ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΜΕΡΟΣ 2ο

Σήμερα είναι μια πανέμορφη κοπέλα, η ΘΕΟΔΩΡΑ [ΝΤΟΡΑ] ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ. Τότε ήταν ένα πανέμορφο πλασματάκι, γλυκύτατο και έμενε στα διαλείμματα μέσα γιατί ήθελε πολύ να με βοηθήσει. Μοίραζε τα τετράδια ήσυχη πάντα, ευγενική, ένα υπέροχο, καλοσυνάτο παιδί. Έχω πολλές κάρτες που τις είχε φτιάξει με τα χεράκια της, σε πράσινο χαρτί με τρυφερές αφιερώσεις προς την δασκάλα της. Τις φυλάω ως κόρη οφθαλμού.

Σπούδασε: BA in HISTORY και M I N O R στο MARKETING. MA [ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ] in I n d u s t r i a l  R e l a t i o n s    U n i v e t s i t y    o f  W a r w i c k και 2 MA in COMMUNICATION POLICY STUDIES CITY UNIVERSITY. Πάντα ήθελε να ασχοληθεί με τους Ανθρώπους και έτσι από το 1995 εργάζεται στον τομέα ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ σε μεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες. Σήμερα εργάζεται στο ΣΕΒ - ΣΎΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ, στην θέση της ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΜΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ. Έχει δυο υπέροχες κόρες και η μεγαλύτερη σπουδάζει BIOMEDICINE στο εξωτερικό. Λατρεύει τα ταξίδια, κυρίως εκτός Ελλάδος, γι’ αυτό και την αποκαλούν.... Ντόρα, η μικρή εξερευνήτρια!!!!!

ΝΤΟΡΑ μου, οι κορούλες σου, πρέπει να είναι υπερήφανες για σένα!! Η πορεία σου μοιάζει με ουράνιο τόξο, που το διέγραψες με πλήρη επιτυχία!!! Από τότε που σε είχα μαθήτρια, γνώριζα ότι θα επιτύχεις σε ό,τι βάλεις στο μυαλό σου!! Τα προσεγμένα σου τετράδια τα είχα κρατήσει, ως πρότυπο επιμέλειας και τάξης... Είσαι ένα αστεράκι αγαπημένο, που θα λάμπει πάντα μαζί με τα άλλα αστεράκια μου μέσα στην καρδιά μου και θα την φωτίζει με ένα ζεστό, γεμάτο τρυφεράδα φως... Διότι όλοι εσείς, οι μαθητές και μαθήτριές μου, κάνατε την ζωή μου όμορφη και πλέξατε τέτοιες αναμνήσεις, που δεν θα ξεχαστούν ποτέ... Σου εύχομαι κοριτσάκι μου, η ζωή σου να είναι μια συνεχή ροδαυγή. Υγεία και χαρά σε σένα παιδάκι μου και σε όσους αγαπάς. Το μικρό μου κοριτσάκι με το γαλάζιο φουστανάκι και τα ανοιχτοκάστανα μαλλιά που μοιράζει τετράδια μέσα στην τάξη, θα μου έρχεται πάντα στο μυαλό μου, αγαπημένο μου παιδί. Αγαπημένη μου Ντόρα... Ο Θεός, να σε ευλογεί, πάντα!!

------------------------------------------------------------------------

ΣΤΑΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάμαι τον μικρό μου Στάθη να με επισκέπτεται στο σπίτι μου... Ένα λεπτό παιδάκι με μαύρα, στιλπνά μαλλάκια, ευγενικό και τρυφερό. Στην συνεστίαση που οργάνωσε η τάξη μας προ κορωνοϊού, καθόμουν δίπλα του και ήταν το ίδιο τρυφερός και ευγενικός, ένας σωστός πρίγκιπας!!!!

Ο ΣΤΑΘΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, σήμερα είναι ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ και εργάζεται στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Τελείωσε τα Τ.Ε.Ι Αθηνών ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ. Έκανε ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ στις ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ  B R U N E L  του Λονδίνου.

Δεν φαντάζεσαι Στάθη μου, την συγκίνησή μου, όταν μου έγραψες: ''Δασκάλα μου... Δεν νομίζω να έχετε χάσει ποτέ κάποιον από εμάς!!'' Στάθη μου, τρυφερό μου παιδί με την μεγάλη, γεμάτη καλοσύνη καρδιά, σού εύχομαι να είναι η στράτα σου γεμάτη φως, χαρά, ευτυχία και γαλήνη... Λιτός, περιεκτικός, τζέντλεμαν!! Είμαι υπερήφανη για σένα, διότι παιδάκι μου τέτοιοι Άνθρωποι ωσάν κι εσένα, σπανίζουν στην εποχή μας, Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την αγάπη σου, υπέροχο παλληκάρι μου!!!!

----------------------------------------------------------------------

Η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΥ, ήταν ένα λεπτούλικο μαυρομάλλικο νεραϊδάκι, μια χαρούμενη ψυχούλα, μια θετικότατη παρουσία μέσα στην τάξη μας!!! Μετά τόσα χρόνια, κρατά το πρόσωπό της την παιδικότητά του και στην παρέα είναι μια φωτεινή, αλέγρα πνοή δροσερού αέρα!!!

Η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΥ, σπούδασε ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΓΡΑΦΙΑ. Εργάσθηκε σε ξενοδοχείο στην r e c e p t i o n. Μετά σε ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ και από το 2000 ήταν ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ της ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ. Εργάσθηκε δίπλα στην σημαντική αυτή γυναίκα όλα τα χρόνια, μέχρι που πέθανε η προσωπικότητα αυτή της πολιτικής σκηνής του τόπου. Η δουλειά της, μπορεί να ήταν απαιτητική, πολύωρη, με πολλά ταξίδια, αλλά την αγαπούσε πολύ. Θεωρεί, ότι τότε ήταν πολύ όμορφα χρόνια. Σήμερα η ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ, είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ της ΒΟΥΛΗΣ.

Αντζελίνα μου, είσαι πάντα το ίδιο λεπτεπίλεπτο, γλυκό κοριτσάκι με την ευγενική ματιά, που σε είχα μαθήτρια. Αποδείχτηκες μεγάλη αγωνίστρια της ζωής... Σου εύχομαι παιδάκι μου, όλη η ζωή σου να είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι χαράς, ψυχικής ευδαιμονίας και αδάμαστης θέλησης!!! Είσαι πηγή ζωντάνιας και αισιοδοξίας!!!! Όλα τα καλά, στα άξια χέρια σου, κοριτσάκι μου!!!!! Θα σε ακολουθούν πάντα οι πιο θερμές ευχές μου, βγαλμένες από τα βάθη της καρδιάς μου!...

