ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ...

Γιορτές σιμώνουνε και πάλι εφέτος,
οι πιο χαρούμενες τρανές γιορτές...
Προσμένουμε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα,
το δέντρο το στολίζουμε με θέρμη στις καρδιές...

Ολούθε αναδύεται μια αλλιώτικη αρμονία...
Σαν να 'γινε ευαίσθητη κι η πιο σκληρή ψυχή...
Τ' αστέρι λάμπει δυνατά, τον δρόμο μας φωτίζει
και νοσταλγία δυνατή πίσω μάς οδηγεί...

Γυρίζουμε στα παιδικά κι ανέμελά μας χρόνια...
Τότε οπού δεν έλειπε κ α ν ε ί ς απ' την γιορτή...
Τότε που όλοι ήμασταν στο γιορτινό τραπέζι,
παρόντες και χαρούμενοι, νέοι και ζωντανοί...

Κι εφέτος θα γιορτάσουμε μαζί με την φαμίλια,
όμως θα μένει στην γωνιά μιά θέση αδειανή...
Θά 'ναι γι' αυτήν που "πέταξε" μιά μέρα σαν και τούτη
κι η απουσία σου βαριά, καημένη μου αδερφή...

Μου λείπει ένα κομμάτι μου σαν "έφυγες" μακριά μας...
Σε βλέπω πάντα γελαστή να φτιάχνεις το γλυκό...
Μαζί πόσα Χριστούγεννα περάσαμε Αντζέλα,
πανέμορφα, αξέχαστα, με κέφι ζωηρό !!!..

Να ξέρετε στον ουρανό εσύ και ο πατέρας,
πως δεν ξεχνάμε ουδέποτε την ώρια σας θωριά...
Θα τραγουδώ τα κάλαντα μα, αν με καλοκοιτάξεις,
θα δεις πως συννεφιάζουνε δάκρυα την ματιά...

Για σας που φύγατε νωρίς και γίνατε αστέρια,
η θύμησή σας θα σκορπά τον πόνο τον βουβό...
"Καλά Χριστούγεννα" αδελφή, χαιρέτα τον πατέρα!
Η παρουσία σας απτή, δίπλα μου στο πλευρό...

Άγιος Βασίλης θε να 'ρθεί κι εφέτος όπως πάντα...
Για μας ήταν η πιο τρανή κι ευχάριστη γιορτή!
Οι δυό γονείς την κάνανε ουράνιο παραμύθι
κι οι αναμνήσεις μάγισσες φωτίζουν την στιγμή...

Λοιπόν θε να γιορτάσουμε χωρίς εσένα φέτος...
Θε να κοιτάξω στην νυχτιά, ψηλά στον ουρανό...
Θε να σου στείλω αδελφή ένα φιλί μεγάλο
κι ας ανεβεί ως τον λαιμό, βουβό αναφιλητό...

Οι μάγοι με τα δώρα τους, ας φέρουν την γαλήνη...
Ας φέρουνε μ' απλοχεριά, υγεία και χαρά...
Τ' αστέρι πάντα να οδηγεί σοφά τα βήματά μας
και να σταλάξει απανεμιά και φως μες στην καρδιά!...

---------------------------------------------------------------------------------

Ο μπαμπάς έφυγε πολύ ενωρίς, πριν πολλά χρόνια, μόλις 51 ετών... Ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει μελώσει την πληγή... Μα εσύ Αντζέλα μου, έφυγες τόσο πρόσφατα... Η πληγή είναι ακόμη νωπή και πονάει... Το "φευγιό σου", τσάκισε μάνα, γιο και αδελφή σου, παραμονή Πρωτοχρονιάς... Και πόσα υπέροχα δεν μας έδεναν με αυτήν την γιορτή!!! Ο πατέρας την έκανε παραμυθένια και η μάνα ακολουθούσε...Η  μάνα που αποχώρησε  τσακισμένη μετά από σένα.... Μου λείπεις Αντζελάκι μου, όπως θα μου λείπει πια και ένα κομμάτι από το σώμα μου... Από την καρδιά μου, που έφυγε μαζί σου... Νιώθω την έλλειψη και πονώ... Αλλά στεκόμαστε όρθιοι για τους άλλους αγαπημένους... Σε φιλώ αστεράκι μου... Ξεκουράσου μέσα στ' άλλα αστέρια... Και ίσως ο Άγιος Βασίλης με το έλκηθρό του, που ξέρει με τι λαχτάρα τον περιμέναμε κι οι δυό μας όλον τον χρόνο, περάσει από πολύ κοντά σου εφέτος, και συναντηθείτε εκεί στον ουρανό.. "Καλές γιορτές!" αδελφούλα μου!!.... Χριστουγεννιάτικο δίδυμο των όμορφων παιδικών μας χρόνων... Αγιοβασιλιάτικο χτυποκάρδι μου...