ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΚΑΤΙ...
Στα κείμενά μου, λέω συνεχώς για το πώς ένας δάσκαλος πρέπει να στέκεται μέσα στην τάξη του και για το πόσο αλτρου'ι'στής πρέπει να είναι...ΜΗΝ νομίσετε ότι δεν γνωρίζω τον αγώνα των δασκάλων που καλούνται να λύσουν πολύ βαριά προβλήματα , συνήθως μόνοι τους...Τριάντα πέντε χρόνια έχουν δει πολλά τα μάτια μου, έχω ζήσει πολλά και τώρα ακόμη έχω επαφή με μάχιμους συναδέλφους. Οπότε, ξέρω τι μου γίνεται...
Στην εποχή μου δεν υπήρχε ο δάσκαλος Στήριξης. Προς το τέλος συνάντησα τον δάσκαλο Ειδικής Αγωγής...Όλα έπρεπε να τα αντιμετωπίσουμε τελείως μόνοι μας...Σήμερα έχουν κάπως αλλάξει τα πράγματα, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που ο εκπαιδευτικός δεν βρίσκει εκατό τοις εκατό την απαιτούμενη βοήθεια... Και δεν είναι όλα ρόδαινα και αγγελικά φτιαγμένα...Γνωρίζω ότι Διευθύντρια δεν ενημερώνει τον Σχολικό Σύμβουλο για οριακές περιπτώσεις, παρά τις συνεχείς κρούσεις της δασκάλας του δείνα δύσκολου τμήματος...Επίσης φεύγει σε ώρες που η παρουσία της είναι απαραίτητη στο σχολείο, αφήνοντας τα πάντα στους ώμους της Υποδιευθύντριας... Σας λέω από προσωπική πείρα, ότι είναι μεγίστη βοήθεια για τον δάσκαλο η ύπαρξη ενός σ ω σ τ ο ύ. Διευθυντή... Πέντε Διευθυντές είχα. Οι τρεις και περισσότερο οι δύο, ήταν καταπληκτικοί...Άντρας και γυναίκα. Λαμπρά παραδείγματα διοίκησης και συνεργασίας...Ευχαριστω τον Θεό που τους έφερε στον δρόμο μου.
Γνωρίζω επίσης ότι δάσκαλος έχει εννιά περιπτώσεις π ά ρ α π ο λ ύ δύσκολες στο τμήμα του. Υπάρχει Σχολική Στήριξη, αλλά τι να πρωτοκάμει, όταν πρέπει να ασχοληθεί κανονικά με το συγκεκριμένο παιδί, για το οποίο έχει κληθεί;;
Δασκάλα έχει και αυτή σε άλλο σχολείο τέσσερα παιδιά που είναι ιδιαίτατες περιπτώσεις και επί πλέον, τρία παιδιά που δεν μιλούν καλά ελληνικά, και έχουν τοποθετηθεί στην Ε΄Δημοτικού... Να γιατί π ρ έ π ε ι να υπάρξει προπαρασκευαστική τάξη. Θα πηγαίνουν τα παιδιά που έρχονται από άλλες χώρες, θα μαθαίνουν την γλώσσα και μετά θα γίνεται ευκολότερη η ένταξή τους στην ανάλογη τάξη... Η συγκεκριμένη δασκάλα, παρ' ότι έχει δίπλα της την δασκάλα Σχολικής Στήριξης, έχει αγχωθεί πάρα πολύ, διότι οι αντιδράσεις δύο μαθητών της είναι εντονότατες...Τα παιδιά με τον ιδιαίτερο ψυχισμό, χρειάζονται στήριξη το καθένα ξεχωριστά, ώστε να έχει την ατομική, προσωπική αντιμετώπισή του. Τα έχει συζητήσει και με τον Σχολικό Σύμβουλο και κάποιοι γονείς δέχθηκαν να πάνε το παιδί τους στο διαγνωστικό κέντρο που τους υποδείχθη... Τι γίνεται όμως όταν ο γονιός που τυγχάνει να είναι από άλλη χώρα, δεν δέχεται τίποτε και αντιδρά στα πάντα;;;; Όταν η συννενόηση γίνεται μέσω κάποιας κυρίας που ξέρει την γλώσσα;;Όταν η μητέρα κλείνει εξοργισμένη το τηλέφωνο;;Φυσικά υπάρχουν λύσεις, το θέμα όμως είναι να μην φτάνουμε στα άκρα...
