ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ [Μέρος 2ο]

Στην οικογένειά μας, η πιο λαμπερή γιορτή του χρόνου, η πιο αγαπημένη, ήταν η Πρωτοχρονιά. Υπαίτιος αυτής της αγάπης, υπήρξε ο πατέρας μας, ο Κωστάκης. Είχε σκεφτεί γι' αυτήν την άγια ημέρα, ένα ιδιαίτερο τελετουργικό, που όχι μόνον το αποδεχτήκαμε, αλλά και το λατρέψαμε, μάνα και κόρες... Κατάφερε να προσδώσει στην Πρωτοχρονιά, μια υπέροχη μαγεία και να πιάσει αυτούσιο το νόημα της μεγάλης εορτής. Τούτη την ημέρα, την περιμέναμε με λαχτάρα, όλο τον χρόνο. Θα μιλήσω για μια συγκεκριμένη Πρωτοχρονιά, που με ταρακούνησε, έμεινε με ιδιαίτερο τύπωμα στην καρδιά μου και μ' έκανε καλύτερο άνθρωπο...

Εκείνη την χρονιά, δεν πήγαιναν και τόσο καλά οι δουλειές... Το αγαπημένο μαγαζί του πατέρα, που το είχε διακοσμήσει με ξεχωριστό τρόπο και καθρέφτες, η Αντιπροσωπεία ΙΖΟΛΑ, είχε μία κάμψη υπολογίσιμη, διότι είχε αρχίσει σιγά-σιγά και ο ανταγωνισμός. ''Μην περιμένετε εφέτος και πολλά πράγματα κορίτσια, την Πρωτοχρονιά'' μας είπε μια ημέρα η μητέρα μας. ''Εκτός από τις πωλήσεις, ο πατέρας σας, έτσι αγαθός που είναι, έπεσε θύμα απάτης... Ο Σ.... που κατάγεται από σεβαστή οικογένεια, του ζήτησε να υπογράψει ως τριτεγγυητής, ώστε να πάρει ένα δάνειο από την Τράπεζα. Ξέρετε πόσο καλός είναι ο πατέρας. Άκουσε τις δικαιολογίες του, πίστεψε στις υποσχέσεις τού Σ.... και υπέγραψε. Αυτά έγιναν πριν κάποιον καιρό. Ώσπου προχθές τον πήρε η Τράπεζα και του είπε ότι το δάνειο δεν πληρωνόταν και έπρεπε αυτός, ως τριτεγγυητής, να ξοφλήσει το ξένο δάνειο.... Τρελάθηκε ο μπαμπάς σας. Πήγε να βρει, τον Σ.. αλλά εκείνος τον αντιμετώπισε ειρωνικά... -- ''Ας μην υπέγραφες!!'' ήταν η απάντηση του παλιανθρώπου. Δεν θα σας πω την συνέχεια. Ένα μόνον σας λέω. Εδώ και δυο μήνες, πληρώνουμε το δάνειο του Σ... Σε μια εποχή, που οι πωλήσεις του μαγαζιού μας, παρουσιάζουν κάμψεις... Γι' αυτό τον βλέπατε τον πατέρα σας τόσο σοβαρό και αμίλητο, αυτόν τον καιρό... Δεν σας είπε τίποτε για να μην σας στεναχωρήσει... Έχει και την έγνοια ότι την Πρωτοχρονιά δεν θα σας ευχαριστήσει, γιατί μάλλον δεν θα έχει την δυνατότητα να σας πάρει όσα υπολόγιζε, όπως κάθε φορά... Γι' αυτό, να μην περιμένετε πολλά...''

Ώστε γι' αυτό ήταν τόσο συλλογισμένος ο μπαμπάς τελευταία... Νιώσαμε την αδικία να μας πνίγει... Καημένε, αθώε πατέρα... Ήξερε σε ποιον θα απευθυνόταν ο συγκεκριμένος τύπος... Στον πιο τίμιο και αγνό άνθρωπο... Το τέρας... Υποσχεθήκαμε να μείνει ήσυχη η μαμά και φυσικά, ο μπαμπάς... Να ήταν καλά και τα δώρα δεν μας νοιάζουν... Προέχει η αγάπη και η σύμπνοια στο σπιτικό μας... Νιώσαμε όμως και μια ανομολόγητη απογοήτευση... Κοίτα που φέτος ίσως ξέφτιζε η μαγεία. Θα είχε όρεξη ο μπαμπάς να κάνει τα μαγικά του;; Και οργισθήκαμε ακόμα πιο πολύ για τον ανήθικο που έβαλε στις πλάτες του τέτοιο βάρος...

Στο τραπέζι του σαλονιού, είχαμε βάλει από τον Οκτώβρη ένα βαζάκι με μια σαΐτα από φύλλο τετραδίου, που έγραφε ''Ρίπτετε εντός!!!''. Έτσι, όποτε ήθελαν οι γονείς μας ή κι εμείς τα παιδιά, ρίχναμε μέσα ό,τι μας περίσσευε από τα ψώνια. Το είχαμε εφαρμόσει, για να μαζέψουμε χρήματα, ώστε κι εγώ και η Αντζέλα, να συγκεντρώσουμε όσα χρήματα γινόταν, με σκοπό, να κάνουμε δώρο στους γονείς μας. Πέρυσι, είχαμε πάει με την μαμά στο Αργοστόλι με το ταξί του Σωκράτη και πήρε κρυφά - για έκπληξη - η μαμά κάτι για εμάς κι εμείς αγοράσαμε ένα ωραίο κίτρινο πουλόβερ με φερμουάρ μπροστά για την μητέρα. Θα της πήγαινε πολύ με τα ξανθά μαλλιά της. Για τον πατέρα ένα μαλακό κασκόλ και ένα ωραίο πουλόβερ. Εφέτος;;; Σκεφθήκαμε να βγάλουμε το βάζο από το σαλόνι, αλλά η μαμά είπε να το αφήσουμε, γιατί θα στεναχωριόταν ο πατέρας... Έτσι το αφήσαμε... Συνεχίσαμε σαν να μην συνέβαινε κάτι... Εκείνη όμως την χρονιά, ήταν στα φόρτε τους τα πικ-άπ... Αχ, να μπορούσα να είχα ένα!!!!! Αλλά πώς να ζητήσω τέτοιο πράγμα, ξέροντας την όλη κατάσταση;;;

Σκέφθηκα το αδιανόητο. Να αρχίσω να μαζεύω δίσκους, ενώ δεν είχα πικ-άπ... Πήγα στο μαγαζί μας και είπα στον πατέρα μου, αν μπορούσα να πάρω μερικούς δίσκους από αυτούς που είχε προς πώληση. Δεν μου αρνήθηκε. Πήρα το ''Ω, κιτάρε-κιττάρε'' με τον Ενρίκο Ματτίας, δύο τραγούδια του Σαρλ Αζναβούρ, δύο δίσκους της Εντίθ Πιάφ και ένα τσάρλεστον με την Σούλη Σαμπάχ. Παρακάλεσα τον πατέρα και είπε σε φίλο του από το φέρρυ-μποτ ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ και μου έφεραν από την Πάτρα, το ''Γκραντ περ εντ γκραντ μερ'' και το ''ΙννσΑλλάχ''του Ανταμό... ''Τι θα κάνεις τους δίσκους Πολυάνθη, αφού δεν έχεις πικ-άπ;;'' ρώτησε με απορία η μητέρα μας. ''Δεν σας είπα παιδί μου ότι περνάμε δύσκολα και να μην περιμένετε εφέτος πολλά την Πρωτοχρονιά;;'' ''Τους μαζεύω μαμά, γιατί αύριο μπορεί να μην τους βρω. Και φυσικά δεν έχω ξεχάσει όσα μας είπες... Και φυσικά δεν περιμένω υπερβολές… Τι με πέρασες;;;''

Κι όμως... Η ανησυχία της μαμάς, ήταν δικαιολογημένη, άλλο που δεν επρόκειτο να το παραδεχθώ ποτέ... Αν και γνώριζα τα οικονομικά μας, πίστευα ότι κάτι θα γινόταν και θ' άλλαζαν όλα υπέρ μου... Τ' ομολογώ... Φερόμουν υποσυνείδητα... ανέντιμα... Βλέποντας ότι συλλέγω δίσκους, ίσως ο μπαμπάς ένιωθε την λαχτάρα μου και έκανε τα αδύνατα δυνατά και παρά τις όσες δυσκολίες, μού έπαιρνε το πικ-άπ!!!! Ντροπή μου... Το ξέρω... Δεν το μαρτυρούσα ούτε στον εαυτό μου... Έφτασα στο σημείο να πάρω ακόμα και από το Αργοστόλι το ιταλικό τραγούδι ''Α κάζα ντ Ιρρένε'' για το οποίο ο πατέρας είχε ενστάσεις, διότι ονομαζόταν το ''Σπίτι της Ειρήνης''... Για ποιο ''σπίτι'' μιλούσε;;;; Τι είδους ''σπίτι'' ήταν αυτό;;;; Κακόφημο;;;;;; Γνώριζε όμως ιταλικά, το άκουσε, το σκέφτηκε και μου έδωσε τελικά την άδεια να το πάρω!!! Και ο καιρός περνούσε... Κι εγώ αμετανόητη τον χαβά μου....

Παραμονές Πρωτοχρονιάς. Κορίτσι του Λυκείου εγώ, Γυμνάσιο η αδελφή μου... Πήραμε τα λεφτά από το βάζο και αγοράσαμε τα δώρα μας για τους γονείς μας, και τα κρύψαμε καλά, όπως κάναμε πάντα... Το βράδυ της παραμονής έπρεπε να κοιμηθούμε και να μας ξυπνήσει ο πατέρας, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος... Το τελετουργικό που λέγαμε... Μπορεί να είχαμε μεγαλώσει, αλλά ποτέ δεν πάψαμε να λέμε ''Όταν θα έρθει ο Άγιος Βασίλης''... Κι οι δυο μας βέβαια από πολλά χρόνια το ξέραμε το μυστικό του, το κρατούσαμε όμως, γιατί δεν θέλαμε ν' αλλάξει τίποτε από τα καθιερωμένα... Πέσαμε λοιπόν κατά τις 10 η ώρα στο κρεβάτι... Πού να κοιμηθώ... Φανταζόμουν την βραδυνή πορεία του πατέρα μας.... Όταν έκλειναν όλα τα μαγαζιά, το κατάστημα του Μαραγκόπουλου, δεν έκλεινε ποτέ βράδυ παραμονής... Περίμενε τον Κωστάκη. Αργά πήγαινε και αγόραζε από τον Μαραγκόπουλο όσα ήθελε να πάρει. Μετά ερχόταν σπίτι και κλεινόντουσαν στην κουζίνα με την μαμά. Άλλαζε τα περιτυλίγματα των δώρων, με ωραίες γυαλιστερές κόλλες που είχε παραγγείλει από το Αργοστόλι... Εγώ άκουγα το χράτσα χρούτσα των χαρτιών, και πού να μου κλείσει το μάτι... Δεν ξέρω αν και η Αντζέλα τα άκουγε, προσποιούμαστε όμως τις κοιμισμένες. Είπαμε...Δεν θ'αλλάζαμε τίποτε από την όλη διαδικασία...

Και γύρω στις 12 παρά δέκα, ακούγεται έξω από την κάμαρά μας η μουσική από το γερμανικό ''Γκλιν γκλόνχεν''!!!! Και η φωνή του πατέρα μου: ''Ξυπνήστε υπναρούδες!!!!!! Ο Άγιος Βασίλης μόλις πέρασε!!!! Γρήγορα!!!!! Σηκωθείτε!!!!'' Ανοίγουμε τα φώτα, βλέπουμε κουτιά με δώρα δεξιά και αριστερά, και την μαμά να λέει χαμογελώντας συνωμοτικά ''Ορίστε!!!! Έφαγε και το κέρασμά μας!!!'' δείχνοντας το πιατέλο που είχαμε ετοιμάσει με κουραμπιέ, μελομακάρονα και ένα ρακοπότηρο λικέρ για να ζεσταθεί ο Άγιος, άδειο, εκτός από κάτι τρίμματα κουραμπιέ!!! ''Ποπό!!!! Τι είναι όλα αυτά;; Τι έκανε πάλι ο Άγιος Βασίλης;;'' φώναξε η Αντζέλα γελώντας και ορμώντας στα δώρα!!!! Και τι δεν υπήρχε από την δική της μεριά στην κάμαρα!!!! Βιβλία, κούκλες, ένα ωραίο φόρεμα, ως και μια ξύστρα με τον πύργο του Άιφελ!!! Και σε μένα ένα κομψότατο λευκό παλτό και μια υπέροχη κούκλα!!! ''Ο Άγιος Βασίλης θα σας φέρνει πάντα από μία κούκλα, ακόμα κι όταν μεγαλώσετε, γιατί γι' αυτόν θα είστε πάντα τα παιδιά του!!!'' είχε πει ο Κωστάκης... Χρυσέ μου πατέρα... Όσα δεν χάρηκες εσύ με την έλλειψη της μανούλας σου, τα προσφέρεις τριπλάσια στα παιδιά σου!!!

''Σου αρέσουν Πολυάνθη τα δώρα σου;'' ρώτησε χαμογελώντας η μαμά. ''Είναι δυνατόν να μη μου αρέσουν;; Όλα καταπληκτικά!!!!'' Μέσα μου όμως ένιωσα μια μεγάλη απογοήτευση... ''Ντροπή σου, μάλωσα τον εαυτό μου... Θά 'πρεπε να ντρέπεσαι... Κοτζάμ παλτό σου έφερε κι εσύ στεναχωριέσαι;;'' Κι όμως... Η απογοήτευση δεν έφυγε... Πάει το πικ-άπ... Ποιος ξέρει πόσο στοίχισε το παλτό... Πού να μπορέσει να αγοράσει και πικ-άπ;;; Κλείσε το στόμα, κάνε την χαρούμενη, μην καταλάβει κανείς τίποτε και καταστρέψεις την γιορτή... Ευτυχώς που εκείνη την στιγμή ακούσθηκε η φωνή του πατέρα: ''Ελάτε κοντά!!! Πάει 12 η ώρα!!!! Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, μηδέν!!!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!!!!'' Φιλιά, αγκαλιές, ευχές!!! Αμέσως μετά, ο μπαμπάς έβαλε στο μικρό κασετοφωνάκι, μία κασέτα που είχε γράψει στον χώρο που είχε σαν στούντιο, πίσω από το μαγαζί. Η ζεστή του φωνή, γέμισε το δωμάτιο... ''Αγαπημένη μου γυναίκα Αλίκη και αγαπημένες μου κόρες, Πολυάνθη και Αντζέλα, σας εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!!! Ο Θεός να μας ευλογεί και να μας χαρίζει υγεία!!! Και τώρα, θα υποδεχθούμε τον νέο χρόνο, χορεύοντας με την μαμά σας, ένα αγαπημένο ταγκό!!!'' Ο πατέρας πήρε στην αγκαλιά του την μαμά και άρχισαν να χορεύουν το ''Τζίρα-τζίρα'' της Σαρίτας Μοντιέλ, που είχε κι αυτό ηχογραφήσει. Τι όμορφο και αγαπημένο ζευγάρι!!! Τι έρωτας κι αυτός!!! Και αμέσως μετά, ο μπαμπάς έδωσε το δώρο του στην μαμά, που ήταν πάντα...ίδιο!!!! Μεταξωτές κάλτσες με ραφή και το εορταστικό πακέτο της ΤΟΣΚΑ, με την ονομαστή κολόνια ΤΟΣΚΑ, το πολυτελές σαπουνάκι και την διάφανη πούνδρα.

''Έχεις τίποτε Πολυάνθη;; '' ρώτησε ο πατέρας. ''Σαν κάτι να σε απασχολεί... Τι συμβαίνει παιδί μου;;'' ''Όχι, όχι μπαμπά!!!! Όλα είναι εντάξει!!! Όλα είναι τέλεια!! Είσαι μάγος αληθινός!!!'' βιάσθηκα να τον καθησυχάσω... Παναγία μου... Παρ'ολίγο να τα χαλάσω όλα... ''Τώρα ελάτε στο σαλόνι'' είπε... Πήγε πρώτος και τότε, έγινε κάτι μαγικό!!!!!! Μια μουσική υπέροχη πλημμύρισε τον χώρο!!!!! ''Να τα πούμε;;;'' ''Πέστε τα!! Πέστε τα!!!'' Κι αμέσως τα κεφαλονίτικα κάλαντα γέμισαν από άκρη σ' άκρη το σπίτι!!!!!!!!!!! Ένιωσα σαν κάποιος να μου είχε δώσει γροθιά στην πλάτη!!!! Δεν μπορούσα να αναπνεύσω!!!! ''Τι μουσική είναι αυτή μπαμπά;;; ρώτησα τραυλίζοντας.... Από πού έρχεται;;;'' ''Άααα!!!!! Δεν ξέρω!!!! Δεν κοιτάς κόρη μου να μας πεις κι εμάς, από πού προέρχεται;;;;'' Κι άρχισα να κοιτάζω σαν παλαβή... Στην κάμαρά μου τίποτε... Στην κάμαρα των γονιών μου τίποτε... Έτρεξα στην κουζίνα... Μηδέν στην νιοστή... Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.... Χρώμα κατακόκκινο έβαφε τα μάγουλά μου... Τα σαγόνια μου άρχισαν να τρέμουν... ''Από εδώ, από το σαλόνι ακούγεται'' ψέλλισα... Μα από πού είναι η μουσική;;;'' Έκανα πέρα τότε το πράσινο βαρύ τραπεζομάντηλο, έσκυψα κάτω από το τραπέζι και... το είδα!!!!!!! Ένα πικ-άπ!!!!! Ένα ολοκαίνουριο πολυαναμενόμενο πικ-άπ!!!!! Η χορωδία του Φώτη Αλαίπωρου τελείωνε τα κάλαντα με τις ευχές ''Και εις άλλα με υγείαν'' και τότε εγώ κατέρρευσα.... Καθώς ο μπαμπάς ανέβαζε στο τραπέζι το αντικείμενο των ονείρων μου, εγώ αναλύθηκα σε ασυγκράτητους λυγμούς.... Θυμάμαι ακόμα το σαγόνι μου που έτρεμε από την μεγάλη συγκίνηση και τα αναφιλητά μου που δεν έλεγαν να κοπάσουν... Ένιωθα ντροπή, μετάνοια και ασυγκράτητη χαρά, μαζί!!!!!

''Ω, μπαμπά!!!!! Σε ευχαριστώ!!!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!! Και συγγνώμη!!!! Ω, μπαμπά μου!!! Γιατί ξοδεύτηκες;;; Γιατί;;;;;;;'' '' Μα, αυτός είναι ο Άγιος Βασίλης Πολυάνθη... Σε αυτόν πιστεύουμε, που λέει να δίνουμε από το υστέρημά μας... Και τι νόμιζες;; Στραβός ήταν που έβλεπε πόσο το ήθελες;; Μπορεί να μην το είπες ποτέ με λόγια, αλλά έβλεπε που αγόραζες δίσκους... Άρα, τι θα σε χαροποιούσε περισσότερο;;; Και στο έφερε!!!! Και μην ανησυχείς, θα τα καταφέρουμε!!! Άντε!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!! Και πάντα όλοι μαζί!!!!''

Εκείνη την Πρωτοχρονιά, το πνεύμα των Χριστουγέννων μπήκε για πάντα μέσα μου... Ο πατέρας μου, μού δίδαξε ότι ακόμα και εάν δεν μπορείς, αν θέλεις να ευχαριστήσεις εκείνον που αγαπάς αληθινά, πρέπει να κάνεις θυσίες... Πολύτιμο δώρο εκείνο που δίνεις από το υστέρημά σου κι όχι από το περίσσευμα... Εκείνη την Πρωτοχρονιά ένιωσα ντροπή για τα τερτίπια μου... Μέσα μου είχα την αγωνία ότι με το φέρσιμό μου, μπορεί να πέτυχα τον σκοπό μου, όμως έβαλα σε δύσκολη θέση έναν αγαπημένον άνθρωπο, αντί να τον ξαλαφρώσω... Και μπρος στον δικό μου εγωισμό, ορθώθηκε η απέραντη καλοσύνη του πατέρα μου, του εμπλουτισμένου ως τα μύχια της ψυχής του, από το πνεύμα του Αγίου Βασιλείου... Του αγαπημένου Άγιου, που έδωσε όλη του την περιουσία για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους αδύναμους και που λάτρευε τα παιδιά...

Ακριβώς με τον τρόπο που γιορτάζαμε την Πρωτοχρονιά στην Κεφαλονιά, ακριβώς έτσι έμαθα στα παιδιά μου να την γιορτάζουν κι αυτά. Πάντα ξεκινούσαμε με το ΓΚΛΙΝ-ΓΚΛΟΧΕΝ που το πήρα σε μεγάλο δίσκο και με τα κεφαλονίτικα κάλαντα και είναι εκείνος ο πρώτος μικρός δίσκος του 1967... Έτσι ακριβώς γιορτάζουν τώρα με τις οικογένειές τους οι δυο κόρες μου, με τα αγαπημένα μου εγγόνια και τους γαμπρούς μου, μόνο που τα παιδιά μένουν ξύπνια, μαζί με τους μεγάλους. Και ως δασκάλα, κάποιες από τις πιο πετυχημένες θεατρικές μου παραστάσεις, είναι τα χριστουγεννιάτικα θεατρικά μου, γιατί έβαζα μέσα τους, όλη την μαγεία του χριστουγεννιάτικου πνεύματος. Ακόμα και σήμερα οι μαθητές μου δεν ξεχνούν αυτές τις παραστάσεις μας και ευτυχώς έχουν όλοι βιντεοκασέτες από τις γιορτές μας...

Από έναν τρυφερό γονιό, η μαγεία πέρασε σε παιδιά, εγγόνια, μαθητές και γιατί όχι, στα παιδιά των μαθητών.... Τι πανέμορφο και ουσιαστικό αποτύπωμα, μπορεί ν'αφήσει το πέρασμα ενός καλού ανθρώπου πάνω στην γη.... Πού να ήξερε ο Κωστάκης, ότι η μεγάλη καρδιά του, θα επηρέαζε με την μαγεία της αγάπης, τόσους ανθρώπους στο πέρασμα των χρόνων... Δίαυλος τα κορίτσια του, δασκάλες... Και μήνυμα τρανό: Η σημασία των Χριστουγέννων, είναι μόνον μια απλή λέξη με πέντε γράμματα:  Α Γ Α Π Η !!!!! Είθε το άστρο της Βηθλεέμ, να ευλογεί τον καθένα από εμάς, και το ανέσπερο φως του να φέρει στις καρδιές των ανθρώπων την συμπόνοια, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό για όλους και για όλα τα πλάσματα της γης!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ !!!!!!!!!!!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ-ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ [Μέρος 1ο]

      Οι πιο αγαπημένες γιορτές όλου του χρόνου, ήταν για μας τα Χριστούγεννα και κυρίως η Πρωτοχρονιά. Μαέστρος μοναδικός στην μελωδία των Αγίων ημερών, ο πατέρας μου, Κωνσταντίνος, που όλοι τον φωνάζαμε Κωστάκη. Σε αυτόν οφείλω την μαγεία των Χριστουγέννων που μεταλαμπάδευσα στις κόρες μου και αυτές με την σειρά τους στα εγγόνια μου. Δεν υπήρξε νομίζω στον πλανήτη άλλος άνθρωπος τόσο πολύ πλημμυρισμένος από το πνεύμα των Χριστουγέννων... Ένας μάγος χαράς και πλάστης πολύτιμων αναμνήσεων... Ακόλουθός του παντού, η μητέρα μας Αλίκη.

    Παραμονές της Γέννησης του Χριστού, έπαιρνε από την αγαπημένη μας γειτόνισσα κυρ'-Αγγελική Σπαθή, την μεγάλη της απλάδα και προς το βραδάκι ξεκινούσε να φτιάχνει τα μελομακάρονά της. Πόσο ωραία της εγίνοντο!!! Εύγευστα, τόσο όσο πρέπει τραγανά και τόσο όσο πρέπει μελωμένα!!!! Αργά το βράδυ η μαμά τελείωνε τα μελομακάρονα και έδινε στην αδελφή μου Αντζέλα κι εμένα, να δούμε αν είχαν πετύχει. Και πάντα της έβγαιναν πετυχημένα!!!!! Τις επόμενες ημέρες, έμπαινα στην κουζίνα το μεσημέρι που όλοι αναπαύοντο, καθόμουν στο τραπέζι, έβαζα μπροστά μου στην σειρά, σαν στρατιωτάκια έξι μελομακάρονα και διάβαζα το φωτορομάντζο από το ΝΤΟΜΙΝΟ!!! Μα ήταν γευστικώς, υπέροχα!!!

    Παραμονή, έφερνε ο πατέρας μου ένα θ η λ υ κ ό, φουντωτό κυπαρίσσι, για να το στολίσουμε. Εκείνη την ημέρα η μαμά έφτιαχνε φακές που δεν μας άρεσαν, ώστε να τις φάμε αδιαμαρτύρητα και να πάμε γρήγορα να στολίσουμε το δέντρο!!! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη!!!! Το πιστεύετε ότι έχω ακόμα κάποια χριστουγεννιάτικα, πολύχρωμα λαμπιόνια, από εκείνη την εποχή;;; Καθρεφτιζόταν το πρόσωπό μας πάνω στην αστραφτερή επιφάνειά τους ώσπου το γεμίζαμε όλο με όμορφα στολίδια! Το αστέρι στην κορυφή, έβαζε πάντα ο πατέρας που επαινούσε το έργο μας!!! Όταν ήρθε η εποχή να πάρουμε ψεύτικο χριστουγεννιάτικο δέντρο, το βάζαμε πάνω στο τραπέζι στην κάμαρα των γονιών μας με το βελουδένιο τραπεζομάντηλο και γύρω γύρω, φτιάχναμε ολόκληρο σκηνικό!!! Θυμάμαι ν'ακούω από το ραδιόφωνο την εκπομπή σε συνέχειες ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ [με τον… Λαμπίρη!] και να βάζω γύρω από την βάση τού δένδρου μικρά βιβλία που τα σκέπαζα με μπόλικο μπαμπάκι και νόμιζες ότι ολόγυρα, υπήρχαν χιονισμένα βουνά!!!! Παίρναμε με την Αντζέλα μπαμπάκι, το χωρίζαμε κατά μήκος σε πολλές σειρές και έπειτα το ξέναμε προσεχτικά, ώσπου φτιάχναμε μία όμορφη γιρλάντα και την βάζαμε κυματιστά πάνω στο δέντρο μας!!! Αυτή η δουλειά κρατούσε αρκετά, γιατί φτιάχναμε πολλές γιρλάντες, πάντα με πολλή προσοχή. Από κάτω η χάρτινη φάτνη με το ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ, ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ, να το κρατούν δυο άγγελοι, πάνω από την φάτνη με το άγιο βρέφος. Από εκείνη την εποχή, έχω έναν χάρτινο χριστουγεννιάτικο νάνο, την φιγούρα του Άγιου Βασίλη και τέσσερα στρουμπουλά ροδοκόκκινα αγγελάκια, μέσα σε αφράτα σύννεφα!! Ακόμα τρεις καμήλες και δύο πλαστικά αγγελάκια, που τα βρίσκαμε μέσα στο κουτί με την σκόνη πλυσίματος ROL!!

    Τα κάλαντα τότε τα έλεγαν μικρά παιδιά, αλλά και νεαροί άντρες. Μου άρεσε πάρα πολύ μια παραμονή, που ομάδα από νεαρούς, ήρθε και μας είπε τα κάλαντα όπως τα λέμε μόνον εμείς στην Κεφαλονιά, ακομπανιάροντας την χαρμόσυνη μελωδία με κιθάρες, μαντολίνα και ακορντεόν!!!! Ήταν υπέροχα!! Αξέχαστα!!! Τελείωσαν με την ξεχωριστή στροφή που την έλεγαν πάντα μικροί και μεγάλοι: ''Σ' αυτό το σπίτι πού 'ρθαμε πέτρα να μην ραγίσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, χρόνια πολλά να ζήσει!!!'' Η μαμά, τούς τρατάρισε μελομακάρονα και κουραμπιέδες και ανταλλάξανε, ολόθερμες, χαρούμενες ευχές!! Μου άρεσαν πολύ, ήμουν αληθινά ενθουσιασμένη!!!!

    Θυμάμαι που μια φορά πήγαμε μέσα στην νύχτα και παρακολουθήσαμε την Χριστουγεννιάτικη λειτουργία, οικογενειακώς. Με σκοτάδι γυρίσαμε και η μαμά, μάς έφτιαξε αμέσως γάλα ζεστό με τρούφες σοκολάτας μέσα, να πιούμε, για να ζεσταθούμε. Την αίσθηση εκείνης της βραδιάς, δεν την έχω ξεχάσει ακόμα... Κάτι σαν κατάνυξη, αγάπη, φροντίδα και σύμπνοια ατελείωτη... Την ημέρα της μεγάλης γιορτής, η μαμά έφτιαχνε συνήθως γιουβέτσι. Ήταν έξοχη μαγείρισσα και ό,τι έφτιαχνε, ήταν νοστιμότατο. Η ημέρα περνούσε με επισκέψεις σε συγγενείς και γλυκό στο καφενείο του κυρ Παναγιώτη και της κυρίας Αγγλαΐας. Συνήθως παραγγέλναμε πάστα και οπωσδήποτε τους λαχταριστούς τους λουκουμάδες!!!

    Στην οικογένειά μου, τα δώρα τα ανταλλάζαμε την Πρωτοχρονιά. Κρατούσαμε το ελληνικό έθιμο και το κρατούν και σήμερα τα παιδιά μου με τις οικογένειές τους. Τότε ερχόταν για μας η μαγεία των Χριστουγέννων... Ο πατέρας είχε δημιουργήσει ολόκληρο δρώμενο, που περιμέναμε με λαχτάρα μεγάλη κι εγώ και η Αντζέλα... Μετρούσαμε τις ημέρες ως την πολυπόθητη Πρωτοχρονιά, γιατί ξέραμε, ότι κάθε φορά θα ζούσαμε κάτι αληθινά μαγικό!!! Θυμάμαι ένα βράδυ στην προσευχή μου: ''Θεούλη μου σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που είμαστε όλοι καλά και περάσαμε τα Χριστούγεννα όμορφα!!! Είναι αμαρτία όμως να σου πω, ότι δεν.... νιώθω μαγεία;; Χριστούλη μου νεογέννητε, Εσύ ξέρεις ότι περιμένω με ανυπομονησία τον Άγιο Βασίλη!!! Κάνε να είναι και η εφετινή Πρωτοχρονιά μαγική!!! Σε παρακαλώ, και, συγγνώμη!!!''

    Έπεσα στο μονό κρεβάτι μου, δίπλα από το κρεβάτι της αδελφής μου στην κάμαρά μας, με την αισιοδοξία μου αναπτερωμένη... Μέχρι να με πάρει ο ύπνος, έκανα σχέδια επί σχεδίων!!! Κι ο Μορφέας ερχόταν και μ' έπαιρνε στα χέρια του απαλά, πηγαίνοντάς με σε έναν τόπο πλημμυρισμένο φωτεινές γιρλάντες, στρουμπουλά αγγελάκια και απέραντη αγάπη, που με τύλιγε τρυφερά σαν μια τεράστια, αστραφτερή, αγκαλιά!!! Και κάπου εκεί, ένα μεγάλο λαμπερό αστέρι, έδειχνε έναν δρόμο που έγραφε με χιονένια πούπουλα: ''Πλησιάζουμε στην ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!!!''

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ...

 Ειδήσεις τραγικές, ανατριχιαστικές...Από πού να φυλαχθεί η ανθρώπινη ευαισθησία σου;;;Το συγκλονιστικότερο όλων, ο τραυματισμός του νεαρού αστυνομικού, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του ποδιού του.... Τι έφταιξε ο δύστυχος;;Ξύπνησε όπως τις άλλες ημέρες, πήγε στην δουλειά του, χωρίς να γνωρίζει ότι σήμερα μια ναυτική φωτοβολίδα θα καρφωνόταν στο πόδι του και ΔΕΝ θα έσβηνε, θα εξακολουθούσε να καίγεται μέσα του, μέχρι να σβήσει... Και ο εγκέφαλος 15 λεπτά χωρίς να οξυγονωθεί...Κατακαημένο παλληκάρι...Κρίμα στα νιάτα σου..Θα περίμενες κι εσύ όπως όλοι μας να έρθουν τα Χριστούγεννα, να τα γιορτάσεις με τους αγαπημένους σου ανθρώπους...Τώρα;;;Τώρα;;; Και ο δράστης, ένα 18χρονο παιδί... Αδιανόητο... Έπραξε λέει, όπως του υπέδειξε ο μασκοφόρος αρχηγός των χούλιγκανς...Ποια προοπτική θα έχει από εδώ κι εμπρός τούτος ο νεαρός;;Λένε ότι συνέλαβαν 200 άτομα που εμπλέκονται σε μύριες βαριές παρανομίες...Τι θα γίνει;;;;Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, ε ά ν δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά... Ως τώρα, γιατί να μην φέρονται παραβατικά, αφού μέσα σε μια μέρα αφήνονταν ελεύθεροι από την αστυνομία;;;ΌΧΙ κύριοι!!!Έσπασες την βιτρίνα του τάδε καταστήματος;;;Γιατί το έκανες;;;;Θα μπεις φυλακή και ΟΧΙ για μια μέρα...Έβαψες αγάλματα ή σταθμό του μετρό με λαδομπογιά;;;Γιατί το έκανες;;;;Συλλαμβάνεσαι και μπαίνεις αληθινά μέσα, μέχρι να εκτίσεις την ποινή σου...

Εγώ, αν κτυπήσω κατά λάθος το αυτοκίνητο του γείτονα, θα κληθώ να απολογηθώ και να πληρώσω...Κι εσείς καθάρματα που ξηλώνετε πεζοδρόμια, χτυπάτε μέχρι θανάτου ανυποψίαστους φιλάθλους, ΓΙΑΤΙ μένετε ατιμώρητοι τόσα χρόνια;;;;Μια χούφτα ανθρώπων και δεν μπόρεσαν τόσα χρόνια να σας μπαγλαρώσουν;;;Να δούμε τώρα τι θα γίνει με τους 200ους που συνέλαβαν...Έπρεπε να χαροπαλεύει κι άλλο νεαρό άτομο για να ταρακουνηθείτε;;;; Και θα αποδοθεί η αρμόζουσα δικαιοσύνη;;;;;;;Φρίκη...Ένας λεβέντης χαροπαλεύει... Ξεχάσαμε τον ΆΛΚΗ;;;; Προχθές, ένας σκυλάκος βιάσθηκε από ανθρωπόμορφο τέρας και κατέληξε καταματωμένος, με φριχτούς πόνους...Άλλο...Ένας πατριός, υπεράνω πάσης υποψίας, Παρακολουθούσε τις προγονές του και πλήθος γυναικών με κάμερες στις πιο προσωπικές τους στιγμές,και το στομάχι μας ανακατεύθηκε από αηδία, σιχασιά και θυμό...Ο άνθρωπος παραμονές των Αγίων Ημερών, δείχνει το απαισιότερο, βδελυρό και τρομαχτοκό του πρόσωπο...Πρέπει να σκεφτούμε πολύ ως κοινωνία πού πάμε και τι φταίει...Μήπως και περισώσουμε κάτι...Σε ποιον κόσμο ετοιμαζόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να ζήσουν;;;Ποια τα σπουδαία ιδανικά που θα έχουν σαν πρότυπο;;;Και πώς θ'αντιμετωπίσουν την σημερινή, αρρωστημένη κοινωνία;;Τι εφόδια τους έχουμε δώσει για να αμυνθούν;;Ο Θεός να βάλει το χέρι του και η Δικαιοσύνη, το δικό της...Δύστυχο, ακρωτηριασμένο παλληκάρι...Κλαίει η Ελλάδα για την φρίκη που υπέστης..Ο Θεός να λυπηθεί τους δικούς σου και πάνω απ'όλα, εσένα λεβέντη μου, που δεν έφταιξες πουθενά...Πού φτάσαμε..Πώς καταντήσαμε...Και κάπου στο ομιχλώδες βάθος, έρχονται Χριστούγεννα.....

ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΜΑΧΗ, ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΑΓΝΟ....

Πόση άβυσσος μπορεί να υπάρχει στην ψυχή ενός ανθρώπου;;; Πόση ανωμαλία, κακία και εγκληματικότητα;;; Και γιατί να υπάρχουν αυτοί οι υπάνθρωποι επί γης;;;; Μολύνουν ό,τι πιο αγνό υπάρχει στον κόσμο... Βασανίζουν την αθωότητα γιατί το σκοτάδι δεν αντέχει το φως... Και χαίρονται κάνοντας το θύμα τους να πονά, να υποφέρει έως θανάτου... Και μετά θα πάνε αυτά τα τέρατα ήσυχα χωρίς τύψεις σπίτι τους να φάνε με την οικογένειά τους και θ' ανάψουν στην εκκλησία κερί σαν καλοί χριστιανοί;;; Πιθανόν για να έγιναν έτσι να κακοποιηθήκαν ως παιδιά και να μην μαθεύτηκε ποτέ, οπότε δεν έλαβαν ποτέ την κατάλληλα περίθαλψη... Όμως αυτό έγινε και δεν αλλάζει, όπως δεν αλλάζει και το ότι πολλοί γεννιούνται έτσι, είναι από τα γεννοφάσκια τους κακοί, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης... Και το αποτέλεσμα;;;;; Να έχουμε παιδόφιλους, να ανθεί η παιδική πορνογραφία και να υπάρχουν άπειροι βασανιστές ζώων, οι οποίοι στατιστικώς θα γίνουν φονιάδες ανθρώπων, και κακοποιητές της δικής τους οικογένειας....

11 Δεκεμβρίου είναι η ημέρα αφιερωμένη στα παιδιά.... Τι γιορτάζουμε;; Την παιδική πορνογραφία;; Τον βιασμό ανηλίκων από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντός τους; Την παράνομη δουλειά ανηλίκων στις καλλιέργειες ανθέων και άλλων φυτών, χωρίς να φορούν καν γάντια καθώς πιάνουν τα δηλητηριώδη φυτοφάρμακα;;; ''Σας παρακαλώ, μην προσφέρετε σαν δώρο λουλούδια... Προσφέρετε ένα μήλο... Τα χέρια μου κάηκαν μέσα στις καλλιέργειες...'' φώναζε ένα κοριτσάκι από την Γουατεμάλα... Τι γιορτάζουμε;;; Τον ακρωτηριασμό μικρών παιδιών στην Βραζιλία από τους γεννήτορές τους, ώστε να καταστούν επαγγελματίες ζητιάνοι;;;;; Την παιδική πορνεία στις Φιλιππίνες, όπου μπορείς να βρεις αραδιασμένα στον δρόμο παιδιά από τεσσάρων χρονών και πάνω, για σκεύη του σεξ;; Και γι' αυτό τον λόγο ναυλώνονται αεροπλάνα από την Γερμανία με ''ευπρεπείς'' επιχειρηματίες που πάνε στις Φιλιππίνες να χορτάσουν την διαστροφή τους πάνω σε παιδικά κορμάκια... Και η κοινωνία το ξέρει.... Μα, τεσσάρων ετών μικράκι;; Και στην Αφρική, πώς διανοείσθε τον βιασμό μωρού οκτώ μηνών;;;;;;;; Και όχι μόνον εκεί, δυστυχώς.... ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχουν και οι ''καλοί'' άνθρωποι, που αγωνίζονται ενάντια στην μάστιγα του κακού και έτσι ισορροπεί κάπως η κοινωνία μας.... Δυστυχώς όμως, δεν μπορούν να καλύψουν την επέκταση της βρωμιάς... Στις Ινδίες υπάρχει ολόκληρη συνοικία αγοραίου έρωτα, όπου πάρα πολλές εκδιδόμενες είναι μόλις έντεκα ετών... Για να μην πούμε για την νόμιμη παντρειά δεκάχρονης σε πλείστα ισλαμικά κράτη...

Έφτασα να γράφω τα παραπάνω, μετά τον φριχτό θάνατο του σκυλάκου στην Αράχωβα. Μπροστά μας γίνεται μια μάχη... Η μάχη του ΚΑΛΟΥ, ενάντια στο ΚΑΚΟ.... Πώς είναι δυνατόν να πιάνεις ένα αθώο πλάσμα που σε εμπιστεύεται ανώμαλε εγκληματία και να του κάνεις τα όσα φριχτά του έκανες, χωρίς να λυγίσει η καρδιά σου;;;;;;; Ανώνυμο, ειδεχθές, δολοφονικό, απάνθρωπο τέρας, και βέβαια μπόρεσες, διότι ΔΕΝ έχεις ίχνος ενσυναίσθησης... Είσαι ένα μίασμα της κοινωνίας, ένας ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ υπάνθρωπος, σήμερα για τα ζώα, αύριο για τους συνανθρώπους σου.... Το δύστυχο το σκυλάκι, καταρρακωμένο σύρθηκε στο σπίτι του, όπου και ξεψύχησε, μέσα σε φριχτούς πόνους... Σε όλη του την ζωή προσέφερε φιλία, αγάπη και προστασία... Και ήρθες εσύ, ο δαίμονας της κολάσεως, να μαγαρίσεις την ομορφιά και την αθωότητα με ανεξέλεγκτο πόνο και φρίκη... Δεν με ενδιαφέρει να μάθω πώς έφτασες ως εδώ. Γνωρίζω μόνον ότι είσαι ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΟΣ τρομερά, και πρέπει να συλληφθείς πάραυτα.... Μακάρι όλη η Αράχωβα να ξεσηκωθεί, να σε ψάξει και να σε παραδώσει στην δικαιοσύνη. Μακάρι να μην ξαναβγείς  π ο τ έ  από την φυλακή, μακάρι να πληρώσεις και ένα μέγιστο πρόστιμο, ώστε η σάπια ομάδα των φρικαλέων ομοϊδεατών σου να το σκεφτεί και δεύτερη φορά προτού απλώσετε το σιχαμερό χέρι σας πάνω σε αθώα, ανυπεράσπιστα θύματα.....

Τι θα έκανα εγώ σε έναν παιδεραστή και σε έναν κακοποιητή ζώων;;; Δεν θα σας το πω, γιατί ίσως σας σοκάρει... Θέλω να ξεβρωμίσει ο τόπος από τους ανώμαλους υπανθρώπους, γιατί τολμούν και μολύνουν και βασανίζουν τα δύο μόνον αγνά πλάσματα που έχουν μείνει στον πλανήτη μας: Τα παιδιά και τα ζώα... Την μοναδική φωτεινή αίσθηση του παραδείσου που ομορφαίνει την ζωή μας... Γι' αυτά τα πλάσματα, η προσοχή μας πρέπει να είναι  δ ι α ρ κ ώ ς  τεταμένη και να μην έχουμε εμπιστοσύνη σε  κ α ν έ ν α ν . Στα μικρά μας παιδιά, θα μάθουμε λίαν ενωρίς τον νόμο του εσώρουχου: ''ΔΕΝ αφήνουμε  κ α ν έ ν α ν  μάτια μου να σε ακουμπήσει εκεί, έστω και συγγενής να είναι και γνωστός, και αν νιώθεις άσχημα από κάποιο περίεργο χάδι, φώναξε, φύγε και πες το στους γονείς σου...'' Κι αν δούμε ότι κάποιο παιδί αρέσκεται στο να βασανίζει ζώα, ειδοποιούμε και τρέχουμε στον ψυχίατρο.... Προτού είναι αργά.... Τα μάτια μας δεκατέσσερα... Όχι ότι θα πάψει η σαπίλα... Ένεκα του μυαλού του, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος ή διάβολος... Το έγκλημα με την τεχνολογία έγινε και διαδικτυακό, οπότε οι γονείς, πρέπει να είναι εν γρηγόρσει ανά πάσα στιγμή... ''Μα, γιατί, παιδί οκτώ χρονών, είδε την ΚΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ και πορνοταινία;;;;;;;; Εγώ θρίλερ πρωτοείδα στα δεκαεννιά μου και πορνό, ακόμη... Θα του αφήσουν σημάδια στην ψυχούλα του... Πάρ' του το κινητό...'' ''Και γιατί να του το πάρω;;; Ξέρεις πού τα είδε;;; Στο σχολείο... Τα παιδιά που έχουν μεγαλύτερα αδέλφια τα φέρνουν στο σχολείο και τα δείχνουν σε άλλα παιδιά.... Οπότε θέλω δεν θέλω, θα τα δει...''

Κι έτσι συνηθίζουν στις σκηνές βίας, υποβιβάζουν τον έρωτα, αποκτούν φοβίες και η συμπεριφορά τους γίνεται άκρως επιθετική.... Από πού να φυλαχτείς τελικά;;; Ακόμα κι αν οι γονείς είναι σωστοί, το παιδί τους με την περιέργεια που έχει η ηλικία του, δεν θα αντισταθεί στο ''πονηρό και βίαιο άγνωστο''... Πόσα από αυτά θα έχουν το σθένος να πουν: ''Δεν θέλω να δω'' και να αντιμετωπίσουν τα κοροϊδευτικά γιουχαΐσματα της παρέας τους;

Το ξαναείπα... Πρόκειται για την αέναη μάχη μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ του καλού και του κακού... Όμως εμείς οι μεγάλοι, πρέπει να έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες  π ά ν τ α... Εμπιστοσύνη, πουθενά.... Θα προστατεύουμε τα παιδιά μας, ακόμα και εκ του μακρόθεν.... Κι αν δούμε κάποιον να κλωτσάει ένα γατάκι στον δρόμο, βάζουμε τις φωνές... Αυτός ο κύριος ή αυτή η ''κυρία'', δεν το έχει σε τίποτα να πάει στην εκκλησία, να ανάψει δεκαέξι κεριά, να κάνεις τρεις βαθιές μετάνοιες, αφού έχει - πριν έρθει στον ναό - φωλιάσει ελαφρά τη καρδία, έξι αδέσποτα γατάκια στην γειτονιά της...

Καημένα, πεταμένα στα χέρια ανωμάλων, παιδάκια.... Σας ρουφούν την παιδική σας αθωότητα, μάσα στον δηλητηριώδη, εγκληματικό τους κόσμο... Τρισδυστυχισμένα παιδάκια, εάν σας έτυχαν  α ν ά ξ ι ο ι  γονείς.... Αδιανόητο.... Άτυχα παιδάκια που πεθαίνετε από πείνα στον 21ο αιώνα και δεν αισχύνονται τα πολιτισμένα κράτη γι' αυτό το θανατικό....

Καημένο χάσκυ της Αράχωβας... Αγαπημένε, αθώε και τραγικέ, Όλιβερ....Τι θα έλεγε ο βασανιστής σου, εάν του έκαναν όσα εσύ υπέστης από τον ανώμαλο δολοφόνο σου;;;; Ελπίδα μας η Δικαιοσύνη να έχει αυστηρότατους νόμους για εσάς όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας και να τους εφαρμόσει  χ ω ρ ί ς  καθυστέρηση καμιά.... Είστε εσείς που πετάτε πλυντήρια, δίχτυα, πλαστικά στις θάλασσες, μολύνοντας τον θαλάσσιο χώρο. Είστε εσείς που σκοτώνετε έναν ελέφαντα για το....ονόρε!!!! Είστε εσείς που παγιδεύετε στο ίντερνετ αφελή κοριτσάκια, μέχρι να τ' αρπάξετε από το σπιτικό τους, για ίδιον σαδιστικό και παράνομο όφελος.... Είστε εσείς που πυροβολείτε την μάνα αρκούδα με τα αρκουδάκια της, έτσι, για χάρη γούστο... Είστε εσείς που ξεθυμαίνετε τα ανώμαλα ένστικτά σας πάνω στα πιο αθώα θύματα, στα παιδιά και στα ζώα.... Βαστίλλη ισόβια σας αρμόζει,  τ ο υ λ ά χ ι σ τ ον..... Αλλά όσο κι αν εμφανίζετε το αηδιαστικό προσωπείο σας που ζέχνει από αναθυμιάσεις ψυχικού βόθρου, θα υπάρχουν πάντα οι ιππότες του φωτός που θα σας πολεμάνε: Ο υποψιασμένος γονιός, ο σωστός δάσκαλος, ο ευγενικός  α λ η θ ι ν ά  γείτονας, ο  ε ν σ υ ν ε ί δ η τ ο ς  πολίτης..... Και ο φωτεινός αγώνας τους, ίσως έρθει κάποια ευλογημένη ημέρα, που θα διώξει μακριά την μπόχα της βδελυρής παρουσίας σας και εξαλείψει δια ροπάλου την επαίσχυντη δραστηριότητά σας.... Η γη σας ξερνάει.... Τέρατα.....

------- ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ---------

Έκανα μάθημα στην τάξη μου. Όταν το μάτι μου πήρε ένα παιδικό κεφαλάκι με πλούσια, μαύρα μαλλιά, να διαγράφεται στο παράθυρο. Κοιτούσε μέσα, ψάχνοντας κάτι. Χαμογέλασα... Ήταν ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ, ο μικρότερος αδελφός του μαθητή μου Κώστα Σκληρού και έψαχνε να δει τον αδελφό του. Ακόμα θυμάμαι το παιχνιδιάρικο χαμόγελό του και το σπιρτόζικο βλέμμα του!!Η τύχη τα έφερε, όταν ήρθε η ώρα, να έχω και τον Αλέξανδρο, μαθητή μου. Ένα γλυκύτατο πλάσμα, γεμάτο ενέργεια, ίδιος η χαρά του Θεού!!! Άψογος στα μαθήματά του, ευγενικός προς όλους, έδινε την εντύπωση ότι μεγαλώνοντας θ' αρπάξει την ζωή, θα παλέψει και θα νικήσει ... Και όντως... Ο μικρός τότε μαθητής μου, όταν ήρθε η ώρα, βγήκε νικητής με τον αδάμαστο χαρακτήρα του και τις μεγάλες αξίες που είχαν ριζώσει για τα καλά μέσα του.Σήμερα, προσφέρει την πολύτιμη προσφορά του, σε χιλιάδες συνανθρώπους του.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ, σπούδασε.....

ΑΛΕΞΑΝΔΡΈ μου, όποιος σε γνωρίσει, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό... Ως Ιατρός, έχεις το χ ά ρ ι σ μ α της σωστής δ ι ά γ ν ω σ η ς!!!!!Οι ασθενείς σου σε ευχαριστούν, διότι ΔΕΝ ξέχασες π ο τ έ τον όρκο του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ και τους ακουμπάς και ως άνθρωπος... Είσαι α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς, κάτι που δυστυχώς, δεν το βρίσκουμε σε όλους τους συναδέλφους σου...Ο ανέμελος, χαμογελαστός μαθητής μου, έγινε μια μεγάλη φυσιογνωμία της Ιατρικής με απέραντη ενσυναίσθηση, σκορπίζοντας παντού την Α ν θ ρ ω π ι ά και το άριστο του χαρακτήρα σου... Η όλη πορεία σου, που φανερώνει τα ύψιστα ιδανικά που ακολουθείς και η τέλεια επιστημονική σου κατάρτιση, σε καθιστούν έναν ολοφώτεινο φάρο, μέσα στο αβέβαιο της σημερινής εποχής μας... Είσαι ένας ηρωικός αγωνιστής της ζωής, ένας συγκινητικός πατέρας, μια υπέροχη μορφή στον ιατρικό κύκλο, αλλά και στον λοιπό, πολιτικό τομέα. Το χαμογελαστό προσωπάκι στο παράθυρο της τάξης μου, που δ ε ν θα το ξεχάσω ποτέ, μεταμορφώθηκε σε έναν ευγενικό, σοβαρό άντρα, σε έναν εκλεκτό επιστήμονα, σε έναν άοκνο πολεμιστή του καλού, ο οποίος θα παλεύει π ά ν τ ο τ ε για να γλυκάνει τον πόνο του συνανθρώπου του ,με όπλα την μεγίστη επιστημονική κατάρτιση, την οποία δεν εγκαταλείπει π ο τ έ...Γόνος ενός υπέροχου ιατρού, του κ. ΦΙΛΙΠΠΑ ΣΚΛΗΡΟΥ και της ξεχωριστησ εκπαιδευτικού ΜΑΡΙΑΣ ΣΚΛΗΡΟΥ, έχοντας γερές ρίζες με ακλόνητες αρχές, διαγράφεις μια φωτεινή πορεία, με στόχο πάντα την π ρ ο σ φ ο ρ ά και την ί α σ η . Είμαστε όλοι υπερήφανοι για σένα ΑΛΕΞΑΝΡΕ!!!!Ο Θεός να σου χαρίζει υγεία και την προσωπική και επαγγελματική σου ικανοποίηση και να είναι η πορεία σου ολοφώτεινη σαν ζεστός ήλιος αγάπης και ελπίδας!!!Θα έχεις πάντα την αγάπη, τον θαυμασμό και τις άπειρες ευχές μου, αγαπημένο μου παιδί!

-------------------------------------------------------------------

Κάναμε στην τάξη Ιστορία όταν σηκώθηκε ο μαθητής μου ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΗΡΟΣ και ευγενέστατα με ρώτησε κάτι για τον εξοστρακισμό στην Αρχαία Αθήνα... Κοίτα τι θυμάται ο εγκέφαλος... Το πόδι της Γκέλυς, την φατσούλα του Αλέξανδρου, το γέλιο του Σταμάτη, τα τριαντάφυλλα της Ντέμης,την ερώτηση του Κώστα!!!!!Καταγράφονται στον σκληρό δίσκο, σαν φωτογραφίες παλιών,, αγαπημένων στιγμών!!Με την απάντησή μου, ξεκίνησε στην τάξη, μια λάν επικοδομιτική συζήτηση, από εκείνες που φέρνουν στην καρδιά του εκπαιδευτικού, απέραντη αγαλλίαση!!!Ο Κώστας υπήρξε ένας επιμελέστατος μαθητής. Τα τετράδιά του, καθώς και τα τετράδια της Θεοδώρας[Ντόρας] Οικονόμου, τα είχα μέχρι και πρότεινος, ως υπόδειγμα τετραδίων υποδειγματικής επιμέλειας, τάξης και ευπρέπειας! Άριστος μαθητής, με ωραίο χαρακτήρα, ξεχώριζε πάντα, έχοντας πίσω του δυο γονείς που στέκονταν λαμπάδα αναμμένη και στα δυο παιδιά τους!

ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΗΡΟΣ:.....

ΚΩΣΤΑ μου, χαίρομαι αφάνταστα για την όλη πορεία σου. Έχοντας ένα δυνατό και εύστροφο μυαλό, διακρίθηκες στην επαγγελματική σου καριέρα, καθιστώντας σε, πολύτιμο συνεργάτη και οραματιστή! Με συγκινεί η αγάπη σου προς τα ζώα, όπως αποδεικνύει και η ύπαρξη του υπέροχου σκύλου συντρόφου σου!! Θυμάμαι όταν ήρθες σπίτι μου, την ευγένειά σου και την λεπτότητα του χαρακτήρα σου. Στο σχολείο, ήσουν από τα παιδιά, που οδηγούσαν την τάξη πάντα μπροστά. Οι ερωτήσεις σου, το συνεχές ενδιαφέρον σου για κάθε τι καινούριο, ξεκλείδωναν τις πιθανές αναστολές και έφερναν την τάξη, σε μία υπέροχη άνθιση και πνευματική άμιλλα!!! Μαζί με τον αδελφό σου τον Αλέξανδρο, αποτελείτε παράδειγμα αγάπης και σεβασμού παιδιών προς τους γονείς τους. Είστε δυο υπέροχοι γυιοί, άξιοι κάθε επαίνου!!!Ο Θεός να φωτίζει τα βήματά σου, παιδί μου και να σου χαρίζει υγεία και προσωπική ευτυχία. Η επαγγελματική καριέρα σου θα σε ικανοποιεί πάντα , διότι είσαι εξαίρετος γνώστης του επιστημονικού αντικειμένου σου!!! ΚΩΣΤΑ μου, θα έχεις πάντα την αγάπη μου και τις πιο θερμές ευχές μου από καρδιάς, για ό,τι το καλύτερο στην ζωή σου, ξεχωριστό παιδί μου!!!

---------------------------------------------------------------------------------

ΣΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩ!!! ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!...

Αγαπημένα μου παιδιά, σας οφείλω ένα τεράστιο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου, ώστε να μου στείλετε τις πληροφορίες για τις σπουδές σας. Έτσι μπόρεσε να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα σ' εκείνα τα πανέμορφα, αξέχαστα χρόνια... Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, που με την άδολη καρδιά σας κάματε την ζωή μου πιο λαμπερή... Τότε ήμουν νέα δασκάλα. Τώρα, μετά τόοοοοσα χρόνια, η αγάπη και ο σεβασμός, ορθώνονται ανάμεσά μας, σαν χρυσό ηλιοφώς.... Κι αυτό, διότι σφυρηλατήσαμε μέσα στον χρόνο, δεσμούς άρρηκτους, υψηλούς, που δεν παλιώνουν π ο τ έ!!! Και το υπέροχο είναι, ότι αυτοί οι δεσμοί υπάρχουν και με τα παιδιά των άλλων σχολείων που δίδαξα, στον Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα!!! Να, γιατί οι δάσκαλοι μένουν πάντα νέοι και δεν γερνάνε ποτέ!!! Η σχέση με τους μαθητές τους ακόμα και όταν πάψεις να είσαι μάχιμος, έρχεται σαν ζωοδότρα ανάμνηση που σου χαρίζει νιάτα!!! Φαντασθείτε να έχεις και επαφή με κάποιους από τους παλιούς μαθητές σου!!!!!! Η χαρά και η ψυχική πληρότητα, δεν περιγράφονται!!!!

Κάποια στιγμή, θα επανέλθω με πληροφορίες και για άλλα παιδιά... Κάπου εκεί έξω, ανθίζουν οι αγαπημένες και οι αγαπημένοι: ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΗΡΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΡΩΝΙΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΩΝΙΑΣ, ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΝΔΡΙΟΛΑΣ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ.... , ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΑΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ και.... και.... και...

Πολυαγαπημένα μου παιδιά, ο Θεός να σας έχει  π ά ν τ α  καλά, να προσέχει εσάς και τις οικογένειές σας και να ευλογεί τα βήματά σας!!! Θα κλείσω με τέσσερα μηνύματα που μου έστειλαν τέσσερις μαθητές μου, και που περιλαμβάνουν  ό λ α  ό σ α  υπέροχα μού γράψατε  ό λ ο ι  ε σ ε ί ς, ξεχωριστά, κάτω από τις αναρτήσεις μας!! Και σας θερμοευχαριστώ για την αγάπη σας και για το ότι  θ υ μ ά σ τ ε!!!!! Με όλη μου την αγάπη,

η παλιά δασκάλα σας, ΠΟΛΥΑΝΘΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

------------------------------------------------------------------

ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΑΣ:

α] ΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ: Πολυαγαπημένη μου ΔΑΣΚΑΛΑ, η συγκίνηση που νιώθω είναι δύσκολο να αποτυπωθεί με λόγια. Πώς να περιγράψω τον "πλούτο" αξιών και γνώσεων που απλόχερα μας προσέφερες; Την αγάπη σου, τις ανησυχίες για το μέλλον μας; Μικρό παιδάκι τότε, ανυπομονούσα να έρθω στο σχολείο να μάθω για εκείνα τα "θαυμαστά πράγματα" που με τόση υπομονή μας δίδασκες! Όσα κατάφερα τα οφείλω σε εσένα και στους υπόλοιπους διδασκάλους μου, που με την αγάπη σας για τα παιδιά (τα παιδιά σας όπως ορθά μας αποκαλείτε), την επιμονή σας και το χαμόγελό σας (κατά την είσοδό σας στην αίθουσα διδασκαλίας) αντλούσαμε όλα όσα μας προσφέρατε με τόση χαρά! Το θεμέλιο της γνώσης το δημιουργεί ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ, τα σίδερα οι ΓΟΝΕΙΣ, τα υπόλοιπα υλικά ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ. Από τον ΜΑΘΗΤΗ εξαρτάται το ύψος και το σχήμα του οικοδομήματος... Το πόσο "ψηλά" θα φτάσεις και ΤΙ άνθρωπος θα γίνεις.

Πλέον στα 55 έτη, πανεπιστημιακός καθηγητής & ερευνητής, έχοντας μια υπέροχη οικογένεια, προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω τις αξίες που διδάχτηκα, τις γνώσεις, αλλά και το κυριότερο που το λένε "ΑΝΘΡΩΠΙΑ" στην νέα γενιά. Στην γενιά του σήμερα, που τολμά να ονειρεύεται για ένα καλύτερο αύριο, που επαναστατεί ενάντια στα δικά μας "θέλω", που ερωτεύεται την ζωή, που θέλει να εξερευνήσει νέα μονοπάτια... Στην νέα γενιά που μπορεί να κάνει τα ΠΑΝΤΑ! Αυτά που μας δίδαξες εσύ, λατρεμένη μου ΔΑΣΚΑΛΑ, αυτά που μας δίδαξε η ζωή, αυτά που μας διδάσκουν τώρα οι νέοι άνθρωποι. Να ανοίξουμε τις καρδιές μας, να διευρύνουμε τον ορίζοντα των γνώσεων, να "πετάξουμε" ψηλά. ΤΑΠΕΙΝΑ, χωρίς ΕΠΑΡΣΗ, να μην ξεχνάμε ποτέ ότι υπάρχουν συνάνθρωποι που δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν. Να είμαστε εκεί κοντά τους, δίπλα τους, για να τους βοηθήσουμε στις δύσκολες στιγμές τους - ακόμα και χωρίς να μας ζητηθεί - σαν φύλακας άγγελος! Η υπέρτατη αξία της ζωής: να είσαι ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Όλα αυτά τα έχεις εσύ ΠΟΛΥΑΝΘΗ μου. ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ !!!

Δεν έχει σημασία για μένα το πόσο "ψηλά" νομίζουν ότι έφτασα. Η ουσία είναι ότι έκανα ότι μας είχες πει τότε το μακρινό 1974: Να κρατάτε τα πόδια σας στην ΓΗ...

ΑΥΤΟ δεν το ξέχασα ποτέ όπως ΠΟΤΕ δεν θα ξεχάσω εσένα ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ μου ΔΑΣΚΑΛΑ και θα σε τιμώ πάντα με τις πράξεις μου!!!

Ο μαθητής σου,

Άκης Αλεξανδρίδης

------------------------------------------------------------------

β] ΣΤΑΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Οι αναμνήσεις μου από τη Σχολή Ζαγοραίου είναι αρκετές, πολλές από αυτές αποτυπωμένες σαν στιγμιότυπα, άλλες σαν πρόσωπα και άλλες σαν μέρη. Αυτό όμως που θα περιέγραφε καλύτερα την περίοδο αυτή της ζωής μου δεν νομίζω ότι περιγράφεται εύκολα με λόγια. Είναι μία αίσθηση που αφήνει για πάντα η συμμετοχή σε μία πολύ δυνατή ομάδα δεμένη σαν μία οικογένεια. Μία οικογένεια που με έκανε να θέλω να πάω σχολείο και να μην το βλέπω σαν κάποιο αναγκαίο κακό! Μία οικογένεια της οποίας η δημιουργία οφείλεται στον χαρακτήρα και το πάθος του ενορχηστρωτή της που δεν είναι άλλος από την Δασκάλα μου για τρία χρόνια (2α, 3η και 4η Δημοτικού) Πολυάνθη Βουτσινά. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα και σε αυτές τις παιδικές ηλικίες δημιουργήθηκαν δεσμοί που μοιάζουν αναλλοίωτοι στο πέρασμα του χρόνου. Το ενδιαφέρον και την έγνοια για τα «παιδιά» σας τα αποδεικνύατε όχι μόνο όσο μας είχατε μαθητές αλλά και όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε, θυμούμενη όλους εμάς με λεπτομέρειες που δεν θυμόμαστε ούτε εμείς… Σας ευγνωμονώ γιατί μου δείξατε την διαφορά που έχει το επάγγελμα από το λειτούργημα και επίσης γιατί μου δείχνετε ότι η ενέργεια και η δημιουργικότητα στον άνθρωπο είναι έννοιες υποκειμενικές… Στην Δασκάλα που δεν ξεχνάει ποτέ και δεν ξεχνιέται ποτέ. Να σας έχει ο Θεός καλά! Στάθης Κυριακόπουλος

------------------------------------------------------------------

γ] ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΑΙΒΑΤΗΣ: Δασκάλα μου, τα λόγια σας είναι μοίρασμα ψυχής και απόδοσης αναμνήσεων με γραπτό λόγο που ελάχιστοι δάσκαλοι μπορούσαν και ακόμη πιο λίγοι, μπορούν να τιθασεύσουν. Σας ευχαριστώ ειλικρινά για τα ζεστά σας λόγια και για όλα όσα μου δώσατε εκείνη την εύπλαστη ηλικία. Ό,τι είμαι σήμερα, κυρίως ως άνθρωπος, το οφείλω συν τοις άλλοις και σε εσάς... Προσωπικά με ταξιδέψατε σε κάποιες από τις πιο όμορφες αναμνήσεις της μέχρι τώρα ζωής μου. Όπως είπα, εις την εύπλαστη εκείνη ηλικία, πέραν της γνώσης, μού δώσατε τα ''υλικά'' που μαζί με την ανατροφή των γονέων μου, διαμόρφωσαν τον ψυχισμό μου και είμαι αυτός που είμαι σήμερα. Γιος, σύζυγος, πρωτίστως πατέρας και μπαμπάς... Δυο έννοιες ισότιμες, αλλά και διακριτές... Να σας έχει ο Θεός καλά....

------------------------------------------------------------------

δ] ΝΑΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Είναι σπάνιο να συναντάς μια πηγή στοργής που αναβλύζει για σαράντα χρόνια και βάλε! Είμαι τυχερή που σας είχα δασκάλα, κυρία Πολυάνθη μου και που ακόμη και τώρα, μετά από τόσα χρόνια εξακολουθείτε να μου διδάσκετε ήθος. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, δασκάλα μου παντοτινή, αλλά και για όλα όσα μου έχετε μάθει! Χαίρομαι πολύ που σας αρέσουν οι φωτογραφίες μου! Δηλώνω, κατασυγκινημένη! Αλλά, τι χαρά που είμαι πάλι διπλανή με την Γκέλη, που υπήρξε η πρώτη φίλη που έκανα ποτέ στο σχολείο, η λεπτούλα, τρυφερή, ευγενική Γκέλη, όπως σωστά λέτε! Σας ευχαριστώ από καρδιάς καλή μου κυρία Πολυάνθη, για όλα!

------------------------------------------------------------------

ε] ΓΚΕΛΥ ΤΖΟΥΔΑ: Κυρία Πολυάνθη, αγαπημένη και ακούραστη δασκάλα μας, μάς δώσατε πολύ γερές βάσεις και εσείς και η ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ και σας ευγνωμονώ γι' αυτό.... Να σας έχει ο Θεός καλά, να κρατάτε ζωντανές τις μνήμες όλων μας!! Είστε πάντα με τον καλό και ενθαρρυντικό λόγο. Σας ευχαριστώ που με θεωρείτε άξιο άνθρωπο και αγωνίστρια... Είναι πολύ όμορφο να σε πιστεύουν, να σου θυμίζουν με δύο απλά λογάκια τι έχεις καταφέρει και να παίρνεις δύναμη!! Μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω! Σας ευχαριστώ για την εκτίμησή σας και την διακριτικότητά σας! Με απεριόριστη εκτίμηση και σεβασμό, η μαθήτριά σας, Γκέλυ...

------------------------------------------------------------------

Πολυαγαπημένα μου παιδιά, α σ τ έ ρ ι α  μου πολύτιμα!!! Τα λόγια σας, είναι το τελειότερο εφετινό, χριστουγεννιάτικο δώρο, που θα μπορούσατε να μου κάνετε!!!! Και το καταφέρατε!!!!!!! Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, αγαπημένα μου  παιδιά!!!!! Και κάτι που σκέφθηκα...Θα ψάξω να βρω φωτογραφίες μας... Ήδη ο Άκης, μού έχει στείλει. Θα χαρώ πολύ να μου στείλετε κι εσείς για να τις ανεβάσω. Σας  Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω  για όλα, και να ξέρετε ότι θα είστε πάντα στην καρδιά μου!!!! Αστέρια μου φωτεινά!!! Σας φιλώ όλους και τον καθένα από εσάς ξεχωριστά!!!! Με συγκίνηση, η δασκάλα σας!!...

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ [6ο]

Ένα χαρούμενο, ευγενικό παιδί, πανέξυπνο και επιμελέστατο, ήταν ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΑΙΒΑΤΗΣ. Το ομαδικό του πνεύμα και ο καλός του χαρακτήρας, τον έκαναν αγαπητό σε όλα τα παιδιά, που αποτελούσαν όλα μαζί, μια όμορφη παρέα. Καθώς κοιτάζω την έκθεσή του, διακρίνω τις άριστες αρχές που είχε πάρει από το σπίτι του και μπορείτε να χαμογελάσετε, αλλά καθώς αντικρύζω το κείμενό του, το γραμμένο στο πολυτονικό, νιώθω... νοσταλγία!!! Νομίζω, ότι έχουμε παρααπλουστεύσει την γραφή της γλώσσας μας και ελπίζω να σταματήσουμε εδώ... Τέλος πάντων... Χαρείτε την έκθεση του Δημήτρη.

''ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΟΡΘΟΣ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ...''

''Καλύτερα να πεθαίνεις ορθός, παρά να ζεις γονατιστός...'' Αυτό, είναι κάτι που το ξέρουν πολύ καλά οι Έλληνες... Όχι μόνον το ξέρουν, αλλά και στην μακριά Ιστορία τους, έδειξαν ότι μπορούν και να το εφαρμόζουν... Από τον Σεπτέμβρη του 1939 που ξέσπασε η καταιγίδα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ανθρωπότητα ζούσε μέσα στην αγωνία και τον τρόμο. Με την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, και τον τορπιλισμό της ''Έλλης'', οι Έλληνες κατάλαβαν ότι πλησίαζε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων...

   Όταν ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ανακοίνωσε στον Μεταξά ότι : ''Τα Ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλλουν στην Ελλάδα'' μία μόνον απόφαση φαινόταν δυνατή... Η αποδοχή του τελεσιγράφου... Ήδη ο τρομερός Χίτλερ, προέλαυνε σχεδόν ανενόχλητος... Ολόκληρη η Ευρώπη, χώρες με μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις όπως η Γαλλία, είχαν συντριβεί και γονατίσει. Αλλά τότε συνέβη το απίστευτο... Ο Χ Ι!!!!! βροντοφώναξε η Ελληνική Ψυχή... Ό Χ Ι, δεν σου δίνουμε την Ελλάδα!!! Έλα να την πάρεις!!!!! Μολών λαβέ!!!'' ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ είχε πει και ο Λεωνίδας στους Πέρσες, πριν πολλά χρόνια... Α υ τ ή  λοιπόν η ίδια Ελλάδα ξεσηκώθηκε την 28η Οκτωβρίου 1940 και έκανε το θαύμα της, τσάκισε δηλαδή τα μούτρα των Ιταλών στην Αλβανία και στα βουνά της Ηπείρου. 

   Αιματηροί αγώνες, θυσίες, περίλαμπρες νίκες, ακολούθησαν. Όταν ο Χιτλερικός οδοστρωτήρας κατέλαβε την Ελλάδα, οι Έλληνες με ακατάβλητο θάρρος και απαράμιλλο ηρωισμό, σήκωσαν τον σταυρό του μαρτυρίου. Οι Έλληνες το εγνώριζαν αυτό και το περίμεναν... Όμως  α ν τ έ δ ρ α σ α ν.... Πάλεψαν σαν ημίθεοι!!! Και αυτό είναι το μεγαλείο τους!!!

   Τελειώνω με έναν στίχο του Καβάφη: ''Τιμή σε όσους έλαχε να φυλάνε Θερμοπύλες, μα πιο πολύ τιμή τούς πρέπει, όταν ξέρουν ότι οι Μήδοι θα διαβούν...''

-----------------------------------------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΑΙΒΑΤΗΣ: Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ και ξεκίνησε τον εργασιακό του βίο, ως ΤΕΧΝΙΚΟΣ H/WARE σε ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ. Επόμενος σταθμός ήταν ο  Ο ρ γ α ν ι σ μ ό ς  Α σ τ ι κ ώ ν  Σ υ γ κ ο ι ν ω ν ι ώ ν  Α θ η ν ώ ν, όπου εργάσθηκε ως ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ στην Δ ι ε ύ θ υ ν σ η  Π λ η ρ ο φ ο ρ ι κ ή ς  και  Τ η λ ε π ι κ ο ι ν ω ν ι ώ ν  για δύο σχεδόν δεκαετίες. Τώρα εργάζεται στην ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ως ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ και ΥΠΟΔΟΜΩΝ,  υ π ο λ ο γ ι σ τ ι κ ο ύ  ν έ φ ο υ ς.

ΔΗΜΗΤΡΗ μου, έχουμε κάτι κοινό!!! Μετά το κλείσιμο της ΣΧΟΛΗΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ, βρεθήκαμε στην ΣΧΟΛΗ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ!!! Όπου και αν βρέθηκες όμως, ξεχώρισες με την επιμέλειά σου και τον ξεχωριστό σου χαρακτήρα! Προόδευσες στην ζωή σου και είσαι άξιος συγχαρητηρίων, για όσα έχεις καταφέρει παιδάκι μου!... Να ξέρεις Δημήτρη μου, ότι με τους στίχους του Καβάφη που έγραψες τότε ως επίλογο στην έκθεσή σου, πέτυχες το πιο άριστο τελείωμα, καθ' όσον αυτοί οι στίχοι φανερώνουν το μεγάλο μυστικό της Ελληνικής φυλής που κάνει μεγάλες προσωπικότητες [Τσώρτσιλ] να λένε ότι: ''Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!!!'' Με συγκίνησες μάτια μου, που το έγραψες το πάλαι ποτέ, ως μαθητής της Δ΄ Δημοτικού...... Σου εύχομαι από καρδιάς να είναι η ζωή σου γεμάτη φως και αναρίθμητες χαρές, τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο!... Σου αξίζουν όλα τα καλά του κόσμου, λεβέντη μου!!! Θα έχεις πάντα την αγάπη μου και τις πιο θερμές ευχές μου, για να είσαι πάντοτε χαρούμενος, αγαπημένε μου Δημήτρη!!!

---------------------------------------

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ, καθόταν στο πρώτο θρανίο προς τον τοίχο, κοντά στην πόρτα. Ένα ήσυχο, ευγενικό παιδί, ένας ξεχωριστός χαρακτήρας και ξεχωριστός μαθητής. Αληθινό δασκαλοπαίδι, γιος της αγαπημένης συναδέλφισσας ΚΙΚΗΣ ΚΟΡΑΚΗ και θαυμάσιας εκπαιδευτικού. Ο Πέτρος, ήταν η προσωποποίηση της ευγένειας και της επιμέλειας. Ο μικρός μου μαθητής, σήμερα είναι ένας υπερήφανος πατέρας, ένας άριστος σύζυγος και ένας πολίτης με την αίσθηση του καθήκοντος αναπτυγμένη σε μέγα βαθμό. Συμμετέχει στα κοινά και τον απασχολεί τα μάλα, η ευζωΐα των συμπολιτών του. Προσφέρει την προσωπική του βοήθεια όπου χρειασθεί και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να σταθεί μπροστά για να δημιουργηθεί ένας καλύτερος και ασφαλέστερος κόσμος για τα παιδιά μας.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ: Σπούδασε στο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, στην ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ, ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ. Ολοκλήρωσε: IMPERIAL COLLEGE OF SCIENCE TECHNOLOGY and MEDICINE - Λονδίνο Μεγ. Βρεττανία και MASTER OF SCIENCE [M.Sc.] in ENVIRONMENTAL TECHNOLOGY. Σήμερα είναι ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ - ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ [Μελέτες ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων κτηρίων] και ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ. Υπήρξε αθλητής καλαθοσφαίρισης στον ΟΦΚ Αγίας Παρασκευής και ασχολείται με το άθλημα της αντισφαίρισης [τέννις], τόσο ως αθλούμενος, όσο και ως παράγοντας. Είναι εν ενεργεία  Α ν τ ι π ρ ό ε δ ρ ο ς  του  Ο μ ί λ ο υ  Α ν τ ι σ φ α ί ρ ι σ η ς  και πιστοποιημένος  ε π ι δ ι α ι τ η τ ή ς  αγώνων, σε  Ε θ ν ι κ ό  επίπεδο.

Είναι Μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος [Τ.Ε.Ε]. Μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων [Π.Σ.Δ.Μ - Η]. Μέλος του Μητρώου Ενεργειακών Επιθεωρητών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Παθητικού Κτιρίου [Ε. Ι. Π. Α. Κ]

-----------------------------------------------------

Ο ΠΕΤΡΟΣ, μού έγραψε: ''Αγαπημένη μου δασκάλα, αν προσπαθούσα να με σκιαγραφήσω, εν συντομία, θα έλεγα πως τέσσερις λέξεις με χαρακτηρίζουν και δύο πράγματα είναι εκείνα που προσπαθώ να καταφέρω και για τα οποία είμαι υπερήφανος: Τέσσερις λέξεις: οικογένεια, αγάπη, φιλία, ήθος... Και δύο κατορθώματα: να είμαι ο καλύτερος μπαμπάς για το παιδί μου και ένας άνθρωπος για τον οποίο ακούς μόνον καλά λόγια… Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στην ζωή μου, στα τρυφερά μου χρόνια!''

Αγαπημένο μου παιδί, Πέτρο... Δεν φαντάζεσαι πόσο με έχεις συγκινήσει... Συγχαρητήρια παιδί μου για την θαυμάσια επαγγελματική σου σταδιοδρομία... Συγχαρητήρια για την πληθώρα των ενδιαφερόντων σου. Συγχαρητήρια για τις αξίες και τα υψηλά σου ιδανικά... Και μέσα σε όλα αυτά, εγώ βλέπω τον μικρό μου Πέτρο, με την μεγάλη ευαισθησία, την καλοσύνη και την ευγένεια που τον χαρακτήριζαν πάντα... Οι αξίες που είχες ως μαθητής, σε χαρακτηρίζουν και τώρα, μόνο που γιγαντώθηκαν και φωτίζουν όχι μόνον την δική σου ζωή, αλλά και των γύρω σου... ΠΕΤΡΟ μου, αποτελείς ένα εκλεκτό μέλος της κοινωνίας μας. Θα είσαι ένα υπέροχο πρότυπο για το λατρεμένο παιδάκι σου. Τυχεροί όσοι χαίρουν της εκτιμήσεώς σου... Η ενσυναίσθησή σου σε κάνει Άνθρωπο με το Άλφα κεφαλαίο! Όλα τα καλά του κόσμου, στα χέρια σου παιδί μου. Έχεις χαράξει έναν ολόλαμπρο δρόμο ζωής. Ο Θεός να σε ευλογεί και σου εύχομαι να αξιωθείς να δεις να πραγματοποιούνται, όλα τα όνειρά σου!!!! Το αξίζεις παιδάκι μου!!!!

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΜΕΡΟΣ 2ο

Σήμερα είναι μια πανέμορφη κοπέλα, η ΘΕΟΔΩΡΑ [ΝΤΟΡΑ] ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ. Τότε ήταν ένα πανέμορφο πλασματάκι, γλυκύτατο και έμενε στα διαλείμματα μέσα γιατί ήθελε πολύ να με βοηθήσει. Μοίραζε τα τετράδια ήσυχη πάντα, ευγενική, ένα υπέροχο, καλοσυνάτο παιδί. Έχω πολλές κάρτες που τις είχε φτιάξει με τα χεράκια της, σε πράσινο χαρτί με τρυφερές αφιερώσεις προς την δασκάλα της. Τις φυλάω ως κόρη οφθαλμού.

Σπούδασε: BA in HISTORY και M I N O R στο MARKETING. MA [ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ] in I n d u s t r i a l  R e l a t i o n s    U n i v e t s i t y    o f  W a r w i c k και 2 MA in COMMUNICATION POLICY STUDIES CITY UNIVERSITY. Πάντα ήθελε να ασχοληθεί με τους Ανθρώπους και έτσι από το 1995 εργάζεται στον τομέα ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ σε μεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες. Σήμερα εργάζεται στο ΣΕΒ - ΣΎΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ, στην θέση της ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΜΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ. Έχει δυο υπέροχες κόρες και η μεγαλύτερη σπουδάζει BIOMEDICINE στο εξωτερικό. Λατρεύει τα ταξίδια, κυρίως εκτός Ελλάδος, γι’ αυτό και την αποκαλούν.... Ντόρα, η μικρή εξερευνήτρια!!!!!

ΝΤΟΡΑ μου, οι κορούλες σου, πρέπει να είναι υπερήφανες για σένα!! Η πορεία σου μοιάζει με ουράνιο τόξο, που το διέγραψες με πλήρη επιτυχία!!! Από τότε που σε είχα μαθήτρια, γνώριζα ότι θα επιτύχεις σε ό,τι βάλεις στο μυαλό σου!! Τα προσεγμένα σου τετράδια τα είχα κρατήσει, ως πρότυπο επιμέλειας και τάξης... Είσαι ένα αστεράκι αγαπημένο, που θα λάμπει πάντα μαζί με τα άλλα αστεράκια μου μέσα στην καρδιά μου και θα την φωτίζει με ένα ζεστό, γεμάτο τρυφεράδα φως... Διότι όλοι εσείς, οι μαθητές και μαθήτριές μου, κάνατε την ζωή μου όμορφη και πλέξατε τέτοιες αναμνήσεις, που δεν θα ξεχαστούν ποτέ... Σου εύχομαι κοριτσάκι μου, η ζωή σου να είναι μια συνεχή ροδαυγή. Υγεία και χαρά σε σένα παιδάκι μου και σε όσους αγαπάς. Το μικρό μου κοριτσάκι με το γαλάζιο φουστανάκι και τα ανοιχτοκάστανα μαλλιά που μοιράζει τετράδια μέσα στην τάξη, θα μου έρχεται πάντα στο μυαλό μου, αγαπημένο μου παιδί. Αγαπημένη μου Ντόρα... Ο Θεός, να σε ευλογεί, πάντα!!

------------------------------------------------------------------------

ΣΤΑΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάμαι τον μικρό μου Στάθη να με επισκέπτεται στο σπίτι μου... Ένα λεπτό παιδάκι με μαύρα, στιλπνά μαλλάκια, ευγενικό και τρυφερό. Στην συνεστίαση που οργάνωσε η τάξη μας προ κορωνοϊού, καθόμουν δίπλα του και ήταν το ίδιο τρυφερός και ευγενικός, ένας σωστός πρίγκιπας!!!!

Ο ΣΤΑΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, σήμερα είναι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ και εργάζεται στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Τελείωσε τα Τ.Ε.Ι Αθηνών ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ. Έκανε ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ στις ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ  B R U N E L  του Λονδίνου.

Δεν φαντάζεσαι Στάθη μου, την συγκίνησή μου, όταν μου έγραψες: ''Δασκάλα μου... Δεν νομίζω να έχετε χάσει ποτέ κάποιον από εμάς!!'' Στάθη μου, τρυφερό μου παιδί με την μεγάλη, γεμάτη καλοσύνη καρδιά, σού εύχομαι να είναι η στράτα σου γεμάτη φως, χαρά, ευτυχία και γαλήνη... Λιτός, περιεκτικός, τζέντλεμαν!! Είμαι υπερήφανη για σένα, διότι παιδάκι μου τέτοιοι Άνθρωποι ωσάν κι εσένα, σπανίζουν στην εποχή μας, Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την αγάπη σου, υπέροχο παλληκάρι μου!!!!

----------------------------------------------------------------------

Η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΥ, ήταν ένα λεπτούλικο μαυρομάλλικο νεραϊδάκι, μια χαρούμενη ψυχούλα, μια θετικότατη παρουσία μέσα στην τάξη μας!!! Μετά τόσα χρόνια, κρατά το πρόσωπό της την παιδικότητά του και στην παρέα είναι μια φωτεινή, αλέγρα πνοή δροσερού αέρα!!!

Η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΥ, σπούδασε ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΓΡΑΦΙΑ. Εργάσθηκε σε ξενοδοχείο στην r e c e p t i o n. Μετά σε ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ και από το 2000 ήταν ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ της ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ. Εργάσθηκε δίπλα στην σημαντική αυτή γυναίκα όλα τα χρόνια, μέχρι που πέθανε η προσωπικότητα αυτή της πολιτικής σκηνής του τόπου. Η δουλειά της, μπορεί να ήταν απαιτητική, πολύωρη, με πολλά ταξίδια, αλλά την αγαπούσε πολύ. Θεωρεί, ότι τότε ήταν πολύ όμορφα χρόνια. Σήμερα η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ, είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ της ΒΟΥΛΗΣ.

Αντζελίνα μου, είσαι πάντα το ίδιο λεπτεπίλεπτο, γλυκό κοριτσάκι με την ευγενική ματιά, που σε είχα μαθήτρια. Αποδείχτηκες μεγάλη αγωνίστρια της ζωής... Σου εύχομαι παιδάκι μου, όλη η ζωή σου να είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι χαράς, ψυχικής ευδαιμονίας και αδάμαστης θέλησης!!! Είσαι πηγή ζωντάνιας και αισιοδοξίας!!!! Όλα τα καλά, στα άξια χέρια σου, κοριτσάκι μου!!!!! Θα σε ακολουθούν πάντα οι πιο θερμές ευχές μου, βγαλμένες από τα βάθη της καρδιάς μου!...

---------------------------------------------------------------------

Η ΕΥΧΑΡΙΣ ΖΕΡΒΟΥ, ήταν η προσωποποίηση του ονόματος της!!!! Ένα χαρούμενο κοριτσάκι με λεπτή ευγένεια, που ουδέποτε προκάλεσε προβλήματα. Ένα θετικότατο στοιχείο μέσα στην τάξη, αγαπητό σε όλους, ένεκα του ωραίου χαρακτήρος της, που τον διέκρινε η επιμέλεια και η σύνεση.

Η ΕΥΧΑΡΙΣ ΖΕΡΒΟΥ, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα Αγγλικά. Της άρεσε όμως πολύ η Αεροπορία και προσελήφθη στην G O L D A I R, εταιρεία που ήταν τότε επίσημος αντιπρόσωπος στην Ελλάδα 25 αεροπορικών εταιρειών. Παράλληλα με την εργασία της, παρακολουθούσε την Σχολή ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ Σπουδών, όπου απέκτησε το Α d v a n c e   I A T A   D I P L O M A . Δούλεψε στην G o l d a i r για δέκα χρόνια και το 2000 μετακινήθηκε στην τότε καινούργια Εταιρεία A E G E A N  A I R L I N E S. Μετά από μία εξαιρετική πρόταση, προσελήφθη στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ [όταν ιδιωτικοποιήθηκε επί Βγενόπουλου] στην θέση της ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, της εταιρείας. Δυστυχώς, τέλος του 2013 η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, εξαγοράσθηκε από την AEGEAN. Έκτοτε, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την οικογένειά της. Έχει δυο υπέροχες κόρες. Η μεγάλη της, σπουδάζει στο ΤΜΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ [πρώην ΑΣΟΕΕ]. Η μικρή της, πηγαίνει στο Γυμνάσιο.

Αγαπημένη μου Εύχαρις, δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα όταν μου έγραψες: ''Πολυαγαπημένη μου δασκάλα!!! Όλοι μας σάς αγαπάμε και σας έχουμε στην καρδιά μας, μετά τόσα χρόνια!!! Σας αγαπώ και σας ευχαριστώ που υπήρξατε στην ζωή μου σε αυτόν τον τόσο σημαντικό ρόλο!!!''. Αγαπημένη μου ΕΥΧΑΡΙΣ, είσαι ένα άτομο δοτικό, που σκορπίζει γύρω του την χαρά και την ευγένεια της ψυχής του. Ο Θεός να φωτίζει την στράτα σου, παιδάκι μου. Μαζί με την αδελφούλα σου την Μαργαρίτα, υπήρξατε δυο φωτεινές παρουσίες στο σχολείο μας. Και τώρα όπου κι αν σταθείτε, ο τόπος λάμπει! Μακάρι κοριτσάκι μου το πλοίο της ζωής σου, να είναι πάντα αγκυροβολημένο στο λιμάνι της αρμονίας και της χαράς!! Η σκέψη μου θα είναι πάντοτε μαζί σας, αγαπημένο μου παιδί, λαμπερή μου Εύχαρις!!!!!

------------------------------------------------------------

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΕΡΒΟΥ είναι αδελφή της Εύχαρις. Δεν με είχε δασκάλα, την θεωρώ όμως σαν δικό μου παιδί και μάλιστα πάρα πολύ αγαπητό. Είναι δύο πλάσματα που φέρνουν την καλή διάθεση και ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα της ομήγυρης, με τον χαμογελαστό τους χαρακτήρα.

MAΡΓΑΡΙΤΑ ΖΕΡΒΟΥ: Αφού ολοκλήρωσε το PROFICIENY CAMBRIDGE στα αγγλικά, όπου πήρε και την  ε π ά ρ κ ε ι α, δίδαξε για αρκετά χρόνια - παράλληλα με την πρωινή της δουλειά - σε ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ. Επειδή της άρεσε πολύ ο τομέας του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, σπούδασε και πήρε το b a s i c και a d v a n c e  I A T A D I P L O M A, το οποίο αφορά σπουδές Τουρισμού, Αεροπορικού εισιτηρίου, t r a v e l   m a n a g e m e n t κ.λπ. Η εργασία της στον Τουρισμό, τα πρώτα χρόνια ήταν πάνω στον εισερχόμενο τουρισμό και μετά στον εξερχόμενο, όπου τότε έκανε και πολλά ταξίδια, ως Συνοδός γκρουπ. Τα τελευταία 20 έτη, ασχολείται με Συνεδριακό Τουρισμό, εντός και εκτός Ελλάδος [κυρίως Ιατροφαρμακευτικά Συνέδρια.]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ μου, με συγκίνησες με τα τρυφερά σου λόγια: ''Κυρία Πολυάνθη σας φιλώ! Να προσέχετε και να είστε πάντα μια μεγάλη αγκαλιά για όλους μας!!! Σας αγαπάμε πολύ! Να είστε γερή και δυνατή, αγαπημένη μας!!!!'' Σε ευχαριστώ πολύ παιδάκι μου!!! Η καρδιά σου μοιάζει με ανοιχτό τριαντάφυλλο!! Κι αν προτιμάς, με ολάνθιστη, διπλή πάλλευκη μαργαρίτα!!! Ήλιος λαμπρός στον δρόμο σου κοριτσάκι μου και ούριος άνεμος στα βήματά σου!!! Σε φιλώ!!!!

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!!... ΜΕΡΟΣ 1ο

Πλησιάζουμε στον επίλογο της συγκεκριμένης ενότητας... Αναφέρθηκα εκτενώς σε πέντε μαθητές μου από το πρώτο σχολείο που εργάσθηκα, την ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ. Αυτών των παιδιών, βρήκα τις εκθέσεις τους, μέσα στα σχολικά μου ενθυμήματα... Από εδώ και εμπρός, οι αναρτήσεις μου θα είναι λίγο διαφοροποιημένες. Θα γράφω για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά θα λείπουν οι εκθέσεις τους. Τόσες μετακομίσεις που έχω τραβήξει, όλο και κάτι θα χάνεται... Να τονίσω, ότι α υ τ ά τα παιδιά, έγραφαν με το π ο λ υ τ ο ν ι κ ό σύστημα και όσες εκθέσεις μού έχουν απομείνει, έχουν όντως συλλεκτική αξία!!!!! Τώρα μαζεύω σιγά-σιγά πληροφορίες και για τους άλλους μαθητές μου από το συγκεκριμένο σχολείο. Κάποια στιγμή θα κάνω αφιέρωμα και σε άλλα παιδιά μου, από ό σ α σχολεία δίδαξα. Παραθέτω λοιπόν τις πληροφορίες που συνέλλεξα με την πολύτιμη βοήθεια των μαθητών μου, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα [πάντα από την ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ]. Τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θερμά, ό λ α τους!!!

----------------------------------------------------------------

Η ΝΑΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ, διακρινόταν για την ευγενική της παρουσία και την καλή καρδούλα της. Ναυσικά μου, ποτέ δεν ξέχασα το κοριτσάκι εκείνο που ξεχώριζε με την έμφυτη ευγένεια και διακριτικότητά του. Στο πέρασμα του χρόνου άνθισες σαν εξωτικό λουλούδι... Πολλές φορές νομίζω ότι βρίσκομαι κι εγώ μέσα στις φωτογραφίες που ανεβάζεις... Το ταλέντο σου δείχνει τον ολόφωτο εσωτερικό σου κόσμο, τις έγνοιες σου για το σύμπαν, το ενδιαφέρον σου για κάθε τι ωραίο με αξίες πολύτιμες και καθοριστικές...

ΝΑΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Σπούδασε ΓΑΛΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Πήρε υποτροφία και πήγε στην Ισπανία στην Σαλαμάνκα για έναν χρόνο, για την γλώσσα στα Ισπανικά. Μετά την ολοκλήρωση αυτών των σεμιναρίων με επιτυχία, εργάσθηκε αρχικά στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ στις Βρυξέλλες, ως διερμηνέας και μετά, για αρκετά χρόνια με έδρα την Αθήνα, όπου πηγαινοερχόταν τουλάχιστον μια φορά τον μήνα. Όταν ένιωσε ότι έκλεισε αυτός ο κύκλος, άρχισε να εργάζεται περισσότερο πάνω σε τεχνικές μεταφράσεις, στις γλώσσες εργασίας της [αγγλικά-γαλλικά-ισπανικά] και λιγότερο στις διερμηνείες. Κάποια στιγμή, άρχισε να δ ι δ ά σ κ ε ι δ ι ε ρ μ η ν ε ί α και μ ε τ ά φ ρ α σ η, σε παράρτημα του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ, στην Αθήνα. Με αυτά ασχολείται ακόμη: πολλές μεταφράσεις, κάποιες διερμηνείες και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. Η απασχόληση με τις γλώσσες, την ενδιαφέρει πολύ. Της αρέσει πάρα πολύ η δουλειά της. Επίσης ασχολείται με την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. Είναι μέλος της ομάδας S h a s h i n L o v e r s . S h a s h i n σημαίνει στα Ιαπωνικά, φ ω τ ο γ ρ α φ ί α. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και φωτογραφίζει τακτικά. Λέει: ''Με ευχαριστεί να συγκεντρώνομαι πίσω από το κάδρο της μηχανής και να απομονώνω σκηνές με σημασία, μέσα σε μιά καλά δομημένη εικόνα''.

Άλλες ασχολίες της, είναι οι... αγροτικές! Με τον σύντροφό της έχουν ένα όμορφο κτήμα, όπου - κυρίως το ταίρι της - ασχολούνται με κότες, αμπέλια και με λαχανόκηπους που δίνουν ανάλογα την εποχή, νοστιμότατους καρπούς!!

ΝΑΥΣΙΚΑ μου, είσαι ένα πολυδιάστατο, υπέροχο, ταλαντούχο πλάσμα!!! Σου εύχομαι να συνεχίσεις το ταξίδι σου προς την αναζήτηση του ξεχωριστού και να χαρίζεις στα μάτια μας τις σπίθες του θαυμάσιου ταλέντου σου! Ομορφαίνουν την ψυχή μας οι εικόνες σου, και συχνά μας προσφέρουν εκτός από ομορφιά και τροφή για σκέψη, πάνω σε χιλιάδες σημαντικά πράγματα. Μας μαθαίνεις να βλέπουμε την ζωή με μια άλλη, πιο διεισδυτική ματιά... Μου έγραψες: ''Κυρία Πολυάνθη, παραμένετε πάντα δίπλα μας υποστηρικτική, με νοιάξιμο, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.... Τελικά κυρία Πολυάνθη, τα... άνθη σας, είναι πάρα πολλά!!!!'' Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου, μικρή μου Ντίνγκι Μπελ της χάρης και της αβρότητας!!! Ήσουν πάντα η επιτομή της καλοσύνης!! Σου εύχομαι να είναι ο δρόμος σου γεμάτος ψυχικές ανατάσεις, ταλαντούχα, αγαπημένη μου, Ναυσικά!!!!

-----------------------------------------------------------

Ο ΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΡΙΔΗΣ, με εξέπλησσε πολύ-πολύ-πολύ ευχάριστα!!!! Επικοινώνησε μαζί μου και συγκινήθηκα, όταν κατάλαβα πως συνομιλούσα με παιδί, από.... την πρώτη χρονιά που εργάσθηκα ως δασκάλα, στην ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ!!!! Αχ, Άκη μου, χίλια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που θυμάσαι!!!! Παιδάκι μου χρυσό, η επαφή μας, ήταν μια απρόσμενη, ολόλαμπρη έκπληξη!!! Παραθέτω τα στοιχεία, για να γνωρίσουμε την πορεία του Άκη μας!

ΆΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ: Σήμερα, είναι Καθηγητής στο HARVARD UNIVERSITY με 2 Ph.D και πηγαινοέρχεται Αμερική-Ελλάδα. Έχει δύο m a s t e r s [ H a r v a r d και MIT ] C o n d e n w e d M a t t e r P h y s i c s και M a t e r i a l s S c i e n c e and E n g i n e e r i n g. Αντίστοιχα δύο Ph. D. [ HARVARD KAI MIT ] σε Q u a n t u m P h y s i c s και R o b o t i c s E n g i n e e r i n g [MIT = M a s s a c h u s e t t s I n s t i t u t e of T e c h n o l o g y].

Ο Άκης έχει μια σπουδαία ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ στο ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΩΝ και ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ [Αναπληρωτής Προέδρου] και στον ΔΙΕΘΝΗ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συμβάντα διεθνή [σεισμοί - πυρηνικά ατυχήματα - μεγάλης κλίμακος καταστροφές] με τον Ο Η Ε και Ν Α Τ Ο. Στις φωτιές που το καλοκαίρι κατέκαψαν την χώρα μας, δήλωσε ''παρών!'', όπως δηλώνει όποτε η πατρίδα μας βρίσκεται σε ανάγκη... Τον εθελοντισμό του βέβαια, τον προσφέρει και σε όποια άλλη χώρα βρεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... Από μικρός - όπως αναγνωρίζει ο Άκης - διδάχθηκε τις αξίες της Προσφοράς, της Αγάπης και της Ειρήνης και αγωνίζεται πάντα για έναν καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας... Και αυτό φαίνεται σε κάθε βήμα του... Το να προσφέρει, του έχει γίνει δεύτερος εαυτός του... Αποτελεί, ένα ολοφώτεινο παράδειγμα τρόπου ζωής, για όλους μας... Ο Θεός να τον ευλογεί!

Ά Κ Η μου, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.... Με πήγες πολλά χρόνια πίσω, χρόνια ευτυχισμένα, ανάλαφρα, με όραμα!! Θυμάσαι τον συμμαθητή σου ΔΗΜΗΤΡΗ, συγγενή του ΣΩΤΗΡΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ, μάλλον ανηψιό και τον ΑΝΤΩΝΗ ΚΕΡΑΣΤΑΡΗ. Με συγκινείς που θυμάσαι τους επαίνους που δίναμε, εμείς οι δάσκαλοι, στους μαθητές μας, εκείνα τα όμορφα, ευπρεπή, ροζ χαρτάκια!!! Έχω κρατήσει κι εγώ μερικά για ανάμνηση, όπως και τις ευχετήριες καρτούλες μας!! Και με συγκίνησες με την φράση σου: ''Αγαπημένη μου δασκάλα, είμαι υπερήφανος που με διδάξατε!!! Σας στέλνω φωτογραφίες, από εκείνα τα υπέροχα χρόνια!!!'' Πού να ήξερα τότε παιδάκι μου, ότι έβαζα ένα μικρό λιθαράκι στην διαμόρφωση της μόρφωσης και της παιδείας, ενός μελλοντικού διακεκριμένου επιστήμονα και αληθινού ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ!!!! Και όντως θυμάσαι Άκη μου, γιατί καθορίζεις εκείνα τα χρόνια, με την θαυμάσια λέξη ''υ π έ ρ ο χ α''!!!! Αυτό για μένα, είναι ένα μέγιστο παράσημο, για την διδασκαλική μου προσφορά... Ο Θεός σε αξίωσε με μία υπέροχη σύζυγο και τρία καταπληκτικά παιδιά!!!! Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου και να αξιωθείς να δεις τα παιδιά σου να διαγράφουν μία σπουδαία πορεία στην ζωή τους, ισάξια με τις δικές σου αξιέπαινες και υπέρτατες επιτεύξεις!!!! Άκη μου, σού εύχομαι να εξακολουθήσεις το θεάρεστο έργο σου, γιατί ο κόσμος μας έχει μεγάλη ανάγκη από την βοήθεια των άξιων παιδιών του, όπως εσύ, παιδάκι μου!!!! Να συνεχίσεις την ολόφωτη στράτα σου, σκορπίζοντας αγάπη, ανακούφιση και χαρά. Είσαι Ά ν θ ρ ω π ο ς, με το Άλφα κεφαλαίο!! Η προσφορά σου στην ανθρωπότητα, μεγάλη!!! Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε συνδράμει πάντα στα υψιπετή, φιλάνθρωπα, σχέδιά σου!!! Θα έχεις πάντα τις ευχές μου!!!

-------------------------------------------------------------------------

Η ΓΚΕΛΥ ΤΖΟΥΔΑ, δεν ήρθε μια ημέρα στην τάξη και μετά έμαθα ότι έπεσε πάνω στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και τραυμάτισε το ποδαράκι της. Θυμάμαι πόσο ανησύχησα, αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά... Η λεπτούλα, τρυφερή, ευγενική μας Γκέλυ... Σήμερα είναι μιά κομψότατη γυναίκα, με τα μαλλάκια της στο ίδιο στυλ που τα είχε πάντα.

ΓΚΕΛΥ ΤΖΟΥΔΑ: Από μικρή είχε έφεση στις ξένες γλώσσες. Μιλάει άψογα Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Ευελπιστεί στο μέλλον να ασχοληθεί με τα Ισπανικά και τα Πορτογαλικά. Έχασε την μητέρα της νωρίς, πάνω που θα άνοιγε τα δικά της φτερά και πολύ γρήγορα βρέθηκε να εργάζεται. Είχε την τύχη να πιάσει δουλειά στην ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΧΑΡΛΕΝΙΚ, των εκδόσεων B e l l e, S i l k και A r l e k i n. Και λέω ''τύχη'', διότι ο χώρος των εκδόσεων είναι μ ε γ ά λ ο σ χ ο λ ε ί ο... Με τις γνώσεις και την εμπειρία που απέκτησε, εξελίχθηκε σε ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ [επιλογή τίτλων, συντονισμός εργασιών και συντονισμό εξωτερικών εργασιών] καθώς και ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΩΝ [μεταφράσεις, επιμέλειες, οπισθόφυλλα].

Η ίδια λέει με ενθουσιασμό: ''Η δουλειά μου, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς είναι μια αστείρευτη πηγή γνώσεων [όταν αναζητάς ονόματα και τοπωνύμια για μια ιστορία, μαθαίνεις απίστευτα πράγματα], ενώ η τακτική επαφή με τους εξωτερικούς συνεργάτες, με κρατά σε συνεχή εγρήγορση και με επαναφέρει στην πραγματικότητα από εκεί όπου... ταξίδευα, δουλεύοντας πάνω σε ένα βιβλίο!!!''

Στην προσωπική της ζωή, είναι - Δόξα τω Θεώ - ευτυχισμένη. Έχει έναν θαυμάσιο σύζυγο και δυο υπέροχες κόρες, οι οποίες εργάζονται και οι δυο τους, πάνω στους κλάδους που ακολούθησαν: ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ η μία, ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ η άλλη. Θαυμάζει τις κόρες της που λατρεύει, ως γνήσια Ελληνίδα μάνα!!! Αποτελούν μια πολύ δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, κάτι που λαχταρούσε πάντα... Προσεύχεται να είναι ευτυχισμένοι όλοι όσοι αγαπά, γιατί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, πιστεύει ότι η ευχή μας πρέπει να είναι: ''Θεέ μου να είμαστε γεροί, δυνατοί, με γαλήνη και αρμονία''. Επιθυμεί να μείνει γερή, για να μπορεί να σταθεί στην οικογένειά της που τους υπεραγαπά και τους καμαρώνει!!! Ε, και να κάνει ένα αξέχαστο ταξίδι στην πραγματικότητα και όχι μόνον μέσα από τα βιβλία!!

Κοριτσάκι μου, θα είσαι πάντα για μένα μια λεπτή ηλιαχτίδα που φώτιζε και φωτίζει τον χώρο γύρω της... Η Παναγιά να φωτίζει τα βήματά σου ΓΚΕΛΥ μου και σε όλη σου την ζωή να κολυμπάς σε πελάγη αγάπης και στοργής, που τόση μεγάλη παρακαταθήκη κι από τα δύο, έχεις μέσα σου!!!... Η αρμονία και η χαρά να είναι πάντα συνοδοί σου. Η μεγάλη καρδιά σου και η ευγένειά σου, θα σε κάνουν ξεχωριστή, όπου κι αν βρεθείς, μικρή μου νεραϊδένια Γκέλυ!!!!

ΝΟΣΤΟΣ

Βυσσινιά ποτάμια με πορτοκαλιές και χρυσές αναλαμπές 

απλώνονται μεγαλόπρεπα, πέρα στην δύση...

Ο ουρανός βάφεται με ρουμπινί χρώμα, ενώ τα βουνά 

φόρεσαν τον μενεξελί χιτώνα τους.

Ο πατέρας ήλιος πάει αργά να ξεκουραστεί στα ιδιαίτερα παλάτια του...

Τα αυτοκρατορικά του χρώματα, σαν να λιώνουν στ'αλαφρά κύματα της θάλασσας...

Κι εκείνη στολίζεται με τα βασιλικά του δώρα και τον αποχαιρετά

με πορφυροντυμένα, ασημόγκριζα νερά.

Η  α ν θ ρ ώ π ι ν η  μ ο ρ φ ή  σταματά στο μικρό ανάχωμα

και αφήνει την ματιά της να πλανηθεί μαγεμένη, ολόγυρα.

Είναι σκεφτική η αντρική φιγούρα.... Η απόφαση που θα πάρει,

θα επιδράσει  κ α τ α λ υ τ ι κ ά  στο μέλλον του...

Κοιτάζει το χρωματικό θαύμα του δειλινού και αναστενάζει βαθιά... Συλλογιέται...

Πώς περνούν αλήθεια τα χρόνια... Σαν χείμαρρος τρέχουν να χαθούν 

στην χοάνη του χρόνου...

Σαν θρόισμα του αγέρα η φωνή της μνήμης, τον  γ υ ρ ν ά  πίσω,

σε  χ ρ ό ν ι α  α λ λ ο τ ι ν ά, χρόνια της νιότης και της ανεμελιάς...

Ανασαίνει βαθιά την μυρωμένη πνοή της φύσης.

Ο αέρας μυρίζει σπιτικό γλυκό και η γλυκόφωνη καμπάνα του εσπερινού,

ηρεμεί τα σωθικά του.

Παναρμόνιοι οι ασημένιοι ήχοι της,

 προσφέρουν τα μύρα των στοχασμών του

σαν μυροβόλα στεφάνια, στον Κτίστη Παντοκράτορα...

Αφήνει την μεθυστική ευωδιά από τα μοσχομπίζελα,

να μυρώσουν την ταραγμένη καρδιά του.

Το ασημένιο κουδούνισμα από τις πορφυρές και γαλάζιες καμπανούλες

σμίγει αγγελικά με τον αργυρό ήχο της καμπάνας που γοργοκύλησε 

ως την βελουδένια όχθη της παρακείμενης λίμνης.

Την κοιτάζει μαγεμένος. Φαντάζει σαν ζαφειρένιο δαχτυλίδι, 

στεφανωμένο από λαμπερά σμαραγδάκια.

Σαν αστέρι στην άφεγγη νυχτιά, σαν ηλιαχτίδα αξεπέραστη,

η θύμηση πλημμύρισε την ματιά του...

Κάπου κοντά το  π α τ ρ ι κ ό  του. Ο αέρας μύριζε  σ π ι τ ι κ ό  γλυκό

και χαρούμενες παιδικές φωνές γοργοκυλούσαν στον ολάνθιστο κήπο του...

Ρίγησε. Ερχόταν η νυχτιά. Ένας χιτώνας από υπερκόσμια, 

γαλακτώδη νεφέλη, ντύνει το ουράνιο σύμπαν.

Οι μεθυστικές τρίλλιες του αηδονιού, κάτω από το σεληνόφως, χάιδεψαν την ακοή του.

Οι ντροπαλές παπαρούνες και τα σεμνά κρινάκια του αγρού,

ανατριχιάζουν στο άκουσμα του αργυρόηχου τραγουδιού.

Από την μιά στιγμή στην άλλη, τ' αστέρια όμοια με πούλιες, 

σπιθιρίζουν ολόγυρα, κρυστάλλινες μαρμαρυγές.

Λαμπυρίζουν και φτερουγίζουν σαν ουράνιες πυγολαμπίδες και τρεμοσβήνουν τρυφερά.

Και συνάμα, αστραφτεροί, χρυσαφένιοι διάττοντες, 

προκαλούν τον ουρανό που βρέχει αμέτρητα διαμάντια...

Η μεταξένια πνοή του ζεφύρου, ριπίζει τον νυχτερινό, αστραποβόλο μανδύα

και οι λυγερές, ασημένιες φεγγαροαχτίδες, κεντούν τις άκρες του,

με ρόδινες αναλαμπές...

Κοιτάζει το άπλωμα μπρος του. Το  ν η σ ί  του με τα φωτάκια του, 

τώρα  μ ο ι ά ζ ε ι  με σμάρι από χαρωπές πυγολαμπίδες 

και τα πυροφάνια του στο βάθος, 

σαν πανάκριβα βυσσινιά και ρουμπινιά διαμάντια 

που έπεσαν από το αστροκέντητο φουστάνι κάποιας νεράιδας 

και σκόρπισαν ολόγυρα, σε θάλασσα και στεριά. Υπεράνω όλων,

σβουρίζει ο έναστρος γαλαξίας με τα μυριάδες διαμάντια του, 

όμοια με χρυσές σταγόνες ριγμένες εδώ κι εκεί,

μες στο βαθύ γαλαζοπράσινο άπειρο του Ιονίου πελάγου.

Η σελήνη, με τέχνη υφαίνει την ασταφτερή φεγγαροστράτα της μέσα στην θάλασσα.

Πρώτα μιά χρυσή δέσμη πέφτει να προσκυνήσει τα κοιμισμένα, αλαφρά κυματάκια

κι ύστερα γίνεται ένα ολόφωτο διάδημα, που ενώνει πλουσιοπάροχα 

τον ουρανό με την γαλήνια θάλασσα

και φαρδαίνει, όλο φαρδαίνει γεμάτη 

ολόκληρα κομμάτια χρυσού, φτάνοντας ως την ακτή.

Δεν σάλεψε η  α ν θ ρ ώ π ι ν η  φιγούρα, όσο διαρκούσε το βράδυ.

Μέσα στην βροχή των αστεριών, έβλεπε και θυμόταν... Κοίταζε και  σ κ ε φ τ ό τ α ν . Πυρετικά...

Κι  ε κ ε ί, στο μικρό τ' ανάχωμα, τον  β ρ ή κ ε  η  μ έ ρ α.

Το ροδοχάραμα της αυγής σκόρπισε ανείπωτη γοητεία και μιά πνοή χαράς σε όλη την πλάση.

Μιά ανέκφραστη, απροσμέτρητη χαρά τραγουδούσε μέσα του.

Η χαραυγή μιάς στιγμής από την  ν έ α  του  ζ ω ή, κελάηδησε στην καρδιά του.

Σαν θρόισμα του αγέρα η φωνή της καρδερίνας, ακούστηκε σιμά του.

Νόμισε ότι άκουσε τον αναστεναγμό από τα δέντρα 

που έσμιξε με τον δικό του αναστεναγμό...

Κι όπως εκείνα μαζεύουν τον ήλιο τον δένουν στα κλωνάρια τους

και τον κάνουν καρπό, έτσι κι αυτός άνοιξε διάπλατα την ψυχή του

στο καλωσόρισμα της καινούριας ημέρας...

Χρωματικοί σύνδεσμοι του χθες και του σήμερα,

δυνάμωσαν την απόφασή του.

Οι ολονύχτιες σκέψεις του απάλυναν με το αστροφώς.

Και τώρα με την μεγαλόπρεπη εμφάνιση του βασιλιά ήλιου,

π ή ρ ε - πλημμυρισμένες φως - τις  τ ε λ ι κ έ ς  αποφάσεις του.

Το αργυρόηχο απόσταγμα του όρθρου, φύτεψε το λουλούδι της χαράς

και της ελπίδας βαθιά στο είναι του.

Θα  έ μ ε ν ε  εδώ. Στο νησί του... Ε π α ν α π α τ ρ ι σ μ ό ς...

Μετά από ώριμη σκέψη, σε ώριμα χρόνια.

Κοίταξε το πρόσωπό του στο νερό της κοντινής λιμνούλας... Ξ α φ ν ι ά σ τ η κ ε...

Τα μαλλιά του μέσα σ' ένα βράδυ, έγιναν ασημένια...

Η ένταση, οι χιλιάδες σκέψεις, ο εσωτερικός αγώνας... Η πάλη με τον εαυτό του..

Και χαμογέλασε... Τα μαλλιά του ανθίσανε σαν λευκές καμέλιες!

Α σ π ρ ί σ α ν ε , επειδή πάλεψε μια ολόκληρη νύχτα για μιάν  α π ό φ α σ η  ζωής...

Η ορμή αυτής της καταλυτικής απόφασης, η εγκατάλειψη μιας προτέρας ζωής...

Και τελικά, η  ν ί κ η  της  ν ο σ τ α λ γ ί α ς!! Απόφαση οριστική,

αμετάκλητη, ορόσημο μελλοντικής, άγνωστης ζωής...

Έπρεπε ν' αφήσει πολλά πίσω του και να ξεκινήσει μια νέα πορεία.

Να πλέξει με θάρρος, μιά  κ α ι ν ο ύ ρ γ ι α  ζ ω ή... Να  κ ά ν ε ι  μιά  ν έ α  α ρ χ ή...

Σε τόπο όχι άγνωστο, αλλά πολυαγαπημένο. Όμως με  ρ ί σ κ ο  και θέληση τρανή...

Λουλούδιασαν λευκωπά τα μαλλιά του, 

γιατί η ένταση της ψυχικής  σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ς  ήταν τιτάνια..

Μόνον αυτός και το φεγγάρι γνώριζαν πόσο τιτάνια ήταν...

Καθώς και το δειλινό και η αρχόντισσα νυχτιά με τις μοσκοβολιές της 

και η ανάσα της προγονικής γης με όλες τις θύμησες της νιότης

που, του συμπαραστάθηκαν με απέραντη στοργή, 

στην τελεσίδικη απόφασή του...

Και χάρηκε... Λουλούδιασε  γ ι α τ ί  α γ ά π η σ ε  π ο λ ύ  τ ο  ν η σ ί  του

και νίκησε η νοσταλγία... Πιστεύει ότι θα πράξει σωστά. 

Και απόδειξη, τ' ά σ π ρ α  λ ο υ λ ο ύ δ ι α  της  κ ε φ α λ ή ς  του... Γαρδένιες και πάλλευκες καμέλιες, 

τα  π ρ ώ τ α  φιόρα και στον αυριανό, ηλιόχαρο  κ ή π ο  του  σ π ι τ ι ο ύ  του...