ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ

Σε κάποιους λαούς τα παιδιά δεν έχουν τα πιο βασικά...
Η μοίρα τα σπρώχνει με δόλο στον άθλιο δρόμο.
Εκεί το σχολείο, το δεύτερο ρούχο και ένα γλυκό,
είν' όνειρο απ' άγνωστο και ξένον γι' αυτούς, άλλον κόσμο.

Η τύχη γραμμένη σε κάθε γωνιά :
''Της συμμορίας θα γίνεις το νέο της μέλος''...
Αγράμματο, γίνεται ευκόλως βορά
και μέσα στο έγκλημα θα βρει, φρικτό τέλος...

Η πείνα, η φτώχια και η αμορφωσιά,
 σκοτώνουν τα όνειρα προτού καν ανθίσουν...
Η βία, ο φόβος προσμένουν σιμά
και πίσω απ' τα κάγκελα αργά θα σαπίσουν...

Χωρίς υποδομή, η χώρα τους φτωχή.
Παιδιά είναι ενός υποανάπτυκτου τρίτου κόσμου...
Στα χρόνια μας πεθαίνουν από πείνα, πολλοί
και σβήνουν της άνεσης το ρόδινο φως μου...

Πουλούν τα παιδιά τους για λίγα λεφτά,
οπότε κι αυτά τα παιδιά, μισούν όλους γύρω...
Χωρίς να σκεφτούνε, σκοτώνουν με μίσος τυφλό,
αφού η εκμετάλλευση οργιάζει τριγύρω...

Αυτή είναι η κόλαση που ζούμε επί γης...
Ελεύθεροι μένουν οι εκμεταλλευτές των αγγέλων.
Βρωμίζουν το αθώο, το κάθε αγνό,
στη λάσπη πετάνε ψυχές αρχαγγέλων...

Να πάψουνε πρέπει οι ανθρώποι σε γκέτο να ζουν.
Ν' ανοίξουνε πρέπει π α ν τ ο ύ τα σχολεία...
Αυτοί που ''ουσίες'' κακές προωθούν,
να μην βρουν ποτέ τους στην γη, ασυλία...

Να μάθουν ξανά τι ''αγάπη'' θα πει...
Να σέβονται ζώα, πουλιά,τόπους, δέντρα.
Να μην πεθαίνουν παιδιά για μιά χούφτα ρυζιού.
Ν' ανοίξουν συμπόνιας, φιλάνθρωπα κέντρα...

Ανέγγιχτες, μάς κορο'ι'δεύουν οι πολυεθνικές
κι οι αγορές των όπλων που Θεό δεν γνωρίζουν...
Του χρήματος το είδωλο ε υ θ ύ ς να γκρεμιστεί,
που στον βωμό του τις ψυχές βδελυρά βασανίζουν...

Υπάρχουνε ξεχωριστοί που δίνουν ανθρωπιά,
τιμή, αγάπη, προσφορά μα, κι ευσυνειδησία...
Αλλά δεν θα μπορέσουνε να κάνουν αρκετά,
αν δεν κληθεί ''Συσπείρωση!'' σε κάθε αναλγησία...

Να γίνουνε Συνασπισμοί βοήθειας των φτωχών,
που δεν θα ''τρώνε βρώμικα'' εκείνα που μαζεύουν...
Αλληλεγγύης Σύλλογοι , π α ν τ ο ύ   να εμφανιστούν,
που τα παιδιά - παγκόσμια - αγνά θα προστατεύουν...

Στις κοινωνίες να διωχτεί και ο φανατισμός,
που τις ποτίζει αλύπητα μ' αμορφωσιάς αφιόνι.
Η μόνη ελπίδα στην ζωή ν' ανοίξουνε σχολειά,
που θα σκεπάσουν το κακό, με γιατρειάς σινδόνη!

Να έχουμε έγνοια  ό λ ο ι εμείς που ζούμε - πες - καλά,
για ό,τι και αν γίνεται στα πέρατα της γης μας.
Να μην κοιμόμαστε ήσυχοι αν έ σ τ ω  ένα παιδί
πεινά, υποφέρει και διψά - κομμάτι της ζωής μας...

Γι' αυτό ''Εγρήγορση!'' ας σημάνει πανταχού!
Όλοι να νιώθουμε την  '' Άγια Ανησυχία''
που, όπως έλεγε ο Σαμαράκης ο σεμνός,
α υ τ ή θα φέρει στους λαούς την ευτυχία!!

Το τί τραβάει σε μία χώρα μακρινή
το κάθε πλάσμα, φ υ σ ι κ ά  να σ' ενδιαφέρει...
Θ' αγωνιστώ για κάθε έγνοια και καημό,
ως να στεριώσω της  ε λ π ί δ α ς , το αστέρι!
...Γι' αυτό θ' απλώνω σθεναρά, παντού το χέρι!...

-------------------------------------------------------------------------
Αντώνης Σαμαράκης: Συγγραφέας και υποστηρικτής των παιδιών, ό λ ο υ  του κόσμου.