ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΕΛΠΙΔΑ

Πολυαγαπημένη μου θυγατέρα, Ελπίδα, σου εύχομαι ολόψυχα ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!!!!!! Γεμάτα υγεία, ευτυχία, χαρά, αρμονία!!!!! Πολύτιμη κόρη μου, έφερες την χαρά στην ζωή μου!! Όταν γεννήθηκες, ήσουν το ωραιότερο μωρό του κόσμου!! ΄Μια ζωγραφιά του Μποτιτσέλι!!Τεράστια μάτια γαλάζια, πρόσωπο τριαντάφυλλο και αυτάκια σαν κοχύλια!Προτού σε κρατήσω στα χέρια μου στο μαιευτήριο, έτρεξα να βάλω κραγιόν, για να δεις την μανούλα σου όμορφη! Από τότε, έφερες την μελωδία στην ζωή μου και σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τα βάθη της καρδιάς μου γι' αυτό!!! Ο Θεός έβαλε την βούλα Του στο υπερήφανο μέτωπό σου και άνθισες σαν δυσεύρετο διαμάντι, με μια υπέροχη καλλιτεχνική φύση...Το χέρι σου είναι μαγικό. Ό,τι αγγίζεις το ομορφαίνεις. Το μάτι σου βλέπει τα πράγματα από εντελώς άλλη σκοπιά. Μπορείς να μεταμορφώσεις έναν απλό χώρο σε κάτι το μοναδικό...Και από τα δάχτυλά σου βγαίνουν αριστουργήματα....Με την ορμή του καταλυτικού χαρακτήρα σου, παρασέρνεις τα πάντα στο πέρασμά σου, σε μια γόνιμη δίνη... Μαζί με την αδελφούλα σου, είστε τα αστέρια που φωτίζετε την ζωή μου. Νεραϊδένια μου Ελπίδα!! Ο Θεός να σε ευλογεί! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και τον ξεχωριστό σύζυγό σου!! Κόρη μου πολυαγαπημένη, είσαι ο ήλιος μας και η απαντοχή μας!!ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ παιδάκι μου!!! ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ και πάντα δημιουργική, αστέρι μου, ήλιε μου, φως μου, ελπίδα μου!!!! Με απέραντη αγάπη βλαστάρι μου περήφανο και πανώριο και άπειρες ολόθερμες ευχές πολυαγαπημένο μου σπλάχνο Ελπίδα μου, η μάνα σου Πολυάνθη!!....

ΑΝΤΙΟ ΜΙΚΗ...

Και ξαφνικά, για τρεις μέρες, πλημμύρισαν το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, υπέροχες μελωδίες... Τραγούδια αξεπέραστα, πανέμορφα, που είχαμε καιρό ν' ακούσουμε, εισβάλανε θεσπέσια σε όλα τα μέσα ενημέρωσης... Τι κρίμα που αυτό έγινε, επειδή ο δημιουργός τους, ο μοναδικός Πανέλληνας Μίκης Θεοδωράκης, πέταξε ψηλά να συναντήσει τον Πλάστη του... Έφυγε ο τελευταίος των Μεγάλων... Ο Παγκόσμιος Έλληνας, που μπρος του υποκλίνεται όλη η γη... Έφυγε η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα των τελευταίων χρόνων, που  έκαμε όλον τον κόσμο να τραγουδάει ελληνικά και να ξεσηκώνει τα πλήθη, όπου οι ουρανομήκεις ζητωκραυγές τους έφθαναν στις φωλιές των αγγέλων, συνεπαρμένοι από τις εμβληματικές συναυλίες του μεγάλου μουσικοσυνθέτη...

    Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θα πω κι εγώ στον γίγαντα της μουσικής Μίκη Θεοδωράκη, γιατί ομόρφυνε την ζωή μου με τα τραγούδια του και την πολυποίκιλη, αξεπέραστη μουσική του... Πριν χρόνια, μάλλον το 1977, στην συναυλία του στον Λυκαβηττό, μέσα στο πλήθος που παραληρούσε από ενθουσιασμό, ένιωσα τι θα πει θεία έκταση... Μαζί του τραγουδούσε και όλο το κοινό συνεπαρμένο, δονώντας την ατμόσφαιρα με τα υπέροχα τραγούδια του... Θυμάμαι τον εαυτό μου όρθιο να τραγουδά δυνατά και να νιώθω τέτοια αγαλλίαση, που αν ήταν δυνατόν, ήθελα να πετάξω πάνω από τον κόσμο, μέσα στην τρέλα των ρυθμικών χειροκροτημάτων, να φτάσω στην σκηνή, ν' αγκαλιάσω τον Μίκη και να του πω ένα τεράστιο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω, για την πληθώρα των εξαίσιων συναισθημάτων, που έγινε αιτία να γεννηθούν μέσα μου και να με ανεβάσουν στον κατάσπαρτο με αστέρια ουρανό...

      Ένιωθα τέτοια έξαρση, πού νόμιζα ότι θα βγει η ψυχή μου και θα χορέψει πάνω στο βραδινό αεράκι... Ένιωσα να μετουσιώνομαι σε κάτι ανώτερο, υπέροχο, λες και μια δύναμη "μας σήκωνε όλους μόνο ψηλότερα" κι όλο ψηλότερα... Τέτοια ξέφρενη, καταλυτική, ολοκληρωτική ευφορία, δεν έχω νιώσει ποτέ, ούτε στον έρωτα... Και κείνο το συναίσθημα ότι όλο το εκστασιασμένο πλήθος γινόταν ένα μαζί σου και τραγούδαγε πάνω από βιωτικές μέριμνες, μικροκακίες και πάθη, σαν αναμμένη ενιαία λαμπάδα, ήταν κάτι το αδιανόητο, το ασύγκριτο, το μοναδικό...

    Και ο δημιουργός, ο αίτιος αυτής της μεθυστικής παραζάλης, με μαύρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι, με μαλλιά που τινάζοταν λες κι είχαν αυτόνομη ζωή, ψηλός, αγέρωχος, αρμένιζε τα χέρια του σαν φτερούγες αγγέλων, ένας μαέστρος μαγικός, που η τρανταχτή φωνή του συνέπαιρνε τα πλήθη σε ύψη ιδανικά και δυσθεώρητα... Δεν περίμενα ποτέ, ότι κάποιος μπορεί να επηρεάσει τόσο έναν άλλον άνθρωπο και να τον κάνει να νιώσει καλύτερος, ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς , χωρίς μίση, μόνον με την εμπνευσμένη μουσική του... Πόσω μάλλον, ότι αυτό  κατόρθωνε να το επιτύχει, πάνω σε χιλιάδες ανθρώπους...

    Όταν αργότερα στις επετειακές γιορτές του σχολείου μαθαίναμε στην τάξη τα τραγούδια του, σαν λέγαμε το "Είμαστε δυό, είμαστε δυό, η ώρα σήμανε οχτώ...", τα παιδιά χτυπούσαν με ένταση, ρυθμικά τα θρανία, παρασυρμένα από το ανυπέρβλητο πάθος της πάλλουσας μουσικής....

    Με τις καταπληκτικές μουσικές συνθέσεις του, έκαμε γνωστή την Ελλάδα μας στα πέρατα του κόσμου. Μαζί του, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η ωραιότερη ανδρική φωνή με την δωρική της χροιά, η αισθαντική Μαρία Φαραντούρη, η λυρική Μαργαρίτα Ζορμπαλά και στην ανάγνωση η συγκινητική φωνή του Μάνου Κατράκη... Όλα μαζί, συντελούσαν σε μιά πανδαισία υψηλών συναισθημάτων, που απορρίπτουν τις μικρότητες και αγκαλιάζουν την ομόνοια και το δίκιο... Δίπλα του, καταξιωμένοι καλλιτέχνες και από πολλές άλλες χώρες..

    Αξέχαστε Μίκη... Είσαι η έκφραση της Ελληνικής Ψυχής... Μαζί σου ο λαός τραγούδησε μεγάλους ποιητές, από τον Ρίτσο, τον Ελύτη και τον Βρεττάκο, μέχρι τον Σεφέρη και τον Πάμπλο Νερούντα... Έγιναν λάτρεις σου, αρχηγοί κρατών και υποκλίθηκαν στο θεϊκό σου ταλέντο...

    Σε χάρηκα από τις εκπομπές, κυρίως, της ΕΡΤ, όπου σε συνεντεύξεις ιστορούσες την πολυτάραχη ζωή σου... Εκεί ανέλυσες εκτενέσταστα και τον πολιτικό σου βίο, που αποτέλεσε βασικό στοιχείο στα βήματά σου... Για την πολιτική πλευρά της ζωής σου, δεν θα μιλήσω. Αρκετά είπες εσύ.... Αφήνεις πίσω σου συγγραφικό έργο και ένα τεράστιο έργο μουσικό που αγκαλιάζει όλα τα είδη της μουσικής... Η πνευματική σου προσφορά, τεράστια...

    Η χώρα σου σε τίμησε με τριήμερο πανελλήνιο πένθος. Έφυγες και φτωχύναμε πολύ... Σημαντικές προσωπικότητες θα μιλήσουν για την δική σου προσωπικότητα και το κορυφαίο, μέγιστο  έργο σου...

    Κι εγώ, είμαι ένας άνθρωπος μέσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που μάγεψες και έκανες καλύτερους με την ονειρεμένη μουσική σου... Έφυγες και νιώθω ότι έχασα κάτι πολύτιμο, μονάκριβο, δικό μου, κάτι από τον εαυτό μου... Έτσι θα νιώθουν πάμπολλοι Έλληνες τώρα... Αλλά και ξένοι... Γιατί κατάφερες να γίνεις "ο δικός μας" Μίκης... Και κάθε Έλληνας να νιώθει ότι τον συνδέουν μαζί σου, άρρηκτοι δεσμοί... Και το κατάφερες αυτό, χάρις στην θεία μουσική σου...

    Μεγάλε συμπατριώτη μας, το ξαναλέω:  Σε Ε Υ Χ Α Ρ Σ Τ Ω  που ομόρφυνες την ζωή μου... Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τα ιδανικά συναισθήματα που η μουσική σου ύφανε στην ψυχή μου και κατάφερες να την μετουσιώσεις σε σφαίρες ευφροσύνης και μεγαλείου. Αυτά τα δώρα λάβαιναν από σένα τα πλήθη των ακροατών σου... Πόσο μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο ένας εμπνευσμένος καλλιτέχνης, ωσάν κι ε σ έ ν α!!

    Θα μου λείψεις... Θα μας λείψεις.... Μεγάλη, παγκόσμια παρακαταθήκη, το πολυδιάστατο έργο σου.. Μακάρι το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, να το βάλουν στην πρώτη γραμμή, αξιώνοντάς μας ν' ακούμε το εξαίσιο μέλος της μουσικής σου ευφυΐας πολύ συχνά και όχι μόνον σε επετείους... 

    Είμαστε ευλογημένη γενιά, διότι είχαμε έναν Χατζιδάκι και έναν Θεοδωράκη να γεμίζουν ευφορία τις καρδιές μας, με την ανυπέρβλητη μουσική τους. Στο χέρι μας είναι να μεταδώσουμε την αγία κληρονομιά σας και στα παιδιά μας....

    Δικέ μας Μίκη... Έφυγες από την γη, όμως το όνομά σου, θα λάμπει πάντα στο ουράνιο στερέωμα μέσα στους αιώνες, λουσμένο από το άσβηστο, ολόλαμπρο φως της αθανασίας... Κατέκτησες δικαιωματικά την θέση σου, στο πάνθεον των Αθανάτων... Κι εκεί ψηλά, τ' αστέρια θα χορεύουν στους ήχους της διαχρονικής μουσικής σου... Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά σου, ογκόλιθε της παγκόσμιας μουσικής... Η Πατρίδα μας, νιώθει υπερηφάνεια για το υπεράξιον τέκνο της.... Θα δέχεται συγκινημένη η Ελλάδα μας αυτό που θα στέλνεις με του νοτιά τα κύματα, εδώ κάτω στην γη, τον πόθο σου για μια εθνική ενότητα και την έγνοια σου να κρατήσουμε ψηλά τον δοξασμένον τόπο μας... Έναν καημό, που θα μπορούσε να λέει:

                      "Μη, παρακαλώ σας μη,

         μη παρακαλώ σας μη, μην λησμονάτε την χώρα  μ α ς..."

Μεγάλε μας Μίκη, η αγάπη όλου του κόσμου, η παγκόσμια αγάπη, θα σε συντροφεύει στο αιώνιο ταξίδι σου... Κι εκεί Μίκη, θα τους μαγέψεις με την μαγική μουσική σου, κινώντας με φλογερό πάθος και  χειμαρρώδη ορμή, όπως μόνον εσύ ξέρεις, την θεϊκή σου μπαγκέτα, μαέστρος υπερκόσμιος και αιώνιος, στους μακρινούς αιθέρες...