ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

'' Κοιμήσου κοριτσάκι μου,'' μού είπε η μητέρα
'' και δες νερά'ι'δες κι όμορφους αγγέλους στ' όνειρό σου...
Αστέρια νά ΄ρθουν κόρη μου σιμά στο προσκεφάλι
κι ανάσα θεοδώρητη, τα μάτια ν' ακουμπήσει....''

Τα βλέφαρα σφαλίστηκαν στα μάγια του ονείρου.
 Νανούρισμα γλυκόπιοτο της μάνας το τραγούδι
κι εξάφνου χρυσορόδινες αχτίδες ξεπηδήσαν
και βρέθηκα σε μαγική, γαλήνια πολιτεία!...

Οι δρόμοι ολοφώτιστοι, χιλιάδες τα λαμπιόνια!
Βιτρίνες καταστόλιστες, λαμπρές, παραμυθένιες
και τσούρμο τα παιδόπουλα τα κάλαντα να λένε...

Ο κόσμος τρέχει βιαστικός για ν' αγοράσει δώρα.
Πολλοί κρατούνε κόκκινα και χρυσαφιά πακέτα.
Κορδέλες χρυσοπράσινες στ' αγέρι ανεμίζουν
και πρόσωπα χαρούμενα γεμίζουνε τις στράτες...

Από το κρύο κόκκινα τα μάγουλα γενήκαν.
Χοντρά κασκόλ, βαριά παλτό και μπότες για το κρύο
φοράνε όσοι βγήκανε απόψε να ψωνίσουν
και γύρω μας ατμόσφαιρα,  γιορταστική πλανιέται...

Ο ουρανός κατέβηκε βαρύς, συννεφιασμένος...
Το χιόνι πέφτει απαλά σαν πούπουλα στην πλάση...
Ασπρίζει τα ψηλά βουνά, στολίζει τα περβάζια
κρεμάει πολυέλαιους στων δέντρων τα κλωνάρια
και ντύνει όλα μαγικά με τον λευκό χιτώνα...

Στο σπίτι σκέτη θαλπωρή το τζάκι τ' αναμμένο.
Μπροστά του το τιγρέ γατί και ο πιστός σκυλάκος.
Χριστουγεννιάτικο δεντρί στο πλά'ι' φωτισμένο,
κεριά πορφυροπράσινα στο γιορτινό τραπέζι...

 Στην πολυθρόνα ολάνοιχτη του Ντίκενς  ιστορία...
Ο  Σκρούτζ, τα τρία πνεύματα, ο Τά'ι'νυ-Τίμ, ο Κράτσιτ,
θα ζωντανέψουνε ξανά σαν πάντα τέτοια ώρα
για να σημάνουνε τρανά το μήνυμα της μέρας,
που είναι η μετάνοια μαζί με την αγάπη...

Τρία παιδάκια παίζουνε με γέλια μπρος στο τζάκι...
Χαμογελούν οι δυό γονείς και πιάνονται απ' το χέρι...
Γιρλάντες γκι στολίζουνε την κουπαστή της σκάλας
κι ύμνοι χριστουγεννιάτικοι απ' το πικ-άπ  ηχούνε ...

Μοσκοβολά το σπιτικό απ' το φα'ί' στον φούρνο
κι ένα βουνό από γλυκά μυρώνει το τραπέζι.
πού 'χει στρωθεί με το καλό, αστραφτερό σερβίτσιο
κι ένα τραπεζομάντηλο μ' αστέρια κεντημένο...

Ξάφνου μιά πόρτα χτύπησε στο φύσημα τ' αγέρα
κι εγώ ψηλά τινάχτηκα και ξύπνησα αμέσως.
Τι όνειρο υπέροχο που βίωσα Θεέ μου!
Πόση χαρά και ομορφιά στον ύπνο μου εμπήκαν!...

Σηκώθηκα και βάδισα στην σάλα του σπιτιού μου.
Όλα τριγύρω φάνταζαν λες κι ήταν τ' όνειρό μου!!
Η αδελφή μου διάβαζε του Ντίκενς το βιβλίο
και το δεντρί μας έλαμπε σαν χείμαρρος με φώτα!!

Στα πόδια της αγκαλιαστά ο σκύλος μας κι η γάτα!
Τους κουραμπιέδες έφερνε χιονάτους ο πατέρας.
Τι θαλπωρή, τι ζεστασιά πού 'χει το σπιτικό μας,
σαν φάτνη με το άστρο της, διπλά ευλογημένη!!

''Μακάρι να γινότανε όπως τα γράφει ο Ντίκενς ''
είπε η μεγάλη μου αδελφή βαθιά συγκινημένη...
Εδώ είναι παράδεισος...Εδρεύει  η αγάπη...
Μα έξω, πόση παγωνιά για τις φτωχές ψυχούλες...
Πόσα παιδάκια νηστικά και άστεγοι στον δρόμο...
Πόσα ζωάκια αδέσποτα, τι μοναξιά, τι πίκρα...
Και πόση άγρια αντίθεση με τις λαμπρές βιτρίνες,
τους φούρνους που μοσχοβολούν και τ' ακριβά παιχνίδια...

Καλοντυμένοι, βιαστικοί περνάνε οι διαβάτες
και δεν κιοτάζουν δίπλα τους αν κάποιος υποφέρει...
Θ' αλλάξει άραγε ποτέ αυτή η κοινωνία;
Θα νιώσουν τα Χριστούγεννα, αλήθεια τι σημαίνουν;;''

Η αδελφή μου σώπασε κοιτάζοντας το τζάκι...
'' Ό,τι μπορούμε κάνουμε παιδί μου κάθε μέρα,
γι' αυτούς τους συνανθρώπους μας και τα μικρά ζωάκια...
Μακάρι αυτό νά πράτανε όλοι οι συνάνθρωποί μας...
Αν ο καθένας έκανε ό,τι καλό μπορούσε,
θα ήτανε ο κόσμος μας καλύτερος μικρή μου
και θά 'χαμε Χριστούγεννα συχνά μέσα στον χρόνο...''

Σαν θρό'ι'σμα εσβήστηκε ο λόγος της μητέρας...
Σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά στο παραθύρι...
Μακάρι όλα τα πλάσματα να βρούνε ένα απάγκιο,
να βρούνε μιά ζεστή φωλιά, να φτιάξει η ζωή τους...

''Μικρέ Χριστέ μου πρόσφερε μιάν φάτνη, μιάν αγκάλη...
Να βρουν λιμάνι στοργικό, εκείνοι που πονούνε...
Βασανισμένοι άνθρωποι, παιδάκια πονεμένα,
ζωάκια ολομόναχα, καρδούλες πικραμένες...''

Απ' το σαλόνι έφθανε ψαλμός των Χριστουγέννων...
Πληθαίνουν έξω οι σκιές, πληθαίνουν κι οι νιφάδες...
Κι εκεί όπου εκοίταζα ανάμεσα στα νέφη,
εξεγλιστρήσαν φωτεινές εφτά χρυσές αχτίδες,
που σύρθηκαν νωχελικά εκεί στο παραθύρι...

Ο αχνός από τα χνώτα μου, εθόλωσε το τζάμι
και μπρος μου τότε φάνηκε μιά λέξη να γυαλίζει,
θαρρείς κι οι αχτίδες έγραψαν το μήνυμα για μένα:

''Α Γ Α Π Η '' διάβασα σιγά... Στάθηκα ταραγμένη...
Εκοίταζα εμβρόντητη την λέξη να αλλάζει...
Η υγρασία έλιωνε τις συλλαβές σε δάκρυα,
που κατηφόριζαν σιγά και γίνηκαν  α σ τ έ ρ ι !!!!!

Τότε μιά γλύκα απλώθηκε στο είναι μου, ολούθε...
Γύρισα στο δωμάτιο και φίλησα την μάνα...
Της αδελφής μου χά'ι'δεψα τις καστανές της μπούκλες
και του πατέρα τις φαρδιές, λίγο σκυμμένες πλάτες.

Του άφησα στα γόνατα τον Ντικ μας, τον σκυλάκο
και σήκωσα στην αγκαλιά την γάτα την Μαλού μας...
Η ''Άγια Νύχτα...'' μέλωνε τ'αυτιά και την ψυχή μου
και την σιγοτραγούδησα με θέρμη κι ευφροσύνη...

Και καθώς έπεσε η ματιά ξανά στο παραθύρι,
είδα κοντά στ' αστέρι μου μιά λέξη να γλιστράει,
καθώς νιφάδες γράψανε με χιόνι την '' Ε Λ Π Ι Δ Α''
και μιά ουράνια χαρά με πήρε στα φτερά της!!

Γιατί βαθιά το ένιωσα πως όλα θα γλυκάνουν,
ΑΝ έρθει θεία α λ λ α γ ή στις  μαύρες συνειδήσεις
κι αν λιώσει ο πάγος ο βαρύς απ' της καρδιάς τα μύχια...
Τότε θ΄ανοίξουν διάπλατα τα σφαλισμένα μάτια
και δώρα μέσ'απ' την ψυχή θα πάρει ο πονεμένος...

Μες στην ζωή μου πάντοτε θα έχω για πυξίδα,
τ' αστέρι το ανέσπερο, την άφατη αγάπη,
το δόσιμο από καρδιάς που φέρνει ευτυχία
και την ουρανοστάλαχτη, κι αγέραστη, ελπίδα!!...

-------------------------------------------------------------------------------------
Μακάρι οι ευχές να πιάσουν και τα όνειρα να βγούν αληθινά!!!! Και όπως λέει ο Τά'ι'νυ -Τιμ συτην'' ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ'' του Κάρολου Ντίκενς: ''' Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!