ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ...

Τον Αύγουστο ανησυχώ αν θα καεί η Ελλάδα,

αν έχουν τα αδέσποτα νεράκι για να πιούνε.

Απ' τον Οκτώβρη αγωνιώ αν θα πνιγεί ο τόπος,

αφού μπαζώσαν ρέματα και κλείσαν τα ποτάμια.

Ρημάδι ο πολύχρονος αγώνας του ανθρώπου

που βρίσκεται ξεσπίτωτος με βιός κατεστραμμένο.

Κι από κοντά τα έρημα ζωάκια που θα βρούνε

βαρύ, φρικτό και απρόσμενο θάνατο στην πλημμύρα...

 

Να μην τα σκέφτομαι όλα αυτά, φωνάζουν οι δικοί μου.

Ουδόλως θα μπορέσουμε να στρώσουμε το πράγμα.

Εδώ σου λέει είκοσι και βάλε κι άλλα χρόνια,

κανένας δεν εσκέφθηκε δήμαρχος να κοιτάξει,

να καθαρίσουν σοβαρά τον Κηφισό που πνίγει...

Κι εφέτος το προσπάθησαν και φρίξαν μ' ό,τι βρήκαν...

Κρεβάτια, μηχανήματα, σαλόνια και σωλήνες,

ένας βαρβάτος συρφετός στεκότανε στο ρέμα...

 

Και κατ' αρχάς ντροπή φριχτή σ' αυτούς που τα πετάξαν.

Δεν είναι Έλληνες αυτοί, ΔΕΝ αγαπούν την χώρα.

Την έχουν για σκουπιδαριό, γι'απόπατο την έχουν.

Τους νόμους δεν τους σέβονται κι ουδέ υπολογίζουν 

το τι κακό θα φέρουνε οι πράξεις τους ετούτες.

Μα, κι όσοι διοικήσανε, καλύτεροι δεν ήταν...

Δεν θά 'πρεπε να ενδιαφερθούν για τούτον δω τον τόπο;;

 

Αρχόντους τους ψηφίσαμε για να μας προστατεύουν.

Είκοσι χρόνια πέρασαν κι ουδείς τους συλλογίσθη

να δει σε τι κατάσταση βρίσκετ΄η πολιτεία...

Μπομποφανίες κάνανε, τα πάνω-πάνω πήραν.

Σε βάθος δεν σκεφτήκανε να ψάξουνε, να δούνε...

Κι εφέτος κάποιος έτυχε να δει και στα υπόγεια.

Και φρίξαμε όλοι απ' τον χαμό που βρέθηκε κεί κάτω...

 

Ανάξιοι να λέγονται οι Έλληνες πολίτες,

όταν την χώρα δεν τιμούν, δεν την υπολογίζουν.

Αλίμονο αν βούρδουλας πρέπει να στο θυμίσει.

Από μονάχος σέβεσαι την χώρα που σε τρέφει,

την χώρα που μεγάλωσες και στήριξες το βιός σου...

Πώς γίνεται στην θάλασσα να ρίχνεις τα πατίνια

κι οι δύτες μας να βρίσκουνε πλυντήρια στον βυθό της;;;

Γιατί μολύνεις τα νερά με πλαστικές σακούλες,

που φέρνουνε τον θάνατο σ' εκατοντάδες είδη; 

Χωματερή τα έκανες όλα μας τα πελάγη

κι ο Ποσειδώνας έξαλλος την θάλασσα θ' αφήσει...

 

Ανάξιοι όμως σίγουρα κι οι αρχηγοί μας είναι.

Πολιτικός δεν γίνεσαι μόνον για την καρέκλα.

Θα πρέπει για όλα να νοιαστείς, όλα να τα συντρέξεις.

Βάλε τον Καποδίστρια για πρότυπό σου πάντα

κι απέ μετά να πορευτείς στον δύσκολό σου δρόμο.

 

Πού είναι οι αγροφύλακες; Ποιος τα φρουρεί τα δάση;

Πού είναι οι δασοφύλακες να χειριστούν το θέμα;

Και γιατί δίνετε άδειες, βιλίτσες να χτιστούνε

απάνω κει στα ρέματα ή και στο δάσος μέσα;

 

Απ' το κεφάλι βρώμισε το ψάρι όπως λένε.

Γιατί στο εξωτερικό σέβονται τις σχολές τους;

Μπορείς να κάνεις γκράφιτι στου Ίττον την απλάδα;

Μπορούν αναρχοαυτόνομοι γιάφκα να καταντήσουν

μιά τάξη μες στο κτήριο του Χάρβαρντ, όπως κάναν

στην Πανεπιστημιούπολη, δω πέρα, στου Ζωγράφου;;

 

Ο ίδιος που την Νομική με γκράφιτι βρωμίζει,

στο Καίμπριτζ κύριος φέρεται και σέβεται τα πάντα...

Οπότε θέλω να μου πεις, γιατί πορεύεται έτσι;;;

Εδώ θαρρεί πως ξέφραγο αμπέλι είν' η Ελλάδα;;

Δεν ντρέπεται τα μούτρα του, τον τόπο που τον θρέφει;;

Πολίτες που ασέβαστα την χώρα τους θωρούνε,

ουδόλως χρειαζόμαστε και θέλουμε να φύγουν...

Να παν αλλού να ζήσουνε, αλλού να πορευτούνε.

Εδώ πολλά μας κάνανε, πολλή βρωμιά εφέραν.

Να καθαρίσει ο τόπος μας απ' τα τομάρια ετούτα

που, τίποτε δεν σέβονται και όλα τα μολύνουν.

 

Τα κάνουν γιατί ξέρουνε, δεν θα τιμωρηθούνε...

Τους πιάνουν, τους μαντρώνουνε, τους βγάζουν πάλι έξω.

Διάτρητοι, ευέλικτοι, πανάλαφροι οι νόμοι

κι αυτοί τα ίδια κάνουνε και μας γελούν στα μούτρα.

Αν πιάναν όποιον λέρωνε φρεσκοβαμμένον τοίχο,

τον κλείνανε στην φυλακή με πρόστιμο μεγάλο,

δεν θά 'χαμε ασύδοτους την νύχτα να γυρνάνε.

Κι αυτόν οπού βεβήλωσε αγάλματα και κτήρια

τον ρίχνανε μες στο κελί κι έπρεπε να πληρώσει,

θα το σκεφτόταν τρεις φορές προτού το ξανακάνει...

 

Γιατί καθαριότητα να λάμπουνε οι δρόμοι

στης Ελβετίας τα χωριά και σ' όλες της τις πόλεις;;;

Δεν ξέρουν οι αφέντες δω;; Να πάνε να ρωτήσουν.

Τόσα ταξίδια κάνουνε όλοι οι πολιτικοί μας.

Δεν τους ξαφνιάζει η διαφορά;;; Δεν ντρέπονται καθόλου;

Δεν βρέθηκε ένας για να πει: Κι εγώ έτσι την θέλω

την χώρα την Ελλάδα μου, κι όχι γεμάτη βρώμα;

Κι άμα δεν ξέρει άφοβα βοήθεια να ζητήσει

από τις χώρες που ανθούν κι όλους τους καταπλήσσουν,

ωσότου και στην χώρα μας, να ρθεί κι εδώ το θαύμα.

 

Να λάμπουνε τα κτήρια, οι εκκλησιές, οι δρόμοι

και σκουπιδάκι να μην δεις στ' οδόστρωμα επάνω.

Να μείνουν χώροι πνεύματος, άπασες οι Σχολές μας

και καταλήψεις απ' άγνωστους, να πάψουν να υπάρχουν.

 

Αιτία σ' όλα τα κακά είν' η αδιαφορία...

Κλείνω τ' αυτιά και σκέφτομαι μονάχα τα δικά μου.

Εδώ δεν νοιάζονται οι δικοί, οι ξένοι θα νοιαστούνε;;

Και βλέπουν μιά πανέμορφη χώρα ονειρεμένη,

σαν μιάν αλάνα που μπορούν να την ποδοπατήσουν,

να της φερθούν ελεεινά, χωρίς κανένα φόβο,

αφού κυρώσεις δεν θα βρούν, δεν θά 'βρουν τιμωρία...

 

Δεν το γνωρίζω Ελλάδα μου ως πότε θα το αντέχεις,

με θράσος να σου φέρονται οι ξένοι κι οι δικοί σου...

Υπάρχουν Έλληνες σωστοί όπου πονούν για σένα.

Υπάρχουν ξένοι σεβαστοί που σε υμνολογούνε.

Αυτοί, το ξέρω, δυστυχώς είν' η μειοψηφία

και η αιτία που κρατάς λαμπάδα το κορμί σου.

Μακάρι νά 'ρθει η στιγμή, καθώς η ευνομία

θε να σκεπάσει σοβαρά τον πληθυσμό σου όλο.

Μακάρι νά 'ρθει η στιγμή που θα σε κυβερνήσουν

πανάξιοι, ενάρετοι ηγέτες φωτισμένοι

και ο λαός θα θυμηθεί ποια χώρα περπατάει

και σου φερθεί με σεβασμό, αγάπη και λατρεία....