ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 1453

Ημέρα Τρίτη, 29 Μαΐου 1453, έπεσε η Βασιλεύουσα, η Πόλις των πόλεων...''Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί'' και μια κραυγή έσχισε σαν ματωμένη αστραπή το σύμπαν όλο: '' Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ!!!!!!!'' Κι όλα χάθηκαν μέσα στο αίμα και την λυσσασμένη οργή των Μωαμεθανών....Κλειδί, η Κερκόπορτα...Σαν σήμερα χάσαμε την Κωνσταντινούπολη... Σήμερα στην Τουρκία έχουν εθνική εορτή... Γίνονται μεγαλόπρεπες φιέστες και αναπαραστάσεις της άλωσης...Τα πλήθη ενθουσιάζονται και αλαλάζουν, επευφημώντας τους πολιορκητές καβαλάρηδές τους [ντυμένοι όπως τότε] που κυνηγούν τους ''άπιστους'' ραγιάδες στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως..... Μην την πείτε ποτέ Ινσταμπούλ...Άκουγαν οι Τούρκοι να λέμε: ''Πάμε εις την Πόλη...εις την Πόλη'' και με παραφθορά το έκαναν... Ινσταμπούλ!!! Σήμερα, θυμηθείτε Έλληνες και Ελληνίδες!!!! Σήμερα μιλήστε στα σχολεία και στα σπίτια σας, για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, για τον Δικέφαλο Αετό που έκλεισε τις
υπέροχες φτερούγες του και περιμένει υπομονετικά να τις ξανανοίξει....Και τότε αγγέλων ψαλμωδίες θα ξεχυθούν από την Αγιά- Σοφιά, ''το μέγα μοναστήρι'' και το αίμα των χιλιάδων σφαγιασθέντων αδελφών μας, θα γίνει πορφυρό λάβαρο που πάνω του υπερήφανα θα κυματίζει αστραποβολώντας, ο Δικέφαλος Αετός.....
ΜΗΝ ξεχνάτε πατριώτισσες και πατριώτες...Μιλήστε στα παιδιά σας...Να ξέρουν ποιους τιμούμε και τι θρηνούμε σήμερα...Να γνωρίζουν τι χάσαμε και γιατί το χάσαμε...Και στο τέλος παρηγορήστε τα, λέγοντάς τους ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ και όπως λέει η ψυχή μας, να ελπίζουν, γιατί '' Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι !!!!.....''

---------------------------------------------------------------------------------------

Μου έστειλε η 2η κόρη μου η Αλίσια το τραγούδι που παραθέτω παρακάτω και μου είπε, ότι τους το έβαλε η δασκάλα του Δημήτρη του εγγονού μου, που πηγαίνει Ε΄ Δημοτικού και ότι το παιδί συγκινήθηκε πολύ, όπως και όλη η τάξη...ΜΠΡΑΒΟ στην δασκάλα του!!! Χίλια ΜΠΡΑΒΟ!!!! Το τραγούδι, είναι από μία υπέροχη συναυλία του ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ την οποία είχα παρακολουθήσει από την τηλεόραση και στο σημείο με το συγκεκριμένο τραγούδι έβαλα τα κλάματα, ενώ παράλληλα σειόταν το μέγαρο από τα χειροκροτήματα και τις ενθουσιώδεις επευφημίες του κατενθουσιασμένου και κατασυγκινημένου κοινού... Και σκέφτηκα: ''Να...Ο Έλληνας θυμάται... ΔΕΝ ξεχνά... Η ελληνική καρδιά θα θυμάται πάντα...'' Και αγαλλίασε το μέσα μου... Ακούστε το τραγούδι... Και δακρύστε... Η πατρίδα μας τέτοια μέρα, πονά...