Το αποτέλεσμα;;Τα σηκώνουν όλα οι πλάτες των διδασκάλων, που καλούνται ανά πάσα στιγμή να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, όσο ανώδυνα γίνεται...Η συνάδελφος που αναφέρθηκα τελευταία, έχει κατεβάσει μέσα στην τάξη τον πήχυ αρκετά, στην προσπαθειά της να συμμετέχουν όλοι οι μαθητές της. Και η πεντάδα των καλών μαθητών;;Τι μπορεί να κάμει;; Βαδίζουν κι αυτά στον ρυθμό της χελώνας, για να μην διαρραγεί το τμήμα. Όλα τα παιδιά της τάξης της, είναι όπως λέει, καλά παιδιά, αλλά δυσκολεύει πολύ το πράγμα, αφού πολλά, έχουν σοβαρά προβληματα. Στην πραγματικοτητα και ο συνάδελφος που ανάφερα και η συνάδελφος, σηκώνουν τελικά μόνοι τους κατά μέγιστο ποσοστό, ένα τεράστιο φορτίο ευθυνών... Λένε: ''Είναι όλα τους καλά παιδάκια... Αλλά οι ειδικές περιπτώσεις είναι τόσο σοβαρές, που μας τρώνε όλο τον χρόνο μέσα στην τάξη, προσπαθώντας να βρούμε καθημερινώς τρόπους αντιμετωπίσεώς τους...''
Και ο συγκεκριμένος δάσκαλος και η συγκεκριμένη δασκάλα, έχουν δύο χρονιές τα ίδια παιδιά ως είθισται και προς τιμή τους, δεν τους πέρασε καν από το μυαλό να αφήσουν το τμήμα τους, ως βαθιά καταπονημένοι...Γι' αυτούς όλους τους συναδέλφους και τον καθένα από εσάς ξεχωριστά, τονίζω ότι καταλαβαίνω α π ό λ υ τ α το δυσκολότατο έργο σας, καθ' όσον έχω περάσει κι εγώ από τα ί δ ι α ακριβώς μονοπάτια...Σας συμμερίζομαι όσο δεν φαντάζεστε και νιώθω βαθιά συγκινημένη γι' αυτούς τους δασκάλους που παρά το δύσβατο μονοπάτι που διαβαίνουν, στέκουν όρθιοι, μην εγκαταλείποντας το πόστο τους. Και τις σχολικές τους παραστάσεις κάνουν και διαρθρώνουν έτσι την ύλη τους, ώστε να μετέχει ενεργά όλο το δυναμικό της τάξης τους. Και είναι και οικογενειάρχες. Και δεν το βάζουν κάτω ούτε λεπτό. Το παλεύουν με νύχια και δόντια, σαν άξιοι αγωνιστές.Όπως δηλαδή πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να είναι ό λ ο ι οι δάσκαλοι: Α Γ Ω Ν Ι Σ Τ Ε Σ...
Α γ ω ν ι σ τ έ ς εμψυχωμένοι, με πείσμα, υπομονή, επιμονή και α π έ ρ α ν τ η αγάπη προς ό λ α τα παιδιά της τάξης τους, χωρίς να αποκλείσουν ποτέ κανένα...Όταν διαβάζετε λοιπόν αυτά που γράφω, να έχετε στο μυαλό σας ότι έ χ ω ζ ή σ ε ι τις δυσκολίες που ζείτε κι εσείς, με αποτέλεσμα να εκτιμώ απεριόριστα το υπέροχο έργο που προσφέρετε, κάτω από οιασδήποτε δύσκολες συνθήκες.Και γνωρίζω ότι τίποτε δεν επιτεύχθη χωρίς προσωπικές θυσίες και απέραντη προσφορά όλου σου του είναι, επάνω στο παιδαγωγικό μας έργο. Γύριζα σπίτι και ήθελα δυο ώρες να ξαναβρώ τις δυνάμεις μου, γιατί τα είχα δώσει όλα στο σχολείο...
Τιμή στον μαχόμενο δάσκαλο που δεν τον λυγίζει ο χαμηλός μισθός, η ελλιπής βοήθεια και ίσως αρκετές φορές, η μη αναγνώριση των προσπαθειών του, από τους ανωτέρους του...Σε αυτόν τον δάσκαλο όλοι πρέπει να δείχνουν απέραντο σεβασμό. Οι πικρές εξαιρέσεις θα υπάρχουν, όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς. Είναι όμως - ευτυχώς - α υ τ ο ί οι αγωνιζόμενοι ε κ λ ε κ τ ο ί που το φως τους καλύπτει κάθε μελανό σημείο και ισορροπεί μοναδικά τον κατάμεστο ευθυνών και προσφοράς ρόλο του Δ α σ κ ά λ ο υ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου