ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ...

Γιορτές σιμώνουνε και πάλι εφέτος,
οι πιο χαρούμενες τρανές γιορτές...
Προσμένουμε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα,
το δέντρο το στολίζουμε με θέρμη στις καρδιές...

Ολούθε αναδύεται μια αλλιώτικη αρμονία...
Σαν να 'γινε ευαίσθητη κι η πιο σκληρή ψυχή...
Τ' αστέρι λάμπει δυνατά, τον δρόμο μας φωτίζει
και νοσταλγία δυνατή πίσω μάς οδηγεί...

Γυρίζουμε στα παιδικά κι ανέμελά μας χρόνια...
Τότε οπού δεν έλειπε κ α ν ε ί ς απ' την γιορτή...
Τότε που όλοι ήμασταν στο γιορτινό τραπέζι,
παρόντες και χαρούμενοι, νέοι και ζωντανοί...

Κι εφέτος θα γιορτάσουμε μαζί με την φαμίλια,
όμως θα μένει στην γωνιά μιά θέση αδειανή...
Θά 'ναι γι' αυτήν που "πέταξε" μιά μέρα σαν και τούτη
κι η απουσία σου βαριά, καημένη μου αδερφή...

Μου λείπει ένα κομμάτι μου σαν "έφυγες" μακριά μας...
Σε βλέπω πάντα γελαστή να φτιάχνεις το γλυκό...
Μαζί πόσα Χριστούγεννα περάσαμε Αντζέλα,
πανέμορφα, αξέχαστα, με κέφι ζωηρό !!!..

Να ξέρετε στον ουρανό εσύ και ο πατέρας,
πως δεν ξεχνάμε ουδέποτε την ώρια σας θωριά...
Θα τραγουδώ τα κάλαντα μα, αν με καλοκοιτάξεις,
θα δεις πως συννεφιάζουνε δάκρυα την ματιά...

Για σας που φύγατε νωρίς και γίνατε αστέρια,
η θύμησή σας θα σκορπά τον πόνο τον βουβό...
"Καλά Χριστούγεννα" αδελφή, χαιρέτα τον πατέρα!
Η παρουσία σας απτή, δίπλα μου στο πλευρό...

Άγιος Βασίλης θε να 'ρθεί κι εφέτος όπως πάντα...
Για μας ήταν η πιο τρανή κι ευχάριστη γιορτή!
Οι δυό γονείς την κάνανε ουράνιο παραμύθι
κι οι αναμνήσεις μάγισσες φωτίζουν την στιγμή...

Λοιπόν θε να γιορτάσουμε χωρίς εσένα φέτος...
Θε να κοιτάξω στην νυχτιά, ψηλά στον ουρανό...
Θε να σου στείλω αδελφή ένα φιλί μεγάλο
κι ας ανεβεί ως τον λαιμό, βουβό αναφιλητό...

Οι μάγοι με τα δώρα τους, ας φέρουν την γαλήνη...
Ας φέρουνε μ' απλοχεριά, υγεία και χαρά...
Τ' αστέρι πάντα να οδηγεί σοφά τα βήματά μας
και να σταλάξει απανεμιά και φως μες στην καρδιά!...

---------------------------------------------------------------------------------

