Δεν τα 'χε όλα στην ζωή εκείνο το αγόρι.
Από μικρός στα βάσανα. Πιστός στην φαμελιά του
ποτέ δεν βαρυγκόμησε, πάντα μπροστάρης ήταν
και στο σχολειό δεν μάντεψε ο δάσκαλος, τι ζούσε...
Μα κείνος δεν πτοήθηκε, ούτε τό βαλε κάτω.
Την θάλασσα ατένιζε και πάντα το σκεφτόταν
ν' αφήσει πίσω την στεριά,σε πλοίο να μπαρκάρει...
Κι έτσι μιά μέρα το παιδί βρέθηκε σε καράβι.
Εσφίχτηκε η καρδούλα του στο ξένο περιβάλλον...
Κι ενώ άλλα παιδόπουλα σπουδάζαν και χαιρόνταν,
ο Παναγής στο μπάρκο του, χίλιες δουλειές μαθαίνει...
Τι κούραση Θεούλη μου την νύχτα που πλαγιάζει!...
Πόσο του λείπει η μάνα του, τ' αδέρφια, ο πατέρας...
Μ' αυτός την μοίρα διάλεξε στην θάλασσα να πάει
κι έπρεπε ξερικό καημό να κάνει για ν' αντέξει...
Πότε τα χρόνια πέρασαν κι έγινε παλληκάρι;
Για πότε άντρας γίνηκε, ούτε που το κατέχει...
Τα χρόνια κύλησαν γοργά,δαρμένα στην αρμύρα...
Κι είδαν τα μάτια του πολλά,στεριές κι άλλους ανθρώπους...
Γιομίσανε τα σπλάχνα του εικόνες κι εμπειρίες...
Αλάτι μπήκε στην ψυχή, στο βλέμμα και στο δάκρυ.
Τα κύματα νανούριζαν τον πόνο της καρδιάς του.
Κι η θάλασσα ερωμένη του την νύχτα και την μέρα...
Ώσπου ασπρίσαν τα μαλλιά, τέλειωσε το '' ταξίδι ''...
Χρόνους πολλούς επέρασε επάνω στα βαπόρια...
Μικρό παιδάκι μπάρκαρε, και τώρα ήρθε η ώρα,
σε μιά στεριά να κατεβεί ο μεστωμένος άντρας.
Καλώς μας ήρθες Παναγή σε στεριανό απάγκειο...
Θαλασσινό είναι το νερό που στην ματιά σου φέγγει...
Δεν πρόκειται να ξεχαστεί ετούτο το ταξίδι,
χρόνους πολλούς εκράτησε στης θάλασσας τους δρόμους...
Να είναι οι στιγμές σου τώρα πια, απάνεμο λιμάνι.
Επάλεψες σ' ωκεανούς με λεβεντιά και πίστη.
Η ώρα το εσήμανε να βρείς καλό απάγκειο
και τρυφερά να σου μιλά ο ήλιος στην ζωή σου...
Ετούτη θα είν'η ανταμοιβή γι' αυτά πού χεις περάσει,
και θα σου φέρει ζεστασιά και φως μες στην ψυχή σου.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στον συμμαθητή μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟ, από καρδιάς...
[ Σεπτέμβριος 2018 ]
Από μικρός στα βάσανα. Πιστός στην φαμελιά του
ποτέ δεν βαρυγκόμησε, πάντα μπροστάρης ήταν
και στο σχολειό δεν μάντεψε ο δάσκαλος, τι ζούσε...
Μα κείνος δεν πτοήθηκε, ούτε τό βαλε κάτω.
Την θάλασσα ατένιζε και πάντα το σκεφτόταν
ν' αφήσει πίσω την στεριά,σε πλοίο να μπαρκάρει...
Κι έτσι μιά μέρα το παιδί βρέθηκε σε καράβι.
Εσφίχτηκε η καρδούλα του στο ξένο περιβάλλον...
Κι ενώ άλλα παιδόπουλα σπουδάζαν και χαιρόνταν,
ο Παναγής στο μπάρκο του, χίλιες δουλειές μαθαίνει...
Τι κούραση Θεούλη μου την νύχτα που πλαγιάζει!...
Πόσο του λείπει η μάνα του, τ' αδέρφια, ο πατέρας...
Μ' αυτός την μοίρα διάλεξε στην θάλασσα να πάει
κι έπρεπε ξερικό καημό να κάνει για ν' αντέξει...
Πότε τα χρόνια πέρασαν κι έγινε παλληκάρι;
Για πότε άντρας γίνηκε, ούτε που το κατέχει...
Τα χρόνια κύλησαν γοργά,δαρμένα στην αρμύρα...
Κι είδαν τα μάτια του πολλά,στεριές κι άλλους ανθρώπους...
Γιομίσανε τα σπλάχνα του εικόνες κι εμπειρίες...
Αλάτι μπήκε στην ψυχή, στο βλέμμα και στο δάκρυ.
Τα κύματα νανούριζαν τον πόνο της καρδιάς του.
Κι η θάλασσα ερωμένη του την νύχτα και την μέρα...
Ώσπου ασπρίσαν τα μαλλιά, τέλειωσε το '' ταξίδι ''...
Χρόνους πολλούς επέρασε επάνω στα βαπόρια...
Μικρό παιδάκι μπάρκαρε, και τώρα ήρθε η ώρα,
σε μιά στεριά να κατεβεί ο μεστωμένος άντρας.
Καλώς μας ήρθες Παναγή σε στεριανό απάγκειο...
Θαλασσινό είναι το νερό που στην ματιά σου φέγγει...
Δεν πρόκειται να ξεχαστεί ετούτο το ταξίδι,
χρόνους πολλούς εκράτησε στης θάλασσας τους δρόμους...
Να είναι οι στιγμές σου τώρα πια, απάνεμο λιμάνι.
Επάλεψες σ' ωκεανούς με λεβεντιά και πίστη.
Η ώρα το εσήμανε να βρείς καλό απάγκειο
και τρυφερά να σου μιλά ο ήλιος στην ζωή σου...
Ετούτη θα είν'η ανταμοιβή γι' αυτά πού χεις περάσει,
και θα σου φέρει ζεστασιά και φως μες στην ψυχή σου.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στον συμμαθητή μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟ, από καρδιάς...
[ Σεπτέμβριος 2018 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου