ΘΡΗΝΩ

 Στων νησιών την ολόμαυρη ράχη,

περπατώντας η Ελλάδα μονάχη, 

μελετά την καμένη της πλάση

και στο στήθος μαντήλι κρατεί,

να σκεπάσει τους δ ύ ο  σμηνίτες,

πού 'χουν πέσει στην έρημη γη...

                                                            Θρήνος....

----------------------------------------------------

        Χθες, 25 Ιουλίου, τελείωσε για εφέτος το καλοκαίρι...Με τον θάνατο των δύο ηρωικών αεροπόρων μας που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος, εσήμανε και η λήξη του εφετινού, οδυνηρού καλοκαιριού...Ας είναι Αιωνία η Μνήμη σας, υπέροχα παλληκάρια μας, δροσερά ελληνικά νιάτα...Εμείς οι απλοί άνθρωποι, θα κρατήσουμε τριήμερο εθνικό πένθος.

     Η σπαραχτική κραυγή της μάνας Ελλάδας, φορτωμένη με τον θάνατο των δύο παλληκαριών, φορτωμένη με την άγρια καταστροφή των δασών της, των περιουσιών και των χιλιάδων αθώων, ανήμπορων πλασμάτων της, από το εργατικό μυρμήγκι και την αιθέρια πεταλούδα, μέχρι το μοναδικά υπέροχο ελάφι, τον ταπεινό σαλίγκαρο, τους έντρομους λαγούς , τις χελώνες και το πολύτιμο οξυγόνο μας, αυτή η σπαραχτική φωνή της πατρίδας μας, σχίζει τα ουράνια και πληγώνει με πύρινα δάκρυα τα σωθικά κάθε Έλληνα, κάθε ανθρώπου επί γης...

     Τα καλοκαίρια χάσαμε, χάθηκαν κι οι χειμώνες... Τότε ξέρουμε τι θα επακολουθήσει...Και τώρα, σιωπή....Σουτ!!Ακούγεται μόνον το κλάμα και ο σπαραγμός... Και το βαρύ αγκομαχητό των ηρώων που μάχονται  υπεράνθρωπα ακόμη την πύρινη λαίλαπα...Οδύνη, θυμός, θρήνος.... Θρήνος βαθύς...