ΜΑΤΙΝΑ

Υπάρχει άλλος άνθρωπος στον κόσμο σαν εσένα;

Λαλίστατη, κομψότατη, με λόγο όπου ρέει,

μ' ευγένεια, συναίσθημα, διακριτική, στακάτη;

Δεν ξέρω μα, στον κόσμο μου, φέγγεις εσύ Ματίνα,

σαν καλοσύνης φέγγισμα, σαν ρόδο μυροβόλο.

 Η έγνοια για τον άνθρωπο, αυτή και σε ορίζει...

Κάθε σου λόγος βάλσαμο, κάθε ματιά σου χάδι...

Προσφέρεις φως απ' την ψυχή και δώρα από τα χέρια

κι όπου ακούσεις τον καημό, τρέχεις να τον συντρέξεις...

Περνάς την πόρτα φέρνοντας καλούδια στην αγκάλη.

Γλυκά και φρούτα δροσερά, πεσκέσι της καρδιάς σου

για όποιον χρεία έχει την,  μα δεν το μαρτυράει

κι αυτό σε κάνει Άνθρωπο, με Άλφα κεφαλαίο.

Τα ''ευχαριστώ''  μου είναι πολλά, τα δίνει η καρδιά μου.

Ματίνα μου, θά 'ναι φτωχά τα λόγια που σου πρέπουν.

Τα λόγια του ''ευχαριστώ'' που είσαι στην ζωή μου, 

ξεχύνονται σαν χείμαρρος και τρέχουν να σε βρούνε...

Καλή μου εσύ γειτόνισσα, αγαπημένη φίλη,

να είσαι πάντοτε καλά, κι όλα δεξιά να σού 'ρθουν.

Υγεία σ' όσους αγαπάς, για όσους χτυπά η καρδιά σου.

Κι εσύ γερή και θαλερή Ματίνα μου να είσαι,

όμορφη πάντα στην ψυχή, ωραία στην θωριά σου.

Μιά νερα'ι'δούλα τρυφερή που γύρω της σκορπίζει,

αχτίδες ήλιου και χαρά, λουλούδια και ελπίδα!!!...

                      Με αγάπη, η δασκάλα γειτόνισσά σου, 

                                    Πολυάνθη -------