ΚΟΝΤΕ ΜΠΟΣΤΟΝ

 Με λένε Μπόστον κι είμαι ωραίος!

Αριστοκράτης και σεβνταλής!

Λατρεία έχω στον αδερφό μου

που ξενιτεύτηκε πολύ νωρίς!

Είναι της μάνας ο πρώτος γιόκας

κι όταν στο βίντεο τονέ κοιτώ,

χοροπηδάω γιατί δεν ξέρω

στην αγκαλιά του πώς να βρεθώ...

Μα και τους άλλους μέσα στο σπίτι

βαθιά και άδολα τους αγαπώ...

 Είναι υπέροχοι και με προσέχουν,

δίπλα τους μ'έχουν σαν θησαυρό!!

Σαν πάμε επίσκεψη με την μαμά μου,

κάθομαι φρόνιμα, καλό παιδί!

Μα, σαν περάσει μισή η ώρα,

νιώθω πως πρέπει να σηκωθεί...

Στέκομαι μπρος της και την κοιτάζω...

Της στέλνω μήνυμα: ''Σήκω μαμά!

Ο χρόνος πέρασε κι ήρθε η ώρα,

σπίτι να πάμε καμιά φορά!!''

Και η μαμά μου με αγκαλιάζει

και τα ματάκια μου σκύβει, φιλεί...

Όλοι θαυμάζουν αυτά τα μάτια!

Λεν, πως το βλέμμα μου, τους ομιλεί!!

Όταν απ' έξω έρχεται η μάνα,

ψάχνω την τσάντα της πολύ καλά,

γιατί έχω μάθει πως, σαν γυρίζει,

κάτι μου φέρνει και με κερνά!!

Μακάρι όλοι οι όμοιοί μου

σπίτι να εύρισκαν όπως κι εγώ,

γεμάτο αγάπη και αρμονία.

Μέσα στα χάδια πάντοτε ζω...

Όλοι λατρεύουν το κοίταγμά μου!

 Κάνει την φάτσα μου φανταστική!

Γιατί το βλέμμα μου δείχνει  α γ ά π η,

στοργή, θυσία, παντοτινή!!!

Έτσι κοιτάζει κι ο κ ά θ ε σκύλος,

τ' ανθρώπου φίλος αληθινός...

Μιλά το βλέμμα μου και λέει πόσο

στο αφεντικό μου , μένω πιστός!!

------------------------------------------------------------------

                                                Με αγάπη ,

                      κόντε Μπόστον,

                                             υιός της κυρίας Ειρήνης Λάπατα

                        και στην μεταφορά των συναισθημάτων μου από την σκυλίσια γλώσσα στην 

ανθρώπινη, η σιόρα Πολυάνθη!!!