ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΛΑ ...

Σαν ένα μέγα ''ευχαριστώ'' για κείνους που σταθήκαν

στο πλάι μου κι εδώσανε σταγόνες της καρδιάς τους,

συχνά ένα ποίημα έγραφα βγαλμένο απ' την ψυχή...

Καθώς Γιούλα τα διάβαζες, μπορεί να αναρωτήθης,

γιατί για σένα τόσο αργώ ποίημα ν' αφιερώσω

και σίγουρα δεν έβρισκες απόκριση καμία...

 

Καλή μου Γιούλα ήθελα τον χρόνο μου να πάρω...

Τόσα καλά που πρόσφερες, πώς να τα ξεπληρώσω;

Οπότε θά 'πρεπε η γραφή να ήταν φροντισμένη

και να ανταποκρινότανε στην τόση καλοσύνη...

 

Δεν είχαμε συγγένεια, μα γίναμε αδέλφια...

Πώς τά 'φερε έτσι ο Θεός να γίνουμε αδερφάδες;;

Χρυσή η στιγμή που γνώρισα τον άντρα σου κι εσένα.

Κι οι δυό σας πια κατέχετε βαθιά μες στην καρδιά μου

μιά θέση ολοφώτεινη, μ' αστέρια κεντημένη...

 

Εκατόν είκοσι παιδιά για το χορόδραμά μας

κι ερχόσουν και με βόηθαγες μέσα στο μεσημέρι.

Μες στου σχολειού μας την αυλή εκάναμε τις πρόβες

κι εσύ ποτέ δεν μ' άφησες μονάχη μου να νιώσω...

 

Συνάδελφος δεν ήσουνα... Απ' την καλή καρδιά σου

ερχόσουν και συνέδραμες μ' ευγένεια προς όλους.

Ο άντρας σου που ήτανε τότε Διευθυντής μου, 

πρόσφερε την βοήθεια του τιμώντας την προσπάθεια

να στήσω το χορόδραμα και να το ετοιμάσω,

ώστε να κλείσουμε όμορφα την σχολική χρονιά μας...

 

Και από τότε Γιούλα μου, κάτι ωραίο βγήκε...

Στα χρόνια που κυλήσανε, πλέχθηκε μιά φιλία.

Στηρίχτηκε στον σεβασμό, στο νοιάξιμο, στην πίστη.

Κρατάει μέχρι σήμερα και θα κρατεί για πάντα,

γιατί θεμέλια γερά την στήριξαν ν' ανθίσει...

 

Είσαι υπερευαίσθητη μ' αντίληψη μεγάλη.

Η ανθρωπιά το είναι σου, σαν φάρος το φωτίζει

κι αντανακλά στις πράξεις σου, σ' όλη σου την πορεία.

Υπέροχη ως σύζυγος, γιαγιάκα λατρεμένη,

κοινωνική ως άτομο, γεμάτη πάντα δράση,

κομψή φιγούρα αισθητικά, σικάτη κι αεράτη.

 

Μακεδονίτισσα σωστή, περήφανα βαδίζεις.

Παιδιά κι εγγόνια ανάθρεψες μ' ιδανικά κι αξίες.

Πονάς και τον συνάνθρωπο, το χέρι πάντα δίνεις

κι όποιος βρεθεί στον δρόμο σου, μόνο καλό θα λάβει...

 

Μες στην βδομάδα μιά φορά είναι το ραντεβού μας.

Εκράτησε η σχέση μας όλα αυτά τα χρόνια,

γιατί στηρίζεται τρανά σε σεβασμό και πίστη.

Η ώρα της συνάντησης είναι γεμάτη μύρα.

Μύρα ψυχής κι ευγένειας, πολύτιμης φιλίας...

 

Σε θεωρώ υπέρτατη γαλήνη της ψυχής μου.

Οι συζητήσεις μας πολλές και τελειωμό δεν έχουν.

Είναι σαν ώρα κάθαρσης, η ώρα του καφέ μας...

Δυό μάνες βρίσκουν τι να πουν και νιώθει η μιά την άλλη.

Και δυό γιαγιάδες λιώνουνε σαν λένε για τα εγγόνια...

 

Μα, Γιούλα μου, ανοίγουμε και άλλες συζητήσεις.

Για θέματα κοινωνικά κι ιστορικά θα πούμε.

Απόψεις ανταλλάσσουμε για καίριες καταστάσεις.

Μιλάμε για τα ''θέλω'' μας, για ό,τι καρτερούμε.

Μιλούμε για την ομορφιά, σκιτσάρουμε το μέλλον...

Βρίσκει απάγκιο η ψυχή στης φίλης την κουβέντα

κι η καθεμιά μας δύναμη προσφέρει με αγάπη...

 

Εγίνηκες σημαντική Γιούλα μου στην ζωή μου

με τόση δοτικότητα κι ελπίδα που προσφέρεις.

Παίρνω κουράγιο και αντλώ ξανά αισιοδοξία

και χαίρομαι αληθινά την βόλτα της βδομάδας...

 

Διασταυρωθήκαν κάποτε οι δρόμοι της ζωής μας.

Κι αυτό ήταν ευτύχημα αληθινά μεγάλο.

Εκεί το απομεσήμερο, στην σχολική αυλή μας, 

θα σε θυμάμαι πάντοτε δίπλα μου να προστρέχεις

κι εκατόν είκοσι παιδιά ν' ακούν το κάλεσμά μας...

 

Εικόνες που χαράχτηκαν για πάντα στην καρδιά μου.

Ερχόταν και η Αντζέλα μου, μακριά απ' το Μαρούσι,

η αδελφή μου η καλή, ως χείρα βοηθείας...

Φωτογραφία όμορφη σας δείχνει και τις δυό σας

στην όμορφη πρεμιέρα μας που καταχειροκροτήθη...

 

Οι αναμνήσεις πάντοτε θα μένουν στην ψυχή μου, 

σαν ηλιαχτίδες φωτεινές, σαν ακριβά πετράδια...

Με πνίγει η συγκίνηση όποτε αναθυμιέμαι

κι αυτές οι μνήμες πέρασαν χρυσάφι στο μυαλό μου...

 

Να έχεις Γιούλα μου καλή, παντοτινή υγεία.

Να σ' ευλογεί η Παναγιά πού 'χεις και τ' όνομά της.

Στον δρόμο σου ν'ανθοβολούν αστέρινα λουλούδια

και να σκορπίζεις γύρω σου το γέλιο της ματιάς σου.

Αυτούς που κλείνεις στην καρδιά, να χαίρεσαι κυρά μου.

Να προχωράς παντού στητή με χάρη και φινέτσα...

Το κοριτσάκι μέσα σου δεν χάθηκε καλή μου!!!!...

Σου δίνει θάρρος, δύναμη για να προσφέρεις πάντα

και μιά θυσία γίνεσαι για όλους μ' ένα γέλιο...

 

Ας είναι ολοφώτεινη, Γιούλα μου η ζωή σου. 

Γυναίκες σαν κι εσένανε, στολίζουνε τον κόσμο.

Θα νιώθει υπερηφάνεια για σε ο σύζυγός σου

κι απ' τα παιδιά σου σεβασμός απέραντος σου πρέπει.

 

Και τώρα σ' αποχαιρετώ ώσπου ν'ανταμωθούμε

ξανά στο στέκι το μικρό να πιούμε τον καφέ μας

και σβούρα να γυρίσουμε τα θέματα του κόσμου.

Σου στέλνω την αγάπη μου και σου τονίζω πάλι,

ότι η φιλία μας αυτή φωτίζει την ημέρα,

γιατί την δένουνε σφιχτά πίστη, στοργή κι ελπίδα!!!...

 

 Με αγάπη, η συνάδελφος του άντρα σου και φίλη σου, 

                             Πολυάνθη

                               -------