ΩΡΑ 9.05 μ.μ

                 Μου είπαν προχθές, ότι 9 η ώρα το βράδυ, θα βγούμε όλοι στα μπαλκόνια μας και όπως έκαναν οι Ιταλοί, θα χειροκροτήσουμε ως ελάχιστιο δείγμα ευγνωμοσύνης προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που αγωνίζεται υπεράνθρωπα κατά του κορονο'ι'ού που μαστίζει και την δική μας χώρα... ''Καλά!'' είπα...''Σιγά που θα το θυμηθεί κανείς...'''

               Στις 9.05 βραδυνή ώρα, καθως κάτι κοίταζα στην τηλεόραση, άκουσα φωνές απ' έξω... Πετάχτηκα επάνω. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα στο μπαλκόνι... Τι να δω... Άνθρωποι έξω στα μπαλκόνια τους, χειροκροτούσαν δυνατά. φωνάζοντας στους απανταχού γιατρούς, που σίγουρα δεν τους άκουαν, ''ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ!!!!!'' Ένας λυγμός ανέβηκε στον λαιμό μου και σήκωσα τα χέρια κι άρχισα να χειροκροτώ κι εγώ... ''Μην το βάζετε κάτω!! Θα τα καταφέρουμε!!! Θα περάσει κι αυτό!!!'' ακούστηκε μια φωνή από κάποιο μπαλκόνι... Όταν κόπασε το χειροκρότημα, γύρισα στο σαλόνι.... Χιλιάδες συναισθήματα με κατέκλυζαν...Συγκίνηση,ευγνωμοσύνη, φόβος και ελπίδα...Ελπίδα ότι όλοι εμείς θα υπακούσουμε στις εντολές των γιατρών που πολεμούν νυχθημερόν  στις πρώτες γραμμές του μετώπου,  καταπονημένοι,  σε  πόλεμο  με έναν εχθρό ύπουλο, αόρατο, ακόμα αχαρτογράφητο...Ελπίδα ότι όλοι θα συμμορφωθούμε, δείχνοντας υπευθυνότητα, σοβαρότητα,  για εκείνους που αγαπάμε, για τους συνανθρώπους μας γενικά, για τον εαυτό μας και για τον κάθε ιατρό και την κάθε νοσοκόμα που αγωνίζεται αλτρου'ι'στικά για τον καθένα από εμάς...Οι πρώτοι ηρωικά πεσόντες, ο γιατρός από την Κίνα που εντόπισε τον κορονο'ι'ό  και ο γιατρός από την Ιταλία που έδινε τις μάσκες στο νοσηλευτικό προσωπικό, μη κρατώντας καμία γι' αυτόν, όταν άρχισαν οι ελλείψεις...Φοβερή η φωτογραφία του που ανάρτησαν στο ίντερνετ: Ο γιατρός  να κρατάει στην αγκαλιά του την Ιταλία, που είναι βαμμένη κατακόκκινη....

             Ο Θεός να λυπηθεί την ανθρωπότητα και να βοηθήσει να βρεθεί γρήγορα το εμβόλιο , να σωθεί ο κόσμος και να ξεπεράσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες τούτη την επιδημία που ενέσκυψε ως κεραυνός εν αιθρία, σπέρνοντας στο διάβα της θάνατο και συμφορά...
                 Και μην ξεχνάμε: ΣΕΒΑΣΜΟΣ σε αυτούς που παραμένουν στις επάλξεις, εξυπηρετώντας μας, κινούμενοι μέσα στον κίνδυνο... Έχουν κι αυτοί οικογένειες, είναι  κι αυτοί άνθρωποι, που αγωνίζονται στην πρώτη σειρά για ό λ ο υ ς   ε μ ά ς....