Πώς άφησε η μητέρα μου και μ' είπανε Μπαλούνα;;
Εμένα την κομψότατη, χαριτωμένη νέα!
Ήμουνα λέει τόσο δα και στρογγυλό μωράκι,
μία μπαλίτσα χνουδωτή, μιά τόσο δα χουφτίτσα!
Θαρρώ ότι μου έπρεπε αλλιώς να μ' ονομάσουν!!!
Μεγάλωσα και έγινα μιά έλεγκαν κυρία!
Κοκέτα και μικρόσωμη, ναζιάρα και τσαχπίνα,
μ' ένα μονάχα ελάττωμα: είμαι πολύ λιχούδα!!!
Όλα καλά πηγαίνανε, σαν έφεραν μιά μέρα,
μία μικρούλα-τάχατες- παρέα για να έχω...
Πολύ μου κακοφάνηκε που γίναμε δυάδα...
Άριελ την φωνάζουνε κι είναι κι αυτή ολάσπρη!
Κλάμα να δουν τα μάτια σου, σαν έμενε μονάχη!
Ξεκούφαινε τους γύρω μας με δυνατές τσιρίδες,
οπότε στο κρεβάτι της η μάνα μας την πήρε
και την εκοίμιζε -μα θες- εκεί στο προσκεφάλι!!!...
Δεν κρύβω πως την ζήλευα κι ακόμη την ζηλεύω!!!
Πάω κρυφά, σιγά-σιγά και όλο την πειράζω,
μα τώρα που μεγάλωσε, μου ρίχνεται στα ίσα!!
Μου παριστάνει την γλυκιά και ντροπαλή σκυλίτσα!
Τρώει με στυλ το φαγητό, σαν να 'ναι κοντεσίνα
κι εγώ πιο κει παραφυλώ, να τρέξω, να τ'αρπάξω!
Μου λέει πως δεν έχω τακτ, φινέτσα πριγκιπέσσας!
Πως καταπίνω το φα'ί' σαν να 'μαι ποπολάρα,
ενώ αυτή τρώει κομψά σαν Λαίδη απ' τα Λονδίνα,
μιά δεσποσύνη των τιμών,μιά ντεμπιντάτ, κυρία!
Γρυλίζω από μέσα μου,κάνω πως δεν με νοιάζει...
Παραφυλάω σιωπηλή μήπως κοιτάξει κάπου
και τότε ορμώ στο πιάτο της κι αρπάζω την μερίδα
και την αφήνω να κοιτά με αδειανό το στόμα!!
Εκεί όπου φιλιώνουμε, είναι εις τας εξόδους!
Μπαίνουμε στ' αυτοκίνητο που οδηγεί η μάνα.
Το τι χαμός στο διάβα μας, δεν σας τον περιγράφω!
Γαβγίζουμε κι οι δύο μας, ό,τι μας προσπεράσει!
Γαβγίζουμε στα φορτηγά, στα δέντρα, στους ανθρώπους...
Πανζουρλισμό σηκώνουμε απ' το τρελό ντουέτο!
Εμείς το φχαριστιόμαστε, αλλά τ' αυτιά της μάνας,
δεινοπαθούν απ' το τρανό, σκυλίσιο μας τραγούδι!!
Τότε Μπαλούνα κι Άριελ, γινόμαστε σαν ένα!
Τ' αυτιά μας ανεμίζουνε στο φύσημα του μπάτη,
που μπαίνει απ' το παράθυρο και μας αναμαλλιάζει!!!
Κι όταν βρεθούμε σε καφέ ή ζαχαροπλαστείο,
στα πόδια της μανούλας μας ξαπλώνουμε με χάρη.
Αν κάποιος στην παρέα μας καθίσει, δεν πειράζει.
Φρόνιμες χουζουρεύουμε κι ελέγχουμε τα πάντα!
Αν τύχει όμως άγνωστος από εμάς περάσει,
αρχίζουμε το γάβγισμα κι οι δυό μας με μανία...
Ο κόσμος γύρω, μάς κοιτά, σαν να 'ναι ενοχλημένος,
ενώ η μανούλα προσπαθεί να μας καθησυχάσει...
