσεις κατάφερα να επιβιώσω στην μοναξιά των εχθρικών δρόμων...
Όπως εννιά φορές στις δέκα, έτσι και σήμερα, το ρολό'ι' χτύπησε εγερτήριο πέντε παρά κάτι. Όσο η μαμά τακτοποιούσε, εμένα η καταπληκτική όσφρησή μου, με οδήγησε στην μικρή σακούλα σκουπιδιών... Α, χά!!!Ιδού!! Μία κονσερβούλα από πατέ...Κάτι ψίχουλα είχε μέσα...Εγώ όμως έπρεπε να διαπιστώσω επακριβώς την αξία του λαφύρου μου και άρχισα να παλεύω με την σακούλα για να βγάλω έξω την κονσερβίτσα. Η μάμη που άκουσε τα χράτσα-χρούτσα, ήρθε στην κουζίνα και μου έβαλε τις φωνές...Άκουσον άκουσον!!! Φώναξε, σε ποιον;;; Σε μένα;;; Και κάνει πως με αγαπάει;;; Πάνω απ' όλα όμως, πού είναι ο σεβασμός που πρέπει να δείχνει σε μια κοντεσίνα σαν του λόγου μου;; Την κοίταξα έκπληκτη και αποχώρησα έκδηλα δυσαρεστημένη...Πιο έκδηλα δεν γινόταν..
'' Καλά Μελίτα, θύμωσες;; Μήπως σε τρόμαξα; Μα στην σακούλα βάζουμε τα σκουπίδια... Ξέρω, έψαχνες την κονσέρβα σου, μα ήταν άδεια σχεδόν!!Και πάλι σου μύρισε; Είσαι απίθανη!! Έλα, μην πας μέσα! Γύρνα!Δεν θα σου ξαναφωνάξω!!''
Αμ δε που θα γυρίσω! Παρακάλα όσο θες!!Ας μην φώναζες κυρά μου!!Θα επιστρέψω, όταν εγώ το αποφασίσω. Ναι, φτιάξε τον καφέ σου, βάλε μου και φαγητό...Άκου λέει, πώς μου μύρισε η κονσέρβα!!!Γάτα είμαι κυρία μου και η όσφρησή μου είναι τέλεια!!!Και τυλιγμένη με εκατό χαρτιά να την είχες, πάλι θα την ανακάλυπτε η γοητευτική μυτίτσα μου! Για να μην τα πολυλογώ, κάποια στιγμή επέστρεψα, αλλά της έκανα μούτρα για κανένα μισάωρο ακόμα. Μετά την λυπήθηκα και στρώθηκα στον καναπέ πλά'ι' της. Και δεν σας κρύβω, ότι ευχαριστήθηκα τα χάδια της, τα μάλα!!!Μου έκανε ένα μασάζ όνειρο!!!Και με χτένισε με μια μαλακή βούρτσα ως στην στιγμή που αποφάσισα να δαγκώσω την λαβή και μετά τα δάχτυλα της μαμάς!!! Τότε με άφησε κι εγώ βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω τον πρωινό μου αέρα.
Πρέπει να τονίσω, ότι μου αρέσει να ξύνω κάτι με τα νυχάκια μου. Η μαμά λέει ότι θα μου πάρει σύντομα ονυχοδρόμιο. Δεν ξέρω τι είναι, όταν το δω θα σας πω την γνώμη μου. Για την ώρα εξασκώ τα νυχάκια μου, στο ριχτάρι του καναπέ και στα πλα'ι'νά του. Η μαμά με αφήνει διότι δεν είναι καινούργιος και απ' ό,τι λέει, τα πλα'ι'νά τα κατάντησε στα χάλια που έχουν, η προηγούμενη γενιά των γατιών της. Μια μέρα, καθώς κάτι έκανε στον νεροχύτη, έπεσε το μάτι της στην γωνία του ντουλαπιού και είδε το χρώμα ξυσμένο. ''Κοίτα να δεις... Στην γωνία έχει φύγει αρκετό χρώμα. Μα είναι φρεσκοβαμμένο από την μετακόμιση στο διαμέρισμα. Πώς να έγινε; Μήπως εγώ, κουβαλώντας την σκάλα από την κουζίνα, έγδαρα την άκρη; Κρίμα...Κάτι πρέπει να κάνω για να μην φαίνεται... Μα, πρόσεχα πάρα πολύ, πώς μου ξέφυγε κι έκανα τόση ζημιά;''
Πριν κάποιες ημέρες, την είδα να σκύβει και να κοιτάζει τον τοίχο της τουαλέτας, λίγο πιο κάτω από το ρολό χαρτιού. ''Τι είναι τούτο; Έχει κάτι ο τοίχος εδώ; Σαν να διαφέρει το χρώμα...'' Το κοίταξε σκεφτική και συνέχισε την δουλειά της. Καμιά φορά, πηγαίνοντας στην κουζίνα έριχνε το βλέμμα στην γωνία του ντουλαπιού. '' Δεν είμαστε καλά... Νομίζω ότι έχει φαρδύνει η γραντζουνιά...Πώς είναι δυνατόν;;; ''
Εμένα μου αρέσει πολύ να ξύνω όλες τις επιφάνειες, όσο λείες κι αν είναι. Όποτε λοιπόν η μάδερ βρίσκεται στον νεροχύτη, σηκώνομαι όρθια, νιαουρίζω χαρούμενα και αρχίζω αλεπάλληλα γραντζουνίσματα σε γρήγορο ρυθμό, πάνω στο ντουλάπι. ''Αγάπη μου!!!Παίζει το κορίτσι μου; Δεν πιάνουν τίποτε τα νυχάκια σου για ν' αγκιστρωθούν; Έλα, πήδα στο μάρμαρο!!Θα σε αφήσω Μελιτάκι μου!! Αφού το βλέπω, θέλεις να ανέβεις!!'' Μα εγώ δεν το αποφασζω και επαναλαμβάνω τις κινήσεις μου και στην πόρτα του ψυγείου, όποτε την βλέπω να την ανοίγει για να πάρει κάτι από μέσα. Σήμερα λοιπόν, η μάδερ έκανε την μεγάλη αποκάλυψη!!! Μπαίνοντας στην τουαλέτα, πήδηξα να της πάρω το χαρτί απ' το χέρι και μετά άρχισα τα γρήγορα και χαρούμενα γραντζουνίσματα στον τοίχο. '' Μελίτα!!Τι βλέπω;; Το σημάδι στον τοίχο έχει σκαφτεί και φαίνεται το άσπρο από μέσα!!!!Ώστε εσύ ξύνεις τα χρώματα δεσποσύνη, ε;;;Οπότε εσύ έξυσες και το χρώμα στο ντουλάπι της κουζίνας... Βρε Μελίτα, η Μαλού μου, η πρώτη μου γατούλα, μού είχε χαλάσει και τις τέσσερις καρέκλες της κουζίνας!!Η Μαλού, η Ζουζού, ο Πάρης και ο Ερμής, ξετρελαίνονταν με τον καναπέ και το ονυχοδρόμιό τους. Ο Ερμής προτιμούσε μόνον τον καναπέ. Αλλά να ξύσουν τοίχο;;; Ποτέ!!! Τι θα γίνει τώρα κυρία μου; Θα έχουμε τοίχους με μπαλώματα;;''
Επιτέλους!!!Το αντελήφθην! Εγώ είμαι ο ασύλληπτος δράστης!!!Στο ντουλάπι βρήκα ένα μικρό γδαρσιματάκι..Από κει πιάστηκα και συνέχισα το έργο!!Όσο για τον τοίχο, το έργο αυτό είναι ολοσδιόλου δικό μου!!!Είμαι μία υπέροχη σκαπανέας!! Και μη με ρωτάτε γιατί το κάνω...Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι πρέπει να διανθίσω τον χρόνο μου μέσα στο διαμέρισμα. Ωραία, άνοιξε το μπαλκόνι. Ζητώ όμως συνεχώς καινούργιες απολαύσεις που θα ικανοποιούν την έφεσή μου για περιπέτεια...Επισημαίνω! Η Μαλού διέλυσε τις καρέκλες! Εγώ επιδίδομαι σε άλλου είδους διασκεδάσεις... Έτσι κυρία μαμά; Δεν πιστεύω να κάνεις διακρίσεις;; Επιτρέπουμε τα πάντα στο ένα γατί και βάζουμε φρένο στο άλλο; Το λες δημοκρατία αυτό; Πρέπει να με αφήσεις να εκτονωθώ, να ανοίξω τα φτερά μου!!!
Μέσα στο εικοσιτετράωρο, πλείστες φορές έχω την επιθυμία να ανοίξω τα φτερά μου!!!Η ωραιότερη στιγμή είναι - όπως έγραψα και στο προηγούμενο κεφάλαιο - όταν ασχολούμαι με το νερό στο προσωπικό μου δοχείο. Πίνω λίγο και μετά δημιουργώ!!!Το σπρώχνω με δύναμη, χύνοντας όσο περισσότερο νερό γίνεται έξω και μεταφέροντας το δοχείο μου προς όλες τις κατευθύνσεις. Εμπνευσμένη από την γιαπωνέζικη νοοτροπία σχηματισμού λιμνης για καλό φεγ-σού'ι'γ, φιάχνω λιμνούλες ολόγυρα. Να, σήμερα στο μωσα'ι'κό, απλώνονται τέσσερις λίμνες. Η μεγαλύτερη ξεκινάει από την άσπρη βιτρίνα με τα χριστουγεννιάτικα και φθάνει διαγωνίως μέχρι το μικρό κομό, το στολισμένο με ένα χρυσαφί στρωσίδι, κεντημένο με περλίτσες. Προσπάθησα να φέρω την καλή αύρα και στο σαλόνι, όμως η μητέρα ήταν κάθετα αρνητική. Δεν πειράζει.. Εκείνη χάνει την καλή ενέργεια από το νεράκι που της κουβάλησα ως τα πόδια της!!!Θα περιοριστώ στον υπόλοιπο χώρο του σπιτιού.Όρεξη να υπάρχει και από τέτοια έχω μπόλικη!!!
Θεέ και Κύριε!!!Τι ακούνε τα κομψά αυτάκια μου;;;Η μητέρα συνομιλεί με την κτηνίατρο στο τηλέφωνο και της λέει τα κατορθώματά μου!!!Το ότι απλά πρέπει να προσέχει μη γλιστρήσει και να φροντίζει να μην ξεμένω από νερό, δεν το γνώριζε; Έπρεπε να της το πει η Αλίκη; Για άκου!!!Γελούν στο τηλέφωνο!!!
- Ξέρεις τι μου απάντησε η κυρία Αλίκη Μελίτα;; ''Μικρούλες κι όμορφες είμαστε, νεράκι χύνουμε και παίζουμε!!!Άλλη απορία!!! '' Και να τα γέλια!!!''
Έτσι έχουν τα πράγματα μαμά!!!Μικρούλες κι όμορφες είμαστε και παίζουμε!!!Και μάλιστα, πανέμορφες μικρούλες και τρισχαριτωμένες!!!Πάρ' το απόφαση: Το χωλ κατοχυρώθηκε στην αφεντιά μου!!Είναι το δικό μου Λούνα-Πάρκ!!!Ε δ ώ θα εκτονώνομαι. Τώρα αν σου πέφτει λίγη δουλίτσα παραπάνω, τι είναι λίγο σφουγγάρισμα, μπροστά στην ακατανίκητη έμπνευσή μου προς δημιουργία; Αφήστε με να δημιουργήσω η θεότης!!! Και πείτε και κανένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που ομορφαίνω την ζωή σας με την αιθέρια παρουσία μου!!!!! Εεεε!!!!Τι κάνεις εκεί;;; Άσε με κάτω!!! Δεν θέλω αγκαλιές και φιλιά!!Ορίστε! Δεκαπέντε δευτερόλεπτα σε άφησα να με κρατήσεις!! Φτάνει!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------
8ο] ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΑΡΑΥΤΑ!!!!!!
Αυτό το περίεργο είδος τεράστιας δίποδης γάτας που είναι η μητέρα, προσπαθώ μέρες τώρα να το εκπαιδεύσω με μεγάλη υπομονή και επιμονή. Πού θα μου πάει; Στο τέλος θα τα καταφέρω. Ήδη τα πρώτα σημάδια είναι πολύ ευοίωνα, αν και τα κατάφερα μετά κόπου μεγάλου. Προσπαθώ να της μάθω, ότι αγαπώ την ρουτίνα σε βασικά πράγματα, όπως είναι το σερβίρισμα του φαγητού μου. Τι κάνουμε το πρωί, μητέρα;; Σηκωνόμαστε, πάμε τουαλέτα, ταχτοποιείς την άμμο μου, αλλάζεις το νερό μου, βάζεις τον καφέ σου, φτιάχνεις το τόστ σου και σερβίρεις τις κροκέτες μου, λέγοντάς μου τρυφερά: '' Έλα Μελίτα μου, φάε!!!'' Και έρχομαι.
Τι συνέβη χθες και σήμερα και δεν με κάλεσες για φα'ί';; Ά! Ξέρω! Είδες ότι είχα αφήσει αρκετές κροκέτες από χθες το βράδυ και είπες να της φάω αυτές για να μην πάνε χαμένες... Ε, λοιπόν, λάθος κυρία μου!!!Θέλω φρέσκιες κροκετούλες και να με φωνάξεις τρυφερά . Δεν το έκανες;; Δεν πλησίασα. Το αντελήφθης από την πρώτη ημέρα και κάπως αργά, επανόρθωσες. Για να βεβαιωθείς ότι κατάλαβες το σκεπτικό μου,έπραξες το ίδιο και την δεύτερη ημέρα...Και μόνον όταν άκουσα τον ήχο των μικρών σβόλων να τραγουδά στο πιάτο μου λέγοντάς μου:'' Έλα Μελίτα μου, φάε!!'' τότε μόνον πλησίασα και έφαγα το πρωινό μου...Άρα η εκπαίδευση αυτή πέτυχε πέρα για πέρα! Δεν αλλάζουμε τον ρυθμό και την σειρά των πραγμάτων, κατά το πρωινό, ποτέ!!Ωραία, το εμπέδωσες!!! Όπως εμπέδωσες και ότι παρ' όλο που δεν τρώω από το τοστ σου, εσύ θα μου πετάς ψηλά και μακριά μες στο σαλονι μπουκίτσες μικρές από τοστ, τις οποίες εγώ θα ορμάω και θα κυνηγάω ανηλεώς!!Είδες πώς σε κοιτάζω, ερχόμενη με το ψωμάκι σου; Περιμένω!!!
Και ρίχνει η μάδερ την πρώτη μπουκιά. Πηδάω ωσάν αίλουρος που είμαι και πιάνω στον αέρα το θήραμα!!! Αυτό το θέμα, το είχα θίξει και στο πρώτο κεφάλαιο. Ευκαιρία είναι να σας το θυμήσω...Φαντασιώνομαι δηλαδή ότι αυτό που μου πετά, είναι ένα από τα νυχτερινά πλάσματα που σερνόντουσαν στο πεζοδρόμιο και κυνηγούσα πάλαι ποτέ ως αδέσποτο. Το πιάνω και του αλλάζω τα φώτα!Το κλωτσάω σαν τέλειος ποδοσφαιριστής, το κρύβω κάτω από την στενή χαραμάδα που αφήνουν με το πάτωμα η βάση του Μπαγιού και των δύο πλα'ι'νών τραπεζιών...Σέρνομαι και αγωνίζομαι να ξετρυπώσω το άθλιο αντικείμενο που έχει σφηνώσει και μου κρύβεται αλλά εγώ είμαι μέγας κυνηγός και κάποια στιγμή το συλλαμβάνω! Το σέρνω προς το μέρος μου με ενθουσιασμό και το τιμωρώ για το θράσος του, κυνηγώντας το σε όλο το διαμέρισμα... Και όταν πια μου έχει φύγει κάθε ενδιαφέρον για το ποιόν του, το σπρώχνω στο χωλ, κάτω απο την χαραμάδα που αφήνει η εξώπορτα και το εκβάλλω της οικίας μας!!!
Πλάκα είχε η μαμά, όταν βγαίνοντας έξω, βρήκε στο χαλάκι τις εισόδου τρεις κατάμαυρες από την ταλαιπωρία μπουκιές!Τις μάζεψε και γύρισε να τις πετάξει στα σκουπίδια, γιατί όπως είπε, δεν είναι όμορφο θέαμα για όποιον τις έβλεπε απ' έξω!!!Βέβαια αυτό δεν με πτόησε καθόλου!!!Τις πρωινές μπουκίτσες τις ταλαιπωρώ μέχρις εσχάτων, σαν βαρεθώ τις σπρώχνω έξω και η μαμά, ας τις μαζέψει!!!!
Και για να μην ξεχνιόμαστε, συνεχίζω την εκπαίδευση της μητρός, ακάθεκτη.Δεν έχω όμως πάντα τα αποτελέσματα που θα ήθελα.Δηλαδή... Πάει η μαμά τουαλέτα; Έχω πάει από πριν εγώ και περιμένω. Μόλις δω να τεντώνει το χέρι της, ορμώ όρθια και την προλαβαίνω από τον κόπο. Τουτέστιν, επιτίθεμαι στο ρολό του χαρτιού, το δέρνω με τα μπροστινά μου ποδαράκια και αφήνω να πέσει στο πάτωμα ικανή ποσότητα χάρτου. Και τι κάνει η μάδερ; Αντί να σκύψει να πάρει από κάτω το έτοιμο κομμένο χαρτί, επιμένει να κόψει η ίδια!!!Ε, αυτό είναι ιδιοτροπία της ή δεν είναι; Επαναλαμβάνω ακούραστα την προσπάθειά μου, όμως αυτή τον χαβά της!!! Και αντιδρά περιέργως. Άλλοτε γελάει, άλλοτε μου δίνει να παίξω το κατανυχιασμένο χαρτί που κρέμεται και άλλοτε μου δηλώνει ότι με τα παιχνίδια μου, χαλάμε πολύ χαρτί που είναι και ακριβό...Ε, τι να σου κάνω μάδερ; Ας έπαιρνες από το ήδη κομμένο... Αλλά εσύ, όχι... Θέλεις να περάσει το δικό σου!!!Τι να είπω;; Άγνωσται αι βουλαί της μητρός ημών!!!Φαίνεται το είδος της, σιχαίνεται να χρησιμοποιήσει ό,τι έχει αγγίξει το πάτωμα...Τι να κάνουμε; Ο καθείς με τις ιδιοτροπίες του! Εγώ όμως θα συνεχίσω, διότι το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό!!!!
Κάποιες φορές έχω κάποια μικροατυχήματα, θα έλεγα... Να, δυο- τρεις φορές, αφού κάνω κακά μου, αφήνω ένα μικρό κακούλι έξω από την τουαλέτα μου.Προχθές που πήγα να ενεργηθώ, μπήκε η μαμά μέσα. Ξαφνιάστηκα, πετάχθηκα και πήδηξα εκτός της τουαλέτας μου, αφήνοντας ένα μικρό κακούλι στο ...δάχτυλο του ποδιού της μαμάς και ένα άλλο στο μικρό χωλ... Δεν το ήθελα... Πώς μπαίνεις μέσα έτσι αιφνίδια κυρία μου; Ο άλλος προσπαθεί να ενεργηθεί και είναι συγκεντρωμένος...Πώς τον ταράζεις από την προσήλωσή του;; Να τώρα ζημιά που έγινε... Η μητέρα πάντως δεν μίλησε. Καθάρισε πρώτα το πόδι της και μετά την άκρη του χωλ. Στο τέλος μάζεψε και τους θησαυρούς μου. Άλλη φορά να ελέγχει και μετά να μπουκάρει χωρίς να σκεφτεί...
Είμαι και πολύ νοικοκυρά. Μόλις κάνω τσίσα ή κακάκια μου, τα σκεπάζω με άφθονη άμμο από την τουαλέτα μου.Σκάβω τόσο δυνατά με τα ποδαράκια μου που συχνά η άμμος πετάγεται έξω από τα όρια της τουαλέτας μου. Μόλις δει η μαμά την χυμένη άμμο, την μαζεύει αμέσως και καμιά φορά μου λέει: ''Α, Μελίτα μου!Έτσι που στριφογυρίζεις στην λεκάνη σου, θα σου έπρεπε ειδικού μεγέθους λεκάνη!!Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη δεσποσύνη μου!!! '' Όντως, μου έχει πάρει την μεγαλύτερη, αλλά με τις φούρλες που φέρνω μέσα στην άμμο και τινάζοντάς την με τόση δύναμη, συχνά βγαίνει εκτός. Ασε που για να σκεπάσω ό,τι έχω κάμει, δεν σταματώ εάν δεν σχηματίσω ολόκληρο λόφο από πάνω τους. Θέλω καθαριότητα. Γι' αυτό χαίρομαι πάρα πολύ, όταν έρχεται η μαμά και καθαρίζει την άμμο μου. Μου αρέσει να την βλέπω ίσια, σαν πεδινή έκταση. Η μάδερ αυτό το γνωρίζει και τρέχει πάντα αμέσως να καθαρίσει. Αυτό, όλα κι όλα... Της το αναγνωρίζω.. Με κρατά πάντα καθαρή, μυρωδάτη και καλοχτενισμένη!! Η καθαριότητά μου, πάνω απ' όλα!!! Κάτι εξ άλλου αυτονόητο για μια γάτα που σέβεται τον εαυτό της!!! Αυτό όλοι το γνωρίζουν!!!
..