---------------------------------------------------------------------

Η ΕΥΧΑΡΙΣ ΖΕΡΒΟΥ, ήταν η προσωποποίηση του ονόματος της!!!! Ένα χαρούμενο κοριτσάκι με λεπτή ευγένεια, που ουδέποτε προκάλεσε προβλήματα. Ένα θετικότατο στοιχείο μέσα στην τάξη, αγαπητό σε όλους, ένεκα του ωραίου χαρακτήρος της, που τον διέκρινε η επιμέλεια και η σύνεση.

Η ΕΥΧΑΡΙΣ ΖΕΡΒΟΥ, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα Αγγλικά. Της άρεσε όμως πολύ η Αεροπορία και προσελήφθη στην G O L D A I R, εταιρεία που ήταν τότε επίσημος αντιπρόσωπος στην Ελλάδα 25 αεροπορικών εταιρειών. Παράλληλα με την εργασία της, παρακολουθούσε την Σχολή ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ Σπουδών, όπου απέκτησε το Α d v a n c e   I A T A   D I P L O M A . Δούλεψε στην G o l d a i r για δέκα χρόνια και το 2000 μετακινήθηκε στην τότε καινούργια Εταιρεία A E G E A N  A I R L I N E S. Μετά από μία εξαιρετική πρόταση, προσελήφθη στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ [όταν ιδιωτικοποιήθηκε επί Βγενόπουλου] στην θέση της ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, της εταιρείας. Δυστυχώς, τέλος του 2013 η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, εξαγοράσθηκε από την AEGEAN. Έκτοτε, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την οικογένειά της. Έχει δυο υπέροχες κόρες. Η μεγάλη της, σπουδάζει στο ΤΜΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ [πρώην ΑΣΟΕΕ]. Η μικρή της, πηγαίνει στο Γυμνάσιο.

Αγαπημένη μου Εύχαρις, δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα όταν μου έγραψες: ''Πολυαγαπημένη μου δασκάλα!!! Όλοι μας σάς αγαπάμε και σας έχουμε στην καρδιά μας, μετά τόσα χρόνια!!! Σας αγαπώ και σας ευχαριστώ που υπήρξατε στην ζωή μου σε αυτόν τον τόσο σημαντικό ρόλο!!!''. Αγαπημένη μου ΕΥΧΑΡΙΣ, είσαι ένα άτομο δοτικό, που σκορπίζει γύρω του την χαρά και την ευγένεια της ψυχής του. Ο Θεός να φωτίζει την στράτα σου, παιδάκι μου. Μαζί με την αδελφούλα σου την Μαργαρίτα, υπήρξατε δυο φωτεινές παρουσίες στο σχολείο μας. Και τώρα όπου κι αν σταθείτε, ο τόπος λάμπει! Μακάρι κοριτσάκι μου το πλοίο της ζωής σου, να είναι πάντα αγκυροβολημένο στο λιμάνι της αρμονίας και της χαράς!! Η σκέψη μου θα είναι πάντοτε μαζί σας, αγαπημένο μου παιδί, λαμπερή μου Εύχαρις!!!!!

------------------------------------------------------------

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΕΡΒΟΥ είναι αδελφή της Εύχαρις. Δεν με είχε δασκάλα, την θεωρώ όμως σαν δικό μου παιδί και μάλιστα πάρα πολύ αγαπητό. Είναι δύο πλάσματα που φέρνουν την καλή διάθεση και ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα της ομήγυρης, με τον χαμογελαστό τους χαρακτήρα.

MAΡΓΑΡΙΤΑ ΖΕΡΒΟΥ: Αφού ολοκλήρωσε το PROFICIENY CAMBRIDGE στα αγγλικά, όπου πήρε και την  ε π ά ρ κ ε ι α, δίδαξε για αρκετά χρόνια - παράλληλα με την πρωινή της δουλειά - σε ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ. Επειδή της άρεσε πολύ ο τομέας του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, σπούδασε και πήρε το b a s i c και a d v a n c e  I A T A D I P L O M A, το οποίο αφορά σπουδές Τουρισμού, Αεροπορικού εισιτηρίου, t r a v e l   m a n a g e m e n t κ.λπ. Η εργασία της στον Τουρισμό, τα πρώτα χρόνια ήταν πάνω στον εισερχόμενο τουρισμό και μετά στον εξερχόμενο, όπου τότε έκανε και πολλά ταξίδια, ως Συνοδός γκρουπ. Τα τελευταία 20 έτη, ασχολείται με Συνεδριακό Τουρισμό, εντός και εκτός Ελλάδος [κυρίως Ιατροφαρμακευτικά Συνέδρια.]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ μου, με συγκίνησες με τα τρυφερά σου λόγια: ''Κυρία Πολυάνθη σας φιλώ! Να προσέχετε και να είστε πάντα μια μεγάλη αγκαλιά για όλους μας!!! Σας αγαπάμε πολύ! Να είστε γερή και δυνατή, αγαπημένη μας!!!!'' Σε ευχαριστώ πολύ παιδάκι μου!!! Η καρδιά σου μοιάζει με ανοιχτό τριαντάφυλλο!! Κι αν προτιμάς, με ολάνθιστη, διπλή πάλλευκη μαργαρίτα!!! Ήλιος λαμπρός στον δρόμο σου κοριτσάκι μου και ούριος άνεμος στα βήματά σου!!! Σε φιλώ!!!!

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!!... ΜΕΡΟΣ 1ο

Πλησιάζουμε στον επίλογο της συγκεκριμένης ενότητας... Αναφέρθηκα εκτενώς σε πέντε μαθητές μου από το πρώτο σχολείο που εργάσθηκα, την ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ. Αυτών των παιδιών, βρήκα τις εκθέσεις τους, μέσα στα σχολικά μου ενθυμήματα... Από εδώ και εμπρός, οι αναρτήσεις μου θα είναι λίγο διαφοροποιημένες. Θα γράφω για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά θα λείπουν οι εκθέσεις τους. Τόσες μετακομίσεις που έχω τραβήξει, όλο και κάτι θα χάνεται... Να τονίσω, ότι α υ τ ά τα παιδιά, έγραφαν με το π ο λ υ τ ο ν ι κ ό σύστημα και όσες εκθέσεις μού έχουν απομείνει, έχουν όντως συλλεκτική αξία!!!!! Τώρα μαζεύω σιγά-σιγά πληροφορίες και για τους άλλους μαθητές μου από το συγκεκριμένο σχολείο. Κάποια στιγμή θα κάνω αφιέρωμα και σε άλλα παιδιά μου, από ό σ α σχολεία δίδαξα. Παραθέτω λοιπόν τις πληροφορίες που συνέλλεξα με την πολύτιμη βοήθεια των μαθητών μου, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα [πάντα από την ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ]. Τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θερμά, ό λ α τους!!!

----------------------------------------------------------------

Η ΝΑΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ, διακρινόταν για την ευγενική της παρουσία και την καλή καρδούλα της. Ναυσικά μου, ποτέ δεν ξέχασα το κοριτσάκι εκείνο που ξεχώριζε με την έμφυτη ευγένεια και διακριτικότητά του. Στο πέρασμα του χρόνου άνθισες σαν εξωτικό λουλούδι... Πολλές φορές νομίζω ότι βρίσκομαι κι εγώ μέσα στις φωτογραφίες που ανεβάζεις... Το ταλέντο σου δείχνει τον ολόφωτο εσωτερικό σου κόσμο, τις έγνοιες σου για το σύμπαν, το ενδιαφέρον σου για κάθε τι ωραίο με αξίες πολύτιμες και καθοριστικές...

ΝΑΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ: Σπούδασε ΓΑΛΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Πήρε υποτροφία και πήγε στην Ισπανία στην Σαλαμάνκα για έναν χρόνο, για την γλώσσα στα Ισπανικά. Μετά την ολοκλήρωση αυτών των σεμιναρίων με επιτυχία, εργάσθηκε αρχικά στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ στις Βρυξέλλες, ως διερμηνέας και μετά, για αρκετά χρόνια με έδρα την Αθήνα, όπου πηγαινοερχόταν τουλάχιστον μια φορά τον μήνα. Όταν ένιωσε ότι έκλεισε αυτός ο κύκλος, άρχισε να εργάζεται περισσότερο πάνω σε τεχνικές μεταφράσεις, στις γλώσσες εργασίας της [αγγλικά-γαλλικά-ισπανικά] και λιγότερο στις διερμηνείες. Κάποια στιγμή, άρχισε να δ ι δ ά σ κ ε ι δ ι ε ρ μ η ν ε ί α και μ ε τ ά φ ρ α σ η, σε παράρτημα του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ, στην Αθήνα. Με αυτά ασχολείται ακόμη: πολλές μεταφράσεις, κάποιες διερμηνείες και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. Η απασχόληση με τις γλώσσες, την ενδιαφέρει πολύ. Της αρέσει πάρα πολύ η δουλειά της. Επίσης ασχολείται με την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. Είναι μέλος της ομάδας S h a s h i n L o v e r s . S h a s h i n σημαίνει στα Ιαπωνικά, φ ω τ ο γ ρ α φ ί α. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και φωτογραφίζει τακτικά. Λέει: ''Με ευχαριστεί να συγκεντρώνομαι πίσω από το κάδρο της μηχανής και να απομονώνω σκηνές με σημασία, μέσα σε μιά καλά δομημένη εικόνα''.

Άλλες ασχολίες της, είναι οι... αγροτικές! Με τον σύντροφό της έχουν ένα όμορφο κτήμα, όπου - κυρίως το ταίρι της - ασχολούνται με κότες, αμπέλια και με λαχανόκηπους που δίνουν ανάλογα την εποχή, νοστιμότατους καρπούς!!

ΝΑΥΣΙΚΑ μου, είσαι ένα πολυδιάστατο, υπέροχο, ταλαντούχο πλάσμα!!! Σου εύχομαι να συνεχίσεις το ταξίδι σου προς την αναζήτηση του ξεχωριστού και να χαρίζεις στα μάτια μας τις σπίθες του θαυμάσιου ταλέντου σου! Ομορφαίνουν την ψυχή μας οι εικόνες σου, και συχνά μας προσφέρουν εκτός από ομορφιά και τροφή για σκέψη, πάνω σε χιλιάδες σημαντικά πράγματα. Μας μαθαίνεις να βλέπουμε την ζωή με μια άλλη, πιο διεισδυτική ματιά... Μου έγραψες: ''Κυρία Πολυάνθη, παραμένετε πάντα δίπλα μας υποστηρικτική, με νοιάξιμο, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.... Τελικά κυρία Πολυάνθη, τα... άνθη σας, είναι πάρα πολλά!!!!'' Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου, μικρή μου Ντίνγκι Μπελ της χάρης και της αβρότητας!!! Ήσουν πάντα η επιτομή της καλοσύνης!! Σου εύχομαι να είναι ο δρόμος σου γεμάτος ψυχικές ανατάσεις, ταλαντούχα, αγαπημένη μου, Ναυσικά!!!!

-----------------------------------------------------------

Ο ΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΡΙΔΗΣ, με εξέπλησσε πολύ-πολύ-πολύ ευχάριστα!!!! Επικοινώνησε μαζί μου και συγκινήθηκα, όταν κατάλαβα πως συνομιλούσα με παιδί, από.... την πρώτη χρονιά που εργάσθηκα ως δασκάλα, στην ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ!!!! Αχ, Άκη μου, χίλια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που θυμάσαι!!!! Παιδάκι μου χρυσό, η επαφή μας, ήταν μια απρόσμενη, ολόλαμπρη έκπληξη!!! Παραθέτω τα στοιχεία, για να γνωρίσουμε την πορεία του Άκη μας!

ΆΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ: Σήμερα, είναι Καθηγητής στο HARVARD UNIVERSITY με 2 Ph.D και πηγαινοέρχεται Αμερική-Ελλάδα. Έχει δύο m a s t e r s [ H a r v a r d και MIT ] C o n d e n w e d M a t t e r P h y s i c s και M a t e r i a l s S c i e n c e and E n g i n e e r i n g. Αντίστοιχα δύο Ph. D. [ HARVARD KAI MIT ] σε Q u a n t u m P h y s i c s και R o b o t i c s E n g i n e e r i n g [MIT = M a s s a c h u s e t t s I n s t i t u t e of T e c h n o l o g y].

Ο Άκης έχει μια σπουδαία ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ στο ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΩΝ και ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ [Αναπληρωτής Προέδρου] και στον ΔΙΕΘΝΗ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συμβάντα διεθνή [σεισμοί - πυρηνικά ατυχήματα - μεγάλης κλίμακος καταστροφές] με τον Ο Η Ε και Ν Α Τ Ο. Στις φωτιές που το καλοκαίρι κατέκαψαν την χώρα μας, δήλωσε ''παρών!'', όπως δηλώνει όποτε η πατρίδα μας βρίσκεται σε ανάγκη... Τον εθελοντισμό του βέβαια, τον προσφέρει και σε όποια άλλη χώρα βρεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... Από μικρός - όπως αναγνωρίζει ο Άκης - διδάχθηκε τις αξίες της Προσφοράς, της Αγάπης και της Ειρήνης και αγωνίζεται πάντα για έναν καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας... Και αυτό φαίνεται σε κάθε βήμα του... Το να προσφέρει, του έχει γίνει δεύτερος εαυτός του... Αποτελεί, ένα ολοφώτεινο παράδειγμα τρόπου ζωής, για όλους μας... Ο Θεός να τον ευλογεί!

Ά Κ Η μου, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.... Με πήγες πολλά χρόνια πίσω, χρόνια ευτυχισμένα, ανάλαφρα, με όραμα!! Θυμάσαι τον συμμαθητή σου ΔΗΜΗΤΡΗ, συγγενή του ΣΩΤΗΡΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ, μάλλον ανηψιό και τον ΑΝΤΩΝΗ ΚΕΡΑΣΤΑΡΗ. Με συγκινείς που θυμάσαι τους επαίνους που δίναμε, εμείς οι δάσκαλοι, στους μαθητές μας, εκείνα τα όμορφα, ευπρεπή, ροζ χαρτάκια!!! Έχω κρατήσει κι εγώ μερικά για ανάμνηση, όπως και τις ευχετήριες καρτούλες μας!! Και με συγκίνησες με την φράση σου: ''Αγαπημένη μου δασκάλα, είμαι υπερήφανος που με διδάξατε!!! Σας στέλνω φωτογραφίες, από εκείνα τα υπέροχα χρόνια!!!'' Πού να ήξερα τότε παιδάκι μου, ότι έβαζα ένα μικρό λιθαράκι στην διαμόρφωση της μόρφωσης και της παιδείας, ενός μελλοντικού διακεκριμένου επιστήμονα και αληθινού ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ!!!! Και όντως θυμάσαι Άκη μου, γιατί καθορίζεις εκείνα τα χρόνια, με την θαυμάσια λέξη ''υ π έ ρ ο χ α''!!!! Αυτό για μένα, είναι ένα μέγιστο παράσημο, για την διδασκαλική μου προσφορά... Ο Θεός σε αξίωσε με μία υπέροχη σύζυγο και τρία καταπληκτικά παιδιά!!!! Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου και να αξιωθείς να δεις τα παιδιά σου να διαγράφουν μία σπουδαία πορεία στην ζωή τους, ισάξια με τις δικές σου αξιέπαινες και υπέρτατες επιτεύξεις!!!! Άκη μου, σού εύχομαι να εξακολουθήσεις το θεάρεστο έργο σου, γιατί ο κόσμος μας έχει μεγάλη ανάγκη από την βοήθεια των άξιων παιδιών του, όπως εσύ, παιδάκι μου!!!! Να συνεχίσεις την ολόφωτη στράτα σου, σκορπίζοντας αγάπη, ανακούφιση και χαρά. Είσαι Ά ν θ ρ ω π ο ς, με το Άλφα κεφαλαίο!! Η προσφορά σου στην ανθρωπότητα, μεγάλη!!! Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε συνδράμει πάντα στα υψιπετή, φιλάνθρωπα, σχέδιά σου!!! Θα έχεις πάντα τις ευχές μου!!!

-------------------------------------------------------------------------

Η ΓΚΕΛΥ ΤΖΟΥΔΑ, δεν ήρθε μια ημέρα στην τάξη και μετά έμαθα ότι έπεσε πάνω στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και τραυμάτισε το ποδαράκι της. Θυμάμαι πόσο ανησύχησα, αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά... Η λεπτούλα, τρυφερή, ευγενική μας Γκέλυ... Σήμερα είναι μιά κομψότατη γυναίκα, με τα μαλλάκια της στο ίδιο στυλ που τα είχε πάντα.

ΓΚΕΛΥ ΤΖΟΥΔΑ: Από μικρή είχε έφεση στις ξένες γλώσσες. Μιλάει άψογα Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Ευελπιστεί στο μέλλον να ασχοληθεί με τα Ισπανικά και τα Πορτογαλικά. Έχασε την μητέρα της νωρίς, πάνω που θα άνοιγε τα δικά της φτερά και πολύ γρήγορα βρέθηκε να εργάζεται. Είχε την τύχη να πιάσει δουλειά στην ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΧΑΡΛΕΝΙΚ, των εκδόσεων B e l l e, S i l k και A r l e k i n. Και λέω ''τύχη'', διότι ο χώρος των εκδόσεων είναι μ ε γ ά λ ο σ χ ο λ ε ί ο... Με τις γνώσεις και την εμπειρία που απέκτησε, εξελίχθηκε σε ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ [επιλογή τίτλων, συντονισμός εργασιών και συντονισμό εξωτερικών εργασιών] καθώς και ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΩΝ [μεταφράσεις, επιμέλειες, οπισθόφυλλα].

Η ίδια λέει με ενθουσιασμό: ''Η δουλειά μου, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς είναι μια αστείρευτη πηγή γνώσεων [όταν αναζητάς ονόματα και τοπωνύμια για μια ιστορία, μαθαίνεις απίστευτα πράγματα], ενώ η τακτική επαφή με τους εξωτερικούς συνεργάτες, με κρατά σε συνεχή εγρήγορση και με επαναφέρει στην πραγματικότητα από εκεί όπου... ταξίδευα, δουλεύοντας πάνω σε ένα βιβλίο!!!''

Στην προσωπική της ζωή, είναι - Δόξα τω Θεώ - ευτυχισμένη. Έχει έναν θαυμάσιο σύζυγο και δυο υπέροχες κόρες, οι οποίες εργάζονται και οι δυο τους, πάνω στους κλάδους που ακολούθησαν: ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ η μία, ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ η άλλη. Θαυμάζει τις κόρες της που λατρεύει, ως γνήσια Ελληνίδα μάνα!!! Αποτελούν μια πολύ δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, κάτι που λαχταρούσε πάντα... Προσεύχεται να είναι ευτυχισμένοι όλοι όσοι αγαπά, γιατί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, πιστεύει ότι η ευχή μας πρέπει να είναι: ''Θεέ μου να είμαστε γεροί, δυνατοί, με γαλήνη και αρμονία''. Επιθυμεί να μείνει γερή, για να μπορεί να σταθεί στην οικογένειά της που τους υπεραγαπά και τους καμαρώνει!!! Ε, και να κάνει ένα αξέχαστο ταξίδι στην πραγματικότητα και όχι μόνον μέσα από τα βιβλία!!

Κοριτσάκι μου, θα είσαι πάντα για μένα μια λεπτή ηλιαχτίδα που φώτιζε και φωτίζει τον χώρο γύρω της... Η Παναγιά να φωτίζει τα βήματά σου ΓΚΕΛΥ μου και σε όλη σου την ζωή να κολυμπάς σε πελάγη αγάπης και στοργής, που τόση μεγάλη παρακαταθήκη κι από τα δύο, έχεις μέσα σου!!!... Η αρμονία και η χαρά να είναι πάντα συνοδοί σου. Η μεγάλη καρδιά σου και η ευγένειά σου, θα σε κάνουν ξεχωριστή, όπου κι αν βρεθείς, μικρή μου νεραϊδένια Γκέλυ!!!!

ΝΟΣΤΟΣ

Βυσσινιά ποτάμια με πορτοκαλιές και χρυσές αναλαμπές 

απλώνονται μεγαλόπρεπα, πέρα στην δύση...

Ο ουρανός βάφεται με ρουμπινί χρώμα, ενώ τα βουνά 

φόρεσαν τον μενεξελί χιτώνα τους.

Ο πατέρας ήλιος πάει αργά να ξεκουραστεί στα ιδιαίτερα παλάτια του...

Τα αυτοκρατορικά του χρώματα, σαν να λιώνουν στ'αλαφρά κύματα της θάλασσας...

Κι εκείνη στολίζεται με τα βασιλικά του δώρα και τον αποχαιρετά

με πορφυροντυμένα, ασημόγκριζα νερά.

Η  α ν θ ρ ώ π ι ν η  μ ο ρ φ ή  σταματά στο μικρό ανάχωμα

και αφήνει την ματιά της να πλανηθεί μαγεμένη, ολόγυρα.

Είναι σκεφτική η αντρική φιγούρα.... Η απόφαση που θα πάρει,

θα επιδράσει  κ α τ α λ υ τ ι κ ά  στο μέλλον του...

Κοιτάζει το χρωματικό θαύμα του δειλινού και αναστενάζει βαθιά... Συλλογιέται...

Πώς περνούν αλήθεια τα χρόνια... Σαν χείμαρρος τρέχουν να χαθούν 

στην χοάνη του χρόνου...

Σαν θρόισμα του αγέρα η φωνή της μνήμης, τον  γ υ ρ ν ά  πίσω,

σε  χ ρ ό ν ι α  α λ λ ο τ ι ν ά, χρόνια της νιότης και της ανεμελιάς...

Ανασαίνει βαθιά την μυρωμένη πνοή της φύσης.

Ο αέρας μυρίζει σπιτικό γλυκό και η γλυκόφωνη καμπάνα του εσπερινού,

ηρεμεί τα σωθικά του.

Παναρμόνιοι οι ασημένιοι ήχοι της,

 προσφέρουν τα μύρα των στοχασμών του

σαν μυροβόλα στεφάνια, στον Κτίστη Παντοκράτορα...

Αφήνει την μεθυστική ευωδιά από τα μοσχομπίζελα,

να μυρώσουν την ταραγμένη καρδιά του.

Το ασημένιο κουδούνισμα από τις πορφυρές και γαλάζιες καμπανούλες

σμίγει αγγελικά με τον αργυρό ήχο της καμπάνας που γοργοκύλησε 

ως την βελουδένια όχθη της παρακείμενης λίμνης.

Την κοιτάζει μαγεμένος. Φαντάζει σαν ζαφειρένιο δαχτυλίδι, 

στεφανωμένο από λαμπερά σμαραγδάκια.

Σαν αστέρι στην άφεγγη νυχτιά, σαν ηλιαχτίδα αξεπέραστη,

η θύμηση πλημμύρισε την ματιά του...

Κάπου κοντά το  π α τ ρ ι κ ό  του. Ο αέρας μύριζε  σ π ι τ ι κ ό  γλυκό

και χαρούμενες παιδικές φωνές γοργοκυλούσαν στον ολάνθιστο κήπο του...

Ρίγησε. Ερχόταν η νυχτιά. Ένας χιτώνας από υπερκόσμια, 

γαλακτώδη νεφέλη, ντύνει το ουράνιο σύμπαν.

Οι μεθυστικές τρίλλιες του αηδονιού, κάτω από το σεληνόφως, χάιδεψαν την ακοή του.

Οι ντροπαλές παπαρούνες και τα σεμνά κρινάκια του αγρού,

ανατριχιάζουν στο άκουσμα του αργυρόηχου τραγουδιού.

Από την μιά στιγμή στην άλλη, τ' αστέρια όμοια με πούλιες, 

σπιθιρίζουν ολόγυρα, κρυστάλλινες μαρμαρυγές.

Λαμπυρίζουν και φτερουγίζουν σαν ουράνιες πυγολαμπίδες και τρεμοσβήνουν τρυφερά.

Και συνάμα, αστραφτεροί, χρυσαφένιοι διάττοντες, 

προκαλούν τον ουρανό που βρέχει αμέτρητα διαμάντια...

Η μεταξένια πνοή του ζεφύρου, ριπίζει τον νυχτερινό, αστραποβόλο μανδύα

και οι λυγερές, ασημένιες φεγγαροαχτίδες, κεντούν τις άκρες του,

με ρόδινες αναλαμπές...

Κοιτάζει το άπλωμα μπρος του. Το  ν η σ ί  του με τα φωτάκια του, 

τώρα  μ ο ι ά ζ ε ι  με σμάρι από χαρωπές πυγολαμπίδες 

και τα πυροφάνια του στο βάθος, 

σαν πανάκριβα βυσσινιά και ρουμπινιά διαμάντια 

που έπεσαν από το αστροκέντητο φουστάνι κάποιας νεράιδας 

και σκόρπισαν ολόγυρα, σε θάλασσα και στεριά. Υπεράνω όλων,

σβουρίζει ο έναστρος γαλαξίας με τα μυριάδες διαμάντια του, 

όμοια με χρυσές σταγόνες ριγμένες εδώ κι εκεί,

μες στο βαθύ γαλαζοπράσινο άπειρο του Ιονίου πελάγου.

Η σελήνη, με τέχνη υφαίνει την ασταφτερή φεγγαροστράτα της μέσα στην θάλασσα.

Πρώτα μιά χρυσή δέσμη πέφτει να προσκυνήσει τα κοιμισμένα, αλαφρά κυματάκια

κι ύστερα γίνεται ένα ολόφωτο διάδημα, που ενώνει πλουσιοπάροχα 

τον ουρανό με την γαλήνια θάλασσα

και φαρδαίνει, όλο φαρδαίνει γεμάτη 

ολόκληρα κομμάτια χρυσού, φτάνοντας ως την ακτή.

Δεν σάλεψε η  α ν θ ρ ώ π ι ν η  φιγούρα, όσο διαρκούσε το βράδυ.

Μέσα στην βροχή των αστεριών, έβλεπε και θυμόταν... Κοίταζε και  σ κ ε φ τ ό τ α ν . Πυρετικά...

Κι  ε κ ε ί, στο μικρό τ' ανάχωμα, τον  β ρ ή κ ε  η  μ έ ρ α.

Το ροδοχάραμα της αυγής σκόρπισε ανείπωτη γοητεία και μιά πνοή χαράς σε όλη την πλάση.

Μιά ανέκφραστη, απροσμέτρητη χαρά τραγουδούσε μέσα του.

Η χαραυγή μιάς στιγμής από την  ν έ α  του  ζ ω ή, κελάηδησε στην καρδιά του.

Σαν θρόισμα του αγέρα η φωνή της καρδερίνας, ακούστηκε σιμά του.

Νόμισε ότι άκουσε τον αναστεναγμό από τα δέντρα 

που έσμιξε με τον δικό του αναστεναγμό...

Κι όπως εκείνα μαζεύουν τον ήλιο τον δένουν στα κλωνάρια τους

και τον κάνουν καρπό, έτσι κι αυτός άνοιξε διάπλατα την ψυχή του

στο καλωσόρισμα της καινούριας ημέρας...

Χρωματικοί σύνδεσμοι του χθες και του σήμερα,

δυνάμωσαν την απόφασή του.

Οι ολονύχτιες σκέψεις του απάλυναν με το αστροφώς.

Και τώρα με την μεγαλόπρεπη εμφάνιση του βασιλιά ήλιου,

π ή ρ ε - πλημμυρισμένες φως - τις  τ ε λ ι κ έ ς  αποφάσεις του.

Το αργυρόηχο απόσταγμα του όρθρου, φύτεψε το λουλούδι της χαράς

και της ελπίδας βαθιά στο είναι του.

Θα  έ μ ε ν ε  εδώ. Στο νησί του... Ε π α ν α π α τ ρ ι σ μ ό ς...

Μετά από ώριμη σκέψη, σε ώριμα χρόνια.

Κοίταξε το πρόσωπό του στο νερό της κοντινής λιμνούλας... Ξ α φ ν ι ά σ τ η κ ε...

Τα μαλλιά του μέσα σ' ένα βράδυ, έγιναν ασημένια...

Η ένταση, οι χιλιάδες σκέψεις, ο εσωτερικός αγώνας... Η πάλη με τον εαυτό του..

Και χαμογέλασε... Τα μαλλιά του ανθίσανε σαν λευκές καμέλιες!

Α σ π ρ ί σ α ν ε , επειδή πάλεψε μια ολόκληρη νύχτα για μιάν  α π ό φ α σ η  ζωής...

Η ορμή αυτής της καταλυτικής απόφασης, η εγκατάλειψη μιας προτέρας ζωής...

Και τελικά, η  ν ί κ η  της  ν ο σ τ α λ γ ί α ς!! Απόφαση οριστική,

αμετάκλητη, ορόσημο μελλοντικής, άγνωστης ζωής...

Έπρεπε ν' αφήσει πολλά πίσω του και να ξεκινήσει μια νέα πορεία.

Να πλέξει με θάρρος, μιά  κ α ι ν ο ύ ρ γ ι α  ζ ω ή... Να  κ ά ν ε ι  μιά  ν έ α  α ρ χ ή...

Σε τόπο όχι άγνωστο, αλλά πολυαγαπημένο. Όμως με  ρ ί σ κ ο  και θέληση τρανή...

Λουλούδιασαν λευκωπά τα μαλλιά του, 

γιατί η ένταση της ψυχικής  σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ς  ήταν τιτάνια..

Μόνον αυτός και το φεγγάρι γνώριζαν πόσο τιτάνια ήταν...

Καθώς και το δειλινό και η αρχόντισσα νυχτιά με τις μοσκοβολιές της 

και η ανάσα της προγονικής γης με όλες τις θύμησες της νιότης

που, του συμπαραστάθηκαν με απέραντη στοργή, 

στην τελεσίδικη απόφασή του...

Και χάρηκε... Λουλούδιασε  γ ι α τ ί  α γ ά π η σ ε  π ο λ ύ  τ ο  ν η σ ί  του

και νίκησε η νοσταλγία... Πιστεύει ότι θα πράξει σωστά. 

Και απόδειξη, τ' ά σ π ρ α  λ ο υ λ ο ύ δ ι α  της  κ ε φ α λ ή ς  του... Γαρδένιες και πάλλευκες καμέλιες, 

τα  π ρ ώ τ α  φιόρα και στον αυριανό, ηλιόχαρο  κ ή π ο  του  σ π ι τ ι ο ύ  του...

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ...

Φύλλα κίτρινα, ξερά, νεκρά, πεταμένα καταγής... Οι δροσερές ριπές του ανέμου, τα σπρώχνουν μακριά από την ρίζα του δένδρου που, πέφτοντας, πήγαν να λουφάξουν...

Οι λόφοι φαίνονται σαν πίσω από ένα τρεμουλιαστό κύμα...

Είναι το πέπλο της ομίχλης που απλώνει ασπρογάλαζα τα φτερά της

πάνω από το μικρό νησί. Το γλαυκό κορμί της σέρνεται στα υψώματα

μέχρις κάτω την γη, εμποδίζοντας το μάτι να την διασχίσει.

Στην κατωμεριά διαλύεται σε ανάριες υπογάλανες τουλίπες, 

που κρέμονται από τα κλαδιά των ψηλών δέντρων σαν φρούτα μυθικά,

ή σκοντάφτουν στους θάμνους ωσάν λαμπυρίζουσες πλατιές λουρίδες

θαρρείς και πέρασε από εκεί κάποια βασιλοπούλα που μπλέχτηκε στα βάτα

το μεταξένιο, υπόλευκο φόρεμά της, αφήνοντας πίσω της κάποια λαμπερά του κομμάτια...

Στα ψηλά βουνά δεν ξεχωρίζεις τις κορυφές τους. Και γίνεται κάτι μαγικό!

Το ένα κοντά στο άλλο, φαντάζουν με έναν τεράστιο, θεσπέσιο, σμαραγδένιο κήπο,

κρεμασμένον ανάμεσα στο γαλάζιο τ' ουρανού

και το ζαφειρένιο της απέραντης, αστραποβολούσας θάλασσας!...

Ολοτρόγυρα, το βλέμμα ανοίγει εκστατικό, μπροστά στον τρελό χορό των χρωμάτων.

Κάθε δέντρο κι ένας ζωγραφικός πίνακας... Πολλά μαζί, αραδιασμένα στην σειρά, 

σε αφήνουν ενεό μπροστά στον οργασμό της παλέτας του Δημιουργού... Φυλλωσιές χαλκοπράσινες, 

φυλλωσιές χρυσοχάλκινες, καφερόδινες, πορφυρολιλά, βεραμάν, φυστικί,

με ραβδώσεις γκριζωπές και φεστοναρίσματα μπρούντζινα...

Όργιο σύζευξης χρωματικής που μετατρέπουν τους δρόμους 

σε υπέροχους πίνακες ζωγραφικής!!!

Το φθινόπωρο είναι μπροστά σου ώριμο, εκτυφλωτικό, πανώριο!!!

Την ομορφιά της Δημιουργίας, πώς να την αποτυπώσεις επακριβώς στον μουσαμά;

Και κάτω σωρός από τα πεσμένα φύλλα, στρώμα ζωής ολοκληρωμένης, 

που θα περιμένει να ξαναμετουσιωθεί...

Τα ντελικάτα κυκλάμινα στις παρυφές του δρόμου, σχηματίζουν 

περιδέραια από σικλαμέν αμέθυστους, σκύβοντας με παρθενική χάρη το κεφαλάκι τους...

Τρυφερό χαλί κατάσπαρτο από λεπτεπίλεπτα, παρθενικά κρινάκια, τα συντροφεύει...

Το κρυφτό του ήλιου με τα σύννεφα, αναμενόμενο... Οι πρώτες σταγόνες πέφτουν δειλά. Δροσίζουν ευχάριστα την διψασμένη από το θέρος γη 

και ξεπλένουν τα πάντα με έγνοια μεγάλη και τρυφερή. Κρατάει λίγο... Τα δάκρυα της βροχής, 

χτυπούν ρυθμικά το παραθύρι μας, προσφέροντάς μας μια συναρπαστική συναυλία...

Ν'ακούω τον ήχο της βροχής, το θεϊκό τραγούδι της… Ευτυχία... Είτε σε απαλό μετάξινο τέμπο 

είτε σε μεγαλειώδη συναυλία κρουστών και εγχόρδων... Με μαγεύει... Και τώρα;;

Πρωτοβρόχια... Και αμέσως σηκώνουν φρεσκοπλυμμένα τα κατσαρά κεφαλάκια τους 

τα τρυφερά χρυσάνθεμα, μωβ, χρυσαφιά, πάλλευκα, μονά και διπλά, 

φουντωτά σαν μικρό κεφαλάκι, μαζί με τις βιολέτες, τα σκυλάκια, τις μπιγκόνιες

και τα μεγάλα αδέλφια τους τα δέντρα. Όλα λαμπυρίζουν και αστράφτουν

στον ήλιο που ξαναπροβάλλει απτόητος και χαρωπός... Λίγο κουρασμένος, γιατί 

γνωρίζει ότι η εποχή της εκθαμβωτικής βασιλείας του, είναι στο τέρμα της...

Ένα περιδέραιο από άσπρα και μαύρα μαργαριτάρια κουρνιάζει στα σύρματα. 

Τα χελιδόνια, τα υπέροχα πουλιά της τύχης όπως τα λεν στην Αραβία, 

ετοιμάζονται για το ταξίδι τους στις θερμές χώρες. 

Οι ευχές μας μαζί τους στην δύσκολη πορεία τους,

ως την άνοιξη πάλι που θα επιστρέψουν φέρνοντας την ελπίδα και την χαρά...

Φθινόπωρο... Η εποχή των αντιθέσεων... Ένα μεγάλο βαρύ σύννεφο, 

σαν τρικάταρτη σκούνα, κρύβει ξαφνικά τον ήλιο...

Πύκνωσαν και οι στάλες της βροχής, καθόλου ευγενικές τώρα...

Καταβρέχουν όλη την πλάση, σαν ένα ξέσπασμα του ουρανού..

Και σιγά-σιγά η ανάσα της γης πλημμυρίζει τον αγέρα με μυρωδάτους ατμούς..

Αχνίζει το χώμα, σκορπώντας ολόγυρα την πανέμορφη ευωδιά της βρεγμένης γης...

Ανασαίνεις βαθιά, για να μπεί όλη αυτή η ευωδία στα κατάβαθα του είναι σου...

Οι βροχοστάλες μελαγχολικές αλλά δυνατές, σε κάνουν να νιώθεις την πλάση όλη να πάλλεται μέσα στην καρδιά σου...

Γούβες με νερό σκούρο μπλε σχηματίζονται εδώ κι εκεί,

για να πλατσουρίσουν σε λίγο τα παιδιά... Ο ήλιος ξαναβγαίνει, αλλά κάτι έχει αλλάξει...

Δείχνει στον κόσμο ότι δεν έχει σκοπό να τα βάλει με τον βοριά.

Ψύχρα σηκώθηκε ξαφνικά και ο αγέρας στροβιλίζει μέσα σε μια χοάνη,

όλα τα πεσμένα πολύχρωμα φύλλα... Μαζί και όσα φύλλα δεν έπεσαν ακόμη 

από την μάνα τους το δέντρο. Κι εκείνο απομένει γυμνό, αφού του πήραν 

ανελέητα, την πανέμορφη φυλλωσιά του...

Μια μελαγχολία πλανιέται ολόγυρα. Σκοτείνιασε ξαφνικά...

Μουντή η ατμόσφαιρα, παράξενη... Η μπόρα που θα δείρει 

τα τζάμια μας, είναι κοντά...

 ΕΙΚΟΝΕΣ

Από τον ασκό του Αιόλου, το έσκασε ο πιο αφηνιασμένος αγέρας...

Σύννεφα πουπουλένια που όλο μπλαβίζουν, αρμενίζουν στον ουρανό...

Σπρωγμένα από τον δυνατό βοριά, άλλοτε αφήνουν το φεγγάρι να κοιτά σκεφτικά και άλλοτε μπαίνουν μπροστά του,  γκριζομέλανα και  αφρισμένα.

Ο Ποσειδώνας είναι ανήσυχος. Η όψη του μοιάζει με ανεμοτάρακτο ωκεανό...

Αρπάζει την τρίαινά του και με μιας, η άλλοτε γαλανή σειρήνα μεταμορφώνεται σε στρόβιλο παμμέγιστο, που προκαλεί δέος.

Τα κύματά της με τους σμαράγδινους και κεχριμπαρένιους φωσφορισμούς,

έχουν μιαν άγρια μεγαλοπρέπεια...

Οι αφροί τους ορθώνονται  ωσάν άτια πάλευκα με σπινθηροβόλες χαίτες, 

που τρέχοντας ορμούν να καταβροχθίσουν την στεριά...

Ο νεφεληγερέτης Δίας, οργισμένος εξακοντίζει αλύπητα τους εκκωφαντικούς κεραυνούς του 

και οι προάγγελοί τους οι αστραπές, ξεσχίζουν τον ουρανό, όμοιες με πύρινα φίδια που αυλακώνουν το στερέωμα...

'Ωσπου έρχεται το νερένιο Έπος...Οι καταρράχτες τ' ουρανού ανοίγουν 

και πέφτουν με ασυγκράτητη, τρελή ορμή, στην κοιμισμένη γη...

Συμπαγείς καταρράχτες πυκνής βροχής, δίνουν την ψευδαίσθηση

ενός τοίχου στερεού, που μπορείς να τον αγκαλιάσεις..

Με στρυφνότητα επιτρέπουν στην όραση νά 'χει πεδίο μηδαμινό...

Βαριές οι πτυχώσεις της νεροποντής, πυκνές, παχιές σε βάθος και πλάτος...

Ορατότης μηδέν...Οι κουρτίνες τ' ουρανού, πέφτουν βαριά...

Τίποτε  δεν κινείται στην γη...Άνθρωποι και ζώα, έχουν λουφάξει..

Μόνο το μουγκρητό της ανταριασμένης θάλασσας, μαζί με τις βροντές, 

ακούγονται μέσα στην κοσμοχαλασιά...

Η ώρα περνά, με τα στοιχειά της φύσης να χορεύουν στον έξαλλο χορό τους...

Ώσπου ο Δίας κουράστηκε από το θέαμα τούτο.

Παίρνει τους κεραυνούς του και αποσύρεται στα ολύμπια διαμερίσματά του...

Η βροχή τον ακολουθεί. Γι' απόψε, εκτονώθηκε αρκετά...Το πυκνό της στρώμα, 

αρχίζει να υποχωρεί...Αραιώνει...Όλο αραιώνει...Και κάποια στιγμή,

η ορμή της κοπάζει...

Και η γη αναστενάζει βαθιά...Τα σύννεφα ξεσκλίδια απομακρύνονται.

Αμέσως εμφανίζονται τ' αστέρια να γλυκάνουν την αγριεμένη πλάση.

Κρέμονται σαν χρυσά αγιοκέρια  από τον ουρανό, στέλνοντας χάδια τρυφερά,

στην μουσκεμένη γη.Ακολουθεί το φεγγάρι και στέλνει τις ασημένιες αχτίδες του,

κάτω στον απέραντο καθρέφτη του, την αγριεμένη θάλασσα...

Έκπληκτη αυτή το δέχεται και καθώς ο βοριάς παει γι' αλλού, αφήνει τα κύματά της να 

κοπάσουν και ν'αρχίσουν τρελό κυνηγητό με τις φεγγαροαχτίδες...

Και τότε, καθώς ηρεμούν σιγά-σιγά  τα νερά της, φωσφορίζουν με εξαίσιους σελαγισμούς,

και μοιάζουν με άγρια θηρία που μόλις ηρέμησαν,

στεφανωμένα με σπινθηροβόλες χαίτες, 

έτοιμα να χυθούν για να ξαποστάσουν , στην έρημη ακτή... 

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Η μέρα πάει να ωριμάσει.. Η γη περιχυμένη μ' ενα εκτυφλωτικό φως, μοιάζει να καίγεται..

  Στρόβιλοι από χρυσοπόρφυρο φως βουτούν με ορμή και 

παραμερίζουν  με τα άλικα κρινοδάκτυλά τους , την γαλάζια πάχνη.

Το σμάρι από ηλιαχτίδες απλώνεται να ξεκουραστεί  στις σμαραγδένιες φυλλωσιές...

Το ψιθύρισμα των δένδρων καλεί τους φτερωτούς φίλους του.

Κι η καρδερίνα, πηδώντας από κλαδί σε κλαδί διηγείται ένα σωρό ιστορίες

για την ανείπωτη γλύκα των λουλουδιών με τα τρυφερά ανθοπέταλα, 

το μουρμούρισμα του ρυακιού, τον χορό των μελισσών, την ευωδιά από τα μυρωδάτα αγριόχορτα...

Αληθινό πανηγύρι ματιών,θαυμαστό καλειδοσκόπιο η φύση, 

από μπλέ ανακτορικό, κίτρινο φωσφοριζέ, γελαστό γαλάζιο, τρυφερό ροζ, σεμνό λιλά

κι ανάμεσά τους, πύρινες γλώσσες οι κατακόκκινες παπαρούνες...

Όλη η παλέτα ενός μοναδικού, ανυπέρβλητου ζωγράφου,

πάνω στη έκρηξη της καλλιτεχνικής του ιδιοφυ'ί'ας...

Η αυγή τινάζει τα χρυσορόδινα μαλλιά της και θραύσματα από ασημοπόρφυρες ρανίδες,

σκορπίζουν θεσπέσια, ηλιόχαρα ποτάμια παραμυθένιας ομορφιάς, 

πάνω στα ατλαζένια, μεταξωτά πέπλα του ορίζοντα...

Θαρρείς και άνοιξε ο ουρανός!!!Μαλαματένια κρόσσια

ξεχύνονται από ψηλά και βουτούν στα κεχριμπαρένια νερά της θάλασσας.

Το αποθεωτικό φως την φιλεί τρυφερά κι αμέσως εκείνη ανταποκρίνεται...

Πρασινογάλαζες νεροφεγγιές αναρριγούν το κορμί της

και λιχνίζουν τα όνειρα των ναυτικών...

Ποθώ ως τα κατάβαθα του είναι μου, να σημαδέψω στον νου μου 

αυτήν την αειπάρθενη ομορφιά.

Το κρυστάλλινο τραγούδι του κορυδαλλού, φορτωμένο 

με την ευωδιά των αιθέρων,σταματάει την ψυχή μου  έξω από τον χρόνο...

Τι κι αν είμαι ζωγράφος; Δεν θα μπορέσω ποτέ να κλείσω

 μέσα στον πίνακά μου,την εξαίσια ομορφιά του οργασμού της πλάσης...

Πώς ν'αδράξω το μυριόπαλμο ξέσπασμα της ζωής;

Πώς να αιχμαλωτίσω το τρεμούλιασμα της ηλαχτίδας, 

το γέλιο του ζέφυρου, το αργυρόηχο χάδι του ποταμού, την μοσχοβολιά της βιολέτας;;...

Πώς να αποδώσω την φαντασμαγορία της απερίγραπτης ομορφιάς;

Πόσο μικρός είμαι Θεέ μου μπρος στο δικό Σου, ανυπέρβλητο,

 πορφυρόχρυσο  δημιούργημα, με τις οπάλινες και σμαραγδένιες πινελιές!!

Παντού διακρίνεται ο απύθμενος ωκεανός της στοργής Σου...

Κλείνω τα μάτια μου...Τόση ομορφιά πώς μπορεί και την αντέχει ο θνητός;;

Τόση ομορφιά που τόσο απλόχερα και σπάταλα του δίνεται...

Είτε την αξίζει να την χαρεί, είτε όχι...

Κι εκεί, στα βάθη της ψυχής μου, σφαλίζω το έργο των χειρών Σου Κύριε...

Θα το κοιτώ εκστατικός και θα νιώθω πόσο μικρός είμαι μπροστά Σου...