Καημένο, αθώο και άκακο γαϊδουράκι... Τι τραγικό τέλος σου έμελλε να έχεις... Κοιτάζω τα μάτια σου στις φωτογραφίες, μισόκλειστα κι εσένα σε πλήρη εγκατάλειψη... Πάλεψες σερνόμενο τόσα χιλιόμετρα πάνω στον δρόμο που σε έγδερνε και σε έκαιγε... Και ο αφέντης σου δυνάστης, αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας, ο υπάνθρωπος που ντροπιάζει την ράτσα του, κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους που δεν έχουν ακόμα ρουφήξει το αίμα σου... Τι έφταιξες αθώο πλάσμα;; Χιλιάδες χρόνια σε εκμεταλλευόμαστε εμείς οι άνθρωποι, είτε σαν μεταφορικό μέσο είτε σαν φορτηγό, κρεμώντας στην ταλαιπωρημένη ράχη σου υπέρογκα βάρη... Εσύ που μετέφερες την Παναγιά μας, εσύ που ζέστανες με τα χνώτα σου τον μικρό Χριστό, εσένα που όταν γεράσεις σε ξεχνούν σε έναν αγρό, μέσα στον ήλιο, στην δίψα, στον χιονιά...Στις δικές σου πληγές, είναι γραμμένα όλα τα βάσανα των δύστυχων ομοίων σου..
Απορώ... Οι βασανιστές σου, πώς άντεχαν να βλέπουν τα τεράστια γλυκά μάτια σου και να μην ντρέπονται, να μην αισχύνονται για την συμπεριφορά τους απέναντί σας;;; Τι τρόμο, τι πόνο και τι παράπονο θα ένιωσες καθώς σε τραβούσε ο βασανιστής σου, δεμένο στην καρότσα... Ξέρεις;; Στεναχωριέμαι και οργίζομαι απίστευτα που αυτός ο εγκληματίας κυκλοφορεί ελεύθερος.... Μόνον η φυλακή του έπρεπε... Του άκαρδου, ανάλγητου αυτού, ανθρωπόμορφου όντος... Λένε πώς η ελπίδα να σου βάλουν τεχνητό μέλος απορρίφθηκε, διότι οι πληγές ήταν εκτεταμένες και οι πόνοι σου φριχτοί... Είχα την ελπίδα ότι θα σωζόσουν και θα ζούσες μια καλή ζωή, γεμάτη στοργή, κοντά σε ανθρώπους που τιμούν τον όρο ΑΝΘΡΩΠΟΣ κι εκεί θα ξεχνούσες σιγά-σιγά την κακοποίησή σου και στα υπόλοιπα χρόνια σου θα ένιωθες τι πα' να πει αγάπη και στοργή... Διότι υπάρχουν τέτοια καταφύγια ιπποειδών κι εκεί οι άνθρωποι κάνουν υπέροχη δουλειά με τους ταλαιπωρημένους φίλους σου... Εκεί θα μπορούσες κι εσύ να βρεις καταφύγιο, στοργή και να νιώσεις ότι ΔΕΝ είμαστε όλοι οι άνθρωποι βασανιστές δολοφόνοι... Όμως απ' ό,τι διαβάζω, δεν τα κατάφερες... Μας έφυγες... Έγινες αστεράκι, μακριά από πόνο και βάναυσους υπανθρώπους...
Σου ζητώ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που κάποιος από την ράτσα μου σου στέρησε την ζωή και σε γέμισε πανικό και πόνο... Μου στοίχισε πάρα πολύ η απώλειά σου, γιατί έφυγες τρομαγμένο, πονεμένο, φοβισμένο... Αχ... Πώς θα ήθελα να ερχόταν εκείνη η ημέρα, που όλα τα ζώα τα οποία κακοποιούνται, αγελάδες, σκύλοι, γάτες, λαγοί, γουρουνάκια, άλογα να αποκτούσαν την γνώση ότι έχουν την σωματική αντοχή και δύναμη και να επιτίθοντο στους αφέντες τους με τον ίδιο βάρβαρο τρόπο που σας μεταχειρίζονται και σας εκμεταλλεύονται οι δυνάστες σας... Να τους κλωτσούσατε, να τους χτυπούσατε, να τους αφήνατε διψασμένους να ψοφήσουν εγκαταλελειμμένοι σε κάποιον απόμακρον αγρό... Όπως κάνουν αυτοί σε σας, αιώνες τώρα....
Με κρατά το ότι υπάρχουν Άνθρωποι σωστοί ανάμεσά μας... Σε αυτούς στηρίζομαι και ελπίζω... Μπορεί να είναι λιγότεροι από τους κακούς, αλλά το έργο τους είναι υπέροχο... Να βλέπετε την εκπομπή της ΕΡΤ2 ΠΛΑΝΑ ΜΕ ΟΥΡΑ... Καταπληκτική εκπομπή που σου δίνει αισιοδοξία, πως κάποια στιγμή, ίσως όλα αλλάξουν προς το καλύτερο, γιατί η δράση πολλών υπέροχων συνανθρώπων μας προσφέρει τα μέγιστα σε μικρά και μεγαλόσωμα ζώα και όλα αυτά επειδή έχουν μεγάλη καρδιά και ο εθελοντισμός κάνει χρυσό έργο. Υπάρχουν άγγελοι ανάμεσά μας, μόνο που δεν πολυφαίνονται, επειδή οι πράξεις των βάναυσων προβάλλονται πολύ-πολύ περισσότερο, από αυτές των αγαθών
Με κρατά το ότι στο γεγονός αυτό με το γαϊδουράκι, μέσα στο διαδίκτυο ακούσθηκαν πάρα πολλές φωνές υπεράσπισης του αθώου ζώου, φωνές που καταδίκαζαν τον υπαίτιο της κατάστασής του κι αυτό σημαίνει ότι κάπως ο κόσμος μας αλλάζει και ίσως έρθει η στιγμή που η χώρα μας δεν θα σέρνεται στα δικαστήρια του εξωτερικού ένεκα κακοποίησης των δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων... Και επί τη ευκαιρία, ο απαίσιος ιδιοκτήτης του γαϊδαράκου, λέγεται ότι έχει ζώα... Μπήκαν ειδικοί να δουν τον τρόπο διαβίωσης αυτών των απροστάτευτων πλασμάτων;;;;;;;;;
Πριν χρόνια, η δεύτερη κόρη μου η Αλίσια που παντρεύτηκε στην επαρχία, βρήκε ένα γέρικο γαϊδουράκι να περιφέρεται... Το πήρε με τον άντρα της τον Παναγιώτη και το φρόντισαν στην αυλή τους, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Το έθαψαν κανονικά και ένιωσα απέραντη αγαλλίαση από την συμπεριφορά των παιδιών μου, αλλά και από το ότι ο γαϊδαράκος, έζησε τα τελευταία χρόνια του γαλήνια, με στοργή, φροντίδα και αγάπη...
Θέλω τόσα να πω... Μου στοίχισε τόσο πολύ αυτό το θέμα... Ωρίμασα και δεν αντέχω να δω πλέον ταινία με κακοποίηση παιδιών ή ζώου... Τα θεωρώ τα μόνα εναπομείναντα αθώα πλάσματα επί γης... Ο Θεός να τα προστατεύει... Να τα σκέπει υπό την σκέπη Του και να αποδυναμώσει αυτούς που τολμούν να μολύνουν και να καταστρέφουν ό,τι αγγελικό και αθώο μας έχει απομείνει... Και δεν μπορώ, αλλά θέλω να πω ένα τεράστιο ΣΥΓΓΝΩΜΗ, σε όποιο πλάσμα το ''είδος'' του βάρβαρου ανθρώπου έχει πονέσει, τραυματίσει, βασανίσει, πληγώσει... Εύχομαι ''αυτό'' το είδος να εξαλειφθεί δια παντός...Γιατί ως παιδιά του Θεού, πρέπει να προσφέρουμε ΑΓΑΠΗ και ''αυτοί'', δεν ξέρουν καν την σημασία της λέξης αυτής. Προσβλέπω σε ένα αύριο ηπιότερο, όπου η στοργή και η ενσυναίσθηση, θα κάνουν την κορωνίδα της Δημιουργίας, αληθινό ΑΝΘΡΩΠΟ, γεμάτον α ν θ ρ ω π ι ά...