Εκεί που τρελαινόμαστε , είναι όταν γυρίζει
η μάδερ απ' τα ψώνια της με τσάντες φορτωμένη!!
Ορμάμε στις σακούλες της, ψάχνουμ' επισταμένα,
γιατί μας καλοέμαθε η τρυφερή μαμά μας
και πάντα ένα κέρασμα απ' έξω θα μας φέρει!!
Κι αν μυριστούμε ψησταριάς τσίκνα ξελιγωμένη,
έναν ινδιάνικο χορό χορεύουμε τριγύρω!
Πηδήματα,τρεχαλητά, ξεφωνητά κι αντάρα,
ως ότου η μητέρα μας, μάς βγάλει το κοψίδι
και το μοιράσει ισομερώς στα δυό μας τα πιατάκια...
Αυτή είναι η υπέρτατη του κόσμου ευτυχία!!
Πάνε στην άκρη οι λεπτές κι αβροπρεπείς κινήσεις!!
Τουλάχιστον, εγώ παιδιά, την πέφτω με τα μούτρα,
ενώ πιο κει επικριτικά η Άριελ κοιτάζει!
Όχι πως δεν λερώνεται το τρυφερό μουτράκι,
αλλά από μένα πιότερο βούλεται να προσέχει!!!
Γρήγορα τρώω το φα'ί' γιατί έχω κάποιον λόγο:
Φοβάμαι μην μου πάρουνε και την μπουκιά απ' το στόμα!
Βλέπετε της κατέβηκε της μάνας η ιδέα,
πως πρέπει κάποια δίαιτα - λέει- να ξεκινήσω,
διότι κάπως πάχυνα κι εγίνηκα... Μπαλούνα!!!
Παρακαλώ ν' αφήσετε ήσυχο τ' όνομά μου!
Κι αστεία τέτοια να κοπούν, δεν θέλω να τ' ακούω!
Εγώ είμαι πανέμορφη,ολίγον αφρατούλα!
Δεν είμαι δα κι η Άριελ, αυτό όμως τι λέει;
Ποτέ να μην συγκρίνετε και μην τα παραλέτε!
Τα πάχη μου, τα κάλλη μου και όποιον του αρέσει!!!
Εξέχασα να σας ειπώ πως έχουμε και γάτες!!!
Τέσσερις σας παρακαλώ που παίζουνε παρέα...
Κατά το ηλιοβασίλεμα, π' όλα τα ομορφαίνει,
η μάνα μας στην βραδινή βόλτα μας θα μας βγάλει.
Και τότε έρχονται σιμά κι οι τέσσερις γατούλες,
ναζιάρες και ακάλεστες μα, δεν τις ενδιαφέρει!
Τι τυχεροί που είμαστε!Ζούμε μέσα στην φύση!
Το σπιτικό μας βρίσκεται σε τόπο διαλεγμένο.
Είναι θαρρείς στην εξοχή, με δέντρα και χωράφια,
μακριά απ' αυτοκίνητα που τόσο μας φοβίζουν...
Τι όμορφη η βόλτα μας! Τρελαίνομαι να βγαίνω!
Η μύτη μου πιάνει πολλές, χιλιάδες ευωδίες!!
Οσμή εδώ, οσμή εκεί, οσμή και παραπέρα!!!
Μιάν ευτυχία απίθανη! Θέλω να εξερευνήσω
τα πάντα όλα γύρω μου και νιώθω μεθυσμένη!
Χοροπηδά κι η Άριελ μ' εκστατικό το βλέμμα,
ενώ οι γάτες έκπληκτες κοιτάζουν την χαρά μας!!!
Μ' αρέσει σαν στον δρόμο μας δούμε πυγολαμπίδες!!
Χιλιάδες ολοφώτεινες από τους θάμνους βγαίνουν
κι είναι μαγεία να θωρείς την τόση ομορφιά τους!
Θαρρείς και τ' άστρα πέσανε μπροστά μας και πετούνε!
Τρέχουμε να τα πιάσουμε, μα όλο ξεγλιστράνε!