Ο μπαμπάς έφυγε πολύ ενωρίς, πριν πολλά χρόνια, μόλις 51 ετών... Ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει μελώσει την πληγή... Μα εσύ Αντζέλα μου, έφυγες τόσο πρόσφατα... Η πληγή είναι ακόμη νωπή και πονάει... Το "φευγιό σου", τσάκισε μάνα, γιο και αδελφή σου, παραμονή Πρωτοχρονιάς... Και πόσα υπέροχα δεν μας έδεναν με αυτήν την γιορτή!!! Ο πατέρας την έκανε παραμυθένια και η μάνα ακολουθούσε...Η  μάνα που αποχώρησε  τσακισμένη μετά από σένα.... Μου λείπεις Αντζελάκι μου, όπως θα μου λείπει πια και ένα κομμάτι από το σώμα μου... Από την καρδιά μου, που έφυγε μαζί σου... Νιώθω την έλλειψη και πονώ... Αλλά στεκόμαστε όρθιοι για τους άλλους αγαπημένους... Σε φιλώ αστεράκι μου... Ξεκουράσου μέσα στ' άλλα αστέρια... Και ίσως ο Άγιος Βασίλης με το έλκηθρό του, που ξέρει με τι λαχτάρα τον περιμέναμε κι οι δυό μας όλον τον χρόνο, περάσει από πολύ κοντά σου εφέτος, και συναντηθείτε εκεί στον ουρανό.. "Καλές γιορτές!" αδελφούλα μου!!.... Χριστουγεννιάτικο δίδυμο των όμορφων παιδικών μας χρόνων... Αγιοβασιλιάτικο χτυποκάρδι μου...

ΑΓΩΝΙΕΣ ΜΟΥ...[ Και ουτοπία;;Και όνειρα;;...]

Είναι κάποια πράγματα που δεν τα συζητώ συχνά, γιατί ξέρω την αρνητική απάντηση των περισσοτέρων...Όμως κάποιες στιγμές θέλω να εκφραστώ, ανεξάρτητα  των όποιων απαντήσεων.. Να.. Όπως σήμερα...Θα μιλήσω, γιατί είμαι σκασμένη από τα τελευταία γεγονότα με την αδηφάγο Τουρκία και την στάση κάποιων γειτόνων μας, αλλά και για εσωτερικές  μας κακοτοπιές...Λοιπόν...Λέω ακόμη Βόρεια Ήπειρο [αντί νότια Αλβανία] και Κατεχόμενη Ιωνία [αντί τουρκικά παράλια]...Δεν αντέχω να μου λένε ότι η  Ίμβρος και η Ανατολική Θράκη δεν είναι πλέον δικές μας...Τα καλοκαίρια, στην πατρίδα μου, καίγομαι από τις φωτιές και τον χειμώνα πνίγομαι από τις πλημμύρες...Και δεν αντέχω η  Ιστορία μου να διδάσκεται  κουτσουρεμένη στα σχολικά βιβλία, όταν άλλοι ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ την ιστορία τους, κλέβοντας ασύστολα από την δική μας Ιστορία...Ασφυκτιώ με την οικονομική κατρακύλα, τον αγώνα μας για επιβίωση και το αβέβαιο μέλλον...Σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας;;;Πότε ο άνθρωπος θα βρει την ανθρωπιά του και θα μάθει να σέβεται τον διπλανό του, τα ζώα και το περιβάλλον του; Πότε θα υπάρξει αληθινή προστασία για τα παιδιά όλης της γης;;; Α!!! Και έχω την φριχτή υποψία, ότι μετά τον Καποδίστρια, δεν αγάπησε κανείς πολιτικός την Ελλάδα μας...Οπότε;;; Πότε θα γίνει ξαστεριά;; Πότε θα ξημερώσει;;...

ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΤΟΥΛΗ ΜΟΥ!!

 Ξεχνιέται και ο δικός μου γάτος επάνω μου... Ανεβαίνει μέχρι τον θώρακα και θρονιάζεται!Δεν κουνιέμαι για να μην τον ξεβολέψω!Όταν μετά από ώρα σηκώνομαι, είμαι όλη πιασμένη... Άσε που νιώθω τύψεις ότι του χάλασα την βολή του!Τρέχω τουαλέτα και ξαναπαίρνω την αρχική μου θέση, καλώντας τον με απολογητικό ύφος!Έρχεται, αφού πρώτα μου κάνει διάφορα τερτίπια, για να μου δείξει την δυσαρέσκειά του!! Κάποιο αχνό γουργουρητό, υποδηλώνει ότι με τίμησε με την αυτοκρατορική του μεγαλοθυμία!!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Εμφανίζονται όλα τα παιδιά πάνω στην σηνή και τραγουδουν:''ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΕΙΧΑ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ Τ'ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ'.'  Ωραίο θα ήταν αν κάποιο παιδί ξέρει ακορντεόν ή κιθάρα, να παίξει στο ρεφραίν.Τελεώνοντας το τραγούδι υποκλείννται, φεύγουν με σειρά και μένουν μόνον τα παιδιά που παίζουν. Παίρνουν την θέση τους και το έργο αρχίζει..

[ Δύο τραπέζια με δύο πελάτες το καθένα. Στο βάθος ο καφετζής. Ένας πελάτης  γνέφει προς τον καφετζή]

ΠΕΛΑΤΗΣ  Α: Κύριε!!

ΚΑΦΕΤΖΗΣ [πλησιάζει]Τι θα θέλατε παρακαλώ;

ΠΕΛΑΤΗΣ Β: Δύο ελληνικούς καφέδες σκέτους, παρακαλώ..

ΚΑΦΕΤΖΗΣ: Όπως ειθυμείτε κύριε![φεύγει]

ΠΕΛΑΤΗΣ Α: Άκουσες τίποτα για το βράδυ;:

ΠΕΛΑΤΗΣ Β: Κάτι πήρε τ' αυτί μου... Απ' ό,τι ξέρω θα μαζευτούν πολλοί...

Ένας πελάτης από το διπλανό τραπέζι,μαζί με τον φίλο του, πλησιάζουν τις καρέκλες τους και λέει με χαμηλή φωνή:

ΠΕΛΑΤΗΣ Γ:Συγγνώμη που επεμβαίνω, αλλά χωρίς να το θέλουμε ακούσαμε την κουβέντα σας...

ΠΕΛΑΤΗΣ Δ: Αν είναι αυτό που φανταζόμαστε, η συγκέντρωση θα γίνει γύρω στις εννιά το βράδυ... Όπου να 'ναι δηλαδή.. Εσείς θα πάτε;

ΠΕΛΑΤΗΣ Α: Μιλάτε πιο σιγά αδέρφια...Και οι τοίχοι έχουν αυτιά...

ΠΕΛΑΤΗΣ Β: Έχει δίκιο ο Τάσος... Ας μην δίνουμε αφορμές...Οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι...

ΚΑΦΕΤΖΗΣ [φέρνει τους καφέδες. Τους αφήνει και λέει με στυλ που φανερώνει επίπληξη]:

Θα σας παρακαλούσα να σταματήσετε την όποια συζήτησή σας, εδώ και τώρα!!!! Τι σιγοψιθυρίζετε;; Δίνετε στόχο για κάποιους καλοθελητές.. Κι απ'αυτούς κάμποσοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας..

ΠΕΛΑΤΗΣ Γ:Δεν λέμε και τίποτα κύριε...

ΠΕΛΑΤΗΣ Β:Απλά συζητούσαμε με τους φίλους μας από δω..

ΚΑΦΕΤΖΗΣ: Άκουσα καλά την λέξη ''συγκέντρωση''... Πάτε να μου κλείσετε το μαγαζί, γιατί τάχατες μαζεύω ταραχοποιά στοιχεία εναντίον του Καθεστώτος;;

ΠΕΛΑΤΗΣ Α: Ποια ταραχοποιά στοιχεία κύριε;;Δείχνουμε για άτομα που πάνε φιρί - φιρί για ανακατωσούρες; Μας περνάτε ε μ ά ς για εχθρούς της Κυβέρνησης;

ΠΕΛΑΤΗΣ Β:Μας παρεξηγήσατε... Τι δουλειά έχουμε εμείς με τις συγκεντρώσεις;;

ΚΑΦΕΤΖΗΣ [φοβισμένος και τσαντισμένος]:Ακούσατε τι είπα;;Κουβέντες τέτοιες

κομμένες εδώ μέσα... Διαφορετικά πηγαίνετε αλλού να πιείτε τον καφέ σας... Ορίστε! Τα έλεγα εγώ!!!

[Εμφανίζονται δύο τύποι με καμπαρτίνα καιμαύρα γυαλιά. Φωνάζει από μακριά ότι είναι άνθρωποι του καθεστώτος. Μιλούν με έντονο και δυσάρεστο ύφος]:

Ο ΕΝΑΣ:Τι γίνεται εδώ;;;Όλα καλά;;  Βλέπω στήσατε πηγαδάκι...Διακρίνω και κάποι ένταση... Τι συζητούσατε παρακαλώ;;;

ΚΑΦΕΤΖΗΣ [απολογητικά]:Τίποτε κύριε!Παραγγελίες έπαιρνα και έφερνα... Μήπως θέλετε κάτι; Κερνάει το μαγαζί!

Ο  2ος: Φέρε μας από μια γκαζόζα!  [Ξάφνου ακούγονται φωνές] Στάσου! Άσε τις γκαζόζες!! Τι είναι αυτά;;;

[Τρέχουν και οι δύο μπροστά στην σκηνή, βάζουν το χέρι αντήλιο και κοιτάζουν πέρα μακριά, στο βάθος της αίθουσας. Την ίδια στιγμή περνούν παιδιά τρέχοντας στο βάθος, κρατώντας πανώ με γραμμένα συνθήματα, φωνάζοντας:

ΠΑΙΔΙΑ: ΨΩΜΙ !!! ΠΑΙΔΕΙΑ!!!! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΑΑ!!!! ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!!! ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!!!!!

       Ακούγεται το τραγούδι: ''ΕΙΜΑΣΤΕ  ΔΥΟ!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ!!!''

Ο ΕΝΑΣ: Παλιόπαιδα!!!Τρέξε συνάδελφε να τους προφτάσουμε!!!!

Ο  2ος: Με τρώει το χέρι μου!!! Θα δώσω μπόλικο ξύλο απόψε!!!Τρέχα!!!!

  [ Βγάζουν από την τσέπη τους τα γκλοπ  και κραδαίνοντάς τα  πηδούν από την σκηνή και ομούν πάνω στην πορεία των αγοριών και των κοριτσιών και γίνεται συμπλοκή...  Τρέχοντας κυκλικά, ανεβαίνουν πάνω στην σκηνή, όπου παίρνουν μέρος οι 4ρις πελάτες του καφενείου και ο καφετζής!!Φεύγουν οι κατάσοποι του Καθεστώτος, αφήνοντας πίσω πεσμένους τραυματίες.

                     ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ αμέσως το τραγούδι: ''ΜΑΡΙΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ!! ΟΡΕΣΤΗ ΑΠ' ΤΟΝ ΒΟΛΟ!!!''

Καταφθάνουν αγωνιώδεις γονείς που ψάχνουν τα παιδιά τους μέσα στους πεσμένους. Μέχρι να αρχίσουν τα λόγια του τραγουδιού, λένε  τους πρώτους στίχους σαν απαγγελία, ανάμεσα στα ριγμένα πανό και στους τραυματισμένους γιους και κόρες τους συνοδευόμενοι από την μουσική ...Όταν τα εντοπίσουν, άλλος κοιτά τον σφυγμό του νεαρού, άλλος ακουμπά την καρδιά του κοριτσιού και όρθιοι όλοι τραγουδούν το ρεφραίν με μεγάλη ένταση, ενώ κάποιοι έχουν κατεβεί και ψάχνουν μέσα στους θεατές τα παιδιά τους, βροντοφωνάζοντας τα ονόματα του τραγουδιού με συγκλονιστικό τρόπο...

               Στο ΦΙΝΑΛΕ υποκλίνονται ενώ ακούγεται το τραγούδι: