Μεγάλη ημέρα η σημερινή... 28η Οκτωβρίου... Το Έπος του 1940... Άλλη μια ιστορία ηρωισμού και ατέρμονης ελληνικής θυσίας... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Και όπως θα φωνάξει κατά το τέλος της μεγάλης παρέλασης ο αεροπόρος μας μέσα από το αεροπλάνο του που θα διασχίζει τον ελεύθερο ελληνικό ουρανό, λέω κι εγώ το ίδιο: "ΈΛΛΗΝΕΣ!! ΨΗΛΑ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ!!!! ΝΑ ΚΟΙΤΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ!!!!! ΖΗΤΩ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!!"
Σήμερα θα αναφερθώ στην ηρωική εκείνη εποχή, δίνοντάς σας μόνον κάποια ψήγματα ιστορικής μνήμης. Είναι σχετικώς πρόσφατα τα γεγονότα και μπορείτε να βρείτε άφθονα στοιχεία τόσο από βιβλία, όσο και από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν στην φοβερή εκείνη εποχή. Πρώτα όμως να σας θυμίσω ότι οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΜΑΤΙΖΟΥΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ, ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς ΕΚΕΙΝΟΥΣ που θυσιάστηκαν για την λευτεριά... Μην πείτε: "Έλα τώρα, το ξέχασα, δεν πειράζει..." Ξετυλίξτε και τώρα την σημαία και αφήστε την δυο μέρες περισσότερες να κυματίζει στον ελεύθερο αέρα της πατρίδας μας....
Τον έλεγαν Κωνσταντίνο Κουκίδη και ήταν εύζωνας φύλακας στην Ακρόπολη. Όταν στις 27 Απριλίου του 1941 ανέβηκαν οι Γερμανοί και του είπαν να κατεβάσει την ελληνική σημαία για να υψώσουν την δική τους, ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε και μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Γερμανών, τυλίχτηκε στην ελληνική σημαία και πήδηξε από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, όπου και φυσικά έχασε την ζωή του...
Πάνω στα βουνά της Αλβανίας, πολλές φορές τα δικά μας παλληκάρια έσωσαν πληγωμένους Ιταλούς, όπως και ο γιατρός που έδωσε την κουβέρτα του στον ξεπαγιασμένο Ιταλό και τον περιέθαλψε με ανθρωπιά μεγάλη. Οι Ρώσοι έχασαν στον πόλεμο 20.000.000 ανθρώπους... Σε σχέση με τον πληθυσμό μας, είχαμε τους περισσότερους νεκρούς. Σε 7.500.000 κατοίκους, είχαμε κατ' άλλους 500.000 νεκρούς. Από αυτούς 50.000 ήταν οι εκτελεσμένοι - μεταξύ αυτών και από άλλους λαούς - και 150.000 ήταν οι νεκροί από την πείνα...
Απαγχονισμένοι Έλληνες κρέμονταν για εκφοβισμό στην Βασιλίσσης Σοφίας. [Είναι μία από τις μαρτυρίες που βρίσκουμε στο βιβλίο "Μνήμες και Μνημόσυνα του 1940"]
Ο Άγγελος Παπαναστασίου, είχε την κάμερά του μέσα σε τενεκεδάκι που έβαζαν την μερίδα του φαγητού. Κατέγραψε τρομερές σκηνές που χρησιμοποιήθηκαν ως ντοκουμέντα, στην δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Μανόλης Μεγαλοοικονόμου, ήταν φωτορεπόρτερ κατά τον ελληνοαλβανικό πόλεμο.
Την Σοφία Βέμπο, την τραγουδίστρια της νίκης, την κυνήγησαν πολύ οι Ιταλοί, οι οποίοι και παρότρυναν τους Γερμανούς να την συλλάβουν.
ΜΟΝΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ υπάρχει η λέξη μ ά ρ τ υ ρ α ς . α] μαρτυρά την αλήθεια και β] μαρτυρά [υποφέρει] στα βασανιστήρια.
Στην οδό Κοραή 4, στο υπόγειο, βρίσκονται τα μπουντρούμια που φυλάκιζαν οι Γερμανοί τους Έλληνες αιχμαλώτους, όπου και τους υπέβαλλαν σε τρομερά βασανιστήρια. Αν και προσπάθησαν να σβήσουν αυτά που έγραφαν οι κρατούμενοι στους τοίχους, για να μην αφήσουν μαρτυρίες της θηριωδίας τους, υπάρχουν ακόμα πολλά μηνύματα των Ελλήνων βασανισμένων. Στην οδό Μέρλιν που ήταν τα κρατητήρια-βασανιστήρια της Κομαντατούρ σε συγκινούν τα μηνύματα των καταδικασμένων πατριωτών και ξεχωρίζουν τα αντρικά από τα γυναικεία μηνύματα... "Μόνον μυρίζοντας γιασεμί..." τόση λυρικότητα, δυο βήματα πριν τον θάνατο... Η επίσκεψη στην Κοραή 4, συνδυάζεται με επίσκεψη στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Παλιάς Βουλής, στην Σταδίου, που είναι το άγαλμα του Κολοκοτρώνη επάνω στο άλογο.
Συγκινητικές σκηνές, οι στιγμές που πήγαιναν οι στρατιωτικοί να πάρουν από τους χωρικούς τα άλογά τους για τις ανάγκες του πολέμου. Λέει ένας αξιωματικός: "Τα μάτια μου βούρκωσαν, όταν είδα τον άντρα να αγκαλιάζει το μουλάρι του κι εκείνο να ακουμπά το κεφάλι του στον ώμο του αφεντικού του..." Συγκινητικός και ο πίνακας στο Πολεμικό Μουσείο, που δείχνει στρατιώτη να βοηθά το πληγωμένο άλογό του. Να μην ξεχνάμε ότι στον Α΄ Παγκόσμιο, ολέθριο Πόλεμο, σκοτώθηκαν 12.000.000 άλογα. Η θυσία τους αναγνωρίσθηκε σε ειδική τελετή που σώμα στρατιωτικό, σχημάτισε με τα κορμιά τους ένα τεράστιο άλογο...
Στο Πολεμικό Μουσείο θα δείτε συγκλονιστικούς πίνακες του Αλεξανδράκη με θέματα από τον Ελληνοαλβανικό Πόλεμο, όπως τον πεσμένον στο χιόνι Έφεδρο αξιωματικό, με το χιόνι λεκιασμένο από το αίμα του, καθώς και σε μικρογραφία αναπαραστάσεις σημαντικών γεγονότων, όπως Τις Γυναίκες Της Πίνδου και το συμβάν με τον Έλληνα αεροπόρο που χώθηκε στο πίσω μέρος ιταλικού αεροπλάνου και το κατέρριψε!! Σε γυάλινες προθήκες θα δείτε στολές Αξιωματικών, όπως την στολή του Δαβάκη που σκοτώθηκε στις 5 Νοεμβρίου, του Αλέξανδρου Διάκου που σκοτώθηκε στις 29 Οκτωβρίου, την εθνική στολή της Βέμπο και άλλων πολλών. Είχαμε 12.000 νεκρούς στρατιώτες και 817 νεκρούς αξιωματικούς, στα χιονισμένα βουνά του Αλβανικού μετώπου... Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους δέχθηκε στην αγκαλιά του...
Ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος [Λάκης] Σάντας, αφού κατέβασαν από την Ακρόπολη την Γερμανική σημαία, πέταξαν το κύριο μέρος της σε ένα πηγάδι που είναι εκεί και θα μείνει κάτω από τα μάτια της θεάς Αθηνάς θαμμένο για πάντα. Την υπόλοιπη την έκαψαν για να μην βρεθούν στοιχεία. Το έκαμαν την άλλη μέρα από την παύση της μάχης της Κρήτης, για να δώσουν το μήνυμα ότι η Αντίσταση συνεχίζεται.
Η θηριωδία των Γερμανών, απερίγραπτη... Το ολοκαύτωμα του Δίστομου, η σπαραχτική θυσία των Καλαβρύτων, η ολοκληρωτική σφαγή όλων των κατοίκων στην Κάνδαρο της Κρήτης, είναι κάποια αιματωμένα δείγματα της δολοφονικής μανίας των Ναζί του Χίτλερ... Όταν έμπαιναν στην Βυτίνα, τα γερμανικά τανκς, ένας μαθητής στάθηκε στην μέση του δρόμου και έριξε μια πέτρα στα τανκς που έρχονταν... Και ο διοικητής αδιάφορος, πυροβόλησε και σκότωσε τον μικρό ήρωα, μαθητή...
Στον χώρο της Καισαριανής, γίνονταν ομαδικές εκτελέσεις. Μια φορά, ανάμεσά τους ήταν ένας πιτσιρικάς, ο Γιώργος Τοπολίνος. Επειδή σκέφτηκε ότι σαν κοντός που ήταν ίσως να μην τον εύρισκε η σφαίρα, ύψωσε το ανάστημά του στηριζώμενος στις μύτες των ποδιών του, για να βρεθεί στο πεδίο βολής... Τι να πεις για το μέγεθος τέτοιας ανδρείας;...
Φριζής Μαρδοχαίος: Ελληνοεβραίος Συνταγματάρχης στην Αλβανία. Ο πρώτος που συνέλαβε αιχμαλώτους. Οδήγησε τον λόχο του στα χιονισμένα βουνά. Έριξε κατά ενός σμήνους αεροπλάνων. Από ένα αεροπλάνο ήρθε ο θάνατος για τον ίδιον. Οι Έλληνες φέρθηκαν αδελφικά στους Εβραίους. Όταν οι Γερμανοί διέταξαν να γραφτούν σε ειδικούς καταλόγους όλοι οι Ελληνοεβραίοι, πήγε στο Δημαρχείο και η χήρα Φριζή με τα τρία παιδιά της. Ακούγοντας το όνομά της ο υπάλληλος, την πήρε στην άκρη και την ρωτά: "Τι τον έχεις τον Συνταγματάρχη Φριζή;" "Άντρα μου..." "Φύγε κυρά μου... Πάρε τα παιδιά σου και μην ξαναρθείτε εδώ, ό,τι κι αν ακούσετε... Υπηρέτησα στις διαταγές του Συνταγματάρχη και δεν πρόκειται εγώ να σας καταγράψω... Φύγετε..." Έτσι σώθηκε η οικογένεια... [Μαρτυρία γιού Φριζή]
Όταν πήγα με την τάξη μου στο Πολεμικό Μουσείο, μπροστά στον πίνακα με τον σκοτωμένο Ανθυπολοχαγό, σταθήκαμε ακίνητοι. Τους είπα: "Φανταστείτε ένα νεαρό παλληκάρι που άφησε το χωράφι του ή την σχολή του και ήρθε να υπερασπιστεί την πατρίδα του. Τον πόλεμο δεν τον ήθελε, όμως τον κάλεσε το καθήκον. Ήρθε να υπερασπιστεί τα όσια και τα ιερά... Άφησε την κοπέλα του, την μανούλα του, τα αδέρφια του... Ώσπου ένα φονικό βόλι τού στέρησε την ζωή... Έπεσε πάνω στο χιόνι που σε λίγο θα τον σκέπαζε με το άσπρο μοναχικό του σεντόνι.... Και την ώρα που τα μάτια του γαλήνευαν, ο ήλιος έδυε αργά μαζί με την ζωή του... Πολλοί από αυτούς που θυσιάστηκαν παιδιά μου, δεν πρόλαβαν να ζήσουν, να χαρούν... Άλλος άφησε πίσω του μικρά παιδιά κι άλλος δεν πρόλαβε καν να τελειώσει την σχολή του, να παντρευτεί, να σπουδάσει, να κάνει οικογένεια... Ποια ήταν η τελευταία σκέψη του καθώς ξεψυχούσε; Αναλογίστηκε την αγαπημένη του; Είδε την εικόνα της μάνας του; Ή ζωγραφίστηκαν μες στα μάτια του που έσβηνε η ζωή, εικόνες της πολυαγαπημένης του πατρίδας; Το σπίτι του στην Αθήνα, τα δρομάκια της Πλάκας, το λιμάνι της Κεφαλλονιάς ή το νησί του η Αμοργός με τις τόσες ομορφιές;; Τα βλέφαρά του έκλεισαν απαλά... Κατέβηκε η Παναγιά και τον πήρε στην αγκαλιά της, αφού η μανούλα του ήταν μακριά... Για να μην πεθάνει μόνος... Και γύρω του το χιόνι εξακολουθούσε να πέφτει αργά και σταθερά..." "Α, κυρία... Πονάω τόσο.." ψιθύρισε η Πηνελόπη... Όλοι γύρω ακίνητοι, όπως και οι υπάλληλοι του Μουσείου. "Να τον αποχαιρετήσουμε με το αγαπημένο μας τραγούδι κι αυτόν τον λεβέντη και όλους εκείνους - άντρες, γυναίκες, παιδιά - που έδωσαν την ζωή τους για μια ελεύθερη και υπερήφανη πατρίδα;" "Ναι κυρία! Να πούμε τον ανθυπολοχαγό!" και τραγουδήσαμε το: "Σβήνει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός, στα μάτια του νυχτώνει, κι ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός κοιμάται μες στο χιόνι..." Οι επισκέπτες που ήταν δίπλα μας, σταμάτησαν να μιλούν, κάποια μάτια μαθητών μου λαμπύριζαν δακρυσμένα κι εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω από τον κόμπο που έφραζε τον λαιμό μου... Ένα μικρό μνημόσυνο, για να ξέρουν οι ήρωες πως πάντα θα τους θυμόμαστε και θα τους τιμούμε... Ότι θα είναι πάντα ζωντανοί στις καρδιές μας....
Στο Πολεμικό Μουσείο θα βρείτε και ολόκληρο τμήμα αφιερωμένο στην ένδοξη Αντίσταση του Ελληνικού Λαού καθώς και σκίτσα εμπνευσμένα από το Έπος του 1940. Σταθήκαμε αρκετά μπροστά σε ένα που έδειχνε ψηλά τον Λεωνίδα με την Ασπίδα του να γράφει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ και από κάτω έναν τσολιά να σκαρφαλώνει στης Πίνδου μας τα βουνά, φωνάζοντας ΑΕΡΑΑΑΑΑΑ!!!!!! Η Ιστορία μας μέσα σε δυο εμπνευσμένες γραμμές..... Θα κλείσω, θυμίζοντάς σας κάποιες φράσεις ποτισμένες με αίμα, περιβεβλημένες με κλωνάρια δάφνης και μυρτιάς:
Ι Τ Ε ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ! ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!!!!!!
ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ: ΑΜΥΝΕΣΘΕ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ!!!!!
ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ!!!
ΕΓΩ ΓΡΑΙΚΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΓΡΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ!!!
Ο Χ Ι !!!!!! ΑΕΡΑ!!!!!!! ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ!!!
ΚΑΙ κάποια ονόματα:
ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ... ΣΑΛΑΜΙΝΑ... ΠΛΑΤΑΙΕΣ...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ... ΙΜΒΡΟΣ... ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ... ΚΟΡΥΤΣΑ... ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ...
ΕΦΤΑΝΗΣΑ... ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ.... ΘΡΑΚΗ... ΚΥΠΡΟΣ...
-----------------------------------------------------------------------------
Δ Ε Ν Ξ Ε Χ Ν Ω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου