ΤΕΛΙΚΑ  ΠΟΥ  ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ;;

     Αυτές τις ημέρες συζήτησα με πολλούς, οι οποίοι είναι αξιόλογοι άνθρωποι. Κάποιοι είναι απλοί οικογενειάρχες που αγωνίζονται για τον άρτον ημών τον επιούσιον, έτοιμοι να προσφέρουν στον πλησίον τους και άλλοι κάπως πιο εξειδικευμένοι σε ορισμένα θέματα.Τα συμπεράσματά μου για την παρούσα κατάσταση αποκαρδιωτικά έως θλιβερά...Έτυχε ν' ακούσω στο ραδιόφωνο και έναν ειδικό για τα δάση, έξαλλο να λέει ότι όσοι τελείωσαν την ανάλογη Σχολή στο Πανεπιστήμιο, έχουν απορροφηθεί σε θέσεις γραφείου από το Δημόσιο και σε κανέναν δεν δύνεται η δυνατότητα να ασχοληθεί με το αντικείμενο των σπουδών του, το δάσος δηλαδή.Απ΄'ο,τι κατάλαβα, κανένας δεν μπορεί να γίνει ενεργός δασοφύλακας και το ποσόν που δόθηκε για ό λ α τα Δωδεκάνησα για την όποια ασχολία με τα δάση,ήταν μόλις 30.000 ευρώ.

      Η απορία μου  είναι γιατί δεν αντιδρούν οι απασχολούμενοι στα γραφεία δασονόμοι και γιατί δεν μπαίνουν στην Βουλή να εκθέσουν την κρατούσα κατάσταση. Από την άλλη, είναι δυνατόν οι βουλευτές και ο εκάστοτε Πρωθυπουργός , να μην είναι ενημερωμένοι για το καθεστώς που επικρατεί γύρω από τους δασονόμους;;; Άρα το κράτος γνωρίζει ότι είναι παροπλισμένοι. Τότε, ποια η δικαιολογία τους για την ελλειπέστατη δασοπροστασία;;;Δεν ντρέπονται που μας κορο'ι'δεύουν;;Όσες φορές άνοιξα το κανάλι της Βουλής, ποτέ δεν έπεσα πάνω σε ένα τέτοιο θέμα... Έτυχε;; Δεν νομίζω...Το ότι από το μικρό καμένο δάσος στον Έβρο ένας Γεραπετρίτης το καπάρωσε για να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες αληθεύει; Μα, δεν είπαμε ότι ΔΕΝ εκμεταλλευόμαστε τα καμένα εδάφη; 

       Οι ανεμογεννήτριες σού δίνουν ενέργεια, αλλά οι χώρες που τις έχουν θέλουν να τις διώξουν, διότι προκαλούν τεράστιο θόρυβο. Και τα υλικά τους πού ξέρουμε κατά την ανακύκλωση αν είναι φιλικά προς το περιβάλλον;Κάποιους τόνους ζυγίζει εκάστη. Άσε που για να εγκατασταθούν αποψιλώνονται εδάφη. Εδώ βέβαια τα καίμε και τους τα δίνουμε στο πιάτο.Οπότε τι κάνουμε;;Πέρσι στην Κεφαλονιά κατέβηκε λαός στο λιμάνι της Σάμης, να μην αφήσουν να ξεμπαρκάρουν από το καράβι οι ανεμογεννήτριες που ερχόντουσαν να εγκατασταθούν στο νησί μας...Και τι έγινε;Στο τέλος τους διαλύσανε και πέρασε το δικό τους...Άρα, όσο και αν αγωνίζεται ο λαός, δεν τα καταφέρνει πάντα...

      Παλιά γιατί δεν καιγόμαστε; Θα μου πείτε άλλαξε το κλίμα..Μήπως τα κράτη της Ελλάδος, Γαλλίας, Πορτογαλίας και Ιταλίας που πλήττονται περισσότερο από τις φωτιές, πρέπει να συναντηθούν και να κουβεντιάσουν το θέμα; Γιατί σίγουρα γίνεται κάποιο λάθος..Τα τελευταία χρόνια πάμε από το κακό στο χειρότερο.   '' Και θα συνεχίσει το ίδιο τροπάρι, μέχρι να τα κάψουν όλα...Τα χρήματα είναι πολλά, τα συμφέροντα μεγάλα, οι αμοιβές ιλιγγιώδεις και τα κέρδη τεράστια''

   ''Μα έτσι καταστρέφεται το περιβάλλον.Εξαφανίζεται το οξυγόνο.Σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας; Σε αυτόν τον ζοφερό κόσμο, δεν θα ζήσουν και τα δικά τους παιδιά και εγγόνια;;Δεν φοβούνται για την υγεία τους;;''    '' Αυτοί έχουν τον τρόπο να ζήσουν και αλλού.   Όχι, δεν φοβούνται τίποτε. Αυτοί θα βρουν δικλείδες ασφαλείας και διαφυγής. Δεν πρόκειται να στματήσουν αν δεν τα κάψουν όλα.''   Ο ομιλών  είναι γνώστης πραγμάτων.

       ''Το ίδιο δηλαδή συμβαίνει και στην Πορτογαλία και Ιταλία που καίγονται κι αυτές;;''   ''Ίσως, για εκεί δεν ξέρω. Μιλώ για το πώς λειτουργεί το εδώ σύστημα. Εκείνους που π ρ έ π ε ι να λυπόμαστε και να ευγνωμονούμε συνάμα, είναι οι κάθε φορά εθελοντές, οι πυροσβέστες, τα σώματα ασφαλείας , οι  αεροπόροι μας  που πέφτουν σαν ήρωες στην φωτιά, να περισώσουν ό,τι μπορούν...Το γνωρίζεις ότι αντί να πάρουμε ένα ΡΑΦΑΤ, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει 20 καινούργια ελικόπτερα μεγάλα, ασφαλή  ικανά να μεταφέρουν μεγάλη ποσότητα νερού προς κατάσβεση πυρός και όχι τα παμπάλαια ποτιστήρια που έχουμε; Κρίμα στα παλληκάρια μας που, οδηγώντας ένα τέτοιο σαράβαλο, ρισκάρουν την ζωή τους παλεύοντας με τις φλόγες και συχνά δυστυχώς, την χάνουν...Τα πράγματα από μέσα μυρίζουν...Δεν πρόκειται ν' αλλάξει  τ ί π ο τ ε...Χώνεψέ το μια και καλή, για να μην στεναχωριέσαι κάθε φορά. Θα γίνει αυτό που θέλουν, πάει και τελείωσε...Αλλίμονο στον κοσμάκη και στην θυσία τόσων ευαισθητοποιημένων ανθρώπων...''

              Η άλλη πλευρά σού λέει: '' Σήκωσαν αεροπλάνα... Έστειλαν πυροσβέστες...Ήρθε βοήθεια και από το εξωτερικό... Εκκενώθηκαν περιοχές ως πρόληψη για την σωτηρία του ανθρωπίνου δυναμικού... Έπιασαν κάτι ύποπτους για εμπρησμό και θα τους δικάσουν...Το κλίμα έχει αλλάξει τρομερά...Προειδοποιεί  η ανάλογη Υπηρεσία με εξαγγελίες  για τον κίνδυνο πυρκαγιών. Εθελοντές τρέχουν παντού. Τι άλλο να έκανε η χώρα μας;;;''

       Ίσως να άλλαζε τον νόμο  για τους δασονόμους. Να επανέφερε τους δασοφύλακες. Να έδινε μεγάλα κεφάλαια για τον καθαρισμό των δασών κα' όλη την διάρκεια του έτους και όχι μόνον στο παραπέντε. Να ξεσηκώνονταν οι Δήμοι και να έβαζαν πρώτο θέμα στην ατζέντα τους την πυρασφάλεια...

        Πάντως, το Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω  ΔΕΝ  θα το πούμε στην απρόσωπη κρατική μηχανή. Θα το πούμε  στους π ο λ ί τ ε ς  αυτής της χώρας... Θα το πούμε στους απλούς ανθρώπους που  μένουν να προφυλάξουν το σπίτι τους, το σπίτι του γείτονα και τα ζωντανά τους...Θα το πούμε σε αυτούς που έμειναν πίσω να παλέψουν για το βιος τους και δεν  εγκατέλειψαν τον αγώνα... Θα το πούμε στους άοκνους πυροσβέστς μας που με συνθήκες κάυσωνα παλεύουν σώμα με σώμα με τις φλόγες.  Θα το πούμε σ' εκείνους που δεν ξεροσταλιάζουν στις παραλίες όταν το χωριό τους απειλείται, αλλά τρέχουν να βοηθήσον μέσα στην πύρινη λαίλαπα. Στους υπέροχους εθελοντές, στον άντρα που έσωσε το νεογέννητο ελαφάκι, παίρνοντάς το μέσα στον πύρινο κουρνιαχτό, από την πεθαμένη μανούλα του και στον άλλον που κουβαλούσε κατάμαυρος από τον καπνό, δυο λαγούς και μια γατούλα. Στον πυροσβέστη που έδινε νερό με στοργή, να ξεδιψάσει όποιο ζώο προλάβαινε να σώσει... Θα το πούμε στους ηρωικούς αεροπόρους που χάνονται μαχόμενοι την ώρα του καθήκοντος και στους άλλους που την γλίτωσαν, πετώντας με σκάφη  ηλικίας άνω των πενήντα ετών, αψηφώντας κάθε είδους κινδύνου...

            Όλοι αυτοί είναι  οι αληθινοί Έ Λ Λ Η Ν Ε Σ... Οι μαχητές, που σε κάθε δύσκολη στιγμή, φωνάζουν ΠΑΡΩΝ!!!!  Έ λ λ η ν ε ς είναι όλοι  ό σ ο ι τρέχουν να βοηθήσουν, είτε είναι πυρκαγιά είτε είναι φονική  πλημμύρα. Πέρσι που απειλήθηκε ο Γέρακας, από την φωτιά, ο άντρας της πρώτης μου κόρης  έμεινε με τους άλλους άντρες να περιπολούν την περιοχή τους όλη την νύχτα, διώχνοντας τα γυναικόπαιδα  σε ασφαλή περιοχή...Τρείς το πρωί κατέφθασε σε μένα στου Γκύζη, η θυγατέρα μου, με τα εγγόνια μου, την σκυλίτσα τους και το κουνέλι τους. Δεν πήραν τ ί π ο τ ε άλλο μαζί τους. Ο πατέρας έμεινε πίσω με τους άλλους, ώσπου να περάσει ο κίνδυνος... Ο ύ τ ε το έβαλε στα πόδια, ο ύ τ ε άφησαν τα ζώα τους πίσω... Έ τ σ ι  κάνουν οι  σ ω σ τ ο ί   Ά ν θ ρ ω π ο ι ...

        Σκέφτομαι κάτι...Ότι το ωραίο είναι  πως α υ τ ο ί οι υπέροχοι άνθρωποι, μένουν να πολεμήσουν, ξ έ ρ ο ν τ α ς  ότι το  ί δ ι ο  θα επαναληφθεί του χρόνου και του παραχρόνου...Και όμως, ΔΕΝ τ ο βάζουν κάτω...Την δύσκολη στιγμή, δεν χασομερούν ψάχνοντας να επιρρίψουν ευθύνες... Ό χ ι . Αγωνίζονται μέσα σε τρομερές αντίξοες συνθήκες, θέλοντας να προσφέρουν ό,τι μπορούν να διασώσουν, χωρίς να διστάσουν στιγμή, χωρίς να σκεφτούν ότι ίσως είναι αναλώσιμοι σε ένα τεράστιο έργο καταστροφής.  Αυτοί οι ξεχωριστοί Άνθρωποι σε κάνουν  να νιώθεις υπερήφανος που είσαι  ΕΛΛΗΝΑΣ  και όχι οι απρόσωποι πετυχημένοι  ή  αποτυχημένοι κρατικοί οργανισμοί. 

     Οπότε, τι συμπέρασμα βγάζουμε;; Η μία πλευρά λέει: ''Μην σκας...Είναι όλα βάσει σχεδίου. Ό,τι και να πεις, θα γίνει αυτό που θέλουν ''αυτοί'. Οπότε κράτα αποστάσεις από τα τεκταινόμενα και μην αφήνεις να σε επηρεάζουν τόσο. Ό,τι έχει να γίνει, θα γίνει κι ας χτυπιέσαι εσύ κάτω... Λύση δεν υπάρχει...''

      Η άλλη πλευρά πρεσβεύει ότι το Κράτος κάνει ό,τι είναι δυνατόν να γίνει... Ίσως χρειάζεται καλύτερος συντονισμός...

       Κι εγώ, η απλή Ελληνίδα τι πιστεύω;; Η πρόγνωση είναι δυσοίωνη.. Το σχέδιο έχει πολλές ελλείψεις και δεν έχουν αντιμετωπιστεί σωστά κάποια θέματα. Προχθές έπιασε φωτιά στρατιωτική αποθήκη... Ευτυχώς πρόλαβαν και δεν θρηνήσαμε θύματα..Υλικές ζημιές στα πέριξ όμως υπήρξαν... Είναι δυνατόν να μην έχουν παρθεί μέτρα ασφαλείας σε τόση ευαίσθητη περιοχή;; Αδιανόητο... Και ο απολογισμός εν τάχει, 150.000 στρέμματα καταπράσινου δάσους, κατακάηκε. Κάηκαν και 2.500  άμοιρα ζώα, τουλάχιστον. Θρηνήσαμε δύο αεροπόρους και τρεις απλούς πολίτες... Και είναι αλήθεια ότι δεν δεχθήκαμε τα τεράστια αεροπλάνα που θα μας έστελνε η Ρωσία ως βοήθεια ή είναι ανυπόστατες, πονηρές φήμες;;;Πολλοί  άλλοι φωνάζουν για παγκόσμιο σχέδιο υποδούλωσης του ανθρωπίνου είδους...Αυτά δεν τα αγγίζω, με ξεπερνούν...Μένω σε αυτά που ζω. Όταν  όμως ένα κακό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, αρχίζεις και έχεις απορίες και αμφιβολίες. Πού θα στηριχτώ;;;

         Θα στηριχτώ στους συμπατριώτες μου που χ ω ρ ί ς να ξέρουν πώς προήλθε η φωτιά, τρέχουν με αυτοθυσία και αλτρου'ι'σμό να βοηθήσουν  στην πρώτη γραμμή, προσφέροντας την πολύτιμη βοήθεια τους, και κάποιες φορές και την ίδια τους την ζωή. Ίσως πολύ αργότερα, προβληματιστούν κι αυτοί για τις αιτίες της καταστροφής...Είναι οι Δον Κιχώτες που πολεμούν ανεμόμυλους;;Ίσως. Και το συγκινητικό είναι ότι   αν και  ξ έ ρ ο υ ν, τρέχουν  να αγωνιστούν  κι εφέτος, όπως αγωνίστηκαν πέρσι και αντιπρόπερσι, όπως θα αγωνιστούν του χρόνου και του παραχρόνου και τον παράλλον.

     Α υ τ ο ί  οι   ξ ε χ ω ρ ι σ τ ο ί  Ά ν θ ρ ω π ο ι  είναι η καρδιά της Ελλάδος μας, άξιοι συνεχιστές της Ελληνικής Ιστορίας μας. Οι άδολα μαχόμενοι με αλτρου'ι'σμό και αυτοθυσία, όπως έκαναν και οι πρόγονοί μας. Γιατί και τωρα έναν ακήρυχτο πόλεμο έχουμε. Μόνον που αντί σπαθιά, ακόντια και τουφέκια, έχουμε τις μάνικες νερού, την ρίψη ύδατος αεροσκαφών και πάνω από όλα έχουμε την υπέροχη Ελληνική καρδιά που φωνάζει στον εχθρό, στην πύρινη λαίλαπα: ''Ο Χ Ι!, δεν θα περάσεις!!''Και οι πολεμιστές, οι δικοί μας γνωστοί, ο γιος του γείτονα, ο γαμπρός μου ο Λευτέρης, ο φίλος του ο Παναγιώτης, ο ξάδελφος ο Γιάννης, όλοι εθελοντές, παρέα  με πυροσβέστες και αεροπόρους... Η πάλη σώμα με σώμα. Η καυτή ανάσα του δράκου, πνίγει τις αναπνοές, θολώνει τα μάτια...Τα θύματα πολλά. Θύματα ανθρώπινες ζωές, θύματα ανυπεράσπιστα ζώα, θύματα το χαμένο βιος μιας ολόκληρης ζωής...

        Λοιπόν, πάνω σ' αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους ακουμπώ. Όσο υπάρχουν τέτοιοι εξαίρετοι πατριώτες, υ π ά ρ χ ε ι  ακόμη ελπίδα. Μπορεί να ορθώνονται συμφέροντα με άτιμα μέσα προστασίας τους, ε λ π ί ζ ω όμως να συντριβούν πάνω στην ελληνική αυτοθυσία.

       Έστω κι αν κάποιοι ψιθυρίζουν ''Δεν υπάρχει λύση...Είναι όλα προκαθορισμένα... Υψηλά κεφάλαια, ένοχα κέρδη, θα σαρώσουν τα πάντα. Αποδέξου το και μην αρρωσταίνεις.. Εκείνοι θα νικήσουν..Θα μας αφανίσουν''

              Μα, είναι δυνατόν;;;Ελπίζω πως ό χ ι ....