ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Το να διαβάζεις ένα καλό βιβλίο, είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής... Σε παρασέρνει το ενδιαφέρον κείμενο και αποξεχνιέσαι τελείως από την πεζή πραγματικότητα... Μπαίνεις μέσα στις σελίδες κυριολεκτικά και όλα όσα γράφει ο συγγραφέας, ζωντανεύουν μπροστά σου... Γίνεσαι ένα με τους ήρωες, νιώθεις, αισθάνεσαι, χαίρεσαι, κλαις, ανάλογα με την δύναμη και την μαγεία που αποπνέει το κείμενο... Πολλά βιβλία λάτρεψα και ξεχώρισα… Το ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ του Λ. Τολστόϊ, το ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΟΙ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Λέοντος Τολστόϊ, τους ΑΘΛΙΟΥΣ του Βίκτωρος Ουγκώ, το ΚΑΣΤΡΟ του Κρόνιν και ένα σωρό μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας... Αγάπησα το ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ της Μάργκαρετ Μίτσελ, την ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΑ-ΘΩΜΑ της Χάρριετ Μπίτσερ Στόου, την ΜΑΝΑ της Περλ Μπακ, ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ του Τζων Στάϊνμπεκ, ΤΟΝ ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗ του Τζακ Λόντον, Η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ του Σιμόνοφ Μ. Κονσταντίν.... Με συνεπήρε η αστυνομική λογοτεχνία, με πρωταγωνίστρια την Αγκάθα Κρίστι και τον Κόναν Ντόϋλ, “γονείς” του ευφυέστατου Ηρακλή Πουαρό, της μις Μάρπλ και του Σέρλοκ Χόλμς... Διαβάζοντάς τα, έμπαινα στους κύκλους της ρωσικής αριστοκρατίας, τρελαινόμουν με την φρίκη του πολέμου, έκλαιγα στην αγκαλιά του Γιάννη-Αγιάννη, μάτωνα στα πεδία των μαχών, χαιρόμουν με τις ομορφιές των γραφικών σπιτιών με τους ολάνθιστους κήπους της εξοχής στην Αγγλία, ρέμβαζα με ΤΗΝ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ του σερ Γουώλτερ Σκωτ ή με το ειδύλλιο ΤΗΣ ΛΟΡΝΑΣ ΝΤΟΥΝ του Richard Doddridge. Και η ψυχή μου έκλαιγε στον ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΪΣΤ του Κάρολου Ντίκενς ή αγαλλίαζε με ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του ιδίου... Και τι πόνος από το πάθος του Χίθκλιφ στο ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ της Έμιλυ Μπροντέ ή την ερωτική απόγνωση της ΤΖΕΗΝ ΕΫΡ, της Σαρλόττα Μπροντέ... Και χόρεψα σε πλούσια σαλόνια, με τους ήρωες της Τζέην Ωστιν, στο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ, καθώς και στα άλλα έργα της...

Διάβασα και έργα νέων συγγραφέων, κοινωνικά, αισθηματικά, αστυνομικά, όπως και ποίηση διαφόρων σχολών...

Όμως, ανακάλυψα ότι με συναρπάζουν τα ιστορικά μυθιστορήματα... Το ΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΑΝΕΜΟΥΣ της Άννας Γκέρτσου Σαρρή, γύρω από την ζωή ηρώων της επανάστασης με κυρίαρχη πρωταγωνίστρια την καπετάνισσα Δόμνα Βισβίκη, με τάραξε και μου έμαθε πάρα πολλά για εκείνη την εποχή... Όπως έπεσα σε μεγάλες σκέψεις για τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους, με την ιστορία της ΥΠΑΤΙΑΣ, της ιδίας συγγραφέως... Διαβάζοντας ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπως Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ της Πηνελόπης Δέλτα ή τα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ της Διδώς Σωτηρίου, κατανοείς τα γεγονότα της εκάστοτε εποχής, χίλιες φορές καλύτερα, από το να διάβαζες σκέτες ιστορικές πληροφορίες. Και προσέξτε... Στα ιστορικά μυθιστορήματα, α π α γ ο ρ ε ύ ο ν τ α ι δια ροπάλου τα λάθη και τα ψέματα, όσο αφορούν τα αληθινά γεγονότα... Είναι ένα είδος πολύ δύσκολο, διότι ο συγγραφέας πρέπει να ανατρέξει σε πληθώρα ιστορικών πηγών και να συμβουλευτεί άτομα που ειδικεύονται σε κάθε ιστορική πτυχή, όπως για την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, το 1821 κ.λπ. Αυτό βέβαια ισχύει για όλους τους συγγραφείς, ντόπιους και ξένους που θα επιχειρήσουν να ασχοληθούν με αυτό το συγκεκριμένο έργο λογοτεχνίας...

Ένας από αυτούς τους συγγραφείς που ασχολήθηκε με το ιστορικό λογοτέχνημα, είναι ο  υ π έ ρ ο χ ο ς  και  μ ο ν α δ ι κ ό ς   Σ Τ Η Β Ε Ν   Π Ρ Ε Σ Σ Φ Ι Λ Ν Τ. Για μένα, είναι ένα φαινόμενο... Γράφει για μεγάλες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας με έναν τρόπο καταπληκτικό, που σε αφήνει ενεό και κάθεσαι και αναρωτιέσαι, πώς είναι δυνατόν ένας ξένος να γνωρίζει τόσα πολλά για την πατρίδα μου, που όχι μόνον εγώ δεν τα γνώριζα, αλλά και οι περισσότεροι από μας, κατά συντριπτική πλειοψηφία, δεν έχουν ιδέα... Και ζηλεύω που ένας ξένος ξέρει τόσα για την Ιστορία μας και ζηλεύω που δεν βρέθηκε ένας Έλληνας να γράψει με τέτοιον τρόπο για τα μεγάλα γεγονότα της φυλής μας... Σας  π α ρ α κ α λ ώ, πάρτε και διαβάστε το έξοχο αριστούργημά του ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ... Είναι ένα βιβλίο που ΔΕΝ πρέπει να λείπει από κανένα ελληνικό σπίτι... Αναφέρεται στην μάχη των Θερμοπυλών, με τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα και τους εφτακόσιους Θεσπιείς... Το γράψιμό του, σε  σ υ ν ε π α ί ρ ν ε ι... Οι πληροφορίες που δίνονται, σε εκπλήσσουν... Το έργο αυτό, ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, είναι ένα αληθινό αριστούργημα, ένα δ ι α μ ά ν τ ι της ιστορικής λογοτεχνίας. Είναι τόσο δυνατό βιβλίο, που τελειώνοντάς το, νομίζεις ότι έχεις μετουσιωθεί σε κάτι υπέροχο, γιατί η ψυχή σου θα είναι συγκλονισμένη από τον τρόπο γραφής, μιας γραφής μαγευτικής που θαρρείς και γράφτηκε από πένα φλογισμένη, διάπυρη, από πένα που διαχέει φωτιές καθώς χαράζει το χαρτί... Μπαίνεις κυριολεκτικά μέσα στις σελίδες του και μεταφέρεσαι σε τόπους που δεν μπορούσες να διανοηθείς... Δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι έγιναν έτσι τα πράγματα και ο τρόπος που σε αιχμαλωτίζει, είναι ένα συγγραφικό ταλέντο ολόχρυσο που σε υψώνει σε ουρανομήκη πλάτη και φωταυγάζουσες καταστάσεις. Και ξεκινάς από τον υπέρτατο ενθουσιασμό, τον άκρατο θαυμασμό, νιώθεις το γκρίζο το εχθρικό, το μαύρο του άγνωστου, το πάλλευκο της αρετής, το πρασινογάλαζο του θάρρους, το χρυσαφένιο της ανυπέρβλητης ανδρείας, το ολοπόρφυρο της ολοκληρωτικής, θεϊκής θυσίας...

Ένας ξένος, έγραψε το πιο τρανό, ελληνικό λογοτέχνημα... Πιο Έλληνας από εμάς;; Ένα είναι σίγουρο: Μαγεύτηκε από έργα Ελλήνων, έψαξε, ανασκάλεψε, εμβρίθυσε, σταχυολόγησε και έγραψε έναν άφθαστο ύμνο για τους Έλληνες... Διαβάζοντάς το, είναι σαν να ζεις εκείνη την εποχή και ανακαλύπτεις πράγματα που ούτε το καλύτερο σεμινάριο δεν θα σου προσέφερε. Και εκείνο το γράψιμό του... Τι στυλ μαγευτικό!!! Τι ύφος υπέροχο!!! Σε συγκλονίζει, σε αιχμαλωτίζει, σε ανεβάζει στα ουράνια!!!! ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, θα πρέπει να μπουν όπως ξαναείπα, σε κάθε ελληνικό σπίτι... Να έχουμε το Ευαγγέλιο, Την Ιλιάδα με την Οδύσσεια και τις ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ... Αν τα έχουμε αυτά, θα είμαστε καλυμμένοι, θα ξέρουμε Ιστορία... Να το διαβάσετε εσείς και μετά τα παιδιά σας. Τα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου, σίγουρα... Όχι τα πιο μικρά..

Ο Στήβεν Πρέσσφιλντ έχει γράψει και άλλα για την Ελλάδα, όπως ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, που αναφέρεται στον Μέγα Αλέξανδρο... Εκεί να δείτε πληροφορίες... Θα έπρεπε το βιβλίο του να διαβάζεται στις Ανώτατες Στρατιωτικές Σχολές, με τον θησαυρό των πληροφοριών για τις μάχες και την στρατηγική του Αλεξάνδρου. Αλλά αυτό το βιβλίο κινείται σε άλλα πλάνα. Σήμερα θέλω να σταθώ στις ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ. Γι' αυτό το αριστούργημα ήθελα να σας μιλήσω. Το είχα διαβάσει καιρό πριν και το ξαναδιάβασα τώρα. Το καταπληκτικό είναι ότι ένιωσα α κ ρ ι β ώ ς τα ίδια συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει και κατά την πρώτη ανάγνωση. Και τούτη την δεύτερη φορά, τα συναισθήματα ξεχύθηκαν ορμητικά, καταλυτικά, με την ίδια σφοδρή ένταση, δικαιολογώντας με που λατρεύω τούτο το βιβλίο... Διαβάζοντάς το, θα νιώσετε συνεπαρμένοι και υπερήφανοι για την πεντακισχιλιάχρονη ελληνική καταγωγή μας. Προσέξτε: ΔΕΝ είναι ξερές ιστορικές γνώσεις. Είναι ένα συναρπαστικό, ιστορικό μυθιστόρημα, που θα σας καθηλώσει με την ροή του και την απίστευτη συγγραφική μαεστρία του… Θα με θυμηθείτε...

Πόσο θα ήθελα να το είχε γράψει Έλληνας... Να έβλεπα αυτόν τον θαυμασμό και την γνώση να πηγάζει από ελληνική πένα.. Συγκινούμαι βαθύτατα που ένας ξένος αγάπησε τόσο πολύ την χώρα μας.... Συγκινούμαι βαθύτατα που ένα ξένος μεγάλος συγγραφέας παρουσιάζει με τέτοιαν αγάπη και τόσο σεβασμό, την ιστορία μας... Που έκατσε και εντρύφησε εις βάθος τα ιστορικά γεγονότα με τόσο πάθος, λεπτομέρεια και ακρίβεια, που σε αφήνει κατάπληκτο για την τεράστια έρευνα που έκανε, ώστε να αποδώσει  ε π α κ ρ ι β ώ ς  την μακρινή εκείνη εποχή, μη στερώντας της τίποτε από την αληθινή, ουράνια δόξα της...

Κύριε Στήβεν Πρέσσφιλντ... Σας ευχαριστώ για την τιμή που μας κάνατε, εξιστορώντας με τόσο εξέχοντα σεβασμό, ένα ξεχωριστό και αιώνιο κομμάτι της Ιστορίας μας... Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας προς την χώρα μας... Μιλήσατε γι' αυτήν, σαν να ήταν δική σας χώρα, σαν να ήταν η δική σας πατρίδα... Υποκλίνομαι μπρος το άφθαστο συγγραφικό σας ταλέντο... Και σας παρακαλώ, μη, μη λησμονάτε την χώρα μου... Έχουμε ανάγκη ανθρώπους του δικού σας πνευματικού βεληνεκούς, για να θυμίζετε σε μας, αλλά και στους άλλους λαούς, τι πάει να πει Έ Λ Λ Η Ν Α Σ!!!!