Τα χρόνια τα πιο όμορφα τά 'ζησα στο νησί μου.
Μιλώ για την Κεφαλονιά , την πατρική μου γη...
Πνοή απ' το Ιόνιο μ' ανάθρεψε με μάγια
κι έντυσε όλο το είναι μου με φίνα μουσική.
Πώς να ξεχάσω τις παλιές, ωραίες σερενάτες;
Σεργιάνι με την μάνα μου εβγαίναμε αργά,
ως το Ρουπάκι φτάναμε - μαζί κι η αδελφή μου-
και στο φεγγάρι στέλναμε τραγούδια, δυνατά...
Στα δεξιά του δρόμου μας, πιο έξω από την Σαμη,
πυγολαμπίδες άστραφταν στους θάμνους χρυσωπές.
Θαρρείς και μες στα χέρια μας πετούσε ο Γαλαξίας,
λες και νερά'ι'δες χόρευαν στη νύχτα με φωτιές...
Κλείνω τα μάτια και θαρρώ τ' Ά'ι'-Γιωργού το κάστρο,
το μαγικό το λιόγερμα στου Μύρτου την στροφή,
τις πάλευκες κροκάλες του, τα ζωντανά νερά του,
τα σπίτια του Φισκάρδου μας, του Αίνου την κορφή.
Τα σμαραγδένια, θε'ι'κά νερά της Μελισσάνης,
η Δρογκαράτη, ο Πλατύς και ο Μακρύς Γιαλός,
το μαντολίνο, ο μπάλος σου, τ' ακορντεόν, τα σπάρτα,
στιφογυρνούνε στο μυαλό, νοσταλγικός αχός...
Οι Καταβόθρες σου γνωστές στα πέρατα της χώρας.
Εβάφαμε με μάντολες τα χείλη μας παλιά...
Νησί των αντιθέσεων, Ριζοσπαστών πατρίδα,
Κεφαλονιά μου ξακουστή, με αηδονιού λαλιά...
Τα κυπαρίσσια σου ψηλά ισκιώνουν τα όνειρά μου.
Οι κόρες κρεατόπιτα ζητούνε κι οι γαμπροί!
Και θέλουν κάποτε να 'ρθούν για πάντα εδώ να ζήσουν,
γιατί κι αυτοί σε λάτρεψαν, πανέμορφο νησί!
Οι συγγραφείς σου, οι ποιητές, οι τέχνες, η ορμή σου,
οι αγώνες σου, η δράση σου, το πνεύμα, η πυγμή,
Κεφαλονιά μου βρίσκεσαι σ' Ομήρου σκαλοπάτι.
Πατρίδα τ' Οδυσσέα μας, πιστεύω είσαι εσύ!
Μέσα μας όλοι έχουμε και κάτι απ' την ψυχή σου,
γι' αυτό δεν γονατίζουμε σε κάθε αναποδιά.
Το τσαγανό σου πήραμε Αφέντρα του Ιονίου,
πολύμορφη, απρόβλεπτη, αρχοντική Κυρά!
Τόπος ηρώων λατρευτός το άγιο σου το χώμα.
Οι αναμνήσεις σωρηδόν την νιότη μου κρατούν.
Μπορεί κάποτε νά 'φυγα μα, η ψυχή μου μένει
στ' αστέρια σου, που σαν βροχή στα κύματα βουτούν...
Τα παιδικά τα χρόνια μου τα έζησα στην Σάμη.
Κουρκουμελάτα, Έρυσος, Ληξούρι, Λειβαθώ,
πλακόστρωτο τ' Αργοστολιού, Βλαχάτα και καντάδες,
σαν ρίζες με κρατήσανε μην πέσω και χαθώ...
Είμαι Κεφαλονίτισσα, γι' αυτό και τόσα αντέχω...
Όταν διδάσκω τα παιδιά, για σένανε θα πω...
Είμαι δασκάλα και ανθώ, όταν στην τάξη φέρνω
την ιστορία του νησιού που, τόσο αγαπώ...
Σεισμός φριχτός σε πλήγωσε μες στο 'πενήντα τρία...
Όμως ε σ ύ ανέκαμψες σαν Φοίνικας τρανός.
Οι αναμνήσεις σίφουνας - τόσες που με πληγώνουν,
μα και μου δίνουν δύναμη - της αντοχής πυρσός...
Σ' 'ολον τον κόσμο θε να βρεις κι έναν Κεφαλονίτη,
να στέκεται στης στράτας του το πιο ψηλό σκαλί.
Σπινθηροβόλο θα ξυπνά το πνεύμα του, τους πάντες
και θα τιμά την φύτρα του, τ' αρχέγονο Νησί...
Κεφαλονιά μου, μού 'μαθες τον στόχο ν΄ατενίζω,
να 'χω το πνεύμα μου ψηλά, τ΄ωραίο να ζητώ.
Νά 'βρω το πείσμα να κρατώ ολόρθο το κεφάλι
και κάθε τί παράταιρο και ψέμα, ν' αψηφώ...
Η ευστροφία, η σάτιρα, το χιούμορ μα κι η αψάδα,
η ανεξάντλητη όρεξη για ό,τι ζωτικό,
δημιουργίας έμπνευση με σκηνικά στοιχεία,
κληρονομιά πολύτιμη, γι' αυτό με κέφι ζω...
Κεφαλονιά με δίδαξες πως έχω και φτερούγες
σαν τον περήφανο αετό όπου στο φως πετά
και μ' οδηγεί η πανάρχαιη, ιστορική φωνή σου
στον ήλιο αμέσως να βρεθώ, ν' ανοίξω τα φτερά...
Γιατί είμαι του νησιού αυτού αληθινό βλαστάρι,
που΄ουδέποτε ελύγισε και ξέρει να νικά...
Σ' ευχαριστώ π α τ ρ ί δ α μου που έχω την ψυχή σου
και μέσα μου το είναι μου, Κ ε φ α λ ο ν ι ά , βοά...
--------------------------------------------------------------------
Εκ βαθέων....-------------------
Υ.Γ 1ον Ρουπάκι:Τοποθεσία λίγο έξω από την Σάμη.Οφείλει το όνομά της στο τεράστιο, αιωνόβιο δέντρο που ορθώνεται εκεί σαν σοφός, πολύκλωνος γίγαντας στο διάβα των χρόνων. [ Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του, το ''ρουπάκι'' το ιδοδυναμεί με βελανιδιά ]
Υ.Γ 2ον Η περιοχή αποτελούσε ένα από τους δύο περισσότερο αγαπητούς προορισμούς για τις σχολικές εκδρομές μας. Η άλλη προτίμηση ήταν η όμορφη λιμνοθάλασσα στα Βλαχάτα ή αλλιώς Καραβόμυλο, όχι πολύ μακριά από την Σάμη. Γι' αυτό εξ άλλου πηγαίναμε πάντα με τα πόδια. Αξέχαστες εικόνες κατά το φθινόπωρο, τα κατάσπαρτα πλάγια των δρόμων με μοσχοβολιστά μανουσάκια και ντελικάτα λιλά, τρυφερά, αγριοκυκλάμινα....
Μιλώ για την Κεφαλονιά , την πατρική μου γη...
Πνοή απ' το Ιόνιο μ' ανάθρεψε με μάγια
κι έντυσε όλο το είναι μου με φίνα μουσική.
Πώς να ξεχάσω τις παλιές, ωραίες σερενάτες;
Σεργιάνι με την μάνα μου εβγαίναμε αργά,
ως το Ρουπάκι φτάναμε - μαζί κι η αδελφή μου-
και στο φεγγάρι στέλναμε τραγούδια, δυνατά...
Στα δεξιά του δρόμου μας, πιο έξω από την Σαμη,
πυγολαμπίδες άστραφταν στους θάμνους χρυσωπές.
Θαρρείς και μες στα χέρια μας πετούσε ο Γαλαξίας,
λες και νερά'ι'δες χόρευαν στη νύχτα με φωτιές...
Κλείνω τα μάτια και θαρρώ τ' Ά'ι'-Γιωργού το κάστρο,
το μαγικό το λιόγερμα στου Μύρτου την στροφή,
τις πάλευκες κροκάλες του, τα ζωντανά νερά του,
τα σπίτια του Φισκάρδου μας, του Αίνου την κορφή.
Τα σμαραγδένια, θε'ι'κά νερά της Μελισσάνης,
η Δρογκαράτη, ο Πλατύς και ο Μακρύς Γιαλός,
το μαντολίνο, ο μπάλος σου, τ' ακορντεόν, τα σπάρτα,
στιφογυρνούνε στο μυαλό, νοσταλγικός αχός...
Οι Καταβόθρες σου γνωστές στα πέρατα της χώρας.
Εβάφαμε με μάντολες τα χείλη μας παλιά...
Νησί των αντιθέσεων, Ριζοσπαστών πατρίδα,
Κεφαλονιά μου ξακουστή, με αηδονιού λαλιά...
Τα κυπαρίσσια σου ψηλά ισκιώνουν τα όνειρά μου.
Οι κόρες κρεατόπιτα ζητούνε κι οι γαμπροί!
Και θέλουν κάποτε να 'ρθούν για πάντα εδώ να ζήσουν,
γιατί κι αυτοί σε λάτρεψαν, πανέμορφο νησί!
Οι συγγραφείς σου, οι ποιητές, οι τέχνες, η ορμή σου,
οι αγώνες σου, η δράση σου, το πνεύμα, η πυγμή,
Κεφαλονιά μου βρίσκεσαι σ' Ομήρου σκαλοπάτι.
Πατρίδα τ' Οδυσσέα μας, πιστεύω είσαι εσύ!
Μέσα μας όλοι έχουμε και κάτι απ' την ψυχή σου,
γι' αυτό δεν γονατίζουμε σε κάθε αναποδιά.
Το τσαγανό σου πήραμε Αφέντρα του Ιονίου,
πολύμορφη, απρόβλεπτη, αρχοντική Κυρά!
Τόπος ηρώων λατρευτός το άγιο σου το χώμα.
Οι αναμνήσεις σωρηδόν την νιότη μου κρατούν.
Μπορεί κάποτε νά 'φυγα μα, η ψυχή μου μένει
στ' αστέρια σου, που σαν βροχή στα κύματα βουτούν...
Τα παιδικά τα χρόνια μου τα έζησα στην Σάμη.
Κουρκουμελάτα, Έρυσος, Ληξούρι, Λειβαθώ,
πλακόστρωτο τ' Αργοστολιού, Βλαχάτα και καντάδες,
σαν ρίζες με κρατήσανε μην πέσω και χαθώ...
Είμαι Κεφαλονίτισσα, γι' αυτό και τόσα αντέχω...
Όταν διδάσκω τα παιδιά, για σένανε θα πω...
Είμαι δασκάλα και ανθώ, όταν στην τάξη φέρνω
την ιστορία του νησιού που, τόσο αγαπώ...
Σεισμός φριχτός σε πλήγωσε μες στο 'πενήντα τρία...
Όμως ε σ ύ ανέκαμψες σαν Φοίνικας τρανός.
Οι αναμνήσεις σίφουνας - τόσες που με πληγώνουν,
μα και μου δίνουν δύναμη - της αντοχής πυρσός...
Σ' 'ολον τον κόσμο θε να βρεις κι έναν Κεφαλονίτη,
να στέκεται στης στράτας του το πιο ψηλό σκαλί.
Σπινθηροβόλο θα ξυπνά το πνεύμα του, τους πάντες
και θα τιμά την φύτρα του, τ' αρχέγονο Νησί...
Κεφαλονιά μου, μού 'μαθες τον στόχο ν΄ατενίζω,
να 'χω το πνεύμα μου ψηλά, τ΄ωραίο να ζητώ.
Νά 'βρω το πείσμα να κρατώ ολόρθο το κεφάλι
και κάθε τί παράταιρο και ψέμα, ν' αψηφώ...
Η ευστροφία, η σάτιρα, το χιούμορ μα κι η αψάδα,
η ανεξάντλητη όρεξη για ό,τι ζωτικό,
δημιουργίας έμπνευση με σκηνικά στοιχεία,
κληρονομιά πολύτιμη, γι' αυτό με κέφι ζω...
Κεφαλονιά με δίδαξες πως έχω και φτερούγες
σαν τον περήφανο αετό όπου στο φως πετά
και μ' οδηγεί η πανάρχαιη, ιστορική φωνή σου
στον ήλιο αμέσως να βρεθώ, ν' ανοίξω τα φτερά...
Γιατί είμαι του νησιού αυτού αληθινό βλαστάρι,
που΄ουδέποτε ελύγισε και ξέρει να νικά...
Σ' ευχαριστώ π α τ ρ ί δ α μου που έχω την ψυχή σου
και μέσα μου το είναι μου, Κ ε φ α λ ο ν ι ά , βοά...
--------------------------------------------------------------------
Εκ βαθέων....-------------------
Υ.Γ 1ον Ρουπάκι:Τοποθεσία λίγο έξω από την Σάμη.Οφείλει το όνομά της στο τεράστιο, αιωνόβιο δέντρο που ορθώνεται εκεί σαν σοφός, πολύκλωνος γίγαντας στο διάβα των χρόνων. [ Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του, το ''ρουπάκι'' το ιδοδυναμεί με βελανιδιά ]
Υ.Γ 2ον Η περιοχή αποτελούσε ένα από τους δύο περισσότερο αγαπητούς προορισμούς για τις σχολικές εκδρομές μας. Η άλλη προτίμηση ήταν η όμορφη λιμνοθάλασσα στα Βλαχάτα ή αλλιώς Καραβόμυλο, όχι πολύ μακριά από την Σάμη. Γι' αυτό εξ άλλου πηγαίναμε πάντα με τα πόδια. Αξέχαστες εικόνες κατά το φθινόπωρο, τα κατάσπαρτα πλάγια των δρόμων με μοσχοβολιστά μανουσάκια και ντελικάτα λιλά, τρυφερά, αγριοκυκλάμινα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου