Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΡΑΚΑΤΟΣ, είναι από τα παιδιά που δεν γίνεται να λησμονήσεις. Χωρίς πολλές κουβέντες, οξυδερκής, επιμελέστατος, με ένα μυαλό διαμάντι, μιλούσε όταν έπρεπε να μιλήσει και οι εκθέσεις του ήταν σωστά μυθιστορήματα! Η φαντασία του, πολύ-πολύ μεγάλη και γόνιμη!! Ατσίδας και στα μαθηματικά. Στα θεατρικά μας, άφηνε να ξετυλιχτεί ο χαρακτήρας του και όποιον ρόλο αναλάμβανε, τον έβγαζε εις πέρας. Με τον Σωτήρη ήταν δίδυμοι, έμοιαζαν στον χαρακτήρα και είχα και τους δύο στην τάξη μου. Τέλεια συνύπαρξη, αν και συνήθως χωρίζουν τα δίδυμα.. Μετά από ένα γεγονός ήρθε και ο Σωτήρης σ' εμάς και όλα κύλησαν αρμονικά. Ο Σωτήρης μπήκε ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΣΟΕ και είναι επιτυχημένος προγραμματιστής στα κομπιούτερς. Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ, μπήκε στο ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΕΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ και ειδικεύεται στα κομπιούτερς σε μεγάλο φάσμα δραστηριοτήτων. Θυμάμαι τον Σωτήρη με αλυσίδες και ρούχα εποχής, να παίζει τον ρόλο του Μάρλεϋ στην ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ του Καρόλου Ντίκενς και τον Στέφανο ντυμένον Ρώσο πρίγκιπα στην ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΜΕΛΩΔΙΑ που είχαμε ανεβάσει στο θέατρο ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ του μεγάλου σκηνοθέτη Μιχαηλίδη... Κατάμεστο το όμορφο εκείνο θέατρο!!! Τι κρίμα που δεν λειτουργεί πλέον!... Σκέφτομαι πόσες όμορφες στιγμές έχω ζήσει, χάρι των μαθητών μου... Πόσο τυχερή είμαι!!! Σας εύχομαι παιδιά μου, σε ό λ α σας, το καλύτερο στην ζωή σας!!! Να είστε γερά, επιτυχημένα, χαρούμενα και πάντα ευτυχισμένα!!! Παιδιά μου αγαπημένα!! Δεν σας ξεχνώ!!! Και σε σένα καλέ μου Στέφανε, εύχομαι μια ζωή γεμάτη υγεία, πρόοδο, χαρά, επιτυχίες, προσωπικές και επαγγελματικές! Το ίδιο εύχομαι και στον αδελφό σου τον Σωτήρη! Να είναι ο δρόμος σας λουλουδιασμένος και να μη σας λείπει το χαμόγελο, ποτέ!!!! Παιδιά μου!!!!
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ
-------------------------------------------
Μια μέρα, η κυρία Πολυάνθη, μας είπε ότι θα πάμε στο σπίτι του μεγάλου συγγραφέα ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ. Τα παλιά παιδιά της τον είχαν γνωρίσει όσο ζούσε. Εμάς θα μας υποδεχόταν η σύζυγός του και θα τον γνωρίζαμε μέσα από τα λόγια της. Έτσι αρχίσαμε τις προετοιμασίες. Πήραμε το πρώτο βιβλίο του που λέγεται ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ και αρχίσαμε να το διαβάζουμε.
Το πρώτο διήγημα που διαβάσαμε, ήταν ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ. Είχε μέσα αντικρουόμενα συναισθήματα και μιλούσε για ένα παιδί που δούλευε σκληρά για να πάρει ένα ποδήλατο. Ζούσε σε φτωχογειτονιά και όταν επιτέλους, μετά από κάποια χρόνια κατάφερε να πάρει το ποδήλατο, άρχισε να κάνει βόλτες, ακροβατικά!!! Το κορίτσι του, έβαλε στο τιμόνι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Όλοι τον χάζευαν... Ήταν τόση η χαρά του, που δεν πρόλαβε να δει το φορτηγό, και.... μέσα σε μια στιγμή, όλα έγιναν κατακόκκινα... Σαν ένα τεράστιο, ματωμένο τριαντάφυλλο... Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό το διήγημα... Το διαβάσαμε, το αναλύσαμε στην τάξη, κρατήσαμε σημειώσεις στις ΧΡΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ, μιλήσαμε πάρα πολύ... Συνεχίσαμε διαβάζοντας και άλλα διηγήματα, όπως ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Ο ΞΑΝΘΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ. Πολύ ωραία διηγήματα με υψηλά νοήματα. Τα αναλύσαμε, συζητήσαμε... Άλλα παιδιά ζωγράφιζαν ό,τι είχαν εμπνευσθεί από το ανάλογο διήγημα και άλλα έγραψαν συναισθήματα και σκέψεις που μας γεννήθηκαν από την ανάγνωση των διηγημάτων. Στο τέλος τις εργασίες μας η δασκάλα μας τις έβγαλε φωτοτυπίες, μία για τον Διευθυντή μας κύριο Στέφανο Αντωνακάκη, μία για την γυναίκα του Α. Σαμαράκη, την κυρία Ελένη Σαμαράκη και μία για την ίδια.
Όταν ήρθε η στιγμή, ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα. Πήραμε μαζί μας λουλούδια, γλυκά και φυσικά τις εργασίες μας. Μπήκαμε στο πούλμαν και ξεκινήσαμε να πάμε στο σπίτι του μεγάλου συγγραφέα και φίλου των παιδιών όλης της γης, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ.
Σαν φθάσαμε, ο θυρωρός μας συνόδευσε ως επάνω.. Η κυρία Ελένη, μας υποδέχτηκε με χαρά. Ήταν εκεί και μία άλλη γυναίκα, η Μανάνα, που ήταν άνθρωπος του σπιτιού, πολλά χρόνια τώρα. Μας έβαλαν να καθίσουμε σε ένα μεγάλο οβάλ τραπέζι και η κυρία Σαμαράκη μαζί με την Μανάνα, μας έφεραν ένα σωρό κεράσματα και δροσερή πορτοκαλάδα. Η συμμαθήτριά μου η Ερισέλντα, έτυχε να καθίσει στην θέση που συνήθιζε να κάθεται ο Αντώνης Σαμαράκης. Σε λίγο, η συζήτηση άναψε!!! Η κυρία Ελένη απαντούσε σε ό,τι την ρωτούσαμε για τον άντρα της. Ο Περικλής ο Τσίπης, την ρώτησε πώς έπιασαν οι Γερμανοί τον άντρα της και η κυρία Ελένη μας είπε ότι ο Αντώνης ήθελε να πάει κάπου, όμως για να πας οπουδήποτε τότε, έπρεπε να έχεις μιαν άδεια, την οποία δεν είχε και έτσι τον έπιασαν. Εκεί που τον έβαλαν, είχαν στριμώξει κι άλλους κρατούμενους. Όλοι βάλανε από λίγα λεφτά που είχανε και φωνάξανε έναν παπά να τους ευλογήσει. Όταν ήρθε η μέρα να τους δικάσουν, είδαν με κατάπληξη πως αρχηγός του στρατοδικείου, ήταν... ο παπάς που τους είχε ευλογήσει!!! Αργότερα, ο Α. Σαμαράκης, βρήκε τρόπο και ξέφυγε. Μας είπε πολλά για την ζωή του άντρα της, τον οποίο είδαμε ότι τον αγαπάει και τον θαυμάζει πάρα πολύ. Είναι μια υπέροχη κυρία, με ευγενική μορφή. Μας είπε ότι του άρεσε να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα και ότι έγραφε στο γραφείο του, μέσα σε απόλυτη σιωπή.
Μας ξενάγησε στο διαμέρισμά τους και μας πήγε στο δωμάτιο του άντρα της. Εκεί, η κυρία Σαμαράκη, έχει αφήσει τα πράγματα του συζύγου της, όπως ακριβώς τα είχε αφήσει εκείνος. Σε όλους μας έκανε τρομερή εντύπωση, ότι το σώμα του ο συγγραφέας το άφησε στην ιατρική επιστήμη!!!! Δεν έχει ταφεί δηλαδή!!! Μας είπε ακόμη, ότι ο Αντώνης δεν δενόταν με υλικά πράγματα!!! Αν πήγαινες στο σπίτι του και του έλεγες πως σου αρέσει αυτό το αντικείμενο, σου έλεγε "Πάρ' το!!". Ένα βράδυ που χιόνιζε, είχε βγει έξω, φορώντας ένα καταπληκτικό ολόμαλλο παλτό που του είχε χαρίσει ο αδελφός του. Όταν γύρισε... δεν το φορούσε!! Το είχε δώσει σε έναν άστεγο που συνάντησε στον δρόμο!!! Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο μεγάλος μας συγγραφέας!!! Τέτοια καρδιά είχε!!!
Η κυρία Ελένη μας είπε για το ταξίδι τους στην Αφρική και πόσο τον είχαν πονέσει τα φτωχά παιδάκια που είδε... Λάτρευε τα παιδιά και έφτιαξε και την Βουλή Των Εφήβων. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες ξένες γλώσσες και έχει πάρει πολλά βραβεία!! Ένας τέτοιος άνθρωπος, κάνει την Πατρίδα μας υπερήφανη!!! Και κάπου εκεί έπεσε η ιδέα να ονομαστεί το σχολείο μας ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ!!! Συμφωνήσαμε όλοι με χαρά!!! Ο ενθουσιασμός μας ήταν μεγάλος!! Επειδή η δασκάλα μας έχει διασκευάσει τρία έργα του ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ σε θεατρικά, η κυρία Ελένη της είπε να ανεβάσει και το τελευταίο έργο του συζύγου της, το ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ!!!! Η κυρία Πολυάνθη δέχθηκε με χαρά!!! Εμείς εφέτος θα ανεβάσουμε ΤΟ ΛΑΘΟΣ του συζύγου της. Θα το επεξεργαστούμε από αύριο κιόλας. Ο Περικλής ο Τσίπης θα κάνει τον Νεαρό κατηγορούμενο και ο Παναγιώτης Δούμας, τον Ανακριτή. Της παίξαμε στο σαλόνι μια μικρή σκηνή και ενθουσιάστηκε!!! Θα έρθει να μας δει, οπωσδήποτε!!!!
Το διαμέρισμά τους, έχει θέα την Ακρόπολη. Μας είπε να βγάλουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες. Έφερε τότε μια μεγάλη φωτογραφία του άντρα της και φωτογραφηθήκαμε με αυτήν!!! Αυτό σημαίνει πολλά!! Την αξεπέραστη αγάπη και θαυμασμό για τον σύζυγό της!! Ήθελε να είναι και αυτός μαζί μας!! Και όλοι μας είχαμε την ίδια γενική αίσθηση, ότι ο κύριος Αντώνης ήταν ολοζώντανος ανάμεσά μας και χαμογελούσε, γιατί γνώριζε ότι η ημέρα ήταν αφιερωμένη σε αυτόν και ότι όλοι μας τον αγαπούσαμε!!!
Εμένα μου έκανε εντύπωση πώς κατάφερε ο συγγραφέας και ξέφυγε από τους Γερμανούς, διότι κανένας δεν ξέφευγε εύκολα από αυτούς, όπως και το ότι άφησε το σώμα του στην Ιατρική, καθώς και η αγάπη του για τα παιδιά όλης της γης... Όμως μου έκανε μεγάλη εντύπωση και η μεγάλη αγάπη που του έχει η κυρία Ελένη... Μπορεί να πέθανε ο σύζυγός της, αλλά για μένα εκείνη την ημέρα ήταν εκεί και μας έβλεπε. Την ώρα που πήρε η γυναίκα του τις εργασίες μας και μας επαινούσε, σίγουρα θα χαιρόταν για τα έργα που κάναμε πάνω στο βιβλίο του. Και σίγουρα θα ξέρει ότι τα παιδιά για τα οποία αγωνίσθηκε τόσο, δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ...
Στην επιστροφή, η κυρία Πολυάνθη μας είπε ότι την ευχαριστήσαμε πολύ, γιατί φερθήκαμε άψογα! Ήμασταν όλοι μας ενθουσιασμένοι!! Οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε!!! Θέλουμε να ξαναπάμε!!! Αυτά που ζήσαμε εκεί, δεν θα ξεχαστούν, έτσι κι αλλιώς. Τι λέει η δασκάλα μας; "Οι σπουδαίες εμπειρίες, θα φωτίζουν την ζωή μας, παντοτινά!!"....
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΡΑΚΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου