Η ΩΡΑ ΤΩΝ  ΜΑΘΗΤΩΝ      [ Κάτι σαν τραγούδι...]

Η ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΩΤΣΗ, έμοιαζε με λεπτεπίλεπτο, ντελικάτο κυκλάμινο!!!Στο πρόσωπο λεπτά, ευγενικά χαρακτηριστικά και μια εύμφυτη χάρη σε όλες τις κινήσεις της, την χαρακτήριζε...Πέρασε στην ΦΙΛΙΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ  ΑΘΗΝΩΝ και σήμερα είναι μια ευτυχισμένη μανούλα! Συμμετείχε με μεγάλο ενθουσιασμό σε όλες τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις. Και σε όλες έλαμπε!

ΣΤΕΦΑΝΙΑ μου, είσαι ένα από τα υπέροχα πλάσματα που ομορφύνατε την ζωή μου!!!Το έχω πει χίλιες φορές και δεν θα πάψω να το λέω συνέχεια!!! Ανταποδώσατε την αγάπη μου με την δική σας άδολη αγάπη,την καθάρια ψυχή σας, κάνοντάς με ευτυχισμένη!!! Το ότι εμείς οι δάσκαλοι μένουμε πάντα νέοι, το οφείλουμε σε σας, στα υπέροχα παιδιά μας, τους αξέχαστους μαθητές μας!!!

Σου εύχομαι ΣΤΕΦΑΝΙΑ μου, να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου, να σας αγκαλιάζει η υγεία, η ευτυχία και η χαρά!! Να σου πραγματοποιηθούν όλα σου τα όνειρα και πάντα το γέλιο να φωτίζει την ζωή σου!!! Κοριτσάκι μου, θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μου, σαν ήλιος φωτεινός και τρυφερός!! Ο Θεός να σε προστατεύει!!!!

                                           ΜΕ  ΗΛΙΟ  ΚΑΙ  ΜΕ  ΧΙΟΝΙ

       Απ΄την ανατολή ξεπρόβαλε η κροκόπεπλος κόρη -θεά  Αυγή, όπως λέει ο μεγάλος Όμηρος  κι εσκόρπισε ρόδινες και χρυσές πινελιές στον καταγάλαζο πίνακα του ουρανού! Φόραγε ένα κατάλευκο φόρεμα με ολόλαμπρα διαμάντια και κάτι όμορφα κομψά γοβάκια που τα είχε δέσει με ροδοκόκκινες και χρυσές κορδελίτσες. Ο πατέρας της ο ήλιος, της είπε μια μέρα: ''Πήγαινε κόρη μου και σκόρπισε σε όλον τον κόσμο γύρω, αγάπη, ειρήνη και χαρά!''

      Έτσι η Αυγή, εκείνη την χειμωνιάτικη μέρα, παρά το κρύο, πήρε το ραβδί της και έφυγε. Πέταξε ψηλά και έμοιαζε μ' ένα ολόλαμπρο, κατάλευκο περιστέρι!! Τα ξανθά της μαλλιά ανέμιζαν πάνω στον ορίζοντα. Τα είχε στολίσει με ασημένια κοκαλάκια που πάνω σε αυτά υπήρχαν μικρά,ρόδινα, αστραφτερά ρουμπίνια!!!

       Ξαφνικά όμως, άρχισε να χιονίζει!!Αμέσως άρχισαν να πέφτουν απ' τον ουρανό, μικρές, γελαστές νιφάδες χιονιού! Χόρευαν ένα πανέμορφο βαλς και γρήγορα τα έντυσαν όλα κάτασπρα, με τις μεταξένιες, απαλές, ολόλευκες εσάρπες τους!..

    Είχαν απλώσει τα μαλαμοκέντητα, βελούδινα πέπλα τους πάνω στο χωριό, ενώ κρεμόντουσαν μαργαριταρένια περιδέραια και ιριδίζουσες γιρλάντες στις σκεπές όλων των σπιτιών...

      Η Αυγή άκουσε τα ασημένια γέλια των χιονονιφάδων και σκέφτηκε πως και με τον χιονιά μπορούσε να διασκεδάσει. Αφού λοιπόν έβγαινε συχνά και παιχνιδιάρικα μέσα από τις σχισμές που άφηναν τα βαριά σύννεφα, έστησε παιχνίδι με το ατραφτερό χιόνι!..

        Κι έτσι σε λίγο οι άνθρωποι έβλεπαν εδώ το χιόνι να στραφταλίζει ασημένιο, παρέκει να λαμποκοπά με τα χρώματα της ίριδας και πιο πέρα ένα φως να τρεμοπαίζει πάνω στις διαμαντένιες ανταύγειες!

     Και η Αυγή, αυτή την διάφανη χειμωνιάτικη μέρα που ο ήλιος έπαιζε κρυφτό,κάνοντας να ξεχαστούν έστω και λίγο έγνοιες και μέριμνες,  χαμογελούσε ευτυχισμένη, βλέποντας το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων...

                                                                              ΣΤΕΦΑΝΙΑ  ΚΩΤΣΗ

---------------------------------------------------------------------------------------------

                                                 ΔΥΟ  ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ  ΧΕΙΜΩΝΑ

Ήρθε ο χειμώνας άγριος, κρύος, παγερός...Απλώθηκε απειλητικός παντού και τώρα προχωρεί κουβαλώντας μέσα σε ένα βαρύ τσουβάλι, ανέμους, βροχές, αναστατώσεις, γρίπες, φουρτούνες, χιόνια, κακοκαιρία...

Ο Ποσειδώνας είναι πάρα πολύ θυμωμένος, γι' αυτό αρπάζει την τρίαινά του και αρχίζει να ανακατεύει μανιασμένα την άλλοτε ήρεμη, γαλάζια σειρήνα και να γδέρνει τους θαλασσοπόρους. Τα κύματα με τις σπινθηροβόλες χαίτες τους, μοιάζουν με δράκοντες έτοιμους να πνίξουν την στεριά... Όμως γρήγορα η διάθεση του βασιλιά της θάλασσας αλλάζει και τα κύματα απλώνονται σαν μια τεράστια νερένια βεντάλια με αφρισμένη, πάλευκη λαβή, φεστοναρισμένη με σμαραγδένιο βραχιόλι και χρυσό κολιέ αμμουδιάς...

Χθες, ήταν ένα τέτοιο βράδυ...Ο Ποσειδώνας φαίνεται κουράστηκε να αναταράζει την θάλασσα και να ζαλίζει τους ταξιδιώτες της. Μάλλον θα ήθελε να κοιμηθεί και κουρασμένος τα παράτησε... Και τότε ο Αίολος, άφησε την παγωνιά του να βγει για τον βραδινό της περίπατο...Ηρεμία και κρύο πολύ... Το φεγγάρι χαμογέλασε από ψηλά και οι μικρές κρυστάλλινες χιονονιφάδες έφτιαξαν ένα καταπληκτικό πέπλο, που το έδωσαν όλο χάρη στην πόλη για να ντυθεί ονειρικά... Μετά από λίγη ώρα, κατέβηκαν από τον ουράνιο, κρυσταλλένιο πύργο τους και οι μητέρες τους,  οι μεγάλες χιονονιφάδες, για να κάνουν κι εκείνες ένα μαγευτικό περίπατο στην γη. Χωρίς να το καταλάβω πότε, όλα γύρω μου ντύθηκαν στα ολόασπρα και η πόλη μας έγινε παραμυθένια!!!!

                                                 ΕΛΕΝΗ  ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Και για την ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ  έχω ξαναγράψει.. Σπούδασε ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΣΤΟ  ΕΚΠΑ  και το ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ της το πήρε στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ  ΑΙΓΑΙΟΥ της ΡΟΔΟΥ, πάνω στο  ΠΑΙΔΙΚΟ  ΒΙΒΛΙΟ  ΚΑΙ  ΣΤΟ  ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ  ΥΛΙΚΟ.

Επιμελέστατη μαθήτρια, συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις μας με μεγάλη χαρά και ήταν πάντα μια ευγενική παρουσία, έτοιμη να προσφέρει και να βοηθήσει με όλο της το είναι. Έχω και την δική της φωτογραφία στο μεγάλο κάδρο με τις αφιερώσεις παιδιών και γονιών και όποτε το κοιτάζω, συγκινούμαι βαθειά, καθώς βλέπω τα αγαπημένα προσωπάκια τους να μου χαμογελούν...Αξέχαστες αναμνήσεις και νοσταλγικές, αλησμόνητες  στιγμές...

ΕΛΕΝΗ  μου, σου εύχομαι να κυλήσουν όλα αρμονικά στην ζωή σου και ένεκα του λειτουργήματός σου, θα νιώσεις μεγάλες χαρές και ψυχικές ανατάσεις, αφού τα παιδιά - με τα οποία θα συναλλάσεσαι-  είναι το νέκταρ της γης!!!!