ΣΤΗΝ  ΜΥΡΤΩ  ΜΑΣ

Μικρούλικο, στην αγκαλιά της μάνας γαντζωμένο,

επρωτοείδα την Μυρτώ, την κόρη της Κορίνας.

Ήτανε Πάσχα κι έρχονταν στο σπίτι της γιαγιάς της, 

πού 'χα γειτόνισσα καλή, την όμορφη Ματίνα.

Τα χρόνια που περνούσανε, δώσανε στην Μυρτούλα

μιά καλοσύνη ζηλευτή, μιά ζηλευτή φινέτσα.

Ερχότανε συχνά- πυκνά να δούνε την γιαγιά της,

γιατί η Ματίνα λάτρευε την εγγονή με τρέλα!

Καλούδια γι' αυτήν έφτιαχνε και πάντοτε η αγάπη

για την Μυρτώ, ξεχείλιζε απ' της γιαγιάς τα στήθια.

Την πόρτα μου χτυπούσανε, για να συναντηθούμε.

Καθόμαστε με την μικρή και λέγαμε ιστορίες

κι εκείνη τις ασφάλιζε βαθιά μες στην καρδιά της.

Με τον Ερμή μου έπαιζε, τον όμορφο γατούλη

και θύμιζε λευκόκρινο, γλυκό και μυρωμένο.

Αφού η μαμά της δούλευε, την πήγαινε η γιαγιά της

σε κάθε απογευματινή, δικιά της ασχολία.

Την έντυνε πριγκιπικά κι εβγαίνανε για βόλτα.

Και στα μαθήματα χορού, επρώτευε η Μυρτούλα.

Πώς άλλαξε η κοπελιά μέσα σε λίγα χρόνια!

Όταν την συναπάντησα του Γυμνασίου κόρη,

εδυσκολεύτηκα πολύ να την αναγνωρίσω!

Μπροστά μου εστεκότανε μιά γελαστή κοπέλα,

με νερα'ι'δένιο πρόσωπο κι ολόμαυρα μαλλάκια

που έφερναν αντίθεση με το κρινένιο χρώμα

που είχε η πανέμορφη και ήρεμη μορφή της!

Ωραία είναι κι η μαμά, ωραία και η θεία,

ωραία είναι η γιαγιά κι ο ευγενικός πατέρας.

Οπότε η Μυρτούλα μας, πήρε την ομορφιά τους

και σαν λουλούδι άνθισε αβρό κι ευλογημένο!

Μυρτώ μου, νά 'ναι η ζήση σου, γιομάτη ομορφάδα!

Να σου χαρίζει η ζωή τα πιο τρανά της δώρα,

γιατί τ' αξίζεις μάτια μου κι εσύ και οι δικοί σου.

Καρδιά χρυσή, αγγελική σε καθορίζει φως μου.

Η καλοσύνη σου τρανή σ' ανθρώπους και ζωάκια.

Για μένα θά 'σαι πάντοτε, πριγκίπισσα, Μυρτώ μου!

Με την γιαγιά σου πιάνουμε καμιά φορά κουβέντα

και βλέπω πως στα στήθη της τα δυό της τα εγγόνια, 

είναι αστέρια λαμπερά, είν' η καρδιά της όλη!

Ν' αξιωθείς Μυρτούλα μου, όλα τα όνειρά σου,

να τα θωρείς να γίνονται αληθινά μιά μέρα.

Τριγύρω έχεις άφθονη αγάπη απ' τους δικούς σου

που, στέκονται στο πλά'ι' σου σαν κάστρα αντειωμένα!

Απ' την αγάπη έγινες Μυρτώ μου μία μέρα

η δεσποσύνη η όμορφη, μ' ανθούς μες στην καρδιά σου!...

Μακάρι αστέρια λαμπερά να φέγγουν στο στρατί σου

και στης ζωής τα βήματα ο ήλιος να σου στρώνει,

μονάχα φως κι απανεμιά, χαμόγελα κι ελπίδες!!!

-------------------------------

                       Με όλη μου την  αγάπη, η γειτόνισσσα της γιαγιάς σου που σου λέγαμε ιστορίες, δασκάλα Πολυάνθη.

ΣΤΗΝ  ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ  ΜΑΤΙΝΑ  ΜΟΥ

Χρόνια σαράντα βρίσκονται στην πολυκατοικία

κι είναι καλές γειτόνισσες όλα τα χρόνια τούτα.

''Ματίνα μου'',  ''Πολυάνθη μου'' μ' ευγένεια μεγάλη

η μιά την άλλη προσφωνεί με χάρη και φινέτσα.

Και μες στο απομεσήμερο κάθεται η Πολυάνθη

να γράψει για την φίλη της όσα η καρδιά της κρύβει

για μιά καλή συνάνθρωπο που πάντα προχωράει

στον δρόμο τούτο της ζωής, ωσάν σωστή κυρία.

-- Ματίνα μου περάσαμε ζωή γεμάτη έγνοιες...

Η καθεμιά στο σπίτι της  με τα χρυσά παιδιά της

και στην δουλειά μας ήμασταν σωστά οργανωμένες

κι όλοι για μας θε να μιλούν με σεβασμό κι αγάπη.

Την τύχη μου την θεωρώ υπέροχη που σ' είχα

γειτόνισσα ευγενική, καλή και προσεγμένη.

Ποτέ σου δεν χαράμισες την ώρα σου με λόγια

ανώφελα, και ήσουνα υπόδειγμα κυρίας.

Εδούλεψες πολύ σκληρά να θρέψεις δυό κορίτσια,

αφού η μοίρα σ' άφησε από νωρίς μονάχη.

Τα μόρφωσες, τα σπούδασες με της καρδιάς σου το αίμα

κι ουδέποτε παράπονο δεν βγήκε από το στόμα.

Κατόρθωμα τεράστιο επέτυχες Ματίνα.

Σπουδαίοι ανθρώποι γίνανε οι δυο σου θυγατέρες.

και στήσαν οικογένειες ολόχρυσα διαμάντια

κι όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, πάντοτε ξεχωρίζουν.

Κι αφότου έγινες γιαγιά, προσέφερες τα πάντα

στα δυό σου τα εγγόνια σου που τόσο  σε λατρεύουν.

Είσαι υπόδειγμα γιαγιάς και πρότυπο μητέρας

και βλέπεις τα κορίτσια σου να λάμπουν σαν αστέρια.

Έχεις μεγάλο χάρισμα Ματίνα μου στο λέγειν.

Σαν αφηγείσαι στέκεται ο άλλος να θαυμάσει

τα όσα ωραία εξιστορείς με ρητορία πλέρια.

Μπροστά μας ζωντανεύουνε πανέμορφες εικόνες,

καθώς θυμάσια τα παλιά, τα παιδικά σου χρόνια.

Σου έχω πει πολλές φορές να κάτσεις να τα γράψεις

τα όσα τόσα θαυμαστά συχνά αναθυμιέσαι...

Θ' αφήσεις στα εγγόνια σου πολύτιμο βιβλίο

τα όσα κρύβεις στην καρδιά σαν ήσουνα παιδάκι.

Θα ήταν ένα γάργαρο ποτάμι αναμνήσεις

από τα χρόνια τα αγνά που δεν ξαναγυρίζουν.

Θα μάθαινε η Μυρτούλα σου μαζί κι ο Παναγιώτης,

πόσο πανώρια έζησες σε σμαραγδένιους τόπους.

Πώς χαίρονται οι κόρες σου όταν σε αντικρύζουν!

Πώς χαίρονται που βλέπουνε τόσο κομψή μανούλα!

Κι  όποτε ντύνεσαι να βγεις πάντοτε σε θαυμάζω,

γιατί θυμίζεις μανεκέν, με άρωμα γαρδένιας

κι έχεις το στυλ το όμορφο της φίνας Μαίρης Λίντα!

Για την καρδιά σου τι ναπω;; Χρυσάφι σαν τον ήλιο...

Απλόχερη και δοτική,να δώσεις στον πλησίον

πάντα με μιά σεμνότητα που συγκινεί τον άλλον

και θέλει χίλια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στα χέρια σου ν' αφήσει...

Την ζεστασιά σου που σκορπάς κι εγώ την έχω νιώσει 

και λέω μύρια ευχαριστώ στην τρυφερή ψυχή σου.

Η Ανθρωπιά σου ουράνια, σαν άγγιγμα αγγέλου,

την συνοδεύουν πάντοτε λεπτότητα και χάρη...

Ματίνα μου αγωνίστρια, μάνα αγιοτάτη,

παρακαλώ την Παναγιά να σου χαρίζει πάντα

τις ευλογίες του Θεού σε σένα, στα παιδιά σου,

σε όλους όσους αγαπάς και όσους συλλογιέσαι...

Να είναι πάντα ο δρόμος σου στρωμένος με λουλούδια.

Να χαίρεσαι παιδόγγονα, γαμπρούς αγαπημένους.

Αστέρια πάντα να κοσμούν την στράτα της ζωής  σου, 

που την διαβαίνεις μ' αρχοντιά, με σύνεση και χάρη!!

---------------------------------------

                             Με όλη μου την αγάπη και την βαθιά εκτίμηση, η γειτόνισσά σου δασκάλα, Πολυάνθη.