Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ [Στην λάμψη των Χριστουγέννων]

Η τύχη κάνει πολλές όμορφες εκπλήξεις καμιά φορά... Όπως πριν λίγες ημέρες που ο μικρός γιόκας της πρώτης μου κόρης της Ελπίδας, μου τηλεφώνησε να μου πει ότι στα Αγγλικά, έχει μια πάρα πολύ καλή καθηγήτρια, που πρέπει να ήταν μαθήτριά μου... Και όντως, ήταν μαθήτριά μου!!! Πρόκειται για την ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ένα καταπληκτικό πλάσμα, χαμηλών τόνων, ευγενέστατη και θαυμάσιο μυαλό... Έτσι θυμάμαι εγώ την μικρή μου Ματίνα... Και  να τώρα που η γλυκιά μου μαθήτρια, νεαρή γυναίκα, διδάσκει τον εγγονό μου!!! Πώς το λέει ο λαός μας; "Ρόδα είναι και γυρίζει!"... Και την Κυριακή που ήρθε η Ελπίδα με την οικογένειά της να με δουν, ο Ηρακλής-Φωτεινός, έβαλε χαρούμενες φωνές... Τι είχε συμβεί;; Μια περίοδο, μόλις έκλεισε η ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ, με πήραν στον Γέρακα και τα πρώτα παιδιά που πήρα τα είχα από την μισή Πρώτη τάξη ως και την Τετάρτη... Δεθήκαμε πολύ... Κι όταν θα χωρίζαμε, οι γονείς μού χάρισαν ένα πολύ μεγάλο κάδρο που είχε τις φωτογραφίες όλων των μαθητών μου.... Δίπλα από κάθε φωτογραφία, υπάρχουν λίγα λόγια που μου αφιερώνει κάθε παιδί, μαζί με το όνομά του. Και ως υπογραφή, μία θερμότατη αφιέρωση από όλους τους γονείς, για όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια που περάσαμε μαζί με τα παιδιά τους, τα "παιδιά μου"... Αυτό είδε λοιπόν ο Ηρακλής και αναγνώρισε μέσα στις φωτογραφίες, την καθηγήτριά του, την Ματίνα... "Γιαγιά, γιαγιά!!!!! Είδα την δασκάλα μου!!!! Την έχεις στο κάδρο!!!" Χαρές που έκανε!!! "Ξέρεις γιαγιά, είναι πάρα πολύ καλή δασκάλα!!!! Ήταν και καλή μαθήτρια όταν την είχες;" "Ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες Ηρακλή μου και είχε και έναν θαυμάσιο χαρακτήρα!!! Πόσο χαίρομαι που σας κάνει μάθημα!!!"

    Η Ματίνα μου... Ντυμένη με ένα πλούσιο ως το γόνατο κατάλευκο σατέν διάσπαρτο με χρυσά αστέρια στην χριστουγεννιάτικη γιορτή μας ή μεταμορφωμένη σε ένα γοητευτικό τραπουλόχαρτο ή με τα μακριά μεταξωτά φορέματα εποχής στα θεατρικά μας ή στα Φιλολογικά Μεσημέρια μας... Η ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, έχει σπουδάσει ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ στο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ... Είναι μια εξαίρετη εκπαιδευτικός και μια ευτυχισμένη μανούλα, το ωραιότερο όλων!!!! 

    Αγαπημένη μου ΜΑΤΙΝΑ, σου εύχομαι όλα σου τα όνειρα να πραγματοποιηθούν!!! Να είσαι γερή και ευτυχισμένη μάτια μου και να χαίρεσαι τους ανθρώπους που αγαπάς!!! Μακάρι Ματίνα μου, τ' αστέρια της στολής σου, να πέσουν στην γη και να φωτίζουν τα βήματά σου πάντα!!! Μαζί με τους συμμαθητές σου, γεμίσατε χαρά την καρδιά μου και κάθε φορά που βλέπω τις φωτογραφίες σας ή τα σιντί των εορτών μας ή σας φέρνω απλώς στο μυαλό μου, η ψυχή μου πεταρίζει από συγκίνηση και μεγάλη νοσταλγία!! Να είστε όλα σας ευλογημένα!!! Κι εσένα όμορφη και φινετσάτη στην όψη και στον χαρακτήρα, ΜΑΤΙΝΑ μου, να σε αγκαλιάζουν πάντοτε η αρμονία, η χαρά και η αμέριστη αγάπη των δικών σου και των τυχερών που σε έχουν δασκάλα, μαθητών σου!!!! Κοντά στα παιδιά  - θα δεις - δεν θα νιώσεις ότι μεγαλώνεις... Η άδολη αγάπη τους, θα σε κρατάει πάντα νέα!!! Όπως ακριβώς κάνατε εσείς, σε μένα!!!!!!!

     

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ

Είναι απόγευμα. Φυσάει ένας παγωμένος αγέρας. Τα γύρω βουνά είναι χιονισμένα από χθες. Από το πρωί κατάλευκες νιφάδες χιονιού, χορεύοντας έναν τρελό χορό, κατέβαιναν ολόασπρες και αφράτες στις στέγες των σπιτιών. Είχαν φτιάξει έναν πανέμορφο ζωγραφικό πίνακα! Κρέμασαν κρύσταλλα στις άκρες των σκεπών, διαμαντένια περιδέραια στα παράθυρα και φόρεσαν σε όλη την πλάση έναν πάλλευκο, βελουδένιο χιτώνα!! Η συμμαθήτριά μου η ΧΑΡΑ  ΜΑΡΗ, έγραψε: "Οι κόρες του χιονιού άφησαν το ασημένιο, συννεφένιο παλάτι τους κι έπεσαν πάλλευκες και ξετρελαμένες στην γη... Και ξαφνικά όλα ομόρφυναν!! Κάθε ασχήμια κρύφτηκε και ήταν σαν να έβλεπες το εμπνευσμένο έργο ενός μεγάλου ζωγράφου!! Ένας ατλαζένιος χιτώνας έντυσε όλον τον τόπο!! Τα δένδρα στολίστηκαν με τις κρυσταλλένιες, μικρές χορεύτριες που γλιστρούσαν χαριτωμένα, σαν να στροβιλίζονταν σ' έναν ατέλειωτο, παραμυθένιο χορό!!" Και ο χαρούμενος επισκέπτης, εξακολούθησε να πέφτει πυκνός-πυκνός, πουπουλένιος, ζωηρός!!

    Αυτήν την ξεχωριστή μέρα, θα παρουσιάζαμε το απόγευμα, την χριστουγεννιάτικη γιορτή μας!! Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, όμως από τότε που έχω για δασκάλα μου την κυρία Πολυάνθη, με έκανε να αισθανθώ το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Και αυτό, γιατί κάθε Χριστούγεννα, ανεβάζουμε με την δασκάλα μας ένα όμορφο και με πολλά νοήματα για μικρούς και μεγάλους, έργο... Φέτος θα ανεβάσουμε το: "ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ", που πάλι έγραψε η κυρία μας. Δύο μήνες αφ' ότου άρχισε το σχολείο, η δασκάλα μας, μάς μοίρασε τους ρόλους μας και τα σχέδια των στολών μας, που είχε ζωγραφίσει.

    Όλοι αρχίσαμε με λαχτάρα να διαβάζουμε και να ξαναδιαβάζουμε τα λόγια, για να μπούμε στο νόημα του έργου. Αρχίσαμε τις πρόβες πρώτα μέσα στην τάξη και αφού το είχαμε ολοκληρώσει μία φορά, κατεβήκαμε κάτω για συστηματικές πρόβες. Η κυρία μάς δίδαξε πώς να πούμε τα ποιήματά μας, πώς να δώσουμε χρώμα στη φωνή μας, πού έπρεπε να σταθούμε, πώς να κινήσουμε το σώμα μας, πώς να αναπνέουμε, για να βγαίνει η φωνή μας δυνατή και καθαρή. Έτσι, με τις συχνές πρόβες, μάθαμε σιγά-σιγά πότε μιλάει ο ένας, πότε βγαίνει ο άλλος και πώς έπρεπε να μιλάμε και να στεκόμαστε. Μάθαμε μέχρι και τα λόγια των άλλων!! Χρειάστηκε πολλή υπομονή από την δασκάλα μας και πολλή δουλειά από εμάς... Όμως σίγουρα θα πετυχαίναμε, γιατί η δασκάλα μας κι εμείς πραγματοποιούσαμε κάτι με πάρα πολλή αγάπη, που μας άρεσε πάρα πολύ!!!!

    Η συμμαθήτριά μου η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ, γράφει: "Κάτω από το ακούραστο βλέμμα της δασκάλας μας, που άλλες φορές έμοιαζε με ταραγμένη θάλασσα και άλλες με νερένια βεντάλια, πάντα όμως προσεχτική και με αγάπη, κάτω από τις ακούραστες οδηγίες της που, άλλοτε δίνονταν με μελωδική φωνή και άλλοτε με αέρα στρατηγού, πάντα όμως ακούραστη και με τεράστια υπομονή, φτάσαμε στο ποθητό αποτέλεσμα!!! Ήμασταν έτοιμοι πια να δώσουμε την παράστασή μας!!!!"

    Την κυρία μας την έχουμε τέσσερις χρονιές, την ζήτησαν όλοι οι γονείς και τώρα φοβάμαι ότι είναι η τελευταία χρονιά που θα έχουμε την κυρία Πολυάνθη και θέλαμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να την ευχαριστήσουμε για όλα τα όμορφα χρόνια που περάσαμε μαζί... Στην τελευταία πρόβα, από το άγχος μας, έγινε - ως συνήθως - χαμός... Ευτυχώς όμως το τελικό αποτέλεσμα βγήκε τέλειο!!! Όλοι τα πήγαμε μια χαρά μα, κι αν έγινε κανένα λαθάκι, το καλύψαμε - όπως είχαμε μάθει - όλοι μαζί, σαν να μην έγινε τίποτε!!! Η κυρία, μάς είχε εκπαιδεύσει καλά!!!

    Είχαμε και καινούργιους συμμαθητές, που για πρώτη φορά έπαιζαν μαζί μας έργο. Όμως όλοι είμαστε μια δεμένη ομάδα και πώς να μην είμαστε, αφού η δασκάλα μας καταφέρνει να μας ενώνει και να μας εμπνέει;; Θυμάμαι που τρέμαμε όλοι από την αγωνία που είχαμε προτού βγούμε στην σκηνή. Η κυρία μας όμως, μάς εμψύχωνε χαμογελαστή και όταν σηκώθηκε η αυλαία, η γλώσσα μας άρχισε να τρέχει σα γάργαρο νερό, ενώ πριν λίγο, είχε δεθεί κόμπος!! Είχε δίκιο η κυρία!!! Πάνω στην σκηνή όλοι μαζί, τα ξεπεράσαμε όλα και ο ένας έπαιρνε θάρρος από τον άλλον και συνέχιζε. Είχα κατανοήσει τόσο πολύ τον ρόλο μου, που καθώς έπαιζα, ένιωθα ακριβώς, όπως οι ήρωες του έργου!!!! Ένιωσα πόσο κακό είναι να υποφέρουν τα παιδιά και αυτό δυστυχώς δεν το συνειδητοποιούν κάποιοι άνθρωποι στην πραγματικότητα... Ένιωσα ότι όταν αγαπάς με αγνότητα, χωρίς να περιμένεις να σου δώσουν οι άλλοι, είναι πολύ καλύτερο... Κατάλαβα ότι το να δίνεις αγάπη και στοργή είναι σπουδαίο και νιώθεις αληθινά όμορφα και ευτυχισμένος...

    Πόσα διδάγματα έδωσε σε όλους μας το χριστουγεννιάτικο έργο μας!! Μακάρι τα συναισθήματα που μας γίνονται πιο έντονα τα Χριστούγεννα, να τα είχαμε όλον τον χρόνο... Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι θα πετάξεις από την χαρά σου που έκανες να καταλάβουν το  α λ η θ ι ν ό  νόημα των Χριστουγέννων, οι άλλοι άνθρωποι... Γιατί σαν παιδιά, με την γλυκιά φωνή και τα χέρια μας ανοιχτά σε αγκαλιά, είμαστε έτοιμα να δεχτούμε όλους, άσπρους, μαύρους, κίτρινους, μέσα στην καρδιά μας... Το κοινό μάς χειροκροτούσε ενθουσιασμένο και νιώθαμε χαρά, γιατί καταφέραμε να συγκινηθεί η καρδιά των μεγάλων, να νιώσουν συμπόνια, καλοσύνη και αγάπη για  ό λ ο υ ς!!!!

    Η συμμαθήτριά μου η ΖΩΗ ΣΕΡΓΕΝΤΑΝΗ, έγραψε: "Η γιορτή μας είχε τέλεια επιτυχία, όλα ήταν φανταστικά. Αυτό που είπε στο κοινό η Διευθύντριά μας κυρία ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗ, ότι δηλαδή τ ί π ο τ α  δεν έχουμε να ζηλέψουμε από τα μεγάλα θέατρα, ήταν πέρα για πέρα σωστό. Πράγματι, ένα μεγάλο θέατρο, δεν θα μας έδινε τίποτα περισσότερο απ' ό,τι πήραμε από το δικό μας, όπως πράγματα αξέχαστα, διδακτικά και ουσιαστικά... Μια τέτοια εκδήλωση μένει πάντα στην μνήμη μας, γιατί είναι γιορτή με  π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο  και πλούσιο σε αξίες. Είχε ένα βαθύ νόημα και όχι μόνο ποιήματα και τραγουδάκια... Πρέπει όλα τα σχολεία να παρουσιάζουν τέτοια θεάματα που στοχεύουν στην παιδεία και στην κ α λ λ ι έ ρ γ ε ι α  της ψυχής... Όλα τα παιδιά ενωμένα μοιραστήκαμε την χαρά, την ομορφιά, τα μηνύματα του έργου και την μεγάλη μας θέληση να επιτύχει η αξιέπαινη αυτή γιορτή μας... Μερικοί συμμαθητές μας εκείνο το βράδυ ήρθαν με πυρετό, όπως ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΑΣ... Πήραν αντιπυρετικό προτού ξεκινήσουμε και δ ε ν το διανοούνταν να μην παρευρίσκονται... Ό,τι όμως πήραμε από την προσπάθειά μας, έγινε φάρμακο, θέληση, που τους στήριξε και δεν το κατάλαβε κανείς από το κοινό.... Στο τέλος, τέτοια δυνατά χειροκροτήματα δέχονται μόνον αυτοί που εργάσθηκαν ομαδικά, με πάθος και θέληση μεγάλη... Όπως εμείς!! Εγώ ξέρω, ότι μετά την γιορτή μας, η τάξη μας είναι πιο  ε ν ω μ έ ν η  και πιο αγαπημένη από ποτέ... Ίσως γιατί μοιραστήκαμε κάτι τόσο δημιουργικό, ίσως γιατί στις πρόβες διδαχθήκαμε, γυμναστήκαμε, ασκηθήκαμε, παλέψαμε ομαδικά, δημιουργήσαμε... Όλες οι στιγμές από τις πρόβες και την παράσταση, θα μείνουν χαραγμένες στην ψυχή μας και βλέποντας το βίντεο της γιορτής, θα τα λέμε μετά από χρόνια με υπερηφάνεια και συγκίνηση στα παιδιά και στα εγγόνια μας!!!!"

    Η συμμαθήτριά μου η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ, έγραψε: "Η νύχτα ήρθε ν' απλώσει τα πέπλα της χορεύοντας έναν μαγικό χορό, ενώ οι τρελές χιονονιφάδες σκόρπισαν παντού εκατομμύρια άσπρες, κάτασπρες πεταλουδίτσες... Τα λόγια κυλούσαν απ' το στόμα μας σαν το γάργαρο νερό της κρυσταλλένιας πηγής κι έστελναν μηνύματα αγάπης και ζεστασιάς στις καρδιές των ανθρώπων που μαγεμένοι παρακολουθούσαν με δέος, το έργο μας... Ρουφούσαν τα λόγια μας, σαν σφουγγάρι... Και να!!! Τα φώτα σε αυτήν την σκηνή, χαμηλώνουν!!! Τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, κρατώντας αναμμένα κεριά, κατεβαίνουν αργά-αργά την σκάλα, κάτω από τους ήχους μιας θείας μουσικής!!! Για μια στιγμή επικρατεί απόλυτη σιγή και ύστερα ο κόσμος ξεσπά σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα, που δεν έχουν σταματημό... Όλων τα μάτια είναι δακρυσμένα! Και φτάνουμε στο φινάλε μας... Όλος ο θίασος επί σκηνής να χορεύει, να τραγουδάει και να καλεί τον κόσμο να πάρει μέρος σε αυτό το υπέροχο πανηγύρι αγάπης και χαράς!! Λάμπανε οι στολές των παιδιών, έλαμπε το χαμόγελό τους, λάμπανε και τα μάτια των μεγάλων!!! Μα πιο πολύ έλαμπε το πρόσωπο της δασκάλας μας... Για άλλη μια φορά χάρισε σε όλους μας χαρά, υπερηφάνεια και στάλαξε στις ψυχές μικρών και μεγάλων, κάποιες μεγάλες αλήθειες για το  π ρ α γ μ α τ ι κ ό  νόημα των Χριστουγέννων, όπως το φωνάξαμε στον ρόλο μας: ΑΓΑΠΗ για φίλους και εχθρούς, για πλούσιους και φτωχούς, για ζώα και φυτά, για άγνωστους και γνωστούς, για όλες τις φυλές της γης, για όλους τους λαούς του κόσμου!!!! Αγάπη!!! ΑΓΑΠΗ και ΚΑΛΟΣΥΝΗ!!!! Καλή μας κυρία Πολυάνθη, από τα βάθη της αθώας παιδικής μας ψυχής, σας στέλνουμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!"

    Κι εγώ ως Ματίνα, θα προσθέσω και θα πω εκ μέρους όλων μας, και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις δύο κόρες της δασκάλας μας: στην κυρία ΕΛΠΙΔΑ ΔΗΜΟΓΙΑΝΝΗ που μας φτιάχνει τα πανέμορφα σκηνικά μας και στην κυρία ΑΛΙΣΙΑ ΔΗΜΟΓΙΑΝΝΗ που μας στηρίζει πάντα στην μουσική...

    Τελικά, όπως λέμε και στο έργο μας, "Χριστούγεννα είναι μια λέξη με πέντε γράμματα: Α Γ Α Π Η !!!! Και αυτό να μην το ξεχνάμε π ο τ έ!!! 

    "Μια τριλογία αρχίσαμε, σαν ήμαστε μικροί και τώρα ολοκληρώνεται που είμαστε μεγάλοι..." Με αυτά τα λόγια αρχίζει η τρίτη και καλύτερη και ελπίζω όχι τελευταία, χριστουγεννιάτικη παράσταση που δώσαμε τα φετινά Χριστούγεννα... Ο πρόλογός μας... Κάτι σαν αναδρομή στις χριστουγεννιάτικες γιορτές που κάναμε αυτά τα χρόνια μαζί...  Δεν θέλω να το σκέφτομαι... Ίσως... Ένα αντίο της αγαπημένης μας δασκάλας, σε εμάς....

                                                              ΜΑΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------------------

Στο κείμενο της Ματίνας, αναφέρονται τα ονόματα τριών συμμαθητριών της. α] ΧΑΡΑ ΜΑΡΗ. Ένα κορίτσι θησαυρός! Ένα παιδί γεμάτο καλοσύνη, ενσυναίσθηση, πανέξυπνο και ευγενέστατο! Άψογη μαθήτρια, καταπληκτική ηθοποιός! Η ερμηνεία της ως ΦΩΤΕΙΝΟΣ, στο Φιλολογικό Μεσημέρι το αφιερωμένο στον Λευκαδίτη ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο στο εξαιρετικό ποίημα του Εφτανησιώτη βάρδου, άφησε εποχή!! Η λυγμική φωνή της, κατά την θεατρική απόδοση του ποιήματος, έκανε ως και τα θεμέλια του σχολείου να ραγίσουν!!!! Σε όλα τα θεατρικά και τα χοροδράματα, πρωτοστατούσε!... Με ένα μυαλό ξυράφι, διακρίθηκε και στις Ανώτατες Σπουδές της.  Τελείωσε την ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ και το ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ της, ήταν πάνω στα ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ. Αρίστευσε στο ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ και η εργασία της δημοσιεύτηκε και κυκλοφορεί σε βιβλίο στα βιβλιοπωλεία. Αγαπημένη μου, ξεχωριστή, ΧΑΡΑ, σού εύχομαι παιδάκι μου να συναντάς μόνον χαρές στο διάβα σου και να  ζωντανέψεις  όλα τα όνειρά σου!!! Ήδη - μαθαίνω - ότι στην τωρινή εργασία σου, είσαι στην κορυφή!!! Πάντα μπροστά, Χαρά μου!!!

β] ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ: Ένας χαρακτήρας με χίλια ενδιαφέροντα που και στα χίλια, ξεχώριζε!!! Το γράψιμό της, η ευφράδεια του λόγου της, η ευγένειά της, την καθιστούσαν μοναδική μαθήτρια και ηθοποιό... Τους έλεγα την Ιστορία με δικό μου τρόπο, όχι μόνον από το ξερό σχολικό βιβλίο. Είχα προτείνει να αγοράσει όποιος θέλει την σειρά των εκδόσεων ΣΤΡΑΤΙΚΗ και πολλά παιδιά τα αγόρασαν και έφερναν τα βιβλία στην τάξη. Καλογραμμένα, με φανταστική εικονογράφηση και ωραιότατη γραμματοσειρά. Έλεγα λοιπόν, όποιο παιδί θέλει, ας διαβάσει από τον Στρατίκη το ανάλογο κεφάλαιο... Πολλά παιδιά, μαγεμένα από τα επί πλέον που τους έλεγα, διάβαζαν και από του Στρατίκη... Είχαμε τελειώσει τον Μέγα Αλέξανδρο και είχαμε επανάληψη. Σηκώνεται η Βίκυ και μου λέει: "Κυρία, στην ώρα της Ιστορίας, να σας πω όλον τον Μέγα Αλέξανδρο, από τον Στρατίκη;; Τον ξέρω όλον από εκεί!!!" Ήταν 8 και μισή, πρωί, μόλις σχεδόν είχαμε μπει στην τάξη... Έβλεπα την σπίθα στα μάτια της και είπα: "Και γιατί να περιμένουμε την ώρα της Ιστορίας; Έχουμε δυο ώρες συνεχόμενες μαζί!!! Ελπίζω να προφθάσεις... Εμείς θα βλέπουμε τις εικόνες των διάφορων γεγονότων από τον Στρατίκη και θα είμαστε συντονισμένοι, μήπως χρειαστείς βοήθεια!!!! Σήκω Βίκυ μου και πες μας όσα ξέρεις!! Για μια τέτοια ξεχωριστή προσπάθεια, αξίζει να αλλάξουμε το πρόγραμμα και να αφιερώσουμε την ώρα σε ένα ξεχωριστό γεγονός, που πρέπει να επαινεθεί!!!" Η  Βίκυ σηκώθηκε στον πίνακα, δείχνοντας μάχες και πρόσωπα από το δικό της βιβλίο που είχε ακουμπήσει στον πίνακα... ΔΕΝ χρειάστηκε καμία βοήθεια!!!! Μιλούσε με έμφαση, ως και το μισό πρώτο διάλειμμα, που ξεκινά περίπου στις 10 παρά είκοσι... Τσιμουδιά μέσα στην τάξη... Την παρακολουθούσαμε έκθαμβοι!!!! Ήταν το κάτι άλλο!!! Ούτε κανείς είπε ότι ξεκίνησε το διάλειμμα!. Και όταν τελείωσε, σύσσωμη η τάξη, λες και ήταν συνεννοημένη, σηκώθηκαν όλοι ό ρ θ ι ο ι  και χειροκροτούσαν δυνατά, φωνάζοντας συνεχώς ΜΠΡΑΒΟ!!!!... Την πήρα στην αγκαλιά μου και την συνεχάρηκα. Η χαρά της δεν περιγράφεται!!! Το παράδειγμά της ακολούθησαν και άλλα παιδιά και τέτοιες στιγμές, η τάξη σειόταν από τα παλαμάκια!!! Η ΒΙΚΥ ΣΑΣΩΝ τελείωσε την ΣΑΝ ΣΧΟΛΗ  ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ  ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ και υπηρέτησε ως ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, στο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ. Επίσης σπούδασε ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Και το θαυμάσιο, είναι μητέρα ενός γλυκύτατου πλάσματος!!! Υπέροχη ΒΙΚΥ μου, σού εύχομαι μια ζωή όλο επιτυχίες και να πετύχεις όλους τους στόχους σου, που σίγουρα έχεις βάλει πολύ ψηλά!!!!

γ] ΖΩΗ ΣΕΡΓΕΝΤΑΝΗ: Ήρθε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Την ενέταξα κατευθείαν στο θεατρικό μας. Με υπομονή και αγάπη από εμάς, αντελήφθη γρήγορα τι έπρεπε να κάνει και πήρε μέρος με μεγάλη χαρά. Όλη η τάξη την αγκάλιασε και γρήγορα ενσωματώθηκε στο σύνολο. Αποδείχτηκε μια θαυμάσια μαθήτρια, με ένα καταπληκτικό μυαλό και μ' έναν υπέροχο χαρακτήρα. Είχε ιδιαίτερη κλίση στα φιλολογικά μαθήματα και έγραφε ωραιότατες εκθέσεις... Ήταν όμως άριστη και σε όλα τα μαθήματα γενικά... Η ΖΩΗ. έχει σπουδάσει ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ στο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Να είσαι πάντα χαρούμενη αγαπημένη μου ΖΩΗ και να κοσμείς τον κόσμο μας με τα μυρωδάτα άνθη της ψυχής σου!!! Να χαίρεσαι το όμορφο παιδάκι σου! Μανούλα κι εσύ!!!! Τα κοριτσάκια μου μεγάλωσαν κι εγώ δεν το κατάλαβα!!! Θα είσαι μάτια μου, πάντα μέσα στην καρδιά μου!!! Ο Θεός να σε ευλογεί!!!!