Αν είσαι... Δάσκαλος

Αν ο παλιός σου μαθητής σε βλέπει στον δρόμο και τρέχει να σε αγκαλιάσει...
Αν δεν κοίταξες ποτέ ρολόι για να δεις αν ήρθε η ώρα να σχολάσεις,...
Αν δεν κρέμασες ταμπέλες στον τάδε...
Αν απασχολούσες δημιουργικά το μυαλό τους με εξωσχολικές πνευματικές δραστηριότητες...
Αν έβλεπες τον κάθε μαθητή σαν ξεχωριστή περίπτωση...
Αν είχες καταφέρει να μην θέλει να λείψει κανένας μαθητής σου από την τάξη σου...
Αν δεν υποτίμησες ποτέ κανένα από τα παιδιά σου...
Αν έβρισκες τρόπους να τους κεντρίζεις το ενδιαφέρον...
Αν άντεξες σε καταστάσεις ποταπού ανταγωνισμού...
Αν συνέχισες να προσπαθείς παρά τις όποιες αντιξοότητες...
Αν οι δυσκολίες της ζωής σταματούσαν έξω από την πόρτα της τάξης σου και δεν τις έφερες ΠΟΤΕ μέσα...
Αν έφερνες το χαμόγελο στα χείλη των μαθητών σου και τους τόνωνες την αυτοπεποίθηση...
Αν τα έκανες να έρχονται με χαρά στο σχολείο και ίσως μπαίνοντας στην τάξη να σου τραγουδούσαν "Καλημέρα τι κάνεις, να' σαι πάντα καλά!!!"...
Αν σου κάνουν το τραπέζι μετά από πολλά χρόνια γιατί σε θυμούνται με αγάπη...
Αν είσαι όλος μια φλόγα, μια λαμπάδα αναμμένη που καίγεται από την δοτικότητα, την συνεχή προσφορά και την άμετρη ΑΓΑΠΗ προς τους εκάστοτε μαθητές σου...
Τότε μόνον...
ναι, μόνον τότε,
θα μπορείς να λέγεσαι
ΔΑΣΚΑΛΟΣ.......