Γαβγίζουμε χαρούμενα, τους λέμε να καθίσουν,
να παίξουμε κυνηγητό, μα κείνες ξεμακραίνουν!!
Βρισκόμαστε σε σύννεφο γεμάτο με φωτίτσες!
Τι θέαμα υπέροχο! Σου κόβεται η ανάσα!
Ένα βραδάκι κάνοντας την βόλτα την γνωστή μας,
η μάνα στο τηλέφωνο μίλησε με μιά φίλη,
που στην Αθήνα βρίσκεται,μα είν' απ' το νησί μας!
'' Έβγαλα έξω τα μωρά για βόλτα Πολυάνθη!
Αν ήσουν δω θα χάζευες απ' τις πυγολαμπίδες!
Μυριάδες είναι ολόγυρα , πού 'πεσε το σκοτάδι!''
''Αυτό θυμάμαι Σούλα μου κι εγώ απ' τα μικράτα,
όταν βολτάραμε εγώ, η μάνα κι η αδελφή μου!
Ετρέχαμε να κλείσουμε στις χούφτες τις φωτίτσες!
Τις εκρατούσαμε απαλά κι εφώτιζε το χέρι
κι έπειτα πάλι απαλά, αφήναμε να φύγουν!
Ένα σεντόνι αστέρινο στης Σάμης μας τα πλάγια!''
Όσο κρατάει η βόλτα μας, η μάνα μας προσέχει,
σώοι για να γυρίσουμε, μιά φίνα κουστωδία!!
Μπαλούνα κι Άριελ μπροστά, πιο πέρα τα γατόνια,
που όλο σκρεμιδεύουνε και παίζουν στο χορτάρι!!
Αναλογίζομαι συχνά τι όμορφα περνάμε...
Πόση αγάπη παίρνουμε, πόση στοργή, φροντίδα...
Μακάρι όλοι οι όμοιοι μας να είχαν ένα σπίτι,
όπου θα γνώριζαν χαρά, αγάπη, προστασία...
Γι' αυτό κι εγώ και όλοι μας μέσα στο σπίτι ετούτο,
ευχαριστούμε τον Θεό πού 'χουμε τέτοια μάνα,
που δεν κοιτάει μόνο εμάς, αλλά και κάθε άλλο
αδέρφι μας αδέσποτο, μονάχο, πονεμένο,
και προσπαθεί παντού χαρά τριγύρω να σκορπίζει!!...
Λοιπόν θαρρώ τελείωσα την έκθεσή μου ετούτη!
Η μάνα, μού 'πε σκέψεις μου στην φίλη της να στείλω,
για να μας φτιάξει κείμενο, μάλλον για ποίημα λέγαν,
που θα ιστορούσε την ζωή των έξι συγκατοίκων...
Κουράστηκα ολίγον τι, πάω να ξαποστάσω.
Μα θα δαγκώσω μιά σταλιά της Άριελ τ' αυτάκι!
Βλέπεις, χωρίς μιά σκανδαλιά, δεν πάω να την πέσω!
Είμαι η Μπαλούνα η γνωστή, η φουντωτή κυρία,
αγάπη της μανούλας μου, κι αφέντρα του σπιτιού μου!!!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αφιερωμένο στις τετράποδες αγάπες της φίλης των παιδικών μου χρόνων στην Κεφαλονιά και γειτόνισσάς μου, Σούλας - όπως την φωνάζαμε τότε - Διονυσίας Μανωλάτου! Τα στοιχεία που έλαβα από την... Μπαλούνα, πολύ κατατοπιστικά και ελπίζω να έμειναν ικανοποιημένοι, όλοι οι ενδιαφερόμενοι! Τις γατούλες, τις ρίξαμε λιγάκι, καθ' όσον οι πληροφορίες για τις ζωηρές τριχόμπαλες, δεν ήταν ιδιαιτέρως εκτενείς! Να είστε όλοι σας καλά και το... γραφείο μας, πάντα στην διάθεσή σας!! Παρακαλώ σας, την Άριελ, μην μου την καταπιέζετε!!!! Φιλούδια σε όλον τον τετράποδο και δίποδο πληθυσμό!!!!!
