Ακριβώς...Όπως το λέει ο τίτλος: ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ!!! Έτσι ακριβώς ήταν για μένα η Κυριακή 15 Δεκεμβρίου του 2024...Μια μέρα μαγική, μια μέρα που ξανάνιωσα κατά 20 χρόνια το λιγότερο!!!
Είχαμε την παρουσίαση του βιβλίου μου ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, Εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. Δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Πριν χρόνια είχα πάει σε 4σσερις παρουσιάσεις βιβλίων και βγήκα απογοητευμένη. Ένα κατεβατό ασταμάτητο από κάποιον κύριο που σε αποκοίμιζε. Λίγα άτομα. Αίθουσα ψυχρή. Όχι ότι έφταιγε η αίθουσα... Το κλίμα που επικρατούσε σε περόνιαζε. Έλειπε το συναίσθημα. Μα και στην παρουσίαση βιβλίου ενός Μουσείου, που είχε κλείσει αίθουσα στο Ζάπειο, κατάμεστη από την υψηλή κοινωνία και έξω υπήρχε πλουσιότατο κέτερινγκ, όλα ήταν ζυγισμένα στο χιλιοστό, διεκπεραιωτικά, σωστά και...ψυχρά.
Πώς να μην ανησυχώ; Θα γεμίσει η αίθουσα; Μήπως έρθουν μόνον δέκα άτομα; Το ξενοδοχείο επέτρεπε μόνον γλυκά σε χρυσόχαρτο, σαν κέρασμα. Θα έμεναν όλοι ικανοποιημένοι;
Αναπτερώθηκε το ηθικό μου όταν είδα την όμορφη, φωτεινή αίθουσα με τις κομψές γαλαζόχρωμες καρέκλες και τον ζεστό καφέ που πρόσφερε το ξενοδοχείο.Θα μιλούσαν ο κύριος Στέφανος Αντωνακάκης, Διευθυντής του 42ου Σχολείου Αθηνών ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, ο Στέφανος Τσερνάκης Απόφοιτος Οικονομικού Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακά και μάστερ στην Φιλοσοφία των Οικονομικών Επιστημών και ο Παναγιώτης Δούμας, υποψήφιος Διδάκτωρ Βιοηθικής Παντείου, Νομικός Πολιτικός Επιστήμων, παλιοί μαθητές μου και οι δύο. Καθίσαμε στο τραπέζι και ξαφνικά έγινε το μπαμ!!!!!Δεν το κατάλαβα πότε ακριβώς έγινε η έκρηξη... Από την μια στιγμή στην άλλη, η αίθουσα γέμισε φωνές κι εμένα μ' έπαιρναν αγκαλιά ο ένας μετά τον άλλον!!!Κάπου εκεί βγήκα κι εγώ από το καβούκι μου! Ο χρόνος έσπασε σε χιλιάδες χρωματιστά θραύσματα στα χρώματα του ουράνιου τόξου!!!Είχα γίνει τουλάχιστον είκοσι χρόνια νεότερη και μπροστά μου βρισκόντουσαν μαθητές και μαθήτριές μου απ' όσα σχολεία πέρασα!!
Φαντασθείτε!!! Ήρθαν παιδιά που τα είχα μαθητές το 1977, ως πρωτοδιόριστη δασκάλα!!Χαμός!! Οι χαρούμενες φωνές, η μεγάλη συγκίνηση, το ευτυχές ξάφνιασμα, πλημμύρισαν την καρδιά μου και την καρδιά των παρευρισκομένων. Ο Στάθης Κυριακόπουλος [ Hλεκτρονικός Μηχανικός που εργάζεται στην Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας], έφερε μαζί του την κορούλα του να γνωρίσει την παλιά του δασκάλα! Το λεπτό μου αγοράκι του Δημοτικού που με είχε επισκεφθεί σπίτι μου, είναι σήμερα ένας υπερήφανος πατέρας!!! Οι αγκαλιές σφιχτές, δυνατές, ατελείωτες!Θεέ μου, είχα μπροστά μου πάλι μια τάξη τεράστια, μόνον που τα παιδάκια μου είχαν μεγαλώσει πια. Τα αναγνώρισα όμως όλα! Όλα!! ΣΧΟΛΗ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ, ΣΧΟΛΗ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, 1ο Δημοτικό Σχολείο Γέρακα, 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ. Πάμπολλοι έδωσαν το παρόν. Οι καρέκλες δεν έφθασαν, κάποιοι στάθηκαν όρθιοι, όπως δεν έφθασαν και τα βιβλία, γιατί αρκετοί έπαιρναν δύο-δύο ή τρία-τρία.
Και ανάμεσά τους, αγαπημένες Κεφαλονίτισσες, παλιοί συνάδελφοι, πολίτες του Γκύζη, η γλυκύτατη Λένα Γεωργίου από τα γραφεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τα εγγόνια μου, οι κόρες μου, ο Δικηγόρος Μητρόπουλος,γονείς μαθητών μου και μια αδελφή ψυχή που γνωριστήκαμε μέσω φέ'ι'ς μπουκ,εδώ και πέντε χρόνια, η καθηγήτρια Αγγλικών κα Κατρίνα Δημητρίου.Φούσκωσε η καρδιά μου απο ανυπέρβλητη χαρά και μέσα στην αναστάτωση αρχίσαμε τελείως ανορθόδοξα! Αγκαλιές και υπογραφή βιβλίων που έπρεπε κανονικά να γίνει στο τέλος. Και δεν υπέγραφα απλώς!!Εγραφα γα τον καθένα ξεχωριστά το κάτι τίς μου!!Ώσπου η αίθουσα γέμισε και η κόρη μου η Αλίσια μου είπε ότι τώρα πρέπει να σταματήσουμε και να αρχίσει η παρουσίαση. Τουλάχιστον μέχρι να τακτοποιηθούν δεν πήγε άδικα η ώρα!
Την παρουσίαση άνοιξε ο πρώην Διευθυντής μου κος Στέφανος Αντωνακάκης, που τόνισε τον αγώνα μας για την ονοματοδοσία του σχολείου μας σε ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, η οποία έλαβε χώρα παρουσία του Υπουργείου Παιδείας και πλήθος κόσμου των γραμμάτων και των τεχνών. Ο κ. Στέφανος είναι από τους Διευθυντές που είσαι τυχερός να τους έχεις. Πάντα μέσα στα παιδαγωγικά πλαίσια σε αφήνει να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις, πλαισιώνοντας ενθαρρυντικά κάθε πολιτιστική προσπάθεια, πάντοτε ακριβοδίκαιος και ευγενικός. Μετά μίλησαν οι δυο μαθητές μου. Ο Στέφανος Τσερνάκης, καταπληκτικό παιδί, ακέραιος χαρακτήρας, ζωόφιλος και εραστής της συνεχούς γνώσης. Ο Παναγιώτης ο Δούμας, γοήτευσε με την ευφράδεια και άνεσή του, δικηγόρος σωστός και γνώστης της καλής ελληνικής γλώσσας. Οι δυο νεαροί άντρες μίλησαν συγκινητικά, από καρδιάς, χωρίς βερμπαλισμούς, ενθουσιάζοντας το κοινό.
Είπα κι εγώ κάποια πράγματα κατατοπιστικά για το βιβλίο μου και διάβασαν αποσπάσματα η Έλενα Φώτου, Εγκληματολόγος,Δημοσιογράφος και Εκτελωνίστρια, η Σταματία Κοντονικολάου που έχει τελειώσει Οικονομικά Πατρών, τραγουδά σε χορωδίες και τελειώνει Ψυχολογία, η Πολίνα Δημήτρη, Γεωγράφος και κρυφό ταλέντο στην ηθοποι'ί'α και ο Γιάννης Μουστάκας, ο οποίος τελείωσε Πληροφορική, είναι ψάλτης, τραγουδιστής, με βλέμμα στην καριέρα ηθοποιού... Η ανάγνωσή τους ήταν καταπληκτική, με ολόσωστη άρθρωση, με ψυχή, σαν τους καλύτερους ηθοποιούς!!!Σας ευχαριστώ παιδιά μου!!! Κι εγώ μεταλλάχτηκα... Ξέχασα πόνους, μέση, γόνατα και μια φωτιά ζωντάνιας όρμησε μέσα μου... Ήμουν πάλι η Πολυάνθη των 27, 35, 48, 57, 60 χρόνων, με όλο μου τον ενθουσιασμό ξανά παρόντα, με άνεση, γατί στα μάτια μου λάβαινε χώρα ένα συνεχές θαύμα! Έβλεπα την Ντέμι Σταμούλη την εξαίρετη Ψυχίατρο- Ψυχοθεραπεύτρια, ζωόφιλο, Ανθρωπίστρια, όπως είναι σήμερα, ολόκληρη γυναίκα και συνάμα έβλεπα δίπλα της την γλυκιά Ντέμι της Δ΄, Ε' Δημοτικού, του 1978, 1979, να με κοιτάζει με τα αθώα ματάκια της!!
Έβλεπα την Γκέλυ Τζούντα σωστή γυναίκα πια στην 3η σειρά, υπεύθυνη Εκδοτικού τμήματος, πολύγλωσση και σ υ ν ά μ α έβλεπα το ψηλόλιγνο κοριτσάκι της τάξης μου, να μου χαμογελά, από την γαλάζια της καρέκλα!! Κοίταζα τον Κώστα Αβαρκιώτη [ Απόφοιτος του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιο Αθηνών- Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση], έναν πανύψηλο νεαρό άντρα και δίπλα του καθόταν το χαμηλών τόνων πανέξυπνο αγοράκι που είχα μαθητή στο Δημοτικό του Γέρακα, να πρωταγωνιστεί στην χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή μας, παίζοντας καταπληκτικά τον Μπομπ Κράτσιτ τον υπάλληλο του τσιγγούνη Εμπενέζερ Σκρουτζ.... Και παραδίπλα, η κούκλα αδελφή του Δέσποινα Αβαρκιώτη[απόφοιτος Παντείου-Κοινωνιολογία], ψηλή και κομψή, έχοντας στην ί δ ι α καρέκλα την μικρή μου Δέσποινα της Δ΄Δημοτικού, ντυμένη με ένα εξαίσιο μπλε φόρεμα κατάστικτο από αστέρια, να χορεύει σαν πεταλούδα, κουνώντας το ραβδάκι της με την χρυσή σατέν κορδέλα της να ανεμιζει σε χίλιους σχηματισμούς....
Και όλα απέκτησαν αχλύ ονείρου...Πλά'ι' στους σημερινούς άντρες και γυναίκες, περιφερόντουσαν οι παλιοί εαυτοί τους ολοζώντανοι, στην ηλικία του Δημοτικού, να με κοιτάζουν είτε από τα θρανία μέσα στην τάξη και να λέμε Ιστορία, είτε να δραματοποιούν τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη καιι τον Γεώργιο Δροσίνη φορώντας ρούχα εποχής, είτε να ολοκληρώνουν χοροδράματα στην αυλή του σχολείου τους, διερχόμενοι όλη την Ελληνική Ιστορία...
Ακουμπά στον τοίχο η Έλενα η Φώτου και δίπλα της η μικρή Έλενα ντυμένη με πράσινο μακρύ γυαλιστερό φόρεμα, παριστάνει το 2ο Πνεύμα που επισκέπτεται τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, στη ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΟΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Ντίκενς. Και πλά'ι' στην όρθια Σταματία Κοντονικολάου, η μικρή Σταματία, με μακρύ λαμπερό μωβ φόρεμα, παριστάνει τον βοριά στην χορογραφία με τις χιονούλες... Λίγο πιο μπροστά στέκεται η Πολίνα Δημήτρη και ακριβώς στο πλά'ι' της, βλέπω την μικρή Πολίνα με την λιλά τουαλέτα της, την γαρνιρισμένη με λεπτό λευκό σατινένιο φεστόνι, να στροβιλίζεται στον χριστουγεννιάτικο χορό του Κάρολου Ντίκενς, όταν περιγράφει την νεότητα του Σκρουτζ και την μοναδική αγαπημένη του Μπέλλα....Κι όλα τά έμπλεξα γλυκά! Τέσσερα Σχολεία γίνανε ένα!Τέσσερις τάξεις έγιναν μία! Τριάντα πέντε χρόνια σμικρύνθηκαν σε δυό μαγικές ονειρεμένες ώρες!!
Κι εκεί που μιλούσα με τον Γιώργο Φωκά, Ανθυπασπιστή του Πολεμικού Ναυτικού, [έχει τελειώσει την Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού] να και ο μικρός Γιώργος ντυμένος με μια καταπληκτική στολή ξωτικού, σε έντονα λαμπερά χρώματα του μωβ και του πορτοκαλί, να τρέχει ολόγυρα στην μουσική του Τσα'ι'κόφσκι!!! Και η πανέμορφη Ελίνα Γούση με το ολόλευκο παλτό της, έφερνε δίπλα της την μικρή Ελίνα της Αηδονοπουλοου, ντυμένη στο φινάλε του έργου με τον καταπληκτικό χρυσοκόκκινο μανδύα της να βαδίζει στην σκηνή, με την μουσική του εμβληματικού ξένου τραγουδιού για τα παιδιά του κόσμου,κρατώντας ψηλά ένα από τα περιστέρια που μας είχε φτιάξει η κόρη μου Ελπιδα... Η Ελίνα μας τελείωσε Πολιτικές Επιστήμες και Πολιτική Θεωρία, με μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Ανθρωπίνου Δυναμικου . Και δεν σταματά εδώ... Τελείωσε και την Νομική και κατακλύζεται από συγγραφικό και ποιητικό οίστρο!!Η Ελίνα, εκτός από την αρχοντιά που την χαρακτηρίζει, έχει και πολλά ταλέντα!!!Το κοριτσάκι μου με το κίτρινο περιστέρι, διαπρέπει!!!
Και όλα μπλέχτηκαν μαγικά και έγινα η δασκάλα τους, εκείνη με τα μαύρα μαλλιά, το αεικίνητο κορίτσι με τον απέραντο ενθουσιασμό και την πίστη ακόμη στην ανθρώπινη αξία... Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. Η α γά π η , η κατανόηση, οι κοινές αναμνήσεις, ήταν τόσο απτές που νόμιζες ότι τις ακουμπούσες... Ένα ανάριο ποτάμι αγάπης και ευπρέπειας κυλούσε ανάμεσά μας, που δεν μας άφηνε να καταλάβουμε ότι ή ώρα περνούσε...
Μίλησα για κάποια θέματα που θίγω στο βιβλίο μου, ώστε να πάρουν μια ιδέα περί τίνος πρόκειται, αλλά σε κάθε θέμα παθιαζόμουν γιατί απλούστατα ξαναζούσα δύσκολες ή και χαρούμενες στιγμές που αφορούν παιδιά. Λίγο πριν το τέλος, ξανάρχισα να γράφω αφιερώσεις. Οι παλιοί μαθητές μου είχαν όλοι μιά μεγάλη αγκαλιά και λόγια υπέροχα για την παλιά τους δασκάλα. Άλλοι ήρθαν από Κηφισιά, άλλοι από Αιγάλεω, Πειραιά, Κάτω Πατήσια. Η χρυσή μου η Ηρώ η Λυμπεροπούλου [ απόφοιτος Deere στην Διοίκηση Επιχειρήσεων και marketing και με πτυχίο Βιομηχανικού Σχεδιασμού από την ΑΚΤΟ] ήρθε από το Πόρτο - Ράφτι στην Βουλιαγμένης 107 και αμέσως την είδα στο ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ που είχαμε ανεβάσει, να χορεύει στον πρωτοχρονιάτικο χορό του έργου μας, όπου η Αλίσια Δημόγιαννη έκανε το χριστουγεννιέτικο πνεύμα με ροζ μακρύ φόρεμα και η Χαρούλα Λυμπεροπούλου,σημερινή επιτυχημένη ψυχολόγος, απήγγειλε το ποίημα που της είχα γράψει, με αισθαντικότητα μεγάλη...Εξαιρετικά κορίτσια, φίλες ακόμη, αγωνίστριες στην ζωή. Και πιο πέρα, ο Στέφανος Τσερνάκης δεν αντιλαμβανόταν τον μικρό Στέφανο που τον ακολουθούσε κατά πόδας, , ντυμένο Μάγο επιβλητικό, στο ταμπλό -βιβάν της Γέννησης...Και παραδίπλα, στην ίδια καρέκλα με τον Παναγιώτη Δούμα, στριμώχθηκε ο μικρός Παναγιώτης, παίζοντας συγκλονιστικά τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, στο σχολείο του Γκύζη. Μπροστά μου ξεπηδούσαν εικόνες από τελείως διαφορετικές χρονικές στιγμές και τοποθεσίες, όλες όμως μέσα σε ένα εξαίσια ζεστό χρυσό φως...
Ένα τεράστιο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω οφείλω σε όλους εσάς που ήρθατε και με τιμήσατε με την παρουσία σας σε αυτήν την τόσο σημαντική και ξεχωριστή για μένα μέρα της ζωής μου!!!! Πολλούς από εσάς, σάς έχω ήδη αναφέρει. Θα συνεχίσω, ελπίζοντας να μην ξεχάσω κανέναν!!Η Δικαστής κυρία Ελισάβετ Γρηγοράτου, ήρθε από την Κόρινθο για την παρουσίαση!!!! Η κα Νίκη Μπενετάτου Κοινωνική Λειτουργός, ήρθε με σπασμένο χέρι και η υπέροχη Πόπη Σπαθή, ήρθε από το άλλο άκρο της Αθήνας!!!Τρεις υπέροχες Κεφαλονίτισσες, συμπατριώτισσες εκλεκτές!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την κα Μαρκέλλα Ρεμούνδου και την κόρη της Ελευθερία που το κατάστημά τους κοσμεί την περιοχή μας. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την φαρμακοποιό μας κα Αθηνά Νούσκα, εξαίρετη προσωπικότητα του Γκύζη. Και τώρα θα γράψω ένα θεόρατο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω για: τον αγωνιστή, εξαίρετο συνάδελφο Νίκο Σπυρόπουλο και την εκλεκτή συναδέλφισσα και γυναίκα του, Κατερίνα, την ξεχωριστή συναδέλφισσα Μάρθα Βαφειάδη, την αγαπημένη μου Άλκηστις Σταμούλη, που είναι μια θαυμάσια ψυχολόγος και καταπληκτικός Άνθρωπος, στενότατες φίλες με την Ελπίδα, από τα χρόνια της ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ!!! Τον αγαπημένο μου παλιό μαθητή Βασίλη Μπατάλα που είναι τώρα επιχειρηματίας, έχοντας σπουδάσει Δικηγόρος με βλέμμα στο Εμπορικό Δίκαιο. Τον εξαίρετο πρώην μαθητή μου Δημήτρη Καταιβάτη και τώρα Διαχειριστή Συστημάτων και Υποδομών υπολογιστικού νέφους, στην Γενική Γραμματεία Πληροφοριών Συστημάτων του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, έχοντας πίσω του ένα μεγαλειώδες βιογραφικό... Την γλυκύτατη Ναυσικά Χαραλαμπίδου με το ξεχωριστό ταλέντο στην φωτογραφία και τον ευγενέστατο σύζυγό της, που ήρθε να γνωρίσει την δασκάλα της γυναίκας του!!! Το βιογραφικό της Ναυσικάς πολυδιάστατο!! Διερμηνέας, μεταφράστρια, πολύγλωσση, διδάσκει διερμηνεία σε εσωτερικό και εξωτερικό και διακρίνεται στην Καλλιτεχνική Φωτογραφία, όπου και διακρίνεται! Την κα Μόνα Δεπάστα, την συγκλονιστική μάνα του παλιού μαθητή μου, Αποστόλη Κούστα, που δυστυχώς πολύ νωρίς, στρατιώτης μόλις, πέταξε ψηλά για τα αστέρια... Εδώ συντρίβεσαι και δεν μπορείς να πεις τίποτα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ακόμα την αγαπημένη μου Ρίτσα Καραμανλή, που εργάζεται σε Φροντιστήριο, μαθήτρια από του ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ,με τα αξέχαστα πυρόξανθα μαλλάκια της... Μόλις την είδα, ήρθε εμπρός μου η φωτογραφία που είχαμε βγάλει οι δυο μας, στο αποκριάτικο πάρτι της Σχολής Ζαγοραίου, στο ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ, τόοοοσα χρόνια πριν!!!! Την μοναδική Γεωργία μου Καπαρέλλη, τωρινή συναδέλφισσα, που την βλέπω να χορεύει μικρή μαθητριούλα στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας, ενώ το κοντό, πετρόλ ανάερο φόρεμά της, ανέμιζε ολόγυρά της σαν σύννεφο!!!
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω και την μαθήτριά μου Αγγελική Γεωργιουδάκη, απόφοιτο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών-Διεθνών και Ευρωπα'ι'κών Οικονομικών Σπουδών και την εξαίρετη μητέρα της κα Ευαγγελία. Αγγελική μου, σε βλέπω στην σκηνή του θεάτρου ΛΑΜΠΕΤΗ, να εντυπωσιάζεις τον κόσμο με την ζωγραφιά που εμπνεύσθηκες από το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ του ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ και να λάμπεις σε όλη την παράσταση!!!Όλες τις ζωγραφιές σου τις κρατώ με αγάπη!!! Την καλλίφωνη Ελένη Βογιατζή [ Απόφοιτος της Παντείου- Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού] και την ευγενέστατη μαμά της, Μαρία. Βλέποντάς σε Ελένη μου, μεταφέρθηκα στο θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ, κι είδα εσένα - ήσουν τότε στην ΣΤ΄τάξη - να τραγουδάς το ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ μόνη σου, μπροστά στην κα Ελένη Σαμαράκη και σε ένα κοινό 400 ατόμων καταχειροκροτούμενη!!!!!!Μία συγκινητικότατη σκηνή, από το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ που είχα διασκευάσει και συμμετείχε όλη η τάξη μας με πολύ μεγάλη, επιτυχία!!!!!!!! Επίσης την ευγενική μητέρα του Στέφανου Τσερνάκη και την εξαίρερη σύντροφό του, Βιργινία. Και την αγαπημένη μου Ηλέκτρα Βυτινιώτη, μαθήτρια από την ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ που ήρθε με την πανέμορφη κόρη της Νεφέλη, τριτοετή φοιτήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Κοινωλογία.Η Νεφέλη μας, μαζί με άλλα δέκα παιδιά πρωταγωνιστεί στο έργο που θα ανεβάσουμε εφέτος!!Οι πρόβες γίνονται κάθε Κυριακή σπίτι μου και είναι όλα παλιοί μαθητές μου, με το πιο μεγάλο μελος - για την ώρα!! - τριάντα τεσσάρων ετών!!!!!!
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω την αγαπημένη μου Χριστίνα Πομόνη, την συγκινητική αγωνίστρια και εξαίρετη, πολυγραφότατη συγγραφέα Χριστίνα, πρώην μαθήτριά μου, φιλόζωη και αληθινή αμαζόνα !!Το βιογραφικό της καταπληκτικό και λίαν περιληπτικώς, σπούδασε Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Αθηνών, τελείωσε Οικονομικά στην ΑΣΟΕ, πήρε Master MBA Finance στο American College of Greece, δούλεψε ως χρηματοοικονομική αναλύτρια σε πολυεθνικές εταιρείες, διδάσκει δημιουργική γραφή και μαθήματα χρηματοοικονομικής. Είναι αναγνωρισμένη συγγραφέας και ασχολείται με πολλά είδη λογοτεχνίας. Η Χριστίνα ήταν η πρώτη που ήρθε παρέα με την τρυφερή μανούλα της, η πρώτη που συνάντησα, η πρώτη που με τον αυθορμητισμό της ξεκλείδωσε εκείνη την ημέρα την καρδιά μου και την οδήγησε στο φως!! Και να δεις... Όταν διάβαζα πριν πολλά χρόνια τις εκθέσεις της στο σχολείο, και έβλεπα την απόδρασή της σε εξωτικά νησιά με παραμυθένιο περιβάλλον, είχα θαυμάσει την δημιουργική φαντασία της!!!Σαν κάτι να είχα προείδει!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την καταπληκτική Κατερίνα μου Θεοφανοπούλου με το θε'ι'κό ταλέντο... Αν θυμάστε τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα του 2004, στην τελετή έναρξης, οι ακίνητες αγαλματοποιημένες θείες μορφές της Ιστορίας μας με τα εξαίσια χρώματα που παρήλαυναν, είχαν στα κουστούμια της Βυζαντινς περιόδου, το άγγιγμα της Κατερίνας!! Και συνεχίζει να σχεδιάζει και να εκτελεί σε κάθε έκφραση της Τέχνης είτε στον σινεμά είτε στην τηλεόραση είτε στο θέατρο.Είναι μια αναγνωρισμένη σκηνογράφος - ενδυματολόγος. Κι εγώ, καθώς καθόταν στην πρώτη σειρά και με κοίταζε με τα χαμογελαστά, παιδικά της μάτια, έβλεπα την μικρή μου σοβαρή μαθήτρια με το σπαστό μαλλάκι, την κόρη της Διευθύντριας του Νηπιαγωγείου μας κας Ράνιας, από την εποχή της ΣΧΟΛΗΣ ΖΑΓΟΡΑΙΟΥ!!!
Κρατώ πολλές εκθέσεις παιδιών μου, ακόμη από το 1977, τότε που γράφαμε με πολυτονικό!!!Δηλαδή κλείνουν εφέτος 47 χρόνια από τότε που είχα μαθητές την πρώτη φουρνιά παιδιών μου!!!Και η αγάπη καλά κρατεί, γιατί σφυρηλατήσαμε ατσάλινους δεσμούς που δεν αλλοιώνονται με τον χρόνο, διότι τους χαλκεύσαμε με την αγάπη, την προσπάθεια να γινόμαστε όλο καλύτεροι και τον εκατέρωθεν σεβασμό... Κάτι που δεν σπάει ποτέ, αλλά ζεσταίνει τις καρδιές.. Όπως κι εγώ...Δύο δασκάλες με ακούμπησαν βαθιά. Τις ξεχώρισα. Δεν τις εχω ξεχάσει κι ούτε θα τις ξεχάσω ποτέ...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την κα Γιούλα Αντωνακάκη που μου έχει σταθεί καλύτερα και από αδελφή. Την βλέπω μετά το τέλος των μαθημάτων, έχοντας 120 παιδιά στην αυλή του σχολείου, να έρχεται να με βοηθήσει καθώς δίδασκα το χορόδραμα, γεμάτη όρεξη, θέληση, καλοσύνη... Δεν θα το ξεχάσω ποτέ... Την γειτόνσσά μου κα Ματίνα Ζερβου, την προσωποποίηση της δοτικότητος, της καλοσύνης και της ευγένειας!!!! Τον συνάδελφο Θανάση Γεωργάρα που έβγαλε πέρσι το δικό του βιβλίο και την ξεχωριστή αδελφή του Κοινωνική Λειτουργό, κα Φανή Γεωργάρα- Μπάμπαλη. Χ Ι Λ Ι Α ΣΥ Γ Γ Ν Ω Μ Η εάν παρέλειψα κάποιον αγαπημένον. Σας παρακαλώ πολύ να μου το γράψετε, για να το συμπληρώσω πάραυτα!!!! Να πω Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω και: στον εκπληκτικό συνεργάτη μου και μάγο των κομπιούτερς κύριον Γιώργο Χόρμπα που τράβηξε όλη την εκδήλωση με το κινητό του, χωρίς να καθίσει στιγμή!!!!!!!! Συνεργάσθηκαν με την Ελπίδα στο εξώφυλλο, που ήθελα να δείχνει ένα πολύ προβληματισμένο παιδί, ώστε να ταιριάζει και με το γεμάτο έγνοιες περιεχόμενο του βιβλίου... Ο Γιώργος, μού στάθηκε λαμπάδα αναμμένη, καθ' όλη την ανασύσταση των κειμένων. Από λάπτοπ, μόνον να γράφω γνωρίζω και ελάχιστα τινά άλλα... Στην ευγενική εκπρόσωπο των Εκδόσεων ΔΙΑΝΟΙΑ κα Ξένια Ζαρκαδούλα -συγγραφέας και η ίδια - για την άριστη συνεργασία μας και την κατανόησή της στις όποιες απορίες μου. Όπως και το ξενοδοχείο IBIS STYLES ATHENS ROUTES για την ευγενική προσέγγισή του.
Από την εκδήλωση μου έλειψε η εκλεκτή επιμελήτρια κειμένων και συγγραφέας και η ίδια, κυρία Αγγελική Δαφτσίδου, κορυφή στον τομέα της, αλλά κατοικεί εκτός Αττικής. Ένα ξεχωριστώ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον μέγα Ιατρό - Λογοτέχνη κύριον Φώτη Παυλάτο, για τον αριστουργηματικό πρόλογο που έγραψε για το βιβλίο μου και εμένα. Υποκλίνομαι στο αδάμαστο πνεύμα του και στην μεγαλοσύνη της καρδιάς του. Αληθινός Ευπατρίδης, άξιο τέκνο της Κεφαλονιάς, γνωστός παγκοσμίως για το Ιατρικό και Λογοτεχνικό του έργο.
Ο αγαπημένος μου μαθητής Γιώργος Κριτσιώπης, που τελείωσε την Νομική Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στο Διεθνές Οικονομικό Δίκαιο, μού είπε ν' αφησω τα μαλλιά μου στο φυσικό τους χρώμα! Μαύρα ή καστανά σκούρα δηλαδή. Το παιδί έτσι θυμάται την δασκάλα του και έτσι θέλει να την βλέπει! Και τα παιδιά που ήταν γύρω μας συμφώνησαν! '' Μα, με πιο ανοιχτό χρώμα δεν πολυφαίνονται οι πολλές άσπρες τρίχες, Γιώργο μου! '' '' Δεν πειράζει!! Την άλλη φορά να τα βάψετε σκούρα, κυρία!!'' ''Λοιπόν Γιώργο μου, όταν ξανασυναντηθούμε στο 2ο βιβλίο, θα έχω βάψει τα μαλλιά μου, όπως το επιθυμείς!!!'' Ο Γιώργος χαμογέλασε και οι κόρες μου συμφώνησαν σε αυτό!! Οπότε, έχεις δίκιο λεβέντη μου!!!Περιμένω να ξανσυναντηθούμε!!Και δεν ξεχνάω που είχες έρθει πριν χρόνια να δεις το θεατρικό μας στο ΛΑΜΠΕΤΗ!!!!!!
Παιδιά μου αγαπημένα, τις καρτούλες σας τις ταυτοποίησα, εκτός από μία που λείπει. Παιδιά μου, ποιος μου έφερε τον Άγιο Βασίλη με το καλώδιο;;Σας παρακαλώ γράψτε μου ποιος... Αφού ξέρετε, ό,τι μου δίνετε, το κρατάω σαν φυλαχτό με τα ονόματά σας!!!!Π ο ι ο ς έ φ ε ρ ε τον Άγιο Βασίλη;; Ποιος;;;
Θα πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και στις αγαπημένες μου κορούλες. Στην Ελπίδα μου που αντιπροσωεύει επάξια την ΣΧΟΛΗ ΛΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ στα Γυμνάσια που δουλεύει . Στην Αλίσιά μου με την μουσική και νοσηλευτική παιδεία, που κατ' επιλογή της ζει στην Καλαμάτα και ήρθε με τα δυο της παιδιά από Καλαμάτα για την παρουσίαση του βιβλίου της μάνας της... Στα εγγόνια μου Μιχαήλ - Αγγελο, Ηρακλή - Φωτεινό, στον Δημήτρη και στον αεικίνητο Κωνσταντίνο!!!
Από την εφημερίδα ΒΡΑΔΥΝΗ , μας είπαν ότι θα ανεβάσουν φωτογραφίες μας από την εκδήλωση, με τα ονόματα όλων που εμφανίζονται σε αυτές, στην στήλη με τα πολιτιστικά, μετά τις γιορτές! Να σας πω και κάτι ακόμα: ο κος Στέφανος Αντωνακάκης, έγραψε και ανέβασε στο φέ'ι'ς μπουκ, ένα καταπληκτικό, περιεκτικό κείμενο, λιτό, άψογο, για την παρουσίαση του βιβλίου μου. Αντιθέτως, εγώ όπως βλέπετε, αναπόλησα, απλώθηκα, επεκτάθηκα, καθώς η τεράστια χωρίς όρια χαρά που ένιωσα, με πλημμύρισε και με διακατέχει ακόμα!!!Όμως τι να κάνουμε;;Έτσι είναι η δασκάλα σας, η φίλη σας, η συμπατριώτισσά σας, η γειτόνισσά σας, η συναδέλφισσά σας, η μαμά, η γιαγιά σας Πολυάνθη!!!Χείμαρρος!!!Χείμαρρος αγάπης και μυριάδων τρυφερών συναισθημάτων.